Coco Lee Tony Xensiavuç & diisauto, izi A quoad in ipforum viguerit animis, fruftra spe- retur ullam unquam proceffuram cujufvis cum nudius fere tertius revifere cœpiffent ex tam diuturna , tamque dira fervitute fumma vi receptam , , છે dæ pacis Ecclefiarum, & frmæ inter eas con- Α ροίτο, πέμψαι πρὸς Βασιλέα, καὶ φιλικῶς ratorem quidem per pufillanimitatem folum utrique difcordiarum funem ducere. Sufficere τω μὲν τὰ πρῶτα ἐκεῖνον ἀσπάσαθαι, ἅμα δὲ ν δηλῶσαι τω κλῆσιν, ν ὡς τῆς εἰρης · ἐκε τόπως τζ Εκκλησιῶν ὀρέγοιτο και βάλοιτο τοῦτο καὶ ὁ Βασιλεὺς, ἐκ ἂν ἐν ἄλλῳ γενέθαι κάλλιον, ἢ αυτῶ γε τω Παπικω αξίαν και τέχοντος. Ταῦτα τὰ Γρηγορία διὰ Φρερίων διαμίωυσαμένες, δῆλον τν, ὡς ὁ μὲν Κρατῶν και δειλίαν τω πρὸς τὸν Κάραλον τὰ εἰρώην ἐζήτει, ὡς αυτῆς γε μὴ ἔσης μηδ' εἰς νουῦ φέρειν ἐκείνω πώποτε . οἱ δὲ περὶ τὸν Γρηγόριον δι αυτὸ τᾶτο τὸ τῆς εἰρης και λον καὶ τω τω Εκκλησιῶν ἕνωσιν μὴ δὲ γὰρ δίκαιον μηδ ̓ ὅλως εὔλογον, ἔθνη του αῦτα ἐπὶ μικροῖς τισι διαφέρεθαι, ἀλλ ̓ ἀποδούμμον τὰς αἰτίας τὸν αἰτιώμθμον ειρωνεύ ειν παρέχειν τοῖς ἀδελφοῖς, ἢ μίω ἐν τοῖς ἰδίοις ὀφφικίοις εἴτ ̓ δω προνομίοις ἔνθ ̓ ἑκά τερον, μὴ ὅπω διαφόρως ἔχειν καὶ ἀκηρύκτως ἀλλήλοις ἀπεχθάνεθαι, ἀρκεῖν τὸ ἀμφοτέροις τὰς ἐχθρὸς τὸ Σταυρᾶ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλειας ἢ ἀγαπητὸν ἀποχρώντως, φέροντας ὄνομα το Χριςε πρὸς ἐκείνας μάχεθαι, ὅπως καὶ τὸ νι κἂν ἐπαινετὸν, ἐ τὸ ἀποτυγχάνειν σωτήριον, ἔργῳ των προθυμίαν δείξασιν . Οὕτω μὲν δι . ὄν πρὸς ἀλλήλες ἔχοντες Βασιλεὺς & Γρηγόριος ὁ μὲν ἤταν εἰς τὸ πρόσω τω χειροτονίαν δεξό μήρος, Βασιλεὺς δὲ πολὺς μὗ ἐντεῦθεν τῇ Συνόδῳ ἐπέχων. καὶ τὸν Πατριάρχων θωπευτι κῶς ὑπερχόμμος, ὑποκλίνειν καὶ ἀνύειν τὸ απου διαζόμμον. Εἶναι δὲ νὶ ἄνδρα τῆς τὸν Πάπαν καὶ ἐπιθυμίας τῆς κρείττονιος. μετ' καὶ α πο λὺ καὶ καινσάντος τῇ Γρηγορία, τρέσβεις εκείνον καταλαμβάνεσι τὸ Βυζάντιον · καὶ οἱ πρέσβεις Φρέριοι, ὧν εἰς & Ιωάννης Παράφρων ὠνομασμένος πολίτης αρχιθον και ξωε τὸς τὰ ἐς γλῶσσαν έλλίωα δὴ καὶ ζήમે એ λος ω ὑπὲρ * * Εκκλησιῶν ἑνώσεως ὡς ἐκεῖνος λέγων παρίςα, ὥςε νὰ πολλάκις και τεύχεθαι ἑαυτὰ ἀυτίκα θάνατον νω μόνον τοροβαίη τὰ τῆς εἰρης., ὃ δὴ καὶ γίνεται σερον. Ταῦτ ̓ ἔλεγε, ο ταῖς ἀληθείας στους δαςὴς & τῆς εἰρώης θερμότατος, ώςε πολύ λάκις καὶ παραβάλλων Πατριάρχη τε καὶ τῇ Συν τόδῳ, κατελιπάρει καὶ ταύτίω ἐπέσπευδε τα μὲν καθ ̓ ἡμᾶς ἐκθειάζων ὡς ἐνίοτε καὶ ὅτε ὁ Πατριάρχης λειτεργείν, αυτὸν ἀποτιθέμυον των καλύπτραν, οὐ μίω δὲ ἀλλὰ καὶ τὰς μετ' αυτό συλλαμβάνονται, εἰσέρχεθαι τὰ δυτα Ο παρὰ τὸν τυχόντα Αρχιερέα σάμίνον, τὰς μυςικὰς συναναγινώσκειν εχάς μετὰ πάσης ἐνθουσιότητος . τοῖς μὲν ὅτι ἡ μετεροις ὅτω κοσμίως ο βλαβῶς προσεφέρε E πρὸς δ' Ιταλὲς ἀφορῶν, καλὸν εἶναι C ἀσφαλὲς ἔλεγεν αφεμένες τῆς προσθήκης εἰς σκάνδαλον προειμένης, τοῖς ἀδελφοῖς ὅπως εἰρωνεύειν Εἰ δ' δω καὶ αὐτὸς ἀπολογεμέ νους ἐπὶ τῇ προθήκη δίκαιον δέχεθαι, ως σε καὶ τοὺς μὲν λέγοντας ἐκ Πατρὸς ὑιοῦ τε, ὑμᾶς ἐκ Πατρὸς δὲ ὑιοῦ τὸ Πνεῦμα το Αγιον D 20 2 2 8 καὶ ἐκπορεύεθαι, παραπληκτίζειν, καὶ ἄμφω εἰς Α C • . Edit. Ron. ligionis . Et ille quidem erga homines no- pag.253. ftri ritus, ita pie, decoreque fe gerebat. Italos autem præfentes intuens, æquum & tutum ajebat effe, dimiffo eos, amotoque additionis ad Symbolum fcandalo, cuin Fratribus, quos viderent coram, Græcis conciliari, vera ita demum coalitura pace. Simul tamen admonebat nofiros, par effe ipfos quoque quas Latini allegarent additamenti Symbolo inferti excurationes non afpernari, fed potius, ut idoneas fatis accipere.Qui autem omni rejecta compofitione, invicta utrinque pertinacia; in concentione perfare vellent, vociferantes hinc qui dem ex Patre Filioque; illinc autem ex Patre per Filium procedere Spiritum San&tum, uullo jurgiorum fine, eos quicumque effent infanire pariter ajebat, & inverecundos fcrutatores my îteriorum Dei, ultra quam fas effet humanæ infirmitati curiofos in profunda Divinitatis immittere oculos. Hac ille ancipiti-ambas in partes oratione, minuere obumbrando, tegereque conabatur invidiam temere attentatæ additionis ad Symbolum ; pro fuo videlicet Legati, hoc eft fequeftri mediatorifque inter invicem adverfos, officio, ac munere; in quo fane fungendo fide optima, diligentiaque fumma verfabatur, nihil non experiens, nihil tanti ducens, quod pro fpe affequendi Legationis fuæ fcopi libenter pacifci recufaret. Ad ea porro Ecclefiæ noftræ Proceres in hunc mo dum refpondebant: Honeftam fane, at expetibilem pacem effe, quis hoc quidem neget? præfertim inter Ecclefias adeo confpicuas, quaque haud dubie Capitum inftar haberent æftimatione univerforum, qui ubivis terrarum degunt, pifcipulorum Chrifti Principis Pacis: verum Pacem iftam fecure, ac tuto, non autem quomodocumque conciliandam Magnum enim impendere periculum a recto in utramvis partem aberrantibus. Quod ad hanc conventionem mutari a_nobis vultis, non recens, aut nunc primum inftitui contigit a nobis, quibus ideo jure impingatur crimen, aut ufurpatæ audaci novitate rei, quam nemo prius attentaverit; aut obftinate recufationis eo redeundi, ubi antea eramus : fed virimagni virtute, doctrina fapientes, ifta multum inter fe tractata conftituerunt in hunc modum, & dogmatis fumma conftantia tenendi eis auctoritatem indiderunt. Quod autem inde fecutum eft, ut contentio in rixas immodicas erumperet; nec ipfi voluerunt, & culpa ejus omnis imperitis, & audacibus ultra fas hac in parte excedentibus imputanda eft.Cæterum quod querimini culpari vos a nobis ob additamentum Symboli, tunc querela hec locum baberet, & jufte id nobis exprobraretur, fi aliena, aut, quod pefmum, falfe, impiæque do&rind vos propter iftam additionem accufaremus.Tunc enim jure caufaremini nos dogmate per additionem indicato rejiciendo,iftud quod vobis falso impingeremus impietatis crimen vere confcifcere. Cum autem non dogma in additione reprehendamus: fed contendamus tantum univerfim, nec probabilis,nec fecuri exemplirem effe, immutari prælicenter ali quid, aut adjungi fcriptis prius editis,& cum fumma confideratione tum æterna firmitate ftabilitis, quantumcumque, quod mutatur, aut additur intra reci fines fiftat; eoque dumtaxat nomine veftram pag.254. iftam additionem reprobemus, quo jure in hoc quidem caufari poteftis paria nos in hoc genere peccare; cum a nemine, quod fciatur noftrum fando umquam fit auditum profeffionem Fidei cum ulla tali adjectione recitatam. Bonum igitur convenienfque fuerit, te conciliare pacem Ecclefiarum fyncero, quemadmodum præ te fers, Audio conancam potiffimum eo perveniendi viam infiftere que rectiffima ad fcopum iftum eft: nempe ut Italos pro tua & fapientia, & auctoritate gratiaque apud ipfos, fatagas adducere ad fcandalum amopendum: pofitum utique ab ipfis, utcumque id factum a nobis falfo criminentur. Nam fi penes nos Scandali objecti vere culpa refideret, merito nos objurgares, & patienter reprehenfionem exciperemus, quod fumus parati facere quoties erimus nobis confcii meruiffe reprehendi. Si vero fcandalum ab illis orium eft, oportet te cum fpiritualis fis, & tradiator Pacis amovere ab illis conari, crimen temere prafumpta novitatis in immutatione Symboli. Sic loquebantur Ecclefiæ Proceres & fic comparati erant, ut Imperatorem audituri non effent, quidquid circa hæc juberet, etiamfi gra tem . Tom. I. . པ ως p D Dd viffima quæque minaretur. Perftabat ille tamen fixus irrevocabiliter in profecutione iftius cœpti, haud fcio an volens, an coactus; quod illis quidem abfcondebat; nobis autem indicabat, fermone perplexo præferens folicitudinem anxiam bellorum impendentium, plurimique fanguinis fundendi: quibus malis prævertendis, immutabiliter hærebat fixus in propofito negotii quod cœperat urgendi ; quidquid contra quivis allegaret. CAPUT Ut Imperator Ecclefiafticos Uadam igitur die cum conveniffent apud A Qaparatorem Patriarcha, antiftites, dr ex Ciero quidam, inftantius iis, efficaciufque abftineret ab auxilio jurandis Latinis,qui Ur bem obtinebant. Ad cujus rei fidem Codex nunc eodem effent loco, debere contendebat : Edit. Rom,,, in iis confiderari jubens; ut Patres illi omnino abftinuerint ab arguendis Italis impietatis, pag. 255. *, aut hærefeos propter additionem in Symbolo ", attentatam: quam tolli folum a Symbolo petebant, indulgentes ut in cæteris & habe,, retur, & quemadmodum cætera legeretur. Commemorabat deinde diftincte perfequens maxima quæque myfteria, in quibus Græci communicare Latinis non dubitarent, aut vel minimum cunctarentur: iidemque præfeferrent tranfitionem ipforum ad noftros ritus, fimile quidpiam effe : ac fi quis linguam cum lingua commutet, & Grace prius locutus, Latino deinceps uti fermone malit, aut e converfo. Quid porro habet Canonibus adverfum prolatio nominis Papæ publice in Ecclefia pronunciati? utique cùm multos qui Papæ non funt, mos obtinuerit, & ex ufu inducta neceffitas, impertiendi tali ge3, nere communionis, nominatim exprimenda illos dum præfentes in Ecclefiæ conventu adfunt celebrante Sacerdote, ac Trinitatis ,, gratiam omnibus dante communiter . Fra,, trem autem illum, & primum vocare mis 39 " nus habet offenfionis: cum Patrem Abra ham vocet in flamma Dives tantum ab illo diftans moribus, quantum chaos illud magnum inter ipfos interpofitum demonftrabat. Si autem, & provocationem demus, periculum fcilicet eft, ne quis tam vafto, & infefto mari litem illuc fecuturus naviget? Hæc & ejus generis alia differente Imperatore, Patriarcha præfens, ubi aliquamdiu fruftra expectavit, ut Chartophylax, cui ut Β XII you Μιας γοιώ σαυρόντων περὶ τὸν Βασιλέα τότε Πατριάρχου καὶ τω Αρχιερέων, καί τινων ἐκ τοῦ Κλήρου, εμβριθέςερον σφίοι περί της προκειμένων ὁ Κρατών διελέγε το. συνείρων μὲν καὶ πὺς φόβους συνήθως οὐ με δὲ, ἀλλ' ἐ δὲ πάμπαν ἐπισφαλὲς ἐ δείκνυ τὸ γενησόμθμον. Εἶχε δ καὶ τοὺς ὑποβάλλοντας, τὸν ἀμφὶ τὸν Αρχιδιάκονον λέγω Μελιτωιώτα, τὸν ἀμφὶ τὸν Πρωταποςο λάριον Γεώργιον τὸν Κύπριον ἢ καὶ τείτοι, εἰ Ε μὴ ὅτως ὡς πάτους, ἀλλ ̓ ὅων ἀφωσιωμέ νως καὶ ἐπιπολαίως, τον ρήτορα της Εκκλησίας Ολόβολον . καί γε λαμβάνων καὶ ἀπ' ἐκείνων τὰς τῆς ἱσοριῶν συνάρσεις, προσβάλλετο μέρ τὸν Δέκα Ιωάνντων, καὶ Βασιλέα, καὶ τὰς ἀμφ ἐκεῖνον Αρχιερεῖς, καὶ τὸν Πατριάρχω σφών Μανουήλ, ὅπως ἐνεδίδου ἀπελθόντας Αρχιε ρεῖς λειτουργεῖν τε καὶ μνημονεύειν, εἰ μόνον ο Πάπας τῆς πρὸς τοὺς ἐν τῇ πόλει βοηθεί ως ἀπόχοιτο. καὶ ἅμα μὲν τὰ κωδίκιον τῆς Εκκλησίας εἰς πίσιν προσκομίζετο, ἅμα δὲ καὶ της Βασιλεί τα τότε καὶ ναῦ πράγματα σώμα κρίνετο, προβάλλετο δὲ καὶ τὰς κατ' ἐκεῖνον ὡς δήθεν σφῶν γραφάς, πως μὴ κατηγορου τις ὅλως ἀσεβείας τους Ιταλούς, ἠξίσω παρ ραιροιώτας των προθήκες του Συμβόλου π ταῖς λοιποῖς γραφαῖς, ἀνάγραπτον έχοντας συνδιιέρας τοῖς πεφρασμένοις ἀναγινώσκοντας. πρότεινε δὲ καὶ ἐφ' ὅσοις των μεγίσων μυσή είων οὐ Κατέλλονται Γραικοί κοινωνεῖν Ιτα λοῖς, ἐδ ̓ ὅπως του, αλλά κ τ ἐκείνων πρὸς τοὺς ἡμετέρους μετάβασιν, ὁμοίαν είναι το γλώσσας γλώσσης ἤμειβον, Ελλίωικ σφετέρας • Τίνα δ' ἔχειν ἀντικανονίαν ἡ ἐπ Εκκλησίας ἀναφορὰ τοῦ ὀνόματος, ὅπου γε ε μή Πάπας μὴ Πάπας ὄντας τὰς ἄλλες, ἀνάγκη μετέχειν τοίασδε της κοινωνίας τοῖς Εκκλησιάζουσιν συ τιςαμένους, λειτεργονῶτος τὸ ἱερέως, να πω τῆς Τριάδος χάριν πᾶσι διδόντος κοινῶς ; Α. δελφὸν δὲ καλεῖν καὶ πρῶτον ἐκεῖνον, μέσων αἰτία, ὅπου καὶ Πατέρα τὸν Ἀβραὰμ ἐπάλει ὁ ἐν τῇ φλογὶ πλούσιος, τόσον ἀπέχων τοὺς τρόπους, ὅσον καὶ τὸ μέσον ἐκείνων χάσμα τῆς ἐκείνων διαςάσεως των μαρτύριον. Ε' Α διδοῖμῳ καὶ ἐκκλητον, χολῇ ειναι εστω τέ μνοντα θάλασσαν εξω δικαίων αμφισβητεῖν Ταῦτα καὶ ταῦτα τοῦ Βασιλέως λίγου ὁ Πατριάρχης παρῶν ἐκεῖσε καὶ να πισὰ φέρων της Χαρτοφύλακι ως ανα τίκα ἐλέγξοντι, ἐκ τῆς ἀπ' ἐκείνα βίας κα D τος ἐν τῆς fermon fundendi urgendi and ιερέων. λέγε πως λές υπο እ ποσο Συμε σίας ήνων ἀκεσίως ἀφορισμὸν ἐπιτίθησιν ἱςαμένῳ, ἐφ' Α τι φρονειν. erudito, & in id argumentum parato fidebat pro Latinis dicta extemplo refelleret, intelligens eum, ne quod promiferat, facere auderet, Imperatoris contrarium palam fenfum, ftudiumque demonftrantis, verecundia conftringi tandem invitus licet in neceffarium confilium trahitur imperandi ei iub anathematis, fi recufet, incurrendi pœna, ut quid judicaret de Italis proferret. Hoc imperio perturbatus Veccus eft, inter hinc quidem haud molliter urgentem præfentis Augufti metum, inde autem contra stimulantem confcifcendi anathematis fcrupulum medius in arcto deprehenfus. Itaque hujus ipfius confeffione anguftiæ orationem ingreffus ei exordio fubjecit fefe cum hinc a fæculari poteftate cujus vis in corpus eft; inde a fpiritalì quæ in animam valet, in diverfa propellatur ; potius animæ confulere velle, quam corpori : tum ufus partitione fic dixit: Quid um & funt,dic nturHeretici : nonnulli neque funt, neque dicuntur : Alii dicuntur quidem, fed non funt. Poftremo aliqui vice verfa funt, licet non dicantur, tales. In banc ultimam claffem redigendos puto Italos: quippe qui cum bærefeos non dicantur rei, revera tamen eo crimine tenentur. Ea libera vox magnam adjecit Patriarchæ confidentiam; perculitque eadem Imperatorem, qui non leviter indignans fic obductum confiliis fuis oftium, conventum fubito abrupit; cum non haberet in promptu quid reponeret inopinato dicto, quid reponeret inopinato difto, cui neceffitas Edit. Rom. ipfa illa, qua fuerat expreffum, veracitatis au&toritatem adjungeret. Verum Archidiaconus, & Protapoftolarius inftar irritatorum in trivio crabronum coorti acriter in Veccum, in os illi Β β vehementer obfiftebant, ut male iniqueque judicanti, quamvis cætera fapiens effet, & præftare multis doctrina videretur. pag.256. Η CAPUT XIII Ut Joannes Chumnus accufaverit Chartophylacem Veccum. D Μέρα παρῆλθεν ἐκείνη, καὶ ὁ Χαρτοφύ- C λαξ τῷ Βασιλεῖ ἀπεχθάνετο, αἰτίας ἐργολαβουῦτι τα βλάψαι. καὶ δὲ ὑπερβολὴν ὀργῆς τὸν Χοῦμνον προςησάμμος Ιωάννα, ὡς παραπρεσβευτὴν ἐκείνου διώκοντος ἔκριναν. εἰσάγει τε τὴν κατηγορίαν ὁ Χοῦμνος ἐπὶ Συνόδου, καὶ ὁ κατηγορέμβυος τὴν ὑπόθεσιν παρεγράφετο, καὶ τὴν κατηγορίαν ὡς ὑπερήμε ρον παρεκρούετο . κατηγορίαν λέγων ταύτίω μόνου τοῦ Βασιλέως, αυτὸν δ ̓ οὐχ οἷον τε εἶκαι μετὰ Δεασότου κρίνεθαι. ταῦτ ̓ ἔλεγον ἐπὶ Συνόδου ςαθεὶς ἐπ ̓ αυτοῦ τοῦ τόπου ου τὸ πρότερον εκαθέζετο. το Χέμνου μέσον ἱςαμένου καὶ κατηγορουῦτος, τὸ δὲ συγκλητικών ἀρχόντων, το μεγάλου Λογοθέτου το Ακροπο λίτου, το Λογοθέτου της οικειακῶν τῇ Ιαζο πούλου, καὶ ἄλλων συνεδριαζόντων τῇ Συνόδῳ, καὶ θελόντων κρίνειν ὡς ἐκ προσώπου το Βασιλέως πεμφθέντων. Τότε τοίνωυ οἱ μὲν Αρ χιερεῖς παρητοιοῦτο τὴν κρίσιν, μὴ ἔχειν κρίνειν λέγοντες Κληρικὸν Πατριάρχου, εἰ μὴ αυτὸς ἐπιτρέψοιον. ὁ δὲ Πατριάρχης οὐ δ ̓ ὅλως ἐδίδου, ἀλλ ̓ ἅπαξ εὑρὼν συνεργὸν, ὑπερμαχεῖν ἤθελεν . ἀπραξία δ ̓ ἐντεῦθεν και τηκολούθει καὶ Σωωόδῳ καὶ Αρχουσιν, ὡς εἰπεῖν τὸν μέγαν Λογοθέτω, τότε καταφε ρόμβυον της Συνόδου, ὡς ἀπὸ ῥινὸς ἕλκει ὁ Χαρτοφύλαξ τὴν Σωύοδον, καὶ τί ποιητέον οἶδα . Οὕτως ἀποκρουσθέντες ο ουκ Tom. I. ως I N hunc modum tranfacta eo die res infixum Imperatoris animo reliquit gravis in Veccum indignationis aculeum, quo ille ftimulante caufas nocendi quærens, co iræ vehementia elatus elt, ut appofito ei accufatore, Joanne Chumno, dicam male obitæ Legationis impegerit. Detulit autem Chumnus ad Synodum id crimen. Contra quod Veccus præfcribens exceptione falfi; etiam delationem ipfam ut feram, & intempestivam rejiciendam contendebat: addens, Satis apparere, non Chumni accufationem tam fed Imperatoris effe : fibi autem baud tantum fuppetere virium, opunue, ut litigare cum Domino auderet: Hæc apud Synodum locutus eft, perfiftens in ipfo loco, ubi prius federat: Chumno, qui accufabat, in medio ftante . Intererant Synodo ab Imperatore miffi Senatorii Magiftratus, Acropolita magnus Logotheta, & Jarropulus Logotheta domefticorum,aliique nonnulli confidentes, una cum Patribus. Hi porro Imperatoris caufa magnopere nitebantur, ut delatio_acciperetur, & judicium fieret. Verum id Epifcopi recufabant: nefas effe dicentes Clericum Patriarchæ judicari, nifi ipfo permittente. Patriarcha vero id fefe permiffu rum palam negabat. Nactus enim femel, ad quod optabat adjutorem, eum omni fibi ope ac contentione tueri decreverat. Hic nodus negotio injectus, cum Patres Synodi, tum quos dixi Magiftratus, ignaros quid agerent te'nebat. Ut tandem exfurgens, Synodoque excedens. Magnus Logotheta diceret: Char tophylax Synodum fibi obnoxiam nafo quo vult trahit. Unde cum hic nobis non fatis confet quid facere oporteat ; id quafituri alibi, recedimus. Ita repulfi redierunt ad Imperatorem & quæ contigerant narrarunt. At Chartophylax apud fe confiderans quo ftatu res Dd ij |