τοιμος νη ས ~ او κατ ων ο " Β 27 ala ut eft, tam in eos, qui intus, quam in cos qui foris funt, ne quod ei alicunde malum immedicabile clam obrepat. Caufas porro, cur fas, & equum juri, & fcio confentaneum fit fidelius miniferium, obfequiumque conftantius pariter, crius, nunc quam antea umquam exhibere nos, ae navare communi Domino nihil diffimulans dicam, Primum illa fimplicitas Domini, puerili Synceritate, fine arte, ac fuco quidvis agentis, nihil occultando, nihil clanculum, aut arcane machinando, nihil fufpiciofe cogitando de iis que fubditi faciunt, quid aliud quam trahit,&intluctabili quadam pellacia rapit ad fe fe, omnium benevolentiam, ftudia, tenerrimos affectus, utique erga omni jam ex parte amabilem principem, a quo nemo quidquam quod nolit paffurum fe fe vel omni, refaipura caritas, & libera, cujus folius cogitando poffit fingere. Exclufo autem meta generofo, ac laudabili impulfu pronum ef Audium quifque oftendat in Principem, unde quod fibi metuat plane nihil eft. Sane obfequia civium in Reges, harum fere altera caufarum movet, timor aut caritas Quare cum nunc conftiterit timori nullum locum effe, fequitur id torum imputandum caritati. Ubi autem a deft vera & synceTa caritas, fieri non poteft, ut quidquam quisquam recufet, quidquam negligat corum, que ad illius quem vere diligit obfequium pertinent. Altera fitur Principi beneficentia in fubditos alio temque quod propofui fuadet ratio, hæc eft: recens inpore libera, tali rerum articulo neceffaria fit. non modo igitur metu vacamus, fed in fpes optimas vocamur : nec tota noftra in fecuritate a malo felicitas fita eft, quibus præterea oftentetur expelanda copia bonorum . In promptu eft quod quivis optat. Velit modo, accedat, accipiet, fidignus judicetur; votis quamvis avidis occurret Largitas minime avari, quippe juvenis, Principis; ejufdemque non proprio arbitrio res difpenfantis, quod fi effet, timeri magis poffet ne illi Fanus ad pernendos fubditos, minusque curandas fua per fe tractanti obreperet confuetus Regum ἑαυτὸν δὔνοιαν, μηδὲν ὑπονούντων πείσεθαι, καὶ τὰ A Cufodibus tam cari capitis intendenda vigili φόβε ἀπόντος μὴ δειλιώντι, καὶ περὶ ἑαυτος, ἐσεῖται τὰ τῆς ἀγάπης ἐνδείκνυθαι. Τὸ ο απεδαῖον, ἐφ ̓ ᾧ τὶς ὑπηρετοίη, ἢ φόβε ἢ μὴν ἀγάπης σωιςώντων, νὶ ἡμῖν ἀνάγκης πάντως ἔσης ὑπηρετεῖν, ἀπόντος τὰ φόβε, τῇ ἀγάπῃ τὸ πᾶν περιςήσεται. παρέσης δὲ καθαρᾶς τῆς ἀγάπης καὶ ἀθολώτα ἐκ ἔσιν ὅτις καθυφήσει το πρὸς ἢ ὑπηρεσίαν ἐπιβάλλοντος ὥςε ἢ ἀμελεῖν . καὶ πρῶτον μὲν τότο δεύτερον δέ, καὶ ὅτι ὑπὸ νεῷ καθισαμένῳ δεαπότῃ βασιλόύοιμοι, ὅτι καὶ μὴ ἀναγκαῖαν ἦσαν ἢ συεργεσίαν ἢ ἀπ' ἐκείνα πρὸς τὸ ὑπήκοον, ὁ καιρὸς ἀναγκαῖαν ποιεῖ, εχ ὅπως ἐκφύγοιμ κακῶς παθεῖν μέλλοντος ζητήσαιμο, ἀλλ ̓ ὅπως δ' παθεῖν ἡμῖν γένοιτο, ἐλπίζοιμι προσδοκῶντες, ἑτοίμως δὲ & ὧνπερ ἕκασος θέλει, εἰ μόνον ἄξιος κρίνοιτο, τυχεῖν ἐςὶ, καὶ τὸ δαψιλὲς τῆς εὐεργεσίας αγοσέςαι. νέος τὸ ὢν ὁ κρατες, καὶ ὑπὸ κηδεμόσι τελῶν τῇ μὲν σφετέρα βελήσει ὅθεν πολλάκις, ἢ τὸ σφάλλεθαι πρὸς τὸ σαρέπον ἐςὶν, ἀρχοντικό τύφε τὰς λογισμὸς ὑπερβαίνοντος, ἐχ ἕξει χώραν διδόναι τοῖς κηδεμόσιν ἔςι νὶ προσελθεῖν ἐκ τὰ παραχρῆμα, καὶ νύξαι λέγοντα συνεχέςερον, τῇ νοῦ ἐλπίζειν ἐντεῦθεν ῥᾳδίως τυχεῖν ὧν ἔραταί τις, πῶς & μπ ρατώ της ἁπάσης δελουτέον τῷ βασιλεῖ. χωρὶς δὲ τάΟ σιωπῶ τὰ πλεῖσα, τότε μὲν τὸ καὶ δέος [, μὴ κατορθώσας παρακροπῇ τις, ἄλλων ἢ βασιλικώ ὑποποιημένων ὁρμίω τόποις οἷς ἐκείτη πέφυκε κλέπτεθαι, καὶ σχεὶ τᾶτο ἔτ ̓ ὦ απεδάζειν ἐπὶ τὸ μεῖζον, ἢ καὶ τὰς ἄλλες πράττειν πειβᾶθαι, το διωαμένα λέγειν πρὸς βασιλέα, καὶ મળે μαρτυρεῖν καθαρῶς ἐκ ὄντος, καὶ μάταιος τὗ ἡ απεδή, της απεδάζοντι παραλογιζομένῳ πολλά αις καὶ ζημιωμένῳ ἢ ἐφ ̓ οἷς ἔπραξεν ουδοκίμησιν. να δ ̓ ἀλλ ̓ ἐπὶ την κηδεμόνων των πραγμάτων τελεμένων, καλῶς ἂν ἔχοι τω ἑκάτε ασεδίω, φανερὰν εἶναι, καὶ τοῖς ἀμείνοσιν ἀνταμείβεθαι, διὸ καὶ ασιδαςέον ἡμῖν ἐπεὶ ἐκ ἔτι τὸ τὸν βασιλέα δεδιέναι, τὸ ὑπὲρ τοῦ βασιλέως φοβείται ὡς ἐντεῦθεν, ἢ δι ̓ εἰ σώζοιτ' ἐκεῖνος, ἢ και κῶς ἢ μὴ σώζοιτο, ἡμῖν ἐλπίζειν συμβαίνειν. καὶ ταῦτα μὲν πρὸς τὰς ἐμὲς συςρατιώτας ὑμᾶς καὶ σαξόφως. πρὸς δὲ τὰς, οἷς ὑπερέχει τὸ γέν νος καὶ δατρέπει τὰ ἀξιώματα, ὑπέρχεταί μοι με παρρησίας, καὶ τῆς προσηκάσης ἐλευθερίας εἰ πεῖν, ὡς ἀληθῆ λέξοντι. ἐγὼ ἐτ' ἰδίαις καὶ αυτοβόλοις προαιρέσεσιν, ἔτε μίω σκοπῷ τινὶ καὶ μελέτῃ ταῖς τὰ βασιλέως προσανέχειν ἐπιξοπαις ρημαι . ἀλλὰ πρῶτον μὲν ἐπιςολὰς πληρῶν βασιλέως. ἔπειτα δὲ, ἀλλ ̓ ἐ βάλομαι λέγειν πλίω ἡμῶν θελόντων, ὅτω καὶ μόνον προσανέχειν @ ἔτι ταῖς ἐπιτροπαῖς βέλομαι . εἰ δ ̓ ἦν ἀλλ ̓ ἡμεῖς μὲν, τὸν ἐπιτροπεύσαντα ἐφιςᾶτε . ἐμοὶ δ ̓ ἀρκέσοι τὸ ἐπ ̓ ἐχάτοις τάττεπαι· καν τις τώ βασιλικώ σωτηρίαν πρεπόντως πολυωροίη, καὶ ἰδιωτούσας ἀγαπήσω, καὶ προσλιπαρήσω μὴ ὀργίζεσαι τὸν δεσπότω, εἰ λυπεῖν μή τινὰς ὑμῶν δοκοίη τὸ ἐμὸν ἀξίωμα. κρεῖατον δὺ ὡς ἕνα τ ςρατιωτης εξυπηρετοιώτα ασφα ~ Tom. I. neceffitates eorum. Metueretur etiam ne non adiri poffet, ne non illi vacaret attendere. Nunc nibil oberit. Habetis expofitos ad veftros ufus Curatores ejus: convenire licet quando, & quoties libebit. Inftare quinetiam, iterare petitiones, quam crebro, & quam affidue opus fuerit urgere. An non igitur jufta caufa eft facile, ac prompta voluntate obfequendi Principi, Spes certa, fundata impetrandi, & confequendi ab eo que quifcumque concupierit? Hac non effent fi res non Dan per fados, & accesfu facili cundis expofitos minikros. Nam cogitate nuperas, & con ferre cum praefentibus. plurimas reiicebo diferen tias, has tantum indicans: Tunc metus erat ne Edit. Rom. cujufque virtus agnofcetur, fudium palam erit, mala noftra ex fortuna, & profperitate illius genus, quorum dignitates in Republica preful- Α λως διάγειν, ή φόβῳ καὶ ὑπονοίας μετ' αξιώ gotio praefcerer. Sed primum eo proflui fupremis ferat, recedere me ab ejus cura, quod ea tanta, cundiis preferimus. Qui ele&ius a vobis fuer deprecabitur honorem, fruftra erit. Vincet enim impulerint, eliamfi damna fortunurum, & fα μη καὶ θε ματος ζην. ἰδοὺ πίνω κατ ̓ ἀγαθώ πάντως ΤΟ tus in me inde graviffima redundarent. Oro publice invifa contigerant, tantum aberant ab eo criminando, ut caufas omnium in Imperatorem di- CAPUT XVII Refponfio Paleologi ad Concionem Protovestiarii. vengouts Β tam cujus uxoris avunculum fe meminerat, & communione generis in participationem quoque ipfius gloriæ fe venturum putans, vel quod & ipfe adulationis haud expers, captandam duceret occafionem infinuandi fe in gratiam tunc præpollentium, poit eas quis indicavimus refponfiones aliorum. & fignificatam fubmiffionem; altius & quafi liberius vocem Edit. Rom. tollens fic ad concionem refpondit . Qui Ti- pag. 28. bi tandem inquiens) in mentem venit banç quam modo explicuifti ad nos orationem habeve? quafi nou meritis, & dignitate præmineas judicio Imperatoris pre ofitus cundis? Qua porro nos apud te falfa infamavit delatio quam qui videremur ei effe infenfi qui vices Imperatoris gereret ? Quis autem tibi jufte culpam imputer eorum, que ab ira forte mortui Principis ipfi pati contigerit? Nemo tam ignarus verum eft, cui nota non fut natu a jus qui prius imperavit, iracundior : quis etiam ignoret, quanta fuerit acerbitas temporis illius que in omnes graffata eft, & magis in propinquiore Plane bujus expers fuit fere nemo, nifi forte remo ifinus a nobis, & ortu exte us Verum ab eo cui fidem jacramento, & pictis conventis obligatam ut Principi, babemus etiam intolerabilia ferenda funt, fi ei libuerit; utcumque nemo eum impellat, aut malignis delationibus irritet in miferum, cui eft infenfus. Ubi ergo ipfe, qui nocuit injuriæ abfolvitu, jure proprio regni cunctis noto, otiofum fane fuerit inceffere alios fufpicionibus calmniofarum fuggeftionum, quibus iram videlicet , qui non per fe fais ardentem, accen lerint. Fuerunt per fe is ardentem bac, & tranfierunt: in his modo fermone retractandis immorari, fimile fuerit ac fi de mortuis cur decefferint anxia infituatur inquifitio. Ut enim ibi fatalis neceffitas, five morbu ingruerit fonticus, five non, caufam asfolvit : Ita & hæc quoque nos pati fatun fuit, five afforent, five diferent maligni Juggedore Ca terum homini fub aliena poteftate conftituto, & fue conditione fortune mancipato fervituti fupremi Domini, quantum dolorem auget inflicti mali, culpa confcientia, qua fe id jufe promeritum agnofcit tan um ad confolationem valet etiam peffime multatis innocentia cujus ipf teftes fibi funt,& certa inde nata perfu fio fefe injufte pati que perferunt. Quid ergo utique adiarum jam rerum, nobis vacat hoc Reipublice ftaru, ejufmodi tran* obliterandarun meminife crimenque vobis affingere a quo eftis alien Jimi ? Nam quod ab Imperatore dignitatibus eftis apliginis ornati, non id imputandum folum gratiæ, & benevolo in vos fludio faventis Augufti, quafi is intempeftivo in vos indulgens affectui, & impetum ratione carentem ac nimium fequens id fecerit. Infaniat profecto qui fic fentiat. Sed quæ infunt vobis eximie, quibus fupra cateros excellitis dotes, facultas Κονοςαῦλος τὸ τίωικαῦτα. ἢ καὶ ἢ ἀλη θείαις ὢν θεῖος ἐκ γυναικὸς ἐκείνα και συμμε τέχειν ὥσπερ τα γένες ἐκείνῳ, ὅτω καὶ τῆς δό ξης οι όμιμος, ή μίω καὶ θωπευτικῶς πρὸς τὸν καιρὸν ὑπερχόμενος, με ν ε ἄλλων ἀπολογίας, καὶ ἢ ἐμφαινομένω ὑπόπτωσιν . παῤῥη σιαςικώτερον πρὸς τὰς λόγες ἀπελογεῖτο. καὶ τί ποτε ἄρα τοιαῦτα λέγειν παρέςη σοι πρὸς ἡμᾶς ἀρτίως ὁ δὲ ἀξίαις ὑπερέχων, καὶ τῷ ἄλλων κρίσει βασιλείᾳ ὑπερφερόμβυος; τὶ δέ σοι καὶ περὶ ἡμῶν ἤκεςαι, ὡς ἐγκοτεῖν δῆθεν δοκεν των διοικέντι τὰ βασιλέως; τις δέ σε καὶ απ τιάσαιτο δικαίως ὧν ὀργιθέντος το βασιλέως, ξυνέβη οἱ παθεῖν; ἐδεὶς εἰς τόσον προεληλύ θεῖ ἀγνοίας, ὡς καὶ βασιλέως ὀργὼ ἀγνοεῖν, ~ * τὸ καιρὸ μὴ εἰδέναι πικρίαν, οπόση ω, ὅπως ἐφῆπται πᾶσι ἢ μᾶλλον τοῖς πλησιά ζεσι, καὶ τὶ τὸ, εἰ μὴ πόῤῥῳ ἢ ἡμετέρων ἔτυχεν ών κακ γένες ἀλλοδαπός. πλίω ἐπεὶ ξυμ · βαίνει δελεάσαι ὅρκοις καὶ συνθήκαις ἐπὶ πίσει συνεχημένες, ἐδὲν ἀπεικὸς καὶ πάχειν ἀνήκεσα, δοκεν ἐκείνῳ, καν μηδεὶς ἐποζαν ἐπηρεάζων της · πεισομένῳ· ὅπε τοίνω ἡ αἰτίας καὶ ὁ δράσας αφεῖται τοῖς τὰ τῆς μοναρχίας ἐπισαμένοις ἔδα, χολῆγ ̓ ἂν ἀλ φον ἄλλοι συκοφαντεῖν ὑπονοέμβριος καὶ ἐξάπτειν τὰὶ ὀργῆς; γέγονε ταῦτα. καὶ παρῆλ. Σε καὶ τὸ περὶ τοις τον αρτίως διεξιέναι ὅμοιον, ὥ σπερ ἂν εἰ περὶ νεκρῶν ὅπως ἐντεῦθεν ἀπῆλθον ἐπολυπραγμονέμω. ὡς δ' ἐκεῖ τὸ χρεώὸν ἀναγ καῖον κἂν νόσος ἐνσκήψῃ κἂν μὴ, ὅπως ἐντα, θα τὸ παθεῖν ἐγγὺς τὰ χρεών, κἂν εἶεν οἱ λόγες ὑποβαλλόμβροι, κἂν μὴ εἶον, καὶ * τεταγμένον ὑπ ̓ ἄλλῳ καὶ δῆλον ὄντα, ὅσον εἰς λύπωω παθεῖν δικαίως, τοσῦτον εἰς παραμυθίαν, τό, ἀδίκως κἂν τὰ μέγιςα πάχοι, παθεῖν. πε τοίνω και · ρὸς ἢ τοιέτων ἡμῖν ὅπως ἔχεσι E φραγμάτων με μνήθαι, και μηδὲν προσῆκον ὑμῖν ἔγκλημα περ ειάπτειν, τὸ δ' ὑμᾶς παρὰ τὰ βασιλέως τιμαπαι τοῖς μείζοσιν αξιώμασιν, ο θέλημα μόνον τώ βασιλέως, ο χέσις περὶ ὑμᾶς ἄκαιρος, κ · ὁρμή τις αλογός τε καὶ περιττή, μαίνοιτο ἄν τις νεὶ οὕτως ὑπονοεῖτο. ἀλλὰ τὰ ὑμῖν προσόντα πλεονεκτήματα, καὶ τὸ ὑπὲρ τὰς πολλοὺς εἰδέναι καὶ λέγειν ἢ πράττειν, καὶ εἰ πρὸς ἐκεῖνον ἄδολος πίςις καὶ καθαρά, καὶ τὸ ἢ βασιλείων πραγμάτων ύπερ αν αν D . pag. 29. Edit. Rom. beret, ut aliis fperatus, optatufve honor en veftri pag. 30. " πι A intelligendi, loquendi, & agendi melius quam Α ποιεῖν. τ' ἄλλα, οἷς ἂν ὁ ἀληθὴς ἀνὴρ σεμνύοι uno γοι. τα ως τας φυλακὰς, νὰ μὲν βασιλέως ἀνδράσι πιο A tatio erant, ut eventus demonftravic. Tunc τοῖς ἐγχειρίσας, τῷ δὲ τῇ βασιλικές ταμιείε ἑτέροις ὁμοίως πιςοῖς καὶ ἀξίοις ἀπὸ πολλῶν τα ἐλέγγυον ἔχεσιν. ὧν δὴ ὁ λογοθέτης τότε τ ἀγελῶν ὁ Αγιοθεοδωρίτης ἐξηγεῖτο, αυτὸς ἐπὶ * * κοινῶν διοικήσεσι με 7 λοιπῶν, ἐπσοδαιοτρίβει . συνετάττοντο τοίνω προςάγματα παν ταχε πόλεων ? Ρωμαίων γῆς ἀποςαλησόμμα, καὶ κατ ̓ ἄλλας μὲν χρείας ἑτέρας. Τὸ δὲ πλε τον καὶ μέγισον, κατά τε δήλωσιν τα θανάτε το βασιλέως, ἅμα δὲ καὶ ἢ τὸ νέα βασιλέως ἀναῤῥήσεως, καὶ τὰ εἰς ἐκεῖνον προςίθεθαι χάριν στ θήκαις ὅρκων καὶ τὸ σκύηθες. καὶ ἐξετίθεντο μέσ τα προταττόμια παμπληθεὶ τὰς δὲ δὲ ἐρυθρῶν βασιλικὰς ὑποσημάνσεις, ἐπεὶ ἐκ ω τὸν νέον βασιλέα χειρα κινεῖν καὶ ὑποσημαίνεθαι, της δη λωθέντι Λογοθέτη ἢ ἀγελῶν ποιεῖν ἐνεδίδοσαν. ὁ μὲν δων Πρωτοβεστιάριος, πρὸς τοῖς περὶ τ ὅλων φροντίσιν α. καὶ ἀχόλως εἶχον, ἐλευθέ το χρώμιος, ὡς μηδὲν ὑπειδόμιμος τις φρονήματι ἐφ' οἷς ἔπραττον. Β tovefiario quod volebat eft : velle nimirum igitur foluto conventu plane perfuafum Pro& gratum habere Optimates, & res Impe rii & tutelam Principis fuae unius cura, arbitrioque permitti. Quare fecurus jam & certa confirmatus fiducia univerfis fecum copiis affumptis, Magnefiam proficifcitur; ibique ad cuftodiam Imperatoris certa fidifGimorum fibi militum cohorte præpofita fimiliter ærarium Regium fervandum aliis concredidit æque probatis ac multis variifque experimentis compertiffimæ fibi fidei viris quorum Dux erat Agelarum, five Gregum, tunc Logotheta Hagiot heodorites; quibus ita provifis, ipfe cum reliquis cæteræ gubernationi Reipublicæ attente, ac ftudiofe vacabat. Scribebantur ergo edifta in omnes Romane Ditionis Urbes mittenda, cum ad alia quæ præfens pofcebat ufus, tum in primis, quod univerfe omnes fpectans maximi momenti erat, ut Gignificaretur mors Imperatoris, & pueri filii ejus in locum ejus fucceffio : manda retur, ut omnes ftuderent a novo Principe gratiam inire, obliganda ei fide confueto tali occafione facramento. In eam fententiam confi ciebantur magno fimul labore plurium Scribarum Diplomata, numero quam maximo, quodebebant, quoniam manuin adhuc per ætatem rum rubras fubfcriptiones, quæ manu Imperatoris fieri Η ως te Ν δὲ ἄρα ὁ πρὸς ἐκεῖνος φθόνος οίδαί- CI Nterim Protoveftiarius curandisi alis qua pofcebat præfens fecure ac libere νων βαρὺς, καὶ δεινὸν ὑφεὶρπον, ἐκεί vacabat nullas fufpicatus infidias in fe ῳ μὴ τὸ σαύολον ἐπαΐοντι, καὶ ἡ σκέψις της comparari negotiis publicis intentum . i Tumefcebat autem gravis atque atrox in Σπορρήτων κατ' ἐκείνου τοῖς ὀργιζομένοις ὡς eum invidia clamque ferpens eadem periπιθανή . ἐδόκουν γὰρ καὶ ὑπὲρ βασιλέων ζη- culore glifcebat, ipfo nihil plane fentienλουῦ, τὸ μὲν, ὅτι μαγγανείαις ταῖς παρ' ἐ Et erat arcane in ipfum iræ caufa infenfis illi probabilis Videbatur enim κείνων συσκευαπείσαις νοσοίη. καὶ ὡς κακῶς ipfis, fe zelo fideli agi erga Imperatores Paαπαλλάξεις πρόωρος. το δὲ, ὅτι βασιλειᾷ, κα trem, ac Filium : quorum illum quidem puυφαρπάζειν τὰ ἀρχω μελετᾷ. καὶ μείζον ἢ tabant procurato hujus magicis maleficiis morbo confumptum, & dira immature morκαθ' αυτὸν φρονεῖ, περιφρονῶν τὸ βασιλέως, te fublatum: Hunc vero miferabantor mox κὶ τω βασιλείαν δ' ωροσώπως ὑποποιούμθμος. privandum Imperio injufta iftius vi efferenτοῖς δὲ των ξενικῶν Ιταλοῖς, οὓς δὴ καὶ ὑπό tis fe improbe fupra privatum modum, & haud dubie regno inhiantis contemptaχειρα εἶχε ὁ μέγας Κονοςαῦλος, καὶ ἄλλα que Augufti pueri ætate, Imperium fibi hoἰεόττα ἦσαν τῆς κατ' ἐκείνων ὁρμῆς αιτιάμα - D neftis prætektibus parantis Auxiliaribus Edit. Rom. τα, ὡς παρὰ Μουζαλώνων, καὶ μᾶλλον ἑνὸς porro Italis peculiari Magni Conoftauli fubjectis Præfecturæ Pag. 31. præter alias quafdam, τοῦ πρώτου σεροῖντο ζῶντος βασιλέως της εἰς hæ vehementiores proprie erant odii in ρέγας αὐτοῖς ἀποτεταγμένων ὡς καταφρονοῖν eum & medicati impetus caufa : quod fe a Muzalonibus τὸ ἐφ ̓ οἷς ἐδικαίου ἑαυτοὺς τετιμῆσαι, ὡς & prafertim ab hoc inter eos natu maximo, privatos meminerant doτῆς πρὸς βασιλέα αποκλείοντο παρρησίας nativis, & ftipendiis ipfis ab adhuc vivente εἰσηγήσεσι ταῖς ἐκείνου, ὡς ἀτιμοῖντο τοῦ Imperatore decretis: Quod contemnerentur in iis, quibus jufte fe honorari debere Πρωτοβεσιαρίου προςάσσοντος. Τούτοις καὶ τοῖς contendebant : Quod aditu & gratia Impeτοιούτοις τὸ ξανθόν τε καὶ ἀξιμάνιον γένος - ratoris fuggeftionibus hujus excluderentur ; ρεθιζόμθμοι, έτσι μοι ἦσαν κατασφάττειν ἐ Qiod Protoveftiarii juffu ignominia & contumeliis afficerentur κείνους, εἰ μόνον τὶς παρορμών. αἰτίαν δὲ His & Gimilibus rufum, & bellicofum genus irritati, parati ἔχων εἰς τοῦτο, ὡς ὁ τὸ πολλῶν λόγος erant ad eos trucidandos fi quis vel pauχει, ὁ τούτων τῆς φάλαγγος εξηγούμερος. ὃς Iulum impelleret . Jactatum etiam eft ferDacem iftius Italicæ phaκαὶ πάλαι μὲν ὁρμημένους αυτούς, τότε δ' mone multorum langis partem iftius culpe confciviffe non ξαφθέντας πλέον ἀνεθέντας του φόβου, και વે parvam, quippe qui fuos olin in hanc cæδρασείοντας τὰ ἀνήκεσα, ἐξ ἑτοίμου ηρέθισε dem pronos, tunc autem occafione accenfos τὸν φόνον ἐπιτολμῆσαι καιρὸν ἔχοντας, καὶ nova, metu folutos, & geftientes dirum facinus patrare, re parata incitaverit, ut erumὁ λόγος ἐκ τῆς ἕτερον φέρει τὸ πιθανόν. οὐ pere quo deftinaverant auderent. Qui quidem E |