Septimus interdum sol invenit. Horrida sane
Aegyptos, sed luxuria, quantum ipse notavi,
Barbara famoso non cedit turba Canopo.
Adde quod et facilis victoria de madidis et
Blaesis atque mero titubantibus. Inde virorum
Saltatus nigro tibicine, qualiacumque
Unguenta et flores multaeque in fronte coronae;
Hinc ieiunum odium. Sed iurgia prima sonare
Incipiunt animis ardentibus, haec tuba rixae;
Dein clamore pari concurritur, et vice teli
Saevit nuda manus; paucae sine vulnere malae,
Vix cuiquam aut nulli toto certamine nasus
Integer, aspiceres iam cuncta per agmina vultus
Dimidios, alias facies et hiantia ruptis
Ossa genis, plenos oculorum sanguine pugnos.
Ludere se credunt ipsi tamen et puerilis
Exercere acies, quod nulla cadavera calcent;
Et sane quo tot rixantis milia turbae,
Si vivunt omnes? ergo acrior impetus, et iam
Saxa inclinatis per humum quaesita lacertis
Incipiunt torquere, domestica seditioni
Tela, nec hunc lapidem, qualis et Turnus et Aiax,
Vel quo Tydides percussit pondere coxam
Aeneae, sed quem valeant emittere dextrae
Illis dissimiles et nostro tempore natae.
Nam genus hoc vivo iam decrescebat Homero;
Terra malos homines nunc educat atque pusillos.
Ergo deus, quicumque aspexit, ridet et odit.

A deverticulo repetatur fabula. Postquam,
Subsidiis aucti, pars altera promere ferrum
Audet et infestis pugnam instaurare sagittis :

60

65

170

45. Aegyptos P,* Aegyptus w.

Terga fuga celeri praestant, instantibus Ombis, 75
Qui vicina colunt umbrosae Tentyra palmae.
Labitur hinc quidam, nimia formidine cursum
Praecipitans, capiturque. Ast illum in plurima sectum
Frusta et particulas, ut multis mortuus unus
Sufficeret, totum corrosis ossibus edit

80
Victrix turba, nec ardenti decoxit aheno
Aut veribus; longum usque adeo tardumque putavit
Expectare focos, contenta cadavere crudo.
Hic gaudere libet quod non violaverit ignem,
Quem summa caeli raptum de parte Prometheus 85
Donavit terris; elemento gratulor et te
Exultare reor. Sed qui mordere cadaver
Sustinuit, nil umquam hac carne libentius edit;
Nam scelere in tanto ne quaeras et dubites án
Prima voluptatem gula senserit; ultimus autem
Qui stetit, absumpto iam toto corpore, ductis
Per terram digitis aliquid de sanguine gustat.
Vascones, haec fama est, alimentis talibus olim
Produxere animas: sed res diversa, sed illic
Fortunae invidia est bellorumque ultima, casus 95
Extremi, longae dira obsidionis egestas.
Huius enim, quod nunc agitur, miserabile debet
Exemplum esse cibi; sicut modo dicta mihi gens
Post omnes herbas, post cuncta animalia, quidquid
Cogebat vacui ventris furor, hostibus ipsis

100 Pallorem ac maciem et tenues miserantibus artus, Membra aliena fame lacerabant, esse parati Et sua. Quisnam hominum veniam dare, quisve deorum,

90

75. fugat celeri P, fuga sceleri P, fugae s; praestant instantibus Ombis Mercerus, praestan . P, praestantibus omnibus instant pw. 93. alimentis pw, elementis P. 97, 98. delebat Guiterus.

105

110

115

Urbibus abnueret dira atque immania passis,
Et quibus illorum poterant ignoscere manes,
Quorum corporibus vescebantur? Melius nos
Zenonis praecepta monent; nec enim omnia quidam
Pro vita facienda putant: sed Cantaber unde
Stoicus, antiqui praesertim aetate Metelli?
Nunc totus Graias nostrasque habet orbis Athenas,
Gallia causidicos docuit facunda Britannos,
De conducendo loquitur iam rhetore Thyle.
Nobilis ille tamen populus, quem diximus, et par
Virtute atque fide, sed maior clade, Zacynthos,
Tale quid excusat: Maeotide saevior ara
Aegyptos. Quippe illa nefandi Taurica sacri
Inventrix homines—ut iam, quae carmina tradunt,
Digna fide credas——tantum immolat, ulterius nil
Aut gravius cultro timet hostia: quis modo casus
Inpulit hos ? quae tanta fames infestaque vallo
Arma coegerunt tam detestabile monstrum
Audere? anne aliam, terra Memphitide sicca,
Invidiam facerent nolenti surgere Nilo?
Qua nec terribiles Cimbri nec Brittones umquam
Sauromataeque truces aut immanes Agathyrsi,
Hac saevit rabie inbelle et inutile vulgus,
Parvula fictilibus solitum dare vela phaselis
Et brevibus pictae remis incumbere testae.
Nec poenam sceleri invenies, nec digna parabis
Supplicia his populis, in quorum mente pares sunt
Et similes ira atque fames. Mollissima corda
Humano generi dare se natura fatetur,
Quae lacrimas dedit; haec nostri pars optima sensus.

120

125

130

107. quidam P,

104. urbibus Ps, viribus pw, ventribus Valesius. quaedam pw. 114. Zacynthos P, Saguntus w.

Plorare ergo iubet causam dicentis amici
Squaloremque rei, pupillum ad iura vocantem 135
Circumscriptorem, cuius manantia fletu
Ora puellares faciunt incerta capilli.
Naturae imperio gemimus, cum funus adultae
Virginis occurrit vel terra clauditur infans
Et minor igne rogi; quis enim bonus et face dignus 140
Arcana, qualem Cereris vult esse sacerdos,
Ulla aliena sibi credit mala ? Separat hoc nos
A grege mutorum, atque ideo venerabile soli
Sortiti ingenium, divinorumque capaces,
Atque exercendis capiendisque artibus apti

145
Sensum a caelesti demissum traximus arce,
Cuius egent prona et terram spectantia. Mundi
Principio indulsit communis conditor illis
Tantum animas, nobis animum quoque, mutuus ut nos
Adfectus petere auxilium et praestare iuberet, 150
Dispersos trahere in populum, migrare vetusto
De nemore et proavis habitatas linquere silvas,
Aedificare domos, laribus coniungere nostris
Tectum aliud, tutos vicino limine somnos
Ut collata daret fiducia, protegere armis

155 Lapsum aut ingenti nutantem vulnere civem, Communi dare signa tuba, defendier isdem Turribus atque una portarum clave teneri. Sed iam serpentum maior concordia; parcit Cognatis maculis similis fera : quando leoni

160 Fortior eripuit vitam leo ? quo nemore umquam Expiravit aper maioris dentibus apri? Indica tigris agit rabida cum tigride pacem Perpetuam, saevis inter se convenit ursis :

134. causam dicentis Pw, casum lugentis s.

142. credit Ps, credat pw. Ast homini ferrum letale incude nefanda

165 Produxisse parum est, cum rastra et sarcula tantum Adsueti coquere et marris ac vomere lassi Nescierint primi gladios extendere fabri. Aspicimus populos, quorum non sufficit irae Occidisse aliquem, sed pectora, bracchia, vultum 170 Crediderint genus esse cibi; quid diceret ergo Vel quo non fugeret, si nunc haec monstra videret, Pythagoras, cunctis animalibus abstinuit qui Tamquam homine, et ventri indulsit non omne legumen?