CAPUT VII Ut miffi a Synodo ad Patriarcham duo Epifcopi fuam ei damnationem fignificarunt, A Inde itemque quæ forte a fratribus ofenfiones exifunt, παρόντος & το Κλήρος παντὸς, ἐδήλουν τ τὴν ἀπόφασιν, καὶ ὡς ἐξελθεῖν ἑτοιμαποί η διε κελεύοντο . ὁ δὲ πρῶτον μὲν ἄχαρις σας Θεῷ, ἕτοιμον ἑαυτὸν παρεῖχαν ἀπέρχεθαι ὅπη καὶ βά λοιτο . ἔπειτα δὲ καὶ πρὸς τὸν Κλῆρον σραφεὶς છે Τα μὲν κατ ̓ ἐμὲ ὅπως συνέβη παραχωρὄντος Θεοῦ οἴδατε τέκνα . δεῖ δ ̓ ὅμως δίπειθεῖν της θείῳ θελήματι της θείῳ θελήματι, καν ὅπως οἰκονομοίη τὰ καθ ̓ ἡμᾶς. Ημεῖς μὲν ἔωω ποιμένες ταχθέντες κρίμασιν, οἷς οἶδε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον τὸ καλέσαν, εἰ καὶ ἀναξίας, ἡμᾶς, ὅπως καὶ τὸ διατ τὸν ἡμῖν ἐποιμάναμῳ, καὶ τὰ καθ' ἡμᾶς διεξή γομ . & καλῶς μὲν ἴσως, ἱκανῶς δὲ κατὰ ἢ ἡμετέραν διύαμιν . οἴδατε, τὶ τὰ δῆλα καὶ λέτ . τί γω ; ὅμως πολλὲς μὲν ἴσως καὶ ἐλυπήσαμ παρὰ πολλῶν δὲ καὶ ἐλυπήθημα, συνεχαφέρον τες ἀλλήλοις τὰς παρ ἀλλήλων απεχθείας. τοιαῦτα γὰρ τὰ τῆς Εκκλησίας σπλάγχνα, ως καὶ βαρευομένων ἡμῶν, ὡς Πατέρων, ἡμᾶς ὡς τέκνα ἀνέχεθαι, καὶ ἀπεχθανομένων τινῶν ท μᾶς αὖθις ἀλογῶντας τῆς ἀπεχθείας, ως μέλη corporis vera, illos ipfos graves vobis & infeftos, γνήσια περιέπειν τὰς ἀπεχθανομένας. Να δι amplectamini. Tempus nunc eft dimittendi invi- καιρὸς ἀλλήλοις ἀφεἶναι τὰ ὀφειλήματα . κ δὴ cem debita. Equidem quæ in hoc meæ partes τὸ μὲν ἀπ' ἐμαυτὰ ἐκπληρῶ, καὶ συγχωρω παρ funt quam pleniffime poffum exequor, indulgens condonanfque cunctis cuncta: & quo Deo placi€ ὅπη τῷ Θεῷ βολητὸν προθύμως ἀπέρEdit. Parif. tum ef alacris pergo . Vos ute, cenfum facite C χομαι. ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ τὰ σκουῶν τὰ ὁ Εκκλη 24g 183. Ecclefiae vaforum : & quidquid velorum catera- σίας καὶ ὅσα ἐν πέπλοις τιμίοις καὶ λειψάνοις Απ que pretiofae velis, quidquid Sandarum reliquia γίων, ο βίβλοις, ἀπελθόντες καὶ καθ ̓ ἣν ἰδόν τες – αναψηλαφήσαντες, παραδέξαθε, μὴ καί τις Ιεροσυλίας ἡμᾶς γράψης. ἐ τὸ λοιπὸν χαίρετε ἐν Κυρίῳ τέκνα καὶ σώζεπε . ἡμῖν δὲ ὁ ἐτ πενδύτης καὶ τὸ πυξίον, καὶ τρία τζω νομισμάτων ἃ δὲ καὶ τῷ Πατριαρχείῳ προσβαίνοντες εἴχομα κατὰ Κανόνα της Μοναχῶν, καὶ ταῦτα ἰδίοις κόν ποις τοῖς ἐκ μετεγγραφῆς ψαλτῆρος κτηθέντα πάλιν λαβόντες ἔξιμ. Ταῦτα καὶ τοιαῦθ ̓ ἕτερα πρὸς τὸν Κλῆρον εἰπων, ὥτε καὶ ἐκ τὸ χεδὸν ἀπελθείν τινὰς ἐπὶ τῇ των Αγίων παραλήψει ὧν καὶ αὐτὸς ἦν, τραφεὶς πρὸς τὰς πεμφθέντας ἀδελφοὶ, εἶπον, ἰδοὺ ἡτοιμάπίω, κ κ ταρα. χρήσομαι, καν ὅτι καὶ ἐπ' ἐμοὶ βέλοιπε . Τὸ δω ὑμέτερον, ὡς φατέ, κατεπράχθη, πρατ τέτω καὶ τὸ λειπονὁ Βασιλούς, καὶ ὅπαιτέον ὑμῖν, ἐξ αυτῆς κελεμέτω ἢ μᾶλλον πεμπέτω & τις πάξοντας. Ὁ ὃ γὰρ ἐρίσομυ τὸ παράπαν, καν ξίφος προσετοιμάζοι, καν θάνατον. Ταῦτ' ε πῶν ἀπέπεμπε μετ' εἰρήνης πάντας. αυτὸς τὰ Κρατῶντος ἀναμένων πρόςαγμα. rum, & Librorum Ecclefiafticæ habent capfa, numerato recipiendam: converfus ad miffos a ciat & Imperator quod reliquum eft, & quo cun- τοῖς ὅλοις ἐξαμελήσας ἐκάθητο, τὸ ἀπὸ D σι, τη CAPUT CAPUT VIII Ut mittens Imperator eduxerit Patriarchali domo Patriarcham, & Νυξ ώ, περί που τα τελευταία Πυαντι- Α Ν, Ox erat circiter extrema Maii men- ωνος ὅτε καὶ πρὸς τὸ αἰθριώτερον και ~ λάζη κατεφέρετο κτύποι βροντῶν συνεχείς τα τῶν ἀκεόν- C των συνετάρασσον ὦτα. κακεῖνος ἐν τόσοις τω ut in digreffu, vale dicens : mox cum exi- lai fe conferret. ea tunc domuncula mari horrendis late aerem incendentibus. Per has μονίω κατωτήκεσαν· ἐκεῖσε γουῦ διαγαγόντος τω ἡμέραν, τῇ ἐπιγενομένῃ νυκτὶ, τηῒ α- CAPUT IX Ut Orientales Patriarche Alexandrinus & Antiochenus circa Patriarche Ο Ὑπω μὲν δω τα κατ' ἐκεῖνον διαταξάμε DH Crum hunc modum contra Patriar- giis dandis. Cum igitur illi ut id annuerent rogarentur, Antiochenus quidem Euthymius facile affenfus eft: erat enim haud obfcure jam olim Arfenio infenfus, quod ab ipfo in communionem non reciperetur. Caufa ferebatur (haud equidem definierim an vera ; fed hanc tamen vulgus fermone celebrabat) quod Antiochenus communicaffet quadam in re cum Armeniis. quare idem occafione ultionis cupide arrepta, exauctorationem Adverfarii libenter amplexus eft, & fuæ illam fententiæ auctoritate adiuncta confrmavit. Ac Alexandrinus Ni V colaus tantum abfuit a comprobando falto, ut Α φισαμένων ἐχίζετο, καὶ ἔμεινεν ἕως τέλος εν τέτῳ, μηδὲν μεταλλάξας τῷ ἐγνωσμέ νων femel ca caufa illos qui Arfenium damnaverant Ut Arsenius in Patriarchæ dignitate adhuc conftitutus reftituere in inte- E Manuelem Theffalonicenfem & Andros BT Appia", ke my pe Τ Μονα ειδώς, δ' Αρχιερέων, πλίω προτέρων nicum Sardenfem, nullus alius Schifma faciebat Andronicum detonfum in MonaEdit. Rom, chum fuperius diximus, Hunc Arfenius pag. 184. poftquam reftitutus Patriarchali Throno fuit fciens fua caufa expulfum ut exilium lucrifaceret Monafticam veftem induiffe, reponere in ftatum prifimum voluit, fed non valuit aliorum in id Antiftitum elicere confenfum Res in hunc tranfacta modum eft. Egit fecreto Andronicus cum Arfenio iterum Patriarcha, & ex eo intellexit per ipfum non ftare quo minus continuo depofito Monachico centone Epifcopales interum Infulas fumeret. Addi modo ad fuam curaret Patrum quoque ac Synodi voluntatem. His Andronicus cognitis experiri negotium decrevit : & quadam die qua congregati Antiftites erant cum Patriarcha rei confcio Epifcopalem humeris mandyam, capiti cidarim imponit & fic ad fores fedens poftulat admitti. Nunciatur Patribus quis, quo ornatu quo ornatu, quid peteret. difplicuit plerifque aurum effe iniuitu Monachum Epifcopalem refumere ornatum. Ergo hominem confenfu rejecerunt . Et cum aliquis quamdam ejus Epistolam protuliffet cui fe ipfum manu propria Athanafum infcripferat, contigit Patriarchæ quoque ipfi juvandi ejus hebetari impetum, & Rudi erga eum refrigefcere ardorem ipfum vero perculfum infelici fuccessu ad quietem vitæ , quam fruftra excutere tentaverat conftantius deinceps amplectendam domitum repulfa convertere animum. Sed D hæc prius evenerant: tunc autem multi.Monachi, & Laici e plebe, abfcindentes fefe a communione eorum qui damnaverant Arfenium feorfim convenerunt & vulgare εσείς έξω, καιρὸν ἐζήτει συνελθεῖν τη Συ νόδῳ τῷ Πατριάρχη συνεδρίαση ως δ' εχ γέλλετο τη Συνόδῳ τα περὶ τότε περιμένον· τις καὶ ἀρχιερατικῶς ἐσολίθαι ἐμάνθανον δεινὰ ἐποίεν, καὶ ἐκ ἤθελον δέχεθαι. ὡς δὲ στις ἐκείνων καὶ τω επισολίῳ ἐνεφάνιζε τω κείνε, ἐν ᾗ ἐπέγραφεν ἑαυτὸν οἰκείαις χαρ σὶν Αθανάσιον, αυτίκα τῷ μὲν Πατριάρχη τω το βοηθεία ορμων ἐμβλύπωι, καὶ τὸ ε περ εκείνε θερμὸν ἐψύχθαι συνέβαινε. τις δ ̓ ἀνακοπέντι καθαρεῖναι της πείρας , και απραγμόνως ἐντεῦθεν λέγειν . ἀλλὰ ταῦτα μὲν πρότερον . τοτε δὲ πολλοὶ τῇ τε Μοναχῶν καὶ τῆς λαώδεις μοίρας ἀποχιθέντες καθ' αυτές συνελέγοντο · μὴ ἅψῃ, μηδὲ θίγῃ τὸ παράπαν, λέγοντες, ὃς ἂν συναι νοίη τῇ καθαιρέσει ἣ Πατριάρχαι, ἢ μίω κοινωνοίη τοῖς συναινᾶσιν . ἀλλ ̓ ὁ Βασιλεύς πεὶ ἐκ μ τω Εκκλησίαν ἀποίμαντος Χωμέν τοῖς μὲν Αρχιερεῦσιν, έφηκε ψηφίζονται τὸν σφίσιν δοκόντα . αυτὸς δὲ βαθύτη συνο Ερῶν, καὶ ἀνατέλλειν θέλων τα χίσματα συναξιν το κοινώ παραγγέλει, καὶ πάντων ἐν ταυτῷ συλλεγέντων ἐκ τῶ παραθύρω της αυτέ κέλλης, ὃ δὴν σιδηροῖς, τότο μὲν ὀρθίας, τέτο δ' εγκαρσίοις περιεδρυφάκτοτο τοῖς κάμα ξι, λόγων ήπτετο πρός αυτός τοιώνδε. . Oratio Imperatoris de Schifmate arvulfis. Α proceffife ut non fuo ipfius, fed alterius fo- noxium cernatur: tum enimvero vanum incon vocante ac εγώ νομίζω, ω τῆς ἐμῆς Βασιλείας υπή. ΑΕ Quidem exiftima muco Imperio fubiert μηδένα των ἁπάντων ὑμῶν ἐπὶ τοσᾶτον ἥκειν φρενοβλαβείας, ὥτε μὴ ἑαυτῷ διεθαι χρήθαι συμβέλῳ, ἀλλὰ τω πέ λας. Εἰ ᾧ καὶ ἡ παρὰ τὴν ἄλλων βολή συλ λαμβάνειν τὰ πλῶςα πέφυκε τοῖς βολευομέ νοις, ταύτῃ δὲ καὶ συμβολὴ λέγεται εἰς του · τὸ συναγομένων ἀμφοῖν της βυλῶν, ἀλλ ̓ ἀναγκαῖον τότο, ἐφ ̓ ὅσοις ἐπ' ἀμφιβόλῳ κεῖται τὸ βαλαβόμιμον, ὡς ἀμφοτέρωθεν λογισμός σορρόπως κινείθαι, κἂν ὁποίας τὶς ἅψηται ἐφ ̓ ὅσοις δὲ ἑτεροῤῥεπῆ καὶ τῆς δόξης, ὡς ἐντεῦθεν μὲν μετὰ τὰ καλὰ ἢ τὸ πάγιον ἀναφαίνεθαι ἐκεῖθεν δὲ δῆλον εἶναι τὸ βλάπτον, εἰκαῖον ὄντως ἢ ἀλυσιτελές, λογισμῶν σωυτρό· φων ὑπερορῶντα ἀλλοτρίοις χρῆσαι, οἷς ἔνι μὲν ἀβολία, ἔνι δ ̓ ὄρεξις πρὸς τέτοις, ἢ τὸ ξένον ἀείποτ ̓ ἀνάλγητον, ὡς παντὸς τῇ οἰκεία πεφυκότος πιέζειν. δεῖ ποιοῦνε καὶ ἡμᾶς τοῖς ἐφ' ἑαυτῶν λογισμοῖς προηγεμένως χρήθαι καὶ ὅτω δοκιμάζειν τὰς ἔξωθεν . ὃς δὲ τὰς οἰ κείων ὑπερφρονῶν, ἑαυτὸν τοῖς ἔξωθεν λογιζομένοις παρέχει, ὡς εἴτι ἂν φέροιεν ἐκεῖνοι προσέξων, ὁ τοιῦτος ὁμολογῶν ἴσω, ὡς ἄφρων ἐπὶ τὸ καθ' αυτὸν . ἄφρονος δὲ πάντως τὸ μὴ τὸ μὴ τ' ἀφ' ἑαυτῶ σκυιέναι, καὶ τὸ καν τις & χ TS ἔξωθον λέγοι, μὴ διακρίνειν εἰδέναι τὸ κρειττον τὲ καὶ τὸ χεῖρον· καὶ λοιπὸν ἐδὲ τῆς Suραίας ἐκείνῳ συμβολῆς ὄφελος. Τὰ δω ξυμ. πεσόντα οἴδατε πάντως, καὶ ἐδὲν ἐδὲν ἐξ ἡμῶν τὸ γενομένων κέκρυπται. ἐπὶ τάτῳ ἢ καὶ οίκονομεῖτο ἡ ἐφ' ἑκάσῳ ὑμῶν ἐνταυθοί συνδρομή, ἔτω τῇ ἡμετέρα κελεύσαντος κράτος. Τέτο καὶ ἄλλοτε ξυνέβη· πλαὼ τὸ ἐπὶ ταῖς αἰτίαις αλλάττον, ἀμφισβητῶν παρέξει τισὶ . τότε μὲν ὅτι ἐθελί με παραιτεμένε τὸ ἐπὶ τῆς Πατριαρχίας ὄντος, ἄλλος ἀντικαθίςατο. ναῶ δὲ καὶ ἐπὶ κεφαλαίοις καθαιρεθέντες, ὡς οἴδατε, ἄλλον ἐγκαταςῆναι τὸ εἰκὸς δίδωσιν. ὃ γουῦ ἐκ τῶ παρελθόντος ἐσφάλη τέτο πρὸς τὸ D μέλλον βέλτισον προοικονομεῖν τότε πίνω τινὲς εἰς τῆς ὀχλώδους μοίρας καὶ ἀπαιδεύοἷς ή ταραχὴ τῆς Εκκλησίας ασμένιπαρεισδυόμιμοι ταῖς τὸ ἀνθρώπων οις · κίαις, πορισμὸν εἶχον ἐντεῦθεν τὸ χίσμα. καν μετήμομ ἐκείνους εἰ μήτε το βραχύ το καιροῦ, ἐκείνοις τε τῆς ἀταξίας, καὶ ἡμῖν τῆς ἐπεξελεύσεως ἐμποδὼν ὡρμημένοις ἔςη τοιοῦτόν τι καὶ τὰ νωῦ ὑπόπτεται γίνεθαι . · οὐ γὰρ ἀπόλωλεν ἡ ἀταξία ὡς τινὰς ἐ· πειλημμένες αἰτίας, πάλιν ἀνασοβῶν, καὶ των Εκκλησίαν τοῦ Θεοῦ χίζειν πειρᾶπαι τὸ γουῦ ἐκείνος ζητῶν φύσιν ἔχοντας αν τικρυς ἐξ ἐθισμού συνεχούς ταῖς γωνίας των - σις Toms. I. fultumque ft, quempiam innato intimoque natuΒre ac monti propria feniu abdicato, alienis ut confiliis, quibus ineft quidem imprudentia, ineft & cupiditas, pratereaque prurigo novitatis, &quædam malesuada dulcedo inexpertorum, inquieto conjuncta tædio folitarum & quotidianarum rerum. Faciendum igitur vobis eft, ut ante omnia veftris ipforum mentibus ac judiciis aucto- Edit. Parif. ribus utamini:& ad horum examen vocetis quæ pag. 186. vobis aliunde fuggeruntur. nam qui fuis ipfius ratiocinationibus rejectis, aliunde oblatis advertit animum & inhæret obnoxie, is fane habendus pro farente fe fultum & judicii expertem fuiti quippe ac judicio deftituti omnino eft, nihil ex fe intelligere; fed quidquid aliunde offertur cæca credulitate recipere, melius id fi an pejus, nib! difcernendo. Tali autem non video quid profe fuggefum ab alio confilium. Que nuper coniiCirum latet. idcirco buc concurrifi gerunt fcitis omnes: nihil eorum quemquam vejubente me. Quod fatium modo cf, contigerat diverfae caufae ambiguitatem objicere quibufdam pofent. Tunc quidem ei qui voluntarie dignitatem Patriarchalem abdicaverat, fubrogatus eft fucceffer ; nunc cum ob crimina depofiti, ut fcitis, Femis locum alteri tribuere oporteat, par e aquum eft præcavere, ne quod priore illa fimili occafione perperam alium eft, iterum hoe tempore attentetur. Tunc quidam e turbulento genere indoforum hominum, quos deleat Ecclefetumultus, infinuantes fe domibus frufum inde ipfis optatum Schifma retulerunt. Defcriberem informaremque plenius quinam illi fuerunt : nif quam mihi prafcripfi brevitas, illos honore mentionis noftræ, Nos labore de iis fufe dicendi, licet ad id promptos inclinatoque probiberet. Iteranda nunc fore que tunc acta fint, prona prudenfque funditus. Facile, inquam, efi, quojdum arrifufpicio eft. non enim perverfias extinda eft pientes occafionem nocendi, conturbare iterum, & Dei Ecclefiam fcindere conari. Quid boc genus hominum fpecet, quid venentur & captent ifti, ex ufu affiduo quafi naturam habentes delitefcendi in angulis,& fuum opus clanculum actitandi, fupervacaneum fe dicere: illud non cunlabor facere, quod puto neceffarium, increpare videlicet pro rei pernicie acriter ftoliditatem inconfultam illorum, qui abduci fe finunt fufurrationibus iftorum. Quid eft enim cur quis hinc fcandalizetur? an quod immutatum ipfi quidquam fit de Chriftiano quod tenebat dogmate? Verum nec hactenus quidquam e facræ doctrina placitis motum eft. ac ne quidquam in pofterum moveatur, & vota facimus, & operam pro virili dabimus quid igitur ? an quia verti aliquid alias. Verum fimilium eventuum duorum Vij contigit eorum quibus infueramus ? ut id qui- Α dem ne interdum accidat vitari nulla contentio- ~ 1 او 2 Ex ἐπηλυγάζεθαι, καὶ κρυφηδὸν τὸ αὐτῶν πράττειν ἔργον, ἄλλως δέ γε νὶ περιττὸν, τοῖς δ ̓ ὑ. παγομένοις οὕτως ἀβούλως τοῖς ἐκείνων όαρισ μοῖς προτιμάν του χειρίςων οὐ κατοκνήσουμ εἰς τὶ γὰρ καί τις σκανδαλιπείν ; ὅτι μεταλλάττεται τι τῆς δόξης αυτης; ἀλλ' ἐδὲν τοὺ μετέρων παραβέβασαι, μὴ δή τι να παραβα θείη το σαυολο ἀλλ' ὅτι τοῦ συνήθους αξι τραπται, ἀλλ' οὐδὲν ἔχοι ἄντις εἰπεῖν καν πολλὰ κάμοι ἀλλ' ὅτι ὑπὸ ποιμένα τελούν τις ἐκείνα παρακοηθέντος αἰτίαις ἱκαναῖς, ἄλ λε τοπαράπαν οὐκ δ' μοιρήσετε; ἀλλά μ καὶ εἰ μοιρήσετε, καὶ κρειττόνως ὑπ' ἐκείνῳ χάξετε ποιμαινόμονοι. Τίνι δὲ ἀπ' ἐκείνου τὰ πάνω των οι εξεγένετο πράξειν, ἐ τὰ τῆς ἡμετέρας σμενείας ἕξειν ; ι που αναλήπις καὶ περιπέ - σου ατί ; ἢ πάντως, οὐ τοῦ εἰς ταυ καὶ τὸν ἡμᾶς συνῆξα, σκοπῶν ὅπως ἂν αὐτὸς τὸ ἡμετέρω κράτος κατηγοροίζω; ἀλλὰ τὰ αἰτίαν λέγω, ἢ ἐκ ἐπικρύπτομαι, το μή τι τυγ χάνειν τω προσηκόντων ἐκ βασιλικῆς ναύσεως ἐλέως χρήζοντα. ὅτε γὰρ ἐκείνῳ τὰ πρὸς ἡμᾶς δίοδα, κωλυέσης της απεχθείας, εθ ̓ ἡμῖν μὴ παρ' ἐκείνα ἀξιωμένοις τὰ τῆς ευμενείας ἄνυς α πρὸς τὸν χρήζοντα . ὅπου γε καὶ εἰ ἠξία, ἂν ἐτύγχανε τῶν δεόντων, καὶ τὶ ἃ δεῖ ἐπικρύπτων; ἐν ἡμῶν πρὸς τὸ οὖ πράττειν ἀποπε· φυκότων, ἀλλ ̓ ἐκείνε μὴ οἰκονομῶντες τῇ αξιώ σαι τὸ οὔχαρι. Τίκπεθαι δ χάριν χάριτι με μαθήκαμεν, καὶ ἐκ τ αὐξάνειν τὸν ἔρωτα γεν νηθέντα, μὴ ἐπιγεννηθέντος καὶ τὰ ἀντέρωτος. οιηθείητε, ἀλλὰ τὸ τάχα ἂν μυθολόγος μὲ οιηθείητε . μύθου ὡς ἀληθείᾳ προασαῖον ἐπαινετὸν . ἔφη. σε δε καί τις τῶν ἔξω, ἐρημίας γείτονα τω αυθάδειαν τα αυθάδει δεις προσέζοι προσβάλλων καντεῦθεν ἐρημωθέντι τὰ ἄλλων καθ' αυτὸν αὐτὸν διάγειν ξυμβαίνη . τὶ γὲν τὰ εἰσέπειτα ; εἰδήσετε πάντως, και εμε πείας ὑμῖν προσβαλλάσας ἀκτῖνας το παι μένος κινουῦτος τω ἡμετέραν γνώμία υπερτά τοις μεσιτείας τρόποις μόνον μή τις ἐδῶ πρὸς τὸ χῶρος, μηδέ τις τὸ καθ' αυτὸν σκοπῶν καὶ μόνον, ἐν ἐ παικτῖς παιζέτω, μή δ ̓ ἐκ ἐπ ̓ ἀνυςοῖς ἀπεδαζέτω. τὰ δὲ καθέκατον ολιήματα ἐμπιπλᾶσι πραγμάτων τὰς πόλεις, καὶ ἑνὸς ἁμαρτάνοντος πολλοὶ τω και κῶν ἀπηύρων . φάγετε τοίνω τὰς παρασκευάξεις, καὶ τοῖς χίσμασιν ἀπεχθάνεπε . πολλοὶ σακκοφόροι ταῖς οἰκίαις ὑμῶν παρεισδύ σονται . ἐχ ὅπως ὑμῖν δὲ γένηται προθυμά μίμοι, ἀλλ ̓ ὅπως ἂν αὐτοῖς παρ ὑμῶν που ειπείν τά και χρείαν σκοποιῶτες · εἶτα και καινὰ δὲ τοῖς πα τηγορήσουσι μὲν Βασιλέων EcclefiaftiΕλαιοῖς μίξαντες, μὴ καλῶς ἔχειν τὰ τῆς Επ κλησίας εποίσεσι, καὶ διὰ τῦτο καὶ αὐτὸς τά να πλανᾶθαι τὰ διόρθωσιν. ὅτω γὰρ ἐκεῖ νοι ἴσως ἂν καὶ λέξειαν διαβάλλοντες, ἀποκαραδοκούντας . τι γουῦ ποιητέον ὑμῖν ἐςι ; τὸ μὲν μεταδιδόναι καὶ τοῖς ἄλλοις εξ ὄντων φθόνος πραττέτω τις ὡς βούλεται τότο τὸ tiam. nec pore amor natus adolefcere, quin pa- C ribus effurgat incrementis alius poft priorem ganitus mutuus amor, Anteros, vocatus. Hæc me loquentem parum aberit quin fabulatorem opineminicæterum fabula ut in fcopum veritar is recta collineans non raro utilis & laudabilis habetur. Non male quidam Externorum dixit : Solitudini finitimam fuperbiam effe. idcirco quod Superuum nemo curat, nemo adit. unde nec fe fit eum Edit. Rom. femotam a confuetudine bominum & folitariam pag. 187. vitam degere. quid autem in pofterum? ajo & confirmo vobis: mutationem in melius magnam experiemini pervenient ad vos benigni radii nobis innate beneficente, nulla jam intercepti nube Patriarchalis offenfionis: quinimo grato Nobis in locum retrufi & implacabilis ifius fucceffuro Paftore, commoditates apud Nos veftras decentibus illam perfonam efficacibus interceffionibus procurante, large in vos effundi sentieris bona D que defideratis omnis generis. Tantum ne quis veftrum agi fe in tranfverfum finat: nec fua unius fpecians commoda, ludat in rebus quæ ludum non admittunt; aut ea que perfici non poffunt ferio conetur. Nam fing lorum perperam offendentium civium lapfus, univerfas tricis implent turbifque Civitates; natura rerum ita ferente, ut ex uno peccante pœna in multos propagetur Fugite igitur conventicula: averfamini fchifmata. Multi faccis induti domos in veftras fe infinuant, non ut vobis profint, fed ut fibi eblandiantur, aut quoquomodo conficiant ex vobis quæ cupiunt, quibus indigent. Inde Imperatorem quidem accufabunt : tum nova veteribus mifcentes, baud bene habere res Ecclefiæ fubinferent: & propterea videlicet largiter erratum in viis corre&ionis ineundis, nullo inter Eaclehari cos idoneo reperto emendandis malis quibus Ref. publica peffum iret fic enim illi forfitan garrient, criminantes eos qui fapienter cunctantur circumfpicientes omnia, & in occafiones imminent opportune procuranda publicæ falutis. Quid igitur agendum vobis efi quin e vefira copia largiamimi quibus videbitur, nulla invidia ef. faciat in eo genere quifque ut volet. abduci autem perfuafionibus iftorum, & cum errantibus vos pari ni . ~ ၅၈ . |