où nadŵç xpwvra. Percrebuit id tamen fatis, ut adverfus ejufinodi cenfuram tueri se
quifpiam exemplis queat. Omitto quæ teftimonia ejus notionis refert Meurfius,
quæque apud Scriptores etiam non ufquequaque Barbaros facile occurrent. Ad-
moneo tantum Pachymerem, utcumque alias antiquarium, hujus vμc teneri
manifefte. Duo ejus annotavi loca in quibus vocem appara fi quis currus in-
terpretaretur, ab ejus mente aberraret. lib. 2. cap. 25. fic fcribit de Joanne
Duca Imperatore κατωχύρε τὰ φρούρια σίτῳ καὶ ἅρμασιν. Specie ipfa prima apparet
complecti eum duo maxime neceffaria Præfidiariis Arcium alimenta & arma.
Si quis tamen contentiofior currus etiam in apparatu tuendarum Arcium non
interdum, aut etiam ad convectionem commeatuum neceffarios hic memoratos
velit na huic extorquebit pertinaciam quod ibidem mox rei ápμánov dicitur,
ea effe ex eo genere rerum, cujus numquam affatim utentibus fit: unde mox
additur: id reputantem illum Imperatorem, juffiffe addi catalogis gratis fup-
peditandarum e fifco militi rerum, arma omnis generis & ufus; ubi in græco
est vox λ manifefte ut Synonyma apμaros prius memorati pofita. clarif
fime etiam eadem vox appara pro za ufurpata reperitur lib. 5. cap. 30. ubi
Pachymeres ait Venetos aliquando ditiores fplendidiorefque Genuenfibus fuif-
fe; a quibus, vice rerum humanarum, postea divitiis & cultus magnificentia fu-
perati fint. Ergo priorem illam Venetorum magnificentiam memorans, ait eorum
ruedmos, hoc eft Proceres Patricios, ex quibus in ea Urbe Senatus conftat, #λs-
τῳ καὶ ἅρμασι καὶ παρασκευαῖς ἁπάσαις Genuenfibus olim præftitiffe . Hic ne ἄρματα
currus interpretemur, prohibet, fi nihil aliud, certe fitus Urbis Veneta ad maris
æftuaria fic pofitæ, ut cymbis per eam non rhedis commeetur. quare ridiculum
faceret Pachymerem, qui eum dicere juberet: Senatores olim Venetos in fua
Urbe fpecie rhedarum & magnificentia currum Copias oftentaffe. Ut omittam ex
aliis hujus Hiftoriæ locis, quod alibi observo, apparere, ne in Urbibus quidem Edit. Rom.
in plano & ficco ædificatis, iifque regiis, frequentem ea tempeftate curruum,
Rhedarum, aut Effedorum, fplendide præfertim ornatorum, ufum fuiffe. Er-
go fine dubio zλéry »ỳ äpμaos divitiis & armis vertendum fuit. Nimirum armis
pretiofe ornatis inftructi gaudebant apparere, more a Satirico laudato, dum
adducit ex heroicis temporibus exemplum cujufdam gemmis non ad ornanda
pocula, ut Virro quidam faciebat, uti foliti: fed eas in vagina fronte ponere;
hoc eft in capulo, confpicuo videlicet loco, oftentare: alludit enim illud Vir-
gilii, Stellatum jafpide fulva enfem Aenex tribuentis; fed hæc & wapépgy μépes.
Summa fit par in his duobus Pachymeris locis pro λo pofitum, & ar-
ma latina notione defignare, nec ad currus nifi absurde referri poffe.

:

АР П ΕΔΩ Ν.

Lib.IV. Cap. XVIII. Αὐτὸς πέμψας καὶ ἁρπεδόσιν ἐνδεῖναι παρασκευάσας. Hæc licet in contextu disjuncta, fic aptanda funt. Significat Germanum Patriarcham valida, ad ipfum Throno dejiciendum conflata factione, perfuafum fupina credulitate, ftudere fibi Imperatorem quam maxime, confidenter indicaffe ipfi : opus fibi effe donativis; quibus fpargendis Adverfantium reconciliaret animos. quam ad rem, in diffimulatione perfiftens Michael Auguftus, nummos ei æreos argenteofque mifit; quos dum folemnis Litaniarum pompa in feito Palmarum procederet, Patriarcha jactaret in confertam plebem. Hæc dona vocat nofter apredovas, quæ vox proprie fignificat lineas aut funes hamo præfixos, quibus pifces efcæ inhiantes infixx avide voratis, capti trahuntur in pifcantis manum. Atque haud fcio an non propterea lineam divitem hujufmodi gratuitas rapinas in plebem ambitiofe fparfas alicubi vocaverit Martialis, quod his velut lineis pifcatoriis, fed aureis & amabilioribus, hominum ftudia & voluntates capiantur. quamquam nec ignoro, nec improbo que alia eruditi Interpretes in eum locum commentantur.

,

ATH PO N.
n

Lib. II. Cap. XXIX. Εἰ δ ̓ ἄτηρον ἄλλως ἢ τἔμπαλιν χάριον. Pro άπηρος hoc loco Vaticanus Codex fcribit Auzapov. notius id enim. Nolter videlicet veterum Scriptorum abstrusiora voca bula libentius ufurpat. Hefychius ampoc exponit Bλaßepov. inde fit arapmpos per epenthefim, vox Homero Hefiodoque frequentata. Euftathius ad Iliad. a. originem vocis ampos ducit a nomine am noxa, calamitas, damnum. Cab ij

Tom. I.

pag. 373.

Edit. Rom. pag. 374.

ve obtemperes Conftantino in Lexico jubenti pro ἄτηρος refcribere ατείρης. quæ mihi caufa fuit hæc hoc loco admonendi; alioqui tacituro de voce ampos, ut ex vulgari veteris Hellenismi notitia fatis perspecta.

ATT A A A E I N.

~

Lib. I. Cap. XVI. Πρῶτον μὲν τὸ νέαις ἡμικίας φροντίσιν ἀττάλλειν. Agit ibi loquens Muzalo de Puero Joanne Augufto, quem eo fubditis amabiliorem videri debere ait, quod per ætatem adhuc fimplicem, fine fuco, puerili fecuritate operetur. Eft arrae (inquit Euftathius ad Iliad. ) ix rõ ärten y aЯedu. quod idem repetit ad Iliad.. addens, ob Euphoniam dempto uno 7, fcribi de: quod tamen nofter hic non eft fecutus. Sonat autem id verbum movere ac proferrre fe libere in omnem partem, naturæ indulgendo, citra metum aut refpe&tum: quod & beftiarum eft & puerorum, quos nondum ratio compefcit. Vocabulum plane Pachymeriani genii, prifcum, populariter loquentibus inufitatum, e Scholiaftis Poetarum in Hiftoriam intextum; qualibus hic Auctor delectatur.

Α Τ Θ Ε Ν ΤΟ ΠΟΥ ΔΕΥΕΙΝ.

Puer Princeps aut regnantis Filius parvus, cum procedente in primam pueritiam infantia, comitatum natalibus congruum accipit, & minifterio ac fatellitio circumdatur, αυθεντοπολεύειν dicitur Græciæ recenti, cujus ut vox πόλος ὑπόλοι eism, ut ergo avirrns Dominum; ita dvoλos parvum Dominum fonat. Hinc intelligitur quod fcribit nofter lib. 1. cap. 8. de Muzalonibus tribus Fratribus Theodoro Imperatori caris, quod ei, cum primum Puer familiam principalem habere coepit, in Ephebos honorarios dati fuiffent. ἄνδρας ἐκ ευγενείας μὲν μετέχον τας τὸ παράπαν. εἰς παιδοπόλεις δὲ ἀνθοντοπαλάομένῳ τεταγμένες αυτῷ.

ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΝ ΑΝΤΙΦΑΡΜΑΚΟΝ.

Lib. III. Cap. ΧΙΧ. Επειδὴ καὶ τὸ ἀυτοπρόσωπον ἀντιφάρμακον λέγεσι. Proverbium indicans efficaciam præfentix in tractandis negotiis, præfertim reconciliationum, quæ longe citius & facilius a coram affante, & os ac yultum notum exhibente tranfiguntur, quam ab abfente per litteras aut internuncios. Hoc Adagium in vulgatis Collectionibus nondum reperi.

A + I K O P E Ω.

Lib.1V. Cap. XX. Μὴ εἶναι πλέον εἰς τὸ μαθεῖν· ὡς Βασιλεὺς περὶ αὐτὸν ἠμικόρησεν. Verbum hoc ab alio ufurpatum videre non memini. Tamen ex vulgata notione vocabulorum Alixopos & Afixoeia Platoni, Plutarcho, & Luciano tritorum, facile intelligo recta analogia formatum verbum fxopee, quod fonet in fatietatem cito venire rei aut perfonæ alicujus. Perapte ad fententiam loci, quo fignificatur cito pertefumImperatorem Germani Patriarche,quem paulo ante tanto ftudio promoverat.

BA PBA PA.

Lib. IV. Cap. VIII. Εφ ̓ ᾧ καταλαβεῖν τὸ ἐν τῇ Βαρβάρας Καλλύδριον. Res indicat regionem quamdam aut partem Conftantinopolitana Urbis aut fuburbiorum ejus Barbaram dictam. forte a vicino Templo S. Barbara Martyri dicato. fane Conftantinopoli fuiffe Templum celebre S. Barbara nomine, docet Petrus Gillius lib. z. cap. 2. Topographia Conftantinopol. quod videtur collocare in prima regione. Quia vero hoc Kaudeor de quo hic agitur dicitur fuiffe Mirifici Nicolai, hoc eft, ei dicatum, & ex eo nuncupatum, fufpicari licet proxime illud adhæfiffe Templo in honorem ejufdem S. Nicolai a Juftiniano olim extructo, ut refert Procopius lib. 1. de Aedificiis cap. 6.

BAPAA PEITA E,

"

Lib. IV. Cap. XXIX. Mn ör Bapdapesaras &c. Corrigenda forte fit hujus vocis fcriptura, mutato, e, in, ex Codino cap. 5. ubi poftquam Bardariotarum veftitum, & minifterium explicuit, de iis hæc fubjungit: Tours de Пépoas x zéros ὁ Βασιλούς μετοικίσας ἐκεῖθεν εἰς τὸν Βαρδάριον ἐκάθισε ποταμὸν, ἀφ ̓ ὧ καὶ Βαρδαριώται και Nouv. Has genere Perfas Imperator inde translatos conftituit prope Bardarium amnem ex quo Bardariota vocantur. Bardarum hunc amnem appellat Anna Comnena lib. 1. pag. 18. ubi eum defcribit & in Theffalia collocat, uti & nofter eum memorans li. 1.

13

cap. 10. Eum Nicetas initio lib. 3. videtur Ağer Axeum vocare. Verifinile eft Pachymerem cum Bapdapesaras fcripfit id gentile nomen non ex Bardario Codini, fed ex Bardaro Anna formafle. unde recta analogia rapdapsts & Bapdáperov fluere poffunt. Utut fit de vocabulo; de re ipfa conftat: Gentem hanc origine Perficam; domicilio Theffalam, ab Imperatoribus Byzantinis, aut etiam Proceribus horum Confanguineis adhiberi folitam ad certum genus Satellitii propriis infignibus diftincti, co ferme modo quo Principes Europæi hodie Helvetiis utuntur.

B A ΑΣ I A O ГРА ФЕ ION.

Lib. VI. Cap. XXIV. fub finem : Καὶ τῷ Βασιλογραφεία ἐγκαλεμένῳ ὡς ἔχοι μόνον Edit. Rom. ú áæ‹ðù Dávarov ärinpus. Ita Codd. omnes. etiam Vaticanus. Unde intelligen-Pag. 375. dum: crimen libelli contra Imperatorem fcripti, lecti, habiti; peculiari vocabulo Barinoypazior fuiffe vocatum, & ei mortis pœnam conftitutam.

BE BRANA I.

Lib. VI. Cap. XXV. Εμβάλλεσι πῦρ τοῖς Χάρταις βεβράνες ἔσι. Ita concorditer tres Codd. Nifi quod Vat. ad ßeßpárus addit ovμziwy, omiffa voce voluit opinor ponere wiary, ut fignificaret picem additam membranis urendis fupra caput Caloïda; qui fic capillis flamma applicata correptis excæcatus miser eft. Beßparus puto dictum pro usßparaus ex voce latina Membrana. quid enim allud fuβεβράναις 1picer? quin nifi me deterreret confenfus Codicum, crederem, errore Librariorum fcriptum βεβράναις pro μεβράναις, eo deceptorum, quod in primis exemplaribus unde exfcripfere, o B. ea figura pingeretur quæ parum diftat a Hoc fieri plerumque folitum effe, norunt qui in Codicum Græcorum manu exaratorum lectione verfati funt, Locum porro hunc, ut in Codd. duobus B. & A. legebatur, emendandum ex Vaticano putavit, reftituto in locum verbi, o, 7. Ou zian quod ille fuggerit fatis ad rem faciens. ἔσι, τῷ. σαν πίεση

B E K KAA E.

་

μ.

Lib. I. Cap. XII. Tò ovμßáv izì nê záλm Bénλas. Notiffima eft impoftura Photii qua fui revocationem ab exilio eblanditus eft a decepto Bafilio Imperatore, fabulofa ejus Genealogia fuppofita; in qua ipfum Bafilium prophetice defignatum comminifcebatur vocabulo Beclas formato e primis litteris nominum Bafilii ipfius tum hujus Conjugis Eudociæ; Filiorum præterea ipfius quatuor, Conftantini, Leonis, Alexandri, Stephani. Ea fuse narrantur a Niceta in vita S. Ignatii Patriarche CP. & a Conftantino Manaffe.

~

ВЛАГ К А.

Lib. V. Cap. X. To de após táv Brayne. Ita Cod. Allatianus. Barberino vero To πρὸς τῷ βλάγκα κοντοσκέλιον. Vaticanus fine mentione Κατοσκελία fic habet: τὸ δὲ apo's for Bráznav, id referens ad vocem vapor, navale, fuperius pofitam. quid τὸν βλάγκαν, νεώριον, fuerit hic Blanca vel Blancas in Monumentis aut Defcriptionibus Conftantinopolitana Urbis reperire nondum putui.

B O A ΣΜΟ 1.

ત

Lib. V. Cap. VII. Α' συνήθεις ψόφοι τίω γίω ετάρασσοις συνεχῶς, ὃς δὴ βοασμὸς κοι vodoyŵr &TO! TIC. Sic optimus Codex Barberinus, cujus auctoritate corrigendum putamus Allatianum qui foxonous clare legit. Nam & Vaticanus licet in hoc vocabulo balbutiens, magis ad Barberinum inclinat, dum fic exhibet hunc locum: οὓς δή βασμούς οι κοινοὶ λέγεσιν. Apparet boatus græca lingua vulgari βοασμούς dictos, & prompta eft originatio ἀπὸ τὰ βοᾷν & βοάζειν, unde reftior analogia potius βιασμόν formaverit quam βοασκὸν.

ΓΑΒΡΑΣ.

3

Lib. IV. Cap. ΧΙΙΙ. Τὸ σκύλος γενομ λάζον τω τὰ δ ̓ ἀνέκαθεν γαβρας Invenio γάBpa nomen Civitatis Perficæ apud Ptolemæum; ex qua majores Germani Patriarchæ, de quo hic agitur, ortos oportuit. Cæterum ratio arrows exigeret ut a Gabra gentile nomen formaretur, quod refponderet, Ador. nifi nofter ra βρᾶς in recto pro Γαβράς aut Γαβραῖος pofuerit, norma quadam fua propria ut amat cum paucis loqui.

14

pag. 376.

Edit. Rom. pag. 377.

ΓΑΣ ΜΟΥΛΟΙ & ΓΑΣ Μ Ο Υ Λ Ι Κ Ο Ν.

Lib. IV. Cap. XXVI. Οἱ ἀνὰ τὰ πόλιν Γασμᾶλοι. ὃς ἂν ὁ Ρωμαῖος διγενείς εποι, ἐκ Ρωμαίων γυναικῶν γοννηθέντες τοῖς Ιταλοῖς. Vulgus Byzantinum Hybridas ex Latinis Patribus, matribus Græcis natos Faoueg vocare confueverat, ut docet nos hoc loco nofter. Origo talis appellationis incerta eft. Sufpicari tamen licet allufum in ea ad vocem Latinam Mulus Græcis etiam ufitatam. Lego enim in Bafilic. Eclog. 3). καὶ ὁ μαλίων, ἐὰν δὲ ἀπειρίαν καὶ ἀπένειαν ἐκ ἐκράτησε τη μελῶν; Et Mulio, fi ob imperitiam vel infirmitatem Mulos aut Mulas tenere nequiverit. Quia ergo Mulus de wis eft animal, ex commixtione duarum fpecierum natum, ex ejus vocabulo Gręci formaverint nomen quo exprimerent iftud genus Hybridarum Conftantinopoli ortum ex conjugiis Græcarum cum Latinis. Univerfa porro talium natio Faouaλικὸν dicebatur, Pachymer. lib. 3. cap. 9. Τῷ δέ γε Γασμελικῷ, ὃς δὴ συμμίκτες ἡ τ Ιταλῶν εἴπεις γλῶσσα . Non diffimulabo Vaticanum Codicem in hoc fecundo loco ( nam prior capitis 26. lib. 4. in eo non comparet) vocabulum iftud per fecundam litteram inchoare. Scriptum enim exhibet Baru, Reperio etiam Nicetam Choniatem lib. 3. in Manuele Comneno; defcribentem idem genus hominum Baoμελές που γασμέλες vocare. Pachymeres tamen in utroque meliori Codice conftans eft in hoc nomine per tertiam litteram aufpicando. utrius prævalere debeat auctoritas, arbitrio relinquo prudentis Lectoris.

ΓΟΝΙΚΕΥΕΙΝ.

Lib. II. Cap. XXXIII. Εξηρημένης της εἰς χάριν γονικαθείσης θεληματαρίοις. Ita Cod uterque B. & A. Vaticanus autem: Τρίτον, ὅπερ τ ἐξηρημένον τῆς γῆς τοῖς θεληματαpios. Apparet verbum hoc effe Agrimenforum Arva dividentium, & fua cuique affignantium jugera. Nufquam alibi hoc vocabulum memini me legere. fufpicor autem formatum a yóvos fignificante uiro hoc eft filum, five funiculum, quo in defignatione prædiorum, quæ cuique in partitione terrarum attribuuntur, uti Coloniarum deductores folent. unde funt illi in Scripturis tam fæpe ufurpati funiculė Hæreditatum 1. Par. 16. 18. Jofue 17. 5. & 14. Ibid. 19. 9. & 29. Pfalm. 77. 54. 104. 11. & alibi. Fundus mihi conjecture Hefychius eft apud quem lego. yoror, Miro. Poffet etiam forte cuipiam videri deductum verbum order a voce govia focum fignificante, ut Meurfius tradit. quod in ejufmodi affignationibus agrorum, fingulis focis, hoc eft, familiis fua terræ arabilis portio tribuatur.

A AITA AETTA I.

Lib. Il. Cap. XXXI. Ε'γεμε γὰρ καπνδ κ λιγνύος Ιταλικῆς, [ οἱ τα Βαλδαίνε Su ταλευταί, ἐκ πωλλῆς τῆς ἰδιωτείας εκείνε, τοῖς τὸ ἀνακτόρων τοίχοις προσέπαττον. Pro Sarandrai: quod in duobus Codd. B. & A. legitur, Vaticanus habet μάyespor quod fecutus fum in interpretatione vocabuli a me quidem alibi non vili. Reperitur quidem Sarand's Conviva, Sodalis ; fed fuliginis & carbonum quibus parietes deturpatos ab istis douraλdraïç nofter queritur, mentio aptius in coquos quadrat .

ΔΙΑΒΑΙΝΑΣ.

Lib. VI. Cap. XIX. Επί τῷ Καβαινᾷ σρατοπεδευσάμενος Λαχανάς. addit Vaticanus ini π Haßour romp. quo indicat locum quemdam fuiffe circa Ternobum, ἐπί ita vocatum.

~

Duplicem habemus hujus verbi ufum apud Pachymerem inufitatum aut rarum utrumque ; ac propterea enarrationejindigentem. Prior extat lib. 11. cap. xxvII.in his verbis: ἅμ ̓ ἤκεσαν καὶ ἅμα διαπεφωνήκεσαν περὶ ταῖς σφετέραις γυναιξὶν καὶ τοῖς τέκνοις και Topp whoares. Non ufurpari hoc loco verbũ over in vulgari difcrepádi aut diffentiendi notione, fatis attēdēti patet. Agit Auctor de Latinorú Constatinopolim obtinētiū Exercitu Daphnusiam oppugnante, tu cum capta eft Conftantinopolis ab Alexio Cæfare. cujus rei dum adhuc fieret, fama quafi divinitus ad Latinos Daphaufiæ oppugnatores momēto perlata, confternavit illos horrore periculi in quo

verfari apparebat uxores & liberos ipforum Conftantinopoli relictos. Unde ftatim folverunt, fuppetias, fi pervenirent in tempore, laturi. Nullum hic indicium diffenfionis inter ipfos. quare verbum qwav male hoc loco interpretaretur, qui difcordibus tumultuatos fententiis ad talem Nuncium Latinos diceret. Nec dubito quin Auctor ftudiofus affectator eruditionis antique, & captare gaudens notiones abftrufas, to reperineoa ufurpaverit eo fenfu quo à LXX. pofitum id verbum eft Ezechielis cap. 37. 11. ἀπώλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, απεφωνήκαμω, quod vul gatus ex Originibus vertit: periit fpes noftra & abfciffi fumus. Eft enim in Hebræo 19 Nigzarenu a Gazar, quo eft abfcindere: & additur 155 Lanu Nobis, quod nifi abundat, ut alibi non raro; videri poteft eo pertinere ut fignificetur divifio ani mi quafi a feipfo. five, ut alibi Scriptura loquitur, confractio cordis qualis contingit fubita & magna calamitate comprehenfis, cujus depellendæ nulla aut tenuis fpes eft. Vatablus vertit: Succifi fumus nobis. Puto Hefychio hunc ipfum LXX. Interprètum locum obverfatum animo cum swap interpretatur ázoλada periimus ; quæ eft vox desperantium, & in occurfu ineluctabilis mali angorem animi, qui verbo pre fignificatur, exprimentium. Græci tamen pofteriores ex illo fortaffe auc LXX. Seniorum, aut Hefychii loco, verbo over exanimandi aut exfpirandi notionem fubjecerunt. Auctor Anonymus Actorum fufiffime Scriptorum B. Andrea cognoinento Sali, quæ extant græce in Cod. Vaticano 1574. pag. 5.referens quamdam luctam per fomnium oftenfam, qua idem B. Andreas commiffum fecum Aethiopem proftravit occiditque, elifo ejus ad petram capite, fic fcribit: kruzer áurs ( Ethiopis ) το κράνιον εἰς πεζαν, καὶ κατενεχθείς παραυτά διεφώνησε, hoc eft: Forte ruens incidit capite in petram, ad quam valido illufus impetu, interiit. Sane mortem illius ni gri pugilis ex illo cafu fecutam indicari verbo deproe oftendit plaufus ibi ftatim memoratus fautorum Andreæ, qui candidati ea vifione apparebant, & gratulatio tamquam plena victoria nece Adverfarii patrata. xpóros e péyas ( inquit ) Ad χημόνων και Χαρὰ γλυκυτάτη τότε ἐγένετο. Hæc non commemoralem nifi neceffaria effent ad alium Pachymeris noftri locum declarandum. Jacet is lib. v1. cap. xxiv. O S'u'z ïpon delcis xỳ mp póßy Sianegwmnes. Agit de Coty quodam, qui juffu Imperatoris correptus a tortoribus, cum vinciretur diris fuppliciis excruciandus, eorum ipfo metu exanimatus conciderit mortuus. unde ftatim eumdem addit pondus miferabile fublatum, & humo mandatum fuiffe multis cernentibus. ut non fit neceffe ad intelligendum mortem hujus verbo over a Pachymere fignificari, recurrere ad Vaticanum Paraphraften hunc locum fic exprimentem: ó sì' æpir deθες κρεμασται τῷ φόβῳ τὰς ψυχὰν ἀποτίθησιν. hoc eft: 1s vero priufquam vinctus fu fpenderetur, metu animam efflavit.

A Ι Δ Υ Μ Ο Ω.

Lib. V. Cap. X. Εδιδύμε τὸ τεῖχος τῆς πόλεως τὸ νερὸς θάλασσαν. διδυμοι pro ge minare vix apud veteres reperias. fed origo apparet; & recte conftat analogia.

AÓK
Ο ΚΩ Ν.

Lib. II. Cap. XXVII. O Sonar S Oλnparapiæv Kurpilanne. Ita Codd. B. & A. Vaticanus autem more fuo libere mutans quæ obfcuriora putat, & apŵrs, pro ó Joxa ponit, non male fententiam interpretans. Sunt enim Græcis etiam veteribus, or Sonours, qui auctoritate, exiftimatione, dignitate in aliqua gente aut cœtu eminent, antiqua & proba, fed rariori, & ideo hic non fruftra declarata notione. Talis autem erat inter hos Thelematarios, feu Voluntarios Cutrit zaces, quem fuperius nofter cap. xxv1. hujus Libri, ubi narravit Cæfarem, res Soxouutaç Deλnuarapia convocaffe, in iis fuiffe præcipuum demonftrat, dum illum vice ac nomine omnium locutum refert.

A OZ H.

Lib. IV. Cap. XI. Οτι μεταλλάττεται τι τῆς δόξης αυτῷ. νοχ δόξης hic peculiari notione fumitur pro Dogmate five Doctrina facra, quam inconcuffam tenere, pro qua pacifci vitam & fanguinem Chriftiani cujufvis officium eft. Vaticanus fic παραφράζει locum hunc, εἷς τί γάρ τις σκανδαλιθείη, ὅτι μεταλλαγή τις γέγονε της παρα δεδομθμής ἡμῖν δόξης; ἀλλ ̓ ἐδὲν, χορηγουῦτος Θεῖ, παραβέβασαι &c. Infra lib. vi cap.

Edit. Rom.

pag. 378.