Edit. Rom.

lione quos Eutropius exfcribit, clariffime patet, non proprium perfonæ, fed appellativum vocabulum, vitæ genus & conditionem exprimens. De cætero erraturum contendo fuiffe Pæonium fi vouμary papos pro Actuario pofuiffet, errorem eorum qui fpeciem pro genere ufurpant. quantum enim ex multis colligens autumo, Actuarii univerfim dicuntur, qui minifteria humiliora ufus quotidiani opus his habentibus adhibent, quales fervi plerumque veteribus erant. unde non ufque adeo imperite idem Pæonius dλ vocem axтuae adjunxit. Sub hac univerfalitate familiarium adminiftrorum puto comprehenfos Commentarienfes zoponμaroz páquç, fed & voconóμss Infirmorum Curatores, & Chirurgos & horum in quavis vitæ neceffitate aut commoditate fubadjuvas. Qualium cum plurimam effe oporteret copiam in obfequio Caftrorum Romanorum, ex iis fuiffe non parva ex parte conflatum arbitror Actuariorum corpus, quod Aurelius Victor illam ipfam Victorini Tyranni per Attititianum quemdam Actuarium, cujus ille uxorem itupraverat, procuratam cædem memorans, defcribit his verbis: Tantum Actuariorum, quorum loco Attititianus habebatur, in Exercitu factiones vigent, ut arduum petentibus malitia patraretur. Genus hominum, præfertim hac tempeftate, nequam, vanale, callidum, feditiofum, habendi cupidum, atque ad patrandas fraudes velandafque quafi a natura factum, annone dominans, eoque utilia curantibus & fortunis Aratorum infeftum, prudens in tempore his largiendi, Pag. 367. quorum væcordia damnoque opes contraxerit. Hæc Aurelius Victor: quæ cuncta izopunμatog pápors amanuenfibus aut exceptoribus eorum quæ dictantur, convenire qui dixerit, næ is milites Romanos fecerit nimis litteratos: tum præterea laboraverit in expedienda ratione; cur id genus annone dominaretur? quam verifimillimam reddat, qui panifices, piftores, opfonatores, caupones, coquos, propolas, pincernas, Caftrorum frumenti menftrui dimenfores, & cæteros id genus ad inferviendum militantibus auctoratos, in iftum numerum compegerit. Ego vero non parvam talium Miniftrorum partem fuiffe arbitror, ægrorum aut morbo aut vulnere corporum curatores, Chirurgos, Pharmacopoeos, Valetudinarios; qualium affectari folitam Exercitus Romanos numerofiffimam multitudinem ex officio, & publicis impenfis, extra omnem dubitationis aleam eft. Atque adeo ex hac obfervatione puto lucem affundi ad intelligendum locum quemdam in Novella Justiniani cxvII. ubi præfcribens Imperator qua certitudine debeat mulieri mors viriejus militatum profecti conftare, ut rite poffit ad alteras nuptias tranfire, decernit: Siquidem in Scholariorum Claffe vir ille meruerit, a Primis Schola in quam fcriptus fuerat, & infuper ab Actuario, hoc eft ut opinor, a Chirurgo vel valetudinario Miniftro, qui videlicet ei morienti adftiterit, teftimonium jurejurando firmatum reddi de ejus morte · Verba legis hæc funt. Εἰ δὲ Σχολάριος εἴη ἐκεῖνος κ περὶ τελευτῆς ἡ ἀμφισβήτησίς εςι, παρὰ τὰ πρώτων τῆς χόλης, καὶ ἀκταρία &c. Hofce generatim Auarios, Militarium nomine defignatos a Trebellio Pollione crediderim equidem, dum in Libro de Triginta Tyrannis, de Victorino, cujus fupra memini, fic fcribit: Solus Victorinus in Imperio remanfit, qui & ipfe, quod matrimoniis Militum & Militarium corrumpendis operam daret, a quodam Actuario cujus Uxorem Aupraverat, compofita factione Agripina percuffus &c. In his Trebellii verbis alterutram iftarum vocem Militum & Militarium fuperfluam effe putavit Cafaubonus, jure in hoc a Salmafio reprehenfus. qui ipfe Salmafius dum fubjicit: Militares dici eos qui miffionem a Militia acceperant, ut Confulares dicuntur, qui Confules fuerant, mihi quidem non perfuadet rem ita femper habuiffe etfi non negem aliquando id ufuveniffe . Non credo, inquam, quoties apud quemlibet Scriptorem Militaris aliquis dicitur, toties intelligi Militem emeritum. Nam fæpe Militaria ea vocantur, quæ ad Milites pertinent, ut arma & veftimenta & equi; & calonum, lixarum, inftitorum, qui Caftra frequentant ut Militibus inferviant, Militaris turba dicitur. quidni ergo qui Militibus quocumque nomine miniftrant, quales erant Actuarii, ut oftendimus, Militares dici potuerint? Sane ita vocem illam ufurpatam a Pollione, attentius verba ejus perpendenti patet. quia enim dicturus erat necis caufam Victorino fuiffe Uxorem Actuarii ftupratam, præmittere illum oportuit non Militum folum, sed Militarium etiam, hominum quovis officio Militiam fequentium, ex quo genere Actuarii erant, matrimoniis corrumpendis eum operam dediffe. quare Militarium yox ad paulo poft inductam Actuariorum mentionem digitum intendit. Hæ mihi fuere fufpicandi caufæ, Cabafilam cujus hic meminit Pachymeres voσoxóμov & Valetudinarium curatorem Michaeli Palæologo moribundo adhæfiffe; cui cum intima ejus temporis admoveret minifteria, facile figna mortis inftantis obfervare potuerit.

Tales enim Imperatoribus Conftantinopolitanis per hæc tempora miniftrare confueviffe, qui Actuarii nomine in Palatine dignitatis honorem evecto, in Aula verfarentur curandæ Auguftorum valetudini, docet nos locus Georgii Acropolitæ in Hift. pag. 34. Ed. Reg. Αντιλέγει δὲ τοῖς λεγομένοις ὁ ἱαξὸς Νικόλαος, ἀνὴρ ἧκιςα μὲν φιλοσοφίας μεταχῶν, ἀκρός δὲ νὰ οἰκείαν τέχνίω, καὶ μάλισα ἢ καὶ πείρας γινωσ κομένων. πάνυ δὲ ὗτος ἀγαπᾶτο τῇ Βασιλίδι, ἀκταρία δὲ είχε τιμώ. En Nicolaus Medicus, in arte fua excellens, & præfertim ejus praxi atque ufu dexter, in obLequio erat Irenes Augufta, Actuarii dignitate: quidni parem operam, pari auEtoramento tituli, Michaeli Augufto, memoratus hoc loco Cabafilas navaverit?

A A A A A A r I A.

Lib. IV. Cap. XXVII. Τὸ δὲ σρατιωτικὸν ἐν ἀλλαγίας, ὡς αυτοὶ φαίεν ἂν, οἱ ἐπὶ τῇ ταγμάτων κοινολογάμθμοι. Hic vocem αλλαγίοις Vaticanus interpolator, ut folet quando non intelligit, omittit. Ne quæramus originem hujus vocabuli in græca lingua, deterret Auctor ipfe qui non obfcure indicat peregrinum id effe, & ufu illic vulgari Militum plerorumque Exterorum tritum. Ego donec verifimilius aliquid afferat quifpiam, fufpicor Gallicum effe aut deformatum ex Gallico. Nam Galli five Franci, ut notiffimum eft, permulti ab annis ferme ducentis occafione facrarum expeditionum in illis partibus militaverant. Hi porro cum foleant fedes ad hybernandum attributas Militibus in pagis aut Oppidis Allogiamenta sive Allogia vocare, hodie dicunt Les logemens de Gens de guerre, ea Pachymeres unius littera mutatione Allagia vocaverit. Res autem fatis fuadet ipfa, ifta Corpora diverfi generis Militum, contuberniis & hofpitiis fuiffe divifa; ita ut Paphlagones verbi gratia, uno in Oppido ftationem haberent, Thraces in alio, Phry ges, Macedones, Myfi, Cares, & reliqui fimiliter. atque adeo tot effent Corpora, quot allogia five hospitia aut loca hybernis attributa. unde invaluerit, ut ipfæ illæ Legiones Allogia five Allagia dicerentur. Hæc fi minus cuipiam arriserint, remittam equidem ejus causa non gravate de origine ac notatione; de notione quidem vocis vereor ut poffim, cum ejus Auctorem habeam idoneum. Geor gius Acrop. cap. 59. Hift. pag. 66. Ed. Reg. de quodam Conftantino Margarite, primum dicit: fuiffe illum apo mogía dura, nimirum Imper. Theodori ; tum pag. sequénte id ipfum explicans, ait: O'de Bacino's todapos ap xorta & duтe κατωνόμακι τάξεως. Conftantinum Margaritem quam ante dixerat Αλλαγές Βασιλέως ἄρχοντα nunc vocat ἄρχοντα ? τάξεως βασιλικής . Igitur idem τάξις & ἀλλάγιον, τάξις autem & raypan Legiones aut Cohortes Græcis dictas quis nefcit ?

A A BAN I T AI

Lib. V. Cap. VII. Χρυσουν ἀμήσαντες θέρος Αλβανίται τε καὶ οἱ περιοίκοι. Agit de vicinis Dyrrhachio Populis, aut potius fuburbanis rufticis. Albanorum regio nem in Macedonia Ptolomæus agnofcit. Porro antiqua Macedonia poftremis hifce Orientalis Imperii fenefcentis temporibus in quatuor divifa partes, pri fcum nomen in fola mediterranea retinuerat. Pars vero ejus confinis Dalmatia & Illyrico, Albania jam tunc uti & hodie, appellabatur: ubi erat Dyrrha chienfis Civitas, cujus cafus terremotu everfæ hic memoratur. Ex Albania por. ro recte gentile nomen formatur Albanitæ.

A MH PAA HE.

Lib. VI. Cap. XXXII. Τὰ Κάνινα πάλαι μὲν ἦσαν τῇ Φιλίππε Αμιραλὴ ἀνδρὸς δικα μis. Videtur ufurpare Aunpaλn ut proprium Viri nomen : quamquam & videri poffit appellativum vocabulum dignitatis, Præfectum Maris indicans: cujus & notionis & vocis ufum fatis celebrem apud hos Scriptores Neogræcos quivis in iis verfatus novit; & docet Meurfius verbo Aunpáros & Aμnpas. Ego fine præjudicio rem integram in medio relinquo, exprimens in verfione Lati nis litteris eam ipfam vocem, quam Lector pro fuo arbitrio vel proprie vel appellative fumere poterit.

Α Ν Α Δ Ε Χ Ε ΣΘΑΙ και ΑΝΑΔΟΧΗ. Lib. IV. Cap. 11. Καὶ αὐτῷ δὴ της Ιωσήφ γενναίως ἐπέχειν τολμῶντι, ὡς δῆθεν τὰ τῆς Βασιλέως αναδοχῆς παρὰ ἢ ἐκείνη θέλησιν. αἱρεῖ δὲ καὶ λόγος παρὰ πολλοῖς, ὡς καὶ ἐπιτιμή. στον ἐφ ̓ ᾧ μηδὲ πνευματικὸς ἀναδέχοντο. In his verbis duas illa voces αναδοχῆς & ανα

Edit. Rom.

pag.368.

!

1

Edit. Kom Sexore, peculiari quadam ufurpari Ecclefiaftica notione, facile attentius omnia pag. 369. circumfpicienti patet. Videtur autem prius vocabulum aradox in eo hic figni. ficatu poni, ut indicet abfolutionem Sacramentalem in Tribunali Confeffionis ar. canæ impertiri pœnitentibus folitam a Sacerdote jurisdictionem ad id Ordinariam, vel Delegatam habente. Similiter verbum avada exprimit actionem ipfam Sa cerdotis abfolventis. Continet autem pofterior pars hujus fententiæ, rationém prioris. Ideo enim Scribit Auctor increpitum Jofephum quafi abfolviffet in foro confcientiæ Auguftum contra voluntatem Patriarchæ ; quod poftquam excommunica verat Auguftum Patriarcha, vetuiffet nominatim, ne etiam ejus Confeffarius Jofephus ipfum arcano confitentem deinceps audiret aut abfolveret. Id tamen fibi fuiffe prohibitum negabat Jofephus. Sane fcimus diffimulando permififfe Patriar cham ut Augustus, licet a fe interdi&tus Sacris, aliqua tamen participatione Sacrorum uteretur; ut diftincte Pachymeres refert, inconfequentiam ejus facti excu fans, lib. 3. cap. 14. quare fieri potuit, ut & in relinquendo illi ufu libero Confef fionis arcana conniveret, non interdicendo Jofepho ejus Confeffario ne ipfi Pœni tentiæ Sacramentuin privatim miniftraret. Vide quæ annotamus verbo ПduarIxóc.

ANA & 0 P A.

Lib. V. Τίνα δ' ἔχει ἀντικανονίαν ἡ ἀναφορὰ τὸ ὀνόματος. Αναφορά hic fonat Prolationem, ut alibi popope. Notum enim apopoeinov ógor opponi iræ apud Græcos, ut apud Latinos opponitur fermo voce prolatus mente concepto. Vi deri etiam poteft adhibita vox que propter compofitionem ex præpofitione ára, repetitionem aut refumptionem fignificante, innueret, iftam pronunciationem inter Sacra publicam nominis Papa non nunc primum inftitutam: fed cum olim ante Schifma fuiffet ufitata, nunc reftitutam.

Lib. V. Cap. XIII. Εἰς φυλακίω * * ἀνέμα πύργε τοῖς Κελτοῖς σωματοφύλαξι δίδοται. De Joanne Vecco agit. Turris hæc Anemæ, quæ, ubi, & unde fic dicta fit, do cet Anna Comnena lib. 12. Alexiadis pag. 364. ubi poftquam deprehenfam Michae lis Anema in Imperatorem Alexium conjurationem retulit, & fe ipfam curaffe decretæ ipfi in pœnam excæcationis gratiam damnato fieri, fubdit: ductum eum fuiffe in Turrim prope Palatium ædificatam, & ibi habitum in cuftodia. Adfcribit deinde hæc verba, quæ indicant, ifti deinceps loco Turris Anema appellationem adhafiffe. Οὔπω δ' ὗτος ὁ εἰρκτῆς ̓λεύθερῦτο, καὶ Ἡ Γρηγόριον αὖθις ή * Ανέμα εἶχον ειρκτή. πύργος δ' Ι τις ἢ ἄρχα της ἐν Βλαχέρναις σακτόρων διαμειμένων τείχων ὁ πόλεως, ὁ το Α. θεμα καλέμλυος, ὥσπερ τι λαχος ἢ ἐπωνυμίαν ταυτίων κληρωσάμβυος καὶ τὸ πρώτως τον Ανεμᾶν σιδηρόδετον δέξαθαι ἐπὶ πολυ ἐν αὐτῷ χρονοβιβήσαντα χρόνον . Hæcibi Anna: que fic olim vertimus. Nondum is eo carcere liberatus fuerat, cum alium Hofpitem Gregorium hac que prius Anema fuerat unius, cuftodia excepit. Turris autem crat una quedam ex iis que per manium Civitatis partem Blachernarum Regiam proxime fpectantem, certis intervallis difpofita funt. Ea infignem ex eo quem narramus eventu appellationem in omne tempus propriam nacta eft: Turris jam paffim Anema vocata; propterea quod Ane-, mam ferro victum primum acceperit, diuque tenuerit,

Lib. V. Cap. XXVII. De Icario ait: fuiffe illum Karapova více urzisnę li cre μοπύλας ἔθος τοῖς ἐκεῖ καλεῖν. Non effe hoc nomen illius Infulæ vulgare ubique, docet ipfe Auctor dum ab Incolis id proprie ufurpari folitum admonet. An verum & omnibus notum hujus Infulæ nomen Lipara fuerit, quæ feptem, aut, ut alii, decem Aeoliarum Infularum maxima, & unica inter omnes habitata pag. 370 fertur, viderint peritiores. Ego inix, quoad indicium occurrerit certius, fi hoc fit, apparet caufa cur hanc Infulam Pachymeres peyisno maximam dixerit; licet nec Creta nec Sicilia comparabilem; refpectu videlicet ad fex aut novem Aeolias minores.

A N T I A ΩΡΟ Ν.

Lib.V. CAP. VIII. Εν μεταλήψει 7 είς ἄρτε. ὃν ἀντίδωρον λέγασιν. rurfus de eodem Cap. XXIV. ejufdem Libri sub finem. Erat hic merus, non confecratus, aut in Chrifti corpus converfus panis, qui cunctis promifcue inter Sacra in Ecclefia diftri

buebatur

buebatur apud Græcos, uti & apud Latinos, ritu hodieque vigente. Di&tus avridapor, quod vice facri Doni Euchariftia, difpofitione, quam exquifitiffimam Chrifti corpus requirit, non præparatís, miniftraretur. De hoc fufe & erudite Jacobus Goar Ord. Præd. Notis ad Eucholog. pag. 154. quem vide.

ANTIKANONIA.

2

per

Hanc vocem a Pachymere Lib. V. Cap. XII. ufurpatam ad fignificandum illegiti mum irregularem & facris Canonibus contrarium ufum, conjectura divinavi; cum Codices omnes ibi manifeftiffime corrupti, aliter, nec intelligibiliter eum locum exhiberent. Advertat æquum animum prudens Lector & judicet. Ifto quod indicavi capite libri V. differens Imperator apud Patriarcham & Synodum de concilianda inter Ecclefias Latinam & Græcam pace, enumerat capita de quibus conveniendum effèt, ut pax illa coalefceret ; & contendit demonftrare: nullum eorum tale effe a quo admittendo abhorrere quifquam debeat metu culpæ confcifcendæ. Primum enim DesTYPJEÏV TE ›ỳ μvnμorder, quibus verbis, prout ea fuis locis in hoc Gloffario enarramus, fignificavit, priori quidem, admittere Latinos in communionem facræ Liturgia; hoc eft eam ipfis præfentibus, & communiter orantibus, non averfari celebrare : altero vero mentionem Papæ facere publicam in Liturgicis precibus: Ea, inquam, ambo effe licita, eviciffe fibi vifus eft auctoritate Manuelis Patriarchæ cum fua Synodo; & Joannis Duca Imperatoris, quos, miffa Legatione, illa ultro promiffiffle Papæ, fi abitineret a juvandis Latinis, qui Conftantinopoli tunc potiebantur, oftendit ex Codice Ecclefiæ, ad fidem ejus rei geftæ faciendam prolato. Demonftrat deinde eorumdem auctoritate, Latinos propter additionem in Symbolo, non effe habendos Hæreticos; cum illi nihil tunc aliud a Latinis exegerint, nifi ut additamentum iftud a Symbolo tollerent; nihil prohibentes quominus in cæteris fcripturis id retinerent, & legerent. quod oftendit doctrinam ipfam ac dogma nequaquam ipfis difplicuiffe; ac confequenter crimen hic Hærefis, judicio eorum, non fuiffe. Hanc puto effe fententiam illorum verborum, alioquin, hujus Scriptoris more ac peculiari genio, fane plexorum: Πῶς μη κατηγορέντες ὅλως ἀσεβείας ( huic voci Vaticanus fubftituit αἵρεσιν, non male) τὰς Ιταλός, ἠξίουν παραιρέντας τα προσήκων το Συμβόλα, ἐν ταῖς λοιποῖς γραφαῖς ἀνάγραπτον ἔχοντας, σωδιιέναι τοῖς πεφρασμένοις ( ita clare ambo Codices optimi B. & A. cum fragmentum a Petavio editum πεφραγμένοις legat) ἀναγινώσκοντας . Hæc fic ad verbum fonant: Ut omnino non accufantes impietatis, five Hærefeos, Italos, petierint, fublato modo additamento e Symbolo, in reliquis fcripturis id confcriptum habentes, fimul efferre cum aliis quæ ex iis chartis pronunciando legerent. Hanc plane fententiam, paulo clarioribus dumtaxat verbis, interpretatio ejus capitis noftra exprimit. Tranfit denique ad demonftrandum, nihil effe illiciti in admittenda commemoratione nominis Papæ in Liturgicis precationibus Græcorum. & de hoc capite fic loquitur in Codice Barberino: Tiva ♪' ἔχειν τίω κοινωνίαν ἡ ἐπ ̓ Εκκλησίας ἀναφορὰ τὸ ὀνόματος· ὅπω γενὶ μὴ Πάπας ὄντας τὰς ἄλλες α νάγκη μετέχειν τοῖς κοινωνίας τοῖς ἐκκλησιάζεσι συυιςαμένες Λειτεργουῦτος τὸ ἱερέως, καὶ τ Τριάδος χάριν παραδιδόντος κοινῶς . Allatianus in hoc tantum difcrepat, quod articulum præpofitivum rl, ante vocem ovvia, non habet; uti neque editio Petaviana . Edit. Rom. Porro cubare in mendo verba illa ἔχειν κοινωνίαν, vel τώ κοινωνίαν inde manifeftum eft, pag. 371. quod infinitivuse non poteft cohærere, falva fyntaxi, cum nominativo avagopá, qui fequitur, unde fine dubio Pachymeres fcripferit xe in præfentis indicativi tertia perfona. quid ergo illud, redundans in omnibus exemplaribus; in Barberino vero omnium optimo, præterea articulus r; quid hæc, inquam,ralind dixerim quam. veftigia in apographis adhuc extantia archetype fcriptura? Auctor videlicet fic initio fcripferat: riva d'exer ávτinavovíar: pro quibus Exfcriptores perperam pofuerint: τίνα δ ̓ ἔχειν κοινωνίαν, fecuri σολοικισμό : & perturbationis inextricabilis in quam tota fententia per iftud ipforum apópaua implicata remanet; ut nihil dicam de tædiofa repetitione ejufdem nominis xowwvia altero ftatim poft verfu; & quidem fenfu infulfif fimo quid enim magisó,50 fingi poteft quam hoc modo argumentari: Quam enim habet communionem prolatio nominis, cum alios qui Papa non funt neceffe fit participare com munioni e? Non me fallit videri alicui poffe vocem nowvwviar priori loco pofitam ufurpari in ea notione qua xovò interdum immundum fonat, ut fignificet labem ac maculam, fententia jam utcumque tolerabili: fed quæ non tollit verifimilitudinem longe majorem emendationis noftræ, ad quam ideo non dubitavi conformare editionem. Si quis quærat: quomodo Vaticanus Codex hunc locum exprefferit; fciat, totum omififfe; fic plerumque, cum quid ambigui occurrit, defungi folitus.

Tom. I.

b

A N TIA A A E
A A E A E.

Lib. II. Cap. XXVI. in fine: Miraç artıλakártwv tivwv to ở xpurry gwpadein . Agit de Militibus Cæfaris infidiantibus Urbi Conftantinopolitana, quam im provifo intercipere parabant: fummo propterea filentio agentes; ne refponfantibus e muro quibufdam proderentur. Codd. B. & A. cum fimplici a scribunt. Vatic. alterum X. addit. Audio in vulgari Græcis hodie ufitata lingua ἀντιλλάξας dici pro αντηλλάξας ab ανταλλάττω ; noto jam vocabulo : quod fortaffe nofter exprefferit more populari. Si minus hoc placet, reponi poffet vrha ξάντων ab αντικλάζω quali ἀντικλάγγω.

ANTIETATIK NE.

Lib. VI. Cap. XXIII. Χάριν μειζόνων καλῶν ἀντικατικῶς εἴποι τις δ ρητοροιόν Twv. Habebat, ut apparet in animo hæc fcribens Pachymeres locum Hermoge nis ei saσtor: ubi explicans quid fit avisaris, fic fcribit: vera úvrisarıs ὅταν ὁμολογῶν ὁ φεύγων πεποιηκέναι τι ὡς ἀδίκημα, άνθισᾷ ἕτερόν τι ευεργέτημα μεῖζον δι' αυτὰ ἢ ἀδικήματος πειραγμένον. Hoc eft: Fit ἀντίσασις five comparatio, quando Rear confitens fe feciffe aliquid quod maleficium vocetur; opponit ex adverfo majus aliquod beHeficium cujus auctor fuerit maleficium illud committendo. Veluti cum Peregrinus accufatus, quod contra leges murum Urbis confcenderit; fatetur id a fe factum; fed addit, fe hoc agendo fervaffe Civitatem, repulfis hoftibus, qui tunc nul lo Civium fentiente, murum infefti fcalis admotis fuperaverant. Hinc patet quid velit hoc loco nofter dum ait: Pacem ab Ephefino & aliis dvrıçatıne dumtaxat admiffam, confitendo nimirum eam malam effe: fed majorum malo rum vitandorum caufa, recte toleratam arbitrari. In quo detegitur ultimus receptus fchifmatica contumaciæ, & declaratur quam parum fyncera fide pleri que tunc Græcorum iftam cum Latina Ecclefia concordiam fint amplexi,

Lib. II. Cap. XX. Καὶ ἅμα φήμης αληθείσης, ώς όξ Αποτολῆς ἐπέζησαν ἄλλοι The150 i'upoi. Inter caufas quæ Imperatorem Palæologum moverunt ad abfiftendum cœpta oppugnatione Galata, obfidionemque folvendam, enumerat fparfam famam Auxiliorum a Sede Apoftolica jam fubmifforum obfeffis validoEdit. Rom, rum, & jam adventantium. Awesoλn igitur hoc loco nihil aliud quam Sedem Pag. 372. Apoftolicam Romanam fonat.

ΑΠ Π Ο Φ Α Σ ΙΣ.

Lib. IV. Cap. VII. Edλow re rl droga, Denunciarunt Patriarchæ damınationem ipfius & depofitionem judicio Synodi decretam. Unde intelligitur in titulo cap. fexti, qui fic habet: Οπως συναχθέντων της Αρχιερέων τὸ τέλειον μήνυμα, καὶ ἐπὶ τάτῳ ἡ ἀπόφασις γέγονε, vocem Απόφασις damnationem fonare. Scio non effe hanc vulgarem hujus vocabuli notionem. tamen aliquid fimile fignificare interdum, oftendunt loca Clafficorum Auctorum, vulgaribus etiam Lexicis relata. Mihi fufficit Hefychius; apud quem lego dopaois, melons, fúpos, Sixn. Et vetus Lexicon Anonymi editum a Vulcanio dópar fententia.

А Α ΠΡΟΣΠ 0 I O
ΟΥ T M A I.

Lib. VI. Cap. XXVI. Τὸν μὲν δτω Ακροπολίτίω καὶ ἀπροσεποιείτο. Verbum iftud alibi non reperi. Et Vaticanus ut folet in obfcuris, & hoc, & comma cum eo totum omifit. Cæterum hujus notio, ut contraria poru, debet opinor accipi. Notum autem quid porzole fit; affumere, adjungere, admovere fibi: ut folent Principes, eos quos fua gratia dignos putant. Ergo portoiedai erit, excludere, ac rejicere. quod huc belle quadrat ; ut Acropolita favore ac familiaritate Imperatoris fignificetur excidiffe.

AP MATA.

In notione vocis apua qua currum defignari fciunt omnes, innovaffe recentiores Græcos aliquid, & allini fibi Latinorum ufu paffos effe, ut armaturam & inftrumenta inferendi aut propulfandi vim, ea fignificarent, docet Thomas Magister id reprehendens his verbis: ἅρμα ἐν ᾧ οἱ ἵπποι ζεύγνως· οἱ δὲ ἐπὶ ὅπλων λαμβάνοντες,