Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

T. III. pag. 9. v. 13. L' Anonimo Autore, che più volte prendiamo a confutare nel T. III. è il Ch. Sig. Canon Angelo Maria Bandini nelle sue XII. Lettere Fiesolane stampate nel 1776. ingannato forse da chi gli suggerì le notizie.

Ivi pag. 37. Di France.co Granacci Pittore Fior. era un Quadro con la Vergine, due Putti, San Zanobi, e S Francesco, che era nella Chiesa di S. Gallo alla Cappella dei Girolami, la qua le, demolita la Chiesa, fu trasportata nella Chiesa di S. Iacopo Tra Fossi, in cui mostrò la sua profonda abilità.

T. III. pag 60. Risulta ancora la fondazione del Conveno di S. Maria della Misericordia dalla seguente Carta, la quale era pre so il Manni. In essa dicesi: „ Anno In arn. Dum. IDLV. Ind. XIV. die vero v. Otobris &c Notum sit onibus, qualiter egregia Mulier, & devota Motion. An• tonia Franci ci Tanin Vidua, Vxor cai, honorandi vir Bernardi de Pulcis ad consilium Intoii Dulciari Heremitani S. Augustini de Congregatione, que vulg dicitu de Lombardia, & Prioris Conventus S Galli prope Civitatem Florentie fundavit uum Conventum in domo, que fuir olim Dominici de Ala nannis extra Portam S. Gali pri pe Civitatem Florentie, in via, que Fesulas duci, quasi e regione Monasterii Monialium S Marie de Flore, vulgo di Lapo, ubi ceperunt habitare die xvi. Februarii anno MD. sub invocatione, & titula S. Marie de Misericor dia. Decursu autem temporis anno MDVI. a Sum. Pont. Iulio II media Pontificia Bulla obtinuerunt pos e inibi canonice fundare Monasterium cum Ecclesia, Seputtura, Claustris, & aliis pertinentiis, ubi vixerunt in Domino summa austeritate, observantia, rigore, & exemplo. Inter ceteras possidebant Sorores Imaginem sculptam

Re

211

Redemptoris nostri Crucifixi Iesu in Choro interiori affixam, quam quotannis in Festis Pentecostes, ut dixerunt, publice exponebant devotioni cum magno concursu populi, que Imago erat Fundatricis Antonie Tanini, & ejus erat refugium in tribulationibus. Ipsa morti proxima commendata Sororibus Filiabus suis, pace, timore Dei, & observantia Regule S. Augustini toto corde Imaginem Redemptoris Crucifixi commendavit, ut cam custodirent, ad cam in angustiis, & tribulationibus recurrerent, & die 26. Sept. anni MDI. in pace Christi requievit, & ejus Ca. daver sepultum fuit in Ecclesia S. Galli Fratrum Heremitarum in Cappella S. Monice. "

T. III. pag. 63 v. 26. Prende abbaglio il Padre Richa nel Tomo V, ed io ancora per averlo seguito, allorchè dice, che le Monache di S. Maria della Misericordia passate in Firenze nel Convento di S. Clemente venderono il primo ai 15. Dicembre 1588, mentre ciò avvenne a' 31. Ottubre 1555, come risulta dalla seguente Carta esistente nell' Arch. Generale, quale siccome in se racchiude notizie assai rimarcabili, riportiamo.

1558. Vltimo Octobris, così si legge in Ser Scipione Braccesi, apud Gratas congregate Moniales &c. Soror Marietta Priorissa in medio assurgens: Charissime, inquit, notum esse debet omnibus vobis, quemadmodum Monasterium nostrum habuit principium, & fait erectum in Populo S. Marci Veteris extra, & prope menia Civitatis Florentie, sub vocabulo, & titulo S. Marie alias della Misericordia Ord. S Augustini, & qualiter in obsidione Civitatis Flor. coacte fuimas cum maxima nostra jactura, & damno discedere ex Monasterio predicto, & in di&ta Civitate Flor. habitare, & permanere hujusmodi obsidione durante. Et qualiter postmodum tempore succedente

[ocr errors]

pro

proprer Christianorum Principum discordias, & bellorum dubierates predita, & similia incomoda substinere coa&te fuimus. Et qualiter Illustriss. Dom. Maria Salviata de Medicis Mater Illustris sini Dom. Cosmi Ducis prediéta pie, & charitarive considerans, & desiderans nos a futuris forsan similibus bellorum periculis liberare, ac secu:as veddere procuravit, quod nobis concessum foret ad perpetuum usum, prout concessum fuit Monasterium hoc nostrum S. Clementis, in quo securius vivere, & Deo s rvire possemus, & quod edificare fecit, & au presentem statum, & esse reduxit. Scitis etiam, quod ros quam omnes conventualiter in hoc Voasterio redacte sumus, Monasterium nostrum antiquum predictum vacuum, & sine habitatore remansit, & de quo ad presens nullam con oditatem, & nullam, seu parvam utilitatem percipimus. Scire etiam deberis quemadmodum nos propter malas temporum conditiones, & fructuum bonorum Monaster'i nostri tenuitatem, cum quibus vivere non potuimus, nec possumus, & nostris necessitatibus subvenire non valemus, coa&te fuimus multa cum diversis personis contrahere debita: Et quod si nostris creditoribus satisfacere, & res necessarias ad viðum, & vestitem parare velimus, nobis conducir diétum Monasteriam antiquum nostrum, quod nobis in• fru&uosum remansit, alienare. Unde Sorores amantissime una cum Matribus senioribus, & discretis consideravimus, posse ire obviam huiusmodi urgentibus necessitatibus. Proposuimus ergo dictum vetus Monasterium situm in dicto Po pulo S. Marci Veteris cum horto, clausuris, & sus habituris, & pertinentiis Monialibus Conceptionis B Marie Virginis in Hospitali Sebastiani de Binis nuncapati, & sub cura Hominum Societatis S............. degentibus vendore, & aliena.

re,

re, que Moniales, & seu qui homines, & perso ne dice Societatis pro ei offerunt velle emere, & pro pretio, & valore di situs, seu Monasterii veteris nobis solvere scutos optingentos Buri in auro Conii Italici, & facere, & substi nere omnes expensas necessarias circa dictam alienationem solvendo de presenti scutos 200. similes, & residuum infra 1. annum proxime fu turum, & pro fructu di&i temporis alios scutos So. similes, cum quibus possemus hujusmodi nostris necessitatibus subvenire, & granum, & res necessarias ad victum providere, & in aliqua farte creditoribus satisfacere, & etiam claudere mu rum horti dicti nest:i Monasterii, ne transeuntes per viam nos videre, & prospicere possent. Quare si vestris charitatibus Sorores amantissime vi detur, quod venditio hujusmodi fiat, & id ex manifesta utilitate nostri Conventus placeat vobis desuper tractare, & conferre ad invicem, & nobis qui quid prudentiis vobis circa hoc videatur respon-· dere. Annuirono tutte a questa proposizione; Et vendiderunt Monialibus Conceptionis B. M. Virgi nis, que de presenti degunt, & Altissimo famulantur in Ecclesia, seu Hospitali S. Sebastiani de Binis, vulgariter nuncupato, & licet absentibus, ai loro Procuratori R. D. Francisco de Astudillo, Gio. Batista Gaetani, e Girolamo di Domenico, sub quorum cura, & gubernatione erant &c.,, Rientrate, che furono in possesso le Monache di S. Maria della Misericordia del Convento di San Clemente, da quello non partirono tutte se non nel 1552, quando ultimata la fabbrica di esso ridotta signorile ad intuito di Suor Porzia figlia natura. le di Alessandro primo Duca di Firenze, la quale fino dal 1537. nel primo Convento vestito avea l'abito Monastico, lasciarono l'antico angusto Monastero della Misericordia, e si riunirono tutte nel presente di S. Clemente.

T. III.

1

T. III. pag. 64. In Ser Michele Contadini all'anno, 1350. vengono queste Monache appellate Eremite Incarcerate di Fiesole, e in Ser Lando da Pesciola all'anno 1338 Virgines S. Marie del Fiore de Clara Fontana de Fesulis, le quali congregate in numero di 30. creano per loro Superiora Correttrice Suor Lapa Eremita, e all'anno 1339. nel medesimo Ser Lando Recluse S. Marie del Fiore de Cl:ra Fontana de Fesulis. In Ser Bartolo da Romano al 1348. si dà il titolo di Sinto a Lapo: Lapuccius q. Gaddi Pop. S. Simonis lascia Monialibus Monasterii, quod appellatur Mɔnasterium S. Marie del Fiore de Fesulis, quod gubernatur per Lapum, qui dicitur Lapus San&us Libras 50.

Ivi pag. 65. Dal Testamento di Ser Berto del fu Talento da Fiesole esistente nell' Arch. Diplom. rogato ai 23. Luglio del 1363. risulta, che già in detto anno le Monache, o Romite di Fiesole erano nel presente Convento di Lapo: Reliquit, ivi si legge, Romule filie sue nondum tamen professe omne il, quod sibi, seu pro ea dedit, seu obtulit Monasterio S. Marie del Fiore, quando cam reclausit in dido Monasterio, & ultra id Libras 50. Flor. parv.

Ivi pug 12. L'aver ivi rammentato il Monaste. ro di S. Martino a Cojano presso Prato, ci richiama alla memoria una lite molto clamorosa, che nel 1166. vertè tra Giulio Vescovo di Firenze, e Tracia Vescovo di Pistoja, per la giurisdi zione, che ciascuno di questi pretendea d' avere sul menzionato Monastero. Questa Carta, che è nell' Arch. suddetto, e per esser molto preziosa, e per essere stata finora del tutto ignota e all' U. ghelli e al Cerracchini, e al Rosati nella Stovia de Vescovi di Pistoja, quì la riportiamo per supplire in qualche parte alle scarse notizie, cho del nostro Vescovo abbiamo. Con questa, se non

[ocr errors]

si

« ZurückWeiter »