Immagini della pagina
PDF
ePub
[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

Coco Lee Tony Xensiavuç & diisauto, izi A quoad in ipforum viguerit animis, fruftra spe-
δὲ τῷ πλέον, εδ ̓ ἐγνωσιμάχων, μαμάκουθοί
τινες ὄντες · ἢ τί ἂν εἴποιμι ; ἀναιδήτως τ
πραττομένων ἔχοντες. ἔδει δὲ ἀρχῆθεν ἐπέτ
χειν καὶ ἀντισπἂν μὴ καταδεχομένες, καν ὅτι
γένοιτο, είπερ ἐξ ἀπηγορευμένων ἐνόμιζον τὸ
τελέμθμον . ἀλλ ̓ ἐκεῖνοι τω Εκκλησίαν έχειν
ἐν ἀσφαλεῖ οἰ όμβροι, ὡς προείρηται, καθ ̓ ὅτι
καὶ πράξοι νομιπὲν συμφέρον, ησύχαζον . κ) κι
xx-
νωμένων παρὰ Βασιλέως των τοιέτων ἐπὶ
πολὺ γὰρ ἐτρίκετο τὸ κινούμλυον, κατημέλουν
καὶ ὡς δὲν ἐνόμιζον.

retur ullam unquam proceffuram cujufvis cum
jis concordia ineundæ rationem. Quare fuo
ferviens tempori omnino conftituit hoc æter-
norum diffi,liorum femen, & necessariæ con-
ciliationis unicum obicem tollere, pace con-
ditionibus memoratis pacifcenda: fcandalo
porro amoto, pronum deinde fperatu erat,
non ægre impetrandum, ut expeditio mariti-
ma Caroli, quæ præfertim timebatur in-
de impediretur. Qua ex re Romanis præfens,
idemque quantivis pretii fructus exiiteret
nempe ut firmarentur in fecura poffeffione
nuper tanto vix labore recuperate Patriæ ;
neu cogerentur, quod miferrimum, idemque
non vitabile aliter effet, quam ab heri, aut

[ocr errors]

nudius fere tertius revifere cœpiffent ex tam diuturna , tamque dira fervitute fumma vi receptam
dulciffimam Patriam relinquere iterum, & in longinqua exilia redire, Talia Imperator affidue
fecum reputans, & apud familiares differens cum continua inculcatione periculi extremi æque cun-
tis impendentis, cujus hæc una prævertendi offerretur via; multus item erat in fuadendo ifta tum
Patriarchæ tum Synodo. Illi autem etfi obiter hæc potius ac perfunctorie quam libenter au-
diebant; præ fe tamen tunc tulerunt gratam eam fibi jucundamque inferri mentionem, velut ea
ipforum demulcerentur aures : quod falfo fimulabatur longe ab arcanis difcrepans fenfibus. Ve-
rum illis, ut non placebat negotium, ita nec fuppetebat præfens animus ad obftandum coram in
os Principi contra nitenti, cujus gratia ac verecundia obnoxie constricti acquiefcentium fpeciem
præbebant. Utcumque illis certum erat perftare deinceps quoque in femel adita poffeffione au-
&toritatis independentis, qua Ecclefiam, ut prius ab omni abfolutam alieni primatus fubjectio-
ne fe fixum habebant tuituros, ne cauponum & illiberalis fortis homuncionum fubjici umquam i-
pfos (quod abominabantur ) judicio contingeret. Diffimulare autem in iftis initiis tuto fe pu-
tarunt poffe. Primum quia numquam ipfis in mentem venit, uno fic momento confummandam
rem quam movere incipiebat Imperator. Verum eventurum nunc quoque confidebant quod fæ-
pe aliis alias Imperatoribus idem aggreffis ufu venerat nempe ut difturbaretur per fe fe negotium,
Iponte natis, ut fit, in ipfo tractationis decurfu, offenfionibus collidentium fefe votorum, fu-
diorumque inter Partes longe diverfis utrinque præoccupatis affetibus & fenfibus; unde in ple-
num effectum fyncera concordiæ perduci tractatio numquam poffet. Deinde quia vel fi forte con-
ventio partium affenfu coalefceret in pacta utrinque ftipulata haud fecuturam tamen umquam
opinabantur ex parte Græcorum executionem, propter alte impreffam animis nationis illius uni
verfæ averfionem a ritibus moribufque, ac præfertim imperio fpirituali, auctoritatequé in rebus
Ecclefiaftici fuperiori agnofcenda Latinorum: ex qua iras, odiaque in tantum exarfiffe diffidio-
rum æternorum incendium videbant, cui bona fide reftinguendo nullam fuffecturam appareret qua. Edit. Rom.
lifcumque conciliationis inter capita Partium, quantavis fancitæ religione reverentiam. Ei fi-
pag. 251.
duciæ Ecclefiæ tunc noftræ Principes indormientes, præterquam, ut dixi, placide admiferunt pri
mam illatam ab Imperatore mentionem fubjectionis Papæ profitende; ultro etiam, quafi aufpi-
cantes concordiam, Frerios
Frerios, & reliquos Italos, qui tunc Conftantinopoli verfabantur benevo
lentia non vulgari amplecti deinceps affectarunt, communionem fine difcrimine admittentes eorum
in omnibus que Chriftianam Religionem attinebant ; & fi quid plus exigeretur, haud fe præ
fracte repugnaturos prefeferebant: nimium fimplices quidam, ac italti (quid enim dicam le
nips?) qui non fentirent quid ageretur; & quem in exitum ab his principiis promus lapfus ef-
fet præ mentis hebetudine non profpexerint. Oportuerat enim a primis jam tum initiis obfti
tiffe acriter ac clare reclamaffe, denunciaudo neutiquam fe accepturos, aut ratam umquam ha
bituros conventionem allam qua dudum apud ipfos fancita de prærogativa fuze Sedis, deque a-
liis dogmatibus ac ritibus ab ufu fenfuque Latinorum abhorrentibus refcindi vel infirmari
quoquomodo viderentur. Illi autem in tuto manfuram falvis fuis privilegiis ac juribus Eccle
fiam, quidquid Imperator iftis molitionibus utilitatis intuitu præfentis efficeret arbitrati ut
dictum eft, quieverunt vel ipfo illo quodam tacito filentii fuffragio comprobare vifi qua Im-
perator movere de talibus incœptabat. nec proceffu ipfo negotii per lentas tracti moras excitati
funt, ftolide fecuri per opinionem falfam, qua cœpta ejufmodi numquam ad finem provehenda
perfuafum habebant.

,

,

[ocr errors]
[ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small]
[ocr errors]

છે

dæ pacis Ecclefiarum, & frmæ inter eas con- Α ροίτο, πέμψαι πρὸς Βασιλέα, καὶ φιλικῶς
ciliandæ concordiæ quocirca fignificarent, fi
pari ftudio teneretur Imperator, (audierat enim
Gregorius quid ab ipfo moveri captum de hoc
genere fuiffet, quidque jam fuper ea re deceffo-
ri fuo Papa Clementi nunciandum a fe curaffet)
numquam ei fore commodius tempus ejus nego-
tii tractandi, quam fe Papalem obtinente di-
gnitatem. Talia cum Gregorius Imperatori per
Frerios denunciafet, manifeftum fuit, Impe-

ratorem quidem per pufillanimitatem folum
metu confpernatum apparatuum Caroli, ad iftud
procuranda pacis Ecclefiarum confilium appu-
liffe animum, nullam umquam, abfque hoc fo-
ret, rei talis cogitationem fufcepturum: Gre-
gorium vero in idem ftudium incumbere fola ca-
ptum ejus rei honeftate; quod videret quantum
boni ex ea conciliatione redundaturum in publi-
cam felicitatem foret: reputaretque, nec - Β
ju- B
Edit. Rom. fum, nec conveniens effe, tales, ac tantas
Pag. 193. Gentes exiguis caufis in æternas implicari fimul-
tates ; quantoque conducibilius futurum effet,
quæcumque ipfarum in culpa deprehenderetur,
eam bona fide emendare, ac purgare crimen
fuum, fublataque offenfione præbere Fratribus
pacem, viciffimque acceptam fyncera mente
colere : aut certe fi poft difquifitionem confta-
ret nihil in utravis effe quod jure culparetur,
perfeverare tranquille ambas in propriis unam-
quamque officiis, ac ritibus ufu legitimo ftatu-
tis, nihil alteri fuccenfentem, nec interneci-
nis, ut hactenus, invicem odiis, contentioni-
bufque commiffas implacabilium & exitiofarum

utrique difcordiarum funem ducere. Sufficere
quippe utrifque hoftes Crucis, quorum finis in-
teritus ; abunde, inquam, ac multo plus quam
fit fatis fuppetere gentium infenfarum, in qui-
bus oppugnandis qui Chrifti nomine cenfentur
virtutem fuam bellicam experirentur, quibus
bellis & vincere gloriofum, & vinci falutare
eft, propter ingentem mercedem illis, qui fumum
ftudium, opera etiam fucceffu caffa, oftende-
rint, a Deo fideliffime repræfentandam. Sic in-
vicem affe&ti animis Imperator, & Gregorius,
hic quidem cœpta via progrediebatur, ordina-
tionem percepturus fuam ille autem multus
;
erat in ambienda Synodo, eblandiendoque Pa-
triarchæ confenfu in ea quæ cogitabat; paffim
commemorans, & cunctis fubinde inculcans :
Effe Gregorium perftudiofum hominem Pacis ; &
vero inftindum defiderio boni publici, ac fplendo-
ris rei Chriftianæ univerfe. Paulo poft a jam
inaugurato, & in Sede Apoftolica rite confti
tuto Gregorio eodem, adfuerunt Conftantino-
poli Legati Frerii, quorum unus erat Joannes
Paraffron nominatus, origine civis nofter, pru-
denfque ac difertus græca lingua. Hic & verbo
affirmabat, & faltis præfeferebat, ingenti fe
ftudio flagrare conciliandæ inter difcordes Ec-
clefias Pacis: adeo ut fæpe audiretur optare
atque imprecari fibi mortem, tamquam nihil
cenfenti fibi reftare amplius quod in vita cupe-
ret, fi modo contigiffet, procedere feliciter ad
defideratum finem, negotium quod tractaretur
pacis ; cujus & compos voti deinde factus eft.
Hæc ille loquebatur, & revera promotor erat
ardentiffimus Ecclefiafticæ concordiæ: adeo ut
fæpe de negotio tractans cum Patriarcha, &
Synodo, Patres illos vehementiffime oraret,
ut quæ fuarum effent cujufque partium in rem
ftudio communi conferre ne gravarentur. Res
interim noftras magnifaciens, ufus, inquam,
ceremoniafque nofri ritus dilaudans, & vene-
ratione palam profequens fumma: ita ut inter-
dum facrum faciente Patriarcha, nudato ipfe ca-
pite, cæteraque adhibita fignificatione infimæ
reverentiæ, fuis fecum comitibus affumptis in-
grederetur adyta & coram quocumque il-
fic reperto adfans Prefule, mimicas imul
cum eo legeret preces cum omni fervore re-

τω

[ocr errors]

μὲν τὰ πρῶτα ἐκεῖνον ἀσπάσαθαι, ἅμα δὲ ν δηλῶσαι τω κλῆσιν, ν ὡς τῆς εἰρης · ἐκε τόπως τζ Εκκλησιῶν ὀρέγοιτο και βάλοιτο τοῦτο καὶ ὁ Βασιλεὺς, ἐκ ἂν ἐν ἄλλῳ γενέθαι κάλλιον, ἢ αυτῶ γε τω Παπικω αξίαν και τέχοντος. Ταῦτα τὰ Γρηγορία διὰ Φρερίων διαμίωυσαμένες, δῆλον τν, ὡς ὁ μὲν Κρατῶν και δειλίαν τω πρὸς τὸν Κάραλον τὰ εἰρώην ἐζήτει, ὡς αυτῆς γε μὴ ἔσης μηδ' εἰς νουῦ φέρειν ἐκείνω πώποτε . οἱ δὲ περὶ τὸν Γρηγόριον δι αυτὸ τᾶτο τὸ τῆς εἰρης και λον καὶ τω τω Εκκλησιῶν ἕνωσιν μὴ δὲ γὰρ δίκαιον μηδ ̓ ὅλως εὔλογον, ἔθνη του αῦτα ἐπὶ μικροῖς τισι διαφέρεθαι, ἀλλ ̓ ἀποδούμμον τὰς αἰτίας τὸν αἰτιώμθμον ειρωνεύ ειν παρέχειν τοῖς ἀδελφοῖς, ἢ μίω ἐν τοῖς ἰδίοις ὀφφικίοις εἴτ ̓ δω προνομίοις ἔνθ ̓ ἑκά τερον, μὴ ὅπω διαφόρως ἔχειν καὶ ἀκηρύκτως ἀλλήλοις ἀπεχθάνεθαι, ἀρκεῖν τὸ ἀμφοτέροις τὰς ἐχθρὸς τὸ Σταυρᾶ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλειας ἢ ἀγαπητὸν ἀποχρώντως, φέροντας ὄνομα το Χριςε πρὸς ἐκείνας μάχεθαι, ὅπως καὶ τὸ νι κἂν ἐπαινετὸν, ἐ τὸ ἀποτυγχάνειν σωτήριον, ἔργῳ των προθυμίαν δείξασιν . Οὕτω μὲν δι . ὄν πρὸς ἀλλήλες ἔχοντες Βασιλεὺς & Γρηγόριος ὁ μὲν ἤταν εἰς τὸ πρόσω τω χειροτονίαν δεξό μήρος, Βασιλεὺς δὲ πολὺς μὗ ἐντεῦθεν τῇ Συνόδῳ ἐπέχων. καὶ τὸν Πατριάρχων θωπευτι κῶς ὑπερχόμμος, ὑποκλίνειν καὶ ἀνύειν τὸ απου διαζόμμον. Εἶναι δὲ νὶ ἄνδρα τῆς τὸν Πάπαν καὶ ἐπιθυμίας τῆς κρείττονιος. μετ' καὶ α πο λὺ καὶ καινσάντος τῇ Γρηγορία, τρέσβεις εκείνον καταλαμβάνεσι τὸ Βυζάντιον · καὶ οἱ πρέσβεις Φρέριοι, ὧν εἰς & Ιωάννης Παράφρων ὠνομασμένος πολίτης αρχιθον και ξωε τὸς τὰ ἐς γλῶσσαν έλλίωα δὴ καὶ ζήમે એ λος ω ὑπὲρ * * Εκκλησιῶν ἑνώσεως ὡς ἐκεῖνος λέγων παρίςα, ὥςε νὰ πολλάκις και τεύχεθαι ἑαυτὰ ἀυτίκα θάνατον νω μόνον τοροβαίη τὰ τῆς εἰρης., ὃ δὴ καὶ γίνεται σερον. Ταῦτ ̓ ἔλεγε, ο ταῖς ἀληθείας στους δαςὴς & τῆς εἰρώης θερμότατος, ώςε πολύ λάκις καὶ παραβάλλων Πατριάρχη τε καὶ τῇ Συν τόδῳ, κατελιπάρει καὶ ταύτίω ἐπέσπευδε τα μὲν καθ ̓ ἡμᾶς ἐκθειάζων ὡς ἐνίοτε καὶ ὅτε ὁ Πατριάρχης λειτεργείν, αυτὸν ἀποτιθέμυον των καλύπτραν, οὐ μίω δὲ ἀλλὰ καὶ τὰς μετ' αυτό συλλαμβάνονται, εἰσέρχεθαι τὰ δυτα Ο παρὰ τὸν τυχόντα Αρχιερέα σάμίνον, τὰς μυςικὰς συναναγινώσκειν εχάς μετὰ πάσης ἐνθουσιότητος . τοῖς μὲν ὅτι ἡ μετεροις ὅτω κοσμίως ο βλαβῶς προσεφέρε E πρὸς δ' Ιταλὲς ἀφορῶν, καλὸν εἶναι C ἀσφαλὲς ἔλεγεν αφεμένες τῆς προσθήκης εἰς σκάνδαλον προειμένης, τοῖς ἀδελφοῖς ὅπως εἰρωνεύειν Εἰ δ' δω καὶ αὐτὸς ἀπολογεμέ νους ἐπὶ τῇ προθήκη δίκαιον δέχεθαι, ως σε καὶ τοὺς μὲν λέγοντας ἐκ Πατρὸς ὑιοῦ τε, ὑμᾶς ἐκ Πατρὸς δὲ ὑιοῦ τὸ Πνεῦμα το Αγιον

D

20

[ocr errors]

2

[ocr errors]

2

[ocr errors]
[ocr errors]

8

[ocr errors]
[merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors]
[ocr errors]

καὶ

[ocr errors]

ἐκπορεύεθαι, παραπληκτίζειν, καὶ ἄμφω εἰς Α
Θεοῦ μυςήρια παρακύπτοντας . Εκείνος μὲν ταῦτ ̓
ἔλεγε, καὶ συσκιάζων τὸ ἐπὶ τις Συμβόλῳ τόλ
μημα· πρέσβις ὢν καὶ προύργου μᾶλλον
παντὸς τὸ πρεσβευόμιμον θέλων ἀνύττειν .
δὲ τῆς ̓Εκκλησίας, καλὸν μὲν ἔλεγον τίω εἰς
ριζω εἶναι, καὶ πῶς γὰρ οὐ; καὶ μᾶλλον
Εκκλησίαις τοιαύταις κεφαλῆς λόγον ἐχούσαις
λόγον ἐχούσαις
τοῖς ὁπουδήποτε τοῦ Εἰρωάρχου Χρισού μα
θηταῖς, πλίω μετ ̓ ἀσφαλείας καὶ οὐχ ὡς
τυχεν· εἶναι γὰρ τὸν κίνδυνον μέγαν τοῖς τὰ
ὀρθοῦ ὁπωσουῦ ἁμαρτάνουσι. καὶ τᾶτο οὐχ ἡμῖν
ἄρτι ξωέβη πεπράχθαι, ὡς καὶ αἰτίαν ἔχειν
τα τε καινοτομεῖν, ἃ ἐδεὶς πρότερον, καὶ τοῦ B
μὴ θέλειν μεταβάλλειν πάλιν, εἰς ὃ καὶ πρὶν
ἦμ. ἀλλ ̓ ἄνδρες μεγάλοι τὴν ἀρετὴν, να σου
φοὶ τὴν γνῶσιν περὶ τέτων λαλήσαντες, δέ
Ζωέχθησαν, ο δόξαν ἐκείνοις διέςησαν. Τὸ δὲ
καὶ εἰς πλέον τὴν ἔριν ἐκτείνεθαι το μετρία,
Στ' ἐκείνοις ἦν θελητὸν, καὶ τοῖς πλεονάζεσιν
ἀμαθὲς ἄλλως καὶ τολμηρὸν ὁ πλεονασμός
πλὴν τὸ καὶ ἡμᾶς τὴν προσήκω προφέρειν ὑ
μῖν, τότ' ἂν χώραν εἶχε, καὶ δικαίως ὀνειδι
ζοίμεθα, εἰ δυσσεβείας ὑμᾶς, ἢ ἀσεβείας τὸ
χείρισον, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐγραφόμεθα. ὡς
ὁμοίως ἢ ἡμῶν ἀσεβοιύτων διὰ τὴν προθή
διὰ τὴν προπή-
κω τὰ ὅμοια. ἐπεὶ δὲ τὴν ἐπὶ τῷ Συμβο-
λῳ προθήκων υποτρεπόμεθα, ὡς μὴ καλὸν
ἄλλως ὃν μηδ ̓ ἀσφαλὲς τὸ σκολον κατασφα-
λισμένοις ἐπιγχειρεῖν, κἂν ἐντὸς λέγοιεν το
ὀρθοῦ, ποῦ δίκαιον ἡμῖν προτείνειν τὰ ὅμοια,
Τις γὰρ ἡμῶν ἐτόλμησε πώποτε, οὕτως ὡς
λέγεις μετά προθήκης ὁμολογεῖν; καλὸν ἐν
συμφέρον τω εἰρήνω σε ασεύδοντα της Εκκλη
σιῶν οὕτω πειρᾶπαι σκυιςᾷν ταύτίω, σοφῶς
οι κονομουῦτα παρ Ιταλοῖς τὴν τοῦ σκανδάλου
ἀφαίρεσιν. κἂν ἡμεῖς ὤμων οἱ αιτιώμθμοι τοῦ
σκανδάλου, δικαίως ἡμῖν ἐπιπλήττοντα, ὡς
ἑτοίμοις οὖσι δέχεθαι τὴν ἐπίπληξιν . εἰ δὲ
παρ ̓ ἐκείνοις τὸ σκάνδαλον ἔβλασεν, ἀνάγκη
πνευματικὸν ὄντα ν πρεσβευτὴν τῆς εἰρης
ἐκείνοις ὠθεῖν πειρᾶσαι τὸ ἐπὶ τῇ καινοτο
μία του Συμβόλου ἁμάρτημα. Οὕτως ἔλεγον
οἱ τῆς Εκκλησίας, καὶ οὕτως εἶχον ὡς ἐδὲν
ἀκουσόμθμοι Βασιλέως εἰ προσάπτοι ἐν τού
τους, καὶ εἴ γε τὰ μέγιςα ἀπειλεῖ, ἀλλ ̓ ὁ
Βασιλεὺς ἅπαξ τοῦ τοιοῦδε σκοποῦ γενόμβρος,
οὐκ οἶδα ἢ θέλων ἢ καὶ προσβιαζόμθμος,
δὴ κακείνοις μὲν ὑποκρύπτετο, ἡμῖν δ' ένε
φάνιζε φόβους παραπλέκων καὶ πολέμους, καὶ
χεθησόμθμα αἵματα, ἀμεταθέτως εἶχε καν ὅτι
τις ἔλεγε.

C

• .

Edit. Ron.

ligionis . Et ille quidem erga homines no- pag.253. ftri ritus, ita pie, decoreque fe gerebat. Italos autem præfentes intuens, æquum & tutum ajebat effe, dimiffo eos, amotoque additionis ad Symbolum fcandalo, cuin Fratribus, quos viderent coram, Græcis conciliari, vera ita demum coalitura pace. Simul tamen admonebat nofiros, par effe ipfos quoque quas Latini allegarent additamenti Symbolo inferti excurationes non afpernari, fed potius, ut idoneas fatis accipere.Qui autem omni rejecta compofitione, invicta utrinque pertinacia; in concentione perfare vellent, vociferantes hinc qui dem ex Patre Filioque; illinc autem ex Patre per Filium procedere Spiritum San&tum, uullo jurgiorum fine, eos quicumque effent infanire pariter ajebat, & inverecundos fcrutatores my îteriorum Dei, ultra quam fas effet humanæ infirmitati curiofos in profunda Divinitatis immittere oculos. Hac ille ancipiti-ambas in partes oratione, minuere obumbrando, tegereque conabatur invidiam temere attentatæ additionis ad Symbolum ; pro fuo videlicet Legati, hoc eft fequeftri mediatorifque inter invicem adverfos, officio, ac munere; in quo fane fungendo fide optima, diligentiaque fumma verfabatur, nihil non experiens, nihil tanti ducens, quod pro fpe affequendi Legationis fuæ fcopi libenter pacifci recufaret. Ad ea porro Ecclefiæ noftræ Proceres in hunc mo dum refpondebant: Honeftam fane, at expetibilem pacem effe, quis hoc quidem neget? præfertim inter Ecclefias adeo confpicuas, quaque haud dubie Capitum inftar haberent æftimatione univerforum, qui ubivis terrarum degunt, pifcipulorum Chrifti Principis Pacis: verum Pacem iftam fecure, ac tuto, non autem quomodocumque conciliandam Magnum enim impendere periculum a recto in utramvis partem aberrantibus. Quod ad hanc conventionem mutari a_nobis vultis, non recens, aut nunc primum inftitui contigit a nobis, quibus ideo jure impingatur crimen, aut ufurpatæ audaci novitate rei, quam nemo prius attentaverit; aut obftinate recufationis eo redeundi, ubi antea eramus : fed virimagni virtute, doctrina fapientes, ifta multum inter fe tractata conftituerunt in hunc modum, & dogmatis fumma conftantia tenendi eis auctoritatem indiderunt. Quod autem inde fecutum eft, ut contentio in rixas immodicas erumperet; nec ipfi voluerunt, & culpa ejus omnis imperitis, & audacibus ultra fas hac in parte excedentibus imputanda eft.Cæterum quod querimini culpari vos a nobis ob additamentum Symboli, tunc querela hec locum baberet, & jufte id nobis exprobraretur, fi aliena, aut, quod pefmum, falfe, impiæque do&rind vos propter iftam additionem accufaremus.Tunc enim jure caufaremini nos dogmate per additionem indicato rejiciendo,iftud quod vobis falso impingeremus impietatis crimen vere confcifcere. Cum autem non dogma in additione reprehendamus: fed contendamus tantum univerfim, nec probabilis,nec fecuri exemplirem effe, immutari prælicenter ali quid, aut adjungi fcriptis prius editis,& cum fumma confideratione tum æterna firmitate ftabilitis, quantumcumque, quod mutatur, aut additur intra reci fines fiftat; eoque dumtaxat nomine veftram pag.254. iftam additionem reprobemus, quo jure in hoc quidem caufari poteftis paria nos in hoc genere peccare; cum a nemine, quod fciatur noftrum fando umquam fit auditum profeffionem Fidei cum ulla tali adjectione recitatam. Bonum igitur convenienfque fuerit, te conciliare pacem Ecclefiarum fyncero, quemadmodum præ te fers, Audio conancam potiffimum eo perveniendi viam infiftere que rectiffima ad fcopum iftum eft: nempe ut Italos pro tua & fapientia, & auctoritate gratiaque apud ipfos, fatagas adducere ad fcandalum amopendum: pofitum utique ab ipfis, utcumque id factum a nobis falfo criminentur. Nam fi penes nos Scandali objecti vere culpa refideret, merito nos objurgares, & patienter reprehenfionem exciperemus, quod fumus parati facere quoties erimus nobis confcii meruiffe reprehendi. Si vero fcandalum ab illis orium eft, oportet te cum fpiritualis fis, & tradiator Pacis amovere ab illis conari, crimen temere prafumpta novitatis in immutatione Symboli. Sic loquebantur Ecclefiæ Proceres & fic comparati erant, ut Imperatorem audituri non effent, quidquid circa hæc juberet, etiamfi gra

tem

.

Tom. I.

.

ως

p

D

Dd

viffima quæque minaretur. Perftabat ille tamen fixus irrevocabiliter in profecutione iftius cœpti, haud fcio an volens, an coactus; quod illis quidem abfcondebat; nobis autem indicabat, fermone perplexo præferens folicitudinem anxiam bellorum impendentium, plurimique fanguinis fundendi: quibus malis prævertendis, immutabiliter hærebat fixus in propofito negotii quod cœperat urgendi ; quidquid contra quivis allegaret.

CAPUT

Ut Imperator Ecclefiafticos

Uadam igitur die cum conveniffent apud A

Qaparatorem Patriarcha, antiftites, dr

ex Ciero quidam, inftantius iis, efficaciufque
Imperator de pacis negotio differuit, intexens,
ut folebat, orationi fua formidines atrocium
malorum, quæ vitandi ratio hæc una offerre.
tur. Adjungebat nihil effe periculi in affentien-
do Latinis quod cuperent, multis id rationibus
demonftrans; habebat enim qui talium ei argu-
mentorum copiam fuggererent, Auctores Itudio-
fos ejus pacis, Archidiaconum Meliteniotem
Protapoftolarium Georgium Cyprium ; & ter-
tium quamquam minus ardenter, fed fere di-
cis caufa, & fuperficiarie rem ejufmodi am-
plectentem) Rhetorem Ecclefiæ Holobolum,
Proferebat ergo e penų ab iis Hiftoriæ de-
prompta memoria veteris exempla; maxime
illud Imperatoris Joannis Ducæ, & Antiftitum
qui tunc erant, fimul cum Patriarcha Manuele:
ut confenferint, promiferintque miffis etiam
Epifcopis, qui in hæc pacifcerentur : cQm-
municaturos fe Latinis in facra Liturgia, &
Papæ mentionem in ea facturos, fi modo ille

abftineret ab auxilio jurandis Latinis,qui Ur

bem obtinebant. Ad cujus rei fidem Codex
Ecclefiæ, in quo ea prafcripta erant, prola-
tus in medium eft. Circa id vero factum diffe
rebat Imperator comparans ftatum rerum qui
tunc erat, cum præfenti, Proferebat etiam
prafcriptas, & chirographo munitas, de hoc
fententias Præfulum illius temporis, quas ratas
haberi, & ut proprias cenferi ab ipfis, qui

[ocr errors]
[ocr errors]

nunc eodem effent loco, debere contendebat : Edit. Rom,,, in iis confiderari jubens; ut Patres illi omnino abftinuerint ab arguendis Italis impietatis, pag. 255. *, aut hærefeos propter additionem in Symbolo ", attentatam: quam tolli folum a Symbolo petebant, indulgentes ut in cæteris & habe,, retur, & quemadmodum cætera legeretur. Commemorabat deinde diftincte perfequens maxima quæque myfteria, in quibus Græci communicare Latinis non dubitarent, aut vel minimum cunctarentur: iidemque præfeferrent tranfitionem ipforum ad noftros ritus, fimile quidpiam effe : ac fi quis linguam cum lingua commutet, & Grace prius locutus, Latino deinceps uti fermone malit, aut e converfo. Quid porro habet Canonibus adverfum prolatio nominis Papæ publice in Ecclefia pronunciati? utique cùm multos qui Papæ non funt, mos obtinuerit, & ex ufu inducta neceffitas, impertiendi tali ge3, nere communionis, nominatim exprimenda illos dum præfentes in Ecclefiæ conventu adfunt celebrante Sacerdote, ac Trinitatis ,, gratiam omnibus dante communiter . Fra,, trem autem illum, & primum vocare mis

[ocr errors]

39

[ocr errors]
[ocr errors]

"

[ocr errors]

nus habet offenfionis: cum Patrem Abra

ham vocet in flamma Dives tantum ab illo diftans moribus, quantum chaos illud magnum inter ipfos interpofitum demonftrabat. Si autem, & provocationem demus, periculum fcilicet eft, ne quis tam vafto, & infefto mari litem illuc fecuturus naviget? Hæc & ejus generis alia differente Imperatore, Patriarcha præfens, ubi aliquamdiu fruftra expectavit, ut Chartophylax, cui ut

[ocr errors]
[ocr errors]

Β

XII
urferit ad Pacem.

you

Μιας γοιώ σαυρόντων περὶ τὸν Βασιλέα

τότε Πατριάρχου καὶ τω Αρχιερέων, καί τινων ἐκ τοῦ Κλήρου, εμβριθέςερον σφίοι περί της προκειμένων ὁ Κρατών διελέγε το. συνείρων μὲν καὶ πὺς φόβους συνήθως οὐ με δὲ, ἀλλ' ἐ δὲ πάμπαν ἐπισφαλὲς ἐ δείκνυ τὸ γενησόμθμον. Εἶχε δ καὶ τοὺς ὑποβάλλοντας, τὸν ἀμφὶ τὸν Αρχιδιάκονον λέγω Μελιτωιώτα, τὸν ἀμφὶ τὸν Πρωταποςο λάριον Γεώργιον τὸν Κύπριον ἢ καὶ τείτοι, εἰ Ε μὴ ὅτως ὡς πάτους, ἀλλ ̓ ὅων ἀφωσιωμέ νως καὶ ἐπιπολαίως, τον ρήτορα της Εκκλησίας Ολόβολον . καί γε λαμβάνων καὶ ἀπ' ἐκείνων τὰς τῆς ἱσοριῶν συνάρσεις, προσβάλλετο μέρ τὸν Δέκα Ιωάνντων, καὶ Βασιλέα, καὶ τὰς ἀμφ ἐκεῖνον Αρχιερεῖς, καὶ τὸν Πατριάρχω σφών Μανουήλ, ὅπως ἐνεδίδου ἀπελθόντας Αρχιε ρεῖς λειτουργεῖν τε καὶ μνημονεύειν, εἰ μόνον ο Πάπας τῆς πρὸς τοὺς ἐν τῇ πόλει βοηθεί ως ἀπόχοιτο. καὶ ἅμα μὲν τὰ κωδίκιον τῆς Εκκλησίας εἰς πίσιν προσκομίζετο, ἅμα δὲ καὶ της Βασιλεί τα τότε καὶ ναῦ πράγματα σώμα κρίνετο, προβάλλετο δὲ καὶ τὰς κατ' ἐκεῖνον ὡς δήθεν σφῶν γραφάς, πως μὴ κατηγορου τις ὅλως ἀσεβείας τους Ιταλούς, ἠξίσω παρ ραιροιώτας των προθήκες του Συμβόλου π ταῖς λοιποῖς γραφαῖς, ἀνάγραπτον έχοντας συνδιιέρας τοῖς πεφρασμένοις ἀναγινώσκοντας. πρότεινε δὲ καὶ ἐφ' ὅσοις των μεγίσων μυσή είων οὐ Κατέλλονται Γραικοί κοινωνεῖν Ιτα λοῖς, ἐδ ̓ ὅπως του, αλλά κ τ ἐκείνων πρὸς τοὺς ἡμετέρους μετάβασιν, ὁμοίαν είναι το γλώσσας γλώσσης ἤμειβον, Ελλίωικ σφετέρας • Τίνα δ' ἔχειν ἀντικανονίαν ἡ ἐπ Εκκλησίας ἀναφορὰ τοῦ ὀνόματος, ὅπου γε ε μή Πάπας μὴ Πάπας ὄντας τὰς ἄλλες, ἀνάγκη μετέχειν τοίασδε της κοινωνίας τοῖς Εκκλησιάζουσιν συ τιςαμένους, λειτεργονῶτος τὸ ἱερέως, να πω τῆς Τριάδος χάριν πᾶσι διδόντος κοινῶς ; Α. δελφὸν δὲ καλεῖν καὶ πρῶτον ἐκεῖνον, μέσων αἰτία, ὅπου καὶ Πατέρα τὸν Ἀβραὰμ ἐπάλει ὁ ἐν τῇ φλογὶ πλούσιος, τόσον ἀπέχων τοὺς τρόπους, ὅσον καὶ τὸ μέσον ἐκείνων χάσμα τῆς ἐκείνων διαςάσεως των μαρτύριον. Ε' Α διδοῖμῳ καὶ ἐκκλητον, χολῇ ειναι εστω τέ μνοντα θάλασσαν εξω δικαίων αμφισβητεῖν Ταῦτα καὶ ταῦτα τοῦ Βασιλέως λίγου ὁ Πατριάρχης παρῶν ἐκεῖσε καὶ να πισὰ φέρων της Χαρτοφύλακι ως ανα τίκα ἐλέγξοντι, ἐκ τῆς ἀπ' ἐκείνα βίας κα

[ocr errors]

D

τος

[ocr errors]

ἐν

τῆς

fermon

fundendi

urgendi

and

ιερέων.

λέγε

πως

λές

υπο

ποσο

Συμε

σίας

ήνων

ἀκεσίως ἀφορισμὸν ἐπιτίθησιν ἱςαμένῳ, ἐφ' Α
κατ ̓ ἀνάγκίω εἴποι τὰ εἰς κρίσιν ἰδίων που
εὶ τῇ Ιταλῶν. ὁ δ ̓ ευχεθεὶς ἀμφοτέρωνα
ἔνθεν μὲν τῷ τὸ Βασιλέως φόβῳ, ἐκεῖθεν δὲ
τῇ τῇ ἀφορισμοῦ λαβείᾳ, μέσος ἐναπολέ-
λειπτο, καί γε ώμολόγει τὸ πάθος, ὡς δυοῖν
χρήμναται ἀμφοτέρων φόβου καὶ συλαβείας, καὶ
ὅτι τὰ τοῦ Πνεύματος προτιμητέα, ἢ τὰ τοῦ
σώματος. Τότε διαιρῶν ἔλεγον, ὡς οἱ μὲν ἐ-
πί τινι καὶ εἰσὶ καὶ λέγονται, οἱ δὲ οὔτ ̓ εἰσὶν,
ἔτε λέγονται, οἱ δὲ λέγονται μὲν, εκ εἰσὶ δὲ,
οἱ δ ̓ ἀνάπαλίν εἰσι μέν, οὐ λέγονται δὲ. ἐν
τέτοις τακτέον καὶ Ιταλοὺς μὴ λεγομένους μὲν,
ἀλλ ̓ ὄντας ενόχους αἱρέσει. τοῦτο τὸν μὲν Πα-
τριάρχων ἐθάρρωνε πλέον, Βασιλεῖ δὲ δεινὸν
ἔδοξε καὶ βαρύ. λύον δ' αιψηρὴν ἀγορὴν ἀν-
τίκα, μὴ οἷός θ ̓ ὑπενεγκεῖν τοὺς λόγους. ἀ-
νασεσόβηται γὰρ ἐντεῦθεν ἡ θύρα τῷ Βασι-
λεῖ, καὶ οὐκ εἶχω ὅτι καὶ λέξει, ὡς ὑπ ̓ ἀνάγ
κης ἀληθεύειν δοκοιῦτος. ἀλλ ̓ οἱ ἀμφὶ τὸν
Αρχιδιάκονόν τε καὶ τὸν Πρωταποςολάριον δί-
κω σφηκῶν ὁρμήσαντες ἐνοδίων, ἐπεῖχον σερ
λογίῳ καὶ
ῥῶς τῷ Βέκκῳ ὡς κακῶς κρίνοντι, λογίῳ καὶ
ταῦτα γε ἔντι, καὶ ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς δοκουν

τι φρονειν.

erudito, & in id argumentum parato fidebat pro Latinis dicta extemplo refelleret, intelligens eum, ne quod promiferat, facere auderet, Imperatoris contrarium palam fenfum, ftudiumque demonftrantis, verecundia conftringi tandem invitus licet in neceffarium confilium trahitur imperandi ei iub anathematis, fi recufet, incurrendi pœna, ut quid judicaret de Italis proferret. Hoc imperio perturbatus Veccus eft, inter hinc quidem haud molliter urgentem præfentis Augufti metum, inde autem contra stimulantem confcifcendi anathematis fcrupulum medius in arcto deprehenfus. Itaque hujus ipfius confeffione anguftiæ orationem ingreffus ei exordio fubjecit fefe cum hinc a fæculari poteftate cujus vis in corpus eft; inde a fpiritalì quæ in animam valet, in diverfa propellatur ; potius animæ confulere velle, quam corpori : tum ufus partitione fic dixit: Quid um & funt,dic nturHeretici : nonnulli neque funt, neque dicuntur : Alii dicuntur quidem, fed non funt. Poftremo aliqui vice verfa funt, licet non dicantur, tales. In banc ultimam claffem redigendos puto Italos: quippe qui cum bærefeos non dicantur rei, revera tamen eo crimine tenentur. Ea libera vox magnam adjecit Patriarchæ confidentiam; perculitque eadem Imperatorem, qui non leviter indignans fic obductum confiliis fuis oftium, conventum fubito abrupit; cum non haberet in promptu quid reponeret inopinato dicto, quid reponeret inopinato difto, cui neceffitas Edit. Rom. ipfa illa, qua fuerat expreffum, veracitatis au&toritatem adjungeret. Verum Archidiaconus, & Protapoftolarius inftar irritatorum in trivio crabronum coorti acriter in Veccum, in os illi

Β

β

vehementer obfiftebant, ut male iniqueque judicanti, quamvis cætera fapiens effet, & præftare multis doctrina videretur.

pag.256.

[merged small][ocr errors]

Η

CAPUT XIII

Ut Joannes Chumnus accufaverit Chartophylacem Veccum.

D

Μέρα παρῆλθεν ἐκείνη, καὶ ὁ Χαρτοφύ- C λαξ τῷ Βασιλεῖ ἀπεχθάνετο, αἰτίας ἐργολαβουῦτι τα βλάψαι. καὶ δὲ ὑπερβολὴν ὀργῆς τὸν Χοῦμνον προςησάμμος Ιωάννα, ὡς παραπρεσβευτὴν ἐκείνου διώκοντος ἔκριναν. εἰσάγει τε τὴν κατηγορίαν ὁ Χοῦμνος ἐπὶ Συνόδου, καὶ ὁ κατηγορέμβυος τὴν ὑπόθεσιν παρεγράφετο, καὶ τὴν κατηγορίαν ὡς ὑπερήμε ρον παρεκρούετο . κατηγορίαν λέγων ταύτίω μόνου τοῦ Βασιλέως, αυτὸν δ ̓ οὐχ οἷον τε εἶκαι μετὰ Δεασότου κρίνεθαι. ταῦτ ̓ ἔλεγον ἐπὶ Συνόδου ςαθεὶς ἐπ ̓ αυτοῦ τοῦ τόπου ου τὸ πρότερον εκαθέζετο. το Χέμνου μέσον ἱςαμένου καὶ κατηγορουῦτος, τὸ δὲ συγκλητικών ἀρχόντων, το μεγάλου Λογοθέτου το Ακροπο λίτου, το Λογοθέτου της οικειακῶν τῇ Ιαζο πούλου, καὶ ἄλλων συνεδριαζόντων τῇ Συνόδῳ, καὶ θελόντων κρίνειν ὡς ἐκ προσώπου το Βασιλέως πεμφθέντων. Τότε τοίνωυ οἱ μὲν Αρ χιερεῖς παρητοιοῦτο τὴν κρίσιν, μὴ ἔχειν κρίνειν λέγοντες Κληρικὸν Πατριάρχου, εἰ μὴ αυτὸς ἐπιτρέψοιον. ὁ δὲ Πατριάρχης οὐ δ ̓ ὅλως ἐδίδου, ἀλλ ̓ ἅπαξ εὑρὼν συνεργὸν, ὑπερμαχεῖν ἤθελεν . ἀπραξία δ ̓ ἐντεῦθεν και τηκολούθει καὶ Σωωόδῳ καὶ Αρχουσιν, ὡς εἰπεῖν τὸν μέγαν Λογοθέτω, τότε καταφε ρόμβυον της Συνόδου, ὡς ἀπὸ ῥινὸς ἕλκει ὁ Χαρτοφύλαξ τὴν Σωύοδον, καὶ τί ποιητέον οἶδα . Οὕτως ἀποκρουσθέντες ο

ουκ

Tom. I.

ως

I

N hunc modum tranfacta eo die res infixum Imperatoris animo reliquit gravis in Veccum indignationis aculeum, quo ille ftimulante caufas nocendi quærens, co iræ vehementia elatus elt, ut appofito ei accufatore, Joanne Chumno, dicam male obitæ Legationis impegerit. Detulit autem Chumnus ad Synodum id crimen. Contra quod Veccus præfcribens exceptione falfi; etiam delationem ipfam ut feram, & intempestivam rejiciendam contendebat: addens, Satis apparere, non Chumni accufationem tam fed Imperatoris effe : fibi autem baud tantum fuppetere virium, opunue, ut litigare cum Domino auderet: Hæc apud Synodum locutus eft, perfiftens in ipfo loco, ubi prius federat: Chumno, qui accufabat, in medio ftante . Intererant Synodo ab Imperatore miffi Senatorii Magiftratus, Acropolita magnus Logotheta, & Jarropulus Logotheta domefticorum,aliique nonnulli confidentes, una cum Patribus. Hi porro Imperatoris caufa magnopere nitebantur, ut delatio_acciperetur, & judicium fieret. Verum id Epifcopi recufabant: nefas effe dicentes Clericum Patriarchæ judicari, nifi ipfo permittente. Patriarcha vero id fefe permiffu rum palam negabat. Nactus enim femel, ad quod optabat adjutorem, eum omni fibi ope ac contentione tueri decreverat. Hic nodus negotio injectus, cum Patres Synodi, tum quos dixi Magiftratus, ignaros quid agerent te'nebat. Ut tandem exfurgens, Synodoque excedens. Magnus Logotheta diceret: Char tophylax Synodum fibi obnoxiam nafo quo vult trahit. Unde cum hic nobis non fatis confet quid facere oporteat ; id quafituri alibi, recedimus. Ita repulfi redierunt ad Imperatorem & quæ contigerant narrarunt. At Chartophylax apud fe confiderans quo ftatu res Dd ij

« IndietroContinua »