Έρκων ἔφασα απαθεμένες τα · περὶ τότε ἐπὶ μένων διαιτητής κρωδί μηδέπει, Δεν εγγύνης της

από ηαιζα με

δεν αμεσω

οικοι έτυχε Μινδιμιανης ένως, ἀπαν

μέταξαν,

ως ες το αυτ

όροι ᾤχοντα

pegeve

τὰ διώνυμά

οἱ Πέρσαι

τον Πάντω

- πάλους

TICY 702

ρκας. Ότι

85, με

Σ

εζομένης

τα

σπουδα.

Στάμε

Λογ

Kar

TOL

~

R

ως

perculfus, legatos quoque miffe ad Juftinum Imperatorem & eum effe obteftatum non minus quam antea in partem periculi veniret. Tum rurfus, ut illi Sirmium & om nem regionem quæ intra Dravum fluvium quod contrarium faceret, his quæ jurafet, neconcederet. Neque pudore afficiebatur, que jurejurando ftaret & pareret. Ex quo cum Imperator perfpiceret, & conjiceret ex his quæ evenerant nihil ineffe Conimundo fidei, minime quidem illi denegandum auxilium, fed dilatione & procraftinatione petitionem ejus ducendam exiftimavit. Refpondit enim, per varias provincias difperfos effe Romanorum exercitus. Cum celeritate & ftudio illos accerfiturum, & coacturum & quamcitiffime fuppetias miffurum . Hæc mihi de Conimundo audita : fed minime verifimilia videntur . Mic hi enim fumme impudens videtur is, qui cum foedera ruperit fcedera ruperit, & a fuis conditionibus fugeeadem rurfus petit : Dicitur vero, mirit, nime tunc temporis Longobardos legatos ad Juftinum mififfe", fed Gepidas, qui tametfi oι mni ftudio a Romanis auxilia impetrare conarentur etiamfi fe contemni, & fua poftulata refutari, & rejici magnopere quere rentur, nihil profecerunt. Hoc tamen ab Imperatore confecuti funt, ut neutra gens à Romanis auxiliis juvaretur. Bajanus quo tempore de obfidendo Sirmio cogiabat, Vitallianum interpretem & Comitan in vincula conjecit Hos autem duos viros Juftinus Imperator didum ad illum miferat : & cum illi quererentur de quibufdam rebus, quæ inter ip fos con roverfa erant, contra fas & commune jus gentium eos in vinculis habuit. Bajanus poft murorum oppugnationem mifit, qui de pace agerent. Nonnulli ex his, qui Sirmii erant, ad fummum faftigium balnei, quod populi ufui Edit. Parif. erat relictum ad fpeculandos hoftes ut moris pag. 112. eft, afcenderunt . Hi per fpeculam caput exerentes, & circumfpicientes, fi qua barbari eruptionem facerent, adverterunt Abarorum nuntios, qui jam fe in viam dederant e longinquo per iter vagantes. Hos cum certo dignofcere non poffent, fufpicati funt effe ex ho fium exercitu . Itaque nuntii, quinam effent, illico manifeftum fecerunt, & fignum fuftulerunt. A: Bonus, cum illi in dubio hæreret animus, cognovit barbaros effe parvo numero, & per preconem fignificare velle cum illo colloqui. Itaque & mifit, qui extra muros cum illis col quia ferèrent. Decumbebat enim ex vulnere neque illi per Theodorum medicum licebat exire, & hoftibus coram fe fiftere . Neque vero indicavit hoftibus, nec enim expediat eum vulneratum. Nam fi id refciffent, nihil neceffe fuif fet celare, ne fi celäret fufpicionem injiceret Ducem e vivis exceffiffe. Sed hoftes ubi viderunt alios, qui de pace difceptarent, venire, fufpicati funt Ducem periiffe. Itaque colloquium rus,qui quod publice intererat præcipue fpe&tabat, dixit non jam tempus poftulare, ut Dux domi. in occulto fe contineret, magis effe, ut extra civitatem prodiret, & in confpe&tum barbarorum. veniret. Itaque vulnere unguento illito, ei au&tor fuit, ut extra urbem progrederetur. Tunc

τημόριον του τεξ απόδων ἁπάντων, ὅσα παρὰ Λογγιβάρ A
δοις ὑπῆρχεν, αυτίκα κομίσαιντο. ε ὡς εἰ γένοιντο και
θυπέτεροι, ἥμισυ μθύ της λείας έξουσν αυτοί· τω δὲ το
γηπαίδων χώραν εἰς τέλεον. ἃ δὴ καὶ ἐγένετο καὶ εχώρουν
γήπαισι πολεμήσοντες. ἐπειδὴ δὲ ἐπείθετο Κονιμοι
δος λέγεται δείσας, ὡς καὶ ἄνθις παρὰ Βασιλέα Ιουσῖνον
ἔπεμψε πρέσβεις κὡς ἐδὲν ἧττον ἢ πρότερον ξυεπιλα
βέθαι οἱ τὸ κινδαύου ἱκέτευε καὶ πάλιν τὸ Σίρμιον, ήτω
εἴσω Δράου ποταμοῦ χώραν ἐπηγγέλλετο δώσειν . αἰδώς
σε αυτὸν εκ εἶχον ἤδη περὶ τὰς αὐτῶν ὁμωμοκότα ἅπαξ, κ
τοῖς ὅρκοις οὐχὶ ἐγκαρτερήσαντα. διὸ δὴ καὶ βασιλος Ιου-
εἶνος, δ' εἰδώς τε καὶ τεκμαιρόμενος τοῖς φθάσασιν, ὡς
Κονιμούδω νεσι πίςεως ἐδὲνὁ, τιοῦ ἀνγναθαι μ' οὔ
τι ᾤετο χαι τίω ξυμμαχίαν ἀναβολῇ δὲ ὅμως παρέ
κρέσατο τα βαρβάρου τω αἴτησιν· ἔφη, ὡς διεσκε
δασμένα τὰ Ρωμαϊκὰ ὑπάρχει σρατεύματα ξεσσου
δὴ δὲ ὡς οἷόν τέ ἐσιν ἀθροίσας, αυτίκα ἐκπέμψοι . ἀκή
κα δὴ περὶ Κονιμοιύδου καὶ τοιάδε, ἐμοὶ δὲ οὐ πισά· λίαν
Το αναιδὲς ὑπῆρχε, * παρασπονδήσαντα περὶ τῇ αὐτῶν
δείπαινὶ πάλιν, λέγεται δὲ ὡς μὴ Λογγίβαρδοι των
καῦτα ἐπρεσβεύσαντο παρὰ Ιουζίνα και ότι γόπαιδες τῆς
ὡς Ρωμαίους ἀγνωμοσαύης πλεῖσα ὅσα κακηγορήσαντες,
τῷ ἐκ Ρωμαίων μου πηρώμενοι συμμαχίαν, ἤνυσαν ε
δέν κατεπράξαντο δὲ ὅμως, πρὸς τὸν βασιλέως μηδὲ ἑτέ
ρους ὁ Ρωμαίων Σπολαῦσαι ἐπικερίας. Οτι Βαϊανός, ὁ
των Αβάρων ἡγούμθμος, ἐν ᾧ γένῳ τὸ Σίρμιον ἐβούλετο
πολιορκήσειν, Βιταλιανὸν τε τὸν ἑρμίωέα, ο Κομιτάν εἶ C
χεν ἐν δεσμοῖς ἄπφω ὸ τὸ ἄνδρε του τῷ Ἰουσῖνος ὁ βασι
λοὺς ἤδη ςείλας ὑπῆρχεν ὡς αὐτὸν, αἰτίσατες αυτό, ὡς
αν ἅττα εξαλεχθείη γε αυτοῖς ὁ παρὰ κοινὸν τὴν αρέσ
βεων θεσμὸν εἶχεν ἐν δεσμοῖς . Οτι ὁ Βαϊανός, με τα τει
χεμαχίων, σέλα τινας ἀμφὶ τῆς εἰρώης εξαλεχθησομέ
νας · ἔνιοι δὲ τὶς ἐν Σιρμίῳ ἀνὰ τὸ κλίβαπν το βαλανείου,
ὃ δῆτα τῷ δήμῳ ἐτύγχανον ἀνειμένον, ἐπὶ κατασκοπῇ τα
πολεμίων καὶ τὸ σκύηθες ἐνιζάνοντες, καὶ ἐν ὑπόπτῳ καὶ
ραδοκουντές τε κὶ θεώμενοι, εἴ που επίλυσις ἔται βαρ-
που"
βαρική ως κατενόησαν τοὺς τὴν Αβάρων ἀγγελιαφόρους
ἤδη προσιόντας τῷ μήκει δ' ἀξ από αποπλανηθέντες, καὶ
ἔ πω κατεγνωκότες τὸ ἀκριβές· ὑπετύπησαν εἶναι πληθύν
Αβαρικών. ἐδήλωσάν τε αυτίκα, καὶ τὸ σημεῖον καθεῖλον.
ὁ δὲ Βῶνος πρὸς τῦτο δυχεράνας, σαφέςερον ἔσπευσε κατα- γ
μαθεῖν ταληθές. γνοὺς δὲ, ὀλίγους εἶναι τοὺς Αβάρος, καὶ
βέλεθαί οἱ ἐπικηρυκεύσαθαι ἐξέπεμψεν αυτὸς τὰς ποιη
σομένες τὰς καταλλαγὰς ἐς τὰ ἔξω τὸ τείχες ἔτι ᾧ ἐκτ
ἕλκες περιώδωνος ων, καὶ ὁ Θεόδωρος ὁ ἰαὸς ἐκ εἴατρα-
τίαρχον ἐν φανερῷ γίνεθαι τοῖς ἐναντίοις. εἰκὸς δὲ μηδε
φασκε τὸς πολεμίες, ὡς ἐβλήθη εἰς τᾶτο κατάδηλον ἔσαι
αυτοῖς,τότε ἀνάγκη μὴ ὑποκρύπτειν ὡς αν μὴ ὑπόνοια γέ-
νη σφίσι ἣ αποβεβιωκέναι αυτόν οἱ ἢ ἐπεὶ ἕτεροι περὶ
εἰρμης ἦλθον διαλεχθησόμωμοι, καὶ ἐχι αυτὸς ὑπονόησαν ὡς
διώλετο ὁ τρατηγός. καὶ αὐτῷ ἐθέλειν, ἔφασκον, ἐν συνεσίᾳ
γενέθαι τότε ὁ Θεόδορος, το σιωοίσοντος ου μάλιςα ςοχα-
σάμμος, ἔλεξαν· ὡς τὸ λοιπόν ἐχεὼν ἀποκρύπτεθαι
σρατηγὸν, μᾶλλον μὲν ἦν ἐς τὰ ἔξων ένας δ πόλεως κ) ες όψιν
γίνεθαι της βαρβάρων. καὶ φαρμάκῳ τινὶ τὸ ὅλκος περι
σείλας, ἀφίησιν αυτόν κὶ δὴ προελθὼν ὁ Βῶκος, ἀγχετε
την βαρβάρων γενόμβρος, ἐφάνη σφίσι τότε οἱ πρέσβεις
τοιάδε ἀμοιβαίῳ τῷ λόγῳ ἔφασαν ταῦτα ὑμῖν, ὦ Ρωμαῖοι,
διαλεχθῆναι πρὸς ὑμᾶς ὁ τ Αβάρων ἐκέλευσε δεατότης,
μήμοι μέμψιν τινὰ ποιήσαθαι πόλεμον ἀραμένῳ ὑμεῖς
τὸ πρῶτοι δὲ αἰτίαν τὰ πολέμω δεδώκατε . πολλοῖς τὸ
πόνοις ὁμιλήσας, καὶ ὑποδημίας εχήκιςα ποιησάμενος,
μέλις ἐχειρωσάμίω ταύτίω τά χώραν. καὶ ὑμεῖς ἄφει

επηλίσις

1

mihi illam vi eripuiftis. Præterea Oudobatum, Α qui ex captivis dominio meo cefferat, mihi ereptum habetis. Multas quoque alias acerbas contumelias in me effudit Imperator vefter, neque id femel, acque iterum, fed fæpius; neque quicquam eorum, quæ jufta erant, & æquitati confentanea, facere voluit. Itaque fi tot tan tifque injuriis, & damnis a vobis affectus, & laceffitus armis fum ufus, in nullo fum reprehendendus. Quod fi vultis nunc etiam de fœdere & pace nobifcum verba facere, prompto animo id faciemus. Veftri igitur arbitrii res eft, quod expedit præoptare, & pacem bello præponere. Ad quæ Bonus refpondit: priores quidem nos minime bellum occepimus, aut in vos graffati fumus: e contrario tu prior in Romanos irruifti. Grave tibi quidem & moleftum quod Imperator deliEdit. Parif, beravit, an tibi ea,quibus domum inftrueres, larpag. 113, giretur, quæ tamen legatis a te milis erogavit . Β

pag. 114:

noftra fponte, & proprio animi judicio illo inconfulto facere fuftinebimus. Cæte- D rum qui in caftris degimus, pecunias in numerato minime habemus, neque fi quæ nobis funt nobifcum ferimus, fed tantum caftrenfem fuppellectilem, & ea quibus induimur. Denique Abarorum Duci arma, quibus inftructi huc venimus frugaliter & tenuiter victuri, dono dare, vide o Chagane, ne injuria & ignominia aliqua effet, neque digni ullo honore, ut ita dicam, effemus. Pretiofiora enim viaticorum noftrorum funt in aliis locis, & longe a nobis remotis pofita . Quod fi vos Imp. nofter, muneribus demereri voluerit, non cunctabimur, tibi & nobis gratulantes, & Imp. juffa facere, & omne quoad ejus fieri poterit, quod tibi conducet, exequi, tamquam amici, & ejus, qui una nobifcum uni domino Ε paret, utilitaribus infervientes. Ob hæc indignatus Bajanus jurans minatus eft, fe immiffurum exercitum in Romanorum ditionis regiones, qui populationes faceret. Ad quæ cum Dux pafam prædicaret illi quidem licere omnia quæ poffet aggredi & tentare, fed perfuafum habe

fore ut iftæ excurfiones his, qui in eas mitterentur, non bene verterent, refpondit fe tales miffurum, qui fi perierint, damnum nullum ex eorum exitio ad ejus fenfum effet perventurum . Itaque juffit, dena millia Controguororum, qui dicebantur Hunni, trajicere fluvium Saum, & vaftare Dalmatiam. Ipfe vero, cum omni fuo exercitu, tranfmiffo Iftro in finibus Gepidarum fubftitit. Venit denuo Targitius, ut legatione fun

πρεσβασαπαι ὡς βασιλέα· ἐκεινά τε ἔφη της βασιλείς, Α feretur apud Imperatorem. Eadem vero dixit

~

καὶ ἤκουσε πρὸς αυτό, ἅπερ καὶ ἄλλοτε. ταύτε “ πόλιν
τὸ Σίρμιον ἐβούλετο πορὸς Ρωμαίων κομίσαθαι, ἅτε οι-
κεῖον ὃν ἀντι κτῆμα καὶ ὅτι τὰ τὰ Γηπαίδων ὑπ' αυτό διέφ
παρτο πράγματα· ἔτι τὲ καὶ χρήματα, ἅπερ Ιουςῖνος τοῖς
Ούννοις ἐφ' ἑκάσῳ ἐνιαυτῳ ἐδίδου· καὶ οἷα μηδὲν εἰληφό
των αυτῶν ἐκ τδ παροιχομένων ἐτῶν ἅπαντα ὁμε Ταργί
τιος εισπράττειν ἠξίου· οὕτω τε λοιπὸν τὰς ἐνιαυσιαίας
συντάξεις ἐρρωμένας κατατιθέναι Ρωμαίοις πρός γε
τὸν Οὐσδίβαδον ἐζήτει, οἷα προσῆκον τῳ τῇ δορυλήπτων
αυτῷ θεσμῷ έτερα δέ τινα προεβάλλετο ὁ Ταργίτιος,
προεβάλλετο ὁ Ταργίτιος,
ὑπερηφανίας ἀνάπλεα, ὧν ἐδένα λόγον ἐποιεῖτου βασι-
λούς ἀλλὰ τὸ τάτε λεγόμμα πρὸς αυτό ἀπεφλάριζε,
μι' δω βασιλικῶς ἐχρῆτο τοῖς ρήμασιν . ἐπὶ τούτοις δτον
άφοροι πρεσβείαι φοιτήσασαι, ὡς διῦθαι πλέον ἐδὲν,
αφῆκε τὸν Ταργίτιν ὁ βασιλεὺς, εἰρηκὼς αὐτῷ, σέλ
λειν ἐκεῖσε Τιβέριον αυτοκράτορα σρατηγὸν, περὶ τὸ παν
τὸς διαλεχθησόμβρον, καὶ βεβαιώσοντα τα έκαςα. Οτι άλ
λά τε πολλὰ αἴτια ἐγένοντο τα πολέμε Ρωμαίων τε καὶ Περ-
σῶν, τὸ δὲ μᾶλλον ἀναπτερεσαν Ισσῖνον, ὃ κινῆσαι και Περ-
σῶν, τὸ ἔθνος οἱ Τέρκοι ἐγένοντο . οἵδε ἐσβάλλοντες ἐς
τω Μηδικώ, τῆς τε γῆς ἔτεμον · ἔτειλαν δὲ καὶ ὡς Ιουςι-
νον πρεσβείαν, ἐφ ̓ ᾧ συνεκπολεμῶσαί γε αὑτὸν Πέρσαις,
κοινῇ τε καθελεῖν ἐξαιταῦτες ἀμφοτέρων τὰς δυσμενείς,
καὶ των Τέρκων μᾶλλον ἀσπάσαθαι οὕτω ν αν τῇ μὴ Ρω-
μαίων, τῇ δὲ Τούρκων ἐπιθεμένων ἐν μέσῳ τὰ Περσῶν
διαφθαρται ταύταις ταῖς ἐλπίσιν ἐπηρμένος Ιουσίνος,
ῥᾳδίως ᾤετο τίω Περσῶν καταςρέψεσθαι δυναμιν, καὶ
ἐς τὸ μὴ εἶναι ξωελάσειν. καὶ δων, ὡς οἷόντε Ι, ἐν
βεβαίω ἕξειν αυτό τα πρὸς Τούρκος φιλίαν ἅπαντα παρ
ρεσκευάζετο. Οτι αὖθις οἱ Αβαροι πρεσβείαν ἔσειλαν ὡς
Ρωμαίος, καὶ περὶ ὧν πολλάκις, περὶ τῇ αὐτῶν ἐπορεσε
βούοντο. ὡς δὲ ἐδὲν ὑπήκουον οἱ Ρωμαῖοι ἐ Ιουσῖνος
τὸν αυτοκράγορα ἤρεσκε ) τὸ τελευταῖον, το Αψιχ ἐς
πρεσβείαν ἐληλυθότος, ξωήρεσε Τιβερίῳ, καὶ τοῖς
περὶ τὸν Αψιχ, παραχεθαι γω τοὺς Ρωμαίας, ἵνα
κατοικίζεθαι μέλλοιεν οι Αβαροι, εἶχε το παρὶ σφί-
σιν ἀρχόντων λήψονται τὸς παῖδας ὁμηρεύσοντας . καὶ
δω τὰ τοιάδε Τιβέριος ἐσήμηνε βασιλεῖ. ἀλλὰ δὲ ταυ
τοκράτορι οὔ τι ἐδόκει τοῖς πράγμασι της Ρωμαίων είναι
λυσιτελές. ἐκ ἄλλως δὲ εἰρωδίσειν
ἔφασκεν, είχε
μὴ αυτό δῆτα το Ρωμαίων ἡγουμένου λάβοι τδ παίδων
τινὰς ἐς ὁμήρους . Τιβερίῳ δὲ οὐ ταῦτα ἐδόκει . ἔγνω-
μάτος δ, ὡς εἴ γε τὰ παρὰ Σκύθαις ἀρχόντων λή-
ψονται τοὺς παῖδας, οἷα εἰκὸς, βουλόμομένα το Χα-

γανου,

"

ώς

ων

་

Imperatori, & audivit ab Imperatore, quæ an-
te Imperatori dixerat, & quæ a fe diftis ab Impe
ratore refponfa tulerat. Petebat enim, a Romanis
fibi tradi Sirmium oppidum, tamquam quod effet
fua privata & domeftica poffefio. Et quia ab ip-
fo Gepidarum res effent everfæ, neque quic-
quam præteritis annis ex pecuniis, quas Jufti-
nus Hunnis quotannis pendebat
> acceperant,
omnes fimul Targicius perfolvi, & ita in po-
fterum earum annuas collationes valere & eas.
Romanos præftare flagitabat. Qudobatum, quo-
que pofcebat, tamquam qui fuus captivitatis ju-
re & lege effet. Plurima alia etiam in medium
proferebat Targicius, infolentia & fuperbiz
plena, quorum omnium Imperator nullam ratio-
nem habuit, fed elufit & contempfit & ver
Buius Denique cum per diverfas & multas le-
bis Imperatoriam majeftatem decentibus eft
gationes fuper his commeantes nihil quicquam
effectum effet, Targitium dimifit Imperator
& illi dixit, fe illuc miffurum Tiberium, qui fum-
mum in exercitu habebat imperium, qui de
omnibus rebus ageret, & fingula pacaret & fir
maret Multæ quidem aliæ belli caufæ inter
Romanos & Perfas extiterunt, maxime vero
Turcorum gens impulit Imperatorem contra Per-
fas arma movere. Etenim Turci Mediam inva-
ferant, & depopulati erant . Itaque Juftinum mif
fa legatione, ut fe tuerentur & bellum Perfis fe-
cum inferrent, quo communibus hoftibus exitio
effent, follicitabant. Etenim ex una parte Ro-
manis, ex altera Turcis ingruentibus Perfas, qui
in medio conftituti erant, facile opprimi poffe.
Harum rerum fiducia elatus Jufinus facile fore
exiftimabat, Perfarum potentiam evertere, &c

C

D

Ε

.

eo, tamquam non extaret, adducere. Itaque quan-
tum in illo erat, omnia curabat, quo fibi Tur-
corum amicitiam fidam & tutam confervaret
Abari legationem de iifdem rebus, de quibus fie-
pius antea, ad Romanos miferunt, cui legationi
cum Romani minime aures præberent. (Nec enim
Juftinus cum eorum Imperatore erat placatus) Edit. Parif.
fandem Apricho legationem obeunte, Tiberius pag. 115.
& Aprich in ea fententia conftiterant, ut Aba-
ris Romani terram, in qua habitarent, darent,
fi obfides filios eorum, qui apud ipfos imperia
gerebant, acciperent . Quæ Tiberius Inpera-
tori fignificavit. Quod tamen minime rationi-
bus Romanorum conducere Imperator cenfuit,
At Abarus non aliter fe pacem facturum dixit,
nifi aliquos ex liberis ipfius Ducis Romanorum
obfides fumeret. Tiberio non ifta probantur
Sic enim judicabat, fi aliquos liberos eorum
qui apud Scythas imperitabant, obfides, ut par
erat, haberet, fore ut, fi Chaganus a pace re-
cedere vellet, patres eorum qui apud Romanos
obfides effent, non permitterent. Tiberii igitur
hæc erat fententia. Sed Imperatori pacem om-
nino minime faciendam videbatur. Quinimo
ipfis exercituum ducibus fuccenfuit,
quod bel-
lum gerere cunctarentur, Syllabis quoque ufus
eft, & eos admonuit oportere, ut barbaris fug
virtutis & fortitudinis fpecimen exhiberent, &
fe Romanos oftenderent laborum patientes,
& belli cupidos, quos vita delicatior & mollior
minime juvaret. Ut difcordia prævaluit & bel-
licum cani cceptum eft, Tiberius litteris Bo-
num admonuit, ut diligentem fluvii cuftodiam

.

τα ξυντεθειμένα παρώσαθαι οὐ συγχωρήσειν
δ ὁμηροιόντων τοὺς πατέρας . Τιβέριος μου τοιας δε ύ-
πῆρχε γνώμης . βασιλεῖ δὲ οὐχ οὕτως ἐδόκει. ἀλλὰ τὸ
δή που καὶ ἐνεμέσιζε τοῖς Ρωμαίων σρατιάρχαις τὸν πό-
λεμον ἀναβαλλομένοις, συλλαβαῖς τε ἐχρῆτο ὡς αυ-
τοὺς διαγορεύσας, ὡς δέοι τοῖς βαρβάροις ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι γε δή που Ρωμαίοις οὐχὶ ἐς τὸ " αβροδίας τὸν ὀβίο-
νος· ἄλλως δε, ὡς φιλοπολεμοί τέ εἰσι καὶ φερέπονοι . faceret Tiberio vidto, & viatoria potitis A
baris, conventum eft legationem per inducias
ἐπεὶ δὲ τὰ τῆς ἔριδος ἐνίκα, καὶ ὁ πόλεμος ἀπειλεῖτο Τι- ad Imperatorem mitti. Ad quam Tiberius Da-
βέριος ἐσήμων Βώνῳ ἐν γράμμασι, φυλάξασθαι
φυλάξασθαι mianum ordinis ductorem mifit, qui illum eo-
rum, quæ contigerant, & quæ Abari vellent,
τας διαβάσεις το ποταμοῦ. Ότι με τα νίκίω της Α-
certiorem faceret. Tandem foedus inter Roma-
βάρων, ηττηθέντος Τιβερίου τα τρατηγοῦ, με τας ξυν nos & Abaros eft factum. Federe inito, cum
θήκας συνήρεσε πρεσβεύσασθαι ὡς τὸν Ρωμαίων αυτο-
Abari ad fua redirent, Scamanes vulgo in his
locis difti, ex infidiis illis vim fecerunt, & e-
κράτορα. καὶ δὴ Τιβέριος ξυναπέσειλε τα πρεσβεία Δα
quos, argentum, & reliquam fuppellectilem eri-
μιανόν ταξίαρχον, εσήμηνε τετι βασιλές ἅπαντα τὰ ξυ
puerunt Quapropter legationem ad Tibe-
νεχθέντα, καὶ πεὶ ὧν βούλεται το Αβαρικόν κἐσπείσαντο τελέως Ρωμαϊοι τε καὶ Άβαροι. Οτι 7 Αβάρων απει
σαμένων, χωρίως ὀνομαζόμιμοι, ἐνεδρεύσαντες ἀφείλοντο ἵππους τε, καὶ ἀργυρον, καὶ ἑτέρων ἀποσκάω . τού
των ἕνεκαπρεσβείαν ἔσειλαν αὖθις ὡς Τιβέριον, κεκλοφότων πέρι ἐπιμεμφόμθμοι, ἔτι καὶ τὰ ἀφαιρεθέντα ἀνακο

Edit. Parif.

pag, 116,

pag. 117.

་་

βελόμβυοι. καὶ δὲ ἀνερσυνηθέντες οἱ δὲ κλοπίω είργασμένοι, ἐν φανερῶ σε γενόμβροι, μοῖρά τινα ἀπεκατέςησε τοις "απεκατέ Αβάροις. Οτι το δεκάτε ἔτες ἀνυπεντος ἢ πεντηκοντατίδων σπουδῶν, με τα σφαφίω Συρία ἐν τέτῳ ὁ Περσῶν βασι λους ςέλλει Σεβόχθω ἄνδραΠέρστω ἐς πρεσβείαν ὡς 18εῖνον τὸν βασιλέα, ὃ ἐν Περσαρμονίᾳ μὲν ξωενεχθέντων ἄγνοιαν δῆθεν ὑποκρινόμβυος ἄλλωσδὲ τὸ σωτεταγμένον Ρωμαίος κατατιθέναι χρυσίονβαλόμιμος οἷα δὴ ὁ δεκαετίε ας περαιωθείσης ἧς τὰ χρήματα ὐς ἓν ἐκομίσατο. εἶτα ἐμπεδώτατα ξωεςάναι τω εἰρβύζω, καθά πεενεγέγρα πτο ἐν ταῖς ξωθήκαις. σφόδρα δἐν ἀρχαῖς ἐτάραξε Χοσρόζω, αἰπόμβρον ὡς βασιλοὺς Ρωμαίων πρὸς πόν Βλεμον ὥσε τὰ εἰρωαῖα παρωσάμθρος. ἐδεδοίκει τέ, μήπως ἐκ μεγάλης παρασκευῆς ἐπιθοῖτό τε αυτο. κ ἄλλως οὐχ ἥκισα φροντίδα ἐτίθετο, εἰς ἔσχατον γῆρας ἐληλακῶς, καὶ ἤδη ἐκλελυμένος ἢ ὁρμαῖς τὸ πολέμε, ὥς τε ἐῤῥῶπαι τὰ εἱρίωαῖα, καὶ ὥσπερ ἀμέλει πατρῷον κτῆμα τοῖς γὲ αυτέ παισὶ ἀσάλατά τε καὶ ἄξωτα καταλιπών. Σε βόχθω μὲν ουν Ιεςῖνες φοιτήσαντα ἐς βασιλέα ἔ τι μάτ λα προσίετο ἐπεὶ νὰ ἄλλως, ζωί κα εἰσῆλθε και δὴ τὸ εἰωθὸς * αυτοκράτορα προσκυνήσων,χαμαὶ ρίψαντος ἑαυτόν κεφα λῇ ἔπω ξυμβὰν ὁ πῖλος,ὃς ἐπὶ τῇ καὶ τὸ νενομισμένον Πέρσαις ἐπέκειτο ἐς τἄδαφος ἔπεσε τότῳ αἰσίῳ τινί συμβόλῳ χρησάμβροι οἱ ἐν τέλει,νὶ ὁ δῆμος 7 κολακείαις ἢ βασι λέα ἐπτέρωσαν ὡς ὅσον ἔπω ὑποπεσείται αυτῳ ἡ Περσίς. τῷ τι ἄραιεῖνος ἐπηρμένος ἐν δ ̓ ἐλπίσι, μετεωρίζετο τῇ δανοίᾳ τὰ καὶ νουῦ ῥᾷτα ἐκβήσεθαι οι όμλυος. Σεβόχθω δὴ δὲ ἀγγείλαντα ἐφ ̓ οἷς παρεγένετο ὁ βασιλεὺς περιε φρόνησέ γε αυτ, ἐν ἐδενὶ λόγῳ ἐποιεῖτο ἄνδρα ἔφη τοιγαροῦ ὡς αυτ ̓ ὡς ἡ φιλότης χρήμασι βεβαιωμένη, εκ α γαθή αἰχραν καὶ ἀνδρα ποδώδης,ὠνητή τε ἡ τοιάδε φιλί

་་

rium miferunt quæ de rebus ablatis que A μίσασθαι κἐς τὰ οἰκεῖα ἀπερχομένων· οἱ σκαμάρεις ἐγὼ
reretur, & rapta repeteret. At deprehenfi, qui
latrocinium fecerant, & in apertum addu&ti par-
tem aliquam Abaris reftituerunt. Exacto deci-
mo quinquaginta annorum induciarum anno, port
Surinæ cædem, Perfarum Rex Sebochtem vi-
rum Perfain legatum ad Juftinum Imperato-
rem mittit. Ille quidem ignorationem eorum
quæ in Perfarmenia gefta erant, fingebat, &
cum decem anni præteriiffent, quorum præftatio-
nes in unam collata fuerant foluta ; deinceps Ro-
manos aurum conventum folvere, ut fœderibus
fcriptum erat, & pacem conftare petebat. Nam
cum initio Chofroes fufpicaretur, Romanorum
Imperatorem a conditionibus pacis recedentem
ad bellum ferri, valde perturbatus fuerat. Ve-
rebatur enim, ne ex improvifo Imperator cum
magno apparatu fe bello aggrederetur: Neque
vero non etiam illi maximæ curæ erat, ut pax
inviolata permaneret. Nam cum jam ad ex-
tremam fenectutem perveniffet, in ea cogita-
tione verfabatur, qua ratione nullis bellis in-
terturbatam, & impeditam Regni paterni pof-
feffionem liberis fuis relinqueret. Imperator au-
tem Sebochtem ad fe venientem, ne minimum
quidem, etiam fi alias id fecerat, antevertit
Neque ideo minus fimulatque ingreffus eft, Im-
ut moris erat, venerans ad pedes e-
peratorem,
jus humi procubuit. Quod cum faceret accidit,
ut pileus, quem in capite, ut Perfarum leges fe-
runt, geftabat, in folium caderet . Hoc omine
Principes viri & carera turba, tamquam divini-
tus immiffo uti, & fœda adulatione Imperato-
rem extollere, & dicere fore, ut Perfis quan-
tum numquam antea, ei fubmitteretur. Hac co-
gitatione mente elatus Juftinus in fpem addu- C
cebatur, omnia quæ animo voluebat, ad opta-
tum exitum perventura. Itaque cum Sebochtes,
ea, quorum caufa venerat, renuntiaret, Impera-
tor eum contempfit, & nullo numero habuit
dixitque amicitiam pecuniis contractain haud
probari. Turpem enim & fervilem effe, quippe
quæ pretio empta effet. Amicitiam autem, cujus
ratio conftans, & natura bene fundata effet, z-
qualem, non quæftu comparatam, definiri. De-
inde ex ipfo quæfivit, numquid vellet de his
quæ in Armenia, quæ eorum juris erat, conti-
gerant, differere, & ille fe quidem a Rege fuo
accepiffe, refpondit, exortum quemdam in illa
provincia tumultum levem & exiguum, ad eum
fedandum potentem mififfe, qui comprimeret &
res priftino ftatui reftitueret. Juftinus palam di-
xit, fe Perfarmenios, qui a Perfis defcerent, in D
fidem tutelamque fuam recepturum, neque fi quis,
eos injuria afficeret, negle&turum, quippe qui
eadem, quæ ipfe, de religione fentirent. Sebo-
chtes autem, qui apud Perfas prudentia excel-
lebat, cum eamdem, quam cæteri Chriftiani
de religione opinionem haberet, etíam vehemen-
ter Juftinum orabat, ne ea, quæ fe bene habe-
rent, moveret. In mentem illi veniret, bellum
effe rem valde incertam, neque ad voluntatem

fuere. Quod & forte fortuna contingeret, ut Ro.

fi

mani victoria potirentur, ea, quorum causam vi-
&toriam adipifci tantopere concupiffent, in con-
trarium cafura. Etenim ut Perfarum regionem
invaferint, & longe lateque via procefferint,
offendent, omnes non alio ritu religionem, quam
ipfe colat, colere & ample&i. Hos fi occidere
fufceperint, nihilominus poftea longe ipfis infe-
riores erunt. Etenim injufe contra Chrifianos Ε
orthodoxos enfes ftrinxerint His tam æquis, & le-
nibus fermonibus Juftinus minime ibi acquiefcen-
dum exiftimavit,fed dixit, etiam fi unum digitum
apponeret, fe expeditionem fufcepturum. Con-
fidere, fi in bellum eruperit, Chofroem dc medio
fublaturum, & Regem Perfis daturum. Ad hunc
modum infolenter locutus, Sebochtem miffum fe-
cit. Poftquam in manus Hunnorum Sirmium oppi-
dum devenit, ad foedera ventum eft, ut ab omni ho-
ftilitate ceffaretur, quo facilius a folitudine, & va-
ftitate, quam bella fecerant, fe reficerent Foede-
rum vero conditiones Romanis turpes & probrofæ.
Ad tantum enim malorum colophona res redacta e-

ལ

*

δὲν ἰσόρροπόν τε νὶ ἐκὶ κερδαλέαν ὁρίζεται ἐν ᾗ καὶ τὸ βέβαιον πέπειγε φύσειτινί πρὸς τοῖς δὲ ἀνεπωθάνετό γε πρὸς αυτό, μὴ τί νὶ περὶ εκει σφᾶς Αρμονίας βάλοιτο &αλέγεθαι; Σεβόχθης δὴ δω ἀπεκρίνατο,ἀκηκοέναι μὲν * αυτὲ βασιλέα ὡς ἀνὰ τὰἐκείνῃ βραψειά τις ἐγένετο τα ραχή. σεῖλαι δὲ ὅμως τινὰ, διάμινον ἐν κόσμῳ θέας τὰ γεγενημένα, καὶ ἃ θόρυβον καταπαύσοντα Ιεςῖνος περσαρμενίας προφανέςατα, ἔφη, εἰσδέξαθαι Περσῶν ὑποχωρή σαντας καὶ ἐ περιόψεθαι σφᾶς ἀδικεμένες οἷα δὴ ὁμογνώ μονας τὰ εἰς Θεόν. Σεβόχθης δὴδιω ἐν Πέρσαις ἀγχίνες τε ἅμα,κ νομίζων τὰ περὶ τὸ θεῖον ἐκ ἄλλως, ἢ καθά νομίξεσι χρισιανοί ἐπιμελέςατά πως ἐδεῖτο το βασιλέως Ι8σινε μὴ κινῆσαί τι ἢ ἐν κόσμῳ. ἐν νῷ βαλέθαι ἢ πόλεμον, ὅπως ἄδηλον πρᾶγμα, καὶ ἔτε ἐπὶ ῥητοῖς εἰωθότα χωρεῖν καὶ ὅτιδὴ εἴγε ὅτω τύχοι,κ) κρατοιύτων Ρωμαίων, ἐς τουναντίον αὐτοῖς περιςαίη τὰ δ νίκης. ἐσιόντες δὲ ἐς τω Περσῶν, ἐπὶ μικρόταὶ ὁδοιπορίας ἐλαίνοντες, εὑρήσεις σιν ἅπαντας γε δὴ πε περί τὸ θεῖον ἐκ ἄλλως, ἤπερ αυτὸν ἐσπεδακότας. ὡς, είγε λοιντο τὲς τοις δε αποκτινναι,νδὲν ηττον αυτοὶ πάλιν ἡττηθήσονται ἐ δῆτα δω χρεών, και χρισιανῶν τὸς ὁμοδοξες θήγειν τὰ ξίφη ἀλλὰ τοῖς ὅπω λίαν ὁμαλοῖς τὸ ἢ ἐπιεικέσι λόγοιςΙεςίνοςἐκ ᾤετο χρίαι ἔσεσθαι πειθιώιος. ἔφη δὲ ὡς εἴγε παραθείη δάκτυλον ἕνα, κινηθήσει. καὶ ὡς εἰ ὰ Περσῶν ἐλάσοι θαῤῥεῖν τε, ὡς εἰ πρὸς πόλεμον ὁρμήσοι, καθελεῖ τὸ Χοσρόζω, καὶ αὐτὸς βασιλέα χειροτονήσοι Πέρσαις. ὅτω τοίνω ὑπερόρια εἰπὼν, ἀπέπεμψε Σεβόχθων. Οτι τὸ Σίρμιον τὸ ἂςὺ ἐπεὶ ἐν χερσὶν ἐγεγόνει ἃ Ούννων,προῆλθον αἱ σπουδαὶὅπως ἡσυ χίαν ἀσπάσειτο τὸ πολέμιον, ἢ τὰ ἠρεμίαν φιλοσοφήσοι· εν. αἱ δὲ σιωθῆκαι ἐπονείδιςοι Ρωμαίοις. με το τηλικοιώ τον κολοφώνα κακό, οἷά πως αγωνοθέται καθήμενοι, ότ

2

&

σπερ ἄθλον οὐδοξίας, δῶρα λαμπρά τοῖς βαρβάροις πα- Α erant, ut Romani fedentes, tamquam certa-
ρείχοντο. ὀγδοήκοντά τε χιλιάδας χρυσῶν καθωμολόγουν
ἀν ἔτος έκαςον τοῖς βαρβάροις ἐγκαταβάλλεθαι,δι ̓ ἐμπο-
ρίας ἀργύρου τὲ νὶ ποικίλης ἐπῆτος· ἐ περαιτέρῳ δὲ διή-
ρυσαν τῇ δύο ἐνιαυτῶν αἱ απονδαί κατηυθαδιάσατο Ρω.
μαίων ὁ παρὰ τοῖς Ούννοις λεγόμβμος Χαγάνος . φήμη
τις αυτὸν πρότου ἢ εἰρω διαφθαρίωαι περιεκέχυτο . ὡς
ζῶα ξέφεται παρὰ Ρωμαίοις, τω μεγέθει καὶ τῷ σώματι
ἐμφανέςατα, διὸἐζήτησε βασιλέα Μαυρίκιον εἰς θέαν τό
των ἐλθεῖν καὶ ψυχαγωγεί θᾶττον ὁ βασιλεὺς τῆς ἱσορίας
ἢ ἔρωτα, καὶ δίδωσιν εἰς θεωρίαν ἐλεφάντων γενέθαι,πέμ-
ψας ὡς αὐτὸν ἐκ τζδ παρ' αυτῷ ξεφομένων θηρίον τὸ ὀξο-
χώτατον· ὁπηνίκα δ ̓ εἶδε τὸ Ινδικὸν ζῶον ὁ Χαγάνος ἐλέ

2

minum judices, pretiofa munera pro præmio cladis illatæ barbaris largirentur, & octuaginta mille auri libras in emptionem argenti, variæ veftis, & aliæ fupelle&tilis, fe illis fingulis annis præftaturos fponderent. Non ultra duos annos foedera tenuerunt. Etenim incredibili audacia in Romanos infurrexit ab Hunnis dictus Chaganus. Etenim antequam fœdera dirimeret fama ad eum pervenerat, animalia portentonfa corporis magnitudine a Romanis nucriri. Itaque ab Imperatore periit, ut eorum confpiciendorum fibi poteftatem faceret. Læcus Imperator, quod Chaganum hujufmodi animala videndi cupido inceffiffet, Elephantos ejus confpe&tui exhibet, & ex his, qui apud fe alebantur, quem cæteris omnibus magnitudine præftare vidit, ad eum mittit. Ut Chaganus ocu

φωτα, παραυτίκα καταλύει τὸ θέαξον, καὶ παλινοςεῖν Β los conjecit in animal Indicum, ftatim fpecta
προςάττει τὸ θηρίον παρὰ τὸν Καίσαρα ἢ καταπλαγείς,
ἢ ἀποφαυλίσας τὸ θαυμαζόμρον, εκ ἔχω εἰπεῖν ἐγάρ
αν ἐκρυψάμίω. ἐπώχλει δὲ τὸν Καίσαρα, κὶ κλίνω χρυ-
στην τεχνουργήσαντα ὡς ἀυτὸν παραπέμψαι. ἐπὶ τοσέτον
δ τέτον μετεώριζαν ἡ τῆς παρέσης τύχης ακρώρεια. βασι-

2

culo miffo facto averfatus, ad Cefarem repor-
tari jubet. An perterrefa&tus, an deridens,
quod antea admiratione dignum duxerat, non
habeo dicere nec enim reticerem. Is quoque
ufque eo Cæfari moleftus fuit, ut ad fe le-
&tum ex auro artificiofe elaboratum mittere
impelleret. Ad eam infolentiam Chaganum

tor vero, qui donum ad regalem magnificen-
tiam excoluerat, æque regio apparatu & ma-
gnificentia ad eum deferri curaverat. At ille
vultum contrahens ; ultra modum fuperbiit,
& munus veluti parum fe dignum per con-
tumeliam derifit & aureum le&tum tam-
diit, & ad Imperatorem remift. Quin & ad
quam illiberale ,
& parum magnificum fafti-
oftuaginta mille libras

τοὺς δὲ τὸ δῶρον ἐξειργασάμμος, βασιλικῶς μετεπέμ- extulerat prafentis fortuna fattigium - Impera-
πετο. ὁ δὲ σοβαρουόμβυος πολλῷ μᾶλλον κατεβρενθύετο
οἷα προπηλακιζόμθμος της ἀναξίῳ τα δωρήματος. ἀπεπέμ
πετο δὲ παρὰ τὸν αυτοκράτορα, ως ευτελές τινὶ ἄκομψον τ
χρυσῆν ἀλαζονδυόμιμος κλίνω ναὶ μίω ἠξίου καὶ πρὸς ταῖς
ὀγδοήκοντα τα χρυσοῦ χιλιά σινὶ ἑτέρας εἴκοσιν αν ἔτος ἕ-
καςον παρὰ Ρωμαίων ὑποίσεται η δῆτε δυσαναχετούν
τος το αυτοκράτορος, περιφρονεῖ τὰς συνθήκας, καὶ τὰς C
ὅρκους ταῖς ἄυραις φέρειν ἐδίδου. ἀπρόον τε τω πολέμῳ
φίλω ἀράμθμος σάλπιγγα, τὰς δυνάμεις συνήθροι
ζω. Οτι ὁ Χαγάνος Ταργιτίον σω Ελπιδίῳ της Ρω-
μαίων πρέσβει ὡς βασιλέα. Μαυρίκιον ἔσειλον, είκοσι
χιλιάδας χρυσῆ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα ἀναβιβάσας λαμ-
βάνειν ἀν ̓ ἔτος. ἧκον δὲ ἄμφω ὡς βασιλέα ρήτρα τὲ καὶ ὁ-
μολογία ἐγίγνετο ή μίω εἴκοσι χιλιάδας πρὸς ταῖς ἐγ
δοήκοντα καταθεῖναι Ρωμαίες χρυσῶν, ἢ πόλεμον ἀντι-
λαμβάνειν παραμελήσαντας. τοι γάρ τοι αἱ συνθῆκαι δο
κεσί πως ἀναθάλπεται, καὶ ὁ πόλεμος ἐκεχειρίαν ἐ-
λάμβανε μετά τινα δὲ βραχεῖαν χρόνου ροπὴν, ἡ ὁ εἰρή-
νης δεξία νοθεύεται, καὶ πάλιν Ρωμαίοις τὸ ἢ Αβάρων ἐπι
τίθεται φῦλον ἀλλ ̓ ἐκ ἀναφανδόν, ραδιουργικώτερον δέ D
πως, καὶ δολερώτερον, τὸ Σκλαβίωῶν ἔθνος ἐπαφίησιν·
καὶ πλεῖςα τῆς Σωμαίων γῆς ὑποκείρεται, καὶ τὸ μακρῶν
μέχρι καλουμένων τειχῶν, οἷα διάττοντες, αθρόον προσ-
βαλόντες ταῖς ὄψεσι πολυ ἀπεργάζονται φόνον .

Ο

να

ΕΚ ΤΗΣ B'. ΒΙΒΛΙΟΥ

ή

nis fibi a Romanis pendi poftulavit. Quæ cum
Imperator graviter & iniquo animo pateretur,
foedera negle&tui habuit, & jusjurandum ven-
tis ferre tradidit & frequentem tubam bel-
lis amicam fumens exercitum comparavit. Cha-
ganus Targitium cum Elpidio Romanorum le-
gato ad
Mauricium Imperatorem mifit
& viginti mille libras auri, ad octuaginta fi-
bi quotannis addi petiit. Qui cum ambo ad
Imperatorem veniffent, decreto fancitum eft,
ut ad oftuaginta mille auri libras, viginti pen-
fionis annua quotannis adjicerentur, quando-
quidem bellum nolebant, & afpernabantur.
Itaque foedera vifa funt revirefcere, & bel-
lum ceffationem accipere. Sed poft breve
temporis momentum pacis conftitutio eft ab-
olica, & rurfus Abarorum gens belo, non

tamen indicto Romanos adorta eft At Scla-
vorum gens ignota, improbior, & verfutior
Romanos eft aggreffa, & folitudinem per co-
rum ditionis terras fecit, & ufque ad longos
muros, (fic locus ille appellatur) omnia longe
lateque deformata oculis confpicienda præbuit.

EX LIBRO SECUNDO.

• Edit. Parif. pag. 118.

UM Juftinus mentis imbecillitate labora-
ret > gratum habuit
Tiberium reipubli-
cæ negotia adminiftrare. Cum autem Tiberius
& Regina incerti effent, quid de rebus belli-
cis ftatuerent, dubitationem exemit Perfarum
Rex, qui Jacobum legatum ad Romanorum
Imperatorem mifit : 15 Perfica verba
E Is Græ-
ce exprimere noverat. Cogitanti Perfarum
Regi, Romanorum res in ultimum difcrimen
adductas effe, & nihil jucundius & oppor-
tunius illis contingere poffe, quam quibufvis
conditionibus bellum pace finire
, cujus rei

ΤΙ ἐπεὶ Ιουςῖνος τὰς φρένας παρεκόπη, καὶ Τιβέ
ριον ἀνεδέξατο διοικεῖν τῆς πολιτείας τὰ πράγμα
τα· ἐν Σπόρῳ ἦσαν αυτός τε Τιβέριος καὶ ἡ βασιλὶς Σοφία,
ὅπως διάθοιντο τὰ τῇ πολέμων . ἀλλὰ ~ ἔλυσετὸ ἄπορον
σφῶν βασιλοὺς ὁ Περσῶν, ὡς τὸν Ρωμαίων αυτοκράτορα Ε
σείλας Ιάκωβον, ὃς τὰ Περσικὰ ῥήματα τῇ ἑλλίωίδι φωνῇ
διασαφωίζειν ἠπίςατο . συνοήσας ὺ ὡς ἔχατον, ὡς
νωῦ ἐλπίδος οἱ Ρωμαῖοι κατολιθήσαντες, ἥδισον μαι
αν ἔχοιεν ἐπὶ ταῖς οἱ αιςου ξωθήκαις διαλύσαι τὸν
πόλεμον· ἐ μαθαῤῥῆσαι πρεσβείαν τινὰ ςείλαι, διὰ
τὸ ἐκ οὐπρόσωπον εἶναι, τὸν ἀρξάμμον πολέμε, ἀπάρξα-
παινε ἱκετείας προτερήσας διω ὁ Περσῶν βασιλοὺς αἰ-
χωύτω προανείλε, καὶ τα κατεπτηχότι τῆς γνώμης αυτῶν
ἐπενόησε απρόφασιν. ὡς αν ἔλθοιεν ἐς λόγες, αἰτησόμθμοι
μεθ ̓ ἱκετηρίας εἰρτίω. ςέλλει τοίναι Ιάκωβον, ἄμεινόν
πως βουλόυσάμενος, ὡς ἐπώποτε αν εύκλεέςερον Πέρσαι

.

ratio

gratia tamen eos pudebat legationem mittere,
quod indecorum exiftimabant eum qui bel-
lum fufcepiffet, priorem initium fupplicandi
facere, hunc pudorem præveniendo fuftulit.
Et quoniam confternati animo erant,
nem & occafionem excogitavit, ut per fpe-
ciem colloquii pacem fupplices orarent. Ita-
que melius confultus mittit Jacobum,
Perfæ gloriofius, quantum numquam antea,
bellum contra Romanos deponant
" quia Ros

ut