Immagini della pagina
PDF
ePub
[ocr errors]

.

Confantium Mittuntur autem Rufinus, & Α ὁ μὲν ἔπαρχος ὢν ἢ πραιτωρίων, ὁ ἢ ἕτερος σρατηλά
Marcellinus. Hic Præfectus Prætorio, ille al- της· καὶ Ναμέχιος συγκλητικὸς ὕπαρχος, καὶ Μά-

ret,

terius agminis ductor, & Nounechius Senatus
Princeps, & Maximus cum ipfis, qui adhor-
tarentur Conftantium, ut ab armis abftineret,
& primum honoris gradum in imperio obtine-
ret. Magnentius Conftantio aliam defponde-
& ille quoque in uxorem acciperet Con-
ftantiam Conftantii fororem. Itaque Impera-
tor Conftantius admifit Britannionis & Ma-
gnentii legatos, quorum unus Conftantium, quo
in fatu res quo ad præfens efTent, monuit
cum diceret Non oportere ipfum inconfidera-
te tametfi ne nunc quidem ab hoftibus pre-
meretur, duos contra fe Imperatores rei mi-
litaris peritos, & inter fe unanimes, & inte-

[ocr errors]

gris viribus, ad bellum provocare : Quod nii aliqui reperiantur, qui paci confulant, quaEdit Parif les quantique fint, f fe ad bellum civile comparaverint, five unus folus, five uterque fimul cupere, ipfum non aliunde difcere, quam ex egregiis facinoribus, quæ ante ediderunt quando militantes, illi fuoque generi profpere rebus geftis triumphos pepererunt. Et Nunechius fatim, ut loqui coeperat, dixerat Magnentium pacem petere . Cum hanc legationem audiffet Imperator, magnam illi ca res curam & follicitudinem attulit. Itaque ad fomnum converfus, vidit in fomnis patrem tamquam ex alto defcendentem. In manu tenebat Conftantem a Magnentio peremptum,

[ocr errors]

quem Conftantio exhibens hæc illi dicere vi C

fus eft Conftanti ecce Conftans multorum
Regum progenies, meus filius, frater tuus
nefarie necatus; neque Imperium labefactatum
neque rempublicam everfam negligas, neque fi
quis tibi minetur terrore afficiaris, fed glo-
riam quæ inde te manet cuicumque oppugna-
tioni præponas, neque multum fratrem tuum
relinquas . Hoc oftento vifo, eft expergefa-
atus & legatos, præter Ruffinum, in vincula
conjecit.

Sub Conftantio legati a Perfis venere, cu-
jus legationis Princeps Narfes afperitatem lit-
terarum, quas adferebat, lenitate, morum fuo-
rum temperavit, eafque legendas tradidit.

Barbari fub Juliano Apoftata pacem petie- D runt, ille vero profedus eit, ut cum illis franfigeret, & obfides fibi dari petiit. Barbari refponderunt, quamplurimos effe in bello captos neque a fe tradi poffe. At ille dixit fe quærere pacis pignora, viderent, fi qui effent apud ipfos huic rei apti & idonei. Cum nihil abnuerent, fed daturos promitterent, quos elegiffet, Regis filium pofcit , quem unum pro multis obfidem detineret. Sed barbari ipfum periiffe exiftimantes, ad luctum & mærorem una cum Rege converfi, obteftati funt Cæfarem ne a fe ea quæ præftare non poffent, peferet : quod faciebat, cum eos, qui jam fato fundi erent, fibi dari poftulabat, quod cum faceret fatis fe foedera facere nolle indicabat

ξιμος πρὸς τέτοις. ὑπομνήσοντες τὸν Κωνσάντιον ὅπλων
υποχέθαι, και
υποχέθαι, καὶ πρώτην ἔχειν ἐν τῇ βασιλείᾳ τιμώ.
ὁ δ Μαγνέντιος δι' αυτῶν ἢ ἰδίων θυγατέρα τῷ Κων-
ςαντίῳ ὑπιχνεῖτο διδόναι γαμέτὴν, ἐπὶ καὶ τὸ αυτὸς
* Κωνταντίαν λαβεῖν ἢ ἀδελφὴν τῶ Κωνςαντίς . ἐδέ-
ξατο ἐν ὁ βασιλεὺς τοὺς Βρεττανίωνος καὶ Μαγνεντία
πρέσβεις, ἐν οἷς πολλάκις ὶ περὶ τῇ παρόντων πραγ
μάτων καταςάσεως ἳ Κωνσαντιον ὑπεμίμνησκε, φά

[ocr errors]

μὴ γῆναι ἀυὸ ἀπροόπτως μὴ κεκμηκότα ἤδη τοῖς πολεμίοις, δύο κατ ̓ ἀυὶ βασιλεῖς, σρατιωτικῆς τε ἐπιςήμης ἐμπείρας, ὁμονοῦντας ἀλλήλοις, καὶ ἔτι ἀκεραίες ὄντας, εἰς πόλεμον προκαλεῖπαι οἵ τινες εἰ μὴ περὶ εἰρης σιωδόξαιον, ὡς ὁποιοῖ & πηλίκοι και ἢ ἐμφύλιον πόλεμον ἔσον παραταττόμθμοι,είτε εἰς μόνος, εἴτε μὲ ἄμφω παραγένοιντο μὴ θέλειν αυὶ ἑτέρωθεν μαθεῖν, ἢ ἐκ τ ἤδη πε πραγμένων αυτοῖς, ὅτε ἐκείνων παρατάξεσιν αυτῷ τὲ νὶ τῷ γένει αυτῷ θριάμβοι κατωρθοῦτο καὶ ὁ Νουνέχιος φύθὺς ἔφη των προοιμίῳ, εἰρίην αἰτεῖν ἢ Μαγνέντιον ταύτης δ πρεσβείας ακέσας ὁ βασιλεὺς ἐν φροντίσι πολλαῖς αὐ. κὶ εἰςὕπνον τραπεὶς, εἶδον όψιν, εἶδον όψιν, ὅτι ὁ πατὴρ αυτό ὥσπερ ἐξ ὕψους κατιων,κὶ τῇ χειρὶ κατέχων τ Κώνσαντα,ὃν ανεῖ λε Μαγνέντιος. τότον αυτῷ προσφέρων, ταυτα πρὸς αυὶ ἐδόχει τὰ ῥήματα φθέγγεθαι· Κωνσαντιε, ἰδὲ Κώνσανς, ὁ πολλῶν βασιλέων Στόγονος, ὁ ἐμὸς ὑὸς, καὶ σὸς ἀδελφὸς, τυραννικῶς ἀπολλύμβρος μήτε ον ἢ βασιλείαν διακοπτομένίω,μήπε πολιτείαν ἀναξ επομένην περιίδης, μήτε ούλαβηθῇς ἀπειλάς . ἀλλὰ ἢ ἐντεῦθεν ἐσομένην σοι δόξαν, πάσης ἐκβάσεως προτίμησον. καὶ μὴ ἴδῃς αὐεκδίκητον ἀδελφόν, με ταύνω τίω ὄψιν ἀφυπνιθεὶς ὁ Κωνσαίτιος, εξω πρέσβεων πλίω Ρεφίνα φυλακῇ παραδοθέντων.

~

Οτι ἐπὶ Κωνςαντία πρέσβεις ἦλθον Περσῶν ὁ σβείας ἡγεμὼν Ναρσῆς τὸ ταχὺν γραμμάτων, ὧν ἐπεφέρετο, τῇ τ οἰκείων ἡμερότητι ξέπων συγκεράσας, ἔδωκε

προς αναγνωσιν.

Οτι οἱ βάρβαροι ἐπὶ Ιελιανοῦ ἢ παραβάτε εἰρτώνω των· ὁ δὲ ἦλθεν εἰς τὸ απείσαθαι αὐτοῖς, καὶ ἐζήτει ὁμήρους λαβεῖν· οἱ δὲ βάρβαροι πάνυ πολλὲς ἔλεγον ἔχειν πολέμῳ, ἀλλ ̓ ἐ παρ ἐκείνων δεδομένους· ναῦ δὲ ζητεῖν εἰρίώης ἐνέχυρα, είτινες εἶαν πρὸς τότο παρ αυτοῖς ἐπιτήδειοι ἐκεῖ των δὲ ἐδὲν ἀπαρνημένων, ἀλλὰ δώσειν σιωτιθεμένων, ὃς αν αυτὸς ἐπιλέξοιτο. 7 βασιλέως ὑὸν ἠξί & λαβεῖν, ὡς ἀντὶ πολλῶν μόνον ἀρκεντα, ὃν εἶχον αἰχμάλωτον οἱ δὲ βάρ-, βαροι ἤδη τεθνάναι αυτὰ ὑπολαμβάνοντες με 7 σφῶν βασιλέως, ὀδυρόμθμοί τε καὶ τένοντες, ἐδέοντο * Καίσαρος ἀδύκατα μὴ ζητεῖν, ἀπαιτῶντος της ἤδη τεθνεώτας ὁ μήρες τότο Ο τεκμήριον εἶναι τὰ σπονδὰς ἀνὰ μὴ ἐθέλεις ποιήσαπαν

[merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

ΕΚ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ

ΚΑΙ Μ Α Γ Ι Σ Τ Ρ Ο Υ.

EX HISTORIA.

EJUSDEM PETRI PATRICII
ET MAGISTRI

Ο

Edit. Parif.

ΤΙ Βαλεριανὸς οὐλαβηθεὶς τώ ἔφοδον της Περσῶν Α V 34 Enimus exitus labora- pag. 29. A ALERIANUS.mea Perksoppugnaretur timens ( ejus (ἐλίμωξε τὸ τὸ ςράτευμα αυτό, καὶ μᾶλλον οἱ Μαυ- bat, & maxime Maurici) infinitam auri quantiοίκιοι) χρυσίον ἄφατον συναγαγών, ἔπεμψε πρέσβεις πρὸς Σαπώρω, ἐπὶ μεγάλαις δόσεσι τὸν πόλεμον καταλύσαι βολόμβος. ὁ δὲ τά τε περὶ τὸ λοιμὲ μαθών, τῇ τε παρακλήσει Βαλεριανὸ πλέον ἐπαρθεὶς, τὰς πρέσβεις παρελκύ- "παρεκύλσας, ἀπράκτες αυτὸς ἀπολύσας, θὺς ἐπη

[ocr errors]

κολέθησεν.

[ocr errors]

~

Οτι ὁ Δένατος τὸν Σαπώρω πολὺ ἐθεράπευεν, ὡς ὑπερβεβηκότα καὶ πολὺ τὸς Ρωμαίος. βελόμιμος δὲ αὐτὸν ὑπαγαγέθαι, πέμπει δῶρα μεγαλοπρεπῆ, ἢ ἄλλα ἀγώ γιμα, ὧν ἡ Περσὶς ἐκ τ οὔφορος, καμήλοις ἐπιθεὶς, ε γράμματα πέμπει, δεήσεως διαμιν ἔχοντα· ὅτι ἐδὲν Πέρσαις ὑπεναντίον αυτὸς εἰργάσατο. ὁ δὲ τὰς οἰκέτας ὑπέταατε, δεξαμένες τὰ δῶρα ρίπτειν εἰς τὸν ποταμόν & τὰς ἐπιτολὰς ἐαρρήξας συνέτριψε, ἐδήλωσε, τις ὢν ἐ πόθεν ἐτόλμησε πρὸς τὸν οἰκεῖον δεασότίω γράψαι, καὶ τοῦ εἰ βέλεται ἐλαφροτέρας κολάσεως τυχεῖν, ὀπίσω τὰς χεῖρας δήσας προσπεσέτω. εἰ δὲ μὴ, ἴσω ὡς ἀντὸν ἢ τὸ γένος & τω πατρίδα ἀπολῶ .

1

~

Ότι Γαλέριος & Διοκλητιανὸς εἰς Νίσιβιν συνῆλθον ἔνθα κοινῇ βελευσάμβυοι, σέλλεσιν εἰς Περσίδα αρεσβάτω Σικόριον Πρόβον ἀντιγραφέα της μνήμης. τότον ὁ Ναρσαῖος, τῇ τῷ ἐπαγγελθόντων ἐλπίδι, φιλοφρόνως ἐδέξατο. χρῆται δὲ ἐ τινι ἀναβολῇ ὁ Ναρσαίος, ὡς Το βελόμιμος δῆθεν τὰς περὶ Σικόριον πρέσβεις, οἷα δὴ κεκοπωμένες, ἀνακτήσαθαι μέχρι τοσέτω περὶ τὸν Λατρεδιν ποταμὸν τῆς Μηδικῆς τὸν Σικόριον παρείλκυ σεν. ἐκ ἔγνω δω ταμέν τι τὸ γινόμβρον, ἕως οἱ τῇδε κακεῖσε διὰ τὸν πόλεμον απορπιθέντες συνελέγησαν. και τωωικαῦτα ἐνδοτέρῳ τῷ βασιλεῖ πάντας τὰς ἄλλες χωρίς σας, καὶ ἀρκεθεὶς τῇ παρεσία Αφφάρβα και Αρχαπέτε νὶ Βαρσαβώρσε ὧνὸ μὲν ἕτερος ὕπαρχος εν πραιτωρίων, ὁ δὲ ἕτερος τω ἳ Συμία είχεν Αρχών επέτρεψε την Πρό- βῳ τω πρεσβείαν διεξιέναι. τώ δὲ τὰ κεφάλαια πρεσ σβείας ταῦτα· ὡςεκα τὸ ἀνατολικὸν κλίμα * Ιντηλω με Σοφίης, και Αρζακιων με Καρδονίωῶν καὶ Ζαβδικίωῆς Ρωμαίας ἔχειν καὶ τὸν Τίγριν ποταμὸν ἑκατέρας πολιτείας οροθέσιον εἶναι· Αρμενίων δὲ Ζίνθα τὸ κάστρον ἐν μεθορίῳ της Μηδικῆς κείμβρον ὁρίζειν. τὸν δὲ Ιβηρίας βασιλέα της οικείας βασιλείας τὰ σύμβολα Ρωμαίοις ὀφείλειν. εἶναι δὲ τόπον τῇς συναλλαγμάτων Νίσιβιν, τίω πόλιν παρακειμένω της Τίγριδι . τέτων ὁ Ναρσαῖος ἀκέσας, ἐπειδὴ πρὸς μηδέν τέτων ἡ παρᾶσα τύχη ἀροῆή παι αυτὸν συνεχώρει σκύεθετο τέπις ἅπασι πλώ, ἵνα μὴ δόξῃ ἀνάγκῃ πάντα ποιεῖν, διηρνήσατο μόνον τὸ, τόπον εἶναι τὸ συναλλαγμάτων τω Νίσιβιν ὁ δὲ Σικόριος, ἐνδεδοκέναι χρὴ πρὸς τῦτο. τότε ο αυτοκράτορι ορεσβεία κ περὶ τότε ἐκ τῇ αυτοκρατόρων ἐδὲν ἐπετέτρατο. τέτων δυ σωτεθέντων, ἀπεδόθησαν την Ναρσαίῳ αίτε γαμεταὶ καὶ οἱ παῖδες με φιλοτιμίας της βασιλέων, τῆς σωφροσαύης αυτοῖς καθαραῖς φυλαχθείσης.

Β

C

D

tatem accumulans, mifit legatos ad Saporem, & magnis largitionibus bellum folvere voluit. Sed Sapores famem urgentem edoctus, & interpellatione Valeriani elatus, legatos diftinens deinde re infecta dimittens, eos eft fubfecu

tus.

Denatus Saporem, tamquam longe Romanis præftantiorem multum coluit & obfervavit, & cupiens eum Gibi devincire, dona magnifica Camelis imponens earum rerum, quæ facile portari poffent, quarum Perfis non erat ferax, ad eum mittit cum litteris, quibus eum orabat, ut æqui bonique confuleret, fi ad eum fcriberet. Se enim femper utilitatibus Perfarum paruiffe, neque quicquam contrarium illorum rationibus

umquam fenfiffe. At ille jufit, fervos fuos, poftquam recepiffent munera, ea in proximum Auentem projicere, & ejus litteras laceratas pedibus conculcare. Hæc quoque palam protulit : Quis & unde ifte eft , qui eo temeritatis devenit, ut audeat ad fuum dominum fcribere? Nunc fi velit leviori pœna affici, manibus a tergo revinctis profternat fe ante me. Si non faciat, fciat me illum, & omne ejus genus perditurum & extinaturum,

re

Galerius & Diocletianus Nifibi convenerunt. Ibi communicato confilio, mittunt legatum in Perfidem Sicorium Probum contrafcribam a memoria. Hunc Narfæus, quia ex his, quæ fibi nuntiata fuerant, fpem fe optata confecuturum conceperat, benigne & comiter excepit. Legatum tamen aliquandiu admittere fuftinuit, tamquam vellet Sicorium & ejus comites a longa via laffos, & defeffos, & recreare & reficere. Deinde Sicorium ad Afprudum Media faceret, Legatus ignorabat, donec cum milites, fluvium ufque pertraxit. Qua de caufa id Rex qui illic per bellum difperfi erant, conveniffent, in interiori conclavi Regis admiffus liquis omnibus abire jufis, contentus prafentia pag. 3c. Appharbæ & Archapeti & Barfaborfi, quorum alter erat Præfe&tus Prætorio, alter Sumii præfecturam obtinebat, juffit Probo fuam legationem referre. Erant autem capita legationis hæc. Ut Romani in Oriente haberent Intilinem cum Sophene, Arfanicem cum Cardonene, & Zabdicene, & Tigris Aluvius utriufque Imperii limes effet. Zintha Caftrum, in confinibus Mediæ fitum, Armeniam terminaret Rex Iberiæ regni fui infignia a Romanis accepta fufciperet. Conventionum locus Nifibis, ad Tigrim amnem fita, effet. Quæ ubi audivit Narfæus, quandoquidem, quæ erat ejus fornihil quicquam eorum licebat illi deneconfenfit, & approbavit; præterquam gare quod, ne ifta omnia videretur neceffitate coaAus facere, folummodo abnuit, conventionum locum effe Nifibim. In hoc exiftimavit Sicorius, effe Regi indulgendum. Cætera enim legationis confenfit, neque quicquam aliud mutavit ex his, quæ Imperator perfcripferat. His tranfactis reftitutæ funt illis ejus uxores integræ, debita erga illas temperantia obfervata, & liberi quoque, qui liberaliter habiti fue

tuna,

rant.

3 ΠΕΡΙ ΠΡΙΣΚΟΥ ΡΗΤΟΡΟΣ

II

Κ Α Ι Σ Ο Φ Ι Σ Τ Ο Υ.

[ocr errors]

ΡΙΣΚΟΣ Πανίτης, σοφισής, γεγονὼς ἐπὶ έξ χρόνων Θεοδοσίας 7 μικρά· ἔγραψεν ἱςορία Βυζαντικά, καὶ κατὰ Ατταλον, ἐν βιβλίοις ή . μελέτας σε ῥητορικὰς, ἐπιςολάς, ἐκ τῇ Σούδα,

DE PRIS CO.

καὶ

Rifcus Panites, Sophifta temporibus Theodofii junioris: fcripfit biftoriam Byzanticam Attalicam libris 8. Declamationes, rhetoricas Epiftolas. Svidas.

,

Tali ergo Hunni ftirpe creati, Gothorum finibus advenere. Quorum natio fava, ut Prifcus biftoricus refert, in Maotide palude ulteriorem ripam infedit, venatione tantum, nec alio labore experta, nifi quod poftquam creviffet in populos, fraudibus & rapinis vicinam gentem conturbavit. Jornand. Cap. xxiv. Ad quem in legationem remiffus a Theodofio juniore Prifcus, tali voce inter alia refert. Ingentia fiquidem flumina, id eft Tyfiam, Tibifiamque, Driccam tranfeuntes, venimus in locum illum, ubi dudum Vidicula Gothorum fortiffimus Sarmatum dolo occubuit. Indeque non longe ad vicum, in quo Rex Attilamorabatur, acceffimus: vicum inquam, ad inftar civitatis ampliffima, in quo lignea mania ex tabulis nitentibus fabricata reperimus, quarum compago ita folidum mentiebatur, ut vix ab intento poffet junctura tabularum comprehendi. Videres triclinia ambitu prolixiore diftenta porticufque in omni decore difpofitas. Area vero curtis ingenti ambitu cingebatur, ut amplitudo ipfa regiam aulam oftenderes. He fedes erant Astile Regis Barbariam totam tenentis: hac captis civitatibus habitacula præponebat. Cap. xxxiv. Qui Attila) quamvis bujus effet naturæ ut femper magna confideret, addebat ei tamen `confidentiam gladius Martis inventus apud Scytharum reges femper habitus. Quem Prifcus hiftoricus tali refert occafione derectum. Quum paftor, inquiens, quidam gregis anam buculam confpiceret claudicantem, nec caufam tanti vulneris inveniret, follicitus veftigia cruaris infequitur : tandemque venit ad gladium, quem depafcens herbas bucula incaute calcaverat, effoffumque protinus ad Attilam defert. Quo ille munere gratulatus, ut erat magnanimus, arbitratur Je totius mundi principem conftitutum, & per Martis gladium poteftatem fibi conceffam effe bellorum. Cap. xxxv. Quumque ad Romam animus fuiffet ejus (Attila) attentus accedere, fui eum ut Prifcus refert hiftoricus) removere, non urbi, cui inimici erant, confulentes, fed Alarici quondam Vefegotharum Regis objicientes exemplum, veriti Regis fui fortunam, quia ille poft fractam Romam diu non fupervixerat, fed protinus rebus exceffit humanis. Cap.xl11. Id acceffit mirabile, ut Martiano Principi Orientis de tam feroci hofte follicito in fomnis divinitas adfiftens, arcum Attila in eadem nocte fractum oftenderet, quafi quod gens ipfa co telo multa prafumat. Hoc Prifcus biftoricus vera fe dicit adreftatione probare. Cap. xlix.

ΟΣ

ως και

eva

atione τις κα

[merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]
[ocr errors]

10.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΣΤΟ ΡΙΑΣ

ΠΡΙΣΚΟΥ ΡΗΤΟΡΟΣ

ΚΑΙ
Α Ι Σ Ο Φ Ι Σ Τ Ο Υ.

EX HISTORIA

PRISCI RHETORIS

"

[blocks in formation]
[ocr errors]

ΤΙ 7 Σκυθών και Ἂς πανηγύρεω καιρὸν καταςρα. πηγησάντων Ρωμαίες, κ πολλὲς ἀτελόντων· οἱ Ρωμαῖοι ἐπέτελλον πρὸς τὰς Σκύθας, ἐν αἰτία ποιέμε νοι, ἢ τὰ φρερές αἱρέσεως ἕνεκεν, καὶ τῆς της σπουδῶν ὀλι γωρίας. οἱ δὲ ἀπεκρίναντο, ὡς ἐκ ἀρξάμβροι, ἀλλ' ἀμυ νόμιμοι, ταῦτα δράσειαν. τὸν γὰρ τῆς Μάργε ἐπίσκοπον εἰς ἑαυτῶν ἀναβεβηκότα γιώ, και διερεύνησάμβυον τὰς παρὰ σφίσιν βασιλείας θήκας, σεσυληκέναι τὲς ἀποκειμένους

[ocr errors]

A

S&H quo tempore mercatus Scytharum

CrTH #,quo Edit Parif. Romanorum frequenti multitudine celebrabatur, Romanos cum exercitu funt adorti, & pag. 23. multos occiderunt. Romani ad Scythas miferunt, qui de prafidii expugnatione, & fœderum contemptu cum eis expoftularent. Hi vero fe non ultro bellum inferentes, fed factas injurias ulcifcentes, hæc fecife refponderunt . Margi enim Εpifcopum in fuos fines tranfgreffum, Regum fuoexpilan Hunc nifi dederent, una cum transfurum loculos, & reconditos thefauros indagatum gis, ut feederibus convenerat, ( effe enim apud eos plures) bellum illaturos. Quæ cum Romani vera effe negarent, barbari vero in eorum, quæ dicebant, fide perftarent, judicium quidem de his, quæ in contentione pofita erant, fubire minime voluerunt, fed ad bellum converfi funt . Itaque tranfimifo Iftro, oppidis, & caftellis ad ripam fitis plurima damna intulerunt, & inter catera Viminacium, quæ Myforum urbs eft in Illyrico, cæperunt. His gentis, cum multi in fermonibus dictitarent, Epifcopum dedi oportere unius hominis caufa univerfa Romanorum refpublica belli periculum fuftineret: ille fe deditum iri fufpicatus, clam omnibus civitatem incolentibus, ad hoftes effugit, & urbem traditurum, fi fibi Scytharum Reges liberalitate fua confulerent, pag. 24. pollicitus eft. Ad ea, cum benefcium omni ratione repenfuros promitterent, fi rem ad exitums perduceret, datis dextris, & diftis jurejurando utrinque præftito firmatis (Epifcopus) cum, magna barbarorum multitudine, in fnes Ro

* ἴσι πάνες Θησαυρές· καὶ εἰ μὴ τὸτον ἐκδοῖεν, ἐκδοῖεν δὲ καὶ τὰς φυγάς
δας, καὶ τὰ ὑποκείμμα ( εἶναι τὸ παρὰ Ρωμαίοις πλείςες)
τὸν πόλεμον ἐπάξειν. Ρωμαίων δὲ τω αἰτίαν ἐκ ἀληθῆ
φαμένων εἶναι. ἐν τοῖς σφετέροις τὸ πιςὸν οἱ βάρβαροι θέ-
μθμοι, κρίσεως μὲν τῇ ἀμφιβόλων κατωλιγώρου, πρὸς Β
πόλεμον δὲ ἐτράπησαν. καὶ περαιωθέντες τὸν Ιςρον, πόλεις
και φρέρια πλεῖσα ἐπὶ τῷ ποταμῷ ἐκάκωσαν. ἐν οἷς καὶ τὸ
Βιμινάκιον είλον· πόλις δὲ αυτη της ἐν Ιλλυριοίς Μυσών.
ὧν γινομένων, κὶτινῶν λογοποιοιύτων, ὡςὁ ἐπίσκοπος
ἐκδοθείη, ὥσε μὴ ἑνὸς ἀνδρὸς περὶ τῷ παντὶ Ρωμαίων
ἐκ ἳ πολέμε ἐπαχθῶαι κίνδυνον· ὑποτοπήσας ὁ ἄνθρω
πος ἐκδοθήσεθαι, λαθὼν τὸς ἐν τῷ ἄσει πρὸς τὰς πολε-
μίες παραγίνει κι αυτοῖς παραδώσειν υπιχνείται πό-
λιν, εγεἐπιακές τι οἱ τὸ Σκυθῶν βελούσαντο βασιλεῖς.
οἱ δὲ ἔφασαν πάντα ποιήσειν τὰ ἀγαθὰ,εἰ τω αυτὸ ἄγοι ἐς
ἔργον ὑπέχεσιν. δεξιῶν τὲ νὶ ὅρκων ἐπὶ τοῖς εἰρηκένοις δε
θέντων, με βαρβαρικῆς πολυπληθίας ἐς τω Ρωμαϊκ
ἐπανίησι γω καταύτω προλογίσας ἀντικρὺ τῆς ὄχθης,
νυκτὸς δανίζησιν ἐκ σιωθήματος, καὶ ὑπὸ τοῖς ἀντιπάλοις
ἢ πόλιν ποιεῖ. διωθείσης δὲ τῆς μάργε τον ξύπον τότον,
ἐπὶ μείζον ηὐξήθη τὰ τὸ βαρβάρων πράγματα.

~

C

ne

manorum eft reverfus. Eam multitudinem
cum ex adverfo ripe in infidiis collocaffet,
node dato figno exiliit, & urbem inimico-
rum ditionis poteftatifque fecit. Et ab eo tem-
pore barbarorum res in diem auctiores, melio-
refque fuerunt.

Attilas

Sub Theodofio Juniore Imperatore Hunnorum Rex delectum ex fuis habuit, & litteras ad Imperatorem fcripfit de exulibus & de tributis; exules , ut quicumque occafione hujus belli redditi non effent, quam citiffime ad fe remitterentur. Quantum ad tributa, ut eorum proximæ defcriptionis gratia, legati de his fecum acturi ad fe venirent, ne fi cuncta

Οτι ἐπὶ Θεοδοσία ἢ μικρό βασιλέως, Αττήλαςὁ
Ούννων βασιλοὺς ἢ οἰκεῖον τρατὸν αγείρας γράμματα
πέμπει παρὰ ἢ βασιλέα, τῶντε φυγάδων και φόρων πε
ει, ὅσοι προφάσει το δε τα πολέμε ἐκ ἐδέδοντο. τω ταχί
την οἱ ἐκπέμπεται παρακελόυόμβυος σιωτάξεως δὴ ἕνεκα
μέλλοντος φόρε, παρ' αυτὸν πρέσβεις τὲς διαλεξαμένες αφι-
ἀνεθαι, ὡς εἰ μελλήσειν, πρὸς πόλεμον ὁρμήσειαν, εδὲ D rentur, Scytha in bellum prorumperent . Nec

[merged small][merged small][ocr errors][merged small]
[ocr errors]

enim jam, etiamfi velit, in fua poteftate effe
Scytharum multitudinem diutius continere.
His litteris lectis, Imperator nequaquam eos
ex Scythis, qui ad fe confugiffent, traditurum,
dixit. Sed una cum illis in animo fibi esse,
belli eventum expectare. Cæterum fe legatos
miffurum controverfias dirempturos. Ea ficuti
Romani decreverant, ubi Attilas refcivit, ira
commotus Romanorum fines vaftavit, & caftel-
lis quibufdam dirutis, in Ratiariam urbem ma-
gnam, & populi multitudine abundantem irrup-
tionem fecit.

Poft Cherfonenfem pugnam, Romani cum
Hunnis pacem per Anatolium legatum fecerunt,

1

[ocr errors]

~

& in has conditiones convenerunt. Profugos Hun- Α σαμένε, καὶ ἐπὶ τοῖσδεἐσπένδοντο. ὅπως ἐκδοθεῖν μὲν nis reddi, fex mille auri libras pro præteritis ftipendiis folvi. Duo mille & centum, in pofterum fingulis annis, tributi nomine pendi. Pro uno quoque captivo Romano, qui in Romanorum f. fines, non foluto redemptionis pretio, evafiffet, duodecim aureorum multam inferri. Quæ fi non folveretur, qui captivum recepiffet reftituere teneri Romanos neminem ex barbaris ad fe confugientem admittere. In has quidem fæderum leges Romani fponte confenfiffe videri volebant: fed certe neceffitate coacti Superante enim metu qui Romanorum Ducum mentes occupaverat, quantumvis duras, & iniquas conditiones fibi imPpfitas (quo pacis confequendæ ftudio tenebantur lubentibus animis fufceperupt . Imo & tributi collationi cefferunt, quod illis fuit gravifimum, & maxime moleftum : Regii enim thefauri, & Edit Parif privatorum facultates in abfurda fpectacula, in Β vanos honorum ambitus, & titulos, in delicias & voluptates confumpta fuerant tam proiufs fumptibus, ut eos nemo fanæ mentis, vel in ma

pag. 35.

Pag. 36.

xime afluentibus divitiarum copiis fufineret,aut

toleraret. Præterea armorum, & rei militaris
ftudium neglexerant, ut non folum Scythis, fed
& reliquis barbaris, qui proximas Imperii Roma-
ni regiones incolebant, quoad tributorum penfita-
tionem parerent. Itaque tributa & pecunias, quas
ad Hunnos deferri oportebat, quibus exactio
mandata erat, omnes conferre coegerunt : nulla
étiam eorum immunitatis habita ratione, qui ter-
ræ onere, tamquam nimis gravi ad tempus, five
Imperatorum benignitate, feu judicum fententia,
levati erant. Conferebant etiam aurum indictum,

[ocr errors]

2

~

ἂν τοῖς Ούννοις οἱ φυγάδες, καὶ ἓξ χιλιάδες χρυσίε λιτρῶν ὑπὲρ τῇ πάλαι συντάξεων δοθεῖον αὐτοῖς· φόρον δὲ ἔτες ἑκάς διχιλίας καὶ ἑκατὸν λίτρας χρυσε σφίσιν τεταγμέ νον εἶναι ὑπὲρ δὲ αἰχμαλώτε Ρωμαίο φαίγοντος, κλές κ σφετέραν γὼ ἄνδ λύτρων ἔλαβαίνοντος, δώδεκα χρυσές εἶναι ἀποτίμησιν μὴ καταβάλλοντας δὲ, τὸς ὑποδεχομέ νες ἐκδιδόναι τόν φεύγοντα· μηδένα δὲ βάρβαρον Ρωμαίος και σφᾶς φούγοντα δέχεθαι. τάυτας προσποιοιῦτο μὲν ἐπε λονταὶ Ρωμαῖοι τὰς συνθήκας τίθεθαι. ἀνάγκη δὲ ὑπερβάλλοντι δέει, ἵπερ κατείχε τις σφῶν ἄρχοντας, πᾶν ἐπίπιγμα, καίπερ ὄν χαλεπὸν ( τυχεῖν τῆς εἰρης απεδα κότες) ἠσμένιζον κ τω τη φέρων σύνταξιν βαρυτάτίων έσαν προσίεντο του χρημάτων αυτοῖς καὶ τῇ βασιλικῶν θυσαυρῶν ἐκ εἰς δέον ἐκδεδαπανημένων, ἀλλὰ περὶθέας ἀτόπος καὶ φιλοτιμίας ἐκ ο λόγος, καὶ ἡδονὰς καὶ δαπάνας ἀνει μένας, ἃς ἐδεὶς τξ ού φρονοιώτων ἐδὲ ἐν εὐπραγίαις ὑποςαίη· μή τιγεδὴ οἱ τὸ ὅπλων ὀλιγωρήσαντες, ὥς μὴ μόνον Σκύθαις, ἀλλὰ γὰρ καὶ τοῖς λοιποῖς βαρβά ροις τοῖς παροικέσιν τω Ρωμαίων ὑπακούειν εἰς φόρου απαγωγώ. τούτων τω συντάξεων, καὶ τω χρημάτων πέρι, ἅπερ ἔδει τοῖς Οὔννοις ἐκπέμπεθαι, συνεισφέ ρειν πάντας Κάγκασε, δασμὸν εἰαπραττομένες καὶ τές κατὶ χρόνον τινὰ τω βαρυτάτω κρυφιθέντας τῆς γῆς ἀποτίμησιν εἶτε δικαςῶν κρίσει, εἴτε βασιλέων φιλοqui altius repetita temporum memoria, in Sena τιμίαις. συνεισέφερον καὶ ῥητὸν χρυσίον καὶ οἱ ἐν τῇ tum adfcripti fuerant, ultra quam facultates ferre C γερεσία άνω γεγραμμένοι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν ἀξίας poterant, & multis fplendida, & illuftris fortuna καὶ Οὐ πολλοῖς ἡ λαμπρὰ τύχη, βίου μεταβολή· ἐσε vitæ commutationem attulit. Conficiebantur πράττοντο γὰρ μετὰ αἰκισμῶν, ἅπερ ἕκασον ἀπεγράψαντο οἱ παρὰ βασιλέως τότο ποιεῖν ἐπιτεταγμένοι· ὥςε τὸν κόσμον των γυναικῶν καὶ τὰ ἔπιπλα τὰς πάλαι ουδαί μονας προτιθέναι ἐν ἀγορᾷ. τότο μεν μετὰ τὸν πόλε μον τὸ κακὸν Ρωμαίους ἐδέξατο, ὥςε πολλοὺς ἢ ὅπου καρτερήσαντας, ἢ βρόχον ἁψαμένους τὸν βίον Χπολιπειν. τότε δὴ ἐκ τὸ παραχρῆμα της θησαυρῶν ἐξαν πληθέντων, τό, τε χρυσίον καὶ οἱ φυγάδες ἐπέμποντο ( Σκόττα ἐπὶ ταύτίω πρᾶξιν ἀφιγμένου ) ὧν πλείσες Ρωμαῖοι ἀπέκτειναν, ἀπειθοιῦτας πρὸς τὰ ἔκδοσιν. ἐν οἷς καὶ τὸ βασιλικῶν ὕπαρχον Σκυθῶν, οἳ ὑπὸ Αττίλα τέττεθαι ἀνηνάμθμοι, παρὰ Ρωμαίους ἀφίκοντο, τοῖς δὲ αυτὲ ὁ Αττίλας προςιθεὶς ἐπιτάγμασι, κ Ασημοιωτίους ἐκέλευσεν ἐκδιδόναι ὅσους αἰχμαλώτους ὑπῆρχον ἔχοντες, είτε Ρωμαίους εἴτε βαρβάρους. Ασημοῦς δὲ ἐσι φρούριον καρτερὸν, οὐ πολὺ μὲν ἀπέχον τῆς Ιλλυρίδος, τῷ δὲ Θρακίῳ προσκείμονον μέρει. ὅπερ οἱ ἐνοικοιῶτες ἄνδρες πολλὰ δεινὰ τοὺς ἐχθροὺς εἰργάσαντο, ἐκ Στὸ τειχῶν ἀμωνόμβροι, ἀλλ ̓ ἔξω τῆς τάφρου μάχας ὑφιςάμθμοι πρός τε ἄπειρον πλήθος και τρα τηγοὺς, μέγιςον παρὰ Σκύθαις ἔχοντες κλέος. ὥςε τὰς μὲν Ούννους ἀποῤῥούσαντας ἢ φρουρίου ὑπαναχωρῆσαι, πὺς δὲ ἐπεκτρέχοντας, καὶ περαιτέρῳ ἢ οἰκείων γινομένους, αίκα απήγγελλον αυτοῖς οἱ σκοποί, διέναι ἀδοκήτοὺς πολεμίους λείαν Ρωμαϊκὴν ἀπάγοντας, τοις τὲ ἐμπίπτειν, κ σφέτερα τὰ ἐκείνων ποιεῖπαι λάφυρα· πλήθει μὲν λειπομένους τῇ ἀντιπολεμοιύτων, ἀρετῇ δὲ καὶ ῥώμη σαφέροντας πλείσεις τοίνω οἱ Αση μουνίτιοι ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ Σκύθας μὲν ἀπέκτειναν, Ρωμαίος δὲ ἠλευθέρωσαν. τὲς δὲ καὶ ὑποδράσαντας τη ἐναντίων ἐδέξαντο· ἐκ ἀπάγειν ων, ἔφη ὁ Αττίλας, ςρατόν, ἐδὲ ἐπικυροῦ τὰς τῆς εἰρης σωθήκας· εἰ μὴ ἐχε εκδοθεῖς ποθεῖον οἱ παρ' ἐκείνες καταφυγόντες Ρωμαῖοι, καὶ ὑπὲρ αυτῶν δοθεῖον ἀποτιμήσεις, ἀφεθείησαν δὲ καὶ οἱ παρὰ Ασημοωτίων απαχθέντες αἰχμάλωτοι βάρβαροι. ἀντι

D

enim illa pecunia cum acerbitate, & contume-
lia, pro arbitrio, & ut fcripto unumquemque ad-
notaverant, quibus hujus rei cura ab Imperatore
erat demandata . Ex quo qui antiquas, & a ma-
joribus acceptas divit ias poffidebant, mundum u-
xorum, & pretiofam fuain fupellectilem, in foro
palam & publice venum exponebant. Ab hoc
bello tam atrox, & acerba calamitas Romanos
excepit, ut multi fibi violentas manus attulerint,
aut aptato collo laqueo vitam finierint. Tunc
igitur parvo temporis momento reclufis & effu-
fis thefauris, aurum, & exules ( nam Scotta qui
fufciperet, advenerat ) ad Scythas mifi funt .
Romani vero multos ex profugis, qui dedi relu-
tabantur, trucidarunt, inter quos & Præfedum
Scytharum regii generis, qui militare fub Attila
renuerant, & Romanis fe adjunxerant. His quo-
que pacis conditionibus exequendis, Attilas ope-
ram navavit, & Afimuntios interpellavit, ut cap-
tivos, quos penes fe habebant, five Romanos,
five barbaros, redderent. Eft autem Afimus op-
pidum validum, non multum ab Illyrico diftans,
quod parti Thraciæ adjacet, cujus incolæ gravibus
damnis inimicos affecerunt. Non illi quidem fe
murorum ambitu tuebantur, fed extra propugna-
cula manus conferebant, contra infinitam Scy-
tharum multitudinem, & Duces magni apud eos
nominis & exiftimationis Itaque Hunni dilabi,
& ab oppido quam longiffime recedere. Palanti-
bus enim Scythis, & a fuis longius aberrantibus,
fi quando eos exiffe, & prædas ex Romanis egif-
fe, exploratores denuntiabant , inopinantibus
aderant, & parts ab eis fpolia fibi vindicabant. Ε
Et illi quidem ab hoftibus multitudine vinceban-
tur, fed robore & virtute præftantiores erant .
Itaque Afimuntii plurimos ex Scythis in hoc bel-
1o necaverunt, & multos Romanorum in liberta
tem afferuerunt, nec ideo minus transfugas reci-
pere deftiterunt. Quamobrem Attilas, fe exer-
citum non ante deportaturum, aut fœderis cond-
tiones ratas habiturum profeffus eft, quam capti-
vi Romani, qui ad Afimuntios perveniffent, red-
derentur, aut pro his multa conventa folveretur,
& liberarentur abducti in fervitutem barbari.
Quæ contra ea differeret, non habebat Ana-
rofius legatus, neque Theodulus prafidiario-

λέγειν

« IndietroContinua »