mani omnia , qua Perfae voluerint, funt con- Α τὸν πρὸς Ρωμαίες κατάθοιντο πόλεμον · τοσαῦτα ἐνδώceffuri. Atque hæc miffa per jacobum ad Juftinum Epiftola, neque per ætatem Regis Perfarum ( erat enim omnino adolefcens ) neque alterius, opinor, viri prudentia praditi fuit. Alium enim quempiam infolentem effe, non alienum fuiffet, fed illum, qui nullo rerum ufu valebar, fuperbire, aut audacius loqui forte minime oportuerat. At epiftola contumelia & probri & verborum infolentium plena fuit. Itaque Ela Pari etiamfi epiftola arrogantiæ & contemptus plena effet, tamen introductus eft Jacobus, non quipag. 119. dem ad Juftinum, (is enim ingenio & corpore male habebat, fed ad Reginam, quæ omnia Imperii negotia cum Tiberio curabat. Lecta epistola Regina refpondit, fe quoque miffuram legatum ad Regem Perfarum, qui de omnibus, de quibus inter ipfos controverfia mota erat, ageret. Itaque mittitur Zacharias inter Imperatoris me.

"

σειν Ρωμαίος, ὅσα αν ἐθελήσωσι Πέρσαι αυτί . ἡ δὲ
λεῖσα πρὸς αὐτὸν ὡς" Ιουςινιανὸν ἐπιβολὴ, οὔτε ὁ ἡλικίας "Israe
Ε τὸ Περσῶν βασιλέως ( μειρακιώδης ἔσα παντοίως, ἔτε
δέ ἄλλα τινὸς οἶμαι ἐμφρονεςάτου. ἕτερον δὲ τὸν ὁντιναοῦ
ἀπαυθαδίζεθαι, ἐκ ἄπο ξόπου Ι . ἐκεῖνον μι' τοι ἐ
βρενθύεθαι ἴσως ἐλεῶ, ἐδὲ ὑψαγόραν τινὰ εἶναι, ἀ-
πειρόκαλον . ἡ δὲ ἐπιτολὴ ὕβρεων τε μετὴ, καὶ ὀνειδισμοῦ,
κ μιμεθυσμένων ῥημάτων,ὑπῆργε· καὶ ἡ μὲν ἐπιςολὴ ὑπε
ρηφανίας τε ω νὶ ἀλαζονείας πλήρης εἰσάγεται δ' δω
Ιάκωβος, μὴν ὡς Ιστῖνον,ἅτε νοσώδη τυγχάνοντα,ἀλλὰ δὲ
ὡς ἢ βασιλίδα ἐπεὶ αὐτὴ ξυ Τιβερίῳ ἅπαντα ἔπραττεν.
ἀναλεξαμένη τοίνω τὰ γράμματα, ἐπηγγείλατο κι αυτή
Βέλλει - πρεσβευσόμβρον ὡς βασιλέα Περσῶν, καὶ ἀμφὶ τ
ὁποσου κεκινημένων διαλεχησόμενον . ςέλλεται δι δω
Ζαχαρίας, ἐν τοῖς βασιλείοις καταπαττόμβυος ἰαξοῖς, ἐ
πιφερόμθυος γράμμα ἐκὶ βασιλίδος. Οτι ἐπὶ Τιβερία
Καίσαρος οἱ 7 Ρωμαίων τρατηγοὶ εἰσβολὺ ἐς Αλβανίαν
ποιησάμβροι, καὶ ὁμήρους λαβόντες Σαβείρων καὶ ἄλλων ἐ-
θνῶν,ἧκον ἐς Βυζάντιον ἀφικομένες δὲ ἐν Βυζαντίῳ τὸς περί-
σβεις τδ ἐνδεδωκότων ἑαυτὸς Αλανῶν τε καὶ Σαβείρων ὁ
Καίσαρ δέχετ) ἐπιεικῶς, καὶ πάνυ φιλανθρώπως· πυθό
μυός τε παρ' αυτῶν, ὁπόσα χρήματα αυτοῖς ἐδίδου ὁ Περ-
σῶν βασιλούς. δεδωκώς τε ὀξεσίας σφίσιν ἐς ὅσον ἐβού-
λοντο ἐξάραι τῇ ψευδολογίᾳ τὸ χρῆμα, καὶ τῷ κόμπῳ τάλη
θὲς ἐπικαλύψαι· διπλάσια τούτων ἔγωγε παρέξω, ἔφη,

dicos adfcriptus, qui tulit litteras Reginæ
Sub Tiberio Cæfare, Romanorum Duces im-
petu in Albaniam facto, obfidibus a Sabiris &
aliis gentibus accept is Byzantium venerunt.
Eo cum legati Alanorum & Sabirorum venif-
jent, qui ut fe Romanis dederant, mitteban-
tur, Cæfar eos benigne valde & humaniter ex-
cepit. Cum autem ex eorum verbis audiffet,
quantas pecunias illis Perfarum Rex largitus fuif-
fet facta poteftate, quantum vellent oratione
rem exaggerare, & verum dicendo obfcurare,
Duplo majora præmia vobis largiar, inquit
non folum viris in dignitate conftitutis, fed et-
iam unicuique veftrum. Hæc barbaris lætitiam
attulerunt, & vifi funt fuæ meliori fortuna gra-
tulari, & adfcribere, quod fubje&ti forent Ro-
Inanis. Retulerunt autem Abirem abfentemer- c τοῖς τε ἐν τέλει ὑμῶν, πρὸς δὲ δὴ κὶ ὑμῖν αὐτοῖς ἐπὶ τέτοις

fe, fed non ad longum tempus; is tamen nulla
obfidum habita ratione Perfis fe conjunxit.
Deinde Calar cum legatis congreffus confen-
tanea his, quæ prinum locutus fuerat, differuit,
& dixit : Erga eos, qui fponte in ejus poteftatem
venirent, fe liberalem futurum, & eos, qui fe fuæ
poteftati fubmittere recufarent, vi & virtute fuo
imperio parere coacturum Dum Romanorum
Duces Perfarum Armeniam populationibus ve-
xarent, advenit Nadoes eleius & a Chofroe

τους,

ων

ἤθησάν τε οἱ βάρβαροι,κὶ ἐδόκουν, χάριν εἰδέναι τι κρείτ
ἀνθ' ὧν ὑπήκοοι Ρωμαίων ἐγένοντο. ἄγγελον δὲ ὡς ὁ
Αβεὶρ απέςη ἐκ ἐς μακράν ὀλίγα τε φροντίσας ἢ ὁμήρων,
Πέρσαις προσετέθη τοῖς μὲν ἐν πρέσβεσιν αὖθις ἐν συ
νησίᾳ γενόμβρος ὁ Καίσαρ, τὰ ὅσα ἁρμόδια διελέχθη, καὶ
ἔφη τές τα προχωρουντας αυτῷ,ἑκοντὶ μάλα διεργετήσειν
τὸς δέ γε ν βελομένας,κὶ ἄκοντας ἕξειν ὑπὸ ἢ αὐτὸ χεῖρα
κ τ

mifius, ad minorem quam vocant legationem βίαν διωάμει. Οτι τρατηγῶν διοιώτων ἢ Περσῶν Αρ

obeundam. Hunc enim legatum, per quem ref-
ponfum ad legationem Theodori Bacchi daret,
Chofroes decrevit, maxime quod paratus effet
mittere primarios viros ad fines Orientis, ut
cum his, quos Romani mitterent, profpicerent
& viderent, qua ratione ultro

μθυίαν, ἐν τούτῳ παρεγένετο Ναδώης,ἐς ἢ λεγομένω σμι
κραν χειροτονηθείς πρεσβείαν,πρὸς Χοσρός ἐκ πεμφθείς.
ὅτις σχὰ Θεοδώρα το Βάκχες πρεσβείας ἔδοξον ἀμοιβαίων
αποκομίζειν ἐκ δ Κοσρός ἀγγελίαν κυρίως ἢ ὡς ἑτοιμότα

ως

abjicerent, modo militant matreaucramma D τα έχοι καὶ αὐτὸς σεῖλαι τὸς ἄρχοντας καὶ δὴ τὰ ὅρια δ' έω· ὡς

omnia ftatuerent >

αν ἐν τῷ αὐτῷ γενόμβυοι τοῖς ἐκ Ρωμαίων ἐκπεμφθησομέqui prior populus in caufa fuiffet, ut quinquaginta annorum induciæ violarentur. His prudenνοις, σκοπήσοιέν τε καὶ διασκέψοιντο, ὅπως χρὴ τὰ ὅπλα κα ter Cæfar refpondit, fe quidem Regem Perfa- ταθέθαι. ἀνακρινομένε τότε πρώτες, " ι ἄρα πολιτείας & " ricam rum, qui fenior effet, quippe qui fe adhuc pue- λύσεως ἢ πεντηκοντατίδων απονδῶν αἰτία ἐγένετο, ᾧτινί πολιτεία ro in flore ætatis fuæ conftitutus foret, fecuturum, & five arina, five pacem vellet, utrum γε δή πε ἐμφρονέςατά πως ἀπεκρίνατο ὁ Καίσαρ, ὡς elegiffet, gratum acceptumque habiturum. His πρεσβυτέρῳ τυγχάνοντι βασιλεῖ Περσῶν" αυτοῖς ἔτι νέος" αυτής dictis Cæfar Nadaem dimifit, nec multo poft deὢν, ἢ ὅσον ἐπὶ τῇ ἀκμῇ ὁ ἡλικίας Χοσρός παῖς καθετως, legavit ad partes Orientis, qui controverfa paἕτοιμος εἴη ἐφ' ὅπερ αν ἐκεῖνος ηγήσοιτο, ἔπεθαί οἱ· νετε carent & componerent. Eo quoque ejus rei gratia Perfarum Principes convenerunt: Fue- τὰ ξίφη βέλοιτο, εἴτε ἢ ἡσυχίαν, ἀκολουθήσειν . Σποπέμ runt vero qui miffi funt a Romanis, Theodorus ψας δω ἐπὶ τοιοῖς δὲ τὸν Ναδώνω ὁ Καίσαρ,ἐκἐς μακρὰν Petri filius ( ante Dux numerariorum, tunc temporis thefaurorum Comes, quas largitiones Roκαὶ αὐτὸς ἔτειλε και ἢ ἑώαν τὰς δ διαθήσοντας τὰ ἀμφίβο mana lingua vocant, Largos enim eos, qui libera- Ε λα, ἐς ταὐτὸν συνελευσομένες τοῖς Περσῶν ἡγεμόσιν ἦσαν lius profundunt ea, quæ fua funt, Latini vocant.) δὲ οἱ ςαλέντες Θεώδωρος ὁ Πέξε(ὃς ἢ ἐν τῇ ἀυλῇ καταλό Joannes & Petrus ambo confulatus dignitate ornati. Præterea Zacharias in regiorum medicorum γων πρὸ τότε γενόμλνος ἡγεμών, τωνικαῦτα ἢ βασιλεῖ ἀnumerum relatus. Hi vero ubi Conftantiam urbem κειμένων προειςήκει θησαυρών, οἵ γε ἀπὸ ὁ δαψιλείας τῇ inter duo flumina fitam advenerunt, Mebadem Ρωμαίων προσαγορεύον, φωνῇ . Λαργὸς δὲ οἱ Λατῖνοι τὸ Sannachoerigam, qui veniebat a Chofroe, in locis δαψιλὲς ὀνομάζεσιν) Ιωάννης τὸ καὶ Πέξος, ἄμφω τῇ τῇ circa Nifibin, & Daras expectarunt. Huic enim plenam pacis confirmandæ auctoritatem Chofroes ὑπάτων τετιμημένοι ἀξίᾳ, πρός γε καὶ Ζαχαρίας ἐν τοῖς commiferat. Eodem fere tempore Chofroes Afte- βασιλείοις καταταττόμενος ἰαφοῖς . οἱ δὴ γενέμλυοι ἐς rium (is erat unus ex Imperatoris judicibus, quos contrafcribas vocaveris) occidit, quia deprehenΚωνσαντίναν πόλιν ὲ μεταξὺ τζδ ποταμῶν, ἀνέμενον ἐ- τίου πολές fus eft, dum captivus effet, clam litteras fcri- λουσόμιμον ἐκ τὸ Χοσρόοἐς τὰ πέρι Νίσιβιν ν τὸ Δάρας τῶ Μεβώδιο τὸν Σανναχοερύγαν, ᾧ δὲ τὸ κῦρος το περὶ εἰρβίω ἐπέθηκε Χοσρόης. κατ' αυτὸν δὲ τὸν χρόνον καὶ Ασέριος ( εἰς τὸ βασιλείων διαιτητών, εξ δὴ ἀντιγραφέας ὑποκαλέσοις δοριάλωτος ὢν, ανηρέθη ὑπὸ Χοσρός.

TO

2

"Καιστεια

φωρα

t

a

CU

φωραθεὶς ὡς κρύβδίῳ ἐγεγράφει βασιλεῖ Ρωμαίων, A pffe ad Imperatorem Romanorum, ut dum res

ત

४

τα

.

ἐπιθέθαι κεκακωμένοις νι Πέρσαις. Μεβώδες δὲ ἀφικομένε ἐν τοῖς ὁρίοις· ἅμιλλα μὲν τις γέγονε πρότερον αυτῷ τε καὶ τοῖς ἀμφὶ Θεοδώρων Ζαχαρίᾳ περὶ τὸ ὅποι δέον ποιήσαθαι ἢ ξιέλευσιν. Ρωμαῖοι μὲν τὸ ἠξί ου ἐν τοῖς τελ8σινἐπὶ τὸ Δάρας χωρίοις, οἷα δὴ οἰκεί οις καθετῶσι, ξυγκροτείθαι ἐκκλησίαν ἀτὰρ οἱ Πέρσαι ἔφασκον, ἐπεὶ ἢ πόλις αυτοῖς της θεσμῷ ἢ πολέμουὑπεκλίθη ἐκ ἄπο τόπε, καὶ τὰ ὅσα γε ὑπὸ πόλιν, ἁρμόζειν αυτοῖς. & δέον ἐκεῖσε ξειναι οἷα μὴ καθεσώτων 6ροθέσιον. μαι γουῦ ταυτα ὕτω δοκουῦ ἀμφοτέροις τοῖς μέρεσι, ξωῆλθον ἐν τῷ δὴ λεγομένῳ ἀθραήλων πρὸς τοῖς καὶ οἱ ἐπιχώριοι ἄρχοντες, πολιτείας ἀμφοτέρας. κ τοίνω πρὐτίθεσαν, ὥς γε δήπεθεν ᾤοντο κατ' ἀλλήλων 7 πολιτείας ἔχειν αἰτίας, ὡς δ ̓ ἑτέρας τὰ ἑτέραν ἄδικά τε κι εχὅσια εἰργασμένης, παρασπονδησάσης τε καὶ πόλεμον ἄδικον ἑλομένης. πλείσων δὲ ὅρων ῥημάτων ἐξ ἀμφοῖνταν μεροῖν, ὡς πηἔτυχεν, ἐῤῥιμμένων. χύδι τὲ περισσῶν του δικαιολογιῶν, τῷ ἔκασον ἐθέλειν τῇ κατ' αυτ πολιτείᾳ,οἷα εἰκὸς, δυνέςαπν ἑαυτὰ ἀπορίαι τέλος ἐς δημηγορίαν πρῶτοι Ρωμαίοι κατέςησαν. Οτι οί πρέσβεις ξυνελθόντες τὲ νὶ εἰς ἓν γενόμβροι, καὶ δὴ τὰ ὅριας ἕω, δή ἐξ ἀμφοτέρας πολιτείας, τὴν εἰρήνην ὅπως βεβαιωθῆ ναι δέον εξασκεψόμλυοι· γλαφυρά τε καὶ ποικίλα ρήματα ἕκαςοι απορρίψαντες, εἰπόντες τὲ νὶ ἀκηκοότες τὰ ὅσα χρεών. τέλος ξωῆκαν οἱ πρέσβεις, περὶ μὲν τὸ δαρρα γῆναι τὰς σπονδὰς τίς αἴτιος; καὶ ἐ τὸ τοιόνδε σιγηθῆναι, διερονῆσαι δὲ ξόπον, ὅτε ἐμπεδωθήσεται τὰ εἰρωαῖα ἣ λοιπῶ, καὶ αἱ ἀμφήριςοι πολιτείαι κατάθοιντο τὰ ὅπλα. οθὺς οὐ Μεβώδες και τὰς πρώω ξωθήκας, αἳ ξωέςησαν ἐπὶ ἃ αυτοκράτορος Ιεςινιανό, τὰς τριάκοντα χιλιάδας της νομισμάτων φήσαντος χρῆναι τὰς Ρωμαίος τῇ πολιτείᾳ Περσῶν κατατιθέναι ἂν ἔτος. ἔτι γε μὴναποχωρῆσαι περὶ Αρμονίας τὸν Ιβηρίας· πρὸς δὲ γενι αυτές τὲς, ὅσοι γεαἴτιοι ε Σποςασίας, Σποδοθῆναι βασιλεῖ τὸ Περσῶν χρησομένῳ σφίσι δε προσηκέσαις φωναῖς τοσαῦτα * Μεβώδε κατατείναντος . οἱ δ Ρωμαί ων πρέσβεις τὸ τοιόνδε ἐκ ἳ Καίσαρος παρεγγυηθὲν αυτ τοῖς, αυτίκα οἵ γε ἳτο αυτὸ ἐδὲ τοὔνομα προσίεθαι ἔφασαν δ εἰρήνης. Επερ ἐπὶ σιωτελείᾳ τινὶ, καὶ ἅτε ἐς φόρων D ἀπαγωγὴν Πέρσαι ἐλπίζοις Ρωμαίος ἕξειν τὸ λοιπᾶ· μηδὲ δὲ ἀνέξεθαι τα τοι δε Καίσαρά τι παραχέθαι,μή τε μὴν ὥσπερ ἀμέλει ὤνιόν τι χρῆμα τρίαθαι. τω ειρή την ὕτω δὴ δὲ εἰ ἔσοιτο,οὔ τι εἶναι μόνιμον ἐδὲ βεβαίαν χρηναι τοίνω,Ρωμαίων ἔλεγον οἱ πρέσβεις,πρότερον το τοις δε ἀπειπῶν ὅπωτε ἐφ ̓ οἷς δέοι τὰς εἰρήνης προϊέναι, χασκέ ψαθαι καὶ αὖθις έκατι τε τοιςδε, τερθρείας λόγων ἀπερριμμένης πολλῆς ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν, καὶ ἐχυσοκαλών των ἐν ἀρχῇ τὸ Περσῶν, ἀλλ ̓ ἢ τὰς ἀνέκαθεν τριά χιλιάδας το χρυσε νομίσματος, ἢ προσάπαξ ὡς χρὴ μέγα τι καταθέθαι δικαιολογεμένων· τὸ τελευταῖον ἔδοξεν ὁ Μεβώδης ἐπιδεικνυῦαι δῆθεν αυτοῖς ἐκ τὸ κατ ̓ αυτ βασιλέως γράμμα ἄρτι ταλέν· ἐν ᾧ περιείχετο, ὡς χάριν ὁ πρὸς Καίσαρα φιλίας ἀνέξοιτο, καὶ χρημά των ἐκτὸς, ἐξ ἰσοτιμίας ἀναθαῤῥῶσαι τὴν εἰρήνω το το ἐπεὶ οἱ καὶ τὴν βασιλίδα διεθρυλλήθη πόλιν. ἅπαντες ἀνεπτερώθησαν τε, καὶ ἐδόκοιω οἵ τε ἐντέλει, ἐμπεδώ- καὶ ὅσοι ἕτερος ὅμιλος, ἤδη ἀργήσειν τὰ ξίφη, καὶ ἐμπεδῶ ταυτα καθέξειν τὴν εἰρήνω ἐπεὶ ὁ Καίσαρ Περσαρ* almapp. μενίας τε, καὶ δὴ Ιβηρίας αυτ, ἑτοιμότατα εἶχε παραῤῥή στις Πέρσας σαι Πέρσαις. σαφέςατα ξεπιςάμμος, ὡς ε πώποτε ἐδώσειν τοσαύτης ἐςερημένοι χώρας,ἐδέ γε ἢ τελέως κατο λιπή σοι νὰ ἐξίτηλα ἔσοιτο τὰ πράγματα Περσῶν τες μέν.

7172

τα

기

ω

E

Perfarum afflictæ effent, eos adoriretur. Mebo-
des cum ad limites acceffiffet certamen illi cum
Theodoro & Zacharia in primis fuit, quo in lo-
co convenirent. Romani petebant conventum agi
in finitimis Daras locis, tamquam ad congreffum
maxime apti exifterent. Contra Perfæ dice-
bant, quandoquidem ea urbs jure belli Roma-
nis fubje&ta effet, non a verifimilitudine alie-
num effe, omnem regionem circa illam eorum

partibus adhærere, neque illic ad colloquium
convenire oportere, quia minime regio illa ef-
fet inter limitaneas cenfenda. Poft hæc, fic
enim utrifque vifum, ad colloquendum convene-
runt in loco, qui dicitur Atraelon, & cum illis
quoque utriufque reipublicæ Principes, qui eas
regiones incolebant. Illic in medium propofue-
funt, quas ultro citroque exiftimabant habere
fe mutuo accufandi caufas, quæ alter populus
alteri damna intuliffet, aut bellum facere præoc-
cupaffet. Itaque cum utrique plures fermones
fuper hac re jaltaffent, & unuiquifque abunde,
quo fe fuæ patriæ, ut decebat ', amantem &
ftudiofum oftenderet, juftas rationes, quibus eam
tueretur & defenderet, attuliffet, tandem pri-
mi Romani concionem apud conventum habue-
runt. Legati convenientes & in unum coadu-
nati ad fines Orientis ab utroque regno, ut
difpicerent quomodo pacem firmam facerent, lu-
brica & ambigua verba utrinque emiferunt,
& quæ dici oportuit,
dici oportuit, dixerunt & audierunt
& forte quæ minime dici debuerunt . Tandem
eo delapfi funt, ut difputarent, utri populo fc-
deris violatio attribuenda effet, & quod præ-
ftaret eam orationis partem prætermittere, &
rationem inveftigare, quomodo in pofterum pax
frmis conventionibus fabiliretur, & ambigua Edit. Parif.
ab armis difcederet. pag. 111.
victoria utraque gens
Statim Mebodes fugge fit, æquum effe Roma-
nos pendere Perfarum reipublicæ quotannis tri-
ginta millia aureorum. Sic enim conventioni-
bus cavebatur, quæ tempore Juftiniani Impe-
ratoris fa&tæ erant. Præterea Armeniam & Ibe-

riam cederent, & omnes defectionis auctoreske-
gi Perfarum redderent, quos merita morte af-
fceret. Hæc & alia hujufmodi Mebode pro-
ponente, Romanorum legati ex parte Cæfaris
contra differuerunt, & confeftim refponderunt,
fe pacis nomen non admittere Sic enim fibi
a Cæfare mandatum, fi contributionibus & tri-
buti penfitatione Perfæ fperarent in pofterum
Romanos fibi obnoxios conftituere. Nec enim

Cafarem permiffurum, illos quicquam pendere,

neque pacem tamquam rem venalem emere
& fi ita contingeret, non diu permaneret, ne-
que firma foret. Oportere igitur in primis to-
tum hunc fermonem omittere, tum demum, qui-
bus conditionibus pax vincienda fit, advertere.
Rurfus fuper his cum utræque partes in mul-
tas altercationes erupiffent, & Perfarum Prin-
cipes minime cederent, fed obnixe contende-
rent, juftum effe, Romanos præteritorum anno-
rum penfionem, quæ fingulis annis triginta mil-
lium aureorum erat, a tempore
, quo conftitu-
ta fuerat, una folutione repræfentare, tandem
Mebodem voluntas cœpit oftendere Romanis lit-
teras Perfarum Regis nuper ad fe fcriptas. Hæ
vero continebant, fe Cæfaris gratiam & amici-
tiam promereri velle Itaque nulla pecuniarum
habita mentione æquis conditionibus pacem fa-
ceret. Hujus rei fama fimul atque ad regiam
urbem perlata eft, omnes lætati funt & Sena-
natus & plebs, eamque animo opinionem præ-
ceperunt tempus adveniffe, quo enfibus quietem
indicerent, & firmiter pacem colerent: maxime
cum Cæfar Perfarmeniam & Iberiam Perfis ce-
deret. Sic enim ftatuebant, fic judicabant, Per-
fas, etiamfi eorum res perditæ forent, & ad ni-
hilum reda&tæ, numquam quieturos, quamdiu
his tantis regionibus privarentur. Id tamen mi-
nime his, qui generationibus præerant, aut
illis genere conjunctis aut omnino ulli
cuipiam, qui a Perfis ad Romanos
fugiffet, cam rem fraudi fore

tradi Imo non alia conditione pacem tenere, Α τοί γε νεάρχης Περσαρμονίων, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὰς τῷ Edit Paris, nifi liberum fit Perfarmeniis & Iberis, qui fuam

Pag. 122.

pas 123

patriam reliquerint, ad Romanorum partes tran-
Gre. Etenim Cæfar multum in co fermone ver-
fatus eft, fub Juftiniano Imperatore jurejuran-
do fidem datam effe Perfarmeniis & his, qui ex
Iberia migraverant. Atque adeo ipfum Impera-
torem juraffe, quantum in fe effet, omni ope an-
nifurum, quo terram, quæ ipfos alcerat, fibi
subjectam efficeret. Neque tamen fi bellum ad

기

γένει σφῶν Ιωμένες, καὶ ἁπλῶς τὸν ὁντιναου, οἵ γε
αυτομολήσαντες ἦσαν ὡς Ρωμαίος, ἔτε ἐκδώσειν. ἀπ'
ἐδὲ ἑτέρως ἐμπεδώσειν ἔφασκε τω εἰρβω, εἴ γε μὴ
ἄδεια ἔσοιτο τοῖς βελομένοις Περσαρμενίων τὲ καὶ Ιβή
ρων, τω σφετέραν ἐκλιπόντας ἀνασκευάσαθαι ἐς
των Ρωμαίων. λόγον δ ἐχ ἥκισα ἐποιεῖτο πολυὺ ὁ

fnem ufque perducere non pofiet, defectionis Καίσαρ τῷ ὀμωμοσμένων ὑπὸ Ιεςινιανᾶ το βασιλέως
τοῖς Περσαρμένιοις, καὶ τοῖς μεταχωρήσασιν Ιβήρων .
ὀμωμέκει ο ὁ βασιλεὺς, ὡς καθόσον οἷόντέ ἐςιν αυ-
τῷ ἅπαντα ἀνακινήσειν ξόπον
ἅπαντα ανακινήσειν ξόπον, ὡς ἂν ν αυτ γε
Grata & jucunda res Perfarum & B' δε ἄχρι τέλος * τι ἔσοιτο διωατὸς, πρὸς τὸν πό
δή πε τω θρεψαμένω σφᾶς ποιήσεται υποχείριον.
δέγε

audores, aut qui ex eorum genere & confan-
guinitate effent aut alium quemquam, & ut om-
hia verbo complecteretur, qui particeps reipu-
blicæ Romanæ fieri vellet, umquam deditum iri.
Regi contigit,

Romanos non renuere Armenia Iberia cede-
re, modo harum regionum incolis, quo vellent

ire habitatum, poteftatem faceret. Nec finera

Β

tione meo quidem judicio. Satis enim noverat,
paucis exceptis ex principibus qui defe&tionis
ad Romanos auctores fuerant, fore ut reliqui
amore & defiderio terræ altricis capti ( hoc e-
nim natura omnibus hominibus ineft, & eorum
animos pungit) minime ad exteros demigrarent. In
fpem etiam adducebatur bello pofito in commo-
diorem ftatum res redactas iri. Præterea regio-
nes ipfæ erant fœcundæ & omnium, quæ ad
qua ad
vitam neceffaria funt, feraces, unde ampla tri-
buta & vectigalia colligi poterant. Itaque Per-
farum Regi placuit his conditionibus a bello
difcedere. Ad hac ne qua in pofterum reftaret C

belli caufa, Cæfari venit in mentem cogitare
ut pro Perfarmenia & Iberia oppidum Daras
a Perfis viciffim acciperet. Non quod in eo op-
pido quæftum faceret. Nec enim eft urbs hujuf
modi, ut ex ea magna veftigalia percipi poffint,
aut fatis valida & munita, ut propugnaculi lo-
co effet, aut tutum perfugium præbere his, qui
in Oriente Romanorum partes fequerentur, pof.

λεμον ἀνθέξειν. ἀλλὰ τὰς αἰτίας τῆς ὑποτάσεως, κα
τὸς τῷ αἵματι σφίσι προσήκοντας, ξωύολον τάδε εἶ
πῶν, τὸς ὅσοι βέλονται Ρωμαϊκῆς μεταχεῖν πολιτείας,
ἐ πώποτε ποιήσεσθαι ἐκδότες. ἐδόκει δὲ καὶ βασιλεὺς
ὁ Περσῶν ἥδεθαι ἐπὶ τοῖσδε ὡς ἂν Ρωμαῖοι μὲν
ἐκτήσοωτο τῆς Περσῶν Αρμονίας τὲ καὶ Ιβηρίας, εξα
σίαν δὲ αὐτὸς προσνέμοι, ὅποι ἐθέλεσιν οἱ τῇδε
κήτορες έναι, οὔ τι ὑπὸ ξόπε γε οἶμαι . ἠπίςατο
, πλω ὀλιγίςων ἢ ἐν τέλει, οἳ ὁ ἀποςάσεως ἦρ-
ξαν, ὡς ἐδεὶς Περσαρμβρίων και Ιβήρων πόθῳ τῆς προ
ψαμένης, ὃς φύσει τοῖς ἀνθρώποις ἐνιζάνει τὲ καὶ
προσπέπηγεν, ἀνασκευάσοιντο ἐς τίω ὀθνείων. ἄλλως
τε καὶ ἅμα ἤλπιζε, το πολέμε λωφήσαντος, ἐν δέον·
τι θέθαι τὰ Περσαρμονίας τὲ καὶ Ιβηρίας. αἶδε
αυτῷ αἱ χώραι, πάμφοροίτε ὑπῆρχον, καὶ πλεῖσα ἐς
ὅ, τι ἐδασμοφόρουν. τοιγαροῦ σχὰὶ ταῦτα ἤρεσκε,
βασιλέως Περσῶν ἐπὶ τοῖσδε τὸν πόλεμον καταθέ
παι. προσῆλθε δὲ τις Καίσαρι Κανοεῖπαι, ὡς ἂν τὸ
λοιπὸν μηδεμία ὑπολείποιτο το πολέμε αἰτία, ὁ Περ-
σαρμονίας τε καὶ Ιβηρίας ἕκατι ἢ πόλιν τὸ Δάρας
παρὰ σφῶν ἀντιλήψεθαι. ἥκισα μὲν τὸ κερδαλές χα-

기

fet: fed hoc adverfis Romanorum rebus folatio
effet, quo & una fua recuperarent, fimul &
nullam belli fcintillam relinquerent. Ea de
caufa Daras fibi fervare, aut pecuniis aut alio
quovis modo ftudebat. Pacem igitur facere æ-
quis conditionibus , antequam bello in Arme-
nia decertaretur, lubebat & afentiebantur Dev. ε δ δή τι τὸ Δάρας ἡ πόλις ἐς ἕτερέν τι όνη-

Perfæ . Sed non prius ceffuri erant Romanis op-
pido Daras, aut nulla, aut quantulacumque ac-
cepta pecuniæ quantitate, quam conftaret, Ro-
manos Armenia & Iberia excefliffe. Dum hæc
legati inter fe difceptabant, pugnatum eft in Arme-
nia, in qua pugna multum fua fpe excideruntRoma-
ni : nam vićti cæfique funt. Itaque cum Perfæ ex
fecundis fuis rebus fpiritus fumpfiffent Rex
corum dixit fe numquam paffurum, ullam men-
tionem de oppido Daras Romanis dedendo fieri,
quod vi & virtute cepiffet, & quo fibi proprium
vindicaret, muniiffet. Romanos vero adhuc con-
tra fœdera poffeffioni Perfarmeniæ & Iberiæ
incumbere, & earum regionum incolas, qui a
Perfis deficiebant, tueri & fufcipere. Itaque
barbarum, qui fatis alioqui fua fponte arroganti
& elato animo erat, fecundæ res, quæ illi eve-
nerant, ferociorem reddebant. Minabatur etiam
antequam tres anni elaberentur quibus indu-
ciæ tunc temporis durabant, intra quos pacem
feri per Orientem placuerat, fore ut arma mo-
veret, imo & bellum per occidentales regiones
circumferret: fed prius aurum, quod Romani
pro induciis impetrandis, quas Zacharias pe-
pigerat, pependerant ad rationem ejus tempo-
ris, quod de triennio fupereffet reftituturum,
& ita fe bellum renovatum gefturum. Hanc
cum Regis Perfarum fententiam effe Mebodes

Ε

~

σιφόρος, ἢ τῷ ἀσφαλέςατα ἔχειν, καὶ τῆς ὑπὸ Ρω-
μαίος ἑώας ὥσπερ τι ἔρυμα προβεβλήθαι. ἅμα δω
τὸ ατύχημα ἀκέσαθαι βελόμβυος, της ἀπειληφέναι Ρω-
μαίες τὰ οἰκεῖα· ἅμα δὲ καὶ μηδένα σπινθῆρα το που
λέμε καταλιπεῖν ἐθέλων
λέμε καταλιπεῖν ἐθέλων· ἔγνω ἀνασώσαθαι τὸ Δά

ρας

~

ἢ χρήμασιν, ἤγουν ἑτέρῳ ξόπῳ τινί. περὶ μὲν ἐν τῇ χριῶαι ἐξισοτιμίας τω εἰρβύω προελθεῖν πρὶν ἢ ἑακριθίώαι τὸν ἐν Αρμβρίᾳ πόλεμον· ἐδόκει και ξωέθεντο Πέρσαι. μελλόντων δὲ ὅσον ἔπω παραχωρῆσαι Ρωμαίοις καὶ τὸ Δάρας, ἢ ἀδενὸς, ἤγουν όλιγίςης χρυσία ποσότητος. οὔθηλον ὄν πρότερον ἀφι ταμένων Ρωμαίων Περσαριθμίας και Ιβηρίας. ἐν ᾧ τὰ τοιάδε οἱ ἐξ ἑκατέρων εξαλεγόμβροι πρέσβεις, γέγονε τὰ κατὰ τω Αρμβρίων ξυμπλοκών. ἐν ᾗ προσπταί σαντες οἱ Ρωμαῖοι μεγάλως παρὰ πολὺ τῆς ἐλπί δες, ἐς τὸ ἧττον ὠλίπησαν. διὸ δὴ, της Περσῶν ταῖς ευπραγίαις ἐπηρμένων, ὁ σφῶν βασιλοὺς ἔφασκεν. ὅλως περὶ τὸ ἢ πόλιν τὸ Δάρας ἐνδοιαι Ρωμαίοις, μὴ ἐνδίξαθαι λόγον τινά. αυτὸς μὲν δὲ κατὰ τὸν κοι νὸν ἢ πολέμε θερμόν, βίᾳ καὶ δυνάμει ἐξελεῖν καὶ προσκτήσαθαι τὸ Δάρας ἐπιχυρίζετο. τοὺς δὲ μαίες Περσαρμονίαν τὲ ν Ιβηρίαν ἐπισῆναι παρασπον δήσαντας, πρὸς δέ γε καὶ ἀφωιάσαντας τὰς ταύτῃ οἰκοιῦτας ἀπὸ Περσῶν ὑποδέξαθαι . ν τοίνω αὖθις ὁ βάρβαρος θρασύς τε καὶ ὑψαύχω τ, καὶ μὲν ἔων ἐπὶ τοῖς ξυνενεχθεῖσιν ἐβρενθύετο μέγα. ἠπείλει δὲ τε καὶ πρὸ τὰ πέρατος τῇ τριῶν ἐτῶν, τῆς ἤδη ξυνετώσης εκεχειρίας, οἷς ἐντὸς ἐδόκει τω εἰρβώζω ἀνὰ à ἕω · ἐῤῥῶσαι, τὰ ὅπλα κινήσειν, καὶ κατ' αυτί γε δή πε τίω πρὸς ἥλιον ανίχοντα χώραν ξυγκροτήσειν τὸν πόλέμον· πρότερον κατατιθέμλνον Ρωμαίοις τὸ ὑπὲρ τῆς τοιαύτης ἀνακωχῆς δεδομένον χρυσίον, Ιίκα Ζαχα ρίας ὁ ἱαξὸς καὶ τόδε ἐμπεδώσας ὑπῆρχεν. Εφασκε στὰ χρήματα ἀποδώσειν κατὰ τοῦτον, καθόσον ἐνέλι

ར

γε

Ρω

1

41

σαν

τα

ད་

το

་་

~

기

~

.

C

πε τῇ τριετίᾳ · εἶτα ὅπως πολέμε ἀπάρξασθαι αὖθης A renuntiaret, Romanorum principes fe quidem
ταύτω δω Μεβώδες, οἷα δὴ ἐκ βασιλέως Περσῶν, ἀπαγ
γείλαντος τίω γνώμίω· οἱ 7 Ρωμαίων ἀρχοντες παραβή
σασθαι μὲν οἵδε τὰς ξιωθήκας ἥκισα ἔλεγον· ἐδὲ ὸξω
τετάχθαι ἐν δὲ ἐξεῖναι πατέρῳ βελομένῳ ἢ μερῶν ἐκ τε χρυ
σία παντὸς ἤγουν μοίρας τινός ὡς παραχόμυον ἄνδρα
μέσης διαρρηγνῦναι τὰς απονδάς ὅμως δ ̓ ὄνω περὶ τάτων αὖ-
θις ἐν ἀποῤῥήτῳ ἀλλήλοις Μεβώδης τε καὶ Ζαχαρίας ἐν τ
Οι διελέχθη αυτος ξωερχομένω διελέσθω ἐκοινολογουῦτό τε, καὶ πρού
τίθεσαν τὰ ὅσα ἄμφω τὸ ἄνδρε ᾤωντο χρωαιεἰρῆσθαι ἐ-
πειρῶντό τε ἕτερος ἑτέρα, ὅπως ξυνέλθοιενες καταλλαγὰς
αἱ πολιτείαι· καὶ Μεβώδης μὲν ὀχυρότατα πως ἀπομνύμε
νος [, ὡς βέλεται τῷ Καίσαρι χρησιμώτατα ὀξειπῶν αἰ-
"al. οἱ είναι τήσασθαι, καὶ μὲν δὴ ἐπιτηδειότατος εἶναι οἱ . Ζαχαρίας Β
ἢ εἰ οἷόν τε εἰ λαθραιότατα καὶ ἥκισα ἐξεπιταμένα τινὸςὑ-
πὲρ δ πόλεως 7 Δάρας ρητόν τι παραχέσθαι χρυσίον. Ζα-
χαρίας δὲ ἔφασκε, τὶ τοιάδε ἐπιτετραμμένον αὐτῷ πρὸς τὸ
Καίσαρος ἐκ ἐς τὸ ἐμφανές, οὐδὲ μεῖναι ἑτέρα ἐξεπιςαμένα
τινὸς, ἢ Μαυρικίε 7 Παύλου τὰ μάλισα, δυνεύςατα ὡς τὸν
Καίσαρα ἔχοντος, ὡς ἐν τῷ τότε τὸν βασίλειον ἐθύνειν ἐκλη-
ρώσατο λόγον. ὥςε ἀμέλει μηδὲ πρὸς ἢ βασιλείων γραφέων
τὰ περὶτε πιοῦδε γεγράφθαι, τα μάλα ἐν παραβύσῳει
καὶ τὰ βεβελομένα τω Καίσαρι γράφει δ' δω Ζαχαρίας,
ὡς εἴποις σὺ Μεβώδης λύτρα δῆθεν το Δάρας βασιλέα
κομίσασθαι Περσῶν, αυτῷ πεισθήσεται ὁ Καίσαρ τὰ χρή
ματα καταθήσειν, καὶ δὴ ἐκ ἐς ἀναβολώ· ταῦτα τοίνω
Ζαχαρίς, εἰ καὶ μὴ ἀναφανδόν, ὑπαινιττομένες δὲ ὅμως τῷ
Μεβώδη· ἐδὲν ὅγε ἔφασκε περὶ τότε επιτετράφθαι πρὸς ἢ
βασιλέως Περσῶν, ἐδὲ μία ἀνέξεσθαι ὅλως ἐπὶ χρήμασι
μεταθεῖναι τὸ Δάρας. διεβεβαι το ἔμπης, καὶ ὅρκοις τι
σὶν ἐπετίθει τὸ πιςόν. ὡς ναῦ εἰ προέλθοιεν αἱ ξωθῆκαι,
ὕτερον αὐτοῦτι τω Καίσαρι δώσειν ὥσπερ ἐξαίρετόν τι Δω-
ρον τὸν βασιλέα Περσῶν ἢ πόλιν. πρόδηλος δεν υὗ ἐντεῦ
θεν, μὴ ἐρρωμένα φρονῶν τῇ Ρωμαίων ἀρχῇ· ἀλλὰ πόρρω
τῆς ἀληθείας φθεγγόμβυος. βουλόμθμός τε Ρωμαίος μὲν
ἀμαχητὶ ὑπαναχωρῆσαι τῇ Περσαρμονίας καὶ Ιβηρίας τε
λουταῖον ἢ ἀμφὶ τὸ Δάρας αἰτεῖν, καὶ τὸ ἐπηγγελμένων ἥκισα
τυγχάνειν. εἶτα τὰ ἐν υπέρῳ βολίω, καθὰ δήπε τὸ περιφε
ρόμβρον ἐκεῖνο, φησί μὴ ἔχεινι χωύ· ὥσπερ καὶ Σουανίας πέρι
ἐν τῷ πρώτῳ ἐπατήθη Πέξος ὑπὸ ἢ Ζίχ. ὁμοίως δω
καὶ ὁ Μεβώδης ἠβούλετο δράσειν . ἐπεὶ δὲ ἑώρα Ζαχα
είαν ἐσότι ἐμφρονέσατον, καὶ οὐχ οἷόν τε ὃν αυτῷ πα-
ρακρούσασθαι τὸν ἄνδρα· ὁ δὲ τὰ ἑτέρων ἐτράπετο, ὡς
λό
ἂν τρόπῳ τῇ ἀπάτῃ περιέλθοι τὰς Ρωμαίος. ἐπὶ 230-
νον γάρ τινα ξυνήει ἐς ταὐτὸ τοῖς ἀμφὶ Ζαχαρίων, ἐλ-
πίσι ὑποτρωννύς, ὡς ἔσοιτο εἰρών, καὶ ὡς ἐπινεύσοι
ὁ Περσῶν βασιλοὺς ἐνδοκῦαι Ρωμαίοις τὸ Δάρας. ταύ-
τῇ οιόμορος ἐκλύσειν τίω εἰς τὸν πόλεμον προθυμίαν
* al. πῖσδε Καίσαρος. καὶ ἔω ἐν τοιοῖσδε τριβομένου το χρόνου· C
τῇδ μεν ἑκατέρας πολιτείας πρέσβεων περὶ ταῦτα ἐνηχο
λημένων· οὕτω τὲ φερομένε τὸ ἑώου πολέμουἐπ ̓ ἀδήλοις.
κατὰ δὲ τὸ τέταρτον ἔτος Τιβερίου Κωνσαντίνου Καίσα- Ε
ρος βασιλείας, ἐν τῇ Θρᾴκη ξυνηνέχθη τὸ Σκλαβίωῶν
ἔθνος μέχρι που χιλιάδων ἑκατὸν Θρᾴκίω κ ἄλλα πολ-
λὰ ληίσασθαι. Οτι ὁ Καίσαρ έσειλε κατὰ τω Ιταλίων
χρυσίον συχνὸν, ἄχει κεντάωαρίων τριάκοντα, ἅτινά γε
δή που Παμφρόνιος ὄνομα, ἀξίωμα βασιλέως πατὴρ ἐ-
κομίσατο ἐκ τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης· κατὰ δὴ τω βα-
σιλίδα τίωικαῦτα ἀφιγμένος ἐπὶ τούτῳ, ἐφ ̓ ᾧ δεήσεις
το Καίσαρι προσαγαγεῖν, τῇ Ιταλίᾳ ἐκτετρυχωμένη
ταῖς τὴν Λογγιβάρδων ἐπιδρομαῖς ἐπαμεῦαι. ὁ δὲ Καίσαρ, ἐπεὶ αὐτῷ ὁ πόλεμος ὁ Περσικὸς ἅπαν
τα ζ, καὶ ἐνέκειτό γε ὅλος . ἐκεῖσε σρατιὰν οὐχ οἷός τε τ ἐκπέμπαιν ἐδὲ μίω ἅμα τῇ ἕῳ καὶ κατὰ
των ἑσπέραν πολεμητέα γε αυτῷ εἶναι ἐδόκει · χρήματα δὲ ἄλλως ἐπέδωκε Παμφρονίῳ, ἐφ ̓ ᾧ τινὰς τῶν

minime inducias & fœdera tranfgreffos effe di-
xerunt : nec pactum effe, ut liceret alteri par-
tium, reftituto omni auro aut aliqua ejus parte,
tamquam ei, qui muficam profitetur, fœdera per
medium rumpere. De hac re tamen fecreto Me-
bodes & Zacharias ibidem convenientes collo-
cuti differuerunt. Deinde hi duo viri communi-
cato confilio inter fe propofuerunt
2 quæ ad
eam rem pertinere exiftimaverunt. Tum etiam
alter alterum percunctatus eft conventiones, qui-
bus inter utramque gentem pax & concordia
effet. Et Mebodes valde affeveranter affirma-
vit, fibi in animo effe , quæ maxime Cæfari
expedirent, proponere. Et quæfivit, quando-
quidem Zacharias unus ex intimis & neceffa-
riis Imperatoris erat, an fieri poffet, ut aurum,
clam omnibus, & nemine id refciente folvere-
fi quod effet conventum, pro civitate Daras
tur. Zacharias dixit hoc fibi a Cafare præcep-
tum, non coram omnibus, neque quemque aliuin
huic mandato adhibitum
, quam Mauricium
Pauli filium, qui Cæfari bene ex animo cupie-
bat, & tunc temporis Principis rationes cura-
bat, ut ne quidem ullus Imperatoris fcribarum
quicquam de ea re fcriptum haberet, quo Cæ-
faris confilia fecretiora & occultiora effent.
Itaque fcripferit Zacharias, o Mebodes te di-
cere Regem Perfarum accepturum pecunias pro
redemptione urbis Daras. Cæfar jubebit, nul-
la mora interpofita pecuniam numerari. Hæc
cum non aperte quidem, fed obfcurioribus ver-
bis Zacharias Mebodi indicaret, refpondit Me-
bodes. Nihil fibi a Rege Perfarum de ea
mandatum, neque omnino Rex patietur aut fe-
Nihilominus
ret Daras pro pecuniis reftitui
tamen conventa res eft & quibufdam juramen-
tis fides præftita: fi conventiones ut tunc fe
habebant, manerent, Regem deinceps Cæfari Edit. Parif.
petenti Daras tamquam peculiare donum ur-
bem traditurum. Qua in re fatis apparebat,
eum minime falutaria Romano Imperio fentire,
& quæ a vero abhorrebant, dicere. Nam eo ten-
debat, ut Romani fine ulla pugna Perfarmenia
& Iberia excederent . Deinde fibi Daras tra-
di peterent, quod minime obtinerent, quia
Perfæ ea quæ in pofteriori colloquio conftituta
effent, ambigua interpretatione in contrarium
fenfum traderent, & minime robur habere di-
cerent. Sicut & prius quantum ad Suaniam Pe-
trus deceptus fuerat a Zicho, idem quoque
Mebodes volebat facere. Ubi vero vidit Za-
chariam cautiorem neque poffe hominem quo
volebat pertrahere, alia aggreffus eft via, ut
omni fraudis genere Romanos circumveniret.
Itaque paulo poft Zachariam convenit & fpe-
bus involvit pacem futuram, & Regem Perfa-
rum confenfurum Daras reddere, ut fpe pacis
Cafaris alacritas, & belli cupiditas languefce-
ret. Dum in iftis fermonibus legati utriufque
gentis occupati tempus terunt, interea bellum
in Oriente in fufpenfo fuit. Circa quartum Im-
perii Tiberii Constantini annum centum fere
millia Sclavorum in Thraciam irruperunt &
Thraciam multafque alias regiones prædati funt.
Cæfar mifit in Italiam magnam auri quantita-
tem, ufque ad centum triginta pondo, quæ
Pamphronius nomine, dignitate patricius a fe-
niori Roma ad Imperatorem attulerat. Is tunc
ad regiam venerat, ut precibus a Cæfare im-
petraret, ut Italiam a Longobardorum excur-
fionibus oppreffam in libertatem vindicaret .
Cæfar vero, cui omnia præ bello Perfico nul-
lius momenti erant, quippe qui totus in illud
incumberet exercitum mittere non potuit
neque bellum in Oriente & in Occidente fi-
mul fibi gerendum ftatuit. Sed pecunias dedit
Pamphronio, quibus, fi qua poffet, aliquos

ད་

D

pag. 124.

Edi. Parif.

Pug. 125.

pag. 126.

Longob ardorum perfuaderet ad Romanos tran- A ἡγεμόνων το Λογγιβάρδων ἔθνεις εἴπος γείται αὐτῷ δυ

fire una cum eorum exercitu, & Italiam mi-
nime turbare: Quod efficerent, fi in Orien-
tem arma vertere vellent & Romanis auxi-
lium ferre . Si Longobardi renuerent, ut ve-
rifimile erat, bellatum foris ire, Francorum
Ducum aliquos mercede fibi focios adjungeret,
& hac ratione Longobardorum potentiam labe-
faltaret & infringeret. Etiam À Romani nul-
las excurfiones in Perfas facerent, eos tamen
Medi veriti, ut anteverterent Caftellum Tha-
narium dictum, nudatum præfidio Romanorum
invadentes occuparunt, & domum reverterunt,
& cum nihil dignum tam impudenti Perfarum
motu effeciffent, minime tanta damna, quan-
ta initio fibi propofuerunt, Romanis intule-
runt. Hæc ubi certo Chofdrus refcivit &

B

νατὰ) πείσοι τα κέρδες “ ἡμείρων το μεταβαλέθαι ὡς Ρω ἱμείροντα;
μαίες ξω τῇ κατ' αυτὸς διωάμει. Ε τότο τῇ Ιταλίᾳ μὴ μεταβάλ
ἐνοχλεῖν. τότο δὲ καὶ καὶ τὰ ἕω πολεμησείοντας, καὶ τῇ
Ρωμαίων ἐπικρατείᾳ ἐπικερῆσαι. ἀπειθοιώύτων δὲ τὸ
Λογγιβάρδων, οἷα εἰκός τά ἑτέρων ἰέναι, καί τινας τῇ
Φραγγικῶν ἡγεμόνων διὰ τὸ χρημάτων ἐπιδώσεωςέται-
είσαθαι καὶ ταύτῃσελει&αί τε καὶ ἐκτρίψαι της Λογγι- " δι λεπταί
βάρδων τίω διώαμιν . Οτι οἱ Μήδοι δεδιότες των Ρω-
μαίων ἐκβολών και ἢ Περσῶν ὅσον ἔπω ἐσομένίω, καὶ
ἐπανιόντες τὸ λεγόμβμον Θαυνάριος φρέριον, χηρο τον Ρω
μαϊκῆς ἐπικερίας, ἐν κατχῇ ἐποιήσαντο καὶἐπ ̓ οἶκεα

기

είτε

Mebodem Choroem in eam mentem impuline εχώρησαν, μηδὲν τὸ παράπαν ἢ ἀνοιχνώτα ἢ Περσῶν
ξυγχύσεως ἄξιόν τι προεισάμβυοι, μήτε με μέγα τι
Ρωμαίος βλάψαντες, ὡς ὑπωπτεύθησαν τῷ ἀρχώ.
Οτι τὰ Χοσδρω σαφῶς ἐξεπιςάμμος, καὶ αὐτὸς τῶν Χοσ
ρία βολίω ώς Μεβώδης αναπτερώσας αυὶ εἴη, μὴ μεί
νας τὸ πέρας της τριετηρίδων απονδῶν· οἱ γεἀμφὶ νέω
ἐμπεδωθεῖσαι ἐτύγχανον. κι ὅτι ὅτω δοκοι αυτῷ ἀναμ
φιβόλως ἐμβαλεῖν αυτόν τε Μεβώδων Σαπώ!» Μαι
ράνε, καὶ ὁ πρὸς τὰ ἕω την Ρωμαίων ἐπικρατείας.
προςεταγμένον οἱ τοιάδε ἐκ Χοσρόη, εἴτε καὶ αυτο-
μάτως τότο σκοπῶν “ἐφ' ἑαυτό. ὥσπερ ἀμέλει δευτέραν ἀπ'
ἀφεὶς ἄγκυραν, ἐκτραπεὶς ἀπὸ τὰ κιθαρίζειν, ὥρμησε
καὶ αυτὸς καὶ ὁ Ρωμαίων ἐν ἀνατολῇ χώρας. ἀπὸ τοῦ Αρ-
μμίας ἐμβολῶν διπλὺ ἐκεῖσε τα ταραχών ποιησό-
μήνες. Οτι πολιορκοιύτων Ρωμαίων τὸ Χλωμάρων, καὶ
ποροσβολὰς ἐν κύκλῳ ποιεμένων τάς τε ἑλεπόλεις μηχα
νὰς περιςησάντων πρὸς δέ γε κὶ ὑπονόμως ένερθεν ὑπο-
ρυττόντων ἐς τὸ ἀφανές τέλλει Βιγγάνης ὡς Μαυρίκιον,
τόν τε το φρεράς Αρχιερέα. (χριςιανοὶ ~ ἦσαν οἱ ? Αρ-
ξανίωῆς ἅπαντες. ) ταύτῃ τοι, ὡς αἰδῶς ἀξιωθησόμενον
πρὸς Ρωμαίων χρισιανῶν ὄντων, ἳ προεςῶτα τῇ ἱερῶν
το Χτες8 ἱκετεύειν ἐπέτρεψε τω μυςαγωγῷ, εἰληφότας
ὁπόσος ὗ ἀὐτοῖς χρυσός τε νὶ ἄργυρος ἀπαναςῆναι, καὶ
μὴ πέρα πονεῖν ὅτε τὸ ἐνδώσειν ποτὲ Βιγγανᾶ τὸν ἥλι
εν ὁρῶντος, τὸς ὅσοιγεἐς τὸ χλωμάρων εἰσὶ Ρωμαίοις -
αυτός προσμενόντων τὲ τῇ πολιορκίᾳ χρισιανῶν ἔσεπαι
τὸ διαφθειρόμιμον πλῆθος. κὶ ἀσεβήσειν Ρωμαίος πρὸς
Θεὸν περιορῶντας ἀναιτίως τὰς ἔνδον (πολλυμένος. ταυ

ut non expectaret diem, qua finiebant trienna-
les induciæ, quæ in Oriente conventæ fue-
rant, & imperaffe Mebodi & Sapori Merani
filio invadere Romanorum ditionem in Oriente,
five hoc Chofdro mandatum fuerat a Chofroe
five fua fponte apud fe eamdem rem animo
voluiffet, tamquam fcilicet fecundam ancho-
ram injiciens, a cantu & cithara converfus,
in Romanorum ditionis regiones, quæ ad O-
rientem erant, impetum fecit circa Arme-
niæ aditus duplicem tumultum & terrorem ob-
laturus. Cum Romani Chlomarorum oppidum
obfiderent, & armatis hominibus cingerent
& machinas, quibus urbes capiuntur, admove-
rent, cuniculi quoque fubterranei in apertum
ex fuperiore loco apparerent, Biganes mifit ur-
C
bis Epifcopum ( erant enim omnes Chriftiani
ex Arxanene) quem Romanos, quia Chriftia-
ni erant, majore reverentia & honore exceptu-
ros exiftimavit, ut quia facrorum Princeps
effet, Mauricium, qui illis initiabatur, fup-
pliciter oraret, accepto quicquid apud obfeffos
erat auri & argenti, Romani obfidionem fol-
verent, neque ultra in vanum laborarent. Ne-
que enim umquam, quamdiu Bigani folem intueri
liceret, fefe aut Chriftianos, qui in oppido
ffent, tradituros. Quod fi obfidionem continua-
rent, fore ut Chriftianorum multitudo periret.
Ex quo fieret, ut Romani impii erga Deum ef-
fent, qui nullam rationem haberent Chriftia-
norum, qui intra oppidum effent, qui fine ul-
la fua culpa mifere perirent. Hæc Biganes pa-
lam prædicavit - At Mauricius, cum illi des D
apud Epifcopum ob benevolentiam effet multa
cum illo, & cum his, qui una ad exorandos
Romanos venerant, quibus Biganem ad id, quod
optabat, adduci poffe exiftimabat, differuit juf-
fitque renuntiare Bigani fi fe Romanis trade-
ret, in majore honore apud Romanos futurum
quam nunc apud Perfas fit, & poffeffionem du-
plo amplioris valoris & alterius cujuslibet pretio-
fæ fupellectilis dominium adepturum : pluraque
alia ad eam rem pertinentia, quibus illum ail-
ceret, dictitans dimifit facerdotem, & eos, qui
cum eo erant, ut in urbem reverterentur. Sed

Biganis fumma erat erga Regem & rempubli

cam Perfarum voluntas, etfi non multum loco
confideret. Itaque quamvis barbarus effet, ma-
ximis Mauricii pollicitationibus minime aures
præbuit, neque de refto mentis ftatu deje&tus, Ε
ab honefto receffit. Juftam enim & legitimam
fervitutem erga eum, qui regno præerat, longe
divitiis honorabiliorem duxit. Quamobrem ite-
rum aquiminaria, & pocula, & alia pretiofio-
ra mobilia, quæ Dei cultu inferviebant, ad
Mauricium mifit, orans ut ea pro oppidi re-
demptione fumeret & ab obfidione defifteret.
Sed Dux ubi hæc vidit, etiam fi talia ef-
fent, ut eum permovere potuiffent, tamen
contempfit Illuc enim dixit fe veniffe
non ut facra expilaret, aut Chrifto bel-
lum faceret fed potius ut Chrifto opi-
tulante & favente bellum gereret, & re-
&ta de fide fentientes contra Perfas, qui a
καὶ μᾶλλον ἐξαιρησόμθυος τὸς ὁμοδόξως πρὸς τῇ

τα

2

Βιγγάνης ἐδήλα . Μαυρίκιος δὲ πολλά τενὶ ἀπαγωγὰ τῷ ἱερεῖ διαλεχθεῖς, καὶ τοῖς ἅμα αυτῷ ωρὶς ἱκετείαν ἀφικομένοις· πίσεις τὲ συνοίας πρὸς τῇ ἡερέως εἰληφώς· ἀπαγγέλειν ἐκέλευσε Βιγγάνῃ, ὡς εἴπερ ἑαυὶ ἐνδώσει Ρωμαίοις, ἀξιώματός τε μείζονος, ἤπερ ἐφ' ὅ νυῦ ἐςι παρὰ Πέρσαις, ἀξιωθήσεται πρὸς Ρωμαίων, κτήσεως το διπλασίας, καὶ ἄλλης εμπορίας γενήσεται κύριος· καὶ ἕτερα δὲ, οπόσα ἐφολκὰ, εἰπών· ἀφίησιν ἄνθις ἔνδον το φρερές γενέθαι τ ἱερέα καὶ τὰς ξω αυτῷ, ἀλλὰ δὲ ὁ Βιγγάνης δυνέςατα ἔχων ὡς Βασιλέα Περσῶν, καὶ ἐς τ

κατ' αυτ πολιτείαν, “ἕτοιμοίγετῳ χώρῳ πίσωος ἥκισα· ὅτι γεμίσα * μεγίςαις ὑποχέσεσι Μαυρικίε τὰ ὦτα ὑπέχε,κὶ ταυ

ες

기

τα βάρβαρος ὧν ἐκ ἀφίωίασε το αρέποντος, ταὺ δὲ ἐξ
ἀρχῆς δελείαν τιμιωτέραν ἡγήσατο πλέτε. ςέλλει δὲ ἀυ-
θις τὰ ἐς ἁγιςείαν τὸ Θεὸ ἀνειμένα, περιῤῥαντήριά τε,
καὶ ἐκπώματα, καὶ ἄλλα σα τιμαλφέςατα σκόύη, ὡς
Μαυρίκιον· καθάπερ ἀμέλει λύτρα τότε 7 φρεείς
ταῦτα ὑποδέχεθαι ἀντιβολῶν, τὰ πολιορκίαν και
ταλύσοντα . ἀτὰρ ὁ σρατηγὸς, ἐπειδὴ ταυτα ἐθεά-
σατο 8 προσήκατο, καὶ το ἐρύτημα τυγχάνον " είσιμα
ἥξειν δ ἔφασκον ἐ τὰ ἱερὰ σκυλούσων, ἔτε
όμλυος · ἀλλὰ σω Χῷ πολεμίω Χῷ μαχησμήσων,
ἐκ ὀρθὰ φρονομύτων Περσῶν. εἶτα ἐν ἀποῤῥήτῳ ἔλεξε

τα

་