180

Quamquam eadem adsidue spectentur proelia, ridet
Nemo, ubi tota cohors pede non est altior uno.
"Nullane peiuri capitis fraudisque nefandae
Poena erit?"-Abreptum crede hunc graviore catena 175
Protinus et nostro-quid plus velit ira?-necari
Arbitrio; manet illa tamen iactura, nec umquam
Depositum tibi sospes erit, sed corpore trunco
Invidiosa dabit minimus solacia sanguis.-
“At vindicta bonum vita iucundius ipsa.”-
Nempe hoc indocti, quorum praecordia nullis
Interdum aut levibus videas flagrantia causis:
Quantulacumque adeo est occasio, sufficit irae.
Chrysippus non dicet idem nec mite Thaletis
Ingenium dulcique senex vicinus Hymetto,
Qui partem acceptae saeva inter vincla cicutae
Accusatori nollet dare. Plurima felix
Paulatim vitia atque errores exuit, omnes

185

Prima docet rectum sapientia; quippe minuti

Semper et infirmi est animi exiguique voluptas

190

Ultio continuo sic collige, quod vindicta

Nemo magis gaudet, quam femina. Cur tamen hos tu

Evasisse putes, quos diri conscia facti

Mens habet attonitos et surdo verbere caedit

Occultum quatiente animo tortore flagellum?
Poena autem vehemens ac multo saevior illis,

195

Quas et Caedicius gravis invenit et Rhadamanthus,
Nocte dieque suum gestare in pectore testem.
Spartano cuidam respondit Pythia vates,
Haud inpunitum quondam fore, quod dubitaret
Depositum retinere et fraudem iure tueri

174. peiuri PS.

183. damnarat Iahn. 187. Plurima delebat Guietus. 188. exuit, omnes Buecheler, exuit omnes, alii.

200

sapientia

Iurando; quaerebat enim quae numinis esset

Mens, et an hoc illi facinus suaderet Apollo.
Reddidit ergo metu, non moribus; et tamen omnem
Vocem adyti dignam templo veramque probavit,
Extinctus tota pariter cum prole domoque
Et quamvis longa deductis gente propinquis.
Has patitur poenas peccandi sola voluntas;
Nam scelus intra se tacitum qui cogitat ullum,
Facti crimen habet: cedo, si conata peregit!
Perpetua anxietas nec mensae tempore cessat,
Faucibus ut morbo siccis interque molares
Difficili crescente cibo; sed vina misellus
Expuit, Albani veteris pretiosa senectus
Displicet; ostendas melius, densissima ruga
Cogitur in frontem, velut acri ducta Falerno.
Nocte brevem si forte indulsit cura soporem
Et toto versata toro iam membra quiescunt,
Continuo templum et violati numinis aras
Et, quod praecipuis mentem sudoribus urguet,
Te videt in somnis; tua sacra et maior imago
Humana turbat pavidum cogitque fateri.

205

210

215

220

Hi sunt, qui trepidant et ad omnia fulgura pallent,

Cum tonat, exanimes, primo quoque murmure caeli ;
Non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed
Iratus cadat in terras et iudicet ignis.

225

Illa nihil nocuit: cura graviore timetur

Proxima tempestas, velut hoc dilata sereno.

Praeterea, lateris vigili cum febre dolorem

Si coepere pati, missum ad sua corpora morbum
Infesto credunt a numine; saxa deorum

230

lius.

208. sola w, saeva P; voluptas P. 213. sed vina PSw, Setina Here

226. iudicet Pw, vindicet s.

Haec et tela putant. Pecudem spondere sacello
Balantem et Laribus cristam promittere galli
Non audent; quid enim sperare nocentibus aegris
Concessum? vel quae non dignior hostia vita?
Mobilis et varia est ferme natura malorum.
Cum scelus admittunt, superest constantia; quod fas
Atque nefas tandem incipiunt sentire, peractis
Criminibus. Tamen ad mores natura recurrit
Damnatos, fixa et mutari nescia. Nam quis
Peccandi finem posuit sibi? quando recepit
Eiectum semel attrita de fronte ruborem?
Quisnam hominum est quem tu contentum videris uno
Flagitio? dabit in laqueum vestigia noster
Perfidus et nigri patietur carceris uncum

235

240

245

Aut maris Aegaei rupem scopulosque frequentes
Exulibus magnis. Poena gaudebis amara

Nominis invisi, tandemque fatebere laetus,

Nec surdum nec Tiresian quemquam esse deorum.

236. damnarat Iahn; fermentatura P. 237. quod Pw, quid s.

PLURIMA sunt, Fuscine, et fama digna sinistra
Et nitidis maculam haesuram figentia rebus,
Quae monstrant ipsi pueris traduntque parentes.
Si damnosa senem iuvat alea, ludit et heres
Bullatus parvoque eadem movet arma fritillo.
Nec melius de se cuiquam sperare propinquo
Concedet iuvenis, qui radere tubera terrae,
Boletum condire et eodem iure natantis
Mergere ficedulas didicit, nebulone parente

5

10

Transierit puerum, nondum omni dente renato,
Barbatos licet admoveas mille inde magistros,
Hinc totidem, cupiet lauto cenare paratu
Semper et a magna non degenerare culina.
Mitem animum et mores modicis erroribus aequos
Praecipit, atque animas servorum et corpora nostra

9. ficellas Lachmann. 11. puerum P, puero w.

15

16. utque Buecheler.

Materia constare putat paribusque elementis,
An saevire docet Rutilus, qui gaudet acerbo
Plagarum strepitu et nullam Sirena flagellis
Comparat, Antiphates trepidi laris ac Polyphemus,
Tunc felix, quotiens aliquis tortore vocato
Uritur ardenti duo propter lintea ferro?
Quid suadet iuveni laetus stridore catenae,
Quem mire adficiunt inscripti, ergastula, carcer?
Sic natura iubet: velocius et citius nos

Corrumpunt vitiorum exempla domestica, magnis
Cum subeunt animos auctoribus. Unus et alter
Forsitan haec spernant iuvenes, quibus arte benigna
Et meliore luto finxit praecordia Titan ;

Sed reliquos fugienda patrum vestigia ducunt
Et monstrata diu veteris trahit orbita culpae.
Abstineas igitur damnandis; huius enim vel
Una potens ratio est, ne crimina nostra sequantur
Ex nobis geniti, quoniam dociles imitandis
Turpibus ac pravis omnes sumus; et Catilinam.
Quocumque in populo videas, quocumque sub axe,
Sed nec Brutus erit, Bruti nec avunculus umquam.
Nil dictu foedum visuque haec limina tangat,
Intra quae pater est.

Maxima debetur puero reverentia. Si quid
Turpe paras, ne tu pueri contempseris annos;
Sed peccaturo obstet tibi filius infans.
Nam si quid dignum censoris fecerit ira.

Quandoque et similem tibi se non corpore tantum
Nec vultu dederit, morum quoque filius et qui

17. putet Buecheler. 24. scripta P, inscripta w, inscripti, Weidner. 33. subeunt P, subeant w; animos pw, animis P. 34. spernant pw, sperant PS, spernent s, spernunt s. 43. umquam P, usquam pw. 45. pater Ps, puer s. 48. ne s, nec Pw.