"Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hæc tibi servabam lentâ sub cortice lauri, Hæc, et plura simul; tum quæ mihi pocula Mansus, In medio Rubri Maris unda, et odoriferum ver, Auroram vitreis surgentem respicit undis; 180 Parte aliâ polus omnipatens, et magnus Olympus: 190 Quis putet? hic quoque Amor, pictæque in nube pharetræ, Arma corusca, faces, et spicula tincta pyropo; "Tu quoque in his nec me fallit spes lubrica, Damon Tu quoque in his certè es; nam quò tua dulcis abiret Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultra. 201 210 Lætaque frondentis gestans umbracula palmæ, Jan. 23, 1646 AD JOANNEM ROUSIUM OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ Publicâ reponeret, Ode Ode tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis; quas, tametsi omnes nec versuum numero nec certis ubique colis exactè respondeant, ita tamen secuimus, commodè legendi potius quam ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectius fortasse dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κατὰ σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quæ sunt spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit. STROPHE I GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Munditieque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit, Insons populi, barbitoque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede : ANTISTROPHE Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo, Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, 10 Modò quis deus, aut editus deo, Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, 20 30 40 Rogatque venias ille, cujus inclyta Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Opulenta dei per templa parentis, Fulvosque tripodas, donaque Delphica, Ergo tu visere lucos ANTISTROPHE Musarum ibis amœnos; Diamque Phoebi rursus ibis in domum Delo posthabitâ, Bifidoque Parnassi jugo; Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Authorum, Graiæ simul et Latinæ Antiqua gentis lumina et verum decus. EPODOS Vos tandem haud vacui mei labores, Quicquid hoc sterile fudit ingenium, Perfunctam invidiâ requiem, sedesque beatas Quas bonus Hermes Et tutela dabit solers Roûsî, 50 60 70 Quò neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longè Turba legentûm prava facesset; At ultimi nepotes Et cordatior ætas Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit integro sinu. 80 Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, IN SALMASII HUNDREDAM QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam, IN SALMASIUM GAUDETE, Scombri, et quicquid est piscium salo, THE END GLASGOW: PRINTED AT THE UNIversity PRESS BY ROBERT MACLEHOSE AND CO. |