In eandem.

Iccine tentafti cœlo donâffe Iacobum.

Quæ feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor. donis infidiofa tuis.

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fæedos in coelum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut alià nifi queinque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene fcandet iter.

In eandem.

Purgatorem animæ derifit Tacobus ignem,

Et fine quo fuperûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpreta relligione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arcès,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quàm funefto ceciniti proxi
proxima a vero,

Verbaque ponderibus vix caritura fuis!

Nam prope Tartareo fublime rotatus

ab igni

Ibat ad æthereas umbra perufta plagas.

Q

In eandem.

UEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnarat Tænarioque finu,

Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.

VOL. II.

Apetionidem landavit cæca verufias,

Qui tulit ætherean folis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi,

Ad Leonoram Romæ canentem.

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major,
Nain tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia coli
Per tua fecretò guttura ferpit agens;
Serpit agens, facilifque docet mortalia corda
Senfim immortali affuefcere poffe fono.

Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

A

Ad eandein.

Ltera Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab infano ceffit amore farens.
Ah mifer ille tuo quantò feliciùs avo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pierià fenfiffet voce canentem.
Aurea maternæ fila movere lyra,
Quamvis Dirceo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen errantes cæca vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

10

5

Ad

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas, Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ

Corpora Chalcidico facra 'dediffe rogo?

Illa quidem vivitque, & amoenâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

lic Romulidum ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

R

Apologus de Ruftico & Hero.

Ufticus ex malo fapidiffima poma quotannis
Legit, & urbano lecta dedit Domino:
Hinc incredibili fructus dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,
Mota folo affueto, protenùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna inanus.
Atque ait, heu quanto fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracein:
Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens.

ELEGIARUM FINIS

5

Added in the Edit. 1673