ANNIVS FLORVS

147

Quando ponebam novellas arbores mali et piri cortici summae notavi nomen ardoris mei. Nulla fiet inde finis vel quies cupidinis:

crescit arbor, gliscit ardor: animus implet litteras.

148

'Sperne mores transmarinos, mille habent offucias. Cive Romano per orbem nemo vivit rectius.

Quippe malim unum Catonem quam trecentos Socratas.' Nemo non haec vera dicit: nemo non contra facit.

INCERTVS AVCTOR

149

Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia!
Arbiter effusi late maris ore sereno
placatum stravit pelagus posuitque procellam,
edomitique vago sederunt pondere fluctus.

Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia !
Adnisu parili tremat ictibus acta carina.
Nunc dabit arridens pelago concordia caeli
ventorum motu praegnanti currere velo.

Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia!
Aequora prora secet delphinis aemula saltu
atque gemat largum, promat seseque lacertis,
pone trahens canum deducat et orbita sulcum.

5

10

Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia!
Persultet Phorci chorus aequora: nos tamen heia.
Convulsum remis spumet mare: nos tamen heia.
Vocibus adsiduis litus resonet 'tamen heia.'

INCERTVS AVCTOR PERVIGILIVM VENERIS
2 no cew.
Сем

probably

150

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

Ver novum; ver iam canorum; ver renatus orbis est.
Vere concordant amores, vere nubunt alites,

et nemus comam resolvit de maritis imbribus.
Cras amorum copulatrix inter umbras arborum
implicat casas virentis de flagello myrteo,
cras Dione iura dicet fulta sublimi throno.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

Ipsa gemmis purpurantem pingit annum floridis,
9. ipsa surgentis papillas de Favoni spiritu
ན་ས

urget in nodos tepentis, ipsa roris lucidi,
noctis aura quem relinquit, spargit umentis aquas.
En micant lacrimae trementes de caduco pondere;
gutta praeceps orbe parvo sustinet casus suos.
En pudorem florulentae prodiderunt purpurae;
umor ille quem serenis astra rorant noctibus
mane virgines papillas solvit umenti peplo.
Ipsa iussit mane totae virgines nubant rosae;
facta Cypridis de cruore deque Amoris osculis
deque gemmis deque flammis deque solis purpuris,
cras ruborem qui latebat veste tectus ignea
unico marita nodo non pudebit solvere.

15

5

10

15

20

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!

Ipsa Nymphas diva luco iussit ire myrteo.

It puer comes puellis; nec tamen credi potest
esse Amorem feriatum, si sagittas vexerit:
'Ite, Nymphae, posuit arma, feriatus est Amor:
iussus est inermis ire, nudus ire iussus est,
neu quid arcu neu sagitta neu quid igne laederet.'
Sed tamen, Nymphae, cavete, quod Cupido pulcher

est;

totus est in armis idem quando nudus est Amor. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

Compari Venus pudore mittit ad te virgines:
'Vna res est quam rogamus; cede, virgo Delia,
ut nemus sit incruentum de ferinis stragibus,
et recentibus virentis ducat umbras floribus.
Ipsa vellet te rogare, si pudicam flecteret,
ipsa vellet ut venires, si deceret virginem.
Iam tribus choros videres feriantis noctibus
congreges inter catervas ire per saltus tuos
floreas inter coronas, myrteas inter casas.

Nec Ceres nec Bacchus absunt nec poetarum deus.
Detinenter tota nox est perviglanda canticis:
regnet in silvis Dione: tu recede, Delia.'

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

Iussit Hyblaeis tribunal stare diva floribus;

praeses ipsa iura dicet, adsidebunt Gratiae.

Hybla, totos funde flores, quidquid annus attulit;

Hybla, florum sume vestem, quantus Ennae campus

est.

25

30

hochaie hi hamsiy

35

40

45

Ruris hic erunt puellae vel puellae montium

quaeque silvas quaeque lucos quaeque fontis incolunt:

iussit omnis adsidere mater alitis dei,

iussit et nudo puellas nil Amori credere.

50

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

Cras erit cum primus aether copulavit nuptias. Vt pater totum crearet vernis annum nubibus, in sinum maritus imber fluxit almae coniugis, unde fetus mixtus omnis aleret magno corpore. Tunc cruore de superno spumeo et ponti globo caerulas inter catervas, inter et bipedes equos, fecit undantem Dionen de maritis imbribus. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!

Ipsa venas atque mentem permeanti spiritu

intus occultis gubernat procreatrix viribus,

perque caelum perque terras perque pontum subdi

tum

pervium sui teporem seminali tramite

imbuit iussitque mundum nosse nascendi vias.

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!

Ipsa Troianos nepotes in Latinos transtulit, ipsa Laurentem puellam coniugem nato dedit, moxque Marti de sacello dat pudicam virginem; Romuleas ipsa fecit cum Sabinis nuptias, unde Ramnis et Quiritis, proque prole posterum Romulum patrem crearet et nepotem Caesarem. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

55

60

65

70

75

Rura fecundat voluptas, rura Venerem sentiunt; ipse Amor, puer Dionae, rure natus dicitur.

quisque tutus quo tenetur coniugali foedere ; subter umbras cum maritis ecce balantum greges, et canoras non tacere diva iussit alites.

Iam loquaces ore rauco stagna cycni perstrepunt:
adsonat Terei puella subter umbram populi,
ut putes motus amoris ore dici musico
et neges queri sororem de marito barbaro.

85

Illa cantat: nos tacemus. Quando ver venit meum?
Quando fiam uti chelidon ut tacere desinam?
Perdidi Musam tacendo nec me Phoebus respicit:

90

sic Amyclas cum tacerent perdidit silentium.

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras

amet!

PENTADIVS
151

Sentio, fugit hiems, Zephyrisque animantibus orbem
iam tepet Eurus aquis; sentio, fugit hiems.
Parturit omnis ager, persentit terra calores,
germinibusque novis parturit omnis ager.
Laeta virecta tument, foliis sese induit arbor,
vallibus apricis laeta virecta tument.

Iam Philomela gemit modulis Ityn, impia mater,
oblatum mensis iam Philomela gemit.

5