He also sent with the above note a copy of his famous work on "Cosmetics," to be presented to Mr. Biglow; but this was taken from our friend by the English custom-house officers, probably through a petty national spite. No doubt, it has by this time found its way into the British Museum. We trust this outrage will be exposed in all our American papers. We shall do our best to bring it to the notice of the State Department. Our numerous readers will share in the pleasure we experience at seeing our young and vigorous national literature thus encouragingly patted on the head by this venerable and world-renowned German. We love to see these reciprocations of goodfeeling between the different branches of the great Anglo-Saxon race. [The following genuine "notice" having met my eye, I gladly insert a portion of it here, the more especially as it contains one of Mr. Biglow's poems not elsewhere printed.-H. W.] From the Jaalam Independent Blunderbuss. As But, while we lament to see our young townsman thus mingling in the heated contests of party politics, we think we detect in him the presence of talents which, if properly directed, might give an innocent pleasure to many. a proof that he is competent to the production of other kinds of poetry, we copy for our readers a short fragment of a pastoral by him, the manuscript of which was loaned us by a friend. The title of it is "The Courtin'.' ZEKLE crep' up, quite unbeknown, Agin' the chimbly crooknecks hung, The ole queen's-arm thet gran'ther Young The wannut logs shot sparkles out Towards the pootiest, bless her! SATIS multis sese emptores futuros libri professis, Georgius Nichols, Cantabrigiensis, opus emittet de parte gravi sed adhuc neglecta historiæ naturalis, cum titulo sequente, videlicet: Conatus ad Delineationem naturalem nonnihil perfectiorem Scarabaei Bombilatoris, vulgo dicti HUMBUG, ab HOMERO WILBUR, Artium Magistro, Societatis historico-naturalis Jaalamensis Præside (Secretario, Socioque (eheu!) singulo), multarumque aliarum Societatum eruditarum (sive ineruditarum) tam domesticarum quam transmarinarum Socio-forsitan futuro. PROEMIUM. LECTORI BENEVOLO S. Toga scholastica nondum deposita, quum systemata varia entomologica, a viris ejus scientiæ cultoribus studiosissimis summa diligentia ædificata, penitus indagâssem, non fuit quin luctuose omnibus in iis, quamvis aliter laude dignissimis, hiatum magni momenti perciperem. Tunc, nescio quo motu superiore impulsus, aut qua captus dulcedine operis, ad eum implendum (Curtius alter) me solemniter devovi. Nec ab isto labore, Sapovíws imposito, abstinui antequam tractatulum sufficienter inconcinnum lingua vernacula perfeceram. Inde, juveniliter tumefactus, et barathro 66 Avunculo vero nuper mortuo, quum inter alios consanguineos testamenti ejus lectionem audiendi causa advenissem, erectis auribus verba talia sequentia accepi : Quoniam persuasum habeo meun dilectum nepotem Homerum, longa et intima rerum angustarum domi experientia, aptissimum esse qui divitias tueatur, beneficenterque ac prudenter iis divinis creditis utatur, ergo, motus hisce cogitationibus, exque amore meo in illum magno, do, legoque nepoti caro meo supranominato omnes singularesque istas possessiones nec ponderabiles nec computabiles meas quæ sequuntur, scilicet: quingentos libros quos mihi pigneravit dictus Homerus, anno lucis 1792, cum privilegio edendi et repetendi opus istud scientificum' (quod dicunt) suum, si sic elegerit. Tamen D. O. M. precor oculos Homeri nepotis mei ita aperiat eumque moveat, ut libros istos in bibliotheca unius e plurimis castellis suis Hispaniensibus tuto abscondat." ineptiæ Tv BiBowλŵr (necnon "Publici | privilegio in omne ævum ejusdem impriLegentis") nusquam explorato, me com- mendi et edendi avunculo meo dicto pigposuisse quod quasi placentas præfervidas neravi. Ex illo die, atro lapide notando, (ut sic dicam) homines ingurgitarent cre- curæ vociferantes familiæ singulis annis didi. Sed, quum huic et alio bibliopola crescentis eo usque insultabant ut nunMSS. mea submisissem et nihil solidius quam tam carum pignus e vinculis istis responsione valde negativa in Museum aheneis solvere possem. meum retulissem, horror ingens atque misericordia, ob crassitudinem Lambertianam in cerebris homunculorum istius muneris cœlesti quadam ira infixam, me invasere. Extemplo mei solius impensis librum edere decrevi, nihil omnino dubitans quin "Mundus Scientificus" (ut aiunt) crumenam meam ampliter repleret. Nullam, attamen, ex agro illo meo parvulo segetem demessui, præter gaudium vacuum bene de Republica merendi. Iste panis meus pretiosus super aquas literarias fæculentas præfidenter jactus, quasi Harpyiarum quarundam (scilicet Libliopolarum istorum facinorosorum supradictorum) tactu rancidus, intra perpaucos dies mihi domum rediit. Et, quum ipse tali vietu ali non tolerarem, primum in mentem venit pistori (typographo nempe) nihilominus solvendum esse. Animum non idcirco demisi, imo æque ac pueri naviculas suas penes se lino retinent (eo ut e recto cursu delapsas ad ripam retrahant), sic ego Argô meam chartaceam fluctibus laborantem a quæsitu velleris aurei, ipse potius tonsus pelleque exutus, mente solida revocavi. Metaphoram ut mutem, boomarangam meam a scopo aberrantem retraxi, dum majore vi, occasione ministrante, adversus Fortunam intorquerem. Ast mihi, talia volventi, et, sicut Saturnus ille maidoẞópos, liberos intellectus mei depascere fidenti, casus miserandus, nec antea inauditus, supervenit. Nam, ut ferunt Scythas pietatis causa et parsimoniæ, parentes suos mortuos devorâsse, sic filius hic meus primogenitus, Scythis ipsis minus mansuetus, patrem vivum totum et calcitrantem exsorbere enixus est. Nec tamen hac de causa sobolem meam esurientem exheredavi. Sed famem istam pro valido testimonio virilitatis roborisque potius habui, cibumque ad eam satiandam, (Ad exemplum Johannis Physiophili speciminis salva paterna mea carne, petii. Et quia bilem illam scaturientem ad æs etiam con- 12. S. B. Militaris, WILBUR. Carnifex, JAcoquendum idoneam esse estimabam, unde æs alienum, ut minoris pretii, haberem, circumspexi. Rebus ita se habentibus, ab avunculo meo Johanne Doolittle, Armigero, impetravi ut pecunias necessarias suppeditaret, ne opus esset mihi universitatem relinquendi antequam ad gradum primum in artibus pervenissem. Tunc ego, salvum facere patronum meum munificum maxime cupiens, omnes libros primæ editionis operis mei non venditos una cum His verbis (vix credibilibus) auditis, cor meum in pectore exsultavit. Deinde, quoniam tractatus Anglice scriptus spem auctoris fefellerat, quippe quum studium Historic Naturalis in Republica nostra inter factionis strepitum languescat, Latine versum edere statui, et eo potius quia nescio quomodo disciplina academica et duo diplomata proficiant, nisi quod peritos linguarum omnino mortuarum (et damnandarum, ut dicebat iste navoupyos Gulielmus Cobbett) nos faciant. Et mihi adhuc superstes est tota illa editio prima, quam quasi crepitaculum per quod dentes caninos dentibam retineo. OPERIS SPECIMEN. Monachologia.) BLONSK. Profanus, DESFONT. cat, ut qui singulo oculo ad quod sui interest [Male hancce speciem Cyclopem Fabricius vodistinguitur. Melius vero Isaacus Outis nullum inter S. milit. S. que Belzebul (Fabric. 152) discrimen esse defendit.] Habitat civitat. Americ. austral. Aureis lineis splendidus; plerumque tamen sordidus, utpote lanienas valde frequentans, fætore sanguinis allectus. Amat quoque insuper septa apricari, neque inde, nisi maxima conatione detruditur. Candidatus ergo popu lariter vocatus. Caput cristam quasi penna |