χα

ΠΟΥ

την

Εφα

Ξινός

απα

όμε

λιν;

τα

τες.

έμφ μοις

πρέσβεσι κεῖ παι ἢ νόμον, ὥσε μὴ ἐντυγχάνοντας, μηδὲ A impofitam, ut mandata edant & palam faciant

છે

་

ἐς ὄψιν ἐρχομένας παρ ̓ ὃς ἐςάλησαν, δι ἑτέρων ανακρίνε antequam eos, ad quos miffi funt, adjerint, & in confpećtum eorum venerint. Neque hoc Scythas παι, ὧν ἕνεκα πρεσβεύοιντο. και το μηδὲ αὐτὲς ἀγνοεῖν nefcire, qui fæpenumero legatos ad Imperatorem Σκύθας θαμινὰ παρὰ βασιλέα πρεσβευομένες. χρῆναι miferint. Oportere autem idem quoque juris in aliis ratum & firmum effe, alioquin legatorum δὲ τὸ ἴσων κυρεῖν, μὴ ὺ ἄλλως τὰ τῆς πρεσβείας ἐρεῖν jura minime colere. Hinc ad Attilam perrexeὡς τὸν Αττήλων ἀνέζαξαν, καὶ ἄνθις ἐπανῆκον Εδέκωνος runt, unde non multo poft fine Edecone reversi χωρὶς, καὶ ἅπαντα περὶ ὧν ἐπρεσβόυόμεθα ἔλεγον, προ- omnia, quæ cum illis agere in mandatis habebaσάττοντες τίω ταχίςην ἀπιέναι, εἰ μὴ ἕτερα φράζειν ἔχοι imus, palam evulgarunt, confeftimque, nifi quid aliud nobis cum illis rei effet, difcedere jufferunt. μεν. ἐπὶ δὲ τοῖς λεχθεῖσι πλέον ἐπαποροῦντες· ἐπὸ τ Quæ ubi audivimus, animis dubii fufpenfique ἐφικτὸν γινώσκειν ὅπως ἔκδηλα ἐγεγόνει τὰ θεῶν παράβυ· hæfimus. Nec enim fatis intelligere poteramus τα δεδογμένα βασιλεῖ· συμφέρειν ἡγόμεθα μηδὲν περὶ qua ratione Imperatoris confilia, ad quorum cognitionem ne dii quidem pervenire poffent, pateδιαπρεσβείας αποκρίνεθαι. εἰ μὴ παραῒ Αντήλαν εἰσό- facta & detecta forent. Quamobrem potius effe δε τύχοιμ.. διὸ ἐφάσκομαι, εἴτε τὰ εἰρημένα τοῖς Σκύ duximus, nihil quicquam de mandatis noftris efθαις, εἴτε κέτερα "κομου πρεσβευόμιμοι, * σφῶν αὐτῶν Β ferre, priufquam nobis Attilam adeundi poteftas fieret: itaque refpondimus. Sive ea quæ Scythæ ἡγεμένα τω ποῦσιν εἶναι καὶ μηδαμῶς ἄλλοις τότε χάριν modo aperte propalamque protulerunt, five alia αλεχθήσεθαι. οἱ δὲ ἡμᾶς παραχρῆμα ἀναχωρεῖν προlegatione tractare venimus, ea res folius veftri ducis juris arbitriique eft, neque de his cum aliis σέττατον ἐν παρασκευῇ δὲ τῆς ὁδὲ γενομένες, ο υποκρί ullo pacto differere conftituimus. Illi vero nos σεως ἡμᾶς ὁ Βιγίλας κατεμέμφετο, ἐπὶ ψάδη ἁλῶναι ἄ quamprimum abire præceperunt. Dum in apparaμεινον λέγων, ἢ ἀπράκτες ἀναχωρεῖν. εἰ δὲ ἐς λόγες τῷ tu profectionis effemus, Bigilas nos refponfionis Scythis factæ nomine increpavit. Longe enim poΑστήλᾳ ἔτυχον φησὶν ἐληλυθῶς, ἐπεπείκειν ῥᾳδίως ἂν tius fuiffe in mendacio deprehendi, quam re infeαυτὸν ὁ πρὸς Ρωμαίες Σποςῆναι ἐξαφορᾶς, οἷα δὴ ἐπιτή Ota domum reverti. Si enim, inquit, cum Atti· διὰ ταῦτα δειος αυτῷ ἐν τῇ και Ανατήλιον πρέσβεια γενόμθμος. ταῦ έν la collocutus fuiffem, facile illi a contentione τα δίνουν αυτα “ Εδέκωνα ὑπάρχειν· ὥσε λόγῳ πρεσ cum Romanis difcedere perfuafiffem, quippe qui ei antea ftuduiffem, & plurimum ejus rebus in βείας καὶ τὰ ὁπωσουν, εἴτε ἀληθῶς, εἴτε ψευδώς ρηθησο legatione ad Anatolium utilis fuiffem. Atque Eμένων, προφάσεως τυχεῖν, ἐπὶ τῷ βελεύσαθαι περὶ τ deconem eadem quoque cum ipfo fentire. Ea five αυτοίς κατ' Αττήλα δεδογμένον. καὶ ὅπως τὸ χρυσίον, ἕπερ commentus, five ex veritate diceret, eo pertinebant, ut fpecie legationis occafionem nancifceἔφασκε δεῖθαι ὁ Εδέκων, κομίσαι τὸ διανεμηθησόμιμον C rentur rationem ineundi, in Attilam compofitas ταττομένοις ἀνδράσι, προσδεδομένος δὲ ἐληλύθει, ὁ γὰρ infidias exequi. Tum etiam quo modo aurum, quo Edecon fibi ad eam rem opus effe Eunucho dixeβλαβηθείς Εδέκων, είτε δόλῳ ὑποχόμμος, εἴτε κὶ τὸν Ορέσην “ολαrat, adferretur, quod certis hominibus divideretur. βεῖναι μὴ ἐς τὸν Αττίλαν ἀγάγοι, ἅπερ ἡμῖν ἐν τῇ Σερδι Sed Bigilam latebat, fe proditum: Edecon enim, και με τίω εξίασιν εἰρήκει· ἐναντία ποιέμθμος, τὸ χωρὶς five fimulate cum Eunucho pactus, five ut ab Qrefte fibi caveret, ne Attila promeret ea, quæ in αυτό βασιλεῖ καὶ τι δνάχῳες λόγες αυτὸν ἐληλυθέναι, και Serdica inter cœnandum dictà erant, aut illum acταμιεύει των μελετηθεῖσαν αὐτῷ ἐπιβολίω, καὶ τὸ ποσὸν cufaret, quod fine fe fecretos fermones cum Imτὸ ἐκπεμφθησομένω χρυσις. ἐκλέγει δὲ νὶ ἐφ ̓ οἷς τα περι peratore & Eunucho habuiffet, indicaverat Attiσβείαν ἐποιέμεθα. τὸ δὲ φορτίων ἤδη τοῖς ὑποζυγίοις læ comparatam in ipfum conjurationem, & quantitatem auri, quam in eam rem mitti convenerat, ἐπιτεθέντων, καὶ ἀνάγκῃ τω πορείαν, καὶ τὸν τῆς νυκτὸς και fimul & ea, quæ per nos in ifta legatione tractan Edit. Parif. μὲν, ποιεῖται πειρώμβυοι μετεξέτεροις βαρβάρων παι da erant enunciaverat. Jumentis adornatis & ne- pag. 52. ceffitate ad iter tempore noctis carpendum adacti, ραγενόμβροι, ἐπιμεἶναι ἡμᾶς τὸ καιρὸ χάριν, παρακελε occurrere ex barbaris, qui dicerent, Attilam juσαπαι Αστήλων ἔλεγον ἐν αὐτῷουν χωρίῳ, ὅθεν καὶ διανέ bere nos propter tempus noctis intempeftivum reσημα, ἧκον ἡμῖν βροῦ ἄγοντές τινες, καὶ ποταμίες ἐχ manere. In eumdem igitur locum, unde proficifcebamur, præfto fuere, qui bovem agebant & pifces θύας, παρὰ τὸ Αττήλα χαπεμφθέντας δειπνήσαντες δω fluviatiles nobis ab Attila miffos adferebant. ἐςὕπνον ἐτράπημ· ἡμέρας δὲ γενομένης, ᾠόμεθα μὲν ἡ- Cœnati nos dormitum contulimus Luce orta in μερόν τι καὶ πρᾷον παρὰ τὸ βαρβάρε μιουθήσεθαι. ὁ δὲ fpem adducebamur Attilam fe ad lenitatem daturum, & aliquod mite refponfum ad nos ab ipfo eπάλιν τὲς αὐτὸς ἔπεμπε, παρακελευόμθμος ἀπιέναι, εἰ manaturum. Ille vero denuo eofdem mifit, juf μὴ ἔχοιμέν τι παρὰ τὰ αὐτοῖς ἐγνωσμένα λέγειν δὲν ἦτω fitque abire, fi nihil aliud negotii, nifi quod jam Υποκρινάμμοι, πρὸς ἢ ὁδὸν παρασκευαζόμεθα, καίπερ omnibus cognitum erat, nobis cum illo intercederet. Nullo dato refponfo ad iter nos accinximus 7 Βιγίλα χαφιλονεικοιῶτος λέγειν, εἶναι καὶ ἕτερα ἡμῖν ῥη etfi Bigilas omni ope contenderet, ut refpondereΘησόμμα. ἐν πολλῇ δὲ κατηφείᾳ τὸν Μαξιμῖνον ἰδών πα- mus, nos aliud habere, quod Attilam fcire ejus ραλαβὼν Ρυτίκιον ξεπισάμθμον ἢ βαρβάρων φωνίω, ὃς magnopere intereffet . Ego vero cum Maximinum mærore confici viderem, affumpto Ruftiσαν ἡμῖν ἐπὶ τω Σκυθικών ἐληλύθει, δε πρεσβείας ἕνε cio, qui barbarorum linguæ peritus erat, & noκα, ἀλλὰ και πραξίν τινα πρὸς Κωνσάντιον· ὃν Ιταλιωτίν bifcum in Scythiam venerat, non legationis, ὄντα υπογραφέα Αττήλᾳ ἀπετάλκει Λέτιος, ὁ ἐπερίων fed privatæ rei caufa, ad Conftantium ex Italia oriundum, quem ad Attilam Aetius: OccidentaΡωμαίων ςρατηγὸς, παρὰ τὸν Σκότταν ἀφικνόμβυος. ἐξὺ lium Romanorum dux, ut illi ab Epiftolis effet, Ονηγήσιος τίωικαῦτα παρί. καὶ ἀυτὸν προσειπὼν ὑπὸ ερ miferat, Scottam adii ( nec enim aderas Onegeμίωει τῷ Ρυσικίῳ, ἔλεγον· δῶραπλεῖσα παρὰ τ Μαξι fius) & cum illo per Rufticium interpretem colμόνο λήψεθαι, εἴπερ αυτὸν ἃ παρὰ τὸ Αττήλα εἰσόδαπαlocutus, eum pretiofa & plurima dona a Maximino laturum dixi, fi illi aditum ad Attilam ρασκευάσοι τυχῶν· τίω τ αυτᾶ πρεσβείαν οὐ μόνον patefaceret & muniret. Legatum enim venire Ρωμαίοις καὶ Ούννοις ξυνοίσειν, ἀλλὰ καὶ Ονηγησίῳ, de rebus, quæ non folum Romanis, fed etiam Hunnis maximam effent utilitatem allaturæ ὃν παρ' αυτὸν βασιλέα ἰέναι βούλεται, κατὰ τοῖς ἔθνεσι Quin & ipfi Onefegio legationem hanc magno. διευκρινῆσαι ἀμφίβολα· ἀφικόμβμον δὲ μεγίςων τεύξεθαι emolumento futuram. Imperatorem enim pofcere δωρεῶν, χρῆναι όμως μὴ παρόντος Ονηγησία ἡμῖν, μᾶλ illum ad fe legatum ab Attila mitti, qui dijudica-. λον δὲ ταδελφῷ ἐπὶ τῇ ἀγαθῇ συναγωνίζεται πράξει. ret controverfa inter utramq; gentem, unde non nifi ingentibus donis cumulatus, effet redditu-. rus. Oportere igitur, cum minime Onefegius adfit, illum maxime in tam præclara actione cum fratre:

~

~

certare. Et ipfi quoque Attilam plurimum fidere di- Α πείθεται δὲ καὶ αὐτῷ Αττήλαν, μεμαθηκέναι ἔλεγον· ἐκ xi me accepiffe. Sed nihil firma fpei reponendum ἐν ἀκοῇ δ ἔσεπαι βεβαίως τὰ κατ' αυτὸν, εἰ μήγε πείρα in eo quod auditu percipitur, reftare ut re ipfa notum & perfpectum faceret, quantum illi Attila tri- αυτό γνοίη διύαμιν . ὃ δὲ ὑπολαβών, μηκέτι ἀμφιβόλως bueret; Atque ille hunc fermonem fufcipiens ; είναι, ἔφη ἳ καὶ αυτὸν ἴσα τῷ ἀδελφῷ παρὰ Αστήλων λέγειν Ne amplius, inquit, dubii ftis Aque ac frater apud Attilam valeo auctoritate & gratia, τὲ καὶ πράττειν. καὶ παραχρῆμα ἵππον ἀναβὰς, ἐπὶ ἢ Αγ. feu verbis, feu facto opus eft. Et afcenfo equo, τήλα διήλασε σκην. πρὸς δὲν Μαξιμῖνον ἐπανελθὼν ad Attile tentorium contendit. Ego vero ad ἀλύοντα ἅμα τῷ βιγίλᾳ, κεῇ πορέμενον ἐπὶ τοῖς καθε Maximinum rediens, qui una cum Bigila angeτῶσιν ἔλεγον ἅτε τῷ Σκόττα διείλεγμαι, καὶ ἅπερ παρ αυbatur animo, & incertus erat quid conftituendum effet narravi fermones, quos habueram τὰ ἀκηκόειν. καὶ ὡς δεῖ τὰ το βαρβάρῳ δοθησόμιμα παρα cum Scotta, & quæ ab ipfo audieram. Atque σκουάζειν δῶρα καὶ τὰ αὐτῷ παρ ἡμῶν ῥηθησόμβρα, αναλο adeo illum excitavi ad præparanda munera, γίζεθαι. ἀμφότεροι ὅτι ἀναπηδήσαντες ( ἐπὶ δ ἢ ἐδάφες quibus Scotam remuneraretur, & præmeditandum quibus verbis Attilam affaretur, Surrexe- καὶ ε πόας κεῖθαι σφᾶς συνέβαινεν ἐπήνεσάντε να πράξιν, runt igitur ( offenderam enim illos in folo herκαὶ τὰς ἤδη με το υποζυγίων ἐξορμήσαντας ἀνεκάλουν· καὶ bido jacentes, & operam a me egregie navatam laudarunt, &c, eos qui fc jam cum jumentis B διεσκέψαντο, όπως τε προσείποιεν Αττήλων, καὶ ὅπως αυ Edit Parif. itineri accinxerant, revocarunt. Tum etiam qua τῷ τά τε βασιλέως δωρα δοῖεν, καὶ ἅπερ αυτῷ ὁ Μαξιμίνος pag., 53 oratione Attilam aggrederentur, & quo modo ἐκόμιξον · ἀμφὶ δὲ ταυτα πονεμένες στα 7 Σκόττα ο Αττήdona, quæ ad ipfum Maximinus ab Imperatore

~(

adferebat, traderent, inter fe agitarunt. Nobis λας μετέπεμψέ τε, καὶ δῆτα ἐς τὰ ἐκείνα παραγενόμεθα,

in harum rerum cura cogitationeque verfantibus,
ecce nos Attilas per Scottam accerfivit: Itaque
ad ejus tentorium iter direximus, quod barba-
rorum multitudine, qui in orbem excubias age-
bant, erat circumdatum. Ut acceffum nacti fu-
mus & introducti, invenimus Attilam fedentem
in cathedra lignea. Stetimus paulo remotius ab
ejus throno: mox proceffit Maximinus & falu-
cavit barbarum. Et Imperatoris litteras tradens
dixit, Salvum & incolumem illum fuofque pre-
cari Imperatores. Et barbarus, fit & Romanis
quemadmodum & mihi cupiunt, inquit . Statim-
que ad Bigilam convertit orationem, Feram im- C
pudentem vocans, quærebat qua re impulfus ad
ipfum veniffet, cum fibi eorum, quæ & ipfe &
Anatolius de pace fenfiffent, confcius effet: Ne-
que prius ad fe legatos accedere debuiffe, quam
omnes profugi, qui apud Romanos extarent,
redditi effent. Bigila vero refpondente, nullum
amplius apud Romanos reperiri transfugam Scy-
thici generis, omnes enim redditos effe, magis
exafperatus Attilas in eum multa probra & con-
vitia ingeffit. Et cum clamore & vociferatione
magna dixit, fe illum in crucem acturum, &
prædam vulturibus præbiturum fuiffe, nifi ire
fuæ acerbitas legationis reverentia leniretur &
inflecteretur, & hanc ei pœnam impudentis ejus
orationis, & temeritatis impofiturum fuiffe. Et-
enim reftare adhuc apud Romanos plures trans-
fugas, quorum nomina, ut erant in charta def- D
cripta, juffit fcribas recitare Hi ubi percurre-
runt qui defiderabantur Attilas Bigilam una
cum Esla fine mora proficifci juffit, Romanis
denuntiatum, ut omnes transfugas Scythica na-
tionis, quotquot in eorum poteftate effent, red-
derent, a tempore Carpilionis, filii Aetii, Ro-
manorum Occidentalium Ducis, qui obfes apud
eum fuerat. Nec enim ut ferat fuos fervos fe-
cum manus conferere, quicquam opis, aut præ-
fidii adferre poterunt his, qui fuæ ditionis cufto-
diam illis commiferint. Quæ enim vrbs, quæ
arx, qua late patet Romanorum imperium, fal-
va & incolumis evadere poterit, quam evertere,
aut diruere apud fe conftitutum habuerit? Post-
quam expofuerint, a fe de transfugis decreta
redire quamprimum renuntiatum, utrum trans-

~

τη

ὑπὸ βαρβαρικε κύκλο πεφρερημένω πλήθος. ὡς δὲ εἰς
ὁδὲ ἐτύχομεν, οὔρομον ἐπὶ ξυλίνω δίφρω τὸν Αττήλαν και
θήμενον. ςάντων δὴ ἡμῶν μικρὸν ἀπωτέρω θρόνο, προ-
σελθὼν ὁ Μαξιμῖνος, κατάσατο ἢ βάρβαρον τά τε παρὰ
βασιλέως γράμματα δὲς, ἔλεγεν ὡς σῶν εἶναι αὐτὸν καὶ τὸς
ἀμφ' αυτὸν οὔχει βασιλοῦσιν. ὁ δὲ ἀπεκρίνατο, ἔφεθαι
Ρωμαίοις ἅπερ αυτῷ βέλοιντο. καὶ ἐπὶ τὸν Βιγίλων ἐμοὺς
τρέπει τὸν λόγον, θηρίον ἀναιδὲς ἀποκαλῶν, ὅτι χάριν
παρ' αυτὸν ἐλθεῖν ἠθέλησον, ἐπιςάμενος τά τε αυτῷ κ Α-
κατολίῳἐπὶ τῇ εἰρώνῃ δόξαντα ὡς εἴρητο, μὴ πρότερον
πρεσβεις παρ αυτὸν ἐλθεῖν, πρὶν ἢ πάντες οἱ φυγάδες εκδο
θεῖεν βαρβάροις. τὸ δὲ φήσαντος, ὡς ἐκ Σκυθικό γένους
παρὰ Ρωμαίος ἐκ εἴη φυγὰς, τὰς δὲ ὄντας ἐκδεδόπαι· χα-
λεπήνας μᾶλλον καὶ αὐτῷ, πλείςα λοιδορησάμβυος με βοής
ἔλεγεν, ὡς αὐτὸν ἀνασκολοπίσας πρὸς βορρᾶν οἰ ωνοῖς ἐδε
δώκει ἂν εἰ μήγε τῷ τῆς πρεσβείας θερμῷ λυμαίνεθαι ἐδό-
και, καὶ ταυτίω αυτῷ ἐπὶ τῇ ἀναιδίᾳ καὶ τῇ τῇ λόγων ἰταμό
τητι ἐπιθεῖναι δίκίω φυγάδας δε το σφετέρε ἔθνος παρὰ
Ρωμαίοις εἶναι πολλές, ὧν ἐκε λόγε τὰ ὀνόματα ἐγγεγραμ-
μένα χάρτη τὲς ὑπογραφέας ἀναγινώσκειν, ὡς δὲ διεξῆλ-
τον Σπόντας, προσέταττε μηδὲν μελλήσαντα ἀπιέναι. συμ-
πέμψειν δὲ αὐτῷ καὶ Ησλαν Ρωμαίοις λέξαντα πάντας τες
παρὰ σφίσι καταφυγόντας βαρβάρες, ἀπὸ της Καρπιλεό
νος χρόνων. ὃς ωμήρασε παρ αυτῷ, παῖς ὢν Αιτία τὸ ἐν
τῇ ἑασέρᾳ Ρωμαίων σρατηγέ, ἐκ πέμψαι παρ αυτόν. καὶ τὸ
συγχωρήσειν τὰς σφετέρας θεράποντας ἀντίον αυτῷ ἐς μά-
χω ἰέναι, καίπερ μὴ δυναμένες ὠφελεῖν τὸς τίω φυλακί
αυτοῖς τῆς οἰκείας ἐπιτρέψαντας γῆς τίνα τὸ πόλιν ἢ ποῖον
φρέριον σεσῶναι, ἔλεγεν, ὑπ ̓ ἐκείνων, ἔπερ αυτὸς ποιη-
σαι των αἵρεσιν ὥρμησεν, ἀπαγγείλαντες δὲ τὰ αυτῷ περὶ
την φυγάδων δεδογμένα, αυθις ἐπανήκειν μίωύοντας, πό-
τερον αυτὸς ἐκδιδόναι βέλονται, ἢ τὸ ὑπὲρ αὐτῶν ἀναδέ
χονται πόλεμον, παρακελευσάμβυος δὲ πρότερον καὶ τὸν
Μαξιμῖνον ἐπιμένειν, ὡς δὲ αὐτῷ περὶ τῷ γεγραμμένων
Υποκρινέμμος βασιλᾶ ἐπέτρεπε τὰ δῶρα. δόντες τοίνων,
καὶ ἐπανιόντες ἐς τίωσκηνίω,ἑκάςε 7 λεχθέντων πέρι διο-
λογέμεθα. καὶ Βιγίλα θαυμάζοντος, ὅπως πάλαι αυτῷ
πρεσβευομένῳ ἔπιός τε καὶ πρᾷος νομιθεὶς, τότε χαλεπῶς
ἐλοιδορήσατο. ἔλεγον, μὴ ποτέ τινες τζ βαρβάρων ἐξ ἐν
Σερδικῇ αἰτιαθέντων συν ἡμῖν δυσμενη αυτῷ τὸν Αττήλων
παρεσκεύασεν, ἀπαγγείλαντες, ὡς Θεὸν μὲν τὸν Ρωμαίων
ἐκάλει βασιλέα, ἄνθρωπον δὲ τὸν Αττίλαν . τότον τὸν
λόγον ὁ Μαξιμῖνος ὡς πιθανὸν ἐδέχετο· οἷα δὴ μέτο
χος ὢν τῆς συνομοσίας, ὢ κατὰ τὸ βαρβάρα ὁ δ
νοῦχος ἐποιήσατο, ὁ δὲ Βιγίλας ἀμφίβολός τε τ,

fugas reddere, an bellum eo nomine nalint fu-
fcipere. Non multo ante jufferat, ut Maximinus
paulum expectaret, dum ad ea, quæ Imperator
fcripferat, per fe refponfum daret, fed munera
periit. Quæ poftquam dedimus, in tentorium no-
ftrum nos recepimus, & de fingulis quæ dicta
fuerant, patrio fermone inter nos differuimus.
Cum autem Bigilas admiraretur, qui fieret ut
Attilas, qui fibi jampridem, cum legatus ad il-
lum veniret, comis & per humanus vifus effet,
tunc fe acerbis contumeliis affeciffet; dixi vere-
ri me, ut aliquis ex barbaris, qui Serdica no-
bifcum epulati erant, Attilam abalienaffent, &
Bigilam Romanorum Imperatorem Deum, At-
tilam vero hominem appellaffe, retuliffent. Quam orationem Maximinus , ut verifimilem ef am

είρα ή

Βόλος

Λέγει

* Α

Αθώ

καθε

παρα

έναλα

Tacx

άξιν,

plexus . Nec enim conjurationis in Attilam initæ particeps fuerat. Sed Bigilas ambiguus animi erat, neque caufam, ut mihi videtur, fatis fufpicari poterat, quare Attilas eum tam acerbis convitiis infectatus effet. Nec enim in animum fuum inducere poterat, ut nobis poftea retulit, enuntiata fuiffe, quæ in convivio apud Serdicam dicta fuerant, aut conjurationem in Attilam detectam . Cum enim nemo ex omni multitudine, quæ Attilam circumftabat, excepto Edecone, auderet præ metu, qui omnium mentes pervaferat, cum Attila fermonem inftituere, credebat Edeconem eo ftudiofius daturum operam, omnia filentio transigere, tum propter jusjurandum, tum propter negotii gravitatem: ne quia clandeftinis in Attilam confiliis interfuerat, reus judicatus pena mortis aficeretur. Hæc cum ambigua mente volveretu Bigila, Angebat enim velle vere & ferio mus, Edecon fupervenit, & abducto a noftro co de præmeditatis inter eos infidiis agere ) ubi aurum adferri præcepit, quod his daretur, qui exequendo facinori operam navaturi erant, difceffit. Ego vero cum Bigilam curiofius inquirerem, quos fermones fecum Edecon habuiffet, decipere perfitit deceptus & ipfe, & veram fecreti cum Edecone colloquii caufam occultans, commentus eft fibi Edeconem dixiffe, Attilam illi propter transfugas fuccenfuiffe. Oportuerat enim omnes reftituere, aut legatos ex eorum numero ad illum venire, qui potentia & opibus excellebant. Hæc dum loquebamur, advenere ab Attila, qui Bigilam, & nos prohiberent captivum Romanum, aut barbarum mancipium, aut equos, aut quicquam aliud emere, præter quam quæ ad: victum neceffaria erant, donec inter Romanos &

aut

καὶ ἐμοὶ ἐδόκει προφάσεως ἀπορεῖν, δι' τ αὐτῷ ὁ Αυτή- Α λας ἐλοιδορήσατο. ἔτε τὸ τὰ ἐν Σερδικῇ, ὡς ὕτερον ἡμῖν διηγεῖτο, ἔτε τὰ δ ἐπιβολῆς εἰρῆθαι τῷ Αττήλᾳ ἐν μιζεν. μηδενὸς μὲν ἑτέρα τῷ ἐκ τῶ πλήθος, διὰ τὰ ἐπικρα τοιοῦτα καὶ πάντων φόβον, ἐς λόγες αυτές θαῤῥουντος ἐλθεῖν. Εδέκων δὲ πάντως ἐχεμυθήσοντος, διὰ τε τὸς ὅρκες, καὶ των ἀδηλίων τα πράγματος, μὴ ποτε καὶ αυτὸς, ὡς τοιέτων μέτοχος λόγων, ἐπιτήδειος νομιθεὶς,θάνατον υφέξει ζημίων. οὗ καὶ ἐν τοιαύτῃ σου ἀμφιβολίᾳ τυγχάνεσιν ἐπιτὰς Εδίκων, Η Βιγίλων ἔξω δ' ἡμετέρας ἀπαγαγὼν σανίδας, υποκρινά μικρός τε αληθίζεσαι τῇς αὐτοῖς βεβελουμένων ἕνεκα, καὶ τὸ χρυσίον κομιπιπαι παρακελευσάμβυος τὸ δοθησόμμον. τοῖς ἅμα αυτῷ περὶ τῷ πρᾶξιν ἐλάσομένοις, ἀνεχώρει. πολυπραγμονοιῦτα δὲ, τίνες οἱ τῶ Εδέκωνος προς αυτό λο- Β γοι, ἀπατᾶν ἔασούδεν, ἠπατημένος αυτός. Ο τὰ ἀληθῆ απ τίαν αποκρυψάμμος, ἔφασκε παρ αυτό Εδέκωνος εἰρῆπαι, ὡς καὶ αὐτῷ ὁ Αττήλας περὶ φυγάδων χαλεπαίνοι· ἔδει ~ ἢ πάντας υπολαβεῖν, ἢ πρέσβεις ἐκ τῆς μεγίσης ὀξεσί ας ἀφικέθαι πρὸς αυτόν. ταῦτα χαλεγομένοις παραγενό-, μουνί τινες 7 Αττήλα, ἔλεγον· μήτε Βιγίλαν μήτε ἡμᾶς Ρωμαίων αἰχμάλωτον ἢ βάρβαρον ἀνδράποδον ἢ ἵππος, ἢ ἑτερόν τι, πλὺ εἰς ξοφία ὠνείθαι, ἄχεις ὅτι τὰ με ταξὺ Ρωμαίων καὶ Ούννων ἀμφίβολα ακριθείη σεσοφισ μένως δὲ ταυτα καὶ καὶ τέχνίω ἐγένετο τῷ βαρβάρῳ. ὥτε μὲν Βιγίλων ῥᾳδίως ἐπὶ τῇ κατ' αυτό ἀλῶναι πράξει υπο ρουῦτα αἰτίας ἐφ ̓ ἤπερ τὸ χρυσίον κομίζοι ἡμᾶς δὲ προ-φάσει αποκρίσεως ἐπὶ τῇ πρεσβείᾳ δοθησομένης Ονηγήστὸν ἀπεκδέξαθαι τὰ δῶρα κομιέμενον, ἅπερ ἡμεῖς τε δι δοναιἐ βελόμεθα, καὶ βασιλοὺς ἀπεσάλκα συνέβαινε αυτό σου τῷ πρεσβυτέρῳ της Αττήλα παίδων ἐς τὸ το “Ακατιζίρων ἔθνος ἐςήλθαι, ὅ ἐσι Σκυθικὸν ἔθνος,παρέςη δεν τα Αττήλᾳ ἐξ αἰτίας τοιᾶς δε πολλῶν καὶ φύλα καὶ γένη ἀρκέντων το ἔθνες, Θεοδόσιος ὁ βασιλοὺς ἐκπέμπει δῶρα, ὥςε ὁμονοίᾳ σφετέρᾳ ἀπαγοροῦσαι μὲν τῇ τα Αττήλα γρ. εἰρήνη συμμαχία, τα 3 πρὸς Ρωμαίες συμμαχίαν κατάζεσαι. ὁ δὲ τὰ δῶρα Χποκομίζων, ε και τάξιν ἑκάςε τὸ βασιλείων τῷ ἔθνες δίδωσιν· ὥςε * Κεειδάχον, πρεσβύτερον ὄντα τῇ Αρχῇ, τὰ δῶρα δεξάμμον δεύτε ρον, οἷα δὴ περιοφθέντα, καὶ τὴν σφετέρων τερηθέντα γε ρῶν, ἐπικαλέσαθαι τὸν Αττύλων και το συμβασιλομόντων ἃ δὲ μὴ μελλήσαντα πολλίω ἐκπέμψαι δυναμιν. καὶ τὰς μὲν ἀνελόντα, τὰς δὲ παραςησάμθμον, καλεῖν Κερίδαχον, ἣ νικητηρίων μεθέξοντα. ἃ δὲ ἐπιβολίω ὑποτοπήσαντα εἰπεῖν, ὡς χαλεπὸν ἀνθρώπῳ ἐλθεῖν ἐς ὄψιν Θες. εἰ δ εδὲ → ἢ ἡλία δίσκον ἀτενῶς ἐςιν ἰδεῖν, πῶς δὲ μέγισον ἢ Θεῶν ἀπθαῶς τις ὄψοιτο; ὗτος μὲνὁ Κερίδαχος ἔμεινον ἐπὶ τοῖς σφετέροις, καὶ διεφύλαξε τὰ ἀρχω τα λοιπᾶ παντὸς τῶ κατζίρων ἔθνος τῷ Αττήλα παρασάντος υπερ ἔθνος βασιλέα τὸν πρεσβύτερον Τι παίδων καταςῆσαι βελόμθμος, Ονηγήσιον ἐπὶ τάυ των ἐκπέμπει το πρᾶξιν· διὸ δὴ ἢ ἡμᾶς, ὡς εἴ ρηται, ἐπιμεῖναι παρακελευσάμβυος τὸν Βιγίλων διαφῆκον ἅμα Ησλα, προφάσει μὲν τὸ φυγάδων, ἐς των Ρωμαίων Καβησόμβρον, τῇ δὲ ἀληθείᾳ της Εδέ κωνι τὸ χρυσίον κομιουῦτα. τὰ δὲ Βιγίλα ἐξορμήσαν τος. μίαν και τω ἐκείνα αναχώρησιν ἡμέραν ἐπιμεί ναντες,τῇ ὑσεραίᾳ ἐπὶ τὰ ἀρκτικώτερα διαχώρας σι Αττή λᾳ ἐπορεύθησαν καὶ ἄχρι τινὸς τῷ βαρβάρῳ συμπροελθόν τες, ἑτέραν ὁδὸν ἐτράπημα της ξεναγόντων ἡμᾶς Σκυθῶν τέτο ποιεῖν παρακελουσαμένων, ὡς τὸ Αττήλα ἐς κώμίω gentis Profecti fumus Hand longo via fpatio

་་

τινὰ παρεσομένε, ἐν ᾗ γαμεῖν θυγατέρα Εσκὰμ ἐβέλετο,
πλείςας μὲν ἔχων γαμετάς, αγόμρος δὲ καὶ ταυτίω και νότ
μονὴ Σκυθικόν ἐνθένδε ἐπορευόμεθα ὁδὸν ὁμαλών, ἐν πε

Hunnos de rebus controverfis convenifer . Hæc
aftu, & præmeditato confilio barbarus faciebat,
quo facilius Bigilam in ipfo facto deprehenderet
cum nullam fatis idoneam caufam comminifci pof-
fet, in quam aurum adferret. Nos quoque juffit
Onefegium opperiri, ut refponfum ad noftram le-
gationem daret, fimul & munera, quæ ad eum
Imperator miferat, & tradere volebamus, acci-
peret. Etenim tum forte Onefegius, una cum fe-
niore ex Attila liberis, ad Acatziros miffus fue-
rat. Ea gens eft Scythica, quæ in poteftatem At-
tila hac de caufa venit. In eam gentem plures
tribus & generationes, imperium exercebant,
per
quos Imperator Theodofius, firmata inter eos con
cordia, ab Attila focietate ad colendam eum
Romanis pacem, & focietatem muneribus tra-
duxerat. Qui ea munera attulerat, pro cujufque
gentis Regis merito, & gradu, minime diftribue-
Regum antiquior primus accipere debuerat. 11-
rat. Caridachus enim fecundo loco acceperat, qui

le tamquam contemptus, & fibi debitis præmiis
fruftratus, Attilam ad Correges in judicium vo-
caverat. Is nihil cundatus, magno exercitu emif-
fo, Regum alios fuftulit alios ad; deditionem
compulit. Deinde Caridachum ad fe vocat, tam-
quam illi victoriam, & quæ ex vidtoria confecu-
tus fuerat, communicaturus. Sed dolum, & infi-

dias fufpicatus, dificile & grave effe homini ref
pondit, in Dei confpedum venire . Si enim im-
motis oculis Solis orbem intueri nemo poteft,
quomodo quis fine fenfu doloris cum Deorum ma-
ximo congrediatur? Atque ita Caridachus regnum,
fuaque omnia, falva fibi, & integra confervavit,
& reliqua omnis Catifororum regio in jus, ditio-
ex aliis Regem Attilas conftituere decreviffet, ad
nemque Attila conceffit. Ei genti cum feniorem
hanc rem conficiendam Onefegium miferat. Ita-
que nos expe&tare, ut dictum eft, jubens Bigilam
cum Esla ad Romanos amandavit, fpecie quidem
transfugarum repetendorum, fed revera ut au-
rum Edeconi promiffum adferret. A Bigilæ difcef-
fu, uno tantum die in his locis commorati, poftri-
die una cum Attila, ad loca magis ad Arctum ver-

cum barbaris progreffi alio iter vertimus, Scy-
this exterorum deductoribus, nos id facere juben-
tibus. Attilas interea in quodam vico fubftitit, in
quo filiam Efcam in uxorem, etfi plures alias ha
beret, Scytharum legibus id permittentibus,

du

Edit Parif. 3 pag. 55.

23:56:

planitiem patentem iter fecimus & in multos
>
fluvios navigabiles impegimus. Quorum poft
Iftrum maximi funt Drecon dictus, & Tigas

& Tiphifas. Majores naviculis unico ligna Alumina habitant, reliquos lembis reliquos lembis ex propin, quo defumptis, quos barbari curribus imponunt, & in loca reftagnantia important, trajecimus, Congerebantur vero nobis ex vicis commeatus pro frumento, Cenchrum pro vino, MeΜαdum, fic enim locorum incole vocant. Qui nos comitabantur, ut nobis miniftrarent, Cenchrum advehebant, potionem ex hordeo præbentes, Edit Parif. quam Camum barbari appellant Longa via confecta, die ad noctem inclinante, ad paludem quamdam, ad quam aquatum ( erat enim ejus aqua potui apta) proximi vici ibant, tentoria fiximus. Ingens ventus, & procella derepente exorta, cum tonitru, & crebris fulgur Β ribus, & mulo imbre, tentorium noftrum dijecit, & omnia noftra utenfilia in proximam paludem volvit. Turbinibus in aere excitatis & cafu, qui contigerat, perterrefacti, locum illum defervimus, & ab invicem diffociati huc illuc palantes, viam unufquifque noftrum quam fibi commodam duxit, fub tenebris imbribus eft perfecutus. Tandem tuguria, & tecta vici fubeuntes, (illuc enim divifis itineribus diverteramus) omnes in unum conve mimus, & ea quæ nobis deerant, cum clamo

pag. 57.

cere voluit. Ilinc facili & æquali via per Α δίῳ κειμένων, ναυσιπόροις τὲ προσεβάλομαι ποταμοίς.
ὧν οἱ μέγισοι με * Ισρον, ὅ, τε Δρήκων λεγόμβρος, καὶ ὁ
Τίγας, ὁ Τιφίσας . και τάτους μὲν ἐπεραιώθημος τοῖς
μονοξύλοις πλοίοις, οἷς οἱ προσοικοιώτες της ποταμός κέ
χρέωνται τὰς δὲ λοιπὲς ἢ χεδίαις διεπλεύσαμ, οἷς ἐπὶ
τὸ ἁμαρξῶν οἱ βάρβαροι διὰ τὰς λιμνάζοντας φέρουσι τό
πους. ἐχορηγουῦτο ἢ ἡμῖν καὶ κώμας ξοφαὶ, ἀντὶ μὲν σίτε
Κέγχρος, ἀντὶ δὲ οἶνε, ὁ Μέδος ἐπιχωρίως καλόμλυος.
ἐκομίζοντο δὲ καὶ οἱ ἑπόμμοι ἡμῖν ὑπηρέται Κεγχρον, καὶ
τὸ ἐκ κριθῶν χορηγέμθμοι πόμα, Κάμον οἱ βάρβαροι
καλέσιν αυτό. μακρὰν ἢ ἀνύσαντες ὁδὸν, περὶ δείλω -
ψίων κατεσκηνώσαμου πρὸς λίμνη τινὶ (πότιμον ὕδωρ ἐ-
λέσῃ, ὅπερ οἱ ἱ πλησίον υδρεύοντο κώμης - πνάμα και
θύελλα ἐξαπίνης αναςάσα, με βροντ και συχνών αςρα
πῶν, ὄμβρε πολλά, μόνον ἡμῶν ἔτρεψε ἢ σκηνίω, ἀλλὰ
κτίω κατασκω σύμπασαν ἐς τὸ ὕδωρ ἐκύλισει λίμ
νης.ὑπόρι κρατάσης “ Κεραταραχῆς, καὶ τὰ συμβάντος δει
ματωθέντες,τὸ χωρίον ἀπελείπομον, καὶ ἀλλήλων ἐχωριζό
μεθα,ὡς ἐν σκότω νὶ μετῷ τραπέντες ὁδὸν, ἳ αὐτῷ ῥᾳδίαν
έκατος ἔσεσθαι ᾤετο ἐς ἢ τὰς καλύβας ο κώμης παραγενό
μουσι (τω αυτίως πάντες εις φόρως ἐτράπημον, ἐς ταυ
σωκειμον και το υπολειπομένων στο βορ τ ζήτησιν που
εὐμεθα. ἐκπηδήσαντες δὲ οἱ Σκύθαι, διὰ νὰ θόρυβον,τὸς καὶ
λάμες, οἷς πρὸς τῷ πυρὶ κέχρίωται,ἀνέκαιον, φῶς ἐργαζό
μενοι καὶ ἀνηρώτων,ὅ, τι βουλόμβυοι κεκράγαμβρ; τῷ δὲ στ
ἡμῖν βαρβάρων Σπεκριναμένων, ὡς διὰ τ χειμῶνα δ/ατα-
ραττόμεθα πρὸς σφᾶς τε αυτὸς καλουῦτες ὑπεδέχοντο, καὶ
αλεὰν παρείχον καλάμες πλείςας ἐνάυοντες.δ δ ἐν τῇ κώ
με αρχέσης γεωαικὸς μία γ αυτη τω Βλήδα γυναικῶν ἐ-
γεγόνει ξοφὰς ἡμῖν ἐξαπεμψαμένης καὶ ἐπὶ σωεσίᾳ γι
ναίκας επρεπεῖς Σκυθικὴ ἅυτη τιμὴ τὰς μέν γυναί
ἐκ τδ προκειμένων ἐδωδίμων φιλοφρονησάμενοι, τη
πρὸς αὐτὰς ὁμιλίᾳ ἀπαγορεύσαντες ἐγκαταμείναντες δὲ
* καλύβαις, ἅμα ἡμέρᾳ ἐς τὰ τῆς σκουῶν ἐτράπημενα-
Simul ac illuxit, ad ea, quæ ex nofira minu- ναζήτησιν. ἡ σύμπαντα ευρηκότες, τὰ μὲν ἐν τῷ χω
ta fupellectile defiderabantur perquirenda
curam convertimus. Hæc partim in eo loco
ubi pridie confederamus, partim in ripa palu-
dis, partim in ipfa palude reperta, recepimus +
In his deficcandis rotum diem in illo vico
(tempeftas enim defierat, & clarus Sol appa-
rebat) contrivimus. Deinde curatis equis, &
reliquis animalibus vectura inferientibus, &
ginam falutatum ivimus . Hanc vicifim donis
remunerati fumus ( pateris argenteis, velleri-
bus rubris, pipere Indico & palmulis, &
aliis aridis fructibus, ne barbaris, qui tantum
honoris nobis habuerant, concederemus.) Nec
multo poft omnia faufta, feliciaque illis hof-
pitalitatis ergo precati difceffimus. Sex die-
rum itinere emenfo, Scythæ exterorum dedu-
&orcs in quodam vico nos confiftere præcepe-
runt, ut pone Attilam, qui hac fe in viam
daturus erat deinceps iter continuaremus
Hic obvios habuimus legatos a Romanis Hef-
periis, etiam ad Attilam miffos . Erant au-
tem præcipui, Romulus Comitis dignitate de-

re perquinivimus . Ad quem ftrepitumn Scythæ
exilientes, calamos, quibus ad ignem utuntur,
ufferunt, & accenfo lumine interrogarunt
quid nobis vellemus, qui tantos clamores ede-
remus. Barbari qui nos comitabantur, refpon-
derunt, nos tempeftate perculfos turbari - Ita- C
que nos liberaliter invitatos, hofpitio excepe-
runt, & calamis ficcis ignem accenderunt. Vi
ci domina quondam una ex Bleda uxoribus
fuerat . Hæc nobis cibaria, & mulieres formo-
fas; cum quibus jocis & amori indulgeremus
( hoc enim apud Scythas honori ducitur ) fup-
peditavit. Mulieribus, pro cibis præbitis, gra-
tias egimus, & fub teftis noftris fomnum car
pientes, ab earum confuetudine abftinuimus

coratus

& Primutus Norica regionis Prefe&tus & Romanus militaris ordinis ductor. His aderat Conftantius, quem Aetius ad Attilam, ut illi in confcribendis epiftolis deferviret miferat, & Tatullus Orefis ejus

qui cum Edecone erat, pater, non legationis

caufa, fed privati officii, & familiaritatis er,
go. Conftantio enim in Italiis agenti

muli filiam

> ma

gnus cum illis ufus intercefferat: Tatullum af
Anitas movebat : Oreftes enim eius filius R.
uxorem duxerat. Legati autem veniebant, ut
Attilam lenirent , qui fibi Sylvanum Armii
menfa Romæ præfectum tradi panulabar, pro
terea quod pateras aureas a Conftantio quodam

་་

και

~

ΤΟ

εἰῳ, ὅπερ ἐν τῇ προτεραίᾳ καταλύσαντες ἐτύχομεν, τὰ δὲ καὶ πρὸς τῇ ὄχθης λίμνης, τὰ δὲ νὶ ἐν αὐτῷ τῷ ὕδα τι ἀνελάβομλμ. και εκείνω τω ἡμέραν ἐν τῇ κώμη διε τείψαμεν, ἅπαντα δατερσαίνοντες. ( ὅ, τε χειμὼν ο ἐπέπαυτο, κλαμπρὸς ἥλιος [.) ἐπιμεληθέντες δ καὶ τὸ Dἵππων ν λοιπῶν ὑποζυγίων, παρὰ Βασιλίδα ἀφικόμεθα. κ αυτω ἀσπασάμλνοι, καὶ δώροις ἀμειψάμινοι (τρι σίτε αργύραις φιάλαις, καὶ ἐρυθροῖς δέρμασι, ἢ τῷ ἐξ Ινδίας πεπέρει, να τῷ καρπῷ τὸ Φοινίκων, καὶ ἑτέροις τρυγύμασι, διὰ τὸ μὴς πιχωριάζειν τοῖς βαρβάρας ἐσι τραγήματ τιμίοις· )ὑπέξιμ, ευξάμενοι αυτῇ ἀγαθὰ δ ξενίας πέει ἡμερῶν ὃ ζ' ὁδὸν ἀνύσαντες, ἐν κώμη τινὶ ἐπεμείναμου, * ξεναγοιύτων παρακελώσαμένων Σκυθῶν. οἷα δὴ τὰ Αιτήλα ἐς αυτίω ἐμβαλοῦτος ἢ ὁδὸν, καὶ ἡμῶν κατόπιν αυτός πορεύεθαι ὀφειλόντων. ἔνθα δὴτυγχάνομῳ ἀνδρά- “ ἐνεντυγχ σιν ἑπερίων Ρωμαίων, κ) αυτοῖς παρὰ τ Αττήλων ωρεσβολομένοις. ὧν Ρωμύλος ων, ἀνὴρτῇ τὸ κώμητος ἀξίᾳ τετιμημένος, καὶ Περιμᾶτος ? Νωρίκων ἀρχων χώρας, καὶ Ρωμάνος σρατιωτικό τάγματος ἡγεμῶν. σεωἱ δὲ αὐτοῖς Κωνσάντιος, ὃν ἀπεςάλκει Αέτιος παρὰ τὸν Αττίλαν ὑπογραφέως χάριν, καὶ Τατέλος ὁ Ορέςε πατήρ, * με Εδίκω νος, δ αρεσβείας ένεκα, ἀλλὰ οἰκειότητος χάριν ἅμα σφίλίωις προϋπάρξασαν πρὸς τὰς ἄνδρας γνῶσιν, Τατέλος δὲ σιν αὐτοῖς ἢ πορείαν ποιέμόμοι. Κωνσάντιος μὲν διὰν Ιτα διά συγγένειαν. ὁ γὰρ αυτὲ παῖς Ορέσης Ρωμύλε θυγα θέρᾳ ἐγεγαμήκει, ἀπὸ Παταβίωνος, ἐν Νωρίκῳ πόλεως, ἐπρεσβεύοντο ἐκμελιττόμενοι * Αττήλαν, ἐκδοθίναι αυ- ν ἐκμειλιτα τῷ βελόμενοι Σιλβανοκ, Αρμίς τραπέζης και των Ρώμίω τόμενοι

E

V

"

όμεν

* περιόντος εφ

φώρα

~

Β

dentalibus ortus, ad Attilam, & Bledam, ut
illis in confcribendis epiftolis operam darèt
quemadmodum & poft illum alter Conftantius,
miffus fuerat. Ille vero, quo tempore Sirmium
oppidum in Pæonia fitum Scythæ obfidebant,
aurea vafa a civitatis Epifcopo acceperat, ut
ex eorum pretio, fi fe fuperftite urbem capi
contigiffet, quoad fatis effet, pro fua liberta-
te folveretur: fin periiffet, cives in fervitutem
abducti redimerentur. Sed Conftantius
poft
urbis excidium, de eventu Scythicæ obfidionis
parum follicitus, Romam cujusdam negotii
caufa profectus, vafa ad Sylvanum detulit, &
aurum ab eo accepit, convenitque, ut fi intra
tempus præfinitum aurum cum ufuris redderet
vafa reciperet: ni feciffet, Sylvanus vafa fibi
haberet, & his pro arbitrio, tamquam quæ
fua facta effent, uteretur. Hunc Conftantium At-
tilas & Bleda, cum illis proditionis nomine
fufpe&tus effet in crucem egerunt
Ex quo

προςωνα, ὡς φιάλας χρυσᾶς παρὰ Κωνςαντίς δεξάμε- Α acceperat. Hic Conftantius, ex Galliis Occi νον · ὃς ἐκ Γαλατῶν μὲν τῷ ἐν τῇ ἑασέρᾳ ὡρματο, ἀπέ σαλτο δὲ καὶ αὐτὸς παρὰ Αττήλαν τὲ νὶ βλήδων· ὥσπερ ὁ μετ ̓ ἀεὶ Κωντάντιος, υπογραφέως χάριν καὶ δὲ τὰ χρό νον, ἐν ᾧ ὑπὸ Σκυθῶν ἐν τῷ Παιόνων ἐπολιορκεῖτο τὸ Σιρμιον, τας φιάλας παρὰ τὸ ὁ πόλεως ἐπισκόπυ ἐδέξατο, ἐφ ̓ ᾧ αυτ λύσαθαι· εἶχε "πονόντος αυτό ἀλῶναι τ πόλιν συμβαίη· ἢ ἀναιρεθούτος, ὠνήσαθαι τὰς αἰχ χμαλώτες ἀπαγομένες τῷ ἀςῶν. ὁ δὲ Κωνσάντιος με * πόλεως ἀνδραποδισμὸν, ὀλιγωρήσας τη Σκυθικῶν, ἐς τίω Ρώμων και πραξιν τινα παραγίνεται . καὶ κομί ζεται παρὰ τὸ Σιλβωνες χρυσίον, τὰς φιάλας δές· σε ρητό χρόνο ἐντὸς ἢ ἀποδόντα τὸ ἐκδανειπον χρυσίον, ἀναλαβεῖν τὰ ἐνέχυρα, ἤ αὐτοῖς » Σιλβανὸν ἐς ὅ,τι βάλοιτο χρήσαθαι. το τον δὴῒ Κωνσάντιον ἐν ὑποψία προδοσίας ποιησάμθμοι Αττήλας τὲ καὶ Βλήδας,άνεςαυρωσαν με δὲ χρόνον της Αστήλᾳ ὡς τὰ περὶ τῇδ φιαλῶν ἐμίωύθη,ἐκδοθῆ ναι αυτῳ ἢ Σιλβωνὸν οἷαδὴ “φῶτα τῷ αὐτῷ γενομένων, γενόμενον · ἐβέλετο πρέσβεις τοίνω παρὰ Αετίενὶ τὸ βασιλόύοντος *Εσπερίων Ρωμαίων ἐςάλησαν, ἐρῶντες, ὡς χρήσης Σιλ βανὸς Κωνσαντίς γενόμβυος,τας φιάλας ἐνέχυρα, καὶ ἐρώραλαβὼν ἔχοι καὶ ὡς τάυτας ἀργυρίω χάριν ἱεροῦσι καὶ τοῖς ἐπιτυχᾶσιν ἀπέδοτο, ἔτε δ θέμις ἀνθρῶποις εἰς σφετέραν διακονίαν κεχρῆπαι ἐκπώμασιν ἀνατεθεῖσι Θεῷ. εἰ δω μὴ δ ο λόγος προφάσεως, καὶ φυλαβείᾳ τὰ θεία Σποςαίη τε τας φιάλας αἰτεῖν, ἐκπεμπειν τὸ ὑπὲρ αυΐ χρυσίον Σιλβανὸν παραντεμένε. δ ἐκδώσεις ἄνθρωπον α- C δικοιῦτα ἐθον, καὶ ἅυτη μὲν αἰτία ε τῷ ἀνδρῶν πρεσβεί ας. καὶ παρείποντο ὅτι καὶ ἀποκρινόμβρος αποπέμψοι σφᾶς ὁ βάρβαρος. ἐπὶ αὐτῆς οὐ ὁδὸ γενόμενοι, προπαράθῆναι αὐτὰ ἀναμείναντες, σω τῷ παντὶ ἐπηκολεθήσαμεν πλήθει. καὶ ποταμός τινας δαβαντες, ἐν μεγίςη παρεγινόμεθα κώμῃ ἐν ᾗ τὰ τὸ Αττήλα οἰκής ματα περιφανέσερα τῇ ἀπανταχε εἶναι ἐλέγαιτο,ξύλοι τε καὶ σανίσιν ουξέςοις ἡρμοσμένα, καὶ περιβόλῳ ξυ λίνῳ κυκλόμα· ἐ πρὸς ἀσφάλειαν, ἀλλὰ πυρὸς πρέπειαν συλλαμβάνοντι. με ἢ τὰ τὰ βασιλέως ὑὗ τὰ το Ονηγησίς απρεπῇ καὶ περίβολον μὲν ἐκ ξύλων καὶ αὐτὰ ἔχοντα, εχ ὁμοίως δὲ ὥσπερ ὁ Αττήλα πύργοις ἑκοσμεῖτο· βαλανεῖον δὲ τ ε πόρρω τα περιβόλα. ὅπερ D Ονηγήσιος με τον Αττήλαν παρὰ Σκύθαις ἰχύων μέτ να οικοδόμοι, λίθος ἐκ δ Παιόνων διακομίσας γῆς. ἐδὲ τὸ λίθος, ο δενδρον, παρὰ τοῖς ἐκεῖνο τὸ μέρος οἰκοσι βαρβάροις ἐςὶν· ἀλλὰ ἐπεισάκτῳ τῷ ὕλῃ κέ χείωται τάυτῃ· ὁ δέ Αρχιτέκτων το βαλανείς απὸ τὰ Σιρμία αἰχμάλωτος ἀχθεὶς, μιπὸν τὸ ὀρέματος ἐλευθερίας λήψεται προσδοκῶν, ἔλαθε μείζονι πόνῳ περιπεσὼν ὁ παρὰ Σκύθαις δελείας. βαλανέα δ αυ * Ονηγήσιος κατέτησε, καὶ λυομένῳ αὐτῷ τὲ καὶ τοῖς ἀμφ' αυἳ διηκονεῖτο· ἐν ταύτῃ τῇ κώμῃ εἰσιόντα → Αττήλων ἀπήντων κόραι, ςοιχηδόν προπορευόμβροι, ὑπ' ὀθόναις λεπταῖς τὸ καὶ λόυκαῖς, ἐπὶ πολὺ ἐς μῆκος παρατεινέσαις, ὥςε ὑπὸ μιᾷ ἑκάσῃ ὀθόνη ανεχομέ νη * χερσὶ τῇ παρ' ἑκάτερα γυναικών, κόρας ζ'. ἢ πλείες " βαδιζέσαις (ἦσαν δὲ πολλαὶ τοιαύται της γυ ναικῶν ὑπὸ ἢ ὀθόναις τάξεις) ἄδειν ἄσματα Σκυθικά. πλησίον δὲ * Ονηγησίς οικημάτων γενόμενον δι αυτ ᾗ ἡ ἐπὶ τὰ βασίλεια ἦγε ὁδὸς) ὑπεξελθέσα ἡ τε Ο νηγησία γαμετή, με πλήθος θεραπόντων, τι μὲν ὄ μα, τῇ δὲ καὶ οἶνον φερόντων μεγίςη δὲ ἅυτη παρὰ Σκύθαις ἐςὶ τιμή κατάζετό τε καὶ ἠξίς μεταλαβῶν ὧν αυτ φιλοφρονεμένη ἐκόμισεν ὃς δὲ ἐπιτηδεία ανδρὸς χαριζόμε νος γαμετῇ, ἤπιον ἐπὶ τὸ ἵππε ἥμβρος, δ παρεπομένων δ

σας

βαδιζούς

V

~

τα

2

2

καὶ

기

E

ut de poculis aureis indicium ad Attilam eft delatum, fibi tradi Sylvanum, tamquam furem eorum, quæ fua facta effent, flagitavit. Legati igitur ab Aetio, & Romanorum Occidentalium Imperatore venerant, qui dicerent. Sylyanum Conftantii creditorem vafa aurea, pro credito oppignerata, non furto ablata , penes fe habuiffe. Que facerdotibus, qui primi fe obtuliffent, nummis argenteis permutaffet. Nec enim fas effe hominibus pocula Deo confecrata propriis ufibus applicare. Itaque nifi eum tam jufta caufa, aut divinis numinis reverentia a petendis poculis dimoveat, fi Sylvanus inftantius urgeatur, aurum pro pateris præbiturum. Hominem enim qui in nullo deli quit, minime dedideris. Hæc erat igitur horum virorum legationis caufa , qui barbarum fequebantur, ut refponfum ferrent, & dimitterentur. Cum vero nobis eadem via eundum foret, qua Attilas, parumper morati dum Edit Parif. præcederet non multo poit fecuti cum reli- pag. 58. qua multitudine, trajectis quibufdam amnibus ad quemdam magnum vicum pervenimus. Hic erant Attilæ ædes, quæ reliquis omnibus ubicumque locorum eminentiores, & præftantiores effe ferebantur. Erant hæ ex lignis, & tabulis eximie politis extruda, & ambitu ligneo circumdatæ , non ad munimentum fed ad ornatum comparato. Proxima Regiæ erat Onefegii domus, & ipfa quoque ambitu ligneo conftans, non tamen æque, ac Attila, curri bus infignis & confpicua. Longo fatis interval lo a circuitu domus diftabat balneum, quod Onefegius, qui fecundum Attilam, plurimum apud Scythas opibus, & auctoritate valebat, lapidibus ex Peonia Advettis, adificaverat Nec enim apud eos, qui in ea parte Scythia habitant, ullus eft aut lapis, aut arbos, fed materia aliunde advecta utuntur. Hujus autem balnei architectus, e Sirmio captivus abductus, mercedem operis fui libertatem confecuturum fperans, falfus fua fpe, cum nihil minus cogitaret, in longe duriorem apud Scythas incidit fervitutem Balneatorem enim eum Onefegius inftituit, ut fibi, totique fuæ familiæ, cum lavarentur, operas præftaret. In hunc vicum adventanti Attila puellæ obviam prodierunt quæ per feries ante gradientes, fub linteis tenuibus & candidis quam maxime in longitudinem extenfis, ita ut fub unoquoque linteo, manibus mulierum ab utraque parte in altum fublato erant enim multi hujufmodi mulierum fub illis linteis ordines ) fex puellæ, aut etiam plures, dum iter pergerent, odas & cantilenas Scythicas canerent. Jam proxime Onefegii domum accefferamus ( per ipfam enim via ducebat ad Regiam) cum foras profiliit Onefegii uxor, magna ancillarum comitata multitudine, quæ opfonia, & vinum ferebant, qui maximus eft apud Scythas honos. Hæc Attilam falutavit, rogavitque ut ex cibis defumeret, quos cum fumma teftificatione fuæ erga illum voluntatis attulerat. Itaque uxori hominis