He foil'd bold Seon and his host, That rul'd the Amorrean coast: For his, &c, And large-limb'd Og he did subdue, For his, &c. And to his servant Israel He gave their land therein to dwell: 65 70 75 19 walls] Benlowes's Theophila, p. 229. 54 tawny] Fairfax's Tasso, ed. 1600, p. 47. 'All hot Affrick's tawny kings.' Todd. 66 Amorrean] Buchanan's trans. of this psalm. Stravit Amorrhæum valida virtute Seonem.' Todd. 69 Og] And huge-limb'd Og, who Bashan's crown enjoy'd.' Sir P. Sidney's Psalms, p. 260. He hath with a piteous eye For his, &c. And freed us from the slavery Of the invading enemy: For his, &c. All living creatures he doth feed, And with full hand supplies their need. Let us therefore warble forth That his mansion hath on high 80 85 90 95 89 warble forth] In the first page of Sylvester's Du Bartas, 'Grant I sweetly warble forth.' Dunster. JOANNIS MILTONI LONDINENSIS Quorum pleraque intra annum ætatis vigesimum conscripsit. HÆC que sequuntur de Authore testimonia, tametsi ipse intelligebat non tam de se quam supra se esse dicta, eo quod præclaro ingenio viri, nec non amici ita fere solent laudare, ut omnia suis potius virtutibus, quam veritati, congruentia nimis cupide affingant, noluit tamen horum egregiam in se voluntatem non esse notam; cum alii præsertim ut id faceret magnopere suaderent. Dum enim nimiæ laudis invidiam totis ab se viribus amolitur, sibique quod plus æquo est non attributum esse mavult, judicium interim hominum cordatorum atque illustrium quin summo sibi honori ducat, negare non potest. Joannes Baptista Mansus, Marchio Villensis, Neapolitanus, ad Joannem Miltonium Anglum. Ur mens, forma, decor, facies, mos, si pietas sic. Non Anglus, verum hercle Angelus ipse fores Ad Joannem Miltonem Anglum triplici poeseos laurea coronandum, Græca nimirum, Latina, atque Hetrusca, Epigramma Joannis Salsilli Romani. CEDE Meles, cedat depressa Mincius urna; Ad Joannem Miltonum. GRACIA Mœonidem, jactet sibi Roma Maronem, Anglia Miltonum jactat utrique parem. SELVAGGI. Al Signior Gio. Miltoni Nobile Inglese. ODE. ERGIMI all' Etra ò Clio Perche di stelle intreccierò corona Non più del Biondo Dio La Fronde eterna in Pindo, e in Elicona, A' celeste virtù celesti pregi. Non puo del tempo edace Furar dalle memorie eccelso onore, Su l'arco di mia cetra un dardo forte Del Ocean profondo Cinta dagli ampi gorghi Anglia resiede Separata dal mondo, Però che il suo valor l' umano eccede: Questa feconda sà produrre Eroi, Ch' hanno a ragion del sovruman tra noi. Alla virtù sbandita Danno ne i petti lor fido ricetto, Perche in lei san trovar gioia, e diletto; Lungi dal Patrio lido Spinse Zeusi l' industre ardente brama; Cosi l'Ape Ingegnosa Trae con industria il suo liquor pregiato Dal giglio e dalla rosa, E quanti vaghi fiori ornano il prato; Formano un dolce suon diverse Chorde, Fan varie voci melodia concorde. |