Immagini della pagina
PDF
ePub

2

συςελλομέναις και μήκος ναυσὶν, ἃς ἐκεῖνοι ταρίτας λέγεσι, πλέοντες. Hinc habemus naves quafdam contracta longitudinis, hoc ett minus longas quam triremes Taritas a Genuenfibus iis olim utentibus fuiffe vocatas. Verifimile eft eafdem has effe cum iis, quas pidas Nicetas appellat; qua voce Spóμavac eum fignficaffe Meurfius Edit. Rows, cenfet. unde forte vel hic refcribendum rapides fuerit, vel apud Nicetam ping pag. 435. emendandum. Videndum etiam an non hinc emanaverit Tartanarum, quæ hodie appellantur, nomen. Cæterum fi Spóμwres fint meírte iis conveniet defcriptio dromonum quæ apud Procopium lib. 1. de Bello Vandalico cap. 11. legitur his verbis πλοῖα μακρὰ ὡς εἰς ναυμαχίαν παρεσκόυασμένα, μονήρη μέντοι, καὶ ὀροφὰς ὕπερθεν ἔχοντα ὅπως οἱ ταῦτα ἐρέασοντες πρὸς τῇ πολεμίων ὡς ἥκισα βάλλοιντο, δρώμωνας καλᾶσι τὰ πλοῖα ταῦτα οἱ νἱ ἄνθρωποι. πλεῖν γὰρ καὶ τάχος διύανται μάλιςα. Longe naves ad maritimum pratium inftructe, fed unico actę remorum ordine, tectis defuper munita. quo earum remiges. quam minime telis hoftilibus paterent. Hoc navium genus hodie Dromonas vocant, voce a cur Ju ducta дно illa in primis veloci valent. Hæc Procopius.

TAT Α Σ.
A

Lib. VI. Cap. XXXII. Καὶ τέταρτον στὺ αὐτοῖς τὸν ἐκτομίαν Ανδρόνικον Τάταν μὲν της αυλῆς ὄντα τῷ τότε, κονοπολίτίω δ ̓ ἐπικαλέμενον. Hujus dignitatis cui nomen eft Tatas Aula fæpe meminit Codinus in lib.de Offic. Aul. cap. 2. ubi hoc officium fextum & trigefimum dignitatis ordine effe ait inter Palatina: c.4.ubi ejus habitum explicat: cap. item 5. ubi observat, huic officio nullum incumbere minifterium, der danpimua xixmru. nufquam autem tradit rationem nominis, aut quem ad finem inftituta hæc Præfectura fit.Tata Latinis jam olim puerile nomen eft, quo primum ex infantia in balbutiem prodeuntes Parvuli, quos vident Viros, Tatas; quas mulieres, Mammas appellant, ut docent Interpretes Martialis ad illum verfum Epigrammatis ejus c1. lib. 1.

Mammas atque Tatas habet Afra; fed ipfa Tatarum

Dici & Mammarum maxima Mamma poteft.

Sufpicari ex hoc forte poffumus: Tatam Aula, quem hic Eunuchum videmus, fuiffe præpofitum. educationi ac curæ liberorum Imperatoris adhuc parvulorum : & propterea hujus apima nullum extitiffe erga Imperatorem: ac ne functionem quidem immediatam ullam erga ipfos parvulos.quod munus ejus effet imperare nutricibus & gerulis, qui eis addicti curandis erant. Nec vana forfitan conjeEtura fuerit hunc Andronicum Eunuchum, quod Andronico nunc Augufto, ante Patris Imperium nato, educando fervilibus minifteriis navaffet operam, ab eo jam adulto manumiffum, Patroni nomen, more libertorum accepiffe; & ejusdem gratia promotum in iftam honorificam Præfecturam.

TE O E N.

Lib. III. Cap. XXII. Κεφαλαιωμένων γουῦ τὸ τελῶν ἐπὶ νομίσμασι χρυρία καὶ ἀργυ ρίως διδόντες τὸ τεθὲν, ἐξ ἀνάγκης ἐξηποροιῦτο. Ait: cum regio illa Maryandenorum & Paphlagoniæ rebus ad victum utilibus abundaret, fignatæ monetæ parum haberet ; quod vectigalia in nummis exigerentur, coactos earum terrarum incolas fuiffe, ad exacte conficiendam Tributi fummam, vendere fcilicet vili univerfa quæ college. rant messe ac vindemia & fio deinde toto anno neceffariis ad victum eguiffe. Videtur ergo hic rò riv peculiari notione ufurpatum, ad fignificandum quidquid reponebatur in annonam, & victum familiæ per annum. Quamquam non diffiteor poffe referri ad fummam impofitam per cenfum, cui femel exfolvendæ univerfa annona alieno tempore vili diftracta, profliganda erat colonis miferis, in reliquum annum victu carituris. cui notioni magis accedit, quod legitur lib. 1. cap. 5. to 206πὸν τὸ τεθέντος τέλος

TEA XIN.

Lib. 1V. Cap. 1. Οὐδὲν ἀλλ ̓ ἢ ζητουῦτος οἶμαι κοινὸν ὄλεθρον, καὶ τελχῖνος τρόπον ἐνSensupire. Euftathius in Iliad.,. pag. 941. Edit. Rom. Teλxvas, ait, #λátryσw pag. 426. μūtos daípovás viraç xaxozois &c. Tefchinas fingunt Fabula damonas quofdam maleficos. Similia & idem alibi. Hefychius: Τελχίνες. βάσκανοι, γόητες, φθονεροί. Etymologicus. λέγονται 3 τελχίνες οἱ φθονεροί, καὶ πονηροὶ καὶ βάσκανοι δαίμονες. Dicuntur autem Tele chines invidi, mali, & immanes damones. His auctoritatibus fretus, malum & invidum damonem interpretatus fum hoc loco Txira.

ΤΟΜΟΣ

ΤΟΜΟΣ καὶ ΤΟΜΟΓΡΑΦΕΙΝ.

Lib. IV. Gap. XIII. Εν τῇ τῇ ἁγίω Πνεύματος ἑορτῇ, ὑπὸ τόμῷ κοινῷ γεγονότι Παspráρng Exxпpúare. Agit de Germano, quem fub finem præcedentis capitis dixerat electum fuiffe in Patriarcham concordibus plerorumque Antiftitum fuffragiis, quibus & Imperatoris calculus acceflit, comprobantis judicium Synodi. apa d λοιπῶν ἠξιοῦτο τω τῆς Κωνσαντινουπόλεως προςασίαν ἀναδέξαθαι, στ οἷς καὶ ὁ Βασιλοὺς τ Lupor Xrade žáμevoç. Tunc videtur electionis Germani decretum rite perlatum, quod uos hic dicitur ufitatiffima ejus vocis notione in fcriptis Græcorum citima vetuftatis, præfertim de rebus Ecclefiafticis agentium. Ceterum difficilem ad affentiendum electioni fui fe præbente Germano, res pendebat: quoad exoratus is tandem ab Imperatore, & reliquis amicis, annuit. Et tunc ad promulgandum decretum prius factum congregatus eft cœtus qui voce, nowov, hoc loco fignificatur, ut fuperius oftendimus. Diftulimufque huc ftatuendum, quid hic dicatur noworod Toμg yeyorós. Cœtus fub Tomo factus. Videtur fignificari cœtum hunc vi prius jam perlati de electione Germani decreti coactum; non ut de ea deliberaret, fed ut rem ftatutam exequeretur & novum Patriarcham quafi in poffeffionem Sedis mitteret. Sufpicabar etiam ex facto quadamtenus fimili, quod mox referam, Patres qui in hunc cœtum convenerunt exemplum fcriptum decreti a fe prius editi manu quemque tenuiffe. fic enim actumn videtur in alio Ecclefiaftico conventu cujus eft mentio in vita Leonis Papæ I. recitata Tom. 7. Concil. Edit. Reg. pag. 50. verba hęc funt: Congregati funt 256. Sacerdotes, & alii 406. Epifcopi, quorum Chirographus cucurrit. qui congregati funt una cum Tomo, hoc eft fide Apoftolica Ecclefia. Vides hic decretum antea de fide Apoftolicæ Ecclefiæ, hoc eft, Dogmate Catholico perlatum Tomum vocari, & hunc Tomum quemque congregatorum fecum habuiffe, unde & hoc, novor o roμg yeyovos dici potuerit. Ac quod hanc roμ notionem attinet, actio ipfa decretum condendi alibi a noftro, verbo moμoy paper exprimitur. Nempe lib. IV. cap. xxIx. ubi agitur de Coronatione Andronici. érquoy pápow (inquit) ai Apxpes v dome s &c. Decreto videlicet Synodali rite condito, Antiftites fub anathematis interminatione fanxerunt, ratama cunctis agnofcendam habendamque evectionem Andronici in Imperium: procu rante id fcilicet Augufto ejus Patre; quippe ftudiofiffime agente, ut quam maxi, me firma & irrevocabilis ifta ejus filii effet promotio.

[blocks in formation]

Lib. III. Cap. XIII. Taura Tepi res тpinonnas. Sic concorditer tres Codd. videtur Populi nomen a loco ductum, qui rpixoxxor vel rpiónxio diceretur. Reperi apud Geographos Strabonem, Ptolemæum, Alios, pxúpion & spinóprior: fed nufquam alibi rpinonno» aut rpexénxiov. Verum ne quidquam immutetur, confenfus Codicum prohibet.

Υ Π Ο Ψ Η Φ Ι Ο Σ.

Lib. VI. Cap. V. Γέγονε ταῦτα, καὶ ὡς ὑποψηφίῳ ἐντεῦθεν προσφερόμενος ὁ Κρατῶν τὰ φιλικά τε ἐπέςελλε. Hoc loco υποψήφιος vocatur, qui jufta ad dignitatem aliquan electivam fuffragia Electorum tulit, nondum tamen decretum electionis rite perlatum eft. Unde ifte Theodofius in quem preponendum Throno Patriarchali Theopoleos five Antiochiæ, pleræque Patrum fententiæ confpiraverant, erat Edit. Rom. electus tantum & quafi defignatus Patriarcha, nondum tamen in poffeflionem mif-pag.427. fus, & äraxnpux@eis to nowe toμg, ut lib. 1v. cap. x111. de Germano in Conftantinopolitanum Patriarcham prius electo fcribitur : hoc eft palam declaratus, Patriarcha perlato, & legitimis formulis rite fancito communi totius Concilii de ifta electione decreto, quod roμs vocabulo fignificatur.

ФА KEA A O I.

Lib. VI. Cap. XXXII. Φακέλος παπύρων quid φακέλλες hic putemus aliud quam latinam vocem diminutivam ex fafcis, quafi fafcellos dicas, quod frequentius fcribitur fafciculos ? Synefius Epift. cxxx III. Απασι γέγραφα, φάκελλοι ἐπιτολῶν Διογένει δὲς hoc eft: Omnibus fcripfit, fafciculum litterarum Diogeni commendans.

Tom. I.

h

ATPI AP XH E.

Lib. IV. Cap. XVI. Kai ó Pareiάpyns dur. Verba funt Arfenü ejecti Patriarchatu, & in Infulam deportati. In his vocabulo parάpxns scommatice defignat Germanum in fuum locum intrufum; cujus nomen videtur alludere dum parepxlu quasi oparecάpy vocat. Notum enim Conftantinopoli erat quid latina VOX Frater Germano fynonyma fonaret, cum effent in ea Urbe Latini tam multi, prefertim cum fimul, ut mox admonet Hiftoricus, Germanam Imperatoris Eulogiam oblique perftringeret. forte etiam parpiάpxns infenfe dictum pro Пaτριάρχης, ut ad Philipp. 2. 3. κατατομή pro περιτομή; φ. & κ. nefcio quid δύσφη μον trahentibus ex quadam quafi contagione φαύλες & κακά.

Φ H M H.

Lib. 11. Cap. XXVII. Αφικνείται ταχέως καὶ ἐπὶ τὰς περὶ των δαφνησίας φήμή με έσα * Θεός d's pen. Ita nofter recondite fuo more in Codd. B. & A. qua V. fuo item more omifit. Puto Pachymerem hiç in mente habuiffe abftrufiorem quam dam notionem vocabuli pun, quæ cum vulgo fignificet indicium rei gefta, humano teftimonio in notitiam abfentium fparfum; aliquando proprie designat Nuncium non humanitus allatam rei magnæ longinquis in locis actæ, & statim ibi cognitę quo nulla celeritas Curforum tam exiguo fpatio pervenire potuerit. Exempla veteres Hiftorici multa referunt. Vide Livium initio lib. 45. & Plutarchum in Luc. Aemylio Paulo, ubi præter eventum mirabilem vulgati Romæ pręlii, quo in Macedonia quatriduo ante debellatum fuerat cum Perfo Rege, quatuor alia exempla commemorat fimilium cafuum; & in his unum, cujus ipfe Plutarchus teftis fuit, ætate fua, ut ait, omnibus perspecti, de perlata Romam eadem die qua in Germania contigit, cæde Antonii, & ejus Exercitus clade, qui contra Domitianum rebellarat. Simili autem ratione videtur indicare nofter, perveniffe ad Latinos Daphnufiam oppugnantes, famam capta a Græcis Conftantinopolis, quam propterea famam Divinam vocat Oeds ǹ qúμn. Significat enim eam effe veram & propriam nominis un notionem, Homerum opinor fecutus, apud quem ut Euftathius admonet, phun eft parrian xan" δων. τετέςιν ὁ μέλλοντός τινος δηλωτικὸς λόγες, ἐξ αυτομάτα λεγόμβρος: Propheticum omen: bec el rei futura cujufpiam index verbum fponte prolatum. Quia vero ad prophetiam etiam pertinet notitia rerum abfentium longinquis ex locis non humana opera delata, jure fuo nofter etiam ad hoc homericam vocabuli, fama, notionem transfert.

& 0 PHT H O IKIA.

е

Lib. 1V. Cap. XXXI. Τέλος φευγόντων ἐπιθέμενοι τοῖς φορηταῖς οἰκίαις. Non ufque. quaque, ni fallor, obvia hic ufurpatur notio vocis popnih pro eo quod, analogia Edit, Rom, e folutili, Clafficis ufitata voce, ducta, fortaffe latine dicere poffumus, portatilis. peg-428. Hac porro circumlocutione, vel oulwaz Tabernacula Caftrenfia exprimere Pachymeres voluit, vel, quod verius puto, indicare Domos e materia folutiles Proceribus Romanis urbanum luxum in militia quoad poffent ufurpare ftudentibus, paratas co artificio ut partes earum folvi fejungique commiffuris; & alio delatę alibi rurfus compingi poffent. Ejus generis videtur fuiffe oxidior cujus eft mentio infra lib. 5. cap. 6. quo vifo refertur obftupuiffe Cralis Serbia Stephanus Urefis: A rò tραπευτικὸν τὸ ἐν ἐκείνοις βλέπων ἐρέσις καὶ οἰκίδιον.... ἐπαλαςήσας φησιν· αἱ αἱ. τί ταῦτα; καὶ ἡμῖν & συνήθης αὕτη ἡ δίαιτα &c. quæ indicant eum ifta fpecie quafi nimii luxus offenfum. Aliquid etiam fimile fuerit σκίωικὴ νεως ἐκ πέπλων σιβραβῶν μετάξης quam Monachus nomine Princeps, deducens ad Chalau Tocharorum Principem Sponfam filiam Imperatoris ὑπὸ μεγάλαις φαντασίαις καὶ ἁβρότησι συνάμα και πλέτῳ παντοδα 7w9 , circumtulit ad oftentationem magnificentiæ, ut lib. 3. cap. 3. narratur,

ΦΡ PE EP PIO I.

Lib, V. Cap. VII. Ετι δ' ἐνιότε καὶ ὃς φρερίες αυτοὶ λέγεσιν, ἀδελφὸς, Religiofos vie delicet, quos Fratres vocare jam tum apud Italos invaluerat. Galli five Franci, ex qua Gente plurimi Conftantinopoli, & paffim per Orientem degebant, Fratres Freres ut hodie, dicebant. unde Græci vocem optei formarunt. Ufurpa porro nofter hoc vocabulum & alibi fæpius. Erant hi plerique e facris Familiis SS. Fran

cifci & Dominici: quamquam & Melitenfes Equites apud Cantacuzenum Fre

rios videmus dictos.

ΦΥΛΑΚΗ ΗΜΕΡΑ Σ.

[ocr errors]

Lib. III. Cap. XXVII. пpáry roívu quλaxỹ ♪ nμépas &c. Út nox, ita & dies in cuftodias quatuor dividebatur, trium quamlibet horarum. Hoc fecutus puanl hoc loco verti triborium, quam vocem memini me legere apud Auctorem fatis antiquum nec indiligentem latinitatis Aufonium in Mofella. Vatic. poft verba quæ defcripfi gloffema fuum quoddam infercit non valde accuratum, fic exprimens hunc locuin : πρώτη τοίνωυ φυλακῇ ἡ ἡμέρας, οἷον εἰπεῖν ἔγγυς εἶναι τέσσαρας ὥρας δ ἡμέρας. quid ita vero? nonne potuit Auctor indicare voluiffe initium cuftodia five trihorii, non autem ultimam ejus partem contiguam hore diei quarta? Imo vero clare fignificat de principio non de fine primi diei trihorii fe loqui, dum mox poft recitata verba, fubjungit: izsparaßeßnxóros Corta Tí, quæ in B. & A. Codd. leguntur, & licet in Vatic. non compareant, non videtur tamen dubium quin fint yno. Indi cant autem, id quod ibi narratur, contigiffe paulo poft exortum Solis, hoc eft hora prima diei. Lib. IV. cap. VIII. nomen, hoc idem quλaan nocturno tempori, cui ma gis convenit, aptatur in his verbis: Kai parler purante & JUNTOS Exerns, ubi nemo non videt, qui quidem totum locum attente infpexerit, pro fuissẹ reponendum, ut fecimus; etfi in eo mendo tres Codd, convenirent..

ΦΩΣ Σ Ω N. EE.

Lib. V. Cap. ultimo ter ufurpatur hoc vocabulum, & tertio loco apponitur adjunctum apy ywuero, ut non fit dubium quin Pachymeris hæc fcribentis ob verfaretur animo locus ille Lycophronis in Alexandra.

και στης Αφλαςα καὶ φώτωνας ὠργιωμένες.

Ifaacius Tzetzes Scholiaftes ejus obfcuriffimi Poematis fic ibi enarrat hanc vocem: ενώσωνας τὰ λαίφη, τὰ ἄρμενα· παρὰ τὰ φῶ τὸ λαμπρεύω. λακὰ τὸ ἢ παρὰ τὸ φυασᾶπαι im áréue quasŵreç. ubi vides, pasaras vela navium effe fic dicta vel quod candeant naturali colore linex tele a verbo pa, quod candere fignificet, vel quod inflante vento tumeant a verbo puasaw, quod eft inflare. Eodem recidunt quæ in Edit, Rom. eam vocem anotant Euftathius & Hefychius. Nos graco poetico vocabulo lati- pag.429. mum item poeticum oppofuimus cum alicubi qaararaç Cabarfa vertimus.

Χ Ρ Ο Ν Ο Σ.

Lib. I. Cap. XIII. ΤΕ δ' αυτό χρόνο πρὸς φθινοπωρινὸν ἀποκλίνοντος. Hic manifefte fumitur χρόνος pro ἔτος . Item lib. 4. cap. xxΙ. » εικοσιτέταρτον ἡ Βασιλείας χρόνον idúλwocr artixpus: ubi agit de numero litterarum nominis Michaelis Palæologi, cui fi adjungantur litteræ cognominis ejus minus noti Manuelis, fient elementa viginti quatuor totidem ei annos Imperii ominantia, ut eventus oftendit. Nam hic Imperator cap. ultimo lib. v1. 24. annis imperaffe traditur his verbis: Baσιλούσας δὲ ἡμερῶν διασῶν τὰ εἴκοσι, τέσσαρα . nempe im, quod nomen prius pofue rat, quare debet refolvi diphthongus in nomine Marynλ, in nomine Marenλ, & pro duobus diftinctis elementis computari ut numerus ex mente Auctoris conftet. Non omittam autem monere totum hoc comma de cognomine Manuelis, & præfagio ex eo ducto annorum Imperii Palæologi, ab Allatiano & Vaticano Codicibus abfuiffe, in folo comparere Barberino. Sæpe alibi Pachymeres Xpovor ponit arri ἐνιαυτă aut ἔτως, præfertim hoc loco capitis xx. libri v. ἔπω χρόνος τετέλεσαι &c. & lib. vi. cap. x. ἤδη δὲ χρόνων παρωχηκότων τεττάρων &c.

X PT ΣΟΣ T P M A.

Lib. V. Cap. I. Κοινωὼ ἄλλως ἐκ χρυσοσύρματος καλύπτραν ἐνθέμενος . De Joane Defpota deponente pileum infigne Defpotica poteftatis, & alium ejus loco vulgarem imponente capiti. Codinus Curopalata de officiis cap. 3. pag. 12. Edit. Parif. ann. 1625. Τα σκιάδια των γαμβρῶν τὰ Βασιλέως Δεσποτῶν ὄντων χρυσοκόκκινα συρματέ να, ἔχοντα σαυρὸς μαργαριταρένες καὶ γύρες . Pilei Generorum Imperatoris & fint Defpota

Tom. I.

hij

aurei & coccinei coloris funt, & fimbriati, habentque Cruces ex margaritis & gyros Seu cir-
culos. En pileus Defpota aureus & fimbriatus. Hunc ideo nofter uno vocabulo
Xpooooupμa nuncupat hoc loco, dum illum vulgari & privato mutatum ait a Jo-
anne Defpota. Igitur non materiam hic indicat pilei communis fed terminum
unde tranfierit ad vulgarem pileum is qui antea uti folitus effet aureo fimbriato.
Sic Virg. 3. Aen.

Quos hominum ex facie Dea fava potentibus herbis
Induerat Circe in vultus & terga ferarum.

X 2 A A I.

Lib. V. Cap. XXIV. Τὰς ἀφ' ἑαυτῷ προσωποποιῶν λιτὰς, χωλάς το ρυστάς το παραβλώ was Tép Dadμa. Sic enim ex Homero correximus cum in ms. ms. opdaλuär legere tur. Non intelliget hæc fcripta de Vecco pro Reis folicite agente, qui locum Ho meri obverfatum animo Pachymeris fcribentis, oculis & ipfe Lector non fubjece rit, aut memoria revocaverit. Iliad. Decima Phoenix inter alia multa quæ alle gat Achilli fle&tendo, proponit Deorum exemplum exorabilium in veniam culpa rum, dum precibus conveniuntur: ἐδέ τε σε χρή

Νήλεες ἦτορ ἔχειν . προπτοὶ δέ τε καὶ Θεοί αυτοί....
Καὶ μὲν τις θυέεσσι καὶ εύχωλῆς ἀγανῇσε
Λοεβῇ τε κνιανή τε παρατρωπῶσ' ἄνθρωποι

Διατόμβυοι· ὅτε κέντις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτη.

Tum & de Litis filiabus Jovis addit:

Καὶ δ το Λιταί εἰσι Διὸς κᾶραι μεγάλοιο

χωλαί το ρύσαί τε παραβλῶπες τ' ὀφθαλμώ.

[ocr errors]

Tales Deę ingeniofe finguntur ad vim beneficam mifericordiæ exprimendam exiEdit. Rom. mere pœnæ fatagentis convictos criminum, & horum angores in fe fufcipientis : pag. 430. De quibus multa erudite Euftathius difputat ad eum locum. Homerum nofter fuo genio indulgens hic exfcripfit: nihil folicitus de Lectore parum forte verfato in Ho meri lectione: fic nempe folitus paffim intexere orationi fua crudas ignotafq; inno minatorum Auctorum press; quafi præfcripfiffet in veftibulo fui operis fimile ali quid ejus, quod in foribus Schola Platonis legebatur: das wárrør monμárur ve vý συγγραμμάτων αρχαίων ἀμύητος εἰσέτω. Porro ficut Λιπάς quafi dicas Supplicationes, Ho merus morworbici diç güμa radarweías; fic & in fpeciem obfequii obnoxii abjecte, que per adulationem demiffi fubornat Blanditias Martialis, dum fcribit. Ep. 72.lib. 10, Fruftra blanditia venitis ad me Attritis miferabiles labellis .......... Jam non eft locus hac in Urbe vobis Ad Parthos procul ite pileatas Et flentes humilefque fupplicefque. Pictorum fola ba fitate Regum. &c.

ΨΩΜΙΖΕΣΘΑΙ ΧΡΥΣΟΙΣ.

Lib. II. Cap. XXIV. Ο μὲν χαλυφᾶς χρυσοῖς παρ' ἐκείνων ψωμιζόμενος ἐτελούτα. Νί mirum invadentes Perfidem Tochari Chalypham illic dominantem avarum & dis vitem auro liquefacto in eos ejus infufo necaverunt: quod nofter obfcure dicit: Louisa xpools. quafi diceres, offis aureis in os ingeltis pafci. fed rem uti fe ha buit, declarat Vatic. Paraphraftes hunc locum fic exhibens: Our Xaλupãç xpurã ζέοντος και λάρυγγος ἐκείνα χυθέντος ἐτελεύτα. Chalypha quidem auro fervente in guttur et jus infufo, mortuus eft. Quod ita geftum adftipulatur Marinus Sanutus lib. 3. partis 13. cap. 7. fic fcribens: Capri Calypha gutturi liqnatum aurum juffit (Haolonus) infundi, avaritiam exprobrans, quia cum immenfis afflueret thefauris, cupiditate detentus, pro falute fua eos expendere renuit. hæc Sanutus.

QAT O N.
TO

Lib. V. Cap. XXIV. Μετὰ τὸν μετ ̓ ἄριτον ὕπνον και τα ωάτε μέσα καθήμενος. Non alibi repereram av pro opor, cœnaculo, aut aula fuperiori camerata ovali for ma. quid enim hic aliud intelligamus?

« IndietroContinua »