CAPUT IX Ut Cotys Paleologo perfuaferit fugam ad Perfas. . 2 Um enimvero ATU επίπνεro Palmologo Merothy ac ftrenue Οτε δὴ καὶ τοῦ Παλαιολόγου εἰς κερα. Με παταγμένα Μεσοθωρίας, καὶ αυτό Οπτιμάτων ο ἐκείνου προςάξαντος, καὶ τὰ πολ λὰ κατ' Ιπαλῶν πράττοντες, προσωω τις τα παλατία - Κότυς ἐπώνυμον τῷ ἀνδρὶ, καὶ εἰς τὰ μάλισα οἱ τὸ φίλων ως ο δήλος με πε με οἱ τάτω αγωνιῶν ἐξ ὧν πρὸς αὐτὸν διεξήει. Ο εἰ μὴ φυγαδεία χρήσιμο, ἔλεγον, ἡμερῶν ὀλίγων εἰς μέγα συμφοράς το κατά σε προβύσκται, ἀλλ' ἐδ ̓ ἐμοὶ ταντο που ακίνδυνον μένων· ἀλλ ̓ ἀυπομιλητέον πρὸς Πέρσας καὶ ἀμφοτέροις, εἴ σοι μέλει τοῦ ὀφθαλμῶν. Ταῦ τα λέγει, και πείθει πληροφορῶν, φίλος ν ἢ εἰεὶ περὶ ἑαυτῷ δεδιότας δια της υποτρέχω σαι τῆς ἀρχῆς ὑποψίας ουδε γάρ είδε τον θεῖον τάτω εἰς μέγας Χαραλάβιον τεταγμένοι, Παλαιολόγου Μιχαὴλ καὶ αὐτὸν ἀκούοντα ἀκίν δημον ένα ἡ ὑποψία, ἀλλὰ περὶ τῆς ἀρχῆς ἐρωτηθέντα, απλοϊκῶς φάναι λέγεται, ὡς εἰ κεχρεωςηταίτῳ πρὸς Θεοῦ τὸ ἄρξαι ἀνυπαίτιος ὁ καλούμμος . Οὗ δὴ χάριν καὶ νεμεσηθεὶς οἷον παρὰ το Κρατουῦτος. εἰ τοιᾶτος ὢν, πιούτοις μετεωρίζει τὸν νοῦ, τῇ φυλακῇ δίδοται δέσ μιος . Τότε τοίνωμ μαθῶν, καὶ ὡς εἰκὸς δεί εἰ μένων μὲν κινδυνεύοι, δεινὸν ἡγε τον κιλίαν ἐλεεινών. Τὸ δ ̓ ἀμπομολεῖν ἄνθις πρὸς ἀλλοτρίους, σωτήριον μὲν, ἀλλ ̓ ἐπίμῳ μου ἔκρινε . Τέως δὲ δυοῖν νομιζομένοιν κακοῖν, το φόβου προςεθέντος, αἱρεῖται τοὔλαττον αἱρεῖται τούλαττον Καὶ δὴ ἐκ πολλῶν, ὡς είχε, προμηθευσα μενος τὸ ἀφώρατον, παραλαβὼν καίτινας τῇ οἰ κείαν, καὶ ἢ ποταμὸν περαιωθεὶς Σάγγαριν τὰ εὐθὺ Περσίδος ἀνὰ κράτος ἴεται, καὶ τy Σελτάν προχωρεί. Ο δ' ασμένως δέχεται το τον, καὶ τιμὴ τοῖς προσήκουσι. Τέως δέγε καν τῇ ἀλλοδαπή σημαίαις βασιλικαῖς παραταξά μέρος στον εκείνοις καὶ τὰς ἐχθρῶν τῷ Σολτάν ἀρις όψει, τὸν βασιλέα, επε ἀκούσοι θα ἐκμειλισσόμενος. Εἶτα μεταμεληθείς, οἷου καὶ παλινδρομείν προαιράμμος, τις ταυικάδε Ικονίου προσέρχεται. καὶ οἱ μεσίτη κᾶται πρὸς Βασιλέα, εἴπως τὰ ποσὰ γράμμασι δόντος ἐκείναι, ᾗ μίω τω έργω καθαρῶς ἀναχεῖν 2 αὐτῷ καὶ πάλιν ἐπανελθεῖν γένοιτο . Τοῦ δὲ 19ράρχαι γράμμασι χεδιάσαντος των πρεσβείαν, ὁ Κρατῇς κατέκαυσε τα συμπάθειαν. καὶ βασιλικαῖς συλλαβαῖς ἐπ ̓ ἀσφαλείᾳ τὰ μήτι παθεῖν ἀνήκεσαν ἐξ ὀργῆς, ἐπάνεισιν. Ο δὲ καὶ δέχεται τᾶτον πρόφρων ταπεινωθέντα, καὶ ἀγκαλίζεται προσιόντα, καὶ ομολογομύτα ὡς ἑαυτοῦ σκοιδε πταίσας ἀσύγγνωσα συμπαθεί, καὶ ἐπὶ τῆς προτέρας ἔχων τιμῆς. σας ἐντεῦ quidem grave & perquam miferandum D rat CAPUT X Ut reverfus, & bene exceptus Palæologus miffus fuerit Dux 1 Uoniam vero in in Occidentem. Α Q Jente capta fermones, & litteræ no- AE me! x 4 Exidiure pater ftrorum perferebantur, ibique defiderabatur & Præful, & dux, & militaris acies: renunciato Præfule Chalcutze, qui magnæ Conftantinopolitanæ Ecclefiæ præerat facracum hoc miffus una Palæologus eft ut Ducis ibi munere fungeretur, cui mandatum nominatim ut in decernendis rebus cum cæterorum qui ifthic effent Ducum tum in primis Præfulis confilio uteretur Hoc itinere celeriter transgreffi Theffaliam cum jam Bardarium flumen tranfmiffuri efEdit. Rom.. fent, trajicit primum Dux cum copiis, ubi pag. 14. omnia perturbata, ad defectionem inclinantia reperit, Quando & Michaelis Defpotæ Ε καὶ τῆς κατὰ Δύσιν Επιδάμνε καταλημμένης, πρὸς ἢ ἡμετέρων ἠγγέλλετο τὸ συμβάν, τοῖς ἐκεῖσε, ἴδει μὲν Αρχιερέως, ἐπικηρυχθέντος το Χαλκέτζη, ὃς καὶ τὰ τὰ μεγάλες Σκαοφύλακος ἐπὶ δ μέγάλης Εκκλησίας εἶχε τιμω, τέτῳ συνεκπέμπει κακεῖ νον ἡγεμονεύσονται ἢ ἐκεῖ. Προςάξας συμπρατ τειν τὸ δόξαν, καὶ ἄλλοις μὲν ἀρχηγοῖς τοῖς ἐκεί, μάλισα δέγε τη Ιερεί. Ως Θεσσαλίας θὰ ταχέων ἐπέβησαν, καὶ ἤδη πρὸς τὸ περαιδ παι τὸν ποταμὸν Βαρδάριον ἦσαν, περαιεται μὲν ὁ ἡγεμὼν στὸ δὲ τάξεσι πρότερον, εὑρίσκει δὲ τὰ τῇδε συγκεχυμένα, καὶ πρὸς ἀπιςίαν κλίναντα. Οτι καὶ ὁ * Δεασότα Μιχαὴλ ἐκ τοθείας σκότιος παῖς Μανιὴλ τυχῶν ἐκεῖσε σκ ἱκανῷ σρατεύματι, καὶ συμπλακεὶς τῷ πολέμῳ, τὰ πρῶτα μὲν ὁμόσε χωρήσας τῷ ἡγεμόνι, της συςάντος, καὶ ἐπικαθεθέντος τῷ ἵππῳ παρ' ἐκείνου nothus & obfcurus filius Manuel cum haud fane conteinnendo exercitu forte eo veniens, conferto prælio primum quidem aggreffus B3 Ducem lancea propellit, & projicit : deinde cum is affurrexiffet, & equo infedifset vulnus ab eo lethale accepit, nec par repofuit . VE At D Erum Dyrrachii Præfule Thessaloni- C cam ob eas turbas reverfo, eodemque, prout res pofcebat, fatagente, ut mitterentur qui tumultuantibus obfifterent; rumor præcurrit, Imperatorii equitatus Comitem Chadenum quamprimum perventurum Thessalonicam non aliam ob caufam, quam ut Palæologum comprehenfum vinctumque ad Imperatorem duceret. ille ( verfabatur enim & ipfe tunc Ther falonica) audito quod ferebatur, fane quam ægre ferebat, fecumque ipfe animo multa verfabat difquirens que caufa tam inopinati confilii fuisset Imperatori ut tam diverfo modo de fe ftatueret & quem tam honorifice modo miferat, ftatim tam igno miniofe revocaret , cuique regiis litteris venia paulo ante, fecuritateque ftabilita cum plena oblivione veterum delictorum , gratiæ non vulgaris locum apud fe tribuerat gnatus ipfum honore maximo: pactis conventis momento refciffis velut criminis deteftabilis compertum , repente damnaret. Cæterum cum quid confilii caperet, quove fe verteret, non haberet, ad divinam petendam opem fibi confugiendum efse duxit : communicataque cum Dyrrachienfi cura, eum ut fibi adesse divina pro fe ope imploranda, ne gravetur, rogat. Quo facile annuente (res enim per fe pia Deoque grata videbatur peti) in Acatonii Monafterio a vefpera nocturnæ decantatæ funt præces; poftera quippe die facrum facere Præful decreverat. Ut igitur illucefcente die ftatas ac folemnes horas percurrere, divinam facturus rem, cœpit, filentium indicit populo, folufque fecum ipfe Deum intentiffime alloquens, quæ ante facrificium rite di Αλὰ τε Δυρραχία πρὸς Θεσσαλονίκίω ὑποτραφέντος Η σύγχυσιν · κακείνε ὡς κὸς ἔ[απονεμένα, ἐφ ̓ ᾧσυςαλείη τὸ ἀνθιςάμβρον, φήμη προτρέχει, τἢ βασιλικῶν ἵππων κόμητα Χαδίωὸν ὅσον ἐκ ἤδη καταλαμβάνειν Θεσσαλονί κίω, ἀγγέλλεσα ἐκ ἄλλες χάριν, ἢ ἢ Παλαιολόγοι καθέξοντα ὡς Βασιλέα δέσμιον ἐνεγκεῖν. Καὶ ὃς ( ἔφθασε ο σατρίβων ἐν Θεσσαλονίκη της τίωι κάδε) ακέσας τὸ φημιζόμβρον, δεινὰ ἐποίες, καὶ το τρέφων ἐν ἐπὶ λογισμῶν, τί ποτε ἄρα της Βασιλεί δόξαν, ὡς ἑαυτὸν ἐχ ὡς ἔπεμψον ἐπανάγει. ἀλλὰ τιμῇ προπέμψας, ἐπανελθεῖν ἀναγκάζειν θέλει μετ ̓ ἀτιμίας, κὃν συμπαθείας ἠξίς θὰ γραμμάτ των, καὶ ὅτω καρτερῶς ἀμνημονεῖν ἐῴκει ἢ πεπραγ ̓ μένων, ὡς καὶ ἡγεμονίας ἀξιῶν μεγίσης τᾶτον, τὰς σωθήκας αναλαμβάνων, ὡς ἐφ ̓ ὁμολογομέναις καθοσιώσεσι κατακρίνει. Όμως ἐκ ἔχων ὅποι τ λογισμῶν & δ ὁδῶν τράποιτο,ἐπὶ Θεὸν καταφεύ γειν ἔγνω. κοινᾶταί τε τη Δυρραχία τὰ και γνώμην, καὶ οἱ ὁ πρὸς τὸ θεῖον ἱκετείας σαυάραθαι δέεται. Εὐθὺς τοίνων ( ἐδόκει δ αυτόθεν καὶ τὸ πρᾶγμα θεοφιλὲς) ἐπὶ ? ? Ακατονία μονῆς ὑμνολογείται παρ ράκλησις νυκτὸς ἀφ' ἑσπέρας, τῆς ἐπιγενησομένης ἡμέρας, ἐν νῷ θέντος το Αρχιερέως ἢ ἱερὰν τελέσαι μυςαγωγίαν. Ως γεν ἐπέφωσκεν ἡ ἡμέρα, καὶ τὰς νομιζομένας ὥρας διελθεῖν ἔμελλον ὁ Αρχιερεὺς, ἐφ ̓ ᾧ λειτεργήσειε, σιγῳ μὲν ἐπισκήπτει τοῖς ἐξωθεν, αυτὸς δὲ κατὰ μόνας ώμίλει Θεῷ, καὶ τὰς συνήθεις καὶ προτελεσικὰς εὐχὰς μεθ ̓ οἷον πλεί ~ εφ " της ἀπεδίδε ἃ ἡσυχίας. Τότε δὴ τότε λέγε) A fundi confueverunt preces fumma tranquil litate recitabat. Tum enimvero vocem in- C promitti Fas enim hifce litteris defi gnari voces : Michael, Auguftus Roma- aeque Theralonicenfi fuife dicta Ρωμαίων των Παλαιολόγῳ μνηςδεθαι. Μι χαήλ ο Αναξ Ρωμαίων Παλαιολόγος Οξέως Υμνηθήσεται, ὡς ἔλεγε ν λέξιν δηλῶν. εἰσὶ δ' οι τινες λέγεσι, μήτε το Δυρραχίς τοιαῦτα ἀκῖσαι, μήτε τὸν Θεσσαλονίκης τοιαῦτα φοιβά σαπαι. ἀλλὰ σοφὸν ἐκεῖνον ἐντα, καὶ περὶ τοι αύτας βίβλες, αἳ δὴ καὶ βασιλείας ἐς τέπιὸν δατυπᾶσιν, ἐπτοημένον, φιλοπονώτερον έρανῶντα περὶ ποιάτων ἐγνωκέναι. καὶ δὴ γνωρίσαι. θέλοντα ταῦτα, ᾧγε καὶ ἡ ἡ Βασιλείας κατεχ γυπτο περιωπὴ, καὶ ἀναφέρειν οἷον ἐκεῖνον τῆς λύπης. ἐπεὶ καὶ περὶ αὐτῇ τῇ ζωῇ ἐδεδοίκει. Τὸ μὲν ἐκ βίβλων εἰδέναι λέγειν μὴ ἔχειν ἐκείνῳ πιςεύειν. ἐδὲ τὸ ἀραρότως εἶχε * βί βλοις ἐπ ̓ ἀδήλοις * αποβάσεσι. τὸ δ' ἐκ Θεοῦ φανερῶς ἀκεσαι, μὴ καὶ πολλάκις ἢ λόγου, πιο ζεύειν, απεσεῖν δεδοικέναι . καὶ τὰ ταῦτα τη Δυρραχίς περὶ ἢ τοιάτων κοινολογησάμβυον, αυτ τῷ μὲν ὑποθέθαι λέγειν ? φωνῆς ἀκᾶσαι, ἐκεῖ νον δ ̓ ἀναπτύσσειν προσποιεῖται πρὸς ὅπερ καὶ βέλοιτο ἢ παρ' αυτό σμυτεθεῖσαν λέξιν. Α δὴ το Παλαιολόγῳ πιςεύοντες καὶ ἀμφότεροι, ἐκεῖνον μὲν ἐπ ̓ ἀγαθαῖς ἐλπίσιν εἶχον μετεωρίζειν, αὐτοῖς δὲ, εἰ μὴ ὅτως Υποβαίη, παραίτησιν ὑ πελείποντο, ὡς ἁμαρτᾶσι ὁ ἐξηγήσεως, ἀλλό τι ἡ φωνῆς τάχα δηλέσης, ἢ ὡς ἐκείνοις ἐξήγη το. Πλώ ἀλλ ̓ ἐν τοσέτῳ φθάνει καὶ ὁ ἃ βασιλικῶν ἵππων κόμης ὁ δηλωθεὶς Χαδιωκὸς, καὶ ἐπι· βαίνει ἀπτέρῳ τάχει Θεσσαλονίκης, και αυτίκα τὸ πιςὸν ὁ φήμης ἔδειξε πράξας, * Παλαιολόγον ἐν ἀσφαλεῖ κατιχών. Σιδήροις μέντοι ἐκ ἔγνω δεσμεύειν τῶ πόδε, ὡς δὴ οἱ καὶ προςεταγμέ νον ω . ἐκ οἶδ ̓ εἴτε τὸ τοῦ ἀνδρὸς αἰδόμλνος εὐγονὶς, εἴτέ τι καὶ φιλίας πρὸς ἐκεῖνον. τὸ δ ὑπονοεῖν τὶ περὶ ἐκείνα τὴν ἀγαθῶν, τὰ τῆς ὀργῆς ἐκ ἐδίδαν. τέως δ ̓ ἀφοσιωσάμβυος εκεί νῳ τὰ δ τιμῆς ὡς οἷον τε ἀσφαλῶς, μὴ καὶ ἐ πὶ πολλῶν ἐντὸς ἀτιμῷτο δ πόλεως τοῖς σιδή ροις πεδάμβος, νυκτὸς ἔξεισιν, ἐπεὶ δ ̓ ἱκανῶς πόλεως ἀπηλλαττέτω, ὁ μὲν γνωρίζει τα όρι πέντα, καὶ ὡς αὐτὸς, ἐν προνοίᾳ τινὶ ὁ ἐκείνου χάριν τιμῆς, καταπεφρονήκει του ὁριθέντων. οὐκ ἐς πλέον δὲ τὰ τῆς τόλμης, ε γὰρ ἀσφα λῶς ἀμφοτέροις, προβαίνειν ἐβάλετο. ὁ δ ̓ ὧν τις καὶ χάριν ὑπὲρ τότε πολλίω έοικῶς εἰδότι. νω 1 Tom. II. τα ftrum ire tam atrocis tam humanos fenfus, Cij T ambo aliquantum extra Urbem procedit A ἕτοιμον παρείχον ἑαυτὸν ἐκείνῳ τὰ τὰ προςαπ compedes : infeditque equo pendentibus in latus alterum ambobus cruribus ferro devin- itinere pergerent, aliud quoque ipfis eunti- ་ Τ τόμλυον ἐκτελεῖν. καὶ δὴ σιδήροις περιβαλών, ὡς ἐκεῖνον καὶ ἐπὶ θάτερα τζω πλευρῶν τῷ ἵπ πῳ ἐπικαθέζεθαι, ὅτω στὸ ἐκείνῳ των ὁδὸν Lὤνον καὶ ἀμφότεροι. συνέβαινε δὲ καίτις τότε ἢ ὁδὸν ἀνυόντων, ὡς λέγεται, ἀγαθὸς ὄρνις, και οἷον προφοίβασμα τοῖς μικρὸν γενησομένοις ἕτερον. τὸ δ' τω, διήρχοντο μὲν ὡς εἰκὸς μὲν πρὸς τὸ μέλλον ἀλύων. ὁ δ ̓ ἀναφέρων ὡς εἶχε της λύπης ἐκεῖνον, ε μεταβάλλειν πειρώ μιμος πρὸς τὸ θυμότερον . ἐπεὶ δέποτε τῆς πολ λῆς ἀναπνεύσας ἐκεῖνος λύπης προσέταττε ψάλτ λειν, καὶ ὃ παραςαίη κατὰ τῶν ἐκείνῳ καλλιφω νειν (ὦ ᾧ ὡς ἔοικον ἔιδησιν καὶ ὁ φέρων ἔχων ὰ πρὸς ταῦτα ) ὡς ἂν φησιν ἐντεῦθεν καὶ μικρὸν ἀν τεθείημεν. τωικά δ ̓ ἐπήει ἐκείνῳ παραυτίκα ἐμμελῶς ψάλλειν (Να προφητικὴ πρόῤῥησις πληρωθαι ἐπείγεται ) ἐκ ἀνειμένως ἄλλως, ἢ ἀ ναβεβλημένως, ἀλλ ̓ ἐθεσιαςικῶς οἷον μάλα ὑπερφωνεντι, καὶ ὑπὲρ δαύαμιν. ἐφ ̓ ᾧ δὴ καὶ ἢ ખે છે, aiebant ) aures & mentem mihi demulces δεσμώτίω τότε μεταβαλῶν πρὸς τὸ θυμότε modulando aliquo cujufcumque argumenti can- ρον, καὶ ἡπίωαι δόξαι, ὡς μὲν μὗ δοκεῖν, καὶ τῷ tico, quod tibi cumque primum in buccam venerit ? Tunc ille quamdam fubito cantiφαινομένῳ, τῇ μελωδίᾳ τῇ δ ̓ ἀληθείᾳ, καὶ lenam exorfus eft, cujus hoc erat initium : ὡς ἐκ ω τὸν μελωδέντα ὑπονοεῖν. τῷ ἐπὶ τοῖς nunt prophetica prædictio impleri feftinat, exor παρᾶσι δόξαντί οἱ χηςῷ ὄρνιθι. ἀλλ' ὅτω μέρ fus eft autem non fane remiffe, ac leniter: fed impetu pene fanatico vocem ultra oἐφ' ἡμέραις τίω ὁδὸν ἐξανυσάντων, καὶ ὡς βα mnem modum, ac prope fupra vires attollens, C σιλέα φθασάντων, ἐμφανίζεται μὲν ὅσον τάχος contentione fumma; unde contigit recreari ὁ πεμφθεὶς τῷ κρατᾶντι, καὶ ἀπαγγέλλει τ vinctum, atque hilarefcere : non tantum (quod folum videri cupiebat ) fuavi vocis foἄφιξιν. τὸν δὲ μηδὲ τὸ παράπαν εἰσαχθέντα ή no; fed potiffimum recordatione per id car- εἱρατὴ ὡς κατάκριτον δέχεται, ε δ ̓ ἄλλως men ingenta vaticinii fibi regnum olim polli- πονούμενον τὰ ἐνδκαιρήσαντος τὰ κρατῶντος ἐciti, cujus fidem hoc cafu inopinati cantus velut novo quodam divinæ fignificationis auξετάσει τακείνε δοθήσεθαι μείζονι, ἢ κατὰ τὸν fpicio, confirmari tacite fibi blandiens grá- τότε καιρόν . ἀλλὰ χρόνος ἐτρίβετο μεταξύ να tulabatur. Interim diebus aliquot confecto itineσῶτος το Αυτοκράτορος, κακεινον εἶχε δεσμώ re, Imperatorem primo ftatim acceffu adit τίω ἡ φυλακή. πλίω ἐχ ὡς ἐφ ̓ ὁμολογημέ Comes nunciatque adventum Palæologi; quem admiffione minime dignatum carcer ex- ναις καθοσιώσεσιν . ε ~ τ ἔγκλημα τὸ παρ Edit. Rom. cipit, uti jam damnatum, quamquam ipfe, ut ράπαν, εἰ μήγε τω ὑποψίαν, καὶ τὸ πολλοὺς diximus arcana ex divinis oitentis fiducia de pag. 17. fe profperiora mente verfabat. Dilata eft auἐν ἀπορρήτοις ἐκφέρειν, πρὸς ἃς ἐ πισδύει rem ejus caufa accurata cognitio in tempus υποφωρόντας τὸ μόρσιμον, ἔγκλημα θείη τις quo Imperatori per valetudinem liceret ei rei την κατεχομένῳ. ἐδόκει δὲ τέως καὶ ἡ πρόφασις attendere . Diuturna hæc fuit mora , pertinacius durante Principis morbo ; & vinato ἔγκλημα. ἡ δ' Ι, ἀλλ ̓ ἀνακτέον τὸν λόγον, tamdlu in cuftodia perftante; non illo qui- ἵν ̓ εὐμαθέτερον της προκειμένων ἔχοιμεν. dem veluti convicto criminis majoris folis enim fere fufpicionibus laborabat antiquis illis fed de novo eventilatis afflatu maligno delatorum, fubinde clam infufurrantium, Imperii præfagitiones de Paleologo jactatas. Ea erat vera detentionis ejus caufa, cui obtendebatur crimen affectati regni. Verum altius repetenda narratio eft, ut propofita res ad captum lectoris accomodatius tractetur : τα ε μαγ πάθος. καντεῦθεν ἐκτρεπομένη τῇ εἰκότος, ως μηδε χρησίμες πολλάκις ἀναπέμπειν τῷ ἐγχει φάλῳ τὰς αναπνεύσεις ὅθεν καὶ τὸ λογίζεθαι. ἐν τέτω τὸ καὶ φιλοσόφων ἔριν περὶ τὰ φρονεῖν συμβιβάζειν τὶς ἔχοι. πηγὴ τὸ λογισμῶν ἡ καρδια. πλίω ἀναγομένων πρὸς τὸν ἐγκέφαλου, ως ἐκεῖνος συμμετρίας ή μιὸ ἀσυμμετρίας ἔχει, ὅ τως ειδοποιείται συμβαίνει τὸ ἀναγόμενον. τότε τοίνου ἐπιπιπτέσης συχνάκις ε νόσε, ἐκ οἶδ ̓ ὁπόπερ, μιώημα εἶναι τὸ πάθος ὁ πάχων ἐκ γανείας δαιμόνιον ύπελάμβανε. καὶ οἱ μὲν πολλοὶ * ἔξω, οἷς ω τὰ τοιαῦτα πιςεύειν, τὸ ἔγκλημα προσέτριβον τοῖς Μεζάλωσι, παρὰ λόγον, καὶ B ὡς εἰκ ἂν προσεδόκησαν, ἢ ἀξιωμάτων τυχᾶσι. τῷ μέντοι γε πάχοντι πᾶς ὕποπτος ω, εἰ μόνον τὶς ἐπὶ μαγγανείαις κατηγοροίη. ὅθεν καὶ πλεῖ 5οι καὶ τῇ τυχόντων συνελαμβάνοντο, εἶπε τις χρύξειεν ἐγκαλῶν. καὶ ὁ μὲν διώκων μαγγανείας ἄλλον ὑπὲρ ἑαυτῇ πολλάκις, ἢ τὸ πλησίον προς βαλλε τούγκλημα, ὡς δίκας ληψόμενος ἀποδεί ξας. ἀναγόμενον ἢ πρὸς βασιλέα τὸ ἔγκλημα ἐκ τα παραυτίκα ( οὐ ~ ω σιωπὴν ἀκούσαντα ) ἢ οὐχ ὑπὲρ ἄλλετε, ἀλλ ̓ αυτὸς ἑαυτοῦ συνόλως ἀγωνιῶν προσέταττεν ἐξετάζεται. παράςασις δὲ τοῦ μὴ ψήφοις ἀπάσαις τ κρινόμενον αἱρεῖ παι, οὐ μαρτύρων παραγωγαι, οὐ προτεινόμε τοι ὅρκοι, οὐ βίων ἢ πρὸ τὰ ἐξετάσεις, ἐκ ἄλλατ· τα, οἷς τὸ ψεῦδος ἐλέγχεται, ἀλλ ̓ ἓν καὶ μόνον μ τὸ σῶζον τὰς ἡλωκότας, εἰ μύδρον ἐκ πυρὸς ἤδη ζέοντα, ὃ δὴ ἢ ἅγιον ἐπεφήμιζον, τολμώσῃ χει οι κύψαντες ἀναλάβοιεν. καὶ τοὶς βηματίσειαν χοντες, πρότερον τρισὶν ἡμέραις τὰ ταῦτα γίνεθα νησεία καθηγνισμένοι καὶ προσευχῇ ἐπισε σημασμένοι καὶ των χειρα κεκρυφάλῳ, ο βάλλη, ὡς μήτις επιχειροίη ἀλείφων τισὶν ἐφ ̓ ᾧ μὴ ψα σαι, μηδὲ καῦσαι τὸ πῦρ καὶ εἶδεν ὁ γράφων ἡβῶν τῷ τότε, ὑποςάντας τινὰς τοιαῦτα, πλω ἀλωβήτως ἀπαλλάξαντας, τὸ θαυμάσιον. τότε τοίνω ὥριςο μὲν καὶ ἄλλοις παρὰ τὰ κρατόντος λαμβάνειν εἰς γάμον, οὗ τα γένες ἐχέσας, καν ἐκεῖνοι πολλάκις ἐκ σπερμάτων ἦσαν ἐκ βγειῶν. πλίω τὸ συγενὲς ἐκείνοις πρὸς τὰ κρατῶντος ἔρρεπε. καὶ ὡς σφᾶς ἔδει σεμνυεθαι, ἀξιώμασι, ἐν δερ γεσίας μέρει ἢ ἀμφοτέροις, τὸ κῆδος ὁ κρατι ল τίθει. ὥς ̓ ἐκείνος μὲν ταῖς μαζώναις, ὡς ὁ Ρωμαίος εἴποι, ὡς εἰκὸς μεγαλκνέθαι, ἐκείνας δ' ἄνθις, συμμετέχειν ἢ ἀξιωμάτων τοῖς ἀγομένοις. προςάττα τοίνυν σκὶτοῖς ἄλλοις καί τι νια εἰς παιδοπόλεις ταχθέντων ἐκείνῳ τα παζός ζῶντος, Βαλανιδιώτη τἐπίκλων, δ αυταδέλα φης το Παλαιολόγος Μαρίας, είτε και Μάρθας, κόρου Θοδώραν, απτις Ταρχανειώτῃ μεγάλῳ Δ μεσίκῳ εκείνη γεγέννηκεν, εἰς γάμον νόμιμον αγαγέθαι. καὶ μὲ ὁ λόγος το Βασιλέως αυτοῖς βε βαία τις κατεγγύησις. αντεῦθεν ἐπεὶ πρὸς ἃ γά μου τὰ μέρη ἦσαν συγκάταινα, ὡς γαμβρὸς ἀνέ δίω, ἢ ἡ κόρης οἰκίαν εισήρχετο. ἀλλὰ παρεῤῥύν χρόνος ὀλίγος ὁ δὲ μνηςείαν ἐκείνται ἐπιμελῶν, καὶ ἐκ οἶδ' ὅτι παθὼν ὁ κρατδ, πλω ἀλλ ̓ ἡ ἐξασία κρείσσον δικαίε, τῷ τῷ Καβαλλαρίν τῷ Βασιλείῳ, A foras ufque in os, & genas erumpente inter nas per calumniam de inimico repetentis. Perlata autem ad Imperatorem accufatione ( non erat enim liberum ei diffimulare ftatim quod ejus generis auditum fuerat is turbatus, & æftuans tamquam non in alium quam in fefe qui deferebatur noxias artes intendiffer, difquiri de re jubebat Elabendi autem é judicio, atque innocentia probandæ una erat ratio, non in calculis ju dicum, aut laudibus teftium, aut jurejurando dato aut vitæ prius inculpate acte fuffragio Edit. Rom. fita, fed in innoxia pertractatione ferri candentis, quod, Sandum vocabant. Hujus pag. 18. purgationis hic ritus erat, qui fe ad illam offerret triduo prius jejunio & oratione fe parabat, cuftoditus interim & manu vel in voluta, cui figillum effet regium impreffum ne quis eam un&tionibus adverfus ignis fenfum roborantibus muniret. Tum productus in medium audacter arripiebat ignitum globum nuda manu & eum per tria conclavis fpatia portabat. Vidit qui hæc fcribit in ætamin bees citra ullam defunctos no tem jam tum puberem adultus, quofdam ifti Dexamini fubjectos xam candentis metalli tactu, mirantibus qui ino |