πολυτελές

δ. κ. κ. ἐπι κεί με ο

~

ΤΟ

fed Berichus
fuperiore loco Nam Onefegius in cathedra ad
dextram regi thori, & e regione Onefegii duo
ex Attilæ filiis fedebant. Senior enim in eodem,
quo pater throno, non prope, fed multum infra
accumbebat, oculis præ pudore, propter patris
præfentiam, femper in terram conje&tis. Omni-
bus ordine fedentibus, qui Attilæ erat a pocu-
lis, ingrediens pateram vini tradit. Hanc ubi
fufcepit, priorem ordine falutavit, falutatione
honoratus furrexit, neque prius eum federe fas
erat, quam merum deguftans, aut etiam ebibens,
poculum pocillatori redderet. Sedenti autem Atti-
læ, ex more qui convivio intererant, pocula
fufcipientes, & poft falutationem deguftantes, ho-
norem exhibebant. Unicuique vero unus pecilla-
tor aderat, quem pincerna Attila exeunte introi-
re fuo ordine oportuit. Secundo fedente, & re-

χάνομαι ὄντες, προκαθεθέντος ἡμῶν Βερίχε παρὰ Σκύ- A chus vir apud Scythas nobilis
θαις ευγεγονότος ανδρός. ὁ δὲ Ονηγήσιος ἐπὶ δίφρα ἧςον
· δοξιᾷ ὁ τὸ βασιλέως κλίνης. ἀντικρὺ 5 7 Ονηγησία ἐπὶ
δίφρα ἐκαθέζοντο δύο τ Αττήλα παίδων· ὁ δὲ πρεσβύτερος
ἐπὶ δ ̓ ἐκείνε ἧςο κλίνης,ἐκ ἐγγύς, ἀλλ ̓ ἐπ' ἄκρα αἰδοῖ τὸ
παρὸς βλέπων ἐς γ. παντων ὃ ἐν κόσμῳ καθεςώτων
παρελθων οινοχόος τῷ Αττήλᾳ οἶνε κιατύβιον ἐπιδίδωσι
δεξάμμος), τῇ τάξει πρῶτον κατάζετο. ὁ τῷ ἀσπασμῷ
τιμηθεὶς διωνίςατο καὶ ἐ πρότερον ζῆσαι θέμις ω, πρὶν ἢ
τῷ οινοχόῳ ἀπογευσάμβυος, ἢ καὶ ἐκπιὼν ἀπέδωκε τὸ κιατύ
βιον. καθεπέντα γ αυτὸν τι ξόπῳ οἱ παρόντεςἐτίμων, δε
χόμθμοι τας κύλικας, με ἀσπασμὸν ἀπογλυόμθμοι ἑκά-
των εἷς οινοχόος παρίω,ὃν ἔδει καὶ τοῖχον εἰσιέναι, το Αγ
τήλα οἰνοχο υπεξιόντος τιμηθέντος ἢ καὶ τὸ δευτέρα, κ τ
ἑξῆς καὶ ἡμᾶς τοῖς ἴσοις ὁ Αττήλας ἐδεξιώσατο,και τ 7 Θρα
κῶν τάξιν. ᾗ δὴ ἀσπασμῷ πάντων τιμηθέντων, ὑπεξήεσαν
μὲν οἱ οινοχόοι ζάπεζαι με * το Αττίλα παρετίθοντο
και ζεις καὶ τέτταρας ανδρας ἢ καὶ πλείες· ὅθεν έκαςος οἷές τε
αὐϋ τῇ μάγιδι τὸ διεπιτιθεμένων μεταλαβειν,μὴ ὑπεξιῶν
* 7 χρόνων τάξεως καὶ πρῶτος εἰσῄει ὁ το Αττήλα ὑπηρέτης,
κρεῶν πλήρη πίνακα φέρων,κὶ οἱ πᾶσι διακονόμθμοι μετ ̓
αυὶ οἶτον καὶ ὄψα ξαπέζαις ἐπέθεσαν. ἀλλὰ τοῖς μὲν ἄλ-
λοις βαρβάροις καὶ ἡμῖν πολυτελῆ δεῖπνον κατασκούατο,
κύκλοις ἐπικείμενα ἀργυροῖς τις 5 Αττήλα ἐπὶ τ ξυλίνου
πίνακος ὗ ἐδὲν πλέον κρεῶν. μέτριον ἢ ἑαυὶ καὶ ἐν τοῖς ἄλ-
λοις ἅπασιν ἐδείκνυ. τοῖς δ ὲ δυωχίας ανδράσι κύλικες

τη

~

liquis deinceps ad hunc modum honore affe&tis,

Attilas nos ex Thracum inftituto, ad parium po-
culorum certamen provocavit. Tum omnibus fa-
lutationis honore delato, pincernæ recefferunt.
Menfæ vero juxta Attila imenfam erant erectæ
excipiendis tribus & quatuor, aut etiam pluribus
convivis idoneæ, quorum unufquifque poterat,
minime tranfgreffis fedium ordinibus cultello

ex ferculis, quod fibi libitum erat, defumere.
Deinde primus in medium acceffit Attile minister,
difcum carnibus plenum ferens. Poft ipfum, qui
reliquis miniftrabant, panem, & opfonia menfis Edit. Parif.
appofuerunt. Sed cateris quidem barbaris, & no- pag. 67.
bis cena omni eduliorum genere referta, & infru-
dta, præparata erat, & in difcis argenteis repofi-
ta, Attilæ in quadra lignea, & nihil præter car-
nes. Moderatum pariter in reliquis omnibus fefe

χρυσαῖ τὸ καὶ ἀργυραῖ ἐπεδίδοντο τὸ αυτὸ ἔκπωμα ξύλινον C præbebat Convivis aurea & argentea pocula

~

[. λιτὴ γ αυτῳ καὶ ἡ ἐπὴς ἐτύγχανον ἔσα,μηδὲν ἢ ἄλλων
πλίω ἢ καθαρὰ εἶναι,αφυλάττεσα. καὶ ἔτε τὸ παρχωρημέ
νον αυτῷ ξίφος,ἔτε οἱ ἳ βαρβαρικῶν ὑποδημάτων δεσμοί,
ἔτε το ἵππε ὁ χαλινὸς, ὥσπερ τὸ ἄλλων Σκυθῶν, χρυσῷ,
λίθοις,ἥ τινι τιμίων ἐκοσμεῖτο. ἢ ψόψῶν, ὃ ἐν τοῖς πρώ
τοις πίναξιν ἐπιτεθέντων, ἀναλωθέντων, πάντες διανέςη-
μου,κ) & πρότερον ἐπὶ ἃ δίφρον ἄναςας ἦλθε, πρὶν ἢ καὶ νὰ
προτέρω τάξιν έκαςος ἢ ἐπιδιδομένlω αυτῷ οἴνε πλήρη ἐ-
ξέπιε κύλικα, Αττίλαν σῶν εἶναι ἐποιξάμμος. καὶ τὸ τον
τιμηθέντος αυτᾶ τόν τόπον, ἐκαθέπημα καὶ δεύτερος ἑκά-
τη ξαπέζη επετίθετο πίναξ ετερα ἔχων ἐδώδιμα· ὡς δὲ νὶ
αυτό οι παίτες μετέλαβον, τῷ αὐτῷ ἐξωνεςάντες ξόπῳ

~

ως

quibus bibebant, fuppeditabantur, Attila poculum erat ligneum. Frugalis admodum illius veftis, nihil, quo ab aliorum veftibus dignofci poffet, habebat, nifi quod erat pura & impermixta. Neque ejus enfis erat aliqua illuftri elegantia confpicuus, neque calceorum barbarorum ligamina, neque ejus equi fræna, ut reliquorum Scytharum, auro, aut lapidibus, & aliis hujufmodi pretiofis gemmis erant ornata. Ut opfonia primorum ferculorum fuere confumpta, furreximus, neque prius quifquam noftrum ad fedem fuam eft reverfus, quam fibi traditam pateram, vini plenam, fervato, quem fupra diximus, ritu, Attilam falvum & incolumem precatus ebibiffet. Eo ad hunc modum honore culto fedimus. Tum nova fercula cuique menfæ funt illata, quæ alia continebant exculenta, ex quibus ubi omnes, quoad fatis effet, co

αυθις ἐκπιόντες ἐκαθέπημῶν. ἐπιγενομένης δὲ ἑσπέρας, Dadi modo quolupta, in pedes erecti, ebi-
δάδες ἀνήφθησαν. δύο δὲ ἀντικρὺ τὸ Αττήλα παρελθόντες
βάρβαροι, άσματα πεποιημένα ἔλεγον, νίκας αυτό κὶ τὰς
να πόλεμον ἄδοντες ἀρετὰς ἐς ἐς οἱ τῆς διωχας ἀπέβλε
πον· καὶ οἱ μὲν ἥδοντο τοῖς ποιήμασιν οἱ δὲ ἣ πολέμων ἀ-
ναμιμνησκόμθμοι, διεγείροντο τεῖς φρονήμασιν· ἄλλοι δὲ
ἐχώρουν ἐς δάκρυα, ὧν ὑπὸ το χρόνε πένει τὸ σῶμα, κ
ἡσυχάζειν ὁ θυμὸς Καγκάζετο. με δὲ τὰ ἄσματα, Σκύ-
θης τὶς παρελθὼν φρενοβλαβὴς ἀλλόκοτα κὶ παράσημα κ
ἐδὲν ὑγιὲς φθεγγόμβυος, ἐς γέλωτα πάντας παρεσκεύασε
παρελθεῖν μεθ' ὧνὑπεισῆλθε Ζέρκων ὁ Μαυρέσιος ὁ τὸ
Εδέκων αυτὸν παρὰ τὸν Αττίλαν ἐλθεῖν παρέπεισεν, ὡς
τῇ ἐκείνα αποδῇ ἢ γαμετίω υποληψόμβρον, τ κατὰ ¥ E
των βαρβάρων εἰλήφει χώραν, τῷ Βλήδα περισσέδαφος
ὤν. Υπολελοίποι δὲ αυτί ἐν τῇ Σκυθικῇ παρὰ τὸ Ατ-
τήλα δῶρον Αετίῳ πεμφθείς. ἀλλὰ δ μὲν τοιαύτης διήμαρ
τενἐλπίδος, το Αττίλα χαλεπήναντος, ὅτι γε δὴ ἐς
τὸ ἐπανῆλθε. τότε δὲ διὰ τῆς ἐυωχίας καιρὸν, παρελθὼν
τῷ τε εἴδει, καὶ τοῖς ἐπήμασι, καὶ τῇ φωνῇ, καὶ τοῖς συγκεχυ
μένως παρ' αυτό προφερομένοις ρήμασι τῇ ο Αυσονίων
* Ούννων καὶ ἢ τὸ Γότθων παραμιγνὺς γλῶτταν παντας
διεχεον, καὶ ἐς ἄσβεσον ὁρμῆσαι γέλωτα παρεσκέυασε
πλίω Αττὴλα. αυτὸς δὲ ἔμνον ἀσεμφὴς, καὶ τὸ εἶδος ἀμε
τάτρεπτος, καὶ ἐδὲν ἔτε λέγων ἔτε ποιῶν γέλωτος ἐχώμε

τη

~

bito calice, fedes noftras repetivimus. Advenien-
te vefpere, fublatis epulis, duo viri Scythæ co-
ram Attila prodierunt, & verfus a fe factos, qui-
bus ejus victorias, & bellicas virtutes canebant,
recitarunt. In quos convivæ oculos, vultufque
defixerunt. Et alii quidem verfibus delectaban-
tur, aliis bellorum recordatio animos exfufcita-
bat, aliis manabant lacryma, quorum ætas affer
&ta reddiderat corpus effoetum & imbecillum
ex quo eorum pugnandi ardor, & cupiditas quie-
fcere cogebatur . Poft cantus & carmina, Scy-
tha nefcio quis, mente captus, abfurda & prodi-
giofa, nec fani fenfus quicquam habentia, refo-
nans & deblatterans, rifum omnibus commovit.
Poftremo Zerchon Maurufius introivit - Edecon
enim illi perfuaferat, ut ad Attilam veniret, om-
nem operam, & ftudium pollicitus, quo uxorem
recuperaret. Hanc enim, cum illi Bleda ftuderet,
in barbarorum regione acceperat, quam in Scy-
thia, ab Attila ad Aetium dono miffus reliquerat.
Sed hac fpe fruftratus eft, quia Attilas illi fuccen-
fuit, quod ad fua remigrafet. Itaque tunc arrepta
feftivitatis occafione progreffus, & forma, & ha-
bitu, & pronuntiatione, & verbis confufe ab eo
prolatis, modo Aufoniorum, modo Hunnorum,
modo Gotthorum linguam intermifcens, omnes
lætitia & hilaritate diffudit, & effecit, ut in ri-
fum, qui fedar & extingui non poterat, pro-
rumperent. Sed Attilas femper eodem vultu,
omnis mutationis expers & immotus perman- pag.

68.

fit, neque quicquam facere, aut dicere, quod Α
jocum, aut hilaritatem præ fe ferret, confpectus
eft: præterquamquod juniorem ex filiis introeun-
tem, & adventantem, nomine Irnach, placidis &
latis oculis eft intuitus, & eum gena traxit. Ego
vero cum admirarer Attilam, reliquos fuos libe-
ros parvi facere, ad hunc folum advertere, &
animum adjicere, unus ex barbaris, qui prope
me fedebat, & Latinæ linguæ ufum habebat, fi-
de prius acccpta, me nihil eorum, quæ diceren-
tur, evulgaturum, dixit, Vates Attilæ vaticina-
tos effe, ejus genus, quod alioquin interiturum
erat, ab hoc puero refauratum iri. Ut vero
convivium ad multam noctem protraxerunt, mi-
nime diutius nobis compotationi indulgendum ef-
fe duximus, fed frequentes exivimus. Die exor-
to Onefegium adivimus, dicentes nos dimitti
oportere, neque nobis diutius in vanum tempus te-

rendum eite ule Attilam quoque in ea de Pou- Β
tate, & nos dimittere conftituife refpondit. Ita -
que non multo poft confilium Procerum de his,
que Attilas ftatuerat, habuit, & litteras, quæ
ab eo Imperatori redderentur, digeffit. Aderant
enim, quorum curæ epiftolas fcribere incumbe-
bat, inter quos erat Ruficius vir e fuperiore My-
fia ortus, qui ab hoftibus captus, cum dicendi fa-
cultate valeret, barbaro laborem & operam in
confcribendis epiftolis navabat. Dimiffo confilio
ab Onefegio precibus contendimus, ut Syllæ uxo-
ri & ejus liberis, qui in expugnatione urbis Ra-
tiariæ, una cum matre fervituti mancipati fue-
rant, libertatem reftitueret. Et vero ab his liberan-
dis minime abhorrebat, fed eorum liberationem
magna pecuniæ fumma emptam volebat. Itaque
nos eum fupplices orare & obteftari, ut habita eo-
rum priftinæ fortuna ratione, præfentis calamita- C

tis commiferatione moveretur. Ille ut Attilam
adiit, mulierem pro quinquaginta aureis liberam.
abire fivit, & ejus filios dono ad Imperatorem
mifit. Interea Reccam Attila uxor, quæ ejus res
domefticas curabat, nos etiam ad coenam invita-
vit. Adeam, ut erat multis Scythiæ Principibus
comitata, accedentes, contigit nobis ejus huma-
nitate frui. Illa vero nos excepit mellitis & jucun-
dis confabulationibus, & magnifico epularum ap-
paratu. Tum unufquifque eorum qui aderant fur-
gens, Scythica comitate poculum plenum nobis
porrexit, & eum qui biberat amplexus, & exo-
fculatus illud excepit. A cœna nos in tentorium
noftrum recipientes, fomnum cepimus . Poftridie
iterum nos Attilas ad cœnam invitavit, & eodem
quo prius ritu ad eum acceffimus, & ad hilarita-

tem nos convertimus. Accidit autem, feniorem D

ex filiis Attila minime in hoc convivio in ejus Edit. Parif. thoro una cum ipfo accumbere, fed Oebarfium pag. 69. patruum, quem patris loco ducebat. Per totum convivii tempus nos blandis fermonibus appellans, Maximinum Imperatori dicere præcepit, ut Conftantio, quem ad eum Aetius, ut ab epiftolis effet, miferat, uxorem daret eam, quæ illi promiffa fuerat. Etenim Conftantius, una cum Attilæ legatis, ad Theodofium venerat, & fe operam daturum, ut pax longo tempore inter Romanos, & Hunnos fervaretur, dixerat, modo fibi uxorem locupletem matrimonio copularet. Huic petitioni Imperator annuerat, & Saturnilli filiam viri & opibus, & genere clari & ornati, fe illi nuptui daturum promiferat Saturnillum autem occidit Athenas, feu Eudocia, (utroque enim nomine vocabatur) neque Imperatori ad exitum perducere, quod promiferat, per Zenonem virum Con. tularem licuit Is enim tunc temporis magna Ifaurorum multitudine fipatus urbi Conftantinopoli, quæ bello premebatur, præfidio erat, & Eoos exercitus regebat . Itaque puellam cuftodia eduxit,& Rufo cuidam uni ex fuis neceffariis defpondit. Hac puella fibi fubtracta, Conftantius barbarum orabat, ne fibi factam contumeliam negligeret fed perficeret, ut illi uxor daretur, aut ea quæ erepta fuerat, aut etiam alia quæ dotem adferret. Quamobrem per cœnæ tempus Barbarus juffit Maximino, ut Imperatori diceret: Nonoportere Confantium fua fpe falli, & ab Imperatoris dignis

.

tate alienum videri mendacem effe. Hæc Attilas

기

ти

~

νον ἐφαίνετο πλίῳ ὅτι τὸν νεώτατον τζ παίδων, Ηρνᾶς δὲ
ὄνομα τότῳ, εἰσιόντα καὶ παρεςῶτα, είλκε τῆς παρειάς, γα-
λιωοῖς ὑποβλέπων όμμασι πρὸς αυτόν· ἐμὲ ἢ θαυμάζον-
τες, ὅπως τὸ μὲν ἄλλων παίδων ὀλιγωρότη, πρὸς δὲ ἐ-
κεινον ἔχει τὸν νοῦ· ὁ παρακαθήμενος βάρβαρος, σωιεὶς
τῆς Αὐσινίων φωνῆς, καὶ τὸ παρ' αυτό μοὶ ῥηθησομένων
μηδὲν ἐκλέγειν προειπῶν, ἔφασκετὲς μάντεις της Ατττή-
λα προηγορο κέναι, τὸ μὲν αυτό πεσεῖναι γένος, ὑπὸ δὲ ν
παιδὸς αναςήσεθαι τούτω . ὡς δὲ ἐν τῷ συμποσίῳ ελκον
τωνύκτα ὑπεξήλθομυ. ἐπιπολὺ, μὴ βουληθέντες τη
πέτῳ προσκαρτερεῖν ἡμέρας δὲ γενομένης, ἐπὶ τὸν Ονηγή-
στον ήλθομον, χαι ἡμᾶς διαφεθεῖναι λέγοντες, καὶ μὴ
των άλλως τρίβειν τον χρόνον. κὃς ἔφη, ἐθέλειν καὶ τὸν Ατ-
τήλαν Ντοπέμπειν ἡμας καὶ μικρὸν δαλιπών ἅμα τοῖς λο-
γάσιν, ἐβουλεύετο περὶ τῇ Αττήλᾳ δεδεγμένων, καὶ τὰ βα-
σιλεῖ ἀποδοθησόμμα συνέταττε γράμματα υπογρα
φέων αυτῷ παρόντων, καὶ Ρουσικίου, ἀνδρὸς ὁρμωμένου
μὲν ἐκ δανω Μυσίας, ἁλόντος δὲ ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ διὰ
λόγων ἀρετίω τῷ βαρβάρῳ ἐπὶ τῇ 7 γραμμάτων απο-
νεμένε συντάξει . ὡς δὲ ἐκ τῆς συνόδου εξανέςη· ἐδείθη μὲν
αυτό περὶ λύσεως ὃ Σύλλου γαμετῆς, ἢ τῷ ἐκείνης παί
δων, ἐν τῇ Ρατιαρίας ἀνδραποδιπέντων ἁλώσει. καὶ πρὸς
μὲν τα αυτῷ ἐκ ἀπηγέρασε λύσιν, ἐπὶ πολλοῖς ἢ σφᾶς
ἐβέλετο χρήμασιν ἀπεμπολᾷν ἡμῶν δ, ἐλεύειν αυτὲς τῆς
τύχης, ἱκετευσάντων, τωὺ προτέραν ούδαιμονίαν λογι
ζόμλυον· διέβη τὲ πρὸς τὸν Αττήλων· καὶ τοὺ μὲν γυναῖκα
ἐπὶ πεντακοσίοις διαφῆκε χρυσοῖς, τὰς δὲ παῖδας δῶρον
ἐπεμπε βασιλεῖ. ἐν τούτῳ ἢ καὶ ἡ Ρίκαν, ἡ τὸ Αττίλα γα-
μετὴ, παρὰ ἀδαμειτῶν αυτῆς πραγμάτων τωὼ ἐπιξοπ
ἔχοντι, δειπνεῖν ἡμᾶς παρεκάλει. καὶ παρ' αυτὸν ἐλθόν-
τες, ἅμα τισὶ τῇ ἐκ τῶ ἔθνες λογάδων, φιλοφροσαύης ἐ-
τύχομαι ἐδεξιῶτος ἡμᾶς μειλιχίοις τε λόγοις, καὶ τῇ τῇ
ἐδωδίμων παρασκευῇ καὶ ἕκασος τζ παρόντων, Σκυθική
φιλοτιμίᾳ, κύλικα ἡμῖν πλήρη ανισάμδρος ἐδίδα · καὶ
τὸν ἐκπιόντα περιβαλῶν, καὶ φιλήσας, ταύτίω ἐδέχετο .
με ν τὸν δεῖπνον ἐπὶ τω σκηνὰ ἐλθόντες, ἐς ὕπνον ἐξά-
παρων τῇ δυσεραίᾳ ἐπὶ συμπόσιον αὖθιςὑμᾶς Αττίλας
ἐκάλει καὶ τῷ προτέρῳ τόπῳ παρά τε αυτὸν εἰσήλθομον, κ
ἐς τω δἰωχίαν ἐξ ἀπημα συνέβαινεν ἐπὶ τῆς κλίνης ἅ-
μα αυτῷ μὴ τὸν αρεσβύτερον ἢ παίδων παι, ἀλλὰ τὸ
ω ἡβάρσιον, θεῖον αὐτῷ τυγχάνοντα πρὸς παρός· παρὰ
παν ἢ τὸ συμπόσιον λόγοις φιλοφρονόμβρος, φράζειν ήμας
βασιλεί παρεκελεύει τον Κωνσαντίῳ,ὃς αυτῷ παρὰ Αε-
τίου ἀπέςαλτο ὑπογραφέως χάριν, διδόναι 5 αυτῷ γυ
ναῖκα καὶ ὑπέχετο παρὰ δὲ τὸν βασιλέα Θεοδόσιον ἅματοῖς
καλῶσι παρὰ τὸ Αττήλα πρέσβεσιν ἀφικόμενοςὁ Κων-
τάντιος, ἢ εἰρώτω Ρωμαίοις καὶ Σκύθαις ἔφησε ἐπὶ μικρὸν
φυλάττεπαι χρόνον “παρασκευάσεις αν αυτῷ σιωαῖκα οι' - * παρασκεύα
πορον δοίη . καὶ πρὸς τᾶτο ἐπένδυσε βασιλούς, καὶ Σατορνί- σιν, αν
λ8, περιεοίᾳ καὶ γίνει κοσμημένου θυγατέρα ειρήκει δώ-
σειν. τὸν δὲ Σατορνίλον ἀν' ηρήκει Αθήνας ἡ καὶ Εὐδοκία.
ἀμφοτέροις δὺ ἐκαλεῖτο τοῖς ὀνόμασιν . ἐς ἔργον δὲ τῷ ἀν
τὸ οὐ συνεχώρησεν ἀχθαι ὑπόχεσιν Ζώων, ὑπατι-
κὸς ἀνὴρ, καὶ πολλίω ἀμφ' αυτὸν ἔχων Ισαυρων διώαμιν,
μεθ ̓ ἧς καὶ τω Κωνςαντίνε καὶ τὸν τὰ πολέμου καιρὸν φυ
λάττειν, ἐπετέξαπτο. τότε δὴ τῇ ἐν τῇ ἕω σρατιωτι
κῶν ἄρχων ταγμάτων,ὑπεξάγει 7 φρουρίς ἢ κόρίω, καὶ Ρέ-
φωτινὶ, ἐνὶ τὸ ἐπιτηδείων, κατεγγυᾷ ταύτης αφηρημέ
ὁ Κωνσάντιος ἐδεῖτο το βαρβάρου, ἐνυβρισμένου
αυτὸν μὴ περιορᾶπαι· ἀλλ ̓ ἢ τὰ ἀφαιρεθεῖσαν, ἣ κ
ἄλλω αυτῷ δίδοθαι γαμετίω φέρνω εἰσοίσουσαν.
παρὰ τὸν ἢ δείπνου τοίνων καιρὸν ὁ βάρβαρος λέγειν
τῷ βασιλεύοντι τὸν Μαξιμίνον ἐκέλευε, μὴ χρεαι

της

αν

2

در

ત

A

Σηβάρος

λόγο; δ'.

~

~

2

ftantius illi ingentem pecuniæ fummam daturum pollicitus erat, fi ejus ftudio & opera uxorem e Romanis puellis locupletem duceret. Adveniente nocte a cœna difceffimus. Tribus deinde diebus elapfis, muneribus donati dimiffi fumus. Attilas quoque Berichum, virum e Scythiæ primoribus, multorum vicorum in Scythia dominum, & qui in convivio eodem, quo nos ordine,fed fupe-. riore loco federat, nobifcum legatum ad Imperatorem mifit. Hunc enim & alias Romani pro. legato admiferant. Nobis autem iter conficiêntibus, & ad quemdam vicum appellentibus captus eft vir Scytha, qui a Romanis explorandi gratia in barbaram regionem defcenderat, quem crucis fuppiicio affici Attilas præcepit . Poftridie etiam dum per alios vicos proferviebant, manibus vindi poft terga trahebangrederemur, duo qui apud Scythas fervitutem tur, quod his ; quos belli cafus fuæ vitæ necifque dominos feciffet, vitam eripuiffent. Hos immiffis inter duo cornua lignea capitibus cruce necarunt: Berichus vero ufque dum Scy- Edit. Parif. thia exivimus, communi, eademque via nobifcum iverat, & placidus, & amicus vifus pag. 7ο. erat. Ut Iftrum trajecimus, propter quafdam vanas caufas a fervis profectas, nos inimicorum loco habuit. Et primum quidem equum, quem Maximino dono dederat, ad fe revocavit. Etenim Attilas omnes Scythiæ principes, qui in ejus comitatu erant, donis Maximinam ornare jufferat, & unufquifque certatim illi equum contulerat, inter quos & Berichus. At ille cum frugi fe probare & moderationis gloriam reportare ftuderet, ex equis oblatis paucos acceperat,

(

in

τῆς ἐξ αὐτὸ τὸν Κωνσάντιον ἐλπίδος χαμαρτεῖν· ἔτ ~ A Maximino in mandatis dabat, propterea quod Cone
βασιλεῖ τὸ ψεύδεθαι· ταῦτα δὲ ὁ Αττήλας ἐνετέλλετο
ποχομένε Κωνταντίν χήματα δώσειν, εἰ τῇ ζαπλέτων
αυτῳ παρὰ Ρωμαίοις κατεγγυηθεί η γυνή . το δὲ συμπο-
σίουὑπεξελθέντες με τα νύκτα· ἡμερῶν διαγενομένων
τριῶν, διηρείθημα δώροις πίς προσήκεσι τιμηθέντες
ἔπεμπε ὁ Αττήλας καὶ Βέριχον ἡμῶν ἐν τῷ συμποσίῳ
προκαθεθέντα άνδρα 7 λογάδων, καὶ πολλῶν ἐν τῇ Σκυ-
θικῇ κωμῶν ἄρχοντα παρὰ βασιλέα πρεσβευσόμβρον,
ἄλλως τε ~ αυτὸν οἷα δὴ πρέσβιν παρὰ Ρωμαίων δέξα-
παι ποιεμένων ἢ ἡμῶν τὰ πορείαν, καὶ πρὸς κώμῃ κατα-
λυσάντων τινὶ, ἥλω Σκύθης ἀνὴρ, κατασκοπῆς ἕνεκα
ἐκ τῆς Ρωμαίων ἐς τω βάρβαρον διαβεβηκὼς χώραν· καὶ
αυτὸν Αττίλας ανασκολοπιπίαι παρεκελεύσατο τη δὲ Β
ἐπιέσῃ, δι' ἑτέρων κωμῶν πορευομένων ἡμῶν, ἄνδρες
δύο της παρὰ Σκύθας δουλευόντων ἤγοντο, ὀπίσω τω χεῖ
ρε δεδεμένοι, ὡς τοὺς και πόλεμον ανελόντες δεασότας· καὶ
ἐπὶ ξύλων β'. κεραίας ἐχόντων ἀμφοῖν τὰς κεφαλας ἐμβα-
λόντες, ἀνεςαύρωσαν. ἐφ' ὅσον δὲ τίω Σκυθικών διεξήει
μίμ, ὁ Βέριχος ἐκοινώνει τὲ ἡμῖν τῆς ὁδο, καὶ ἥσυχές τις
κι ἐπιτήδειος ὀνομίζετο. ὡς ἢ τὸν Ιςρον ἐπεραιώθημε
ἐν ἐχθρῶ ἡμῖν ἐγένετο μοίρᾳ, διά τινας ἑώλες προφά
σεις, ἐκ τῇ θεραπόντων σιωενεχθείσας · καὶ πρότερον
μὲν τὸν ἵππον ἀφείλετο, ὡς τὸν Μαξιμῖνον δωρησάμβυος
Ι . ὁ δὲ Αττήλας παίτας τὰς ἀμφ' αυτὸν λογάδας παρε-
κελεύσατο δώροις τὸν Μαξιμῖνον φιλοφρονήσαθαι, καὶ
ἕκατος ἐπεπόμφει ἵππον αυτῷ, μεθ' ὧν καὶ ὁ Βέριχος ό-
λίγες δὲ λαβῶν, τὰς ἄλλες ἀπέπεμπε, τὸ σῶφρον δηλῶ
σαι ἐκ δ μεξιότητος ἐαπεδακώς . τότον δω ἀφείλετο τὸν
ἵππον, καὶ ἔτε συνοδοιπορεῖν, ἔτε συνεσιᾶπαι έχε
το. ὥςεἡμῖν ἐν τῇ βαρβάρων χώρᾳ γενομένε συμβόλου,
ἐς τὰτο προελθεῖν· καὶ ἐντεῦθεν δὲ τῆς Φιλίππε ἐπὶ τ
Αδριανόπολιν τω πορείαν ἐποιησάμεθα ἐν ᾗ διαναπαυ
σάμθμοι, ἐς λόγες ἤλθομ τῷ Βερίχῳ, καὶ αὐτὸν τῆς πρὸς
ἡμᾶς σιωπῆς κατεμεμψάμεθα, ὅτι γε δὴ ὀργίζεται ἐκ
ἀδικᾶσιν ἐδεν θεραπούσαντες δε αυτὸν, καὶ ἐπὶ ἐςίασιν
καλέσαντες, ἐξωρμήσαμ . κὶ τῷ Βιγίλᾳ ἐν τῇ ὁδῷ
ἀπαντήσαντες ἐπὶ τω Σκυθικἐπαναζευγνύτι, καὶ τὰ
παρὰ Αττήλα ἡπῖν τῆς ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ ὑποκρίσεως εἰ
ρημενα ἀφηγησάμθμοι, τῆς ἐπανόδο εἰχόμεθα. ὡς δὲ ἐς ἢ D
Κωνςαντίνε παρεγενόμεθα, μεταβεβλῆθαι μὲν οἰώμε
θα τὸν Βέριχον τῆς ὀργῆς. ὃς δὲ τῆς ἀγείας ἐκ ἐπελέλη-
το φύσεως ἀλλ' ἐς διαφορὰς ἐχώρες, καὶ ἐν κατηγορίᾳ
ποιεῖτο τὸν Μαξιμῖνον, ὡς ἔφσον εἰς τὰ Σκυθικώ έχα-
βὰς, τὸν Αρεόμινδον καὶ τὸν Αστέρα ἄνδρας σρατηγὸς
μηδεμίαν παρὰ βασιλεῖ ἔχειν μοίραν· καὶ ὡς ἐν ὀλιγο-
είᾳ τὰ κατ ̓ ἀυτοὺς ἐποιήσατο, των βαρβαρικὼ ἐλέγξας
κυρότητα.

50

~

~

ή

τη

οι

Αναζεύξαντα “ Βιγίλαν, καὶ ἐν οἷς Αττήλαν τόποις ατριβω συνέβαινεν ἀφικόμενον, περιςάντες, εἶχον οἱ πρὸς τέτο παρεσκευασμένοι Βάρβαροι καὶ τὰ χρήματα, ἅπερ τῷ Εδέκωνι ἐκόμιζεν, ἀφείλοντο, ὡς δὲ κὶ αὐτὸν παρὰτ Ε ρα Αττήλων ἦγον, καὶ ἀνηρωτᾶτο ὅτου χάριν τοσο τον φέρος χρυσίον, ἔφη οἰκείας τὲ νὶ ἢ παρεπομένων προνοίας ἕνεκα, ὥσε μὴ ἐνδείᾳ ξοφῶν ἤ ἵππων απαίει, ἢ καὶ ἃ φορτηγῶν ὑποζυγίων, ὑπὸ τῆς μακρᾶς ἐκδαπανηθέντων ὁδο, χαμαρτεῖν δ περὶ τῆς πρεσβείας απεδής, παρεσκόᾶπαι δὲ αὐτῷ καὶ ἐς αἰχμαλώτων ων, πολλῶν κατὰ τω Ρωμαίων δοθέντων αυτό, τις σφίσι προσήκοντας λύσαθαι. καὶ ὁ Αττήλας, ἀλλ ̓ ἔτι, ἔφη, σὺ πονηρὸν θηρίον (ἢ Βιγίσοριζόμενων λέγων) τω δίκω “σοφιζομένης λύσεις, ἐδὲῖσαι σοι πρόφασις ἱκανὴ εἰς τὸ τω κόλασιν διαφυγεῖν μείζονος μὲν τῆς δαπάνης παρασκευῆς οἷα χρημάτων ὑπαρχέσης, καὶ

Maximino dederat, ademit, neque deinceps ea-
dem via ire, aut converfari nobifcum inftituit.
Itaque hofpitalitatis teffera, in barbara regione
contracta, eo ufque progreffa eft. Hinc per
Philippopolim ad Adrianopolim nobis iter fuit.
In hac civitate paulum moræ trahentes, & quie-
fcentes, Berichum fumus fermone aggreffi, &
cum eo, quod tamdiu erga nos filentium tenuif-
fet expoftulavimus. Nec enim ullam fuiffe.
caufam, cur nobis irafceretur, quandoquidem in
nulla re eum offenderamus. Itaque eo placato
& ad cœnam invitato ab Adrianopoli movi-
mus . In itinere Bigilam, qui in Scythiam re-
vertebatur, obvium habuimus: quo edocto
quæ Attilas ad legationem noftram refponderat,
cœptum iter continuavimus. Ut Conftantinopo-
lim venimus, Berichum exiftimabamus iram
abjeciffe, fed agreftis & feræ fuæ naturæ mi-
nime eft oblitus. Nam Maximinum infimula-
vit dixiffe, Areomindi & Afparis exercituum
ducum auctoritatem apud Imperatorem nullius
effe ponderis, & cum barbarorum levitatem &
incoftantiam notaffet, eorum gefta in nullo pre-
tio habenda .

:

Reverfum Bigilam (tum forte contigerat Attilam in his locis effe, unde profectus fuerat) circumftantes barbari ad id præparati comprehenderunt & manus in pecunias, quas Edeconi adferebat, injecerunt, & eum ad Attilam adduxerunt. Is ex eo quæfivit, cujus rei gratia tantum auri adfportaffet. Ad fubfidia rei familiaris refpondit, & ut eorum, qui mecum funt neceffitatibus providerem, ne rerum neceffariarum inopia, aut equorum, aut alionecefariarum inopia, rum animalium vecturæ aptorum penuria, quæ per longa itinera deperierant, a ftudio obeundarum legationum avocarer Præterea in redemptionem captivorum. Multos enim ex Romanis a fe magnopere petiiffe, ut proximos fuos redimeret. Cui Attilas: Sed neque jam o dira beftia, Bigilam appellans Bigilam appellans, ullum tibi tuis cavillationibus judicii fubeundi patebit pag. 77. effugium : neque ulla fatis jufta & idonea caufa erit, qua meritum fupplicium evitare poffis Longe enim major fumma eft, quam qua tibi fit opus ad fuftentandam familiam, vel etiam quam impendas in emptionem equovel animalium vecturæ aptorum, vel

Edit. Parif.

pag. 73.

cum eo erant,

liberationem captivorum, quorum tamen om Α ε ὑπὸ σεἵππων, καὶ ὑποζυγίων ὠνηθησομένων, κα
nium jamdudum Maximino, & his qui
interdixi commercium. Hæc
dicens, filium Bigila (is tum primum patrem
fecutus in barbaram regionem venerat ) ense
trajici jubet, nifi pater palam faceret , quem
in ufum, & quam ob caufam tantum auri ad-
vexiffet . Ille ut vidit filium morti addictum,
ad lacrymas converfus jus implorare & en-
fem in fe mitti debere, non in filium, qui
nihil commeruiffet . Nec cundatus,
clandeftina confilia, quæ a fe ab Edecone,
& Eunucho & Imperatore in Attilam com-
-pofita fuerant, aperuit, & ad preces prolap-
fus orare & obteffari, ut fe occideret, & h-
lium nihil promeritum liberaret. Cum autem
Attilas ex his, quæ Edecon fibi detexerat, Bi-
gilam nihil mentitum perfpiceret, in vincu-
la duci præcepit, a quibus non prius eum exfo- Β
luturum minatus eft, quam ejus flius in eam
rem dimiffus, alias centum auri libras pro
utriufque liberatione exfolviffet & Bigilas
quidem in vincula eft conjectus, filius autem

ad Romanos rediit. Mifit etiam Attilas Ore-
stem & Eslam Conftantinopolim. Hinc
Attilas,
illinc Zeno Chryfaphium ad pœ-.
nam depofcebant. Omnium autem in eum ani-
mis,
& ftudiis inclinatis, vifum eft ad At-
tilam legatos mittere Anatolium & Nomium :
Anatolium quidem regiorum tributorum præfe-.
&tum, & qui pacis cum barbaro initæ con-
ditiones propofuerat: Nomium vero magiftri
dignitatem gerentem, & in numerum patricio-
rum una cum Anatolio allectum. Eo illi per
omnes honorum gradus afcenderant. Miffus
vero eft cum Anatolio Nomius
non folum
propter dignitatis amplitudinem, fed etiam quia
erat benevolo in Chryfaphium animo, &
apud barbarum gratia, & auctoritate pluri-
mum valebat. Propterea quod ad ejus fe ra-
tiones adjunxerat, cum ei, qui res, quæ tunc
erant componere cuperet, minime pecuniis
parcendum effe cenfuerat. Et illi quidem mit-
tebantur,
quo Attilam ab' ira dimoverent,
& pacis conditiones obfervare perfuaderent .
Qui dicerent quoque Conftantio nuptum datum
iri puellam minime Saturnilli filiæ gene-
re & opibus inferiorem. Illam enim minime
gratum hujufmodi matrimonium habuiffe: ita-
que fecundum legem alteri nupfiffe. Nec
enim apud Romanos fas effe, mulierem invi-
tam viro collocare. Mific & Eunuchus au-
rum ad barbarum, quo mollitus ab ira de-
Iftro
tranfmiffo, ad Drenconem fluvium ufque (fic
cnim appellant ) penetrarunt. Illic Attilas
pudore & reverentia tantorum virorum motus,
ne longioribus itineribus defatigarentur,
illis collocutus eft. Initio quidem multa fu-
perbe, & infolenter differens tandem ma-
gnitudine numerum æquior factus eft, & blan-
da legatorum oratione delinitus, fe pacem fer-
vaturum fecundum conventiones juravit. Se
quoque omni regione trans Iftrum, tamquam
cedere, ne-
Romanorum juris, ditionifque
que porro Imperatori de profugis reddendis
moleftum futurum, modo Romani in po-
fterum a transfugis admittendis tempera-

duceretur Anatolius & Nomis Fifa

cum

quam

C

D

Liberavit & Bigilam, numeratis cen- Ε
tum auri libris (quas Bigile filius cum le-
gatis in Scythiam veniens attulerat.) Tum
& Anatolio, & Nomio gratificans
plurimos captivos illis fine ullo pretio con-
ceffit. Poftremo donatos equis & ferarum
pellibus, quibus Scytharum Reges ad or-
natum utuntur, dimifit. Comitem illis ad-
didit Conftantium, ut Imperator re confirma-
, quæ verbis promiferat . Ut legati redie-
runt, & cum Attila ultro citroque ala tran-
factaque percurrerunt, Conftantio nuptui da-
tur quondam uxor Armatii filii Plinthæ
qui apud Romanos exercitum dux fue-
& Confulatum inierat. Ille in Ly-
biam profectus, acie cum Auforianis decer-

ret

rat

ΤΟ

ν

ἐς

~

ንፁ ።

τῷ αἰχμαλώτων λύσεως, ἂν στὸ Μαξιμίνῳ παρ ἐμὲ ἀν
φικομένῳ ποιῶν ἀπηγόρευσα ταῦτα εἰπὼν, τὸν ὑὸν ( τ
5 καὶ τῷ Βιγίλᾳ τότε πρῶτον ἐς τίω βαρβάρων ἠκολουθηκὼς
χώραν ) ξίφει καταβληθίώαι παρεκελεύσατο, εἰ μὴ φθάν
σας εἶποι, ὅτῳ τὰ χρήματα, καὶ δι τ αἰτίαν, κομίζει.
ὁ δὲ, ὡς ἐθεάσατο τὸν παῖδα ἐπὶ θάνατον είχοντα,
δάκρυά τε καὶ ὀλοφυρμὲς ἐξάπη καὶ ἀνεβόα τω δίκω,
ἐπ ̓ αὐτὸν φέρειν τὸ ξίφος, ἐκἐπὶ τὸν νέον ἀδικουῦτα ἐδέν.
καὶ μηδὲν μελλήσας, τά τε αυτῷ καὶ Εδέκωνι, καὶ τῷ
વે
δυνούχῳ, καὶ τῷ βασιλεῖ μελετηθέντα έλεγε. συνεχῶς
δὲ ἐς ἱκεσίων ξεπόμενος, ὥςε αυτὸν μὲν ἀναιρεθαι,
αφεθαι δὲ τὸν παῖδα · γνὲς δὲ ὁ Αττήλας ἀπὸ τ
Εδέκωνι ειρημένων, μηδὲν διεψεῦσαι τὸν Βιγίλων, ἐν
δεσμοῖς εἶναι προσέταττεν ε πρότερον λύσειν ἀπειλή
σας πρὶν ἢ τὸν παῖδα ἐκπέμψας, ἑτέρας αυτών χρυσία
λίξας ὑπὲρ τὸ σφετέρων κομίσοι λύξων -
ων . κι ὁ μὲν
ὁ μὲν ἐδέ
δετο, ὁ δὲ ἐς τω Ρωμαίων ἐπαινει. ἔπεμπε δὲ καὶ Ορέσ
την καὶ Ησλων ὁ Αττήλας ἐς τὰ Κωνςαντίνου. Οτι ὑπ'
ἀμφοτέρων, Αττήλα τε νὶ Ζώωνος, αἰτούμβιος ὁ Χρυ
τεκ)
σάφιος, ἐν ἀγωνίᾳ καθεσήκει. πάντων δὲ αὐτῷ δὔνοιαν
τε να απεδίο συνεισφερόντων, ἐδόκει παρὰ τὸν Αττήλων
πρεσβεύεθαι Ανατόλιον Νόμον · τὸν μὲν Ανατόλιον ἢ
ἀμφὶ βασιλέα ἄρχοντα τελῶν, καὶ τας σωθήσας της
ἐκείνου εἰρτης προθέμβυον· τν Νόμον ἢ τὸ μαγίςρου
τιμω ἄρξαντα, καὶ ἐν τοῖς πατρικίοις συνὶ ἐκείνῳ κατα-
λεγόμλυον. οἱ δὴ τὰς ἀρχας ἀναβεβήκασι πάσας : συ-
νεπέμπετοἢ Ανατολίῳ Νόμος, ο δὲ μέγεθος τῆς τύ-
χης μόνον, ἀλλὰ ὡς καὶ τῷ Χρυσαφίῳ ἔυνους ὤν, καὶ
φιλοτιμίᾳ τῇ βαρβάρε περιεσόμβυος . ὅτι γὰρ μάλισα
προσῆν αυτῷ τὸ μὴ φείδεσθαι χρημάτων τὸ παρὸν δα
θεῖναι ἐαπουδακότι. καὶ οὗτοι μὲν ἐςέλλοντο, τὸν Αττή-
λῳ ἀπάξοντες τῆς ὀργῆς, κτ εἰρώνω ἐπὶ ταῖς συν
τάξεσι χαφυλάττειν πείσοντες· λέξοντες ἢ κ, ὡς της
Κωνσαντίῳ κατεγγυηθήσεται γων; ἐ μοίων της Σα-
τορνίλου, γένει τεν περιουσίᾳ ἐκείνω μὴ βεβολή
παι, ἀλλ ̓ ἑτέρῳ και νόμον γήμαθαι. οὐ τὸ θέμις παρὰ
Ρωμαίοις, ἄκουσαν γυναῖκα κατεγγυᾶται ἀνδρί . ἔπεμ-
πες κὶ ὁ συνοῦχος τῷ βαρβάρῳ χρυσίον, ὥςε αυτόν μειλι-
χθέντα ἀπαχθίώαι το θυμᾶ. Οτι οἱ ἀμφὶ τὸν Ανατόλια
α) Νόμον τὸν Ιςρον περαιωθέντες, ἄχεις το Δρέγκωνος λε-
γομένου πεταμε ἐς τὰ Σκυθικίω διέβησαν· αἰδοῖ
ἀνδρῶν ὁ Αττήλας, ὥςε μὴ τῷ τῆς ὁδοῦ ἐπιτρίβεπαι δια
σήματι, ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ πρὸς αὐτὲς ἐποιήσατο εντο
ξιν. καὶ πρῶτον μὲὺ ὑπερηφάνως διαλεχθείς, υπήχθη τῷ
πλήθει τδ δώρων καὶ λόγοις προσηνέσι μαλαχθείς, φυ-
λάττειν ἢ εἰρήνῳ ἐπὶ ταῖς ἀνταῖς ἐπώμνητο σωθήκαις
ἀναχωρεῖν δὲ καὶ τῆς τῷ Ισρῳοριζομένης Ρωμαίων γῆς, καὶ
τα πράγματα ότι παρέχειν περὶ φυγάδων βασιλεί, εἰ
μή γε Ρωμαῖοι αὖθις ἑτέρες καταφεύγοντας παρ' αυτό δέ-
ξοιντο. ἠφίει δὲ νὶ Βιγίλων, τας ρ' το χρυσᾶς λίξας δεξά
μμος ( ταύτας τὸ αὐτῷ ἐκεκομίκει ὁ παῖς, σι τοῖς αρέσ
βεσιν ἐς τίω συνθήκω ἔαβας κ αἰχμαλώτες ἄνευ λύ-
των ἀφῆκε πλείσες, Ανατολίῳ καὶ Νόμῳ χαριζόμιμος
δωρησάμβυος δὲ καὶ ἵππες αυπῖς, ἢ θηρίων δορὰς, αἷς οἱ
βασίλειοι κοσμουῦται Σκύθαι, ἀπέπεμπε συμπέμψας
κ * Κωνσάντιον,ὥςε αυτῷ βασιλέα εἰς ἔργον ἀγαγεῖν ἢ
ὑπόχεσιν. ὡς δὲ ἐπανῆλθον οἱ πρέσβεις, καὶ ἅπαντα τάτε
παρ' αυτῶν, τάτε παρὰ τὸ βαρβάρου διεξῆλθον κατεγ
γυᾶται τῷ Κωνςαντίνῳ γεὴ, γαμετὴ“Αρματίς γενομέ- " Αρμάτος
νη, παιδὸς Πλίνθε το παρὰ Ρωμαίοις σρατηγήσαντος, κ
ἢ ὕπατον ἄρχω ἄρξαντος, συνεβεβήκει δὲ τὸν Αρμάτον
ἐς Λιβύων διαβάντα ἐπὶ τῇ πρὸς Αὐσοριανὸς μάχη,εύη-

기

αρ εμέ απ you (li

λουθηκώς εἰ μὴ φθάν

κομίζει. χοντα, ἐς

δίκω, ῦτα ἐδέν. · καὶ τῷ કલ્પે

συνεχώς

τρ

ἀπειλή.

μὲν ἐδέ.

Ότι υπ

ὁ Χρυσ

σύνοιαν

N

A

་་

Αττίλα 38

ήλιο

σας της

spou

κατα

. συ

ς τύ.

και

་་

་་

४

"

mox morbo
correptus vitam finierat. Ejus uxori, forma
genere, & divitiis confpicua, poft mariti obi
tum Imperator nubere Conftantio perfuaferat.
Sed fopitis omnibus ad hunc modum cum At-
tila controverfiis Theodofium novus timor
occupavit, ne Zeno tyrannidem invaderet.
Cum Attilas tributum cum Theodofio con-
ventum peteret, aut bellum minaretur &
Romani fe illi per legatos fatisfacturos ref-
pondiffent, miffus eft Apollonius. Hic erat
frater ejus, qui Saturnili filiam duxerat in u-
xorem, quam Theodofius Conftantio promife-
rat, Zeno vero Ruffo collocarat
, qui tunc in
vivis effe deferat . Itaque Apollonius Zeno-
nem cognatione contingebat, & Ducis dignita-
te auctus, legatione functurus ad Attilam mif-
fus erat. Sed tranfmiffo Iftro, minime aditum

ad Attilam nactus eft. Etenim Attilas ira z-
ftuans quod fibi tributum & ftipendium a
Theodofio, & optimis quibufque rerum Impe-
ratoris ftudiofis, & cupidis conftitutum non
folveretur, legatum minime admifit
eum a Edit. Parif.
quo miffus erat, ludibrio habens. Quo tempo-pag. 73·
re Apollonius magnanimi viri facinus aufus
effe dicitur Etenim quamvis Attilas minime
ratam haberet ejus legationem, neque fui con-
veniendi poteftatem facere vellet, nihilo fe-
cius dona, quæ ad eum ab Imperatore Apollo-
nius attulerat, fibi tradi poftulabat, ni daret
mortem illaturum minabatur
Apollonius au-

tem refpondit, non decere Scythas in aliqua.
dubitatione verfari, utrum dona an exuvias
accipiant, cum ea res effet in eorum arbitrio
pofita : indicans dona quidem a lubentibus, &
volentibus accepturos, fi fe tamquam legatum
admitterent, fin minus, quæ eriperent, fpolia

potius quam munera cenferi debere. Marcianus

μερῆσαι μὲν ἐν τῷ πρὸς ἐκείνες πολέμῳ, νοσήσαντα δὲ A taverat, & profpere pugnarat : τελευτησαι * βίον. ὁ δὴ ἢ γαμετίω, καὶ γένει κ περισσία διαπρέπεσαν, έπεισεν ὁ βασιλεὺς τῷ Κωνσαντίνῳ γήμαθαι. ὅτω καὶ τω πρὸς Αττήλων λυθέντων έλαφο ρῶν, ὁ Θεοδόσιος ἐδεδιέει, μή ποτε καὶ Ζήνων τυραννί δι ἐπιθήσεται. Οτι 7 Αττήλα παρὰ Θεοδοσία τεταγ μένον φόρον ζητοιώτος, ἢ πόλεμον ἀπειλοῦτος· ὃ Ρωμαίον ςέλλειν παρ' αυτ πρέσβεις υποκριναμένων, Απολλώνιος ἐπέμπετο. οὗπερ ὁ ἀδελφὸς τὰ Σατορνίλαγεγαμήκει θυγατέρα, τω ὁ Θεοδόσιος ἐβέλετο Κωντωντίνῳ κατεγγυᾷν, Ζώων δὲ Ράφῳ ἐδεδώκει πρὸς γά μον· τότε ἢ ἐξ ἀνθρώπων ἐγεγόνει. το Ζήνωνος ου τῇ ἐπιτηδείων ὁ Απολλώννιος γεγονώς, και τίω τρατη γίδα λαχὼν ἀρχω, παρὰ τ Αττήλων ἐπέμπετο αρεσβουσόμβυος. καὶ τὰ μὲν Ιςρον ἐπεραιῦτο, ἐκ ἔτυχε χρυσία προσάδες * πυρὸς ἢ βάρβαρον " προέδε. ἐν ὀργῇ ὁ ἐκεῖνος ποιές μίμος, τὸ νὰ μὴ κεκομίθαι τὲς φόσες, ὃς ἔλεγον αυ τῷ παρὰ τὸ βελτιόνων καὶ βασιλικοτέρων τετάχθαι· ἐδὲ τὰ πρεσβευσάμβυον ἐδέξετο, ἢ πέμψαντος κατολι γορῶν. ὁ δὲ Απολλώνιος ἀνδρὸς ἔργον και τέτον * και προσεμί- ρον φαίνεται διαπραξάμινος. ο Αττήλα μὴ προε μένα ἢ αυτό πρεσβείαν, μηδὲ ἐς λόγες αυτῷ ἐλθεῖν βε λομένε, παρακελευομένε δὲ πέμπειν ἅπερ αυτῷ ἐκ βασιλέως δῶρα ἐκόμιζε, καὶ θάνατον ἀπειλοῦτος, εἰ μὴ δοίη ἔφησιν ἐκ αἰτεῖν προσῆκε Σκύθαις ἅπερ αυτοῖς ἕξεσιν, ἤ δῶρα ἢ σκῦλα λαβεῖν παραδηλῶν,δῶρα μὲν αυτὶς δοθήσεπαι,εἰ ἀντὶ προσδέξοιντο πρεσβευόμβυον σκαλα δὲ, εἰ ἀνελόντες ἀφέλοιντο. ὅτω μὲν δω ἄπρακτος ἐπανήει. Οτι Γεζεοίχε τίω Ρώμίω πορθήσαντος, καὶ βασιλεύοντος Αβίτα, Μαρκιανὸς ὁ 7 ~ ἕω Ρωμαίων βασιλεὺς παρά * Γεζέριχον * * βανδήλων ἄρχοντα πρέσβεις ἔςελλο», ὥςε ι Ιταλῶν ἀπέχεθαι γῆς, καὶ τὰς βασιλείας ἐκπέμπειν γυναίκας αἰχμαλώτες ἀγομένας, τώ τε Βαλεντι νιανᾶ γαμετίω, καὶ τὰς ἀυὸ θυγατέρας. καὶ οἱ πρέσβεις ἐς ἢ ἕω ἄπρακτοι ἐπανήεσαν. ἐδενὶ τὸ ἀπεςαλμένων παρὰ τὸ Μαρκιανδ ὁ Γεζέριχος υπήκεσαν, ἐδὲ μίω λύειν τὰς γυναῖκας ἐβέλετο. ὁ δέ Μαρκιανὸς ἕτερα πρὸς αυτ διέπεμπε γράμματα, καὶ πρεσβοσόμενον Βλή δαν· τ δὲ τὸ Γεζερίχε αἱρέσεως επίσκοπος . διο χρισιανῶν θρησκείας καὶ τὰς Βανδήλες εἶναι συμβα- D alienum a fua legatione perfpexit, in' verba αίνει.ὃς ἐπειδὴ παρ' αυὶ ἀφίκετο, καὶ ἔγνωτῇ αυτὸ μὴ ὑπακέοντα πρεσβείᾳ ἀυθαδετέρων λόγων ήπτετο, καὶ ἔφη, μὴ συνοίσειν αυτῷ, εἴπερ ὑπὸὶ παρέσης δυημερίας αρθεὶς καὶ ἢ καὶ τὰ ἕω Ρωμαίων βασιλέα πρὸς πόλεμον αυτῷ ἀναςῆναι παρασκευάσοι, τὰς βασιλείας μὴ λύ » γωαῖκας. ἀλλ ̓ ἔτει προηγησαμένων ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ ῥημάτων ἐπιείκεια, ἔτε ἀπειληθεὶς φόβος, μέτρια * Γεζέριχον φρονεῖν μάγκασεν. ἄπρακτον τὸ καὶ Βλήδαν ἀπέπεμπε. καὶ ἐς των Σικελίαν ἆνθις, κι ἐς τὰ πρόσοικον αυτῇ Ιταλίαν, διαμιν απεμψάμβυος, πᾶσαν ἐδῄς ὁ κε Αβιτος, ὁ τῇ Εσπερίων Ρωμαίων βασιλεὺς, ἐπρεσβεύετο και αυτός παρὰ “ Γεζέριχον, το πάλαι αυὶ ὑπομιμνήσκων απονδῶν ἃς εἰ μὴ φυλάττει ἕλοιντο, καὶ αυὶ παρασκευάσαθαι, πλήθει τε οἰκείῳ πίσωμον, κ τῇ ν συμμάχων ἐπικερίᾳ. ἔπεμπε δὲ καὶ παρὰ τὸν Ρεκί μερ ἐς τίω Σικελίαν σου τρατῷ. Οτιτ Ρωμαίων ἐς Κόλλες ἐλθόντων, κ συμβαλλόντων πόλεμον πρὸς Λαζὸς, ὁ μὲν Ρωμαϊκὸς σρατὸς ἐς τὰ σφέτερα επανέζάξων, καὶ οἱ ἀμφὶ τὰ βασιλεια πρὸς τίω ἑτέραν μάχων bat. Gobafes quoque legatos mifit ad Parthos, & παρεσκευάζοντο, βελευόμενοι πότερον τω αυτώ, ἢ τίω δι Αραβίας - Περσῶν χώρας προσοίκε πορευθέντες ὁδὸν ἢ πόλεμον ἐπάξεσι, πρότερον πρεσβείᾳ ἢ μόναρχον Παρθυαίων πείσαντες. και τὸ θάλατταν ἄπορος ἀυτῖς πᾶν ἐνομίζετο τὰς δυχωρίας παραπλεῖν, ἀλιμένα τῆς Κόλχε τυγχανέσης. ὁ δὲ Γοβάζης ἐπρεσβούετο μὲν καὶ αὐτὸς παρὰ τὸς Παρθυαίες· ἐπρεσβεύετο δὲ νὶ

Romanorum Orientalium Imperator ad Gen-
ferichum poft Romam ab eo, Avito imperan-
te, dirutam legatos mifit, qui juberent ab Ita-
liæ vaftitate abftinere, & uxorem Valentinia-
ni, & ejus filias in captivitatem abductas li-
bertati reftituere. Sed legati re infecta in
Orientem reverfi funt, neque quicquam eorum,
quæ a Martiano imperata fuerant, facere, aut
liberare mulieres voluit. Quamobrem Martia-
nus iterum litteras ad Genferichum fcripfit
per Bledam legatum. Erat autem Bleda Epif-
copus hærefeos Genferichi. Vandali enim Chri-
ftianorum cultum, & religionem amplexi fue-
rant. Hic ubi ad Genferichum acceffit, atque

fuperbiora erupit. Non bene ceffurum, licet
illi fecundæ res animos facerent, fi bellum
cum Romanorum Imperatore contraheret. Sed
neque ulla verborum lenitas, quantumvis a le
gato ufurpata, neque incuius timor illum ad

ullam animi æquitatem, aut moderationem, ut
mulieres redderet, pertrahere potuerunt. Ble-
dam enim irrita legatione dimifit & rurfus
in Siciliam, & proxima Italiæ loca, exerci-
tum immittens, omnem regionem vaftavit. A-
vitus quoque Romanorum Occidentalium Impe-
rator ad eum legatos mifit, qui monerent, ut
fæderum pridem cum illo initorum meminiffet,
& ut ea fibi obfervanda ftatueret fin minus
fe & domeftico exercitu & auxiliariis copiis
fretum, bellum apparaturum. Romani Colchi-
dem profecti, bello adverfus Lazos decertant
nec multo poft Romanorum exercitus ad fua rediit.
Cum autem Imperator denuo bellum repetere
præpararet, confilium habuit an eadem via infi-
itens, an per Armeniam Perfarum ditioni confi-
nem, fide prius a Parthorum Monarcha accepta,
bellum inferret. Etenim cum Colchidis ora effet

importuofa, neque loca vadofa præternavigare pag. 74·
poffet, mare fibi undequaque infertum exiftima-