Den 26en Januari 1788 werd door een expeditie onder kapitein Phillip op het strand van Port Jackson de Britsche vlag geheschen, ten teeken dat deze streek door de Engelschen in bezit genomen was, nadat tegelijk met andere dieren reeds een kleine kudde Engelsche schapen aan wal was gebracht. De Spaansche merino werd negen jaar later aangevoerd. In 1807 exporteerde Nieuw Zuid-Wales naar het moederland 245 Eng. ponden wol.

Dat was het begin der wolindustrie van Australië, door het werk van veroordeelden in 't leven geroepen. Hoe weinig droomde het kleine getal kolonisten dat dit nietige begin zich ontwikkelen zou tot een handel, die nu jaarlijks in waarde de inkomsten van menige Europeesche natie ver overtreft. De tijd rolde voort, Tasmanië werd gekoloniseerd, en weldra werd bevonden, dat de schapen in het heerlijke klimaat van dat liefelijke eiland boven verwachting tierden, en een wol leverden veel fijner nog dan ergens op het groote vasteland om de noord werd geproduceerd. Daarop volgden de land verhuizing naar Victoria, de ontdekking van de prachtige weidegronden der Riverina in de zuidelijke districten der moederkolonie en de acclimatatie van het schaap in de warmere luchtstreek van Queensland. Toen begon Nieuw Zeeland spoedig de aandacht te trekken om zijn geschiktheid voor landbouw en veeteelt, en de kudden vermenigvuldigden geheel Australië over. Al de Australische koloniën bezaten in 1879 reeds 65 941 236 schapen. De andere twee groote fokkerijen der we reld -- het land bij de Plata en de Vereenigde Staten - bezitten respectievelijk 77 700 000 en 73 200 000 stuks, doch met inbegrip van de varkens; van de schapen op zich zelven bestaat, naar 't schijnt, dáár geen statistiek

Met de ontzaggelijke vermeerdering van de kudden in Australie ging een merkbare vermindering van de goudproductie gepaard. Wol werd het stapelproduct. In 1879 scheepte alleen Nieuw Zeeland, dat eerst in 1848 begonnen was wol uit te voeren 62 220 810 Eng ponden, ter waarde van £ 3 126 439 af; Victoria 47 973 091 pond ter waarde van £ 3 653 528 ongeveer. Maar voor Nieuw Zuid-Wales was het weggelegd, de kroon te spannen: 123 710 450 pond wol ter waarde van 6 491 198 pond sterling voerde die kolonie uit! Voor al de Australische koloniën samen bedroeg de export in 1879 313 274 336 E. ponden wol, op 15 901 789 pond sterling getaxeerd. Dit feit, dat met een bevolking van minder dan drie millioen de squatters van één artikel voor een waarde van bijna zestien millioen pond sterling hebben kunnen uitvoeren in één jaar, toont dat zoowel de hulpbronnen van Australië als de energie der kolonisten aan het wonderbare grenzen. En vooral komt zulks aan het licht, wanneer men de wolproductie van Australië met die van andere deelen der wereld vergelijkt. Zoo blijkt o. a., dat er van de 411 000 000 Eng. ponden wol, die gedu rende 1879 in Groot-Brittanje werden ingevoerd, 287 757 934 uit Australië kwamen, en slechts 42 millioen uit de Zuid-Afrikaansche koloniën, 21 millioen uit Britsch-Indië en 38 millioen uit al de landen van Europa. Terwijl de invoer van vlas in dertig jaar met 25, die van zijde met 59 en die van katoen met 110 percent vermeerderde, nam de invoer van wol toe met 349 percent !

Bij het verschepen van wol uit de verschillende havens heeft Victoria jaren lang het leeuwendeel gehad, hoofdzakelijk door de gunstige ligging van Melbourne als haven en de uitbreiding van zijn spoorwegstelsel. Nieuw Zuid-Wales echter heeft de noodzakelijkheid van een verlenging der zuiderbaan tot Narrandera en Hay ingezien, en voortaan zal een groot gedeelte van zijn wol naar Sydney worden gezonden, om van daar verscheept te worden. Reeds was in de laatste jaren een vermindering te Victoria waar te nemen; werden er toch in 1877-78 uit Nieuw Zuid-Wales slechts 134 622 balen verscheept tegen 298 573 uit Victoria, in 1879-'80 waren de hoeveelheden 199 875 en 301 401, zoodat Nieuw Zuid-Wales ongeveer 65000 en Victoria nog geen 3000 balen vooruitging. Ook hebben de groote stoomvaartmaatschappijen thans haar hoofdkantoor te Port-Jackson in plaats van te Melbourne.

Deze weinige statistische aanteekeningen zullen voldoende zijn, om de verbazende vermeerdering, uitgestrektheid en waarde van den Australischen wolhandel te toonen. Wij voegen er nog slechts één bijzonderheid bij de prachtigste ram van geheel Australië bezit Tasmanië; »Sir Thomas" is hij gedoopt. Het is een merino-schaap, dat door den heer Gibson van Bellevue in Tasmanië gefokt werd en zes jaar geleden verkocht voor zeven honderd veertien pond sterling!

EEN AUSTRALISCHE INTERKOLONIALE CONFERENTIE

Uit alle Australische koloniën waren gedelegeerden gekomen te Sydney, om over een negental punten te beraadslagen, tot bevordering van meer eenheid voorgesteld.

Over slechts drie echter werden zij het eens, en onder die drie is er hoogstens één, dat iets meer dan een locaal belang raakt: de oprichting namelijk van een algemeen Hof van Appel voor geheel Australië. Of dit voorstel ook door de wetgevende macht in elk der koloniën aangenomen zal worden, staat intusschen nog te bezien, en het is te betwijfelen, of de Australische senatoren zelven van hun recht om op de Privy Council in het moederland te appelleeren, afstand willen doen.

De voornaamste quaestie, waarvoor dan ook primitief de conferentie beraamd werd, was een uniform rechtentarief. Maar juist dáárover verstonden de gedelegeerden elkander het minst. Victoria weigerde standvastig, om iets van haar beschermend stelsel prijs te geven, hoe krachtig Zuid-Australië, Queensland, Tasmanië, West-Australië en Nieuw Zeeland, de kolonie Nieuw Zuid-Wales die de uniformiteit had voorgesteld, ook ondersteunden. Zelfs het denkbeeld om ten minste de Australische wijnen in elk der koloniën vrij van rechten toe te laten, kon niet den algemeenen bijval verkrijgen.

Over dien uitslag van de conferentie, zegt the Colonies and India

van 26 Maart, verwonderen wij ons niet. Dat de Australische koloniën het over de rechtenquaestie niet eens zouden worden, was te voorzien. En konden zij op dit punt, dat ongetwijfeld het gemeenschappelijk belang geldt, niet tot overeenstemming geraken, welke hoop is er dan, dat er ten opzichte van minder voor de hand liggende quaestiën die eenheid van zienswijze zal heerschen, die elke poging om de door sommigen verlangde Federale Unie te verkrijgen voorafgaan moet?

STERKTE, BEWAPENING EN KOSTEN DER POLITIE
IN BRITSCH-INDIË.

TOELICHTINGEN. De opgaven zijn de laatst gepubliceerde en betreffen het jaar 1878.

In de sterktecijfers zijn niet begrepen de verschillende dorpswakers. De uitgaven worden gedeeltelijk uit de schatkist van het rijk of de provincie, gedeeltelijk uit andere bronnen bestreden: van de 23 793 387 ropijen waren 20 843 711 >payable from imperial or provincial revenues" en 2 949 676 »from other sources".

Het personeel, dat geheel of ten deele uit de »Imperial Revenues" betaald werd, bestond uit 327 Districts-Superintendenten of AssistentSuperintendenten; 768 ondergeschikte ambtenaren op een bezoldiging van 100 ropijen of meer; 14 141 op een bezoldiging van beneden de 100 ropijen; 3185 bereden politie-konstabels; 106 313 konstabels te voet en 737 konstabels voor de waterpolitie.

Het personeel dat geheel uit andere dan rijksmiddelen (Imperial revenues) betaald werd, bestond uit 1 638 officieren en 23 556 manschappen.

De bezoldiging bedroeg voor bereden konstabels van 7 tot 26 ropijen (o. a. 7 in Bengalen, 221 in Ajmere, 26 in Bombay); voor de andere konstabels varieerde zij van 6 (in Bengalen) tot 12 (in Burmah).

De verhouding van de politiesterkte (officieren en manschappen) tot de vlakte-uitgebreidheid en het zielental was:

Al de bovenstaande cijfers hebben wij getrokken uit het Statistical Abstract, presented to both Houses of Parliament by command of Her Majesty", en gedrukt in 1880.

OVERZEESCHE TELEGRAFEN.

Het gouvernements-rapport betreffende het »Indo-European Telegraph Department" over het jaar 1879-'80 wijst aan, dat de brutoinkomsten € 82 710 bedroegen tegen € 69 692 in het vorige jaar, en de uitgaven € 67 999 tegen 32 523 in 1878-79. De netto-winst was dus £ 14 711. Het getal en de duur der storingen waren veel geringer dan vroeger, en dank zij de vriendschappelijke medewerking der Perzische autoriteiten waren de gevallen van opzettelijke beschadiging onbeduidend. De depêches werden gemiddeld in 39 minuten van Kurrachee naar Londen overgebracht.

De Eastern Extension, Australasia and China Telegraph Company" heeft 1880 6% uitgekeerd. Haar reservefonds beloopt nu

over £ 217 268.

INLANDSCHE DIEVENTAAL.

Van de hand van Abdul Ghafur verscheen een woordenboek tot verklaring van de termen, onder de benden misdadigers van de Punjab in gebruik, en Dr Leitner heeft het aan een analyse onderworpen, waarvan de resultaten samengevat zijn in een geschrift dat een belangrijke bijdrage voor de Oostersche philologie is.

Er zijn niet minder dan 17 klassen misdadigers.
Drieërlei speciale termen gebruiken zij.

Ten eerste versch gesmede woorden, zooals ghem: >een dief"; balwa: »een ropij"; pâb: »gouden ornamenten".

Ten tweede: woorden, die in een andere dan de gewone beteekenis genomen worden; shikari b. v., dat eigenlijk »jager" is, gebruiken zij in den zin van dief; met chil (een havik) duiden zij een inspecteur aan; met kawa (een kraai) een minderen polietiedienaar of konstabel; met makkhi (een vlieg) een sepoy.

Ten derde woorden waarvan zij de gewone uitspraak eenigszins veranderen; 1e door er een lettergreep vóór dan wel achter te zetter; 2e door er een of meer letters in te veranderen, of 3e door er enkele letters in te schuiven. Voorbeelden: in plaats van ek (een) gebruiken zij bek of wek; van sond (goud) maken zij nonâ of nojná; van játe (zij gaan weg) jasarte.

Andere bijzonderheden zijn hier minder op haar plaats. Naar aanleiding van Dr. Leitner's werk, dat een groot practisch nut heeft voor het opsporen van misdadigers in het genoemde deel van BritschIndië, wenschen wij de vraag te doen of ook ergens in Nederlandsch Indië het bestaan van een dieventaal is waargenomen, en bouwstoffen voor een grooter of kleiner woordenboek van »Native Slang" bijeengebracht zijn.

KUNSTMATIGE DROGING VAN KOFFIE, PADI, INDIGO, ENZ.

De heer P. J. van Maanen te Salatiga zond deze circulaire

M. M.

Aan Heeren

koffieplanters en belanghebbenden bij de koffiecultuur in de Ned. Indische bezittingen.

De vele en aanhoudende regens, die wij gedurende de laatste jaren hadden, waren niet alleen voor Heeren-suikerindustrieelen, maar ook voor Heeren-koffieplanters een dagelijksche bron van zorg en moeite Het drogen der koffie werd nagenoeg een volslagen onmogelijkheid, en door de moeite, welke men in de laatste jaren al meer en meer ondervindt in het zich verschaffen van het benoodigde werkvolk, die dikwerf nog vermeerderd wordt door het gelijktijdig invallen van den padi-oogst, werd menigeen een belangrijke schade toegebracht.

Het was dan ook zeer natuurlijk, dat, tijdens de onlangs (3 Augustus 1880) plaats gehad hebbende vergadering over de koffiebladziekte, door vele koffieplanters die samenkomst werd aangegrepen om het drogen der koffie op kunstmatige wijze te bespreken en wel voornamelijk het systeem Guardiola, dat op een paar ondernemingen is in werking gebracht.

Zooals bij U allen bij ondervinding bekend is, heeft het drogen der koffie op de tegenwoordige wijze, nl. op gemetselde bakken, vele