ANNIVS FLORVS 147 Quando ponebam novellas arbores mali et piri cortici summae notavi nomen ardoris mei. Nulla fiet inde finis vel quies cupidinis: crescit arbor, gliscit ardor: animus implet litteras. 148 'Sperne mores transmarinos, mille habent offucias. Cive Romano per orbem nemo vivit rectius. Quippe malim unum Catonem quam trecentos Socratas.' Nemo non haec vera dicit: nemo non contra facit. INCERTVS AVCTOR 149 Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia! Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia ! Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia! 5 10 Heia, viri, nostrum reboans echo sonet heia! INCERTVS AVCTOR PERVIGILIVM VENERIS probably 150 Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Ver novum; ver iam canorum; ver renatus orbis est. et nemus comam resolvit de maritis imbribus. amet! Ipsa gemmis purpurantem pingit annum floridis, urget in nodos tepentis, ipsa roris lucidi, 15 5 10 15 20 Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Ipsa Nymphas diva luco iussit ire myrteo. It puer comes puellis; nec tamen credi potest est; totus est in armis idem quando nudus est Amor. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Compari Venus pudore mittit ad te virgines: Nec Ceres nec Bacchus absunt nec poetarum deus. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Iussit Hyblaeis tribunal stare diva floribus; praeses ipsa iura dicet, adsidebunt Gratiae. Hybla, totos funde flores, quidquid annus attulit; Hybla, florum sume vestem, quantus Ennae campus est. 25 30 hochaie hi hamsiy 35 40 45 Ruris hic erunt puellae vel puellae montium quaeque silvas quaeque lucos quaeque fontis incolunt: iussit omnis adsidere mater alitis dei, iussit et nudo puellas nil Amori credere. 50 Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Cras erit cum primus aether copulavit nuptias. Vt pater totum crearet vernis annum nubibus, in sinum maritus imber fluxit almae coniugis, unde fetus mixtus omnis aleret magno corpore. Tunc cruore de superno spumeo et ponti globo caerulas inter catervas, inter et bipedes equos, fecit undantem Dionen de maritis imbribus. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Ipsa venas atque mentem permeanti spiritu intus occultis gubernat procreatrix viribus, perque caelum perque terras perque pontum subdi tum pervium sui teporem seminali tramite imbuit iussitque mundum nosse nascendi vias. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! Ipsa Troianos nepotes in Latinos transtulit, ipsa Laurentem puellam coniugem nato dedit, moxque Marti de sacello dat pudicam virginem; Romuleas ipsa fecit cum Sabinis nuptias, unde Ramnis et Quiritis, proque prole posterum Romulum patrem crearet et nepotem Caesarem. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! 55 60 65 70 75 Rura fecundat voluptas, rura Venerem sentiunt; ipse Amor, puer Dionae, rure natus dicitur. quisque tutus quo tenetur coniugali foedere ; subter umbras cum maritis ecce balantum greges, et canoras non tacere diva iussit alites. Iam loquaces ore rauco stagna cycni perstrepunt: 85 Illa cantat: nos tacemus. Quando ver venit meum? 90 sic Amyclas cum tacerent perdidit silentium. Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet! PENTADIVS Sentio, fugit hiems, Zephyrisque animantibus orbem Iam Philomela gemit modulis Ityn, impia mater, 5 |