IN EANDEM.

QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,

Et Styge damnârat, Tænarioque sinu,
Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra

Et cupit ad superos evehere usque Deos.

IN INVENTOREM BOMBARDÆ.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,

Qui tulit ætheream solis ab axe facem ; At mihi major erit qui lurida creditur arma

Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

AD LEONORAM ROMÆ CANENTEM.

ANGELUS unicuique suus (sic credite, gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major ?

Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli,

Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda

Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd, si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus,

In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,

Cujus ab insano cessit amore furens. Ah miser ille tuo quanto feliciùs avo

Perditus, et propter te, Leonora, foret ! Et te Pieriâ sensisset voce canentem

Aurea maternæ fila movere lyræ !

Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo

Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus

Voce eadem poteras composuisse tuâ ;
Et poteras, agro spirans sub corde quietem,

Flexanimo cantu restituisse sibi.

10

AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas,

Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ

Corpore Chalcidico sacra dedisse rogo ?
Illa quidem vivitque, et amænâ Tibridis undâ

Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic, Romulidum studiis ornata secundis,

Atque homines cantu detinet atque Deos.

APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO.

RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis

Legit, et urbano lecta dedit Domino : Hic, incredibili fructûs dulcedine captus,

Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,

Mota solo assueto, protinus aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani,

Damnavit celeres in sua damna manus;
Atque ait, “ Heu quanto satius fuit illa Coloni

(Parva licet) grato dona tulisse animo! Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:

Nunc periere mihi et fætus et ipse parens.”

6

IO

[DE MORO.]
GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori

Quis bene moratam morigeramque neget?

AD CHRISTINAM, SUECORUM REGINAM, NOMINE CROMWELLI.

BELLIPOTENS Virgo, Septem regina Trionum,

Christina, Arctoi lucida stella poli!
Cernis quas merui durâ sub casside rugas,

Utque senex armis impiger ora tero,
Invia fatorum dum per vestigia nitor,

Exequor et populi fortia jussa manu.
Ast tibi submittit frontem reverentior umbra;

Nec sunt hi vultus Regibus usque truces.

Elegiarum Finis.

SYLVARUM LIBER.

Anno ætatis 17.

IN OBITUM PROCANCELLARII MEDICI.

IO

PARERE Fati discite legibus,
Manusque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem

Iäpeti colitis nepotes.
Vos si relicto Mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu ! moræ
Tentantur incassùm dolique ;

Per tenebras Stygis ire certum est.
Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore

Æmathiâ jacuisset Etâ;
Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit

Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste Fatum verba Hecateia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixisset infamis, potentique

Ægiali soror usa virgâ. Numenque trinum fallere si queant Artes medentûm, ignotaque gramina, Non gnarus herbarum Machaon

Eurypyli cecidisset hastâ ;

20 30

Læsisset et nec te, Philyreie,
Sagitta Echidnæ perlita sanguine;
Nec tela te sulmenque avitum,

Cæse puer genetricis alvo.
Tuque, O alumno major Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum,
Frondosa quem nunc Cirrha luget,

Et mediis Helicon in undis,
Jam præfuisses Palladio gregi
Lætus superstes, nec sine gloriâ ;
Nec puppe lustrâsses Charontis

Horribiles barathri recessus.
At fila rupit Persephone tua,
Irata cum te viderit artibus
Succoque pollenti tot atris

Faucibus eripuisse Mortis.
Colende Præses, membra precor tua
Molli quiescant cespite, et ex tuo
Crescant rosæ calthæque busto,

Purpureoque hyacinthus ore.
Sit mite de te judicium Æaci,
Subrideatque Ætnæa Proserpina,
Interque felices perennis

Elysio spatiere campo !

40

IN QUINTUM NOVEMBRIS.

Anno ætatis 17.

JAM pius extremâ veniens läcobus ab arcto
Teucrigenas populos, latèque patentia regna
Albionum tenuit, jamque inviolabile fædus
Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis:
Pacificusque novo, felix divesque, sedebat
In solio, occultique doli securus et hostis ;