veritate quippe Prophetiis exacte refpondente, figuræ in rem incurrerunt. Fabulæ morale præceptum adumbrantis par ratio eft. ut enim figura prophetica, cum res figurata exhibetur poles àλnberg in veritatem incidere dicitur, fic & apologus, cum eo fignificatum officii monitum declaratur, & quafi ad rem ipfam applicatur.

II P Ω Τ Ο Σ.

Lib. IV. Cap. XX. Εφ ̓ ᾧπερ κριθείη τοιαῦτα πρὸς τὸν πρῶτον ἐκθέμενος. Hic πρῶτος abfolute & fubftantive ufurpatur pro fupremo illic Prętide facrorum, nempe Patriarcha.

II P Ω TO KH PTE.

Lib. VI. Cap. XXII. Καὶ αὖθις ἀγγελθὲν ὡς πρωτοκήρυξ της Εκκλησίας αλίσκο). quem antea vocaverat Δομέςικον Εκκλησίας nunc appellat πρωτοκήρυκα ; fynonymam,opinor, ufurpans eam vocem pro prárne. Nam ut Codinus habet cap. 17. num. 40. πρωτοψάλτίω ἔχει Εκκλησία, ἀλλὰ Δομέςικον. quibus fignificat, Precentorem, hoc eft, eum cujus officium eft cantum inchoare in Choro, non aparáλrlw folere dici, ut res exigeret, fed Domefticum Ecclefia. Hęc mihi caufa fuit opponendi in verfione proxиpuxos vocabulo latinum Pracentoris nomen.

ΠΥΛΑΙ καὶ ΠΥΛΑ.

Lib. V. Cap. X. Πύλας ἐπιθεῖναι αραρυίας ἐκ σιδηρα &c. Hic vocem αραρυίας emendavimus indicio Syntaxis cum apapuías, quod in Codd. B. & A. Vatican. omittente, legebatur, quadrare ad vocem rúas non poteft. Proba in hunc locum eft παράφρασις Vatican. Cod. his verbis: » πύλας ἐν ταῖς πέτρας ἤγου ἄλυον ( lego άλυσιν ) σιδηρὰν καὶ ἰχυρὰν κατεσκόύαζε. Non ergo porte aut valvæ ex ferro folidę intelligendæ hic fuere: neque enim id finit rei fubjectæ natura. Non inquam, portui, ut domui, aut conclavi obduci folidum oftium poteft. qui enim, aut quibus moliendi Machinis tantę latitudinis poftes effent, quanta explere atque obturare, quam vafte hiat, valerent totum os Portus, quo magnæ ac longæ naves pręlongos hinc inde protendentes remos, exque non fingulares, fed plures interdum fimul, aditum, exitumque habere commodum debeant? Ergo hic nofter cum múλaç dixit, intellecturum putavit prudentem Lectorem tale oftium, quod Portui claudendo apponi poffet. catenam nimirum ferream. Addam hic fatis raram notionem vocabuli zúλŋ aut zúλɑ cujus ufum reperi in gręca verfione Speciminis Sapientiæ Indorum, quem librum latinirate a me donatum, huic Hiftoria Imperii Mi chaelis Palçologi Augufti, a quo id opus in quadam Concione allegatur, hortatu Amicorum, tamquam apeμépoux adjunxi, Ibi in prima Prefatione quæ Hitoriam inventionis, & deportationis ejus libri ex India in Perfidem recitat, pagina Codicis quo utebar Greci nona, fic legitur: πλίω σὰ τόσοι ἀρεσὸν λήψομαι μίαν πό λαν ἐκ τοῦ ὑφασμάτων της κώμης Φειςὰν, ἵνα ἐν αὐτῇ δοξαθήσομαι καγω δῆλός σε ἐν πάσῃ τῇ συγγενείᾳ με λαβὼν δὲ ὁ Περζωὲ ἐκ τῆς βασιλικών ματίων &c. In his verbis primum Occurrit quærendum, quid fit úλa in id ipaσμárov. Nam porta notio, quæ naturalis eft rúdy, quam hic fit intempeftiva nemo non videt. Omnino agnofcendum eft, una hic pro rúλa pofitum a rúas plico involvo, ut volumen aut fcapus panni cujufpiam hoc vocabulo nunc fignificetur. Fundum habeo conjecture Euftathium, qui ad illum verfum 411. Iliadis 0.πparyo, de úλycι пODUπTÚXY ¿λúμж1. fic annotat pag. 721. Edit. Rom. παρηχητικῶς δέ πως, ἢ ἐτυμολογικῶς παράκειται ἡ n πύλη καὶ ὁ πολύπτυχος. παρὰ τὸ πτύσειν τ καὶ ἔμφω. ἵνα ᾖ πολύπτυχος ὁ πολύπυλος. Hæc ille. in quibus vides Túl a rúa deduci, extrito fubjunctor. Addam ex occafione de panno hic memorato Pagi Phuiltan: quod in illo videlicet pago texeretur: forte inde natum vulgare nomen hodie in Gallia panni cujufdam ex goffypio texti, quod Fustaine, Fuftanium appellatur. Ex confequentibus porro verbis intelligitur genus hoc panni Regis aut Regię familię ufibus fuiffe refervatum.itaut veftiri eo nemo poffet fine conceffu peculiari Regis. unde characterem haberet eximii honoris, & apud Principem gratiæ, indumentum tale. propterea enim addit Perzoes accipere fe iftam veftem ob prærogativam honoris ei annexi communi estimatione: ἵνα ( inquit ἐν αὐτῇ δοξαθήσομαι καγὼ δὲλός σε ἐν πάσῃ συγγενείᾳ με. In quo etiam fignificat non fua fe folius caufa iftum admittere honorem, fed familia ac cognationis inde confpicuę futurę; fic ambitionis invidiam pietatis & caritatis in confanguineos laudabilis oftentatione redimens, aut faltem minuens. Confir mant autem quod diximus de refervatione hujufmodi panni ad ufus Regios, illa

n

4.7

extrema verba: λαβὼν δὲ ὁ Περζοὲ ἐκ τῇ βασιλικῶν ἱματίων. cur enim quæ prius nominaverat υφάσματα της κώμης φεῖσαν nunc ιμάτια βασιλικὰ vocaret, nifi quod iis uti Regi foli & familiæ ipfius, liceret; & fi quibus privilegium idem à Rege exi mii honoris gratia tribueretur,

Ρ Ω Σ.

Lib. VI. Cap. XXXII. Οἶμαι δὲ καντοῦθεν τῷ ὀνομασίαν χειν παρὰ τὴν πρὸς Ρώς Sporom. Ait Ducem Latinorum quem defcripfit ferum, ardentem, & capite rufum, hominem vaftæ ftaturæ, cui erat nomen Rhos Solymas, videri nactum appellationem ex fimilitudine cum eo quod vocat Pas Rhos, quid autem eft hoc? An fcripferit Pachymeres Pas pro Pa. Pas fane conftanter fcribunt duo Codd. optimi B. & A. Vaticano hoc comma omittente. Atqui Pos nihil, quod fciam, huc faciens fignificat. Pa autem ex Euftathio ПapexBohus ad dyll. pag. 1633. Edit. Rom. eft panagyis dos fpecies animalis noxii dicti Phalangii. De hoc Plinius lib. 29. cap.4. Phalangium eft plurium generum, unum funile formica, fed mul to majus, rufo capite. Huic comparatum hunc Ducem a Pachymere crediderim. dixerat enim antea & rufa eum coma fuiffe, & vultu rubente, quippe accenfo naturali ardore, unde credibile fit vel & in fcienter mutatum ab antiquario Scriૐ S ptore exemplum ejus mutationis alicubi forte Scriptorum veterum nacto, vel errore hic Librarii Pas pro Pa pofitum,

ZA A ПAKI E.

Lib. VI. Cap. XXI. Καί Σάλπακις μα, ὃν ἂν ἡ ἐκείνων γλῶσσα ἀνδρεῖον εποι Ait Salpacin, quod erat cognomentum Mantachiæ cujufdam Ducis Exercitus Perfarum, Perfica lingua fignificaffe fortem,

A

ЕТАТРОПНГІ А.

Lib. VI. titulus eft Capitis XI. Οπως βασιλικὴ νεαρὰ προβαίνει ἐπὶ τοῖς ςαυροπηγίαις Apud Matthæum Blaftarem titulus eft, ὅτι μόνῳ τῷ Πατριάρχη Κωνσαντινεπόλεως δίδο) Gauponziα mára méμmen. Soli Patriarcha Conftantinopolcos conceffum effe ftauropegia quccumque mittere . Tum rem ipfam fic explicat: μόνῳ τῷ Πατριάρχη Κωνσαντινουπόλεως ἐκ συνηθείας ἐφεῖται μακρᾶς ταυροπήγια το διδόναι, καὶ τὰ ἀναφορὰν καὶ μνήμίω τὰ ὀνόμα· τος αυτᾶ ἔχειν, ε μόνον ἐν οἷς κέκτηται ἰδίοις χωρίος ὁπεδήποτε κειμένοις, καὶ τοῖς ἀκινήτοις κτήμασι ἢ ὑποκειμένων τούτῳ Μοναςηρίων. ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς της Μητροπόλεων αυτῶν ἐνορίαις. ἔνθα ἂν παρὰ τὰ τὸν νεῶν ἀνεγείροντος δηλαδή προσκληθείη. Soli Patriarcha Conftantinopolis ex longa confuetudine permittitur ftauropegia, five crucium fixiones, concedere & relationem ac memoriam nominis ibi habere: non folum in prædiis aut terris, qua peculiari jure poffidet, ubicumque fita fint ;& in immobilibus poffeffionibus fubjectorum ipfi Monafteriorum: fed etiam in Diace fibus Metropoleon ipfarum; ubi videlicet ab aliquo Templum adifcante advocatus fuerit. Ex his licebit intelligere saupoznyiwr nomine hic fignificari jus fupremum Patriarcha in Ecclefias Patriarchatus fui, quo poffet eximere que loca quafve perfonas vellet a poteftate Epifcopi cujufvis, & intra fines Diœcefeon fuum licet Antiftitem habentium certa fibi Monafteria vel Ecclefias valeret excipere; citra nutum aut affenfum proprii locorum illorum Metropolita. Hanc autem poteftatem videtur exercuiffe Patriarcha frequentius in prædiis & agris fibi veEtigalibus, & in Templis de novo erectis, quorum fundatores, ad operis amplitudinem & commendationem id rati pertinere, affectabant ut uni auéos Patriarchę illa fubjicerenrur, a jurifdictione propriorum loci Præfulum exempta. Quia vero cum locum aliquem in aliena Dioecefi fitum eximere ab auctoritate Ordinarii & fibi refervare Patriarcha vellet, id declarare folebat fixa ibi Cruce,cum certa infcripticne, cujus formulam videre licet apud Meurfium, ideo ipfa exemptio & jus illius savpornyia verbo indicabatur. Id clare patet ex hoc in quo verfamur loco noftri Hiftorici. Is enim cum in titulo capitis mentionem pofuiffet Novella Imperatoriæ circa ταυροπήγια, ejus Novella fententiam in ipfo capite fic refert: προβαίνει νεαρὰ Βασίλειος αλλά πλείςα διοριζομένη καὶ τάττεσα, καὶ τὸ τὰ ὁπεδήποτ ̓ ἐν Πατριαρχικὰ ὅσα ἐν χώραις καὶ μοναῖς, ὑπὸ τὰς Επισκόπες ὧν αἱ ἐνορίας τελεῖν. Prodiit Imperatoria Novella дна cum alia decernebantur quadam: tum illud in primis, ut qua ubicumque cujufque modi pradia

Edit. Rom.

pag. 415.

page 416.

vel Monafteria Patriarchico juri refervata cenferentur, ea deinceps Epifcopis, quorum in propriis Dioecefibus illa effent fita, fubjicerentur. Ita ille quibus verbis vides declarari quid in titulo voce savpornyiwy intellexerit. Plura de his non dico, quod & Meurfius verbo saupozno, & poft illum Vir pereruditus Jacobus Goar O. P. paginis 612. & 613. fui Euchologii copiofe aç diligenter hoc vocabulum edifferant, plane in fententiam noftri Pachymeris.

ΣΤΥ ΨΙΣ καὶ ΣΤΥΠΤΗΡΙΑ.

Lib. V. Cap. XXX. Τὰ τῆς κατ ̓ ἀνατολίω Φωκαίας ὀρεινὰ μέταλλον τύψεως ἔχοντα. Ετ paulo poft: ἐκ τὸ ἄνω μερῶν ἐχα θαλάσσης αυξείνα κατάγειν τυπτηρίας μέταλλον. Non dubium quin utroque hoc vocabulo alumen defignetur, merx expetita ob ufum celebrem in tingendis pannis laneis, ut ait hic nofter. ἐπεὶ πολλῇ τινι χρῶνται ταύτῃ rà de épiwr upaoμara. Quod diftinctius Plinius exequens, docet lib. 35. cap. 15. cum fint aluminis fpecies duę, candidi, & nigri; inficiendis claro colore lanis candidum liquidumque utiliffimum effe; contraque fufco aut obfcuro fuco iifdem imbuendis nigrum accommodatum. Mox ibidem Plinius loca percenfens ubi alumen provenit, Pontum memorat, unde hic refert folitos illud per Euxinum exportare Genuenfes. Phocæę tamen non meminit, ubi fodinas aluminis ponit Pachymeres; serius videlicet detectas, ne Plinii jam tum ætate celebres.

ΣΥΜΒΟΛΑ ΔΕΣΠΟΤΙΚΟΥ

Θ Α Ν Α ΤΟΥ.

Lib. VI. Cap. XXXVI. Εὐθὺς ἢ τὰ τὸ δεσποτικό θανάτω σύμβολα ετρε πίζονται, ἃ λαβὼν ἱερούς πολιπεὶς ὡς ἔδει &c. Manifefte in his facra Euchariftia defignatur illis verbis: σύμβολα δεσποτικό θανάτε Dominice mortis fymbola, quæ ftatim poft ἅγια Sapa nuncupat. cujus appellationis rationem nemo requiret, qui meminerit illuḍ Edit. Rom. Apoftoli 1. ad Corinth. 11. Quotiefcumque manducabitis panem hunc & calicem bibetis mortem Domini anunciabitis donec veniat. Unum addo de voce ruußohor, cum fimpliciter dicitur, fummam Chriftianorum Dogmatum indicare apud hunc noftrum quo que, ut cum is mox addit moribundum Imperatorem in procinctu facri accipiendi Viatici τὸ ἅγιον διεξιέναι Σύμβολον, Symbolum videlicet Apoftolicum fidei fug profitendę recitaffe. Alibi fæpe in hac Hiftoria Symbolum Nicænum abfolute Symbolum nominat. intelligebatur enim de quo diceret, ex fubjecta materia cum tracta, retur controverfia de additione Filioque Symbolo Nicæno, vel, fi exactius loquimur, Conftantinopolitano, a Latinis inferta. Vide quæ annotamus ad cap. x1. lis bro quinto.

Lib. V. Cap. XVII. [ ὁ Βασιλεὺς προσενεγκών τῷ θείᾳ τεμένει δῶρον ὄντως ἐπάξιον vyxwpueros. Ait oblatum ab Imperatore facro Templo pretiofiffimum Altaris Velum cum abfolveretur ab excommunicatione, dignum le ac tali gratulatione donum. ut hic, fic & alibi verbum σvyxoptiv in ifta notione fumitur. uti & onyxwpnois pro ipfa abfolutione hoc ipfo capite : αντείχετο ὡς λέπας ἐκείνα ( Jofephi Patriarchy novi qui eum ab excommunicatione folverat) χά τετίω ἀπ' ἐκείνη συγχώρησιν: propter abfolutionem, quam cum fruftra ab Arfenio petiiffet, a Germano accipiendam non putaffet, denique a Jofepho tertio ab Arfenio Patriarcha impetraverat.

ΣΥ NA п т н.

Lib. III. Cap. II.& raïç owanтaïç μμvnμord. Synaptæ nomen Latine retinui, quia non reperio unum aliud in noftra lingua verbum, quo res voci swan subjecta fatis exprimatur. Multa de ea utiliter docet Meurfius. Videtur aliquid fimile illi parti Litaniarum noftrarum, qua Deo continua ferie multa commendantur: Ecclefia, Pontifex &c. adjuncta cuique acclamatione populi: Te rogamus audi nos. pro quo Gręcis eft: το Κυρίε δεηθῶμεν. Dominum rogemus,

ΣΥΝΩ Ν.

Lib. VI. Cap. XIV. Pachomius Litterator dicitur: Τῷ Στρατηγοπέλῳ Μιχαὴλ συ var. Hic ouutiva verbo non quelibet indicatur prefentia; fed intimus convictus domefticumque in re litteraria minifterium. quale divites olim exigebant ab iis quos apud fe habebant, ut eorum eruditione, cum effet opus, aut vacaret, juvaren

tur.

49

tur. Hi hand fere aliter quam cuores vocabantur, ut intelligitur ex longo & pereleganti Luciani de his libro, cujus ipfe titulus (infcribitur enim eis ini μwwórner) hanc quam afferimus hujus vocabuli notionem demonftrat.

ΣΥ PI Ω Α A NNH E.

με

Lib. IV. Cap. XXXI Εκεῖσε τοίνωυ τὸν μέγαν Κύριον καταλαμβάνει ὁμωνυμουῦτά οἱ συCiwarung DxYzλwaras iλézero. Agit de Joanne Duce profecto Thebas, & illic reperiente Magnum Dominum, quem lingua popularium ibi Syrioannem vocitatum ait, & tamen cognominem ipfi fuiffe Joanni Duci. unde intelligitur additionem illam primæ fyllaba ad nomen iftud non pertinere; fed adjunctam ei confuetudine illarum Gentium originis Francicę, vel ex longa cum Francis confuetudine, nomen Syre, quod ex Græco Kúpos factum putatur, fuo Principi accommodantium. Sufpicor idem nomen, licet paulum diverfe fcriptum, fuiffe Eupgraving, quod cuidam nobili Comano in Baptismo inditum refert Cantacuzenus lib. 1. cap. 11.

ΣΦΑΙΡΟΣ ΕΜΠΕΔΟΚΛΕΙΟΣ.

Edit. Rom.

Lib. III. Cap. XIV. Ως εἰ καὶ προσετίθετο πλέον, κινδιωσειν συγκεχύθαι ἅπαντα, καραβ. 417ἢ ἐμπεδόκλειον σφαῖρον . Primo mihi loci hujus occurfu venit in mentem laudari hic fententiam Philofophi veteris e Difcipulis aut Sectariis Empedoclis, cui nomen Sphero effet. quidni enim talis appellationis quifpiam dediffe operam Empedocli potuiffet, cum Spherus alius e Cleanthis Schola, notus Auctor multorum operum, Diogeni Laertio memoratus fit? Animadverti poftea obortam opinionem eamdem Hieronymo Vvolfio hunc locum in fua Excerpta conferenti. Sed confideranti rem attentius brevi patuit: paipon hic pro ceapa pofitum, plane fignificare follem orbicularem, quales videmus pilas majores fpiritu confertas, quas Itali palloni, Galli balons nominant. Excipiat aliquis contra: non reperiri nomen iftud hac forma: fed fœmininę ubique terminationis & generis apud Scriptores Clafficos legi. Concedo. quid tum poftea? An eft adeo alienum a Pachymeris more quiddam in talibus xavoraμev? Præterea fufpicari licet vifum ipfi aliquem librum idonei Auctoris ex iis multis, qui ad nos non pervenerunt, ubi opalpos pro opapa poneretur. fed verbi controverfiam profli gaverimus, re femel ipfa conftituta. Demonftrato, inquam, loci quem tractamus fententiam exigere, ut opalpos follem rotunde formæ fignificet; fimul evicerimus iftam hujus vocabuli hoc loco notionem effe minime dubiam. Ergo ad id nos accingamus. Ait hic Pachymeres Patriarcham Arfenium, poftquam Michaeli Palæologo Imperatori, ob excæcatum Pupillum & Collegam fuum in Imperio Joannem Puerum, facris interdixerat, diffimulaffe tamen dum quædam fieri videret minime cohærentia cum anathemate rite intorto. Nam cum eum qui tali, ut paulo ante loquitur, gladio Spiritus a communione Fidelium plane abfciffus fuiffet, nefas effet, juxta facros Canones, admittere ad ullam participationem Sacrorum: tamen ex eo tempore non deftiterunt Conftantinopolitani Sacerdotes & Clerici nominatim memorare in facro Choro, atque inter ipfa Liturgię myfteria Imperatorem licet excommunicatum: connivente ad hoc coram fe ufurpatum, Patriarcha metu majoris mali. Verebatur enim ne fi & hoc vetuiffet, excuffa qua utcumque continebatur Imperator, verecundia quadam facræ pote statis, omnia in extremam perturbationem impelleret. Eveniretque tale aliquid quale in Ulyffis nave dormiente ipfo, feliciter ad Portum afpirante, temeraria cupiditate Comitum ejus accidit: qui

Ασκὸν μὲν λύσαν, ἄνεμοι δ ̓ ἐκ πάντες ὅρασαν.

Τὰς δ' αἶψ ̓ ἁρπάσασα φέρον πόντονδε θύελα
Κλαίοντας γαίης ἀπὸ πατρίδος.

Ut ipfe Ulyffes lugens Alcinoo narrat Odyff. x. fub. init.

Utrem quidem folverunt: venti autem omnes erupere:

Ipfos vero fubito rapiens tulit in Pontum procella

Flentes a terra patria.

Ejufmodi quempiam fœtum tempeftatibus utrem, ut alicubi loquitur Horatius, hic paip vocabulo defignavit Pachymeres; ejus figura Imperatoris irritabilem animum adumbrans, quem jam æftuantem ira gravi ob anathema inflictum, fi rurfus Patriarcha lacefferet, periculum erat ne is totas habenas furori laxaret. Audio, dicet forte quidam eruditus Lector: fed tunc oportuerat hunc por dúaresor non

Tom. I.

quadoxer dictum a Pachymere. Nam quid utribus Acoliis cum Empedocle ? Ad hæc occurfurus rogo æquum arbitrum rerum informare fecum ne gravetur ideam ingenii Pachymeris fupra modum antiquarii & eruditionis abftrufæ, quod multis ex locis patet, oftentatoris pene putidi. Ergo is non fatis ha bens indicaffe, notam fibi ventorum in utres coactorum ab Acolo, & Ulyffi traditorum fabulam; etiam innuere curavit, haud fe ignorare, quodnam ellet Edit. Rom, ejus fundamentum fabula, Non enim de nihilo illa. Homerus finxit: fed allu pag. 418. fit in eo ad magicam vim utrium quorumdam, quibus ad ventos fopiendos

pag.479

Præftigiatores jam olim uterentur, e quorum poftea numero fuit Empedocles. Hic enim inter alia magica artis experimenta, qualium edendorum modum ac viam fe traditurum jactabat, fedandorum & excitandorum ventorum arbitra. riam poteftatem numerat, fic in quodam Poemate Difcipulum alloquens: Παύσεις δ ̓ ἀκαμάτων ανέμων μένος, οἵ τ ̓ ἐπὶ γαῖαν

Ορνύμενοι πνοιασι καταφθίνεσιν ἄρεραν,

Καὶ πάλιν α κ ̓ ἐθέλῃπα, παλίντιτα πνεύματ ̓ ἐπάξεις &c,
Sedabis indefefforum ventorum furorem, qui fupra terram

· Ruentes flatibus devaftant fata.

Et rurfus, fi libuerit, revocata reduces eorum flabra,

Quomodo autem hæc præftaret, tradit Timæus Hift. lib. 18. fic recitatus a Dio. gene: Ετησίων ποτὲ σφοδρῶς πνευσάντων, ὡς τὰς καρπὸς, λυμήναι κελεύσας (Εμπεδοκλής ) ἕνας ἐκδαρτῶσι, καὶ ἀσκὲς ποιῆσαι, πρὸς τὰς λόφεις ἢ τὰς ἀρκωρείας διέτεινε πρὸς τὸ συλλαβῶν To reuμa. Etefiis aliquando vehementer flantibus, fic ut fructus corrumperentur, juffis excoriari Afinis, utres ex eorum pellibus factos expandit hiantes auram verfus in jugis collium & montium, quafi ad spiritum comprehendendum. Innuit autem Hiftoricus hinc confecutam tranquillitatem, velut ventis in carcerem compactis. quod populus admiratus Em pedocli Kaλurarius ventorum inhibitoris cognomen indiderit, Euftathius quoque Пapexßorais ad odur. a. meminit Empedoclis tamquam arte præditi ventorum com. pingendorum in atres eorum fimiles quos Aeolus Ulyffi donavit, ejus hæc verba funt: Δημοκοῖται γένος ἐν Κορίνθῳ ἀνέμες κοιμίζοντες. εἰς ὅπερ δεξιῶς λέγει κακείθαι y iμæidonλñç' * ») eiç durò réxon isópura. Anemocera fecta hominum nomen eft Corinthi ventos fapientium: qua valuiffe in primis peritia dicitur Empedocles, cujus in hoc genere Ars ab Hiftoricis celebrata eft. Ita ille, ad locos alludens non folum modo memoratos Ti. mæi & Laertii, fed aliorum etiam Hiftoricorum, puta Porphyrii; cujus in vita Pythagora, Editionis Holfteniana, Typis Vaticanis, hæc leguntur pag, 19: v μεταλαβόντας Εμπεδοκλέα τε καὶ Επιμενίδων καὶ Αβαριν πολλακις ἐπιτετελεκέναι τοιαῦτα. δῆλα δ' αυτῶν τὰ ποιήματα υπάρχειν. ἄλλως τε καὶ ἀλεξάνεμος μὲν υ τὸ ἐπώνυμον Εμπεδο λés: quæ poftema verba eruditiffimus Holftenius fic vertit: Quin & Empedocli cognomen erat Alexanemi five Averrunci ventorum. Hanc ex veterum lectione de Empedocle famam obverfantem animo Pachymeres habens, dum periculum exitio fiffime procellæ prudenti conniventia vitatum ab Arfenio Patriarcha utrium Acoli Ulyffi_traditarum, & ab ejus Comitibus, ingenti pernicie ipforum, temere contrectatarum, exemplo illuftraret, non fe tenuit quin fabulam cum Hiftoria commiftam oggereret Lectori; Homericos ventorum folles, cum afininis a Timao memoratis Empedoclis utribus una mentione conjungens equips Eμtedon *λe fic quidem conjectabar. recte an fecus, æqui Lectoris efto judicium.

ΣΦΕ NA O N H.

Lib. VI, Cap. XX. Καὶ τὸν παρακοιμώμενον της μεγάλης σφενδόνης. Meminit hujus Of ficii Codinus cap.4. ubi tradit τὰ ἢ παρακοιμωμένη σφενδόνης φορέματα. quibus is yes ftibus & infignibus poteftatis uteretur. Gretferus nofter ibi vertit: Præfecti Sigil li feu Annuli fignatorii geftamina, melius quam Junius, qui wapangμáμerov opcrdórns Accubitorem funde interpretatur: aut etiam quam Interpres Juris Græco-Romani, cui παρακοιμώμενος * μεγάλης σφενδόνης Accubitor magna pale dicitur, σφενδόνη proprie funda faxis jaculandis, ufitatiffima translatione a formæ quadam fimilitudine ducta, palam Annuli fignificat, ut notiffimum eft, nec minus perfpectum obfignari litteras olim folitas Annuli pala, certis infculpta characteribus aut formis, cera chartis appofitæ impreffa. Hinc rodovn pala Annuli, Sigillum dicitur: quod cum duplex aut multiplex Imperantibus effet, maximi omnium cuftos mapanoμμωρος μεγάλης σφενδόνης hoc loco appellatur. quare autem παρακοιμώμενος ? opinor quia ex iis erat, qui ex officio affidue apparere circum Imperatorem, aut in proxi