αλέθαι ως ο τῇ Ιταλία μία λοντας, καὶτι πούτων δὲ τ μα, και τινας τρ πιδώσειςεται και τα λογια σομενίω, κ • χηροτον Ρω Ξεπ οίκοι 37 Περσῶ . 2 Β vera Dei cognitione aberrabant in primo auto- oppidum facerdos rediit, nihil quicquam, quod Comprehenditur igitur facerdos & hi, qui cum erat, quod non modo non intermittebat, imo magis ac magis in ardentiorem contentionem ingravefcebat. Eo factum eft, ut Imperator nullas idoneas copias, quæ illarum partium rebus fublevandis fufficerent, mitteret. Verumtamen dele&tu, ut res tulit habito exercitum quem potuit mifit, atque etiam omine ftudium & diligentiam adhibuit, quo Longobardorum Duces donis demereretur, quos magna illis præmia retributurus ad fuas partes traduceret. Itaque plerique ex Longobardorum potentibus ab Imperatore fe remuneraturos iri fperantes ad Ro τις ἱερεργῷ, ὅσα ἐχρῶ, συνεχώρησε το αυθις εἴσω A συμπηξά Πως; το τι D σας τὰς συνθήκας, ἃς πρὸς Τιβέριον, ὁ Καίσαρος manos defecerunt. Bajanus Abarorum Chaga- auro ablato redirer . At Barbarus, & fi nulla odirent, in prafidiis erant, & illi in fufpi cionem veniebant, propterea quod multum u- al. Σιγγη δη τος, ད་ ད E Edit. Parif. Bag.128. pag. 1291 antea in gratiam Romanorum Imperatoris hæc Α ρασκευαζομένων τότο γαρ δὴ καὶ πρότερον πρὸς χάριν το Ρωfecerat, & multa Romanorum millia qui fervitutem apud Sclavinos ferviebant libet: tate donata Romanis reftituerat. Nunc ve- damnum cogitare aut Romanis, aut oppido Sirmio inferre. Sed tantum, quo fibi aditum gidone erant, minime fidebant. Sed fe idoneo ~ Τ ος ད་ ત ως χαι μαίων βασιλέως πράξαι, καὶ πολλάς αἰχμαλώτων μυριάδας ἐκ τῆς Ῥωμαίων γῆς, Σκλαυίωοῖς δεδηλωμένων, ἐλευθέρας ἆυθις Ρωμαίοις Υποδουναι. ν δὲ ὑβείθαι μὲν ἔλεγε πρὸς αυτὸν, ἐ βελομένων τὸ σωταχθὲν τlικαῦτα τέλος παρὰ σφῶν καθ ̓ ἕκασον ἔτος ἐπ ̓ αυτὸν κατατιθέναι. ~ πρέσβεις δὲ Αβάρων ταλέντας, πρὸς αὐτῶν ἀνγρῆσαι. Καταῦτά τε ἥκειν ἐς τὸν Σάον, κἐπὶ τέτῳ πρέσβεις ἐκέλευε δέξαθαι παρ' αυτό τ δῆδον ςαλησομένες δι αυτοῦ ὡς τὸν αυτο τ κράτορα, καὶ αἰτήσοντας παρασκευάσαι καὶ τὸν Ιςρον αυ-al. v τῷ τὰ πλοῖα, διαπεραιοθαι μέλλοντι κατὰ Σκλαβίνῶν. ομνύειν τι, ἔλεγεν, ἔχειν ἑτοίμως τὰς νομιζομένες μεγίςως παρά το Αβάροις καὶ Ρωμαίοις ὅρκος, ὡς ἐδεμίαν τινὰ κατὰ Ρωμαίων ἢ γατὰ ἡ Σιρμία πόλεως μηχανώ μενος βλάβω, ἀλλ ̓ ἐπὶ τῇ τὸ ἔθνος 7 " Σκλαβίωῶν ἐ-al. Σε αυ φόδῳ ἢ γέφυραν βέλοιτο πήξαθαι. ταῦτα ἐ πιςὰ μὲν ἔτε Σήθῳ αυτῷ, ἔτε τοῖς ἐν Σιγγιδῶνι ἐδόκε Ρωμαίοις . ὅμως δὲ ἔτι παρασκά! ἱκανω ἔχειν οι όμβροι, σρατιωτῶν τὸ ὀλίγων αὐτοῖς παρόντων, κὶ δρομάδων νεῶν πολλῶν ἐπαρεσῶν· οἷα τῆς κινήσεως ταύτης ἐξαίφνης τῷ κ ἀπροσδοκή τως, γενομένης· ἅμα τε 7 Χαγάνε απειλεῖν αρξαμένε, κ διαμαρτύρασθαι, ὡς αὐτὸς μὲν δε πρὸς Ρωμαίος σωτεθεί σωθήκαις . μένων αυτῷ περὶ τῆς εἰρης ἐμμένοι κατὰ δὲ τῶν ἑαυτῶ τὲ καὶ Ρωμαίων πολεμίων Σκλανίωῶν ρῶν, ἐκ ἀφέξεται τὸ ἔργο τῆς γεφυρώσεως. εἰ δέ τις θαρρή σοι Ρωμαίων ἓν γουῦ ἀφεῖναι βέλος κατὰ τῶν ἐπιχειρο των πηγνύαι τίω γέφυραν,γινώσκειν αυτὲς ὡς αὐτοὶ τῆς αἰτίας τῆς τῶν σπουδῶν ἤρξαντο καταλύσεως καὶ τὸ ἐντεῦθεν, ἅτε ἐκπολεμώσαντας αυτὲς τὸ Αβάρων ἔθνος μὴ μέμφεθαι, ὅτι ἂν παρ αυτῶν ἡ Ρωμαίων ηγεμονία πάθη. ταῦτα δείσαν τες οἱ ἐν Σιγγιδῶνι, τὲς ὅρκες γουν αυτὸν ὀμνιώαι προεκα λουῦτο. Ο ὃς παραυτίκα τές τε Αβαρικὸς ὤμνυεν ὅρκες, ξίφος ασασάμλυος, καὶ ἐπαρασάμβυος ἑαυτῷ τε καὶ των Αβάρων ἔθνειπωιτὶ, ὡς, εἰ κατὰ Ρωμαίων τὶ μηχανώμιμος γεφυ-" α. τα ρου βυλεύοιτο τὸν Σάον, ξίφες μὲν αυτός τε καὶ τὸ Αβάρων τοίως ἀπων ἀναλωθείη φῦλον· τὸν δὲ οὐρανῶν ἄνωθεν αυτοῖς, ἢ τὸν ἐπὶ τὰ ἐρανὸ Θεὸν πῦρ ἐπαφήσειν. καὶ τὰ πέριξ ὄρη, κ τὰς ὅλας αυτῆς ἐπιπεσεῖπαι· νὶτὸν Σάον ποταμὸν ὑπερ-" αύτοι; βλύσαντα, συγκαλύψειν αυτές . πιαῦτα βαρβαρικῶς όπο μοσάμθμος ὁ Χαγάνος,νωῦ ἔφη καὶ τὸς Ρωμαίος ὅρκος ὀμναύαι βέλομαι. καὶ ἅμα τει παρ αυτῶν, τί δὴ πιςόν τε νὶ σεβά σμιον ἔχειν νομίζοιεν καθ' αυτὸς, ἐμναύτας τῳ τῇ Θεοῦ μῶιν, “τ ἐπιορκοῖεν, ἐκ ἐκφεύξεθαι. παραχρῆμα δω" από ὁ τῆς Σιγγηδόνος πόλεως τὰ ἀρχιερωσιών διέπων, τὰς θεσπεσίας βίβλες αυτῷ διὰ τῆς ἐν μέσῳ τὰς ἀγγελίας ἔχε κομιζόντων, “κὃς δολερώτατά πως ἐπικρυψάμενος τὸν νοῦ, ανίσαταί τε ἐκ τῆς καθέδρας, καὶ σω φόβῳ δῆθεν πολλῷ ν σεβάσματι ταῦτα προσποιησάμβυος δέχεθαι. και προσκυνή σας προθυμώτατα, όμνυμι καὶ τὸ λαλήσαντος τὸ ἐν ταῖς ἁγίαις διφθέραις ῥήματα Θεό, μηδὲν εἰρημένων παρ αυτό διαψεύσεθαι δέχεται τοιγαροῦ ὁ Σῆθος τὸς παρ' αυτό πρέ σβεις, καὶ ἀποτέλλει εἰς τα βασιλίδα Τιβερίῳ τῳ αυτοκρά του ἕως δε οἵ τε αρέσβεις τω βασιλούεσαν πόλιν όδόν δεν του δώνα, καὶ ὁ αυτοκράτωρ ἔμελλε ταῦτα ἀκέσεθαι ὁ Χαγάνος ἐν μέσῳ δαμελλήσας ἐδὲν, πάσῃ ασεδῇ κ πολυχειρία,συμπάσης αυτῷ τῆς Αβάρων ( ὡς εἰπεῖν, σρατιᾶς συμπονέσης, di Abarorum legati in Regiam urbema ἐγεφύρε τὸν ποταμόν θείναι βελόμβυος, πρὶν ἢ ὁ ἀυτοκράτωρ Imperatorem, petierunt ut naves præparaαυτό συνοήσας τὸ βέλομα διακωλύειν αυτὸν ἐκ τῆς ἐνόντων ret Chagano & Abarorum exercitui qui- ἐπιχειρήσαι. Οτι αφικομένων της πρέσβεων τὸ Αβάρων εἰς bus Iftro trajecto in Sclavinos moverent τω βασιλίδα, καὶ αἰτοιύτων τὸν αυτοκράτορα παρασκευά Etenim Chaganum fidentem amicitia quæ illi cum Romanis erat, pontem ftruxiffe fuσκιτὰς ναῦς τῷ Χαγάνῳ, κ τη σρατιᾷ τὸ Αβάρων ἐς τὸν per Sao flumine propofitumque habere Ιερον διαβησομένη και Σκλαυκῶν θαῤῥοῦτα δὲ ἤδη τὸν Χαγάνον, ἐς τὰ φιλίαν ἢ αὐτὸ ἢ γέφυράντε ἐς τὸν Σάον ἐργάζεθαι ποταμὸν, καὶ βέλεθαι τὸς κοινὸς ἐχθρὸς αυτό . Dei iram minime evitaturos crederent. Qui in D Dei chartis, me in nullo eorum quæ prolata funt, mentiri & fallere. Itaque Sethus admi- eam rem incumbente , pontem turpera sia 1 τορι. communes fuos hoftes & Romanorum contere Abradare Hæc legatis nuntiantibus Ierandam idoneos invehi non curaverat. Pra τὲ καὶ Ρωμαίων Σκλαυἱωὲς ἐκτρίψαι) ταῦτα ἀπαγγες των, ου B terea copias non dico, quæ fatis effent ad . Quid nia & Mefopotamia occupati erant. Que αἢ τὸν Ιςρον διαπεραιωθῶσι, δεξομένων . ἀλλὰ ἐπι- 2 2 ~ βάρων ἀπελάσαι σρατιαν, κ αλύσαι τω γέφυραν ~ . rum multitudinem illuc mittant, quæ vi & for- δήπε τω πόλιν ἔχοντες κατ' αυτῶν, καὶ οὔτε ποταμῷ μεταξύ Ε faciant. Quod fi eveniat, habituros ipfos hane μεγίσῳ, ἔτε μω ἑτέρα τινὶ διχωρίᾳ παντελῶς διεργό pag. 130. Ta cogitanti & animo repetenti, reperit Roma- Α fibi fecerit. Seque jure id facere, quia @epi Β B ~ ω Σιρμιανήν αναλογιζόμβυον ὡς τὰ πολλὰ, ἐξ εἰς τὸν φθάσαντα χρόνον κατ' ἐκείνω δή πε τω χώραν ἐπελθόντων ἐθνῶν, τοιέ τοις δώροις Ρωμαῖοι προκαλέσαντες,τέλος ἐς καιρὸν ἐπιθέμόνοι, πανωλεθρία διέφθειραν ἐκ αποςήσεθαι τῆς ἐπιχειρήσεως, ἐδώροις, ἐκἐπαγγελίαις ἐχἑτέρῳ τινὶ τῆς πάντων, πρὶν ἂν τω πόλιν τὸ Σίρμιον χειρωσάμμος, τ Σιρμισιανω ἅπασαν οι κειώση) νῆσον,[ δικαιώματα, και προσήκειν αυτῷ. Γηπαίδων πρότερον κτῆμα γενομένω, αυτῶν ὑπὸ Αβάρων πολεμηθέντων. ὡς ἐντεῦθεν καὶ τὰ κτήματα, κατὰ τὸ εἰκὸς, αυτῷ μᾶλλον, καὶ ἐ Ρωμαίοις, ἁρμόζειν . ταῦτα ἐτάραξε μὲν, κ τ άνοιαν δεινῶς ὑπό τε ὀργῆς καὶ λύπης συνέχει ἳ αυτοκράτορος. τοῖς εἰκόσι δὲ, ὡς ἐν, λόγοις καὶ αὐτὸς χρησάμβυος, ἀντέλεξεν ᾧ δε. Ως ἔτε δυνάμει καὶ ἀνδρείᾳ χειρὸς, οὔτε σοφίᾳ περιῆλθεν ἡμᾶς ὁ Χαγάνος ἀλλὰ εἰρήνας τὲ καὶ σωθήκας, καὶ Θεὸν τὸν ὀμοθέντα καθυβρίσας. παντί πε δῆλον . πλέον δὲ ὅμως ἐδὲ ἀντ τίω ἀπιςίαν οἶμαι παρέξειν . θᾶττον ᾧ ἂν αὐτῷ μίαν της θυγατέρων κατεγγυήσω, δυοῖν ὑπαρχουσῶν, ἢ τὸ Σίρμιον τω πόλιν ἑκὼν παραδώσω. εἰ δέ γε διωάμει βίᾳ πωτω ἐξέλοι· καὶ ὅτω τὸν ὑβρισμένον παρ αυτά Θεόν ἔκδικον ἀναμένων, αυτὸς ἥκισά τι καταπροεπαιἱ Ρωμαίων πολιτείας ἐννοηθεί ποτέ. ἐπὶ τέτοις τὸν πρεσβε τω ἀποπεμψάμβυος, παρεσκευάζετο ἐκ ἢ ἐνόντων τῇ πόλει αμαύειν· σρατιὰν μὲν (ὡς ἔφθίω εἰρηκως) ἀδὲ βραχειαν τινα ἔχων, σρατηγὸς δὲ καὶ ἡγεμόνας κὶ λοχαγὸς σέλα λων, τὲς μὲν ἐπὶ τῆς Ιλλυριῶν, τὰς δὲ τὰ Δαλματίας, ὡς ἂν ἢ πόλιν διὰ φρερᾶς ἔχοιεν Ότι Θεόγνις, ἐπεὶ ἐν Κασίᾳ κ Καρβωναρίᾳ 7 νήσοις ἐγένετο, λόγων αὐτῷ κινηθέντων περὶ απονδῶν, προσεδέξατο. παραγενομένω τὲ τὸ Βαϊαν, καὶ τὸ ππε αποβεβηκότος, τεθείσης οἱ καθέδρας χρυσῆς· ἐνιζάνει αυτό, ἐκ δύο λίθων ὑφασμάτων σκόυαπείσης αυτῷ ὥσπερ καλύβης τινός. ἀλλὰ καὶ, ὥσπερ ἀντ ̓ ἐρύμα τος, πρὸ τὸ σέρνων αυτῷ, καὶ τὰ προσώπε πρἐβάλλοντο θυρεις, καὶ τὸ μὴ ἐκτοξευσαι Ρωμαίος τυχὸν ὅτω δὴ ἀθρόον ἐς αυτόν. ἀτάρ οἵ γε ἀμφὶ Θεόγνιν παραγενόμυοι, βραχὺ τε ἀφεςῶτες χωρίς, ἵνα ὁ Βαιανὸς ἐφεζόμθυος δια- διαλίθοι λέγετο· ἑρμίωέων Θύννων τὰς πίσεις διεσαφίωίζοντο πεΟἱ απονδῶν. καὶ ὁ μὲν Βαϊανὸς ἔφασκε, δεῖν ὑπείκειν οἱ Ρωμαίος ἀμαχητὶ ἢ Σιρμία, οἷα δὴ τὸ λοιπὸν μηδεμιᾶς ὑπο λελειμμένης μηχανῆς ἐς τὸ μὴ ἁλῶναι τὸ ἄςυ· πρὸς τὸ καὶ “ἢ ἀναγκαίων θᾶττον ὑποβληθήσεται. τἔτο μὲν ἐξ ἀμ ' διέγοντα φοῖν τοῖν μεροῖν κεκωλυμένης αυτῇ ὁ σιτοπομπίας, τότο δὲνὶ τῆς ἢ Αβάρων δυνάμεως τω πολέμῳ μὴ ὑποχαλώ σης, άχρις οὗ ὑποχείριον ποιήσοιντο τω πόλιν . προβάλε λετο δὲ καὶ τινα διπρόσωπον αἰτίαν τῇ ἡμείρειν δεασόσαι ἄσεως, εχὰ τὸ μὴ αυτομόλες ἐκ δ Αβαρικῆς σρατιᾶς,αγχιθύρα ἔσης πόλεως, ἑαυτὸς ἐνδιδόναι Ρωμαίοις τέτων οἱ διαλεγομένων, ἀντεῖπε Θεόγνις· ὡς πρῶτον μὲν ἐδὲ αὐτῷ ενδίσει τις πολέμῳ πρότερον, ἢ τὸ Αβαρικὸν ἐνδοῦναι ἄλ λως τε μὴ ἐλπίζειν, τὸν Βαϊανὸν τοιέτες βρήσειν Ρωμαίος, ὁποίας καὶ βέλεται. ταῦτα αυτῶν καὶ τὰ τοιαῦτα ἀποφαμένων, και ξυμφωνησάντων ἐδαμῶς πρὸς εἰρώτων χαῤῥή δίω Θεόγνις ἀπειρηκώς τῇδ απονδῶν, ἔφη ὡς τὸν Βαιανὸν, ἐξοπλίζεθαι· ἅτε ἄνριον, καὶ ἐκ ἐς ἀναβολίω, ἀναῤῥήξοντος αυ darum prius hæc infula fuit, quorum res & urbes juftius Abari fibi vindicare poffunt, qui eos devicerunt, quam Romani. Hæc Imperatorem valde perturbarunt, & graviter ejus mentem iEdit. Parif, ra dolori immixta perculerunt, quod fatis orapag. 131. tione, qua ufus eft, ut res ferebat, declaravit cum ita refpondit: Neque copiis, neque fortitudine manus, neque prudentia nos Chaganus cirjuravit, delufiffe, omnibus, manifeftum eft. Nilominus illi perfidiam pro perfidia rependere non conftitui. Sed potius unam ex filiabus, quas duas habeo, illi defponderem, quam Sirmium oppidum volens traderem. Quod fi vi expugnarit, illum Deus ultor, cujus numen dejeravit, & violavit, manet, aut numquam Imperio Romano præeffe me exiftimavera. Neque vero ideo minus dimiffo legato, urbi fuppetias ferre, quoad potuit, præparavit. Etenim, ut fuperius dixi, nullas habebat copias, itaque exercituum præfectos, duces & turmarum ductores hos per Illyrium, alios per Dalmatiam mittit, ut praefidium urbi imponerent, & quoad fieri poffet, cuftodirent. Theognis ubi in Cafiam & Carbonariam infulas pervenit, fermones ad fe, ut foedera fierent, delatos excepit: itaque Bajanus advenit, & de equo defcendens, in cathedra aurea, quæ illi appofita fuit, fedit fub textili gemmis adornato, quod illi fuerat præparatum, tamquam re&tum . Ante pe&tus illius, & vultum propugnaculi vice erat objectum fcutum, ne a Romanis forte confertim in eum tela jaculantibus appeteretur. Etenim qui cum Theogni erant, non longo intervallo diftabant a loco, ubi Bajanus fedebat, & ex quo cum illis loquebatur : itaque Hunni interpretes clara voce fidem datam per inducias pronuntiarunt. Tum Bajanus dixit, oportere Romanos illi citra pugnam Sirmio cedere, quia nihil illis opis jam reliqui erat, neque efficere poffent, quo minus oppidum caperetur. Jam enim urbem res neceffariæ deficient, impedita ab utraque parte frumenti invectione, neque Abarorum multitudinem ullis laboribus D defatigari, ufque dum urbem fuæ poteftati fubjiciant. Propofuit etiam aliquam verifimilem caufam, cur Abari defiderarent urbis dominium adipifci, ne transfugæ ex Abarico exercitu quia urbs effet illis contermina, ad Romanos receptum haberent. Cum hæc ad hunc modum locuti effent, contra refpondit Theognis, in primis fe non prius a bello receffurum, quam Abaricus exercitus cefferit, neque alia conditione Bajanum fperare debere, fe faciles Romanos ad ea, quæ vult, reperturum. Hæc inter fe altercantibus & concertantibus aperte fœdus Theognis icere recufavit & dixit Bajano, ut fe ab oculis Romanorum fubduceret, & arma ad pugnam capeffendam caperet, tamquam craftina die, fine ulla dilatione manus illi fecum conferendi poteftatem factu rus. His diftis abierunt. ἀναχωρεῖν σε αυτὸν, καὶ πρὸς πολέμε παράταξιν 기 기 TE ་ ΕΚ ἐθνῶν, τοὺς · καιρὸν ἐπιθε σεθαι τῆς ἐπι 18 Ρωμαίοις, Бейитк εἰκόσι δὲ, ὡς · ᾧ δέ. Ως ἔτ Ελθεν ήμας: *ν τὸν ὁμοθε όμως δια ἂν αυτοί μία ευσῶν, ότι δυνάμει ερ αυτό θεί ἐν προβλ , άδε βρει χαγός), ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ Π Ρ Ο Τ Ι Κ Τ Ο Ρ Ο Σ EX HISTORIA EJUSDEM MENANDRI Ο 2 PROTECTORIS. ων 2 EDI in Colchorum regionem de qua Τι, ἐπειδὴ Μῆδοι τῇ περιμαχήτῳ το Κόλχων A Matrerunt, ut iplam fibi fub χώρα προσκαθεζόμενοι, ὡς αν ποιήσωνταί γεαυ ἢ κατήκοον, με πολλὲς ὅσες ἀγῶνας, χρόνε τε συχνά τρι βέντος αυτοῖς, ἐδέν τι περαιτέρῳ ἔδρασαν· ἀλλὰ δὲ τά τε πλείονα τῆς Λαζικῆς, καὶ ὁ φάσις ἡ πόλις, ἔνθα λέγει είναι τὰ τὸ Αἰ ήτε βασίλεια, δὲν ἧττον ὑπὸ Ρωμαίος ἐτύγχανον ὄντα . τέλος δὲ ἔδοξε Ρωμαίοις τὲ νὶ Πέρσαις, ὧν μου ἐν και τοχἢ ὑπῆρχον, εἴτε φρέρια, εἴτε ἕτερα ἄλλα, ἔτι μεταθε ναι εἶναι δὲ ἐν τῷ αὐτῷ, μέχρις οὗ ἀσφαλέςερον διευκρινη θείη" τε της διαφορᾶς . καὶ τοίνωυ ἐδόκει ἐκ ἄλλως . ἐκεχει ρία τέ τις ἐγεγόνει, ὅσον ἅπω, τελεωτάτης ειρίύης ἔχουσα ἐλπίδα· τάτε μέγισα της πολιτευμάτων ἡσυχίαν ἦγον . ἐπεὶδω ταῦτα τῇδε ἐχώρει· νοἵ γε ἀμφὶ τὸν Ζαβέργαν Ούννοι πόρρω πο δ Ρωμαίων ἐπικρατείας ἀπεληλαμένοι ἐτύγχανον τίωικαῦτα Ιεςινιανὸς ἐν ᾧ τὸ εἶχον, ὡς ἐλουσονται κὶ αὖθις οἱ Κοξ άγηροι δρώσοντες τὰἐπὶ Θρᾴκης) ἐγκείμονές τε αν τη Σανδίλχῳ τῷ Οὐτηγέρων ἡγεμόνι ἀνίει δὲ ἀδαμῶς περαινῶν, πρεσβείας τε συχνὰς ἐκπέμ πων, καὶ ἄλλοτε ἄλλω ξόπῳ ἀνερεθίζων,ὡς αἱ ἀμωσγέπως βραχύ προσετίσει ἐκπολεμῶσῃ γεαυτό ώς Σαβέργων" προςίπε δὲ δ ὡς jicerent, & poft multa & varia certamina multumque temporis confumptum nihil quicquam aliud profecerunt. Etenim quamplurima oppida Lazices, maxime vero Phanis urbs bi quondam, ut ajunt, Aetes regia fuit, nihilominus femper remanferant in fide & poteftate Romanorum. Itaque Romanis & Perfis a detentione five oppidorum munitorum, five aliarum rerum, que quifque bello quæfierat, difcedere minime placuit, fed in poffeffione remanere, donec controverfa cum majori caufæ cognitione & fine armis dijudicarentur. Interea induciæ effent, quæ ad perfectam pacem que Imperii quietos fe continerent. Hæc ita ducerent, & dum farent, potentiores utriuf gelta funt, quo tempore Hunni , quo tempore Hunni, qui Zabergæ parebant, cum longe ab Imperii Romani finibus fuiffent remoti, & Juftinianus fufpicaretur, Contraguros iterum Thraciam populationibus vexatum venturos, totus in Saldichum Outigourorum Ducem incubuit, quem frequentibus legationibus hortari non deftitit, & omni ratione ab eo contendere ut Zabergam bello lacefferet. Proponebat autem Imperator per legatos, Σάνδιλχον ἀγγελίαις ὁ ἀυτοκράτωρ,ὡς, εἴγε κατηγωνίσαι- quos ad Saldichum mittebat fi Contraguros το τὰς Κοξ αγήρας, καὶ τὰ ὅσα ἐτήσια χήματα, ἐκ δ Ρωμαίων ἐπικρατείας απονεμηθέντα ἦσαν την Σαβέργα, μεταθή σειν ὡς αυτόν καὶ τοίνω ὁ Σανδίλχος, Ρωμαίοις τὸ ἐπιτήδειος ἐβέλετο εἶναι, βασιλεῖ " σεσήμηνεν, ὡς πέφυκεν ἐχ ὅσιον μῳ, ἐδὲ ἄλλως δωρεπὲς τὸς ὁμοφύλες ἀφανίσαι ἄρμόσκευτι. δίω" μή ποτε ὁμογλωσσοί τέ εἰσι ν " ὁμόσκηνοι ἡμῖν, καὶ αλων ομόσκινοι ὁμοία χρῶνται τολῇ καὶ διαίτῃ ἀλλ ̓ ὅτι καὶ συγγενεῖς καὶ ἑτέ ροις τισὶ τετάχαται ἡγεμόσιν . ὅμως δ ̓ ἔω, Ιεςινιανός λείπειἴσως μὲν δὲ ὁ τὰ τοιάδε ἐγκελευσάμβρος, καὶ αυτίκα τωἵππον τὸν Κοξ αγήρες ἀφελόμθμος, οἰκεῖον ποιήσομαι " κτῆμα, ὡς ἂν μὴ ἔχοιον ὅτῳ ὀχάμβροι σίνοιντο τὰς Ρωμαίος . Οτι Αμμιγος ὁ Φράγγος ἐσρατοπεδεύσατο ἄντικρυ τῇ ποταμοῦ Αττίσου," ή προσδόκιμοι ἦσαν οἱ Ρωμαῖοι ἔλαβήσεται. ὁ δὲ Ναρσῆς τᾶτο ἐγνωκως, Παμφρόνιον, ὃς ἐν τοῖς βασι λέως πατράσιν ἐτέλει, καὶ Βοῦνον προεςῶτα τῆς αυτό βα- D σιλέως περιεσίας, εκπέμπει πρεσβευσαμένῳ ἄμφω ὡς Αμμιγον ἐδήλωσέ τε αυτδ ἐκ ποδῶν γενέθαι, και μηδα μῶς πόλεμον αυθις κινῆσαι καὶ Ρωμαίων . ἐκεχειρία τι ἐγεγόνει μεταξὺ ἢ χρόνου Φράγγοις τὲ καὶ Ρωμαίοις . ὁ δὲ Αμμιγος δε της αρέσβεων ἀπεκρίνατο, ὡς ἐκ ἐνδώ gua, atque nos, uterentur, eadem habitatione, eodem veftitu, atque eadem vivendi ratiodenique hi quoque funt noftri confangui- Edit. Parif. nei, quamvis aliis Ducibus pareant. Nihil ominus Juftinianus fua iniperata valere vole. Pag. 133. bat. Quamobrem Contraguris, qui illi minime dicto audientes, equum ademit, & hunc, ait, mihi proprium vindicabo, ne habeant, quo vecti & infidentes Romanis noceant. Amingus Francus caftra locavit ex adverfo fluminis Athefis, quod Romani tranfire conftituerant Hoc cognito Narfes Pamphronium, qui unus ex Patriciis Imperatoris erat, & Bonum Privatæ rei comitem legatos ad Amingum mittit. Per hos denuntiavit Amingo, ne Romanorum rebus officeret, neque iterum bellum contra Romanos gereret. Inducias enim per id tempus effe inter Francos & Romanos. Amingus vero refpondit, fe non illi traditurum telum fibi manus, qua σεποτεες ἂν αὐτὸ τὸ ἀκόντιον οἵα τέ ἐσι κραδαίνειν ἡ χείρ. quamdiu mas lud jaculari pofer |