A PERSII FLACCI

SATIRA E

PROLOGUS.

NEC fonte labra prolui caballino,
Nec in bicipiti somniasse Parnasso
Memini, ut repente sic poeta prodirem;
Heliconidasque pallidamque Pirenen
Illis remitto quorum imagines lambunt
Hederae sequaces: ipse semipaganus
Ad sacra vatum carmen affero nostrum.
Quis expedivit psittaco suum χαῖρε,
Picasque docuit verba nostra conari?
Magister artis ingenique largitor
Venter, negatas artifex sequi voces.
Quod si dolosi spes refulserit nummi,
Corvos poetas et poetridas picas
Cantare credas Pegaseium nectar.

5

10

66

SATIRA I.

O curas hominum! o quantum est in rebus inane!
Quis leget haec ?" Min' tu istud ais? Nemo hercule, nemo:
Vel duo vel nemo.- -"Turpe et miserabile!"-Quare?
Ne mihi Polydamas et Troiades Labeonem

Praetulerint? nugae. Non si quid turbida Roma 5
Elevet accedas, examenve improbum in illa
Castiges trutina, nec te quaesiveris extra.

Nam Romae quis non-at si fas dicere-sed fas;
Tunc cum ad canitiem et nostrum istud vivere triste
Aspexi, ac nucibus facimus quaecunque relictis,
Cum sapimus patruos; tunc, tunc ignoscite.-"Nolo."-
Quid faciam? Sed sum petulanti splene cachinno.

10

15

Scribimus, inclusus numeros ille, hic pede liber, Grande aliquid quod pulmo animae praelargus auhelet. Scilicet haec populo, pexusque togaque recenti Et natalitia tandem cum sardonyche albus, Sede leget celsa, liquido cum plasmate guttur Mobile colluerit patranti fractus ocello. Hic neque more probo videas nec voce serena Ingentes trepidare Titos, cum carmina lumbum Intrant et tremulo scalpuntur ut intima versu. Tun', vetule, auriculis alienis colligis escas? Auriculis quibus et dicas cute perditus, ohe!

20

25

30

Quo didicisse, nisi hoc fermentum et quae semel intus Innata est, rupto jecore, exierit caprificus?” En pallor seniumque! O mores! usque adeone Scire tuum nihil est nisi te scire hoc sciat alter? "At pulcrum digito monstrari et dicier, hic est! Ten' cirratorum centum dictata fuisse Pro nihilo pendas?" Ecce inter pocula quaerunt Romulidae saturi quid dia poemata narrent. Hic aliquis cui circum humeros hyacinthina laena est, Rancidulum quiddam balba de nare locutus, Phyllidas, Hypsipylas, vatum et plorabile si quid, Eliquat, ac tenero supplantat verba palato. Assensere viri: nunc non cinis ille poetae Felix? non levior cippus nunc imprimit ossa? Laudant convivae; nunc non e Manibus illis, Nunc nɔn e tumulo fortunataque favilla

35

40

45

Nascentur violae? "Rides," ait, "et nimis uncis
Naribus indulges: an erit qui velle recuset
Os populi meruisse, et cedro digna locutus
Linquere nec scombros metuentia carmina nec tus?"
Quisquis es, o modo quem ex adverso dicere feci,
Non ego cum scribo si forte quid aptius éxit,
Quamquam hacc rara avis est, si quid tamen aptius exit,
Laudari metuam; neque enim mihi cornea fibra est:
Sed recti finemque extremumque esse recuso
EUGE tuum et BELLE. Nam belle hoc excute totum,
Quid non intus habet? Non hic est Ilias Acci
Ebria veratro? non si qua elegidia crudi
Dictarunt proceres? non quicquid denique lectis

50

Scribitur in citreis? Calidum scis ponere sumen,
Scis comitem horridulum trita donare lacerna,
Et, 'Verum,' inquis, 'amo; verum mihi dicite de me.' 55
Quipote? Vis dicam? nugaris, cum tibi, calve,
Pinguis aqualiculus protenso sesquipede extet.
O Jane, a tergo quem nulla ciconia pinsit,
Nec manus auriculas imitari mobilis albas,
Nec linguae quantum sitiat canis Apula tantum.
Vos, o patricius sanguis, quos vivere fas est
Occipiti caeco, posticae occurrite sannae!

60

65

70

"Quis populi sermo est?" quis enim, nisi carmina molli Nunc demum numero fluere, ut per leve severos Effundat junctura ungues? scit tendere versum Non secus ac si oculo rubricam dirigat uno. Sive opus in mores, in luxum et prandia regum Dicere, res grandes nostro dat Musa poetae. Ecce modo heroas sensus afferre videmus Nugari solitos Graece, nec ponere lucum Artifices, nec rus saturum laudare, ubi corbes Et focus et porci et fumosa Palilia foeno; Unde Remus, sulcoque terens dentalia, Quinti, Cum trepida ante boves dictatorem induit uxor, Et tua aratra domum lictor tulit. Euge, poeta! Est nunc Brisei quem venosus liber Acci, Sunt quos Pacuviusque et verrucosa moretur Antiopa, aerumnis cor luctificabile fulta. Hos pueris monitus patres infundere lippos

75

85

Cum videas, quaerisne unde haec sartago loquendi 80
Venerit in linguas; unde istud dedecus, in quo
Trossulus exsultat tibi per subsellia levis ?
Nilne pudet capiti non posse pericula cano
Pellere, quin tepidum hoc optes audire DECENTER?
Fur es, ait Pedio. Pedius quid? crimina rasis
Librat in antithetis, doctus posuisse figuras.
Laudatur:-bellum hoc!-hoc bellum ? an, Romule, ceves?
Men' moveat? quippe et cantet si naufragus assem
Protulerim. Cantas cum fracta te in trabe pictum
Ex humero portas? Verum nec nocte paratum
Plorabit qui me volet incurvasse querela.

"Sed numeris decor est et junctura addita crudis.

90