Wichoṛe baṇa gae sadīāṃ

ਉਸ ਉਹ ਉਥੇ ਉਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਅਜੇ ਆਏ ਆਪ ਆਪਣੀ ਆਪਣੇ ਇਸ ਇਹ ਇਕ ਸਦਾ ਸਨ ਸਭ ਸਾਂ ਸਾਡੀ ਸਾਡੇ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਾ ਸਾਰੇ ਸੀ ਕਿ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹਨ ਹਰ ਹਾਂ ਹੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਹੁੰਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਹੋ ਹੋਇਆ ਹੋਈ ਹੋਏ ਹੋਰ ਹੋਵੇ ਕਈ ਕਦੀ ਕੰਮ ਕਰ ਕਰਦਾ ਕਰਦੀ ਕਰਦੇ ਕਰਨ ਕਿਉਂ ਕਿਸੇ ਕਿਹਾ ਕਿਧਰੇ ਕਿੰਨਾ ਕਿਵੇਂ ਕੀ ਕੁਝ ਕੇ ਕੋਈ ਕੋਲ ਗਈ ਸੀ ਗਈਆਂ ਗਏ ਗਲ ਗੱਲਾਂ ਗਿਆ ਘਰ ਜਦੋਂ ਜਾ ਜਾਣ ਜਾਣਾ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੇ ਜਿਸ ਜਿਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਵੇਂ ਜੀ ਜੇ ਜੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਤੋਂ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਦਿਨ ਦਿਲ ਦੀ ਦੀਆਂ ਦੂਜੇ ਦੂਰ ਦੇ ਦੋ ਨਹੀਂ ਸੀ ਨਾ ਨਾਲ ਨੂੰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਪਲ ਪਿਆਰ ਫਿਰ ਬਸ ਬਹੁਤ ਬੜਾ ਬੜੀ ਬਾਹਰ ਮੁੜ ਮੇਰਾ ਮੇਰੀ ਮੇਰੇ ਮੈਂ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਰਹਿੰਦੇ ਰਹੀ ਰਾਤ ਰਿਹਾ ਸੀ ਲਈ ਲਗਦਾ ਲਾਹੌਰ ਲਿਆ ਲਿਖਿਆ ਲੈ ਲੋਕ ਵਲ ਵਾਰ ਵਿਚ ਵਿਚ ਹੀ ਵੀ ਵੇਲੇ