Edit. Rom. norum quotidie mifericordiam expedio, Tamen Α της και συνοχῆς ἔλεγον, εἰ αυτὸν μὲν ἐγὼ ἰδιώ

pag. 194.

pag. 195.

:

bene habent que contigerunt pulchra bæc, in-
quam, per me funto fuus ei Patriarcha bene
precetur,& cum benedictione comprobet que
ab illo fiunt . In his, græco benedictionis voca-
bulo, quod ipfum nomen erat Eulogiæ fororis
Imperatoris illa ipfa mulier defignabatur
cui erat Arfenius peculiariter infenfus, quod
ipfam maxime fciret fuiffe Fratri auctorem eo-
rum, quæ crudeliter & impie in Puerum Joan-
nem attentaverat. Ut autem explicatæ litteræ
funt, velut mox ipfi legendæ, Arfenius cum
alicunde præfenfiffet quid in iis effet fcriptum,
vehementi nifu fefe contorquens ac retrahens
auditionem averfatus omnino eft ; & cum legi
nihilominus cœptum effet, celerrime receffit ne
audiret. Sed qui aderant curfu infecuti fugien-
tem, vix tandem comprehenfum (currebat e-
nim velocius quam ab illa aetate gravitateque Β
expectari potuiffet ) retraxerunt invitiffimum
ad aufcultanda quæ ex fcripto clara voce profe-
rebantur. At ille appendicibus Galeri ad aures
ambas utraque manu valide appreffis, fonum
leftionis fruftra pronunciatæ, non accepit,
Denique graviffimum fignificans animi ango-
rem, calum terramque voce maximna teftes ad-
hibuit eorum quæ pateretur. Et non folum ad
ea quæ ipfi denunciabantur non attendit; fed
neque qui eum alloquebantur audiviffent omni-
no ab eo quidquam de negotio propofito, quod
ad Synodum referrent, nifi eum expedire fe ab
ipfis fummopere conantem vi majori utique tene-
rent ; & graves intentarent a Deo minas fi
perfifteret in contumacia, Tandem fummis co-
natibus refponfum exprimere qualecunque fata-
gentium, vifus cedere: En, inquit, ut bene Pa-
Ο
triarchatum gefimus, necem Imperatori machi-
nantes! cui videlicet etiam projecti e rebus huma
nis in boc extremum deferte infule, Deum pro-
pitiari non ceffamus, obfecrantes ut ejus animæ
bene confulens mifereatur ; utcunque ille fame ac
fti nos, velut morte damnatos, in hac folitudi-
ne interficiat. Hæc & ejufmodi alia fummo do-
lore atque amaritudine animi profatus, multa
fimul Imperatori, fimul in Thronum intrufo ex-
probrans, aut potius imprecans, dimifit ad fe
miffos. Nos autem illo iterum poftridie conven-

& omni eo quod fperari potuit effecto, e
portu confeftim folvimus, & valido ingruen-
te borea in occiduam Infulæ oram, fatius du-
ximus navigare, protegentibus montibus; at
vehemens coorta procella eft, intumuitque
commotum amplius mare. Quare navim ægre
applicuimus ad locum Galenolimena nuncupa- D
tum, quafi Portum Serenum diceres. Accolæ
lingua vulgari, corrupto vetere vocabulo Ga-
lilolimen appellant, Magniş ibi periculis fumus
exerciti, in panam, opinor, non petite &
acceptæ a Patriarcha in digreffu benedictionis,
quod facere unufquifque fingillatim voluerat,
ut poftea in mali fenfu fero pœnitentes invi-
cem fatebantur: fed verente pro fe
quoque
ne id fibi crimini verteretur, pariter id omnes
neglexerunt facere. Nam nocte media terræ
motus incidit gravis, & abruptus mons immi-

nens ac fuperne precipitatus in mare, illud

coegit in terram late vicinam inundare, tan-
to fu ac tumultu, ut qui fabamus in litro-
re nos continuo demergendos crederemus
Cæterum ærumnofiffimo inde curfu trans-

fretantes, agre Conftantinopolim tenuimus
fextadecima die menus Augufi, & primum

adico Patriarcha, ubi quæ contigerant re-
tulimus quam potuimus ardentiffime illum
oravimus, ut pro ea qua valeret apud Impe-
ratorem auξtoritate gratiaque, nobis adeffer
quæ acta erant renunciantibus; ac fi quid
neceffario dicerenius quod Augufti animum
pungeret, deliniret ipfe præfens qua vale-

bat arte atque ut cuncta boni confuleret,

E

Ε

τίω ὄντα τῆς Βασιλείας ἐπέβησα, ἐμὲ δ ̓ ἐ-
κεῖνος Πατριάρχων ούρων, ο καλαῖς αἰτίαις
κτίμωσε ; ὲ τοῦ γε κάθημαι ἐπ' ἀκρωρείας
ταυτησί
ὡσεί τις ατίμητος μετανάςης, τὸν
παρὰ τὸ Χρισιανών καθεκάςην ἐπεκδεχόμε

νος ἔλεον ὅμως καλὰ τὰ συμβάντα, καλὰ

ταῦτα, καὶ ὁ φατριάρχης αυτό ευλογείτω, στην τῇ συλογίᾳ τακείνῳ πραττόμμα . ἐδήλου δ' ὁ λόγος, τὴν αυταδελφὴν τὸ Βασιλέως, ᾗ δὴ κακῶς εἶχεν ἐκεῖνος, ὡς τὰ και τα παιδὸς Ιωάννα συμβελευσάση της Βασιλεί ὡς δ' άνεια τύσετο καὶ τὸ γράμμα ὑπαναγνωπησόμθυον εκείνος γνὸς ἔκποθεν τὸ ἐκεῖ ἐμφερόμβον, που λὺς ἦν ἀντιβαίνων, καὶ ἀντισπῶν μὴ ἀκέσιν ὅλως, καὶ προσαπεχώρει ταχέως ὑπαραγόνωσ κομένες ὡς μὴ ἀκώσεις . κακείνων ἐπικαταλαμβανόντων αποδιδράσκοντα, παρὰ τὸ καθῆκον κινεμένοις καὶ ταχέσι ποσὶ, ἐπέβυε τὰ ὦτα τοῖς παρηρτημένοις τῆς καλύπτρας ἑκατέρωθεν τ ὄντων ωτίοις, ὡς μηδ' ἐπαίειν ἀναγινωσκο μένα το γράμματος · τέλος δυσθυμήσας έρας νόν τε σε κ γῆν ἐπεμαρτύρετο μεγίς μεγίς φωνῇ ὧν δὴ καὶ πάχοι, καὶ μὴ μόνον οἷς εἶπον οἱ. κατειπόντες, ἠξία προσέχειν, ἀλλὰ καὶ ἀγω τήκεον ἂν παρ' αυτέ εἴπερ ανέφερον ὅλως προση ξίς σκοπεῖν εἰ μὴ ἐπείχοντο εμβριθώς, ε μὴ καὶ μεγάλως ἀπειλοῦτο κολάζεσθαι προς Θεοῦ, ἐπιχειροιώτες ὅλως . Καὶ ὡς καλῶς ἂν, ἔλεγεν, ἠρχιερατούσαμ, φόνον τῷ Βα σιλεῖ σωφαίνοντες ; οἱ δὴ καὶ ἐν ἐχατιά ταύ τη παραῤῥιφθέντες, Θεὸν εἰς καλὸν ἐπειλής φθαι τῆς ἐκείνα ψυχῆς ἱκετούομα· κἂν ἐκεῖ νος λιμῷ καὶ δίψει ἐπ ̓ ἐρημίας, ὡς καταδί κες απόλυσι. Ταῦτα καὶ τοιαῦθ ̓ ἕτερα εν οδύ τῇ ψυχῆς καὶ πικρίᾳ ἐξενεγκών πικρίᾳ ἐξενεγκών, τὰ μὲν ἀφ τῷ Βασιλεῖ, τὰ δὲ καὶ τῷ ἐς τὸν θρόνον και τας άντι προσονειδίσας, ἢ καὶ ἐποικτησάμενος μᾶλλον, ἀπέπεμπεν . ἡμεῖς δὲ καὶ αὖθις τῆς ἐπελθούσης ἡμέρας προσελθόντες, κ ὅσον ἦν τὰ προσανακείμενα ἐκτελέσαντες φωρμέμου το λιμένος αυτίκα, καὶ τὸ βορές λαμπρο καταβαίνοντος διὰ τῇ κατὰ δύσιν τῆς νήσου μερῶν, ἀνεκτότερον ἡγέμεθα πλέον ἐπισκε πομένες τοῖς ὄρεσιν. ἀλλὰ μᾶλλον ὁ Κλύδων μέγισος ἐπηγείρετο, καὶ ὤδινον ἡ θάλασσα πλέον, καὶ της Γαληνολιμένι μόλις προχόντες τω νατῶ, ὅ δὴ καὶ Γαληνολεμίων ἰδιωτικῶς οἱ ἐπιχώριοι παραφθείροντες λέγεσι γάλοις ἐκεῖσε φοβεροῖς ἐνετύχομα εἴσπραξιν εἴσπραξιν οἶμαι της με μετ' ευλογίας ἀπολυθῆναι τὸ Πατριάρχες. ὃ δὴ καὶ ἤθελε μὲν αλήλες μεταμελόμβροι · ὅμως δὲ τῶν ἐντεῦ ἕκασος ανα μέρος, ὡς ὕτερον ὡμολόγων πρὸς θα κατηγορίαν ὑφορώμλύοι, κατημέλουν να κτὸς δὲ μέσης σεισμὸς ἐπεισπίπτει βαρὺς καὶ τὸ ὄρος πρασπὲν καὶ πεσὸν εἰς θάλασ σαν 3 τὸν ἐκεῖσε τόπον κατέκλυσε δόκκα σίν τε καὶ ἡμᾶς κατακλύπτεται παρέχει κατ' αἰγιαλόν μένοντας ἀλλὰ μόλις πολλα

τα

$ με > κατ

2

eoque mox fucceffu cum Imperatore egimus
ut ille placatus Arfenio, acceptaque defen-
fione ipfius ultro fignificaret : credere fe
fi quid de conjuratione in vitam fuam facta
cognoviffet Arfenius conaturum eum fuiffe con-
juratos a nefario cœpto avertere; filuiffeque
fi quid horum novit ab iis indicandis reli-

gione cohibitum quadam ; quod fuam forte
perfonam decere non putaret irritare Principem
in fubditos, horum in ipfum machinationibus
illi manifeftandis. Præterea fimul audivit a no-
bis egeftatem miferiamq; qua ille in exilio con-
Alictabatur, adeo motus in mifericordiam eft,
ut ftatim juberet trecentos ei nummos annuos
ad fui fuorunique victum affignari; affrmaret-
que in excufationem fuam, juramento etiam in-
fuiffe, fi fperaffet induci cum poffe ad iftam a
terpofito, fe prius decreturum ipfi eam fummam
fe penfionem acceptandam. Sed cum fuperfti-
tione ipfum quadam abhorrere a communione
fcrupulofum fenem offenderet non aufum. ac
quacunque fecum intelligeret, ingerere quod
ne nunc quidem velle moleftiam faceffere infr-
mæ hominis confcientia ideoque metuentem
ne recufaret neceffarium fubfidium fi fuo ip
fi nomine offerretur confentire fe ut id

τη θαλάσση προς αλαιπωρήσαντος, τῆς Κων- A daret operam. Fecit cumulate quod petiimus:
ταντίνου ἐπέβημα, μηνὸς ἐξκαιδεκάτη Ποσει
διῶνος, – τι Πατριαρχοῦτι πρότερον παρό
σελθόντες, καὶ τὸ πᾶν ἀναγγελωτος, θερα
μίω ἀξίωσιν οἷον, ἠξιέμεθα παρ' ἐκείνα, πᾶν
λυπηρὸν τῆς ἀπαγγελίας υπεξελέθαι πρός
Βασιλέα λέγοντας καὶ εἴτε λέλεκας. έτω δ'
οικονόμηται τὰ τότε πρὸς Βασιλέα
ὡς τ ̓ ἀ
κέσαντα αγνῶναι μὲν τὰ ὑπολογίαν ότι
καὶ εἰκὸς ἀκέσαντα ἐπιχεῖν ἐκείνες, μὴ θέλον
τα δὲ τὰς καθ ̓ ἡμῶν ἐμφανίζειν, σιγᾷν . δεν
νὸν δὲ καὶ τὸ κακοπαθεῖν ἐκεῖνον ἡγήσαθαι. ὡς
છે.
τ' αυτίκ' ἐπιτάξαι, διακοσίοις ετησίοις νομίσ
μασιν ἐκεῖνον τε καὶ τὰς περὶ ἐκεῖνον καικανών .
ὑπεραπολογέμμον καὶ μεθ ̓ ὅρκα, ὡς καὶ πρότε
ρον επιτάξει ἔτω, καὶ ὡς παρ ἐκεῖνον μὴ θέλον
τα δέχεται, τὸ μὴ διδόπαι ω . τέως δὲ καὶ
αὖθις δεδιότα μὴ ὅπως δέχοιτο, προσανατιθέ-
και τη Διασόινῃ τω χορηγίαν, ἐφ ̓ ᾧ αυτὸν μὲν
ἀποςεῖλαι καὶ αὖθις φίλες ἐκείνῳ νομιζομένως και
τά τινα τὰ ἀπ ̓ αυτᾶ παραμυθίων τ ε αμέ.
VELOD τίω δὲ Δέσποιναν μετ' ἐκείνων πέμπειν
ὡς ἀφ' ἑαυτῆς τα νομίσματα. ὃ δὴ καὶ μετ' ἐ πο
λὺ πέπρακται. καὶ ἀποςέλλονται ὁ τῆς Ἐκκλη-
σίας Υπομνηματογράφος Γεμισὸς • Ba-
σιλικό Κλήρος Λαμπαδάριος ὁ Οἰναιώτης,
τρίτος ὁ τῆς Ιερᾶς Ιερομόναχος Μάρκος
δρες ἐκ παλαιό φίλοι ἐκείνῳ τὰ μάλιςα
οἷς δὴ καὶ παρὰ τῆς Δεσποίνης τὰ εἰς χρείαν συ
ναποςέλλοντο. το μὲν διυ Βασιλεῖ ἐκ μ ἐς τὸ
σετον τὰ τῆς σπουδῆς, ἀλλὰ καὶ τὸ πλέον
πεζήτει, μᾶλλον δὲ καὶ ὦ χάριν ταῦτ ̓ ἐπράττε
το. τὸ δ ̓ αὖ ἄρα ὅσον ἐν απεδῇ ἐκείνω τι ἀνυ
πιώαι, τόσον ἐν ἀπορίᾳ τὰ πῶς ἂν ἀνυπείν,
καὶ παρὰ τίνος .

.

το

Augufæ imputetur. Denique velle fe mitti ad eum aliquos ex Amicis ejus ad quamdam calamitofi fenis confolationem & recreationem, & iis deferendos ad ipfum tradi trecentos illos nummos tamquam donatos ab Augufta, cum certa promiffione redituræ quotannis ab eadem manu paris fummæ . Id quod non multo poft ita factum eft. Delegati edr-Cnim ad Arfenium funt Ecclefiæ Commentarienfis Gemiftus, cumque hoc Regii Cleri Lampadarius Oenæota, & tertius Monafterii Hiera dicti Monachus Marcus, viri omnes ipfi olim cariffimi: qui & memoratum ipfi ab Augufta fubfidium apportarunt. Quæ cum altius reputo, fufpicor equidem, non hoc tantum in fenem parum fibi æquum ftudium ex fola tum miferatione Imperatori natum effe, homini utique minime fimplici, aut unum & cuivis Edit. Rom. obvium fpectare in iis quæ ageret folito, quare Pag. 196. puto illum plus in eo vidiffe, atque hoc facto quo dudum tendebat, fcopum abfolu tanto folertius cogitabat quanam

προσε

Auduiffe munire ac complanare fibi viam ad antiquum
tionis impetrandæ : quam rem quanto vehementius cupiebat,
optime ratione, & a quo facilius honeftiufque confequeretur.

Ut modos quafierit Imperator fue abfolutionis impetrandæ, & a quo?

Θελο μὲν ὄω τίω τα δεσμά λύσιν γινέ-D Cirationum porro ejus fumma in id con

,

2

θαι παρά τε το Πατριάρχε καὶ πάν
σης της Συνόδου
τὸν δὲ λύσαντα ὑφωρα-
· μὴ καὶ δόξοι ἄλυτα λύων ἐκ τῆ πρὸς ἐ-
κεῖνον τὸν λαὸν ὀλιγώρως ἔχειν. Τότο μὲν
τὸ μὴ ἐπ ̓ ἐκείνῳ πληροφορείται,
un
τατο δὲ
τὴν ἐμφαινομένω το Θρόνο μετάθεσιν. ὁ
ἐννοίας τοιαύτας υποβάλλων τῷ Βασιλεῖ ὁ
δηλωθείς Γαλησίου ἦν Ιωσήφ ὃς
τόσον ὑπερεπάθει τα Αρσενία ὅσον
τῷ Γερμανῷ ἀπεχθάνετο σχὰ τὴν ἐκ Θρόνο τα
πεινᾶ εἰς τὸν ὑπέρτατον ἐπιπήδησιν. τῷ τοι,
καὶ ἐχίζετο μὲν ἐκεῖνος, ὑπέτεινε δὲ καὶ την
Βασιλεῖ ὁ καλὰς ἐννοίας περὶ ἐκείνω, ὡς
λύσοντος, ἂν γι – λύοι. ἔτε γὰρ ἱκανὸν εἶναι
τέτο παρὰ Θεῷ καὶ αὐταρκες, ἔτ ̓ ἀκατάγνω-

Tom. I.

ως

ferebatur, curandum exiftimaret folvi
fefe ab anathematis vinculo per Patriarcham &

per Synodum. De Patriarcha verebatur ne pa-
rum eo exorando proficeret:ipfo libenter quidem
affenfuro; fed quoniam exigua ejus apud popu-
lum & gratia erat & auctoritas, timendum vide-
retur ne invidia auctoris actum infirmaret : &
talem abfolutionem pro nulla plerique irritaque
haberent, tamquam latam ab homine cujus au-
&toritati parum fiderent, & de quo an legitime
promotus effet, propter vetitam Canonibus de
Throno in Thronum translationem, ambigere-
tur. Au&tor & fuggeftor hujufmodi folicitudinum
Augufto fuit fupra memoratus Jofeph Galefii
Præfectus,non tam ille quidem in hoc miferatio-
minime diffimulato adverfus Germanum odio
ne in Arfenium quadam motus, quam indulgens
quem palam culpabat, quafi e Sede humi-
liori in fupremam faltu ambitiofo
nec per
facras Leges conceffo, tranfcendiffet. unde
cum fe ipfe ab ejus communione fegregavit;

Edit. Rom.
pag. 197.

tum iftas quas dixi adverfas Germano cogitatio- A son της Βασιλεῖν, ὡς γουῦ ταῦτ' ἔλεγον ὡς τη
nes atque formidines, Imperatoris animo fubje
cit, metuendum denuncians, ne non idonearn
ille haberet folvendi poteftatem ; ac, quod
rat inde confequens, fia tali abfolutus fuiffet
Imperator, nec apud Deum nec apud homines
vere libera diro vinculo cenferetur, quæ Au
guftus audiens ab eo quem Patris habebat loco,
cui & ut confcientia fue arbitro, & ut omne
piuma qua ad procurationem fpectarent anima-
rum confultiffimo paffim habito, fidei pluri-
mum venerationifque tribuebat, anxietate con-
ftrictus eft maxima, quan fubinde magis ma
gifque intendebat, augefcens in dies Schifma
multorum ob invidiam translationis Germani
communionen averfantium, ipfo fecure nimis
indormiente injuriæ fuæ tantae, nec purgare aut

ἀνθρώποις εἰς πατέρα τεταγμένος αυτοκ
πείθεια ως ἐκεῖνον ἐκ το αποχείρου, και δι'
ἄλλα μὲν πρὸς τὸ δοκεῖν έκανα, μάλισα δι
καὶ ὅτι ἐπὶ ἐκείνῳ περπληροφόρητα τὰ πολλὰ
πατεί γε νομιζομένῳ, ἐν ἐννοίας ὁ Κρατῶν

καὶ μᾶλλον ὅτι καὶ τὸ χρίσμα πλέον 4κένατο και των μετάθεσιν, καν ἐκεῖνας κατα λιγώρει τῆς εἰς αὐτὸν ὕβρεως. και τα δὲν δεν εχει κατι πάντες προσήγγελον καταβαλούν να της γνώμης ὁ Βασιλούς, πολύς και ότι γνόμιμος και ταῦτα ἐκςῆναι f Θρόνο τον Γερμανών, και μὴ ἐξ ἑαυτό μα άλλον, ὼς ὑπετσαίη, ἀλλ ̓ οτι ἄλλος ἐπιθαῤῥῆσαι συμβολεύειν ἐκείνα τα υποχώρησιν στο στ μας δ' αὖ εἰς τά τε τὰ παραυτίκα ὁ Ιω oin σεφ πλίω ανεμφάτως καὶ ὡς ἂν θείη τις αγνοῦντος τα Βασιλέως. Εκείνος καὶ ἐς τέλος τὰ ὑποψίαν ταύτίω διεφυ

delinire omnino glifcentem invidiam late
pante . nam tametfi omnes illi nunciarent qua B
contra illum dicebantur & fiebant, nemini
fuccenfuit, nullum compefcuit, nullum vel mi-
nimum, ut oportuit, nafcenti & augefcenti ma-
lo
1o remedium objecit. Mutata igitur fententia im-
perator, multus jam erat in difquirendo fecum
qua maxime ratione poffet confequi, ut e Throno
Germanus amoveretur,cupiebat, confilium ultro
inde recedendi per fe illum capere, quod cum ei
fuggerene pudor fuus non fineret, optabat alicunde aliquem exiftere liberum monitorem qui
fuadere homini auderet, ut quod omnes defiderarent occuparet volens facere
,ac vim arbitrio
præverteret Commodum adfuit in id officii paratus ipfe primus tricarum Artifex talium Jofe-
phus; moni tus tamen & inftinctu pronus in idem, periculo velut proprio tentandum id
fumere, nec præ fe ferre confenfum in hoc ullum aut confcientiam Augufti; quam ille cau-
tionem ad finem ufque negotii fideliter adhibuit fufpicionem talis molitionis ab Imperatore
avertens, & videri affectans proprio nomine ac judicio id agere.

,

λάττετο.

Ut Jofephus Germano fuaferit abdicationem Patriarchatus.

clam

phus arcano Germanum adiens
ac perfona benevoli confiliarii, fuggeffit;
optime facturum illum fi ultro Patriarcha-
tu cederet intumefcere quippe vulgarem
offenfionem in molem invidiæ tam validam,
cui mox ubi paulo plus fe corroborave-
fit perrumpendæ par non fit futurus.
Nec faventi fibi Augufto nimium fideret.
Et ipfum enim pro fua fapientia, fimul in-
valuiffe Schifma viderit, niti contra torren
tem fruitra & pernicie certa defiturum . An
enim, addebat, non vides quim multi cum
Hyrcintho quum multi rurfus cum Theodofia
fratreque ipfius Joanne Martha filio, & forore
horum ex alio parente Nofongonifa confpirave.

rint in exauctorationem tui? non cernis Monachos
turmatim ad eamdem urgendam erumpentes
clauftris, quibus infe nu rant afceticis infudando
laboribus ? contra que f Eulogie potentia te fatis
munitum putas ; at reputare te oportet, opes fer-
me pares in contrariam non dubie addite factionem
foreris eju Marthe. confidera quippe filia hujus
ui fudeant Arfenie, ut in ejus favorem vibe
menter incumbint, u Te pro nullo & fuppofititio
palam Sperant Quid faculares ? dicera tibi ve-
reor quam indivulfe adbereant Hyacintho, &
Noftongoniffa Monache, quam Theodofix ac Joan-
nis modo memoratorum fororem, nofti. quid igi-
tur tibi fet reliqui, fi Auguftus, metu chifma-
τις αφιραϊκή απ' το ferendum ? Rrauerte, f
adiga un a Te
mihi credis, ignominia & feftina cum honore
inde exice, unde mox cum dedecore extrudendus
es. breve reflat tuo fpatium arbitrio, brevis eft
occafio voluntarie ac laudate defungendi. fi ne-
gligis, fiatim tempus aderit, quo jam coadius s
cum riu Aemulorum Ecclefia invitus excedere com-
pellaris. Hæc ille fidi fe confilii benevolum
auctorem ferens Patriarchalem dignitatem,

u Te pro nullo & fuppono

D

Α

Αι δὴ τῇ Βασιλέως ἐνδόντος, πορρήτοις ὁ Ιωσήφ της Γερμανών πο σιών ἐν χήματι συμβόλου χρησοῦ, Πατριαρχίαν συνεβέλεον ἀποθέπαι λεω γὰρ εἶναι τὸν τάραχον, καὶ ἐχ οἷόν τ ἔσεσαι ἐς μακρὰν ἀντισχεῖν ἐκείνε, κἂν ἕ ἀπαυδή σον παρὰ τὸ Βασιλέως συνέχοιτο σειν γὰρ ποτὲ καὶ αὐτὸν Βασιλέα μαθόντα τὸ χίσμα. ἢ ἐχ ὁρᾷς ὁπόσοι τε ἀμφὶ τὸν Τά* οπόσοι τ' αὖθις ἀμφὶ τω Θεοδο σίων καὶ τὸν αυτάδελφον αυτῆς Ιωάννω τὸν τῆς Μάρθας Μάρθας, καὶ τὰ ἑτεροθαλῆ ἀδελφω αυτῶν τω τὴν Νοσογγονίασαν συνέςησαν ; ἐ βλέπεις τις Μοναχὲς ἀποφοιτήσαντας τὸ μονῶν, αἷς δρωσαν ἐγγηράσαντες τοῖς ἀσκητικοῖς πόνοις ; εἰ δ ̓ ἐπὶ τῇ Εὐλογίᾳ θαῤῥεῖς, ἀλλ ̓ ἴδε τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Μάρθαν, ἴδε τὰς αυτῆς θυγακαι τέρας, ὅπως των Αρσεπίῳ προςετήκασι σε ὀλιγωρέσιν ὡς μηδενός : Οἱ δὲ κοσμικοὶ ἀλλ ̓ ἐκ ἔχω σοι λέγειν ὅπως την Υακίνθῳ πρόσκεινται, καὶ τῇ Νοσογγονίαση Μόναχη τ' ἀδελφὴν οἶδας ἔσαν Θεοδοσίας καὶ Ιωάννου τοῦ εἰρημένων. Τι γοῦν σοι λοιπὸν ἐναπολειφ θήσεται, εἴ γε καὶ Βασιλούς απειπών απολεί η ψαι σε, σπεύσον με τιμῆς ἐξελθεῖν, ὡς καὶ μὲν ἔχεις τὸ ἀφ' ἑαυτό πράττειν, μή πως έπισάντος σοι ἳ καιρό, καθ ̓ ὃν ἀβολήτως πράτ τειν αναγκαθήσῃ, καὶ γέλωτα ὄφλοις, ἀπὸ χωρών της Εκκλησίας καὶ ἄκων. Ταῦτα μὲν

i

B

A gerent fuggedit . fed non reperit aditum in
audientis animo aviditate in guftu præfentis
boni defixa præoccupato qualis ifta cumque
fuggeftio... quomodo enim id perfuaderi fibi
Germamus fineret ignorans quo inclinaret
Imperator; ac ne fufpicari quidem valensta
lia fibi nutu ejufdem ac impulfu proponi ?
Perftitit igitur adhuc in propofito tuendæ pof-
feffionis: Throni, feque in ea firmandi ad
hoc affectans tunc cum maxime ufum often-
Edit. Parif.
tare labantis poteftatis, quafi eam fibi mul-
to illius exercitio magis affereret. Frequens pag. 198.
tes ergo Clericorum & Epifcoporum ordina-
tiones celebravit fretus fcilicet oftentató
Principis favore, qui tamen ludibrium me-
rum & irrifio erat: cui vanæ fimulationi be-
nevolentiæ niti eum magnopere, fimile nimi-
rum fuit quiddam, ac fi quis navigans, fpu
mofa fuperficie undantis maris, crufta qua-
dam fuxa. innatantium fordium, mufcofi ce-
fpicis aut ingefta arenis algæ foliditatem men-
Cientis, fuftineri fe fperaret poffe, atque ad
extremum a demerfione fervari, ubi e navi
excidiffet. Ceterum Imperator fuas quafdarh
fecutus rationes, ob quas vitandam putabat

ὅω ἐκεῖνος ἐν υποθήκης τρόπῳ πρὸς τὸν ἐπὶ
το Πατριαρχεία σκυεῖρον. ἀλλὰ ἡ ὄρεξις παρα
σίςατο το ακέοντος, καὶ ὁ λέγων ἐκ ἔπειθε.
ποῦ τὸ καὶ εἰς τουῷ ἐκείνῳ, ὡς καὶ Βασι
δὲ
λοὺς ἐπινάει ταῦτα ἢ τὰ τῆς συμβολής
Ιωσήφ ἐκεῖθεν προανακέκριται; ἔμεινε γεν
καὶ ἔτι, καὶ ἐπετοίβασε, Κληρικάς τε καὶ Ιεράρ
χας χειροτονῶν, ἀφορῶν πρὸς τὰ τὸ Κρατ
τῶντος συμένειαν. τὸ δ ̓ ἄρ ̓ τὰ χλόη κι έτ
αρ
λως, καὶ τὸ εἰς ἐκεῖνον ἐλπίζειν, ὅσον καὶ τ
ἐν μνίοις θαλάσσης ἐπεὶ τῆς νεως ἀποπέσοι,
παρόντι σώζεται. Αλλ ̓ ὁ Κρατῶν τὰ ὑπο-
ψίαν ἐκκλίνειν ἐθέλων, και συνέχεια προσ
ποιεῖτο, ο σύμβῶς προσεφέρετο, καὶ παρείχεν
ἐκείνῳ πλεῖσα, ἐφ ̓ ᾧ διδοίη, καὶ τὰς τὰ
πολλῶν ἐξωνοῖτο γνώμας . ώςε καὶ της την
Βαΐων ἑορτῆς ἐπιτάσης, ὅτε καὶ ἡ σιμυήθης
ἐξ ὄρθρα Λιτανεία τελείται αυτός πέμψας
πλεῖσα ἐξ ἀργύρι @ χαλκά νομίσματα
πυρὸς τὰ Κρατῶντος ἐλάμβανε, καὶ ἀρπεδόσιο fufpicionem averfa a Germano voluntatis
egregie perftitit in finulatione fovendi pro
ἐνδειπαι παρασκευάσας τα σαυήθως λα
tegendique ipfum: non folum vultu fermone-
γόμλμα Επικόμπια και αυτός, μέχρι και της que in congreffibus, cunctis veræ benevolen
tia indiciis monftrandis, verum etiam pecuniis
πατσαράκοντα Μαρτύρων τω λιτών κατατεί
large donandis, quibus ille videlicet adverfas
νων, ριπτεῖν ἐκέλος της λαῷ . Ε τοιαῦτ ̓ ἦσαν fibi reconciliaret voluntates. quo in genere
τὰ πρὸς ἐκεῖνον τὸ Βασιλέως ἐπικαλύμματα contigit inftante Palmarum fefto, quo folemnis
duci per Urbem fupplicatio precibus decantan-
ἐφ ̓ ᾧ μὴ γνωπείη μηδ ̓ ἀμηγέπη των εκείνε
dis confuevit, ut cum miffis ad Imperatorem
θέλων εξέλεσιν.
fuis Patriarcha ei confidenter indicaffet: indi-
gere fe lineis hamo efca induto inftructis, quibus ad fe homines traheret; intelligens ille petere ipsum
nummos, quibus imminente pompa fpargendis in plebem, ftudia parum fibi faventium emereretur,
continuo mifit magnam copiam æreæ argentéæque monetæ, qua ille quæ vulgo vocant Epicompia con-
cinnari curans, ea jactari juffit in populum toto fpatio, quo pompa fupplicantium proceffit, ad San-
&orum Quadraginta Martyrum Templum ufque producta. Tali callidus Imperator aftutæ diffimula-
tionis artificio fucum faciebat nimium credulo Antiftiti, ne fubolere ipfi quidquam poffet arcanæ vo-
luntatis, qua cupiebat amoveri eum a Sede Patriarchali.

CAP U Τ

De Hyacintho quis & unde effet,

ν χεῖρον δὲ λέγειν καὶ τὰ περὶ

του, καὶ αὐτῆς δὴ Θεοδοσίας καὶ Ιωάν

καὶ τῆς αὐτῶν ἑτεροθαλοῦς τῆς Νεςοχ-
γονίασης. Ο μὲν δω Υάκινθος Μοναχὸς τ
ἐκ δύσεως καί γε Νικαίαθι γεγονώς, ἔν

τινι το Αρχισρατήγου ναῷ, ἐγγὺς τῇ ἐκεῖσε
Πατριαρχείο προσκαθίσας, ξένος τε καὶ ἀ
γνὼς τὰ πλεῖσα, παῖδάς τε ἐπισωάγει, καὶ
τάτες ἀνάγων τὰ εἰς προπαίδειαν, ἐπορίζετο τὰς
τροφάς ἀλλὰ της Πατριάρχη προσαγγέλλο

ται

σε

ὡς δῆθεν ἀτακτῶν Μοναχὸς, παῖδας ἐκδιδάσκων· καὶ ὃς προσεκαλεῖτο καὶ ἀνηρώτα, καὶ ἐπεὶ δεξιὸν ἑώρα τὸν ἄνδρα, καὶ ἄλλως ἀδεν καὶ ἐς παρρησίαν ἕτοιμον, ε δ ̓ ὡς ἔλεγε @ ἢ ἱερωμένων, προσλαμβάνει τα τάτον, και ως οι κείῳ ἐχρῆτο τα συμβάντων κατὰ Πατριάρ ἐπεὶ καὶ αυτὸς δόκιμος ἐφάνη ὑπὲρ τ ἐκείνη ζηλῶν, ἔτι μᾶλλον τὰ εἰς φιλίαν εκεί νω συνήπτετο καὶ ἐπεὶ ἐν τῇ Κωνσαντίνου πάλιν ὁ Πατριάρχης ἀνήγετο, σκυῆν ἐκείνῳ πιςότατος των οικείων συνάμα καὶ Ιγνατί Ροδίῳ, ἀνδρὶ καὶ αυτος ελαβείας πλήρει καὶ

D

ΧΙΧ.

ac de ipfi adherentibus.

On intempeftivum, opinor, fuerit quz-
ipfa Theoholia & Joanne fororeque horum ex
patre Noftongoniffa. Hyacinthus Monachus
fuit ex Occidente, qui Nicæam profectus, in
quodam San&i Cæleftis militiæ Principis Tem-
plo, vicino Palatio Patriarchali quod in ea
Urbe eft, degens, homo peregrinus & plerif
que ignotus, pueros in contubernium congre-
gavit, quibus non tantum litterarum elementa
& Liberales Artes per fe traderet, fed etiam
alimenta fuppeditaret. Id dum agit delatus ad
Patriarcham, quafi contra ordinem difciplinæ
quam profiteretur, Monachus pueros doceret :
ideoque citatus ab eo & præfens interrogatus,
ignavus induftriufque vir eft vifus; prætereaq;
intrepidus, & ad quod opus effet libere agen-
dum & loquendum expeditus . quare cum is præ-
terea fe Sacerdotio initiacum diceret, alumpât
ad fe illum, & in familiarium numero habuit.
Deinde cum incidiffent ea Patriarche tempora
de quibus diximus, cum in iis Hyacinthus fi- pag. 199.
dem conftantem & ftudium Patrono ardens

probafet, ardiori ei amicitiæ neceffitudine
junftus eft. Ac ubi Conftantinopoli rurfus Pa-
triarcha repofitus in Thronum eft, adfuit illi
familiarium intimus, & cui plurimum fideret,
una cum Ignatio Rhodio , viro & ipfo pie-
tatis, & Monachum decentis gravitatis, ple-
no His maxime duobus in illis anguftiis

7

serum fuarum participibus malorum, & con- A μοναχικῆς κατασάσεως. σκήτω δω ἄμφω της
filiorum auctoribus ufus eft: quorum extabant
amborum ftudia fenfibus affectibulque Patriar
cha confententia per omnia illo demum
ejecto e Patriarchali Sede, abdiderunt hi sese

་

Πατριάρχη, κοινωνοὶ καὶ των θλίψεων και την βουλευμάτων, καὶ μᾶλλον ἐδεικνυέτω ζηλοι π ὑπὲρ ὧν καὶ ὁ Πατριάρχης ζηλῶν ἠγωνί amoveruntque a confpectu, non enim eft iis ζετο . ἐπεὶ δ ̓ ἐκεῖνος ἐξεβίβλητο τῆς Πατρι permiffum exulatum eunti le comites addere, clademque illam ac calamitatem rati pro αρχίας, κακεῖνοι ὡς εἶχον παρεισδιώτες γωpriam, in luctu ac dolore maluin ineluctabile νιῶν ἀφανείᾳ, οὐ γὰρ εἰῶντο της Πατριάρχη ferebant. Non diu poft hæc Ignatius vitam συνοπαδῶν, τὰ τῆς ἀνάγκης ἀλγεινώς μὲν, cum morte commutavit Hyacinthus autem cum fuis & defuncti fuperftitibus Amicis iram ἀλλ ̓ ἀναγκαίως διέφερον. ἢ ὁ μὲν φθάνει τὸν Imperatoris metuens, præfidium adverfus eam βίον ἐκ τοῦ πλησίον ὑπεξελθών. Υάκινθος δὲ fibi quærendum apud Martham putavit ejus σε τοῖς ἀμφ' ἐκεῖνον τὸν Βασιλικὸν ὑφορώμε Sororem, quam commodum perfpexerat favere plurimum & condolere expulfo Patriarche. νος φόβον, ἐπεὶ καὶ τὰ ἀδελφί ἐκείνα Μάρ Ergo ad eam ventitans adeo fe infinuavit in θαν ἑώρα της Πατριάρχη προσκειμένω τὰ μάτ ejus gratiam, ut etiam victum inde haberet, Β λιςα, ἐκείνῃ δὴ προσφοιτᾷ, και που παρείσ horum ignaro funditus Principe. Erat porro Martha Monacha Joannes filius. tres enim δὺς, τὰ ἐς ξοφίω ἐκεῖθεν εἶχε, μηδὲν τοῦ illa cum Mares genuiffet, eorum Michael & Βασιλέως εἰδότος. ὦ δω τῇ Μοναχή Μάρ Andronicus apud Imperatorem erant, quos etθα καὶ ὁ Ιωάννης υἱός. τριῶν γὰρ αὐτῇ τῇ am ille non multo poft hæc honoribus ornavit. Nam Michael minor Andronico Magni αρρένων ὄντων, μὲν Μιχαήλ τ κ Ανδρόνι Primicerii dignitatem ab Augufto accepit κος σκυῆσαν τῷ Βασιλεῖ, καὶ μετ ̓ οὐ πολὺ Andronicus Magnus Conoftaulus declaratus eft. ὁ μὲν τὸ τοῦ μεγάλου Πριμμικηρίου per quam ambitionem honorum, æmulante, primo alterum, multa inter fratres contigerunt a ἀξίωμα ὁ Μιχαήλ, ὕτερος δὲ ὢν τοῦ Ανδρο nobis memoranda quantum erit opus fuo loco. νίκου, παρὰ τοῦ Κρατοῦντος ἐλάμβανον. ἅτε In hunc modum hi quidem duo in Imperatoris comitatu verfabantur, nihil his fe immifcen

tes . At Joannes ambobus minor natu, ha-
Ctenus in familia & obfequio aulico Avunculi
Defpora Joannis educabatur. Hic Matrem

obfervans benevole affectam Patriarchæ

in

hanc fe partem, vehementer etiam incumbens, C
zmulanique fupra modum, addiderat . adeo
ut nemo eo frequentius, nemo pugnacius tri-
tam illam formulam averfantium communio-
nem adverfa, tamquam prophane, factionis
verbis factifque ufurparet, ad omnem occur-
fum partes tuentium Germani, cave contingas
inclamans, fuperftitione ufque ad minimi quo-

que ac leviffimi ufus faftidioffimam declinationem abundante. Cum eo in his erat Theodofia foror iifdem prædita ftudiis, quæ vidua relicta morte Balanidiota conjugis, ad Monafticam fe vitam receperat. His adhærebat concordi fententia Noftongoniffa etiam Monacha quam horum ex patre fororem fupra memoravi, quoniam ex priori conjuge a Tarchaniota genita fuerat. Horum erat omnium Edit. Rom. arita confuetudinis & confiliorum cum HD

pag. 200.

cintho neceffitudo: ardenti pariter affectu
condolentibus cunctis mifero Arfenio inju-
fte, O Jus fafque! O Divinæ Leges! e Se-
de Patriarchali in exilium ejecto. Sed hæc
hactenus .

του των

ρος

δὲ ὁ Ανδρονικὸς μέγας Κονοςαῦλος προς χειρίζετο. παρ' τ αἰτίαν καὶ ἐπὶ ταῖς τις μαῖς ζηλουῦτος τοῦ πρώτου πλείςα ξυμβε βήκει, ὡς κατὰ τόπον ἱκανῶς ἐροῦμου. κι οἱ μὲν δύο οὕτω σκήτω τις Βασιλείς, μηδὲν πολυπραγμονοιῦτες. ὁ δ ̓ Ιωάννης ὕσερος ὢν, τέως μὲν πρὸς τοῦ θείου καὶ Δεασόπυ Ιωάννου, ἐκείνῳ καθυπηρετούμβιος ἐπαιδεύετο, τίω δὲ μητέρα προσκειμένω βλέπων της Πατριάρχη, καὶ ἀυτὸς ἐκτόπως ἐζήλου, μὴ ἅψῃ, μὴ θέλης, μέχρι και την εύτελεςάτων υποφωνῶν, καὶ διατη ράμφος. στὸ ἐκείνῳ τὦ € ἡ ἀδελφὴ Θεοδοσία τοῖς αὐτοῖς προσέχουσα, ἤδη κεχηρωμένη του ἀνδρὸς Βαλανειδιώτου, καὶ πρὸς τὸ Μοναχικὸν ἀποκλίνουσα . σωνῶ δὲ τέτοις, τὰ αυτα φρο σιυἱῶ νοῦσα ἡ Νοσογγόνιατα μοναχὴ, ἰ ἑτεροθαλή ὁ λόγος ἐδείκνυ. ὅτι ἐκ προτέρας γυναικὸς της Ταρχανειώτη γεγέννητο. ἦσαν δω οὗτοι πάντις της Υακίνθῳ σωόντες, καὶ ζηλοιῶτος ἐκε τόπως ὑπὲρ τοῦ Πατριάρχου, κακῶς

τα

μοι θεοι, καὶ δίκη. ἐξοριθέντος· ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον.

E

Δέ γε

Α TampertionPatriadshua moratumale - Ο Βασιλούς και άλλων πεῖραν της

e

nim Sardium Epifcopus Chalaza fat diu
Conftantinopoli moratus differre non pof
fet fuum in propriam Ecclefiam reditum
atque adeo in procinctu ejus profectionis
effet , egit clam cum eo Imperator
aut verbo coram
antequam abiret

ut

aut

fcriptis Chalcedone in digreffu verfus Órien-
tem Litteris eadem Patriarcha fuggere-
quæ fruftra Jofephus fuaferat. Callide
id excogitatum, utpote ad fpem fucceffus
utpote ad fpem fucceffus
non parum accommodatum, confilium fuit.

Πατριαρχοιώτι ἀρτύει. τοῦ γὰρ Χαλαζα Σάρδεων ἐφ Τὰ Σάρδεων ἐφ ̓ ἱκανὸν τῇ Κωνςαντίνου προσχατρίψαντος, ἐπεὶ ἔδει πρὸς τὰ λαχοῦσαν ἐκεῖνον ἀποδημεῖν, εἰς τοῦτο παρασκευαζομέ νου η ὑποθήκας ἐμπιςεύει οἱ δὲ ἀποῤῥήτων ὁ Βασιλούς, ἐφ ̓ ᾧ ἢ αυτοπροσώπως ἐντυχεῖν τῷ Πατριάρχη, καὶ τὰ αὐτὰ τῷ Ἰωσὴφ εἰπεῖν αυτά πρὸς ἐκεῖνον, ἢ καὶ γράψαι καὶ ἐπιςείλαι μᾶλ πρὸς ἐκεῖνον λον ἐκ Χαλκηδόνος ἐξορμῶντα πρὸς των Ανα