Die Scholastik des dreizehnten Jahrhunderts in ihren beziehungen zum judenthum und zur jüdischen Literatur: von Dr. J. GuttmannM. & H. Marcus, 1902 - 188 Seiten |
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Häufige Begriffe und Wortgruppen
Abraham Adhuc Albert Albertus Magnus Alexander von Hales anima Anmerk Ansicht arabischen Aristoteles Aristotelismus artic autem Averroes Avicebron Avicenna Bonet christlichen determinirt dicit dicitur dicunt Dinge dist dixit dreizehnten Jahrhunderts Duns Scotus ejus enim eorum ergo erste Materie esset etiam Fons vitae Form forma fuit Gabirol Gott Grunde Guide Guttmann habet haec Ibidem ideo igitur intellectus intelligentiae Isaac Isaak Israeli Johannes Duns Scotus Judaei Juden Judenthum jüdischen Literatur Kabbala Lehre Liber libro Maimonides materia materia prima Mittelalters modo natura nisi omnes omnia omnibus omnium Paris Philosophie possibilis potentia potest primum Princip Propheten propter quae quam quia quidam quod Rabbi Moyses rationem Roger Bacon Scholastik Schrift scilicet secundum Sent sicut Specul Speculum Steinschneider Stelle substantia Summa sunt Talmud tamen Theil Theologen Thomas von Aquino Ueber Uebersetzung universo unsere unum vero videtur voluntas Wilhelm von Auvergne Wissenschaft XVIII pag
Beliebte Passagen
Seite 167 - Aliquando autem sie fit revelatio, quod homo non solum intelligit illud, quod sibi revelatur, sed etiam certus est, quod hoc sibi a Deo revelatur. Talis autem varietas contingit propter varium tactum Spiritus sancti, qui tangit animam, sicut placet. Isto autem Ultimo modo est cognitio prophetica proprie et perfecte ... Et eodem modo patuit hoc per factunr Abrahae Genes.
Seite 95 - Quod impossibile est solvere rationes Philosophi de aeternitate mundi. Quod naturalis philosophus simpliciter debet negare mundi novitatem, quia nititur causis et rationibus naturalibus, fidelis autem potest negare mundi aeternitatem, quia nititur causis supranaturalibus. Quod creatio non est possibilis, quamvis contrarium sit tenendum secundum fidem. Vgl. Du Boulay Hist. Universit. Parisiensis VII pag.
Seite 89 - AI 2) Summ, theolog. I tr. 3 qu. 18 m. i (ed. Jammy XVII pag. 65), Metaph. XI tr. 2 cap. i (III pag. 364). 3) Summ, theolog. I tr. 3 qu. 13 m. I (XVII pag. 31). Sicut tarnen lumen secundum immensitatem, quam habet in rota solis et secundum immensitatem potestatis, qua omnia visibilia comprehendere potest, non potest capi vel comprehendi a visu, ita et intellectus divinus secundum excellentiam qua excellit in seipso, et secundum potestatem, qua illustrare potest super omnia, etiam super infinita intelligibilia,...
Seite 54 - Accipiemus igitur ab antiquis quaecumque bene dicta sunt ab ipsis, quae ante nos David Judaeus quidam ex dictis Aristotelis, Avicennae, Algazelis et Alpharabii...
Seite 165 - De civitate Dei, et ideo quia simplices sequentes tales demonstrationes bene possent dubitare, cui esset assentiendum. Ideo tuta est via et facilis et communis auctoritas certa, quae non potest fallere nec falli.
Seite 150 - Dieser nach seiner Darstellung schlimmste Fehler muß in der Metaphysik an erster Stelle bekämpft werden, selbst wenn er allgemein verbreitet ist: „Et cum omnes ponant, quod materia sit una numero in Omnibus rebus, scilicet spiritualibus et corporalibus, et in coelestibus, et in elementis, et in mixtis et in inanimatis, et in anima et omnibus; et cum hie sit error pessimus qui unquam fuit in philosophia, ideo aggredior hanc positionem, et huiusmodi positionis destructio est valde necessaria.
Seite 9 - De anima, 1. 3, tr. 2, o. 3 : « Conveniunt omnes Peripatetici in hoc quod Aristoteles verum dixit, quia dicunt quod natura hunc hominem posuit quasi regulam veritatis, in quo summam intellectus humani perfectionem demonstravit ». Secondo Dante, l'opinione aristotelica era riputata quasi cattolica (Gonv,, 1.
Seite 105 - Dicit autem fortasse aliquis nos Aristotelem non intellexisse et ideo non consentire verbis ejus, vel quod forte ex certa scientia contradicamus ei quantum ad hominem, et non quantum ad rei veritatem. Et ad illum dicimus, quod, qui credit Aristot. fuisse Deum, ille debet credere, quod nunquam erravit. Si autem credit ipsum esse hominem, tunc procul dubio errare potuit sicut et nos.
Seite 77 - Intrinsecum autem determinans hoc vel illud intollectus erit vel voluntas. Cum autem intellectus non determinetur nisi per receptam formam operis et intelligere primi principii nihil recipiat, videtur quod intelligere primi principii indeterminatum remaneat et infinitum. Si ergo per aliud determinatur ad opus, videtur, quod ex electione voluntatis determinatur, quia secundum hoc operandum elegit et non elegit, et hoc potius quam aliud.
Seite 96 - Est autem et aliud genus visionis et prophetiae secundum altissimos theologos qui de divinis loquuntur inspirationibus, de quibus ad praesens nihil dicimus omnino, eo quod hoc ex physicis rationibus nullo modo potest cognosci ... Si quid enim forte propriae opinionis haberemus, in theologicis magis quam in physicis, Deo volente, a nobis proferetur.