KONTO E.

Lib. III. Cap. VI. Λατίνῳ μεγισάνι, ὃν ἂν ἐκεῖνοι φαίεν σεμνύοντες Κόντον. Vocem Comitis, ut Dignitatem notat, Scriptoribus citime vetuitatis tritam, Pachymeres hic exprimit, prout vulgo pronunciari ab Italis folebat, Conto: aut ut effertur hodie Conte: quod græce névrov reddit: & nos Contum expreffimus. Rem autem ipfam quod attinet, etfi Pachymeres passim iniquior Latinis Contum hunc, de quo agit ambitiofe vocatum a fuis dicat, quafi ampliori vocabulo, quam modus ejus Domeftice Dignitatis ferret; tamen, cum hunc Genuenfem nominatum dicat Vintimilia, audivi ex iis qui antiquitates Genuenfium perfpectas habent, revera Comitis nomen ifti familiæ ex vetuftiffimo tempore tribui confueviffe. Verum fortaffe noftrum movit, ut iftam nimis fplendidam Civis Genuenfis appellationem putaret, quod ma-Edit. Rom. ximi tunc Principes ea honorari fatis haberent. quo pertinet, quod ejufdem libri cap. 8. fcribit, de Carolo agens Rege Sicilia : Αδελφόν Ρήγος τὸ φραγτζίσκων ὄντα καὶ εἰς Κόν TUS Terayμévov ròv Kápsλor. Carolus nimirum Frater S. Ludovici Regis Francorum, quando vocatus eft ad Regnum Neapolitanum & Siculum, Comes erat Provinciæ, unde Conte ab Italis tunc vocabatur, quo etiam contentus titulo tunc erat, Princeps licet in paucis opulentus & præpotens, Dynatta Sabaudiæ. Cantacuzenus lib. 1. cap. 40. pag. 12o Edit. Reg. Επύθοντο ὡς τὰ τῆς Σαβωδίας ἄρχοντος, ὃν Κόντον ή Λατί των γλῶσσα καλεί &c.

X ONTO E KE AIO N.

Lib. V. Cap. Χ. Κοντοσκέλιον ἀνοικοδομεῖν ἤθελα, Reperio apud Petrum Gyllium in Topog. Urb. Conftant. lib. 1. cap. 20. mentionem Porta condefcalæ, quæ gręce Novтóσxeλos dici potuit. Forte illi vicinum & ex ea nomen ducens navale olim iftud fuit Contofclium dictum, quod tunc dirutum reædificare voluiffe Michael Augustus hic dicitur.

KOPAO KOTBA E.

Lib. VI. Cap. 111. Εν ἀγρότης ἐκεῖσε Κορδοκώβας κεκηλμένον, τόδ ̓ ὄνομα ἡ ἔλλω γλῶσ σα εἰς λάχανον ἐκλαμβάνει, καὶ Λαχανᾶς ἐκτεῦθεν φημίζε). Pronum fufpicatu eit hingua Myforum cordocube vocabulum aliquid ex oleris notione duxiffe; propagatum forte ex quadam corruptione græcæ vocis xópxopes notiffimam defignantis ole ris fpeciem, & vulgari olim adagio celebrate, xópxopos čv Xaxávors. έν

Lib. 1V. Cap. XXIX. Μὴ ὅτι βαρδαρειώτας καὶ κορτιναρίας μόνον καὶ τὰς ἐπὶ τὸ κοι Twvos exer, nat ye tëç iwi ms coɑywyne &c. quatuor genera Palatinorum Minitrorum gradatim dignitate crefcentia memorat, Bardariotas oftii Cuftodes inftar Helvetiorum, Cortinarios, Cubicularios, & Admiffionales. Cortinarii fuiffe in Aulico Satellitio ii videntur, quorum erat munus ad cortinam, extra velum intimum, la Portiera Cubiculi Regii, præstolari fubitos nutus & fortuita imperia Principis, & admiffionibus miniftrare,

pag. 396.

Lib. VI. Cap. XXXII. Εκχωρήσας αυτῷ Κανίνων καὶ Κορυφές. Eft hic Κορυφώ recell. tius nomen Infulæ Corcyra, hodie, & ex aliquot retro fæculis vulgo Corfon dicta; quod ideo retinere in Interpretatione debui, quandoquidem id Auctor fciens ufurpat, veteri fibi non ignoto præferens; uti etiam in propia vel uopia, pro Peloponnefo, in fimilibus feci.

K PAAIE.

Lib. V. Cap. V. Sæpe nominat Pachymeres Kpa, Espßías quam vocem etfi non ignoro a quibufdam pro appellativa accipi æquivalente vocabulo Barios: tamen cum & nofter, & Cantacuzenus, & alii, eam retineant, nec verbo Baril's commutent, non eft quod nos dubitemus idem facere; alioqui nec Sultanem Perfidis, nec Canim aut Canem Tocharorum, nec Mepe Iberia dicere deberemus; fed Regis pomen pro iftis vocibus ponere, quod nemo probaverit,

Lib. II. Cap. XXX. ἐ σκιαδίοις ἐκ φύλλων ἐν λαμπίναις, ταῦτα γὰρ ἦσαν τὸ πάλαι. Ita uterque Cod. B. & A. Nam Vat. hęc omittit. λauzivn, quid fit non reperio. NiEdit. Rom, mirum ex ufu fortaffe lingue vulgaris Pachymeri obrepferit, ut pro in hoc vopag. 397. cabulo poneret. nam λαμπιών nota jam vox eft. Hefychius: λαμπώνεἶδος ἁμάξης ἐφ ̓ ἧς ὀχειύται ἔνιοι, ἀπιών, ἢ ἅρμα σκεπατόν. Hçc ille, congerens multa que fimul integram vocis quam explicat abfolvunt notionem. & fane omnia quadrare videntur in hunc locum, & in mente Scriptoris fuiffe, Illa porro verba: mu ovo záλ, videntur refpicere feftum Scenopegię aut Tabernaculorum a Judeis olim celebrari folitum in memoriam vitę a Patribus in Tabernaculis tranfactę per annos quadraginta in Deferto. Etfi autem Scriptura ubi hoc feftum pręscribit, meminerit tantum diferte Tarbenaculorum ere&torum extra domos; fatis tamen pronum creditu eft, adhibita ad hunc ufum plauftra ramis virentibus fuperne tecta; & cetero fplendore varii ornatus, agreftis feftivitatis lętitię celebrandę accommodata, que hic nofter λauzivas vocat.

pag.398

A E I TOT PIE IN.

Lib. V. Cap. XII. Οπως ἐνεδίδε ἀπελθόντας Αρχιερεῖς λειτεργεῖν τε κὶ μνημονεύειν εἰ μός νον ὁ Πάπας - πρὸς τὰς ἐν τῇ πόλει βοηθείας Υπόχοιτο. Hoc loco res ipfa exigit ut λe non fimpliciter fonet Miffam five facram Liturgiam celebrare, fed id facere fimul cum Latinis, is una communicando; in quo erat fita Schifmatis amotio. Nam Schifmatici Gręci Latinos ut Excommunicatos & Hereticos in confortium Sacrorum admittere recufabant.

ΛΕΠΑ Σ.

Lib. V. Cap. XVII. Αντείχετο ὺ ὡς λέπας πέτρας ἐκείνα. Vetus Proverbium ex Ariftophane in Pluto ubi Chremylum fic loquentem facit sub finem.

Ως δτόνως ὦ Ζεῦ βασιλεῦ, τὸ γραΐδιων

Ωσπερ λέπας της μειρακίφ προσέχεται,

Ad quem locum fic annotat Vetus Scholiaftes. λέπας κογχύλιον ἐφιζάνον ταῖς πέτραις ὁτ ̓ αὐτοῖς προσπήγνυται δυσαποσπάςως ἔχον, ἐπειδάν τις αυτό βεληθεί η λαβῶν : Similia idcm docet ad verfum hunc alium ejufdem Ariftophanis in Vefpis, non longe a principio προκαθεύδει πρωΐ πάνω

Ωσπερ λέπας προσεχόμβυος τῷ κίονι.

Idem alii Scriptores tradunt. Lepadem hanc concham Plautus latine vocat non semel. Plinius tamen videtur Buccinum appellare. ubi enim lib. 9. cap. 36. Buccinum dixit esse, minorem concham ad fimilitudinem ejus buccini quo fonus editur, unde (est causa nomini: paulo poft addit: Buccinum nonnifi petris adhæret, circaque fcopulos legitur.

MA K A PIT TN Σ.

Lib. IV. Cap. XII. Εκ Γερμάνε το μακαρίτε πολλὰ δ. τῆς τάξεως της Εκκλησίας και Sisa. Aliquando credidi designari hoc loco S. Germanum P. C. fcriptis clarum, qui Chrifti ann. 714. imperante Anaftafio Augufto ex Cyzicena Sede in Conftantinopolitanam eft translatus. Impellebat ad fic opinandum mentio antiquitatis bis hoc loco repetita, quafi indicans Germanum hunc Patriarcham novum ex ultima ve tuftate exempla & præcepta emendanda Ecclefiæ inde ufque ab Actis & Scriptis Sancti Germani accerfere ftuduiffe. Verum re attentius confiderata probabilius exiftimavi, agi hoc loco de Germano longe recentioris memoriæ Patriarcha, cujus mortem & elogium habes apud Acropolitam in Imperio Joannis Batatzę fub quo floruit: Έτυχε μὲν πρὸ καιρὸς τὸν Πατριάρχίω Γερμανὸν τὰ τῇδε καταλιπόντα πρὸς τὰς θείας ἀπάραι σκηνὰς, καλῶς καὶ ὁσίως βιώσαντα καὶ καλῶς τω αυτό ποιμάναντα ποιμνίω. Sic Acrop. pag.39. Hift. Ut hunc potius indicari hic putem fuadet vox panaping civilem μακαρίτης magis quafi quemdam, ex ufu Græcorum, quam religiofum, qualis Sanctis ab Ecclefia declaratis debetur, honorem defignans. Præterea recentiorem quandam defunctorum memoriam indicans. Non enim qui ante multa fæcula funt mortui, cum nominantur, μακαρίται dici folent: fed οἱ προσφάτως τελευτήσαντες, quos qui vider rint adhuc vivant. Sic hujus libri cap. xx111. Irenem Auguftam Joannis Duce uxo, rem, que commodum eodem cum hoc Germano vixerat tempore, & ante virum decefferat, paxapirida vocat. Nullo igitur modo agit hoc loco Pachymeres de San

Єto Germano Patriarcha illo vetuftiffimo, quem fi nominaret, non panapir, fed paxápior diceret, verum de ifto altero qui viginti circiter annis prius decefferat memoriam fui laudabilem relinquens.

Lib. V. Cap. X. Μαμάκενοί τινες, εἴ τι ἂν ἔποιμι . ἀναισθήτως της πραττομένων ἔχον reg. Vituperat hic Pachymeres Patriarcham & Antiftites, qui ei aderant, quod non acriter obftiterint prima propofitioni reconciliationis Ecclefiæ Græcæ cum Latina: fic fuum animum oftendens Schifmati addi&tum & averfum a Pace; utcumque aliud aliquando fimulaverit. papaxsus autem Græcos illos Præfules vocat, ftultitiæ illos infimulans; ut oftendit, quod mox adjungit quafi declarandi gratia, αναιπήτως της πραττομένων ἔχοντες: Id porro vocabuli mutuatus videtur a fuo Hefychio, quem librum ipfi fuiffe familiarem ex aliis locis intelligimus. In Hefychii vero Lexico hodie legitur μαμάκυθος, μωρός. verum ego non dubito quin in fuo meliori exemplari Pachymeres legerit μαμάκυθος: unde hic pofuit μαμάκουJo. Id colligo ex Euftathio qui ad verf. 562. & 563. Odur. x.

Ελπήνωρ δέ τις ἔσκε νεώτατος, ετέ τι λίζω

Αλκιμος ἐν πολέμῳ ἔτε φρεσίν ἧσιν ἀρηρώς.

2

Multos enumerans ftultitiæ infamia celebres, poft Sannam, Coroebum, Margiten; quorum notiffima dementia in proverbium & fcomma fimili vitio laborantium tranfierit, hæc adjungit: Ομοίως δὲ καὶ τὸν Μαμμάκυθον, καὶ τὸν Μελιτίδην, καὶ τὸν Αμφιετίδην, οἳ διαβόητοι ἐπὶ μωρίᾳ ἦσαν: Similiter autem & Mammacuthum & Meli tidem, necnon Amphietidem qui celebres infania fuere. ubi fignificat ista propria fuiffe nomina infanorum quorumdam, quæ deinde in fimilium ipfis appellationem translata fuerint, prout de Sanna nominatim obfervaverat, fic antea fcribens : τὸν μωρών διδαμεν Σάνναν καλεῖθαι ὡς ἀπό τινος Κυρίω ὀνόματος. Stultum fcimus Sannam vocari tamquam a quodam proprio nomine. Cujus rei teftem citat Cratinum Comicum, ita continue fubjungens; * παράγεται Κρατίνος κωμῳδῶν τοικτον, τὸν Θεοδοτίδην Σάν vas. quia vero Euftathius conftanter hanc vocem cum duplici fcribit, forte fic ea apud Pachymerem ( etfi ambo Codd. optimi B. & A. concorditer cum unico μ fcribant) emendanda fuerit. Vaticanus folitæ fibi licentiæ in hoc præ cæteris capite indulgens, cum alia paffim in eo fcripta verbis quibus libuit effert; tam in hac voce quiddam καινοτομεί. fic enim habet: μάκενοί τινες ὄντες. Videtur autem ex alia origine hanc vocem accerfere, nec viri fingularis olim fuiffe nomen proprium agnofcere; fed propagatam putare ex verbo panov, quod Hefychius exponit παραφρονῶν προσποιείσαι μὴ ἀκύειν, de fipere, fimulare fe von audire.Et hanc potiffimum fecundam diffimulati auditus notionem huic fic a fe decurtato vocabulo imputandi occafionem fortaffe fumpferit ex eo, quod paulo fuperius legerat apud Auctorem; Patriarcham cum Synodo ab Imperatore provocatos ad ferio cogitandum de ineunda cum Latina Ecclefia concordia izoXaiwe annxoévau, perfunctorie audiiffe: & cum rem averfarentur non tamen obstitiffe: fed quafi diffimulantes fe percepiffe quod di&tum fuerat, aftutò filentio lucrifeciffe invidiam aut periculum palam refiftendi, Tors artistas: non iis inerat refiftendi vis. Eos tamen non fe continuiffe intra fines 'meræ diffimulationis aut filentii; fed præterea etiam, ut. Imperatori gratificarentur, fignificaffe placere fibi mentionem illatam ab eo Pacis, manifefte affirmat nofter, ut oftendimus fuperius verbo xvuo. quare non illos uauanes, aut μa-Edit. Rom. idcirco vocavit, quod fimulaverint fe non audire; fed quod declaraverint pag. 399. fibi probari, quod proponebatur; haud fatis providentes quid inde confecutu rum effet, in quo ponit ftultitiam eorum hoc verbo reprehenfam.

MAN A TA E.

Lib. IV. Cap. V. οἱ δὲ Βασιλοὺς δςόχως ἢ ἱεροῦ μανδύς * Ραξιάρχων κατέχων. He fych. μανδύας. εἶδος ἐματία Περσῶν πολεμικὸν forte πολεμικοῦ . Euftathius ad Οδυσ. τ. fub principium Αἴλιος Διονύσιος λέγει. ὅτι Περσικὸν ὄνομα καὶ ὁ μανδύας. ἔοικε δέ φησι qouróny. Ait Ælius Dionyfius, Perfic m effe nomen Mandyam, fimilis autem eft penula. Veteres Gloff verborum juris μανδύας ἱμάτιον . τὸ λερίκιον, fed hæc ut tiara & alia cum res tum nomina ad ufum Sacrorum funt translata. Docet eruditiffimus Pater Goar O. P. Notis ad Miffam S. Joannis Chryfoftomi pag. fui Euchologii 113. fuiffe Mandyam inter Pontificales veftes, id quod cappam five pluviale Latini

Tom. I.

Edit. Rom. pag.400.

Chriftianorum rituum Expofitores vocant. A qua nec forma nec notione multum abeft penula; quam ad facrorum ufum jem tum ab Apoftolicis accom modatam temporibus non immerito viri doctiffimi fufpicantur ex Pauli loco 2. ad Timoth. 4. 13. Fuit præterea Mandyas propria Monachorum veftis ex humeris ad pedes ufque detluens & totum ambiens corpus, a parte fola anteriori aperta; qualem etiam in Ecclefia Græca retinere in Pontificatu ii folebant qui erant ex Monachis promoti. Ex quo genere cum effet Arfenius ex Apollonienfi Monafterio ad Thronum Patriarchalem olim affumptus, ut tradit Gregoras lib. 3. non mirum fi Mandyam etiam extra facras geftaret functiones. Nam civili & ordinario veftitu fuifle tunc indutum illum cum privatim & familiariter Imperatorem domi fuæ inviferet, res ipfa exigit. Nondum me pœnitet μarduar facram penulam hoc loco vertiffe; & qui perpenderint qua de penula forma & ufu a veteribus traduntur, & ea cum traditis de Mandya contulerint, hand mul. tum ut fpero repugnabunt. Vide & Codinum fæpius vocem pandas ufurpantem.

MAP MOT TZ AZ.

Lib. 1V. Cap. XIII. προσονειδίζοντες μαρμέτζαν προσωνόμαξος, προσάπτοντες ὄνομα ΠερGnóv. Erat igitur papurlas nomen Perfis familiare; quod in ea Gente multi propriam haberent. Id autem idcirco a maledicis Germano imponebatur, quod is, ut paulo poft dicitur, remotiorem originem generis a Gabra Urbe Pertidis, propinquiorem a Lazis duceret. Codex Allat. Mapaura legit. Anonymus vero ms. quem Allatius exfcribit in Exercit. contra Creygtonum pag. 605. MaλX&rlar. & fortaffe μapers in Barber. legendum fuit, fallente in ms. fimilitu dine characterum μ & x.

MAP II O T.

Lib. I. Cap. XI. Τότε λέγεται ἀπᾶσαι φωνῆς... καὶ ἡ φωνή λέξις & συνήθης. ἔτε μίω εχ όπως ἑλλωνική, ἀλλ' ἐδέ τινι ἑτέρᾳ γλώσση προσήκειν δοκεσα. μάρπε δὲ ἐλέγετο καὶ πλέον

. Lib. II. Cap. VIII. Je to μάρ væμoxero &c. Dyrrachienfi Epifcopo pro Michaele Palæologo adhuc privato, & tum periclitante ac folicito Deum oranti audita vox refertur incognita nullam ad linguam pertinens Marpou, quam fibi recitatam Manuel Dilypatus Epifcopus Theffalonicenfis fic eft interpretatus, ut portendi per eam imperium Michaeli diceret. Indicari enim ifto vocabulo ex primis fex vocabulorum litteris expos conflato, hanc fententiam divinitus oftenfam: Michael Auguftus Romanorum Pileologus ocyus vocabitur. fic latine expreffimus feryata elementorum veritate, illa Græca: Mixanλ arak Pwμαίων Παλαιολόγος ὀξέως ὑμνηθήσεται.

M ATP 2N A

Lib. I. Cap. XII. Ως εκείνες μὲν ταῖς ματρώναις, ὡς ὁ Ρωμαίως εἶπεν, ὡς εἰκὸς με yaλ Matrone nomen id veteri ufu Romanorum, fonat Mulierem Patriciam & Gente nobilem. Clemens in Actis Petri. Ne dyerŵr zuvainær ras περιφανεσέρας, καὶ ἃς ὁ λόγος ματρώνας οἶδε καλεῖν. Ait ergo nofter folitum Theodo rum Auguftum Viris domo minime nobilibus, cæterum apud fe gratiofis, conciliare matrimonia Virginum Patriciarum: quibus illi deinceps Matronis ampli ac beati forent.

quæ

Lib. I. Cap. XXX. τὰς δὲ τὸ πάλαι ἕλλίωας ὃς Αχιλλος ἦγεν, μεγαλοβλαχίτας και λwv, ézepépezo. In his apponenda poft za diftinctiuncula notula fuit ms. ms. deerat; ne dici videretur: Achillem jam tuin fuo tempore Phthiotas fuos Megaloblachitas appellaffe. Sed & cum participium xaλ Joanni adjungitur, id ita inteligendum, ut non folus ita eos vocaret; communiter enim ea tempeftate invaluerat, ut Theffalie Montana Magna Blachia vocarentur. Nicetas in Balduino Flandro pag. 313. Edit. Bafil. An. 1557. izi SE TÉTOIE YOU ἄλλος τις τὰ θετταλίας κατέχων μετέωρα, ἃ τα μεγάλη βλαχία κικλήσκεται η τοπάρχης brine. Hujus, qui tempore Balduini Megaloblachitis imperitaverat, unus e fuccefforibus fuit hic Joannes Michaelis Defpota Nothus, de quo hic Pachymeres. Meminit etiam uyans Bλaxias Georgius Acropol. Hiftoriæ fectione 15. pag. 23. Edit. Reg. & fect. 38. pag. 33.

ME E A E O I.

Lib. VI. Cap. XXIII. Τὸν δὲ τῆς μάχης Κεφ. ὅτι κινοῦν δόγματα· μέλει. εἶτα ὑμῖν μir ipero. Hæc valde perplexa funt, more ac indole Auctoris, non raro quædam dimidiata congerentis. Videtur autem hic fummatim & faftigia carpens, indicare quæ effent tunc hominum querela de Scriptis Vecci. Porro vox, μo, fic ibi abrupta pendet punctis claufa in utroque ms. B. & A. Nam Vatic. hunc locum, ut fere cæteros difficiles, fecurus tranfilit. péλtor, ut notum eft, fignificat in Caffum: unde & nomen uiλoc eft, vanum & fupervacaneum fonans. Si emendatione curandus hic locus effet, poffet refcribi uλsov, ut intelligeretur dogmata moveri fruftra, incaffum, intempeftive, fed melius citra ullam in contextu mutationem intelligemus, commemorari fummarie & per inchoatas tantum fententias, quæ tunc ore vulgi contra Veccum & ei adhærentes, jactabantur : hæc nimirum: Moveri ab ipfis intempeftive dogmata. Vanos effe homines, & inania mifcentes jurgia&c. Explerique incompleta oratio poffet repetendo dor, fuperius pofi tum, in hunc modum: or idézμara öτi μéλcaí eo, &c. mox recitat verba ipfa reprehendentium Veccum & fequaces ejus: тa úμîv iqûтo &c.

ΜΕΣΑ Z Ω Ν.

Lib. V. Cap. VI. Πέμπεν ο πρέσβυς ἐκεῖθεν, ὁ καὶ μεσάζων ἐκείνων, Γεώργιος ὄνομα. Chronicon Conftantinopol. srovra nomen Dignitatis agnofcit, quam cum Magni Ducis, Magni Domestici & Protoftratoris & Protoveftiarii Dignitatibus ampliffimis comparat. & eam tunc tributam memorat cuidam Cantacuzeno, quæ crat familia ex primariis. unde intelligimus Magiftratus id nomen fuiffe in Conftantinopolitana Aula in primis fplendidi, cui proportione fimilem apud fuas Serbos hic memoratus Georgius gereret. Sequeftrum latine dicere poteram: fed cum fit, ut dixi, & Meurfius obfervat, Dignitatis propriæ Græcorum nomen, ufitatum ipfis vocabulum retinere fatius eft vifum.

METOO INIA MEZOO IN ITAI.

Edit. Rom.

Lib. IV. Cap. XXVII, l di ♬ Axıčávæv mλesov rýỳ és módeμor ázadóv. ös yỳ μɛơo-pag. 401. Divíraç ó noivòs siño λóyos. Alizonas, five ut Euftathius fcribendum præcipit, plerifque non obtemperantibus, Halizonos, memoratos Homero, Herodoto, Straboni, Stephano, & aliis, quamquam cum aliqua Scripturæ varietate, Scythia Europææ Populos, communi Græcia Byzantine recentioris Dialecto Mefothinitas dictos, credendum fcilicet Pachymeri eft. Ad intelligendam autem ejus appellationis rationem affulgere forte lux nobis a Plinio poterit qui lib. 5. cap. 30. Halifernem (nifi error in Scriptura eft eorum Civitatem in ea ora collocat, quam idem deinde cap. 32. a Thynis univerfam docet habitatam. unde quod in media Thynia effent facile Mefothyni a Græcis dici potuerint. A qua Etymologia fi quis abhorreat ob difcrepantem fcripturam vocis, Thynia, per y fcripta, a Thinia Pachymeri memorata, quam ille ubique per i fcribit, accipiat aliud veriloquium in Strabonis teftimonio fundatum. Is enim lib. 13. in Troadis defcriptione Allazonium Oppidum Halizonum iftorum, quos alii, ut indicavi, Allazonas vocant, collocat ad lævam Aefepi amnis. quia enim in littus Græcis fonat, Halizones inter littora hinc Fluminis Aefepi, hinc Propontidis fitam regionem incolentes, merito uncovita dicti fuerint. Nec omittenda ex occafione declaratio loci noftri Auctoris cap. Ix. lib. 1. cui quæ hic diximus. facem præferunt. Scribitur ibi fic: τότε δὴ καὶ τὸ Παλαιολόγε εἰς κεφαλίω τεταγμένου μεσοθενίας καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων ἐκείνα προςάξαντος, κατὰ πολλὰ κατ' Ιταλῶν πράττοντος &c. Narratur illic Michaelem Palæologum tum cum maxime ac ftrenue exerceret præfecturam fibi creditam Romanarum Copiarum contra Italos pugnantium, monitum a Coty quodam de confilio Imperatoris excæcare ipfumin parantis, fugiffe cum monitore in Perfidem. Sed quid fibi vult quod Palæologus siç nepaλω τεταγμένος dicitur μεσονίας καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων. Traditam illi fuiffe regendam Mefothiniam Provinciam nulla ufquam alibi eft mentio. Et Provinciam hic five regionem urodivías vocabulo indicari, vix ferat continue adjuncta mentio Optimatum, & quidem cum pronomine ipforum dur ár. quid hic dicemus? Aliud fane poftquam multa difquifivi non occurrit, nifi uerovia hic poni μεσοπινίας pro legione quadam aut parte Romanarum Copiarum ex iis conflata Militibus, qui

Tom. I.

e ij