(81) Chori quoque rationem ac modum si animadvertes, facile deprehendes non in quinque, ut nunc actus divisas fuisse fabulas. Scal. Poet. Lib. III. p.336. apud Commelinum, 1607. in octavo. (82) Neve minor, neu sit quinto productior actu Fabula, quae posci vult et spectata reponi. (Horat. Poet. v. 189. ) (83) Illud te ad extremum, et oro, et hortor, ut tamquam Poetae boni, et Actores industrii solent, sic tu in extrema parte, et conclusione muneris, aç negotii tui, diligentissimus sis: ut hic tertius annus imperii tui, tamquam tertius actus, perfectissimus, atque ornatissimus fuisse videatur. Cicer. Epist. ad Quintum Fratrem, Lib. I. Epist. I. in fine. (84) Nec quarta loqui persona laboret. (Horat. Ep. ad Pison. v. 192. ) (85) Quatuor etiam in eadem Scena loqui nulla religio est. Scal. Poet. Lib. III. (86) Comoedi tres sunt, sed amat tua Paulla Luperce Quatuor, et κωφόν Paulla πρόσωπον amat. Martial. L.VI. Ep.VI. Par. ad us. Delph.1580. p.310. (87) Αι' δε' πράξεις το ανθρώπε ἀπὸ θυμὸ καὶ ἐπιθυμίας, ἀππον δὴ τὸ τιθέναι ἀκόσια ταῦτα. Aristot. de Moribus Lib. III. Cap. III. pag. 37. E. (88) Ουγὰρ πᾶσαν δε ζητῶν ἡδονὴν ἀπὸ τραγῳ días, dλλd mv ỏixeiav. Arist. Poet. Cap. XIV. p. 15. D. (89) Nec quodcumq, volet poscat sibi fabula credi: Neu pransae Lamiae vivum puerum extrahat alvo. Horat. Poet. v. 339. (90) Nec pueros coram populo Medea trucidet: Aut humana palam coquat exta nefarius Atreus : Aut in avem Progne vertatur, Cadmus in anguem. Quodcumque ostendis mihi sic incredulus odi . Horat. poet. v. 185. (91) Ανάγκη ἄρα τὸν καλῶς ἔχοντα μύθον ἁπλᾶν εἶναι μᾶλλον ἢ διπλόν, και μεταβάλλειν εκ εἰς ευτυ χίαν εκ δυστυχίας, ἀλλὰ τεναντίον εξ ευτυχίας es duoruxian. Arist. Poet. C. Xill. pag. 14. D. (92) Nec Deus intersit nisi dignus vindice nodus Inciderit . (Horat. Poet. v. 191.) (93) Ταῦτα δὴ δὲ διατηρῶν, καὶ πρὸς τέτοις τὰς παρὰ τα εξ ανάγκης ακολοθότας αἰσθήσεις τῇ ποιητική καὶ γὰρ κατ' αυτάς ἐςιν ἁμαρτάνειν πολλάκις . Arist. Poet. Cap. XV. pag. 17. Ε. (94) Biduo aut triduo totum (librum) latine interpretati sumus: et quod unum deerat, post tot eruditos viros) multa in eo, horis paucissimis, illustravimus, emendavimus, excussimus: textum quoque locis non paucis meliorem reddidimus. Heinsius in praefat. ad Poeticam Aristotelicam, ab eo latinitate donatam Lugd. Batav. 1611. (95) Δεύτεραι δὲ αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τὸ ποιητή. Arist. Poet. Cap. XiV. p. 18. Ε. (96) Καὶ ἐν τῷ Σοφοκλέος Τηρει ἡ τῆς κερκίδος φωνή. Arist. Poet. Cap. XVI. p. 18. D. {97) Ὅτι ὅμοιός τις ελήλυθον· ὅμοιος δὲ ἐνες ἀλλά ἢ Ορεςης ἔτος ἄρα ελήλυθον. Arist. Poet. Cap. XVI. 18. D. (98) Εςι δέ τις σύνθετος εκ παραλογισμό θεάξει Arist. Ibidem. (99) Ὅσα δὲ δυνατόν. καὶ τοῖς σχήμασι συναπεργαζόμενον ποιῶν. Arist. Poet. C. XVII. p. 19. C. (100) Ut ridentibus arrident, ita flentibus adflent Humani vultus: si vis me flere, dolendum Primum ipsi tibi. ( Hor. Poet. v. 401. (ιοι) Τὴν μὲν ἐν εποποιίαν) περὶ τὰς θεατὰς επεικῆς φασιν εἶναι ... τὴν δὲ ξαγηκὴν πρὸς φαύλος Arist. Poet. Cap. 26. . . . . (102) neque te ut miretur turba labores (Horat. Satyr. Lib. I. Sat. X. v. 75.) (103) Et piper, et quidquid chartis amicitur ineptis. (Horat. Epist. I. Lib. II. v. 270. ) (104) Quaque patet domitis Romana potentia terrie Ore legar populi : perque omnia saecula fama { Si quid habent veri vatum praesagia) vivam . (Ovid. Metam. Lib. XV. in fine . (106) Tu quid ego, et populus mecum desideret,audi. Si plausoris eges aulaea manentis, et usque Sessuri, donec cantor, vos plaudite, dicat. ( Horat. Poet. v. 153. ) (106) Διὰ ττο και κρίνει ἄμεινον ὄχλος πολλὰ ἢ οἷς ὅστις ἔν· ετι μᾶλλον ἀδιάφθορον το πολύ. καθάπερ ύδωρ τὸ πλεῖον, ὅτω καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὀλίγων εἰδιαφθορώτερον. Arist. Polit. Lib. III. Cap. XV. T. III. p. 478. D. (107) Διό καὶ κρίνεσιν ἄμεινον οἱ πολλοὶ καὶ τὰ τῆς μεσικῆς εργα, καὶ τὰ τῶν ποιητῶν. Arist. Polit. Lib. III. Cap. XI. Tom. Iil. pag. 467. C. (108) Scribendi recte sapere est principium et fons. Horat. Poet. v. 3o9. (109) Τοσαῦτα γὰρ καὶ τα μερη ελέχθη. Arist. Poet. Cap. IV. Tom. IV. pag. 20. C. (110) Δεῖ δὲ ἄμφω αεί κροτῆσθαι. Arist. Poet. Cap. XVII. Τom. V. pag. 20. Ε. (111) Τραγικὸν γὰρ τότο καὶ φιλανθρωπον. Arist. Cap. XVIII. Tom V. pag. 21. Α, (112) Τὸ μὲν γὰρ Φιλανθρωπον ἔχοι αν, ἡ τοιαύτη σύςησις,αλλ' ὅτε ἔλεον, ὅτε φόβον. Arist. Poet, Cap. Xiii. Tom. IV. pag. 14. (113) Εἶκος γὰρ γενέθαι πολλὰ καὶ παρὰ τὸ εἰκός. Arist. Poet. Cap. XVIII. Tom. IV. pag. 21. Β. (114) Ἔτι δὲ κατὰ τὴν διάνοιαν ταῦτα, ὅσα ὑπὸ το λόγο δὲ παρασκευασθῆναι. Arist. Poet. C. XIX. Tom. IV. pag. 21. D. (115) Non ego inornata et dominantia nomina solum. Verbaque, Pisones, Satyrorum scriptor amabo : Nec sic enitar tragico differre colore, Ut nihil intersit, Davus ne loquatur, et audax Ex noto fictum carmen sequar, ut sibi quivis Speret idem : sudet multum, frustraque laboret . Ausus idem. Cantum series, juncturaque pollet! Tantum de medio sumptis accedit honoris ! Horat. Poet. v. 234. (116) Σαφῆ καὶ μὴ ταπεινὴν εἶναι. Arist. Poet. Cap. XXII. Tom. IV. pag. 25. (117) Κλέπτεται δ' ευ εαν τις εκ τῆς εἰωνίας διαλέκτε εκλέγων συντιθῇ. ὅπερ Ευριπίδης ποιες καὶ ὑπέδειξε πρῶτος. Aristot. Rhet. Lib. III. C. II, Tom. III. pag. 798. Ε. (118) Ἐκ τῶν κυρίων ὀνομάτων. Aristot. Poetic. Cap. XXII. Tom. IV. pag. 25. (119). Ambitiosa recidet Ornamenta. Horat. Poet. v. 447. (120) Μελοποιία. (121) Τα γαρ μέσα ὅτι μόρια των ρυθμών εστι φανερόν. Arist. Poet. Cap. IV. Tom. IV. pag. 4. (122) Πάθη, πάθημα, παθητικός. (123) Εις μίαν ακρόασιν. Arist. Poet. Cap. XXIV. Tom. IV. pag. 83. (124 Οἱ μὲν ἐςῶτες, καὶ & διώκοντες, ὁ δὲ ανανεύων. Poet. Cap. XXIV. Tom. V. p. 28. (125 Πρώτος μὲν γὰρ ἂν τὰ πρὸς αὐτὴν τὴν τέχνην ἀδύνατα πεποίηται, ήμάρτηται, ἀλλ' ὁρθώς ἔχοι, εἰ τυγχάνοι το τέλος αὐτῆς. Arist. Poet. Cap. XXV. Tom. IV. p. 3ο. Β. (126) Επι εστι περιεργάζεθαι τοῖς σημείοις καὶ ραψωδέντα, ὥσπερ εποίει Σωσίστρατος, καὶ διαδόντα, ὥσπερ εποίει Μνατίθεος Οπάντιος. Arist. Poet. Cap. XXVI. Tom. IV. p. 32. E. (127) Ignotum tragicae genus invenisse Camoenae Dicitur: et plaustris duxisse poemata Thespis, Quae canerent, agerentque peruncti faecibus ora. (Horat. Poet. v. 275. ) |