Ο Σ Ο Υ Σ Ε ΔΕ Ξ Α Ν Τ Ο Π Ρ Ε Σ Β Ε Ι Σ Β Α Σ ΙΛΕΩΝ καὶ μεθ ̓ ὁποίας δοχῆς. DE LEGATIS GENTIUM ADROM ANOS. A D R Ο Μ Α Ν Ο S. Quos legatos Imperatorum Romanorum Ethnici admiferunt, qua forma eos exceperunt, quæ in illis admittendis, obfervarunt. "ανελών . ἐδόκου. EK ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΔΕΞΙΠΠΟΥ ές ΤΙ Αὐρηλιανὸς καὶ κράτος νικήσας τους Ιεθέγγους Α Σκύθας, καὶ και τίω το Ισρε περαιώσας ἐς τίω Σποφυγω, πολλοὺς τούτων ἀνελθών· οἱ λειπόμβροι ἐς απονδὰς ἧκον, καὶ πρεσβείαν ἐςείλαντο τω δὲ αἴτησιν * εἰρώης " εδόκει μὴ σω τῷ ἄγαν περιδεῖ καὶ καὶ περ πληγότι ἐκ ι ἥττης ποιεῖπαι· ὡς ἂν ὑπάρχοι σφίσι καὶ τὰ τρόπον φοιτώντων χρημάτων παρὰ Ρωμαίων ἡ ἀποδοχή, μὴ ἐς τὸ ἀδεὶς πάντῃ τῇς ἐναντίων καθιςαμένων. ὁ δὲ Ρωμαίων Βασιλοὺς Αὐρηλιανὸς, ὡς ἐπείθετο ἀφιγμένω τω Ιεθέγγων πρεσβείαν, ἐς τὰ ὑσε ραίαν φήσας χρηματιῶν περὶ ὧν ἤκουσι . διέταττε τους σρατιώτας ὡς ἐς μάχω, ἐκπλήξεως εἵνεκα τέτων έναντίων. ἐπεὶ δὲ καλῶς εἶχον αὐτῷ ἡ διακόσμησις, ἐπὶ ὑψηλο βήματος μετέωρος βέβηκε. καὶ ἁλεργίδα άμἀμφ' αὐτὸν πέχων, τω πᾶσαν τάξιν ἐποίει “ ἄμφαυτον μίωοειδή παρεςήσαντο δὲ καὶ τῇ ἐν τέλει, ὅσοι ἀρχάς τινας ἐπι τετραμμένοι, σύμπαντες ἐφ ̓ ἵππων. κατόπιν δὲ βασιλέως τὰ σήματα [ ? ἐπιλέκτω τρατιᾶς. τὰ δὲ εἰσιν ἀετοι χρυσοῖ, καὶ εἰκόνες Βασίλειοι, καὶ σρατοπέδων και τάλογοι, γράμμασι χρυσοῖς δηλέμβοι. ἃ δὴ σύμπαν ἀνατεταμμένα πρεφαίνετο, ἐπὶ ξυςῶν ἠργυρωμένων. ἐπὶ δὲ τέτοις ὧδε εχακοσμηθεῖσιν, Ισθέγγους ηξία. τοὺς δὲ συνέβη παμβήσεπαι ἰδόντας, καὶ ἐπὶ πολὺ σιγῇ ἔχειν. ἐπεὶ δὲ σφίσιν ἐκ τῶ βασιλέως απεδόθη λέγειν, διά τινος ἑρμίωέως ἔλεξαν τοιάδε. Οὔτε τῆς ἐπὶ και Β EX HISTORIA DEXIPPI IM MPERATOR Aurelianus omnibus viribus Juthungos Scythas devicit, & in ulteriorem Iftri ripam tranfgreffus, cum multos infuga interemiffet, reliqui bellum fœdere finire voluerunt, & legatos miferunt. Neque vero vifum eft de pace cum eis difceptationem inftitui oportere. Pauci enim admodum reftabant, & a recenti victoria valde perculfi & proftrati, neque dum, quia hoftes ex omni parte eos circumftabant, a metu liberi. Maxime ut pecunias a Romanis acciperent, quæ fuperioribus annis illis pendi folebant. Sed Romanorum Imperator Aurelianus, ut Juthungorum legatos advenisse intellexit, cum dixiffet fe cum his poftridie acturum de his, quorum caufa legati venerant, hujufmodi honibus terroris injiciendi gratia, militum aciem condicta die tamquam ad pugnam inftruxit. Ut illi recte fe habere vifa eft exercitus difpofitio, altum fuggeftum fublimis, purpura indutus, afcendit, & omnem exercitum, qui ipfum circumftabat in forma lunæ difpofuit. Aderant & ex his qui in exercitu imperia habuerant omnes ab equis. In confpectu Imperatoris erant figna coadunati exercitus. Hæc vero erant Aquilæ aureæ, & imagines Imperatorum, & eorum qui militiæ nomina dederant, catalogi & enumerationes, aureis litteris perfcripta. Quæ omnia ordine collocata,& illuftri loco pofita, inter haftas argenteas confpicua erant. His ita præparatis Juthungos juffit adeffe. Ut hæc viderunt, accidit eos perterrefieri, & longo tempore filentium tenuerunt. Poftquam ab Imperatore illis dicendi facultas data eft, ita per interpretem locuti funt. Neque quia adverfa fortuna quæ nobis hoc tempore contigit, ultra modum Α ρε συμβάσης κακοπραγίας ἡμῶν, παρὰ τὸ εἰκὸς κατα animos noftros abjecit & perculit, aut quia de- 기 πεπληγότες, ἔτε δυνάμεως ἐνδεῶς ἔχοντες, ἢ καὶ πολέμων ἄπειροι καθετηκότες, ἀπονείας ευπρεπεία, καὶ τὸ ὑμῖν αυτοῖς μόνοις συμφέρον ἐς τὰ eipll καταασονδομυ ἀλλὰ περίεσι μὲν ἡμῖν τοσᾶτον ὁ ἐν τοῖς πολέμοις περιουσίας (“ πλείθη είνεκα) κ ιχύος, ὥσε μέρει ἐλα- “ἴσοπλήθος χίζω, τὰς πρὸς Ιςρῳ πόλεις ἐπελθόντες, Ιταλίαν με κρὰ πᾶσαν κατειλήφαμεν ἱππικῷ μὲν κρατούσαντες ἐς μυριάδας δ' . καὶ τότων & μιγάδων, εδε ἀπενῶν, ἀλλὰ Ιεθόγγων καθαρῶς. ὧν πολὺς ἐφ ̓ ἱππομαχίᾳ λόγος · ἀσπίδα δὲ ἄγομὴν διπλασίων δινάμεως τῆς ἱππικῆς. ἐδ ̓ ἐν τέτοις ἢ ἑτέρων ἐπιμιξίαις ἐπισκιάζον τες το σφετέρω κρατᾶ τὸ αὐταγώνισον. ἔχοντες ἢ καὶ ὅτω παρασκευης διακρίνεθαι, ε διαγινώσκομον ἐς ἀντιλογίαν ἥκαν τῆς συμφορᾶς πέρι . ε δα τὸ μὴ κατὰ κράτος νενικηαι, καὶ δὲ τὸ ἄδηλον τὸ ἐκβησομένε, fatuimus . Neque etiam quia vidi fumus fed εἰρεύω πολέμε προτιμῶμων . εἰκάζοντες καὶ ὑμῖν ὡς propter eventuum incertitudinem, pacem bello præponimus. Conjecturam quoque ducimus, ex eo quod cum vobis rei ex fententia contra nos gerendæ fefe occafio obtuliffet, nihilominus de pace conveniftis, quafi extet aliqua inter utramque gentem antiqua & inveterata ad quietem mutuo colendam fides. Quamobrem oportet inconfiderate fufceptum hoc tempore diffidium deponere & ad antiquam concordiam quæ eft utrifque utilior, redire. Equidem ante bellum exortum, non admodum crebras incurfiones facientes, prædas egimus, neceffarias res comparare, qua occafio tulit ftudentes, cætero γένοιτ' αν διὰ γνώμης πρὸς Ιεθέγγοις ου παραχὸν, qui ad pugnam initam ufque, in ocio & quiete ད 기 8, ως 1 "al “21 πιοσχόμενο;• ་ πλύτοι ο ་་ α ~ προ ~ Edit. Parif. præ fe ferunt, re ipfa vero fecus fe habent, la nobis petitum venitis, nihil magis nos am- quod pax tribuit, exiftimantes, vos eadem & ut fint γον, χαλεπὴν παρείχε τάυτω Σπόκρισιν. ἐπεὶ δὲ τὰ εἰρη- Α funt, decorum quid, & honeftum continent, & μένα ἐς μὲν δπρέπειαν σύγκειται, ἔργῳ ἢ ἐναντίως ἔχει πῇ μὲν εἰρώης μνημονευόντων, ὅτε δ ̓ ἄνθις πόλεμον ἐπανατεινομένων ὑμῶν, ὧν συγχεῖν ἐοίκατε ἑκάτερον ἐκ θατέρε ̓ ἀμφίβολον καὶ ὑμῖν καθίςαται, πρὸς ὅτι χρὴ πρῶ τον Χποκριναμένους μὴ ἁμαρτάνειν. λέλειπται δέ τι ἐ ἐκ * παρόντων βελούσαθαι. χὴ γὰρ τῷ διττῷ τέτῳ λόγῳ διελόντας ἀπαντᾶν πρὸς ἄμφω. εἰ μὲν δ καθαρῶς εἰρη Ιζῳ ἐπαγγέλλεθε, τί δε μεμνῆθαι χρημάτων αιτήσεως, καί τοι κἂν τέτῳ, οὐ συὺ τῷ προχείρῳ ἡ βαλὴ τοῖς νενικη κόσιν πρὸς ἢ ἄρνησιν ἢ τωκατίνεσιν. εἰ δὲ ἐπισκοπεῖνύμῖν πρὸς τὸν συμφέρον, τὰς ἐκ τέ πολέμε πλεονεξίας γεῖπεταω σύμβασιν, ἢ ἡττηθέντες ὥσπερ δασμοὺς παρ ἡμῶν ἀπαιτήσοντες ἥκετε τῆς ῥαςώνης τὸν τερπνὸν, ὅσον εἰρών δίδωσιν. ἐκ παντὸς μεταδιώκειν ἡμᾶς νομίζοντες, ἔχεθε τῆς ὁμοίας τῆς πρόπον ἐπιχειρήσεως,μηδεὶς συνεργε σίας λόγων προι χόμβυοι,τε πολέμου τα κατάλυσιν αἰ τεῖτε μιπὸν ἢ συγχωρήσεως, ὠνητι καὶ ἐκ ἐθέλουσιν ποιέμθμοι τω παρᾶσαν ἐς τω φιλίαν πρόκλησιν. οὐ δὴ πολέμων ἀπείρουςὄντας ἡμᾶς τῷ πλήθει τῆς πολλὰ δὴ κομπαθείσης ὑφ ̓ ἡμῶν διωάμεως ἐκπλήξετε. οὐ δὲ πλέτῳλαφύρων Ιταλικῶν, ἐπικομιζόιμοι. ἀδεῶς ἐπ ̓ οἴκα πορομεθε. ἀλλὰ δῆλαι μὲν ὑμῶν αἱ πεξαὶ παρασκευαί. ἐκ ἄδηλοι δὲ αἱ τἱππέων. Πρὸς ἃς ἐς τρόπο τὸ δυνατὸν ἀντιςησόμεθα τολμῶμέν τε μετ ̓ ἀσφαλείας, ἀναχωρέμουσαν προμηθείᾳ οἷα δὲ λογισμῷ ἡγεμόνιες πάντα χρώμίμοι. οἷς ἡ ἰ χὺς βεβαιοτάτη, ~ ἐμπειρίαν πο- C λεμικῶν ἔργων διαφερόντως ἔχοντες. ὑμεῖς δὲ μα' τε το χείρα, έπειτα καὶ δαμαρτάνοντες της έργων, χαι τὸ μὴ προ σκέψαθαι ἐφ ̓ ἃ δεῖ ἐλθεῖν πείρᾳ τὰ βλάβίω το προπε τους φερόμβυοι μεταγινώσκετε τοῖς ῥὸ ζέσει ἐς τὰς πράξεις μὴ συμφερομένοις, ανάγκη το βελτίς ἁμαρτάνειν . Ετα χεται μὲν ὑμῶν αἱ ἐπιχειρήσεις, δὲ ὀλίγε δὲ αἱ μεταμέ λειαι, ἢ τὸ σύμβον καὶ τὸ εἰκὸς θαύματος ἀπήλλακται απ τιπάλους ἡμῖν τυχόντας & ἠθῶν ανομοίων, καὶ ἐς τις γνώΗ κα. ἀπιο- μας πραττομένων διεσάναι ἐκ Σποπεποιηκώς καλὑμᾶς κός μὲν ἀμαθία, ἡμᾶς δὲ λόγῳ συνείναι. στ ᾧ μάλιτα τὸ κρατεῖν τοὺς ἴσους 7 πλειόνων περιγίνεται, συνέσει πρὸς δυνάμεως πις δύοντας. τούς τε πλείονας σω τῷ ἀλοἀμύνασθα γίςῳ διὰ μάχης ἰόντας, κάκιον “ ἀμωνᾶπαι, ἔργε πεί· ρᾳ μᾶλλον ἢ λόγε κομπωδεςέρᾳ προαποιήσει διδάσκεθε, βλέψοντες ἐς τὰ Σκυθῶν πάθη, με σαφεςάτων δὲ τεκμηρίων, καὶ ἐκ ἀμάρτυρα λέξομαι ἔτοι δὴ λ'. μυριάσιςραπῦ ἐφ' ἑκατέρας τὰς ἡπείρους σκεδαθέντες πᾶση τῇ δυνάμει ἡττήθησαν τρὸς ἡμῶν, καὶ λαμαρά τοις ν νικηκόσιν ὑπελείποντο ^ οἰκείας ἀρετῆς ὑπομνήματα, ὧν τα σύκλειαν ἐς τὸ παντελὲς ἔξωμου, νοῦ τε καὶ ἔπειτα τ * 21. συμ- χόνῳ συμπαραθύσαντάς τε γαλμιόνων συμφορὰς ἄγειν σφᾶς τῆ προχείρα τῷ ἀναρριφθέντι δ ἐπιχειρήσε ως ταχυτέραν. καὶ δι' ὀλίγο ἔθεντο τα μετάγνωσιν. ἡμεῖς τε ἐπὶ ἢ πλημμελείαις ὑμῶν, αἷς εἰς ἡμᾶς ἐπλημ μελήσατε, ἐκ στοχῶ ἡγέμεθα ὧν ἐπάθετε τιμωρί ων, εἰ μὴ καὶ “ Ιερον ύπερβάντες, ἐν ὅροις τοῖς ὑμετεροις των ὀργω ὡς προαδικήσαντας ὑμᾶς ἀποπλεύσαιμι. πόλεμον ὃ ἐπὶ απονδαῖς ἀκήρυκτον ἐφ' ἡμᾶς ἠγείρατε, προαδική γκλήματα μὲν ὡςείς αροδικήσαν εἰπεῖν ἐκ ἔχοντες, ἐπιθυμίαις δέ τισιν ἐλπίσινεφίπέντες,στο αἷς ὅμιλος ἀλόγιςος ἐπαίρεται, σρατιᾶς & πολέμε ἀντιλαμβάνεθαι. ὅθενἐκ ἔξω προσδοκίας ἄγομῳ, καὶ παρὰ τὸ θείς ἔσεσθαι ἡμῖν ἀρωγά. οἷα δὴ ἡμῶν μὲν θεσμὸν τὸν ἐπὶ σπουδαῖς ἐκ ἀτιμασάντων, Ιεθέγγων δὲ ἅδικον ὁδόν τε ἐφ' ἡμᾶς ἐλθόντων, ἢ ὅρκους, & πᾶσαν πίςεως βεβαιότη τα παρὰ φᾶυλον τιθεμένων τοῖς τε αυ φθάνοιρι κατορθώ " παραθύσαν τὰς τε 11 σαντας. fecuritate, recedimus cum providentia, & in ruptionem celerior brevi poft penitentia eft Sanctitatem enim fœderum minime derifui & Α πίςεως βεβαιότητα παρὰ φαῦλον τιθεμένων quam viri athletæ gravibus quibufque pericu mus B lis exercitati, belli difficultatibus terremur. 1 τοῖς τε αὖ φθάνουσι κατορθώμασιν τὸ μέλλον λαμβανον ως ditu in veftras domos intercluf, & quafi intra C portas redacti, voluntatem noftram erga vos quacumque five bona, five mala fumus affeci, tore rare & æqui bonique confulere oportet. His ab Imperatore dictis, Juthungi valde funt confternati cumque minime negotium, ut fperaverant, confeciffent, fed omnino fœderis repulfam tulifsent, ad fua redierunt, Sub Aureliano Vandali omnibus copiis funt a Romanis fuperati. Itaque legationem ad Romanos decreverunt, quæ de bello pacificatione finiendo ageret. Et cum multa inter fe Imperator & barbari differuiffent, folutum eft colloquium. Poftridie multitudo militum Romanorum rurfus convenit : & cum eos Imperator interrogaffet, quid illis videretur de populis, qui copiam fui illis faciebant, cum ftatuerent præfentem profperitatem tueri & rerum quibus potiebantur fruitioni profpici oportere, fuam de ea re voluntatem voce fignificaverunt & in fententiam finiendi belli iverunt que uno confenfu funt delati. Itaque barba forum Reges & Principes venerunt, & ut illis erat præceptum, ex fuis obfides qui non in fecundis partibus fortunæ & dignitatis hærebant, dederunt, utrique enim Reges & proximi dignitate una cum ipfis, fine mora filios fuos pro obfidibus tradiderunt. Poft hæc ad pacta & conventiones ventum eft & foedera funt inita : Vandali Romanis duos mille equites auxiliarios ex fœdere fuppeditabant, quorum nonnulli ex D tota exercitus multitudine deleti, & in bel- deribus, ad prædandum & rapinas faciendas nullo fervato ordine, venia a fuo Duce impetrata, in repentinas quafdam incurfones eruperant & non pauca regionum loca, qua iter habuerant vaftaverant & damnis 'arte cerant · At ille qui tantum facinus admifit, eft ab eorum Rege jaculis confectus. Reli qui Vandalorum ab invicem feparati, domos fuas repetierunt. Romanorum vero Imperator, przmiffa majore parte fuarum copiarum, five pede. Οτι ἐπὶ Λυρηλιανοῦ, οἱ βανδῆλοι και κράτος ηττηθέν τες παρὰ Ρωμαίων, πρεσβείων ἐποιήσαντο πρὸς Ρωμαίους περὶ διαλύσεως πολέμου καὶ συμβάσεως· καὶ πολλὰ ἀνὰ με ταξὺ εἰπόντων ἀλλήλων, τά τε βασιλέως καὶ τὸ βαρβάρων διελύθη μὲν ὁ σύλλογος, τῇ ὑσεραίᾳ, τό τε πλῆθος της Ρωμαίων τρατιωτῶν αὖθις ἠθροίπη· καὶ ἐρομένου βασιλέως, ὅ, τι σφίσι περὶ τῇ παρόντων λαῶν εἶναι δοκεῖ κρίνοντες τα ευτυχίαν ἢ ὑπάρχουσαν, προμηθεία της ὑπὲρ τ ἔντων ἀσφαλείας διασώσαθαι καὶ βοῇ τὸ βαλέμενον σημαίνοντες· σύμπαντες ἐς ἢ κατάλυσιν ε πολέμου εχώρησαν κι οἵδε μὲν ᾧ δε συμωέχθησαν γνώμη . Οἱ δ βαρβάρων βασιλεῖς καὶ Αρχοντες, ἥκοντες καθότισοίσι αγοειρημένον, ἔδοσαν ὁμήρους σφῶν αὐτῶν, οὐ τὰ δούπερα αξιώσεως καὶ τύχης. οἵ τε τὸ βασιλεῖς τοὺς παίδας ἑκάτεροι διδόασιν ἐς ἢ ὁμηρείων, ἐνδυάσαντες ἐδὲν, καὶ ἕτεροι ἅμα αυτοῖς οὐ μάλα πόρρω ἀξιώσεως. καὶ ἐπὶ τούτοις ἐχώρησαντε πρὸς σύμβασιν, καὶ αἱ απονδαὶ ἐγένοντο σιωε μάχους ἀπὸ τῆς δε “ Ρωμαίων, βανδήλων ἱππεῖς εἰς διχιλίους· οἱ μέν τινες αἱρετοὶ ἐκ ἳ πλήθους εἰς ἃ συμμα χίων καταλεχθέντες, οι ἢ καὶ ἐθέλοντες ἑκέσιον σρατιαν Υποδυόμβροι ὁ λοιπὸς βανδήλων ὅμιλος ἐπὶ οἴχου ἐπομίζετο, παρέχοντος * Ρωμαίων Αρχοντος ἀγορὰν ἔς τε ἐπὶ Ιςρον. καὶ τὸ μὲν πλείςον αυτά ἀπαθὲς διεσώθη· ὅσοι παραβάσει η απονδῶν ἐπὶ λείας συλλογω ἀφθόνως ἀπεσκεδάπησαν,ἀνηρέθησαν σύμπαντες ὑπὸ ἢ ἡγεμόνος ἢ ξενικῶν ςρατοπέδων, οὐ μείους γενόμενοι πεντακοσίων · οἱ ο δὴ διὰ φιλίας χώρας πορευόμθμοι, καὶ θάρσει γενομένης πυρὸς Ρωμαίους εἰρμύης ἐπαρθέντες, πάσης τάξεως προεξαίροντες, κατάτινας αἰφνιδίους ἐπιδρομάς προσέβαλλον,γνώμη το Αρχοντος, καὶ ἐκ ὀλίγαι χώρας ἐκακούρ πατεξεςιναι οἱ λοιποὶ βανδήλων διεσκεδάπησαν καὶ γομυ. καὶ τὸ ἔργον τὰ το ὺ ἐργασάμενον παρὰ τῷ βασιλεῖ καὶ ἀπενόςησαν ἐπ' οἴκε· βασιλος Ρωμαίων τω πλείςην δυνάμεως τῆς πεζικῆς ἱππικῆς ἐκπέμπει ἐπ' Ιταλίας. A frium, five equeftrium, non longo poft eft eas fubfecutus intervallo, & fecum cohortem auxi- καὶ διαλιπών, οὐ μάλα συχνῶν ἡμερῶν, τιώτε ἀμφ' αυ- A κρυον, ΠΕΡΙ ΕΥΝΑΠΙΟΥ, ΤΟΥ ΣΑΡΔΙΑ ΝΟΥ. او ΝΕΓΝΩΣΘΗ Εὐναπίς χρονικῆς ἱςορίας, τῆς μετὰ Δεξίππο νέας ἐκδόσεως, ἐν βι- Edit Parif. βλίοις ιδ'. Οὗτος Σαρδιανὸς τὸ γλώος ἔξι, τὰς γὰρ ἐν Λυδίᾳ Σάρδεις ἔχε πα- Pag. 13. τρίδα. Εςι δὲ καλλιεπής * φράσιν, εἰ περιέλει τις αυτες 7 λόγων τὸ ἀλλεκυῶδες και ἐλαφωδέςερον καὶ συωδέσερον· καὶ δήκὸ τὸ ἱερακῶδες & κορακῶδες καὶ πιθικῶδες καὶ τὸ ποταμῶδες δάκαὶ τὰ ὅμοια. τότε τὸ καὶ ταὺ ἄλλω τω ονομάτων περιλυμαίνεται καὶ διανοθεύει βλύειαν, καὶ ζοπᾶς με κέχρηται παραβόλως, ὅπερ ὁ τῆς ἱςορίας & θέλει νόμος . 2φαιρεῖται δὲ τὸ λυποῦ ἡ τῆς λέξεως ἔμφασις τὰ πολλὰ καὶ ἀςειότης. τῇ συνθήκῃ δὲ, καὶ τῷ σαφῆ πρὸς ἱςορίαν καὶ τῶς περιόδοις, συμμέτρως καὶ οἰκείως ἔχει πλί ἐνιαχο δικανικώτερον, μᾶλλον ἢ ἱςορικώτερον μεσοῖ καὶ περιβάλλει ἢ λίγον, νεωτερίζει δ' εκ ὀλίγα καὶ περὶ τὰς συντάξεις. πλίύ εκ εἰς τὸ ἄχαρι, εδ ̓ εἰς τὸ τὰς περιόδοις λαβίω ἐπιδοῦναι. Δύο δὲ πραγματείας, * αυτί περιέχεσας ἱςορίαν συνεγράψατο, πρώτ τίω και δευτέραν. Αμφοῖν δὲ τῶς ἐκδόσεσιν ἐν παλαιοῖς ἐνετύχομεν βιβλίοις, ἰδίως ἑκα τέρᾳ ἐν ἑτέρῳ τεύχει καὶ ἑτέρῳ συντεταγμένη, ἐξ ὧν αυτῶν καὶ τὰ διαφορὰν ἀναλεξάμενοι ἔγνωμγν. συμβαίνει οιὗ ἐν τῇ νέᾳ ἐκδόσει πολλὰ θες χωρίων διὰ τας γεννημένας ῥητῶν περικοπὰς ἀσαφῶς ἐκκεῖναι, καί τοι φροντιςής εξι το σαφές· ἀλλ ̓ ὅτῳ τόπῳ, λέγειν ἐκ ἔχω, μὴ καλῶς κατὰ τὰς περικοπὼς ἁρμόσας τὰς λογος ἐν τῇ δευτέρᾳ ἐκδόσεις. τὸν τὰ νοῦ ἐκλαμβάνεται να αναγινωσκομένων. ἐκ το Φωτίς. L . . DE EU Ν Α ΡΙΟ. Ecti funt Eunapii nove Chronicorum post Dexippum editionis libri quatuordecim: narrationis initium a Claudii Cæfaris Imperio ducit. In quem Dexippi hiftoria finitur, definitque in Honorii Arcadii liberorum Theodofii tempora, ut tunc biftoriæ fuæ terminum ponat, quando Arfacius, Foanne Chryfoftomo exterminato, folium Epifcopi occupavit, Arcadiique Imperatoris uxor gravida, oι mox abortiens vita deceffit. Eunapius hic Sardianus genere (Sardibus enim Lydie natus) quod gentium dogmata fequeretur, non parum impius, fuit. Qui ergo pietate fingulari Imperium ore narunt eos omnino largiter vellicat, atque traducit, maximeque omnium Conftantinum Magnum: Impios contra extollit ac præ cæteris Fulianum Apoftatam, ut fere ad bunc laudandum hiftoricum bocce opus elaboraffe videatur. cendi Pulcra ejus diftio, fi quis ifta exceperit . Αλεκτρυονῶδες καὶ ἐλαφωδέςερον καὶ συω δέσερον, καὶ δὴ τὰς ἱερακώδεις, καὶ κορακώδεις καὶ πιθηκώδεις καὶ δ' ποταμῶδες δάκρυον, id eft gallinaceofum, magis cervinum, magifque fuillum, accipitrofi, cervoft, fimio& lacryma fluminofa & id genus alia. His enim aliifque vocibus generofum digenus corrumpit atque adulterat. Tropos adhuc præter modum adhibet, quod historia lex vetat. Eximit autem moleftiam ut plurimum dicendi vis, & urbanitas Compofitione vero perfpicuitate, ac periodis ad biftoriam accommodate ac proprie utitur, nifi quod interdum juridice magis quam hiftorice implet, texitque orationem. Innovat non pauca in conftruendo verum id non ingrate, neque ut periodis reprebendendis anfam præbeat. Duos autem tomos, qui eamdem hiftoriam complectantur, fcripfit, primum & fecundum. Ac priori quidem multis in finceram Chriftiane noftræ fidei doctrinam blafphemiis conjectis, gentium contra detestandum errorem magni • pag. 14. |