" εκλιπόντας

~

~

conferebat, & in legatum, quem ad eum Zeno miferat, quia ex eo, quo animo in fe effet Imperator, intelligere cupiebat. Nec multo poft, cum fororem fuam mortuam efferret, a Sidimuntho occurrit , qui eum ab Heracleotis accerferet. At Heracleotæ urbem reliquerant, & fe in arcem validam & munitiffimam receperant. Ad hos Balamerus mifit, qui peterent magnam quamdam frumenti quantitatem, & vini, ut difcedens viaticum, quod alendo exercitui fufficeret, haberet. Illi autem refponderunt, nihil fibi reftare commeatuum, quos largiri poffent, etenim quos habuiffent tot diebus, etiam fi paucorum militum cuftodia fuiffet, confumpfiffe. Ille in iram exarfit, & urbis, quæ ab hominibus vacua & deferta permanferat, quamfolvit, & motis caftris via, quæ ardua & anplurima loca incendit & confeftim obfidionem guita ad novam Epirum ducebat, perrexit Tum equites præmittit, qui per loca prærupta exercitum anteverterent, ut cum nemo fufpicari poffet, eos per ea loca progreffuros, præfidia, fi qua effent, impetu derepente facto, conferti depellerent. Qui pro mænibus urbis præfidia agebant, με multitudinem hoftium confpexerunt,

νίω, ἐξ ἧς ἐτελοίτησε. φανερὰν μέντοι τῆς καθέδρας πρό- A fam palam in fororem, quæ morbo laborabat,
φασιν ἐποιεῖτο τίω τὸ πρεσβατο παρὰ Ζήνωνος ἄφιξιν, καὶ
τὸ βούλεθαι μαθεῖν, ὅπως πρὸς αὐτὸν ἔχει ταἐκ τῶ βα-
σιλέως. ἐπεὶ δὲ τῶ ἀδελφω μὲν ἀποθανεσαν ἔθαψεν,
τὰς παρὰ Σιδιμοιύθε ἀπήτησε καλουῦτα πρὸς τὰς Ηρα-
κλειότας, " ἐκλιπόντα μὲν πόλιν, ἐς φρέριον δὲ ἰ χυρὸν
ἀναχευασαμένες. μέμψας απήτει σῖτον πολυύ τινα καὶ
οἶνον, ὅπως τῷ σρατῷ ἔχοι απιωνἐφόδια οἱ δὲ ἐδὲν εφα-
σαν αυτῷ διύαθαι ἐν τοσαύταις ἡμέραις λέγοντες, ὅσον
εἶχαν ἐπὶ φρεείῳ γε μικρῷ δεδαπανῆσαι. ὁ δὲ πρὸς ὀρ-
γίω τὰ πλεῖσα τῆς πόλεως ἐμπρήσας, ἀνδρῶν ἔσης ἐρή-
με, αθὴς ἀπανίςαται. κὶ καὶ τὰ δύσοδον καὶ σεντ ὁδὸν
τὰ ὑπὸ τῶνέων λεγομένίω Ηπειρον ἀπαγέσαν, αναςή-
σας ἤλαυνε, καὶ προπέμπει τὰς ἱππεῖς τὰς ἄκρα τῇ τρα- Β
τιᾷ προκαταληψομένες, κι ἕως ανέλπισοί εἰσι κατ' ἐκεί
νῳ χωρήσειν, ἐξ ἐφόδε ἀθρόας ἐκκρούσοντας τα φυλα-
κω, ήτις ω, αυτόθι. οἱ δὲ ὡς ἀνέβησαν, οἱ ἐπὶ τῷ
τοιχείῳ φρουροῦτες ςρατιῶται τό, τε πλῆθος ἰδόντες,
καὶ πρὸς τὸ αἰφνίδιον αυτῶν καταπλαγέντες, οὔτε ἐς ἄλλω
ἔτι
τραπέπαιὑπέμειναν, οὔτε λογισμὸν ἔχον αποζεύξαι
το τείχισμα· ἀλλ ̓ ὥρμησαν φεύγειν, ὑπὸ τῆς ἐκπλήξεως
ἀπερίοπτοι πάντων εἰς ἃ τότε καιρὸν ὠφελῆσαι δυναμέων .
οἱ δὲ καὶ πολὺ ἐρημίαν προσιόντες, ἐχώροων· ἐπὶ τὸ ςό-
ματος αυτὸς ὁ Θευδέριχος, Σόας δὲ ὁ μεγίςος ἳ ὑπ ̓ αυτὸν
σρατηγῶν καὶ τὸ μέσον εἶχε, Θαδιμοιῦθος δὲ, δετερος
* Βαλαμήρε παίδων, ἐπὶ τοὐραγίας. Θαδέριχος μὲν
δω προκαταβὰς, καὶ θαρσῶν, ὡς ἐδεὶς τ αυτοῖς ἐφεπό- c
μενος, τοῖς ἐπὶ ἢ ἁμαξῶν καὶ τοῖς ἄλλοις σκουοφόροις εἶπεν,
προχωρεῖν . αυτὸς δὲ ἠπείγετο φθάσαι προκαταλαβὼν
ἣν ἂν διαιτο πόλιν. καὶ πρὸς μὲν ἢ Λυχνηδὸν ἐπελθὼν
ἀπεκρούπη, ἐπὶ ὀκυρᾶ κειμένω, καὶ πηγῶν ἔνδον πλή-
ρή, κ

fubito cafu perterriti, neque alio fe conferre
fuftinuerunt, neque illis tantum animi & pru-
dentiæ fuit, ut fe in propugnaculum reciperent,
fed fugam arripuerunt, neque præ pavore ad
quicquam ex tempore, quod illis utile effet, adver-
terunt Hoftes autem per loca hominibus va-
cua & deferta progrediebantur . Theuderichus
erat in capite. Soas a Theudericho fecundum in
exercitu gradum tenebat, & medium agmen du-

cebat. Theudemundus alter ex Balameri filiis

extremum. Theuderichus valde audax & confi-
dens, ut neminem, qui fibi refifteret, fe fubfequi
vidit, eos, qui apud currus, & cetera impedimen-
ta erant, procedere juffit. Ipfe præibat, ut quam-
cumque poffet urbem præveniendo caperet. Ad
Lignedum accedens eft repulfus. Erat enim ar-
duo & difficili loco fita & fontium fcaturigine

καὶ σίτε " προενόντος. ἀναςὰς δὲ ἐκεῖθεν, τιώτε
καρπίων αἵρει, * οἰκητόρων αυτίω πάλαι ἐκλελοιπό-
των· νὶ ἐξ αὐτῆς ὁρμήσας, Επίδαμνον λαμβάνει . Α.
δαμάντιος δὲ ταῦτα πυθόμβυος, προπέμπειτ ἱππέων
τη βασιλείων τινὰ, ὃς μαγιςριανὸς καλᾶσι, μεμφόμε
νος τε αυτῷ παρὰ τί ὑπόχεσιν τῆς πρεσβείας ποιοῦτι,
αὶ κελοίων ἠρεμεῖν· καὶ μήτε πλοῖα λαβεῖν, μήτ' ἄλλο τι
τῇ παρόντων πλέον νεωτερίραι, ἕως ἂν αὐτὸς ἔλθῃ ἀπο-
σεῖλαι δὲ καὶ ἄνδρα, ὅτις τὰπιςὰ δώσει, τῆς μετὰ τω D gum tentare, donec adventaret. Et quo libere,
πρεσβείαν αυθις ἀναχωρήσεως, καὶ τῆς ὅλης αδείας· ταῦ
τά τε πρὸς ἐκεῖνον ἐπέτελλε· καὶ αυτὸς ἄρας ἐπὶ Θεασα-
λονίκης, ἔρχεται εἰς ἔδεσαν, ὅπε τ Σαβινιανὸς, συ
δὲ αὐτῷ καὶ Φιλόξενος. τὰς τε δέλτες αυτῷ παρέχεσι,
κ ςρατηγὸν ἀποφαίνεσι, καὶ περὶ τὸ παρόντων δι διεβου-
λεύοντο. καὶ τὸ μὲν ἐπιχειρεῖν τοῖς βαρβάροις πορευομέ-

plena, & convecto frumento abundabat . Hinc
movens Carpiam, quam jamdudum incolæ de-
fertam reliquerant, diruit, & ab ejus excidio,
impetu facto Epidamnum occupat. Quod ubi co-
gnovit Adamantius, mittit unum ex equitibus
Imperatoris, qui cum eo expoftularet, quod con-
tra id quod legationi refpondens promiferat,pag. 82.
faceret, & juberet ab incepto defiftere, neque
naves fumere, aut quicquam aliud novarum re-

νοις,

ἐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει· ὀλίγων μὲν συνόντων αυτῷ Σαβινιανῷ μιθοφόρων οἰκείων, τῆς δὲ δημοσίας σρατιᾶς καὶ τὸ κοινῶν ταγμάτων, τῇ μὲν διεσπαρμένων και πόλεις, τῇ δὲ μετὰ τὸ σρατηγοῦ (ὁ ) Εὐνούλφου ἀκολου πούτων, ἐδόκει δὲ πέμπειν ἀπανταχοῦ προςάγματα συγκαλουῦτα τὰς ςρατιώτας· καὶ τὸν ςρατηγὸν δηλοῦτα προπέμπειν δ πρεσβέτω. ἤδη δὲ ὁρμωμένοις, ὁ παρὰ * Αδαμαντίς προαπεςαλμένος ἱππος, ἅπαντα ταυτα, τον βαρβάρων ἔχων ἱερέα, ὃν οἱ χριςιανοὶ καλοῦσι πρεσβύτερον, ὡς πίςιν τῆς ἀδείας αυτῷ ἐπιθήσοντα. λέγοντες δω αυτὸν σαν αυτοῖς ἠπείγοντο, καὶ ἀφικνεῖται εἰς Λυχνηδόν. τὸ δὲ ἐκὶ πόλεως ἢ ἐν ᾧ ἀξίαις ( παλαιόπλετός τε δὲ καὶ ἅυτη ευδαίμων ἡ πόλις) καὶ τὸ ἄλλων ἀπαντη

inn; a

་

εἰσέρχονται ἐνταῦθα καὶ ἀποςέλλει πάλιν Αδαμάν

τιος εἰς Επίδαμνον, κελοίων, ἢ αὐτὸν ἢ Θοδέριχον ες τι
ἢ περὶ Λυχνηδὸν χωρίων ἀπαντῆσαι, μετ ̓ ὀλίγων δια
λεξόμβρον αυτῷ περὶ ὧν ἀπέςαλτο· ἢ, εἰ βούλοιτο, αυτὸν

기

Ε

Edit. Parif.

& fine ullo metu eum rurfus adire poffet, quia jam legationis munere functus effet, ad eum virum mitteret, qui illi fecuritatis fidem in omnem caufam præfaret. Hæc cum ad eum Adamantius mandata dediffet, Theffalonica profeAtus eft & Edeffam venit & una cum eo Philoxenus. Erat Edeffe Sabinianus cui litteras Imperatoris reddiderunt & ducem declararunt, cæteraque omnia bene & ordine adminiftrarunt. Sed in barbaros recedentes profilire minime e re, aut tutum vifum eft. Sabiniano enim pauci milites, hique mercenarii ex ejus domefticis & familiaribus aderant. Nam qui publice merebant, & ordinariis legionibus adfcripti ftipendia faciebant, cum per urbes difperi, tum Eunulfum fecuti abjerant. Itaque vifum eft Edicta, quibus milites undique evocarentur, proponere, & Ducem legatum, qui ea promulgaret, præmittere. Jam eques ab Adamantio miffus reverfus una fecu m adducens barbarorum facerdotem, quem Chriftiani presbyterum vocant, qui tuto Adamantium ad barbarum accedere fide fua juberet, advenerat . Itaque Sabinianus & Adamantius una fecum cum ducentis profecti Lignedum veniunt. Erat hæc urbs jam ab antiquo opulenta, & divitiis abundans: cujus tam magiftratus, quam alii obviam illis prodierunt, & eos in eam introduxerunt . Hic Adamantius denuo Epidamnum mittit, juffitque ut Theuderichus ad fe circa Lignedum cum paucis veniret, fe velle cum eo de rebus de qui

bus ad eum miferat colloqui, aut fi illi videretur, Α ἐλθεῖν εἰς Επίδαμνον, πέμψαι ὁμήρες εἰς Λυχνηδὸν Ζόων
Epidamnum acceffurum, modo Zoam ipfius Du-
cem, & Dafitheum obfides Lignedum mitteret,
qui illic adfervarentur, dum falvus, & incolu
mis remitteretur. Hos quidem barbarus mittit,
fed juffit, ut qua iter fe flecteret, ante gradum
fifterent, & hominem ad Sabinianum præmitte-
rent,
qui Sabinianum jurejurando adigeret, fi fal-
vus & incolumis Adamantius rediret, fe quoque
falvos & incolumes obfides dimiffurum. Sed Sa-
binianus negavit fe juraturum. Nec enim ulla de
re antea fe juraffe, neque opinionem apud ani-
mum fuum a tam longo tempore inveteratam &

confirmatam depofiturum. Cum Adamantius
diceret neceffe effe, tempori cedere, aut infecta
legatione difcedere: nec enim fe profecturum, nifi
prius aliquod vitæ & falutis fuæ pignus accepiffet,
non ideo Sabinianus eft perfuafus . Et ilium qui-

dem ait fcire quid fibi facto opus fit. Sed quanEdit Parif. tum ad fe, nihil quicquam contra legem quam copag. 83. lat commiffurum. Hic cum Adamantio in dubio hæreret animus, affumptis ducentis militibus per ripas inacceffas, & viam multis incognitam, neque antea initam, & quæ tunc primum equites admififfe dicitur, fub vefperam profectus circumeundo per anfractus, pervenit ad Caftrum Epidamno proximum, in prærupto tumulo fitum cui fuberat foffa profunda, in quam fluvius vorticofus infuebat. Illuc * Balamerum accerfit, & Theuderi ille quidem obtemperans venit, relictoque longe a tergo catero exercitu, cum paucis equitibus ad fluvium acceffit. Adamantius autem, ne ulla obfi

chum

pag. 84

dio tentaretur, undique in orbem milites colloca-
vit, & defcendens in petram, unde exaudiri pof.

fet, & jubens barbarum omnes alios dimittere

Β

C

folus cum folo eft collocutus. Hic cum Theodori
cus conftitiffet, Romanos, & jure, ut videbatur
accufat. Ego quidem, inquiens extra omnem
Thraciam longe Scythiam verfus, vitam tranfi-
gere conftitueram 'Hic mihi manenti, & Impe-
ratori in omnibus obtemperare parato, minime
cuiquam moleftus effe in mentem veniebat. Vos
me ad bellum contra Theuderichum evocaftis,
Thraciæ Ducem cum exercitu mihi præfto fu-
turum promififtis. Is nullibi gentium apparuit.
Deinde Claudium Gotthicarum copiarum Præfe-
&tum cum extero milite adventurum, quem quo-
que nufquam vidi. Tertio mihi viarum duces de-
diftis, qui cutis, facilibus & expeditis omiffis
per eas quæ ad hoftem ferebant, per prærupta &
præcipitia in utramque partem æque propendentia
deduxerunt. Hac ut parum proceffi cum equiti-
bus, & mulis, & curribus, & alio convenienti D
caftrorum apparatu, in me hoftes derepente ir-
ruerunt, quo me totamque eam multitudinem
quæ mecum erat, ad unum interficerent & perde-
rent. Ex quo neceffariam cum illis pactionem fa-
cere fum coactus, quibus magnam gratiam habe-
re oportet, quod me a vobis proditum, cum oc-
cidere poffent, tamen fervarunt . Ad hæc Ada-
mantius animum ejus ad memoriam revocavit, ut
illum Imperator honoribus affeciffet, ut patri-
cium & Ducem creaffet ( quæ effent apud Roma-
nos præmia his, qui ftrenuam reipublicæ navave-
rant operam conftituta ampliffima) ut eum multis
donis & muneribus cumulaffet pro quibus decue-
rat Imperatorem, haud fecus, quam patrem co-
lere & revereri. Cæterum ea, de quibus Imperato-
rem infimulabat ( & erant opinor vera) diluere
& refutare conatus eft. Sane minime toleranda E
commiffe, qui dum motus legatione fedari fpes
erat, quæ Romani imperii funt invaferit &
occuparit. Et vero tametfi copiæ ejus in Thra-
cia montibus & fluviis inclufæ & militum manu
feptæ tenerentur, tamen libere exire Romani con-
cefferunt. Etenim fi noluiffent & reftitiffent, etiam
fi ejus copiæ decies numero fuperaffent eas, quas
nunc habet, numquam tamen inde pedem referre
potuiffent. Nunc illi confulere, ut fe fummiffius
erga Imperatorem gerat. Nec enim tandem in
ejus poteftate fore Romanorum, qui illi undi-
que imminent, manus effugere. Oportere igitur,
fi fe audiet ut urbibus , quæ illic funt, cedat.

Nec enim ullo modo ferendum, tam magnas ur

"

~

τετ αυτό ςρατηγὸν καὶ Δαγίθεον, φυλαχθησομένως ἕως ἂν αυτὸς ἐπανέλθῃ· ὁ δὲ πέμπει μὲν τέτες. ἐκέλευσεν αυ τὲς περιμεῖναι ἐν καμπίᾳ, καὶ προσαποςείλαι ἄνδρα, ὃς τὸν Σαβινιανὸν ὁρκώσει, ἢ με ἐπανιόντος σώς το Αδαμαντία, καὶ αὐτὸν τὰς ὁμήρες ἀπαθεῖς ὑποπέμψαι. ὁ δὲ Σαβινιανὸς ἐκ ἂν ἔφηὀμεθαι. ἐδὲν ἐν τῷ πρόπεν χρόνῳ ὁμωμοκέναι ἐπ ̓ ἐδενὶ πράγματι καὶ τὸ πάλαι αυτῷ δόξων ἐκ ἂν να καταλύσειν. καὶ τὸ Αδαμαντία λέγοντος, ὡς ἀνάγκη συγχωρῆσαι τῷ καιρῷ, ἢ ἄπρακτον εἶναι τί πρεσβείαν. οὐ τὸ αυτὸν ἀπελθεῖν, μήτιν ἐνέχυρον τοῦ σώματος λαβόντα· ἐδὲν μᾶλλον ἐπείπη. ἀλλ ̓ ἐκεῖνον μὲν ἔφη εἰδέναι τὸ ἑαυτῷ πρακτέον, αυτὸ δὲ ἐδὲν ποιήσειν παρὰ τὸν αυτό νόμον ἐνταῦθα Αδαμάντιος καταςὰς εἰς ἄπορον, λαβὼν ςρατιώτας εξακοσίες, δι ̓ ὄχθων τὲ ἀβάτων, κὶ ὁδὲ ἀδήλω μὲν τοῖς πολλοῖς, σενῆς δὲ καὶ ἀτριβᾶς, καὶ τό τε πρῶτον ἵππος, ὡς ἐλέγετο, δεξαμένης· ἀφ' ἑσπέρας ὁρμήσας, καὶ κύκλῳ περιελθὼν, ἔρχεται εἰς φρυσίον Επιδάμνε πλησίον, ἐπὶ λόφο ὑψηλοῦ κείμβρον, καὶ ἄλλως ἄμαχον, ᾧ Φάραγξ ὑπέκειτο βαθεία, καὶ παρὰν φάραγ γα ποταμὸς βαθὺς ἔῤῥει . ἐνταῦθα μεταπέμπεται τὸν Θαδέριχον. καὶ ὁ μὲν ὑπακέσας ἔρχεται καὶ ἢ ἄλλω τρατιὰν πόρρω καταςήσας, σὺ ὀλίγοις ἱππεῦσι πρὸς τὸν ποταμὸν ἀφικνεῖται. Αδαμάντιος δὲ κύκλῳ παρὰ ἢ λόφον τάξας σρατιώτας, ὅπως μὴ κύκλωσις παρ ̓ ἐκείνου γένηται, ὑποκαταβὰς εἰς πέτραν, ἀφ ̓ ἧς ἂν ἀκατὸν, καὶ κελούσας κακείνῳ τὸς ἄλλες Σποπέμψαι, μόνος διελέγε

δε

μόνῳ· καὶ καταςὰς ὁ Θαδέριχος κατηγόρει Ρωμαίων, ὡς ἐδόκει, δίκαια, λέγων· ὅτι ἐγὼ μὲν ἕξω ὅλης Θράκης κατείβειν κρέμω, πόῤῥω πρὸς ἢ Σκυθίαν ὅπε μένων, οὔτε ἐνοχλεῖν ἐνόμιζον ἐδένα, ἑτοίμως δὲ βασιλεῖὑπα· κέσεθαι ἐντεῦθεν, ἐς ὅ, τι προςάξειεν. ὑμεῖς δὲ καλέσαντες ὡς ἐπὶ πόλεμον πρὸς Θοδέριχον, πρῶτον μὲν ὑπέχεθει ὁ Θράκης σρατηγὸν μετὰ ὁ δυνάμεως ευθύς μοι παρέσεθαι· ὃς ἐδαμᾶ ἐφάνη. ἔπειτα καὶ Κλαύδιον, τὸν ἢ Γοτθικεταμίων, σα τῷ ξενικῷ ἥξειν· ὃν εδὲ αὐτὸν εἶδον · τρίτον καὶ ἡγεμόνας ὁδῶν μοι δεδώκατε, οἳ τὰς οπορωτέρας τοὺ ὁδῶν ἐάσαντες, τὰς εἰς τὰς πολεμίες φερούσας ἀπήγαγον, δὶ ὀρθίας ἀτράπε καὶ κρημνῶν ἀμφιῤῥόπων ἐν οἷς παρὰ μικρὸν ἦλθον, σωἱππεῦσί τε ἰώνων ὡς εἰ κὸς καὶ ἀμάξαις καὶ σρατοπέδων κατασκευῇ, ἐπιθεμένων ἡμῖν ἄφνω τῷ πολεμίων, ἅμα τῷ ἐμῷ πλήθει παντὶ ἀπολέθαι καθάπαξ. ἐνταῦθα ἀναγκαίαν ἐβιάπι σύμβασιν πρὸς αὐτὸς ποιήσαπαϊοἷς γὴ πολλίω χάριν ἔχειν, ὅτι ὑφ ̓ ὑμῶν προδοθέντα διιάμενοι καὶ διαφθείραι, διέσω σάν γε ὅμως. Αδαμάντιος δὲ τῶν τε το βασιλέως τιμῶν αυτὸν ἀνεμήμνησκε, καὶ ὅτι πατρίκιον ν ςρατηγὸν ποιήσας ἃτοῖς πλεισα καμᾶσι παρὰ Φωμαίοις γέρασι κι' ἄλλων δωρεῶν καὶ πλέτε ἐνέπλησεν. ἀνθ' ὧν ἔδει μηδέποτε πρὸς αὐτὸν, ἀλλ' ὡς πῶς ἡ πρὸς πατέρα φρονεῖν τε καὶ ἔχα- " ὡς περὶ τίθεθαι. καὶ τὰ τῇ παρ' αυτὸ ἐγκλήσεων τ δὲ οἶμαι άλη προς θῆ εξακρέεθαι ἐπειρᾶτο ἐὅτι ἐκ ἀνεκτὰ ποιήσειεν, ἐν πρεσβείας ἐλπίδι καταλαβόντα Ρωμαίων· οἳ κὶ ἀποκε κλεισμένον ἐν Θράκῃ ἔχοντες, ἔρεσι καὶ ποταμοῖς καὶ περιβολῇ τρατοπέδων, ὅμως συνεχώρησαν ἑκόντες διεξελθεῖν· οὐ δὲ ἂν μὴ βουλομένων αυτὸν ἐκεῖθεν κινηθlαι, ἐδὲ εἰ δεκαπλασίων εἶχε διαμιν τῆς παρέσης. νιω τὲ συμβουλεύειν αυτῷ, μετριώτερον ἑαυτὸν τῷ βασι λει παρέχειν· οὐ γὰρ ἂν διηθlαι τω Ρωμαίων εἰς τέ λος ὑπερβάλλειν χεῖρα, πανταχόθεν ἐφεσηκότων. δεῖν δυο εἰ αυτῷ πείθοιτο, ἐκλιπεῖν μὲν τα ἤπειρον, καὶ τὰς αυτόθι πόλεις. οὐδενὶ δὲ εἶναι φορητὸν πόλεις οὕτω μεγάλας τῇ οἰκητόρων ἐκλυθέντων ὑπ' αὐτὸ κατέχεθαι· ἐλ

او

༩་

θείν

των

~

ভ

Β

yes, tametfi habitatoribus vacuas, eum tenere, & fibi fubjectas poffidere. Abeat igitur in Dardaniam, ubi regio eft præter eam, quæ habitatur, ampla amæna & fertilis, quæ incolis indiget, quam fi colat, poteft cum omnium rerum abundantia exercitum fuum alere & fuftentare. Theodoricus jurejurando affirmavit, id quidem fibi cordi effe : Sed vereri ut fuus exercitus, qui tot mas la perpeffus vix nunc quiete fruitur, eo adduci poffit . Fieri enim non poteft, ut milites nondum a laboribus refpirantes tantum itineris ingredi fufcipiant. Sed oportere ipfos finere, in his locis hiemem traducere ea conditione, ut non ultra in tentandis urbibus aliis, quam quas habent, aut populationibus faciendis progrediantur. Hæc poftquam cum eis egerit & Imperator ineunte vere, qui eos in Dardaniam deducat, miferit, una cum omnem fuum apparatum bellicum & omnem inerhis qui fequuntur ad iter fe accinget - Áddidit fe

θεῖν δέ εἰς τὰ Δαρδανίων. ἐν ᾗ χώραν εἶναι πολλώ πα- Α
ρὰ τὰ οἰκέμμα, καλίω μὴ καὶ εὔγειον, ἐνδεᾶ δὲ οἰκητό-
ρων, " τ διαται γεωργῶν, ἐν πᾶσιν ἀφθόνοις αυτὸ τ
σρατείαν άγειν. ὁ δὲ Θευδέριχος αυτὸς μὴ ἐπώμνυε ταῦ
τα βούλεθαι, οὐ μὴρ' τοι ἀνέξεθαι αυτᾶ τὸ πλῆθος, πολ-
λὰ μὴ προτεταλαιπωρικὸς, μόλις δὲ ἀναπαύσεως νυ
ἐπιλαβόμβρον· οὓς & διαθαι, μήπω ἀναπνδύσαντας,
ἄγειν μακρὰν οὕτω πορείαν . ἀλλὰ νοῦ μὴ αὐτοὺς ἐὰν
αυτὸ ἐπιχειμάσαι, μήτε πρόσω χωρουῦτας ἔχουσι πό-
λεων, μήτε ἐπιφθείροντας. συνθέμβυος δὲ περὶ πάν
ἐπὶ τέτοις ἅμα τῷ ἦρπέμψαι τὸν ἄξοντα ἐπὶ τω
Δαρδανίαν, ἔμβως ἐπακολουθήσαντας . ἔλεγε δὲ ὡς
ἔπιμος εἴη τω αυτό κατασκεύω, καὶ τὸ ἄμαχον πλῆθος,
καταθέμμος ἐν πόλει ᾗ βούλοιτο βασιλούς, και ομήρος
παραχῶν τῆς ἁπάσης πίσεως, τώ τε μητέρα ἢ ἀδελ-
φω, με εξακιχιλίων τι μάλιςα μαχίμων, ἐλθεῖν
ὡς τάχιτα ἐκ Θρᾴκίω· εὶ ὑπιχνεῖται στὶ τούτοις, καὶ
τοῖς Ιλλυριοῖς σρατιώταις, καὶ ἄλλοις, ὁπόσες αν βασι-
λοὺς Υποτείλῃ, τοὺς ἐν τῇ Θράκῃ Γότθους ἀναλώσειν ἅ-
παντας. ἐφ ̓ ᾧ τε, εἰ τᾶτο ποιήσοι, αυτόν τε ἀντὶ Θοδε
είχε σρατηγὸν γενέθαι, καὶ εἰσδεχθώαι εἰς τίω πόλιν,
τὸν Ρωμαϊκὸν πολιτεύσοντα ξόπον· ἕτοιμος ν, εἰ προςά-
ξεις βασιλάς, καὶ εἰς Δαλματίαν ἀπελθεῖν, ὡς Νέπω-
κατάξων. Αδαμάντιος δὲ ἐκ ἔφη κύριος εἶναι ἐδὲν αὐτῷ
συνθέσθαι, μένοντι ἐν τῇ χώρᾳ· ἀλλὰ δεῖν βασιλέα
πορῶτον περὶ τούτων πείθεσθαι. ἀνοήσειν δω ἐκείνῳ,
αυτὸς ἐπιμένειν, ἕως τίω ἢ κρατοιῦτος διαπύθηται γνώ-
μω. ἐπὶ τέτοις διελύθησαν ἀπ' ἀλλήλων. ἐν ὅσῳ δὲ Α-
δαμάντιος ἀμφὶ ταῦτα ω, συνεληλύθει μὲν πολλὰ τῇς
ταγμάτων εἰς * " λαχνηδόν και ν τὸ ςρατηγέ ἀγγελίαν .
λέγει τῷ Σαβινιανῷ, ὡς οἱ βάρβαροι καταφρονήσαντες,
χολαίτερον" κατιάσειν ὑπὸ τῆς Κανδαμείας, οἵ τε σκουο-
φόροι αυτῶν, καὶ τὴν ἁμαξῶν αἱ πλείες, καὶ οἱ ἐπὶ τῆς οὐ-
ραγίας· ἐν οἷς καὶ Θαδίμοιωτος [ ὁ το Θοδείχε ἀδελ
φὸς, καὶ ἡ μήτηρ ἡ τούτων . ν ὅτι ἐςὶν ἐλπὶς τῷ πλειό-

τα

εί

'

~

Ο

> ως

κρατήσειν· ὁ δὲ τό, τε ἱππικὸν μεθ' ἑαυτό συντάξας,
καὶ πεζὲς ἐκ ὀλίγους κύκλῳ δὲ τὸ ὁρῶν περιπέμψας,
α) προειπών, οπότε δεῖ, ἐ πόθον ἐκφανίῶαι δειπνή-
σας, καὶ ἀναλαβὼν τὸ ςράτευμα, ἀφ' ἑσπέρας ἐχώρες κα
ἅμα τῇ ἡμέρα αυτοῖς ἐπιτίθεται ἤδη πορευομένοις. καὶ ὁ
μ' οιδίμοντος, καὶ ἡ μήτηρ αυτό ὡς εἶδον
των ἔφοδον· ταχὺ διεκπεσόντες, ὑπέφυγον εἰς τὸ
πεδίον, καὶ τω γέφυραν, καθ' τ ὑπρέβησαν
ευθέως ἀνελόντες ἢ φάραγγι βαθείᾳ ὑπέζόυκτο,
μέσης οὔσης τῆς ὁδοῦ
όδου τω δίωξιν ἐκείνοις ἐπὶ
τὰς καταβάντας ἐποίησαν ἄπορον. καὶ μλύ τον και
τοῖς ἑαυτῶν ἀδιύατον τίω φυγίω, ὥς πρὸς από
νοιαν, ὀλίγοι ἔντες, ὁμόσε τοῖς ἱππεῦσιν ἐχώρουν.
ὡς δὲ ὑπὲρ κεφαλῆς οἱ πεζοὶ ἐφάνησαν καὶ τὸ συγ
κείμβρον, οὕτω διεξάποντο . καὶ οι μ εἰς τοὺς
ἱππεῖς, οἱ δὲ εἰς τοὺς ὁπλίτας ἐμπίπτοντες
θνησκον . καὶ τὰς ἁμάξας αυτῶν λαβὼν Σαβινιά-
νὸς, οὔσας ὡς διχιλίας, αἰχμαλώτους πλείους
πεντακιχιλίους, καὶ λείαν ἐκ ὀλίγω τινὰς δὲ
των ἁμαξῶν καὶ κατακαύσας ἐν τῷ ὄρει, ας τ
ἔργον ἑλκύσαι εχὰ κρημνῶν τοσέτων· ἐς τω Λυχνηδὲν
ἀφικνεῖται καὶ βρίσκει Αδαμάντιον, ἐκ τῆς προς
δέριχον σωσσίας ἐπανελθόντα. Η γάρπε Θεδέριχος
ἐπέπυςο ὐδενὶ ἢ ὑπὸ Σαβινιανὸ ἐν της ὄρει πραχθέν

M

τὲς μου' δω αἰχμαλώτους, τὰς εὖ γεγονότας, ἐν φυλακῇ ποιεῖται τὸς δὲ ἄλλες, μαὶ τῆς λείας, διέδωκε τοῖς σρατιώταις· ἀμάξας με τοι πολλὰς κελεύσας ταῖς πόλεσι πρὸς τας τὸ ςρατοπέδε κατασκευάσαι χρείας. ὡς

C

pag. 85.

mem & imbellem turbam, fi Imperatori videbitur, paratum effe in ea urbe,quam præfcripferit,deponere. Quin & matrem quoque & fororem ad fidem confirmandam eorum quæ proponebat obfides dare. Hæc autem erant hujufmodi, fe Thraciam cum fex hominum fortiffimorum millibus acceffurum. Cum his & Illyricis militibus, & aliis, quos Imperatori placuerit, promittere & fpondere tota Thracia Gotthos exterminaturum. Quæ fi executus fuerit, petere ut Dax loco Theodorici creetur, & in urbem admiffus ad eum modum ei, quo reliquis Romanis in urbe effe, & in Reipublica adminiftratione verfari liceat. Imo fi imperator jufferit, paratum effe & in Dalmatiam ire, ut inde Nepotem expellat & ejiciat. Adamantius refpondit, non fibi mandatum quicquam cum illo pacifci, quamdiu in ea regione commorandum Theuderichus duxerit. Oportere igitur Imperatorem confulere & de his omnibus certiorem facere. Hæc ad illum referet, & in his locis ejus de his rebus voluntatem opperietur. Poft hæc difcefferunt. Interea dum hæc gerebat Adamantius, complures ex ordinibus in Lichnedum ad edictum Ducis convenerant & ad officium redierant. Quo tempore nefcio quis Sabiniano nuntiavit, omnia apud Barbaros effe foluta, & periculi fe - Edit. Parif. curos fiftula canentes a Candamia venire. Hos effe magna ex parte lixas & calones vafa & currus exercitus comitantes, & cæteros id genus in extremo agmine, inter hos etiam effe & Theudemunthum Theuderichi fratrem & eorum matrem Spem effe ingentis prædæ. Sabinianus equites quos habebat, certo loco difpofuit, & pedites non paucos per montem, quem circumeundo fuperarent, immifit, tum quando & ubi apparere oporteret, præmonuit . Ut cænavit, una cum manu militum quam affumpfit, fub vefperam movet, & prima luce fe his, qui priores erant profecti, conjungit. Theudemunthus autem & ejus mater, ut in fe impetum fieri viderunt, fubito per medios hoftes in proximum caftellum elapfi fuga falutem quæfierunt. Erat illud caftellum in medio itineris ponte junctum, cui fuberat foffa ingenti profunditate: cujus pontem attollentes, perfecutionem in eos, qui cis pontem tranfmiferant, vanam & infructuofam reliquis fuorum a ponte exclufis fugam impeditam, & fugientibus exitiofam reddiderunt. At illi præ defperatione, cum pauci effent, in Romanos equites irruerunt, fed ubi Romanorum pedites in capite ex compofito apparuerunt, ita hoftes terga verterunt, ut partim in equites , partim in armatos inciderint, & interempti funt. Sabinianus curruum duo, captivorum plus quam quinque millia cœpit, & non parum prædæ. Curribus tamen aliquot, quos difficile fuiffet, & operofum per tot præcipitia, & prærupta loca agere, in monte incenfis Lichnedum revertitur: Hic Adamantium reperit, qui a colloquio cum Theadericho redierat. Nondum enim Theudericus, quæ in monte a Sabiniano gefta erant, intelleCaptivorum autem nobiliores cuftodiæ tradidit, reliquos militibus cum præda conceffit. Et cum non multo ante per civitates ad ufum exercitus currus præparare impe

raffet, ut iftis eft potitus, vetuit civitates am- Α ἐλήφθησαν αυται, ἀπεῖπε ταῖς πόλεσι μηδὲν ἐνοχλεῖ

plius de curribus laborare, quia curruum, quoad fatis erat, habebat. His ita geftis, fcribit Adamantius Imperatori, ut Theudericho promiferat, fermones quos fecum habuerat : Scribunt & Sabinianus & Joannes Præfectus res a fe geftas & omnia in majus extollentes fuadebant pacem cum barbaro minime facere. Spem enim effe vi eum regione depellere, aut fi manferit delere & conterere. Hæc ubi Imperator refcivit, bellum turpi pace potius ducens, mifit qui legatum redire, neque quicquam rei amplius cum barbaro contrahere juberet. Sed ex Edit. Parif. fe Sabiniano diceret & Gentoni, ( is erat vir Gotthus, & mulieri Romanæ in Epiro nupferat, pag. 86. & copias habebat ) ut cum omni manu militari, quæ ipfis adeffet, bellum gererent, nec e

pag. 87

기

παι, ὡς τὰς ἀρκέσας ἔχων. με' δὲ ταῦτα γράφει μ Αδαμάντιος τῷ βασιλεῖ, ὡς ὑπέχετο τὰ πρὸς Θευδέριχον αυτῷ διειλεγμένα · γράφει δὲ νὶ Σαβινιανὸς, καὶ Ιωαίνης ὁὕπαρχος, τὰ γεγενημένα· ἐπὶ μεῖζον όγκοιῶτες, καὶ λέγοντες μὴ χρωαί τι των βαρβάρῳ συνθέται ὡς ἐλως έλα πίδος ἔσης, ἢ και κράτος αυτὸν ἐξελάσειν της χώρας, ἢ αυτὸν μένοντα κατατρίψειν. ταῦτα δεξάμινος βασιλούς, κὶ νομίσας πόλεμον εἰρης αἰχρᾶς εἶναι βελτίω.πέμψας ἀνεκάλεσε τὸν πρεσβέτίω, κελεύσας μηδὲν ἔτι πρὸς ἐκεῖ νον συθέθαι. ἀλλ ̓ εἰπεῖν Σαβινιανῷ, κ Γέντονι ( Γότθῳ μυ ὄντι ἀνδρὶ, γυναῖκα δὲ Ρωμαίων τῷ περὶτ Ηπει ρον γεγαμηκότι, καὶ διώαμιν ἔχοντι ἔχεθαι τα πολέμου nim sibi ula in re cum barbarinvenium B πάση χειρὶ, ὡς ἐδὲν βασιλέως πρὸς ἐκείνος συνθησομέ

At Adamantius, convocatis militibus,
fortitudinem laudavit, & ut fortes effe perge-
rent, ut mos patrius ferebat, hortatus eft. Tum
Imperatoris mandatum illis legit, & in magnas
fpes eos erexit, imperatorem non permiffurum,
fuam illis fortitudinem & navitatem infructuofam
effe. Ille quidem bonam famam adeptus, mortuus
eft nullis partis divitiis. Zenone imperante Mar-
cianus, & alii nonnulli feditionem moverunt .
Ubi ea res ad Theoderichum Triarii eft dela-

ta, fibi oblatam occafionem urbis invadendæ e-
xiftimans, magnam barb arorum manum in lm-
peratoris gratiam coegit, tamquam propofitum il-
li effet, Imperatorem & urbem a periculo vin-
dicare & liberare, fed manifeftum erat omni-
bus, qua de caufa accurreret. Itaque Impe-
rator, ubi hoc audivit, ad eum cum litteris
regiis equitem mittit, animum & voluntatem
erga fe laudat, & jubet eum abire, tamquam
illo nihil fibi opus effet. Civitatem enim vix
a tanto æftu liberatam, fi in aliam perturbatio-
nem, & fufpicionem conjicerent, vulgus ad tur-
bandum proclive, longe perniciofiorem, & ma-
jorem priore excitaret feditionem. Ille vero ref-
pondit, fe Imperatori obfecuturum, neque ta-
men poffe exercitum a fe colle&tum, aut ejus
partem reducere, nifi paulifper eum reficeret.
Etenim in ea erat opinione, ut exiftimaret, ne-
minem qui refilteret pro moenibus, quæ nullo
propugnaculo, aut curre munita erant, fibi oc-
curfurum, & fibi in urbem ingredienti omnem
popularem turbam adhæfuram propter odium
quo Ifauros profequebatur. Quæ etiam Zeno veri-
tus mittit Pelagium, cum multis pecuniis, quas
partim Theudericho, partim Gotthis, in univer-

να κὶ συγκαλέσας τὰς τρατιώσας ὁ Αδαμάντιος, ἐπήνεσε
αυτὲς ὁ προθυμίας, κὶ ἐκέλεσε γενναίως, ὥσπερ πάτριον
αυτοῖς, ἔχεθαι 7 πραγμάτων, τὸ ἐκ βασιλέως ἐπανέγνω
πρόσταγμα ταῖς τ ̓ ἐλπίσιν αυτὸς μετεώρες ποιήσας, ὡς
βασιλέως ἀεὶ πᾶσι τίω προθυμίαν ἐκ ἄκαρπον ἐῶντος
ευφημίας ἔτυχε, και με τιμῆς παρεπέμφθη και ο μ
πηλλάγη, μηδὲν πλέον ποιήσας . Οτι ἐπὶ Ζώωνος τῶ
βασιλέως, τάσεως γενομένης παρὰ Μαρκιαν. καὶ ἄλλων
τινῶν, Θαδέριχος ὁ Τριαρίς μαθὼν τὰ γεγονότα, καὶ
ὑπολαβὼν καιρὸν νοῦ ἀυτῷ παρεσάναιτῇ πόλει ἐπιθέ-
παι, καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῷ πᾶν εὐθὺς ἀναςήσας τὸ βαρ-
βαρικὸν, ἧκε. δῆθεν μου, ὡς βελόμβυος αυτῷ τε τῷ βα
σιλεῖν τῇ πόλει ἀμύαι· πρόδηλος δὲ ὧν πᾶσιν ἐφ' ὅτῳ
ἠπείγετο. βασιλοὺς δὲ ἀκέσας, ἱππέα ἐξέπεμψε καὶ βα-
σίλεια γράμματα, της με προθυμίας αυτὸν ἐπαινῶν,
κελοίων ἢ ἀπελθεῖν ὡς ἐκ ἔτι ἔσης χρείας μὴ μόλις κατα
ςᾶσαν ἐκ τοιούτου σάλου τίω πόλιν, αυθις εἰς ὑπόνοιαν ἐμ-
βαλόντες ἑτέραν, τὸ θορυθεῖσαι φιλουῦ εἰς χείρων, μεί
ζονα “ἐκ ταράξω σύςασιν. ὁ δὲ αὐτὸς μὲν ἔφη τῷ βασιλεῖ · ἐκ ταράξει
πείθεθαι. τὸ δὲ πλῆθος ἐκ ἔτι διαπω ἀνατρέφειν σε στάση
τοσετόν τε συλλεγεν, καὶ μέρος τι 8 βραχὺ διαναπαύων· ὑ-
πέρ τε τειχῶν ἐδένα ἐνόμιζεν αυτῷ ἀντιςήσεθαι, μήτε
ἐπάλξεως μηδεμιᾶς, μήτε πύργου ἑςῶτος· καὶ εἰσελθόντι
πάντα τὸν δῆμον προσέσεθαι τῇ τῇ Ισαύρων ἀπεχθείᾳ
δὴ καὶ φοβούμλνος Ζιώων, ἐκπέμπει Πελάγιον χρήματα

“τὰ

fum erogaret, & alia non parva munera te daturum Dχοντα πολλά τὰ μὴν ἀντῷ Θαδερίχῳ, τὰ δὲ καὶ τῷ Γοτ- " ατά

fponderet. Itaque ut Pelagius venit, partim minis,
partim promiffis, partim ingentibus pecuniis nume-
ratis hoc hominum genus natura avarum eorum
moribus obfecutus a propofito revocavit & emifit .
Ex quo exiftimatus eft, non parvo metu civitatem
levaffe.Nam Theudericho in civitatem introducto,
nihil aliud quam bellum inteftinum expectare opor-
tebat. Statutum enim apud animum fuum Iiauri
habebant, nifi vi cogerentur, haudquaquam urbe
cedere. Itaque contos prægrandes præparaverant,
quibus in faftigio linum cum fulphure alligave
rant, & fi fibi vis inferretur, multorum auxi io,
quos fibi confociaverant, urbem incendio cremare
conftituerant, & ita Theuderichus difceffit. Quan-

tum ad Procopium & Bufalbum fæpius mifit, qui Ε
eos a Theudericho peterent, ut in hoc fuam er-
ga fe benevolentiam & obfequium declararet. Sed
refpondit, fe quidem in omnibus dicto audientem
fore Imperatori. Tamen nefas effe Gotthis, fi-
cut & cateris mortalibus, fupplices & eos, qui
falutem deprecantur his,qui eos comprehendere &
vitam eripere volunt,prodere. Eos igitur ut omitte-
ret orabat,præ fertim cum nulli,nifi quod viverent,
effent molefti futuri,& illi quidem apud Theuderi-
chum,quod reliquum vitæ fuit, modicum terræ co-
Jentes tranfegerunt. Cum multi undique tumultus
exorti effent, Zenoni homini admodum ignavo
& imbelli venit in mentem ad Vandalum le-
gationem Carthaginem mittere, & Severum ex
Senatu legatum deligit virum,qui modeftia,& tem-

2

εν

θικῷ τῷ παντὶ διδόασι, καὶ ἄλλας ὑποχέσεις δωρεῶν ἐκ
ὀλίγας. ἐλθὼν δὲ Πελάγιος, κατὰ μὴν ἀπειλήσας, τα
δὲ ὑποχόμμος, τὰ ἢ καὶ πῖς χρήμασιν, ἐκ ὀλίγοις τὲ ἦ-
σι, τὸ φύσει φιλάργυρον το ξόπου μετελθών, απέμ-
πα. καὶ ἔδοξε δὴ τέτο το φόβου τα πλείονος ἀναφέρειν τω
πόλιν. ἐδὲν ἐν ἐλπίσας εἰσιόντος, ἢ πόλεμόν τε ἔν-
δ
δον καὶ τὰ παντὸς ἔμπρησιν ἐδὲ δὲ οἱ Ισαυροι
ἁπλῶς ἀναχωρῆσαι βιαζόμθμοι ἐπενόσω· ἀλλὰ κιν
τὸς ὑψηλοὺς προπαρασκευάσαντες, λίνον ἐπ ̓ ἄκροις
αυτοῖς προσδήσαντες καὶ θεῖον, πολλὲς εἶχον ἑτοίμους
εἴ ποτε βιαπεῖεν ἅπασαν ὑφάψαι ἢ πόλιν. καὶ ὁ μὲν Θε
δέριχος οὕτως ἀπεχώρησε. τὰς δὲ περὶ Προκόπιον καὶ Βού-
σαλβον πολλάκις Σποςέλλων, παρὰ Θαδερίχου ἐζήτει
ἔνδειγμα δἰνοίας, δυπειθείας αυτ τᾶτο ἀξιῶν παραχέ
παι ὁ γ πάντα μὲν ἔλεγε πείθεθαι τῷ βασιλεῖ μὴ μέν τοι
ὅσιον Γότθοις,ὥσπερ ἐδὲ ἄλλοις ἀνθρώποις,ἱκέτας,κσωτη-
ρίας δεομένες ἀνθρώπες,τοῖς λαβεῖν βελομένοις ἐκδιδόναι
προχείρως. ἐαν ὅτω αυτὸς ἠξία, μηδενὶ πλίω ἢ ὅσα ζω όχ
ληρὲς ἐσομένες. κὶ οἱ μὲν οὕτω βραχύ τι γήδιον νεμόμενοι
παρὰ σιδερίχῳ διηγον. Οτι Ζώων, ἀνὴρ ὢν Χπόλεμος
ἄγων, καὶ πολλῆς πιταχόθεν ταραχῆς ἐφεςώσης, ἔγνω
πρὸς ἃ Βάνδηλον εἰς Καρχηδόνα πρεσβεύσαθαι. καὶ Σοκ
ρον ἐκ δ βουλῆς πρεσβάτω αἱρεῖται, ἄνδρα καὶ σωφρα-

ποχλεί. " τῷ

= 2 ως έλ

ας,

ιλούς,

ως έχει

Τέτοι

Ηπε

λέμ

ισομέ

THEY

τρια

ανέγε

15,45

άντος

ρος το

αλων

τιθ.

βα

сту

1

i

απισεύσας

σκον ἐξαφέρειν δοκουῦτα, καὶ “ τὸ ἐθέλειν τὰ δίκαια. πα- A perantia & juftitia praftare exiftimabatur: ita

~

~

Β

B

que quo dignationem legationi adderet, & eam
auguftiorem redderet, patricium creavit. Etil-
le quidem navigavit. Sed Vandalus, ubi didi-
cit legationem ad fe venire, præoccupavit cum
claffe trajicere, & Nicopolim cœpit. Severus
autem legatus folvens a Sicilia Carthaginem
venit, & magnopere quedus eft cum Vandalo,
quod claffe tranfmififfet. Ille vero dixit, fe hæc
ut hoftem feciffe. Nunc cum de pace ad eum
legatus miffus fit, fermonem excipere. Severi
autem vitam frugi & modeftam admiratus, ejus
confuetudine, & colloquio dele&abatur, quippe
qui ejus juftitiæ quotidie periculum faceret
ex quo omnia exequi, quæ proponebat, paratus
erat Maxime illi vifus eft juftus effe in eo,

quod cum ei barbarus pecunias largiretur &
munera legato digna daturus effet, omnia rejecit
dicens, nullum donum viro legato dignius &
convenientius, quam captivos in libertatem vin-

dicare. At barbarus homine macte ifta pia co-
gitatione effe jufo & collaudato : Omnes, inquit,
captivos, qui mihi & filiis meis forte obtige-
runt, tuæ poteftati permitto, reliquos vero in-
ter exercitum forte divifos per me tibi licet, ut
lubet, ab his qui eos poffident, fi modo confenfe-.
rint, redimere. Nec enim poffem eos, quorum
dominio cefferunt, ad id invitos cogere, Itaque
Severus eos, quos Vandalus poffidebat, fine pre-
tio in libertatem reftituit, & quafcumque habe-
bat pecunias, & veftes & utenfilia, ea publi-
ce per præconem vænum expofuit, & captivos
quofcumque potuit redemit. Zeno Imperator
per legatos fummum Gotthorum Ducem roga-
vit, ut Heraclium Ducem, qui in hoftium erat
poteftate, foluto redemptionis pretio liberaret.
cis pro redemptione pollicitus eft fe daturum cen-
Cum talenta. Ea Zeno juge Heraclio propin Edit Parif.

τρίκιον αυτ ποιήσας, δποπέμπει ὅπως ἐκ τ αξίας πρεσβείας τὸ χῆμα κατασκόυάσοι σεμνότερον. καὶ ὁ μὲν ἐξέπλο σε. ὁ δὲ Βάνδηλος μαθὼν ὅτι “ἥξοι πρεσβεία. φθάσας ἔκπλουμ ποιεῖται, καὶ Νικόπολιν εἷλεν. ὁ δὲ πρεσβευτής Σε υπρος αυβάς, ἀπὸ Σικελίας εἰς Καρχηδόνα ἀφικτο· πολλὰ ἔχεὃ ἔκπλοιων ἐμέμφετο Βάνδηλον. ὁ δὲ τὰ μὴν ἔλεγεν ὡς πολέμιος πράξειν . * δὲ περὶ ἡ εἰρίης ἐπειδὴ πρεσβεύοιτο, ναῦ ἔφη λόγος προσδέχεθαι. τα δὲ Σουήρου τότε σώφρον το βίο θαυμάσας, καὶ λόγων ἠγάπη καὶ δικαιοσαύης ἀεὶ πεῖραν λαμβάνων πᾶν ἕτοιμος α ποιεῖν ὃ περ ἐκεῖνος προβάλλοιτο. μάλιςα ο ἔδοξεν αυτῷ δίκαιος είναι ότι τα χρήματα αυτῷ τὰ βαρβάρα διδόντος, καὶ τὰ πρέποντα δώρα πρεσβατη δωρέμενος, ἀπεσώσατο πάντα, εἰπὼν ὡς ἀντὶ τέτων δῶρον ἐςὶν οὔχημον πρεσβεύον τι ἀνθρώπῳ, τὰς αἰχμαλώτες κομίσαθαι. ὁ δὲ δ ἐχανοί ας ἐπαινέσαςἢ ἄνδρα, ὃς μὲν ἔφησε στο τοῖς ἐμοῖς ὑπέσι ἢ αἰχμαλώτων ἀπέλαχον, τέτος σοι πάντας ἀφίημι. τ δὲ τὸ πλῆθος αυτὸ κατενείματο μοῖραν, τότες σοι μὲν ἐξέ και παρ' ἑκόντων, εἰ βέλει, πρίαθαι ἢ ἐχόντων· αυτὸς δ' ἂν ἐ διαίμίω ἐκ ἐθέλοντας ταῦτα τὰς εἰληφότας βιάσα παι ἐνταῦθα ὁ Σούκρος ἀπέλυσε μὲν προίκα ὃς αυτὸς εἶ χεν ὁ Βάνδηλος ἃ δὲ εἶχε χρήματα, καὶ ἐπῆτα, καὶ σκεύη, πάντα ὑπὸ κήρυκι δημοσίᾳ πωλήσας τέτοις ὅσεις ἔχυσε ἢ αἰχμαλώτων ἐπρίατο. Οτι Ζώων ὁ βασιλεὺς πρὸς τ Αρχηγὸν ἢ Γότθων πρεσβευσάμβυος, περὶ Ηρακλεία 7 σρατηγό, τα κρατηθέντος παρὰ ἢ Γότθων, ὑπέχετο ἐπὶ λύτροις ἀφήσειν. καὶ τὰ λύτρα ρ. συνωμολόγησε τάλαντα. ταῦτα τὰς προσήκοντας Ηρακλείῳ Ζώων ἐκέλευσε παραχεῖν ἵνα μὴ δοκοί η λελυμένος ὑπ ̓ ἄλλων, ἐν δόλω γενέκαι χήματι πέμπεται δὲ εἰς Θρᾴκου τοῖς Γότθοις το χρήματα. οἱ δὲ ἐδέξαντο μὲν, καὶ δῆθεν ἐκ δ φρερᾶς ανίασιν Ηράκλειον προϊέντι δὲ αὐτῷ ἐν Αρκαδία πόλει, προς τρέχασέ τινες Γότθοι, καὶ βαδίζοντι της Ηρακλείῳ, τὶς ἐκ των Γότθων βίᾳ “ ὤμων ἔπεισε. δε περὶ τὸν Ηρά κλειον τές έπληξε το Γότθῳ πῶς εἶπεν, ὅτε σαυτὸν ατί πέπλεξε οἶδας ἄνθρωπε, ἔτε γινώσκεις ὃν ἔπληξας, ὁ δὲ πάνυ για νώσκειν ἔφη ἳ ὑπ ̓ αυτὰ κάκιςα Υπολέμενον· καὶ ἅμα ἀπασάμβυοι, ὁ μέν τις τίω κεφαλίω το Ηρακλείο, ὁ δὲ τὰς χειρας απέτεμε, ὅτι καὶ ἀνταπόδοσιν ἔπαθεν Ηράκλειος. ἐλέγετο δ τινας ἢ ὑφ' αυτῷ τελομύτων spa- D τιωτῶν, δόξαντάς τι πλημμελεῖν ἐκ ἄξιον θανάτω, εἰς βόθρον καταβαλών πᾶν τὸ ςράτευμα ἀναγκάσαι αυτές καταλούσαι. ἔκπτε οωω ἡ τὸ Θεῖ ἀγανάκτησις εἰς αὐτὸν ἐτηρεῖτο. Οτι φεύγειν τε καὶ πλανᾶθαι, καὶ μηδαμώς δια παι 7 κακῶν αναπνεσαι, παρ' οἷς μοι το πταίσματος ἤλπιζον εἶναι παραψυχώ. Οτι ν Αρχοντα Αἰγύπτε ἐπὶ μόλις χρυσία λίτραις ν' ἐκπεμπόμβρον, ὥσπερ ούδαιμο νετέρας γενομένης ἢ πρόπεν ἐπὶ πεντακοσίαις ὁμὲ λίτραις απέσειλεν. Οτι ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὁ Ζώων από με νος, ὡς τὰ μὲν Θευδερίχε, τα παιδὸς Βαλαμήρε ἀεὶ ἀπενέσερα καὶ ἐλάττονα γίγνοιντο. ὁ ὅ τι Τριαρίου ἔθνη σε συναθροιζει, και συςρέφει δυνάμεις· ἐνόμισε βέλτιον ἐπὶ μετρίοις αυτῷ, εἰ συμβίωαι βέλοιτο, καταλύσαι τω ἔχθραν. καὶ πρέσβεις υποςείλας, ἠξίου τὸν τε ὑιὸν παραδουῦαι ὅμηρον, ὡς πάλαι προκαλεῖτο καὶ ἰδιώτω ὄντα, ἐν τοῖς ἑαυτῶ μένειν, μηδὲν ἐνοχλούμόνον, ὥσπερ ήτησε τότε· λαβεῖν τε ἢ οὐσίαν, ὁπόσης ἀφήρητο, καὶ τἆλλα ήσυχάζειν, οὐδὲν ἔχοντα κακὸν ἐδὲ ἑτέρῳ παρέχοντα. ὁ ἀπεκρίνατο, ὅτι τὸν ὑιὸν ἔτι ὅμηρον δώσοι, ἔτε διαπαι ἔτι ἐκ μόνης οσίας ιδιώ της διάγειν. ἕως μὲν τὸ τὦ μόνος, μήπω ἔθνη του σαῦτα περὶ αυτόν ἔχων, μόνίω ἂν τὰ ἐσίων στο σφό

Is

redemptus, fervi loco apud eos haberetur. Mifa
fæ funt igitur pecuniæ Gotthis Thraciam ufque,
quas receperunt, & Heraclium e cuftodia libe-
rum abire fiverunt. In hunc, cum iter Arca-
diopolin tenderet, incurrunt nonulli Gotthi, quo-
rum unus Heraclio vulnus ad humeros inflixit.
Quamobrem aliquis ex his, qui cum Heraclio
erant, Gotthum percuffit: Et quid tibi visait?
fatin tu fanæ mentis es ?o homo, neque eum quem
vulnerafti, noft. At Gotthus, Equidem probe noffe
eum, quem male perditurus erat. Et fimul Gotthi
enfes ftringente,unus caput, alter manus Heraclio
amputavit. Et illi quidem ajunt, ea quæ meruerat
repenfa. Fertur enim quofdam,qui fub eo ftipendia
faciebat, judicatos aliquod facinus, non tamen
capite luendum, commiffe, in cavitatem fubter-
raneam conjectos lapidibus ab omni exercitu obrui
juffiffe. Ex eo Dei iramin eum commotam fuiffe
obfervatum eft; etenim in perpetua fuga fuit & er-
ravit, neque umquama malis refpirare illi datum
eft, ne quidem apud eos,apud quos malorum fuor
rum fe confolationem reperturum fperabat
Præfectus Ægypti, qui vix quinquaginta auri
libras mittere folebat, tamquam uberiore foli-
to facta provincia ad. quingentas mifit. Eo-
dem tempore cum Zeno Imperator præfenti-
ret, Theuderichum Balameri filium opibus &
potentia labi & minui contra Theudericum
Triarii delectus ex fua gente habere & exerci-
tus, quos magnos comparaverat, alere, inimici-
tias æquis conditionibus, fi convenire, vellet, des
ponere melius efse exiftimavit. Itaque per le-
gatos quos mifit petiit, ut filium conditionum, quas
jam pridem tulerat, obfidem daret, ut privatam
bus maneret,nihil turbarum excitaret. Atque hu
vitam ageret,& contentus fuis facultatibus, in qui
jufinodi erant ejus tunc temporis poftulata. Ea om
nia quæ rapuerat fibi haberet,cæterum quiefceret,
a nemine mala paffurus, nemini quoque inferret.
At ille fe quidem filium obfidem daturum refpon-
dit, fed non jam fibi integrum, privatam vitam a
gentem, folis fuis opibus, cafus fuos fuftentare,.
Cum enim, folus, neque tanta multitudine cis-
cumfeptus erat, bona quidem quæ tunc poffidebat
Gea diligenti ratione adminiftraffer privato fortaf