·

acquieviffet excommunicationi, qua omnium Sacrorum participatione arceretur? Ad Sultanis Comites quod attineret, fotos eos Ecclefiæ Balneo nefcire fe , neque id juffiffe. Gæterum fi allegata ratio valeret excludendos eos effe cunctis pariter Urbis Balmeis, non minus quam illo quod ad Eccles fiam pertineret. cum aliæ quoque Thermæ, præterquam fignis Crucis infculptæ fint, facris etiam Imaginibus ornentur. Si autem id, non obftat quominus iis quantumvis vere Religionis expertibus ufus permittatur aliorum Lavacrorum : quid eft cur repellantur ab Ecclefiæ Balneo? Denique cum Sultane & ejus filiis tamquam cum Chriftianis egiffe irreprehenfibile videri quoniam id auctore idoneo fecerit., Epifcopo videlicet Pifidis tales illos effe teftante. quod fi jam oftendatur, nequaquam ipfos fuiffe ChriftiaCupa fuerit. Sed hae defenfiones Imperatori nos, illi foli adfcribenda non mihi ejus facti

Β

ὡς τοῖς Μοναχοῖς σκώηθες ὂν, καν τῇ Εκκλη- Α rum precum, poftquam patienter & demiffe σια τελεῖθαι. καὶ αὐτὸς ἀθετοίη πάλιν ὡς ἀυτάρκως δοκουῦτος το Τρισαγία σας της μνη μεσαύῳ εἰς εὐχῆς ἐκπλήρωσιν. καὶ δικαίως ἂν ἀπολογησόμθμος εἰ καὶ τοῦτο τελοίη οὕτω τοῦ Βασιλέως ἔχοντος· πῶς ἂν δικαίως ἐγκαλοῖτο καθυφυείς τοῦ παντός; τὸ δὲ τὸς τὸ Σαλτὰν ἐπὶ τῷ λεξῷ λούεθαι, αυτὸν μὲν, μήτ' εἰδέναι, , μή τε κελεύειν, τέως δικαίως ἂν ἐκκλείοντο πάντων ἐκεῖνοι τῶν λοετρῶν, ἐχ ἦτ τον ἢ τὸ τῆς Εκκλησίας, ὡς τῶν ἄλλων πρὸς τοῖς χαράγμασι το σαυρέ, καὶ εἰκόνων σύμοι ρόντων Αγίων. εἰ δὲ τ ̓ ἄλλα σφίσιν ἀνεῖται ἀσεβέσιν ἔσιν, εἰς τὶ τῷ τῆς Εκκλησίας λαξ νος ἐκδιωχθήσονται; τὸ δὲ τῷ Σουλτὴν ἢ τοῖς μέσιν ὡς χρισιανοῖς προσφέρεθαι, Αρχιερέως μὲν μαρτυροιῶτος το Πισιδίας, ανεύθυνον οι μαι. ο δ ̓ ἄλλως ἐλέγχοιντο ἔχοντες, ἐκείνου καὶ μόνο, ἀλλ' ἐκ ἐμὸν τὸ πλημμέλημα. ἀλλ ̓ ἐχ ἱκανὰ ταῦτα τοῖς ἀμφὶ τὸν Βασιλέα ἐδόκου, τὰς εὐθείας ἐξελέθαι της Πατριάρχη, ἀλλὰ Σμύοδον ἤθελε συγκροτεῖν ἐξ ἁπάντων των Αρχιερέων, παρόντων ἐνταῦθα καὶ Πατριαρ χῶν δύο, το το Αλεξανδρείας Αλεξανδρείας Νικολάου, κι το Αντιοχείας Εὐθυμία, ὅθεν καὶ βασιλικαῖς συλλαβαῖς μετεςέλλετο της Αρχιερεῖς πανταχόθεν. ὡς παρωχηκύας τῆς ἑορτῆς ἀνυπερθέ τως ἀπαντᾶν πάντας, μηδεμιᾶς προφάσεως υποχρησάσης πυρός παραίτησιν. ἅμα γεν τε λείς ἦρι συνήγοντο, καὶ τὰ καὶ τὸν Πατριάρχω συναχθεῖσιν ἐπιμελέςερον ἐκινεῖτο.

non videbantur fufficientes ad purgandum Pa-
triarcham: verum decrevit congregare Syno-
dum omnium Antiftitum, cui intereffent duo
Patriarchæ, Alexandrinus Nicolaus, & An-
tiochenus Euthymius. Itaque regiis litteris
convocavit undique Præfules ut poft Feftum
fine mora convenirent, nullo prætextu ad re-
cufationem fuffecturo. Pleno igitur vere conve-
nerunt, & caufa Patriarchæ ventilari a Con-
gregatis eft capta.

Quomodo, & ubi quæfitum de Patriarcha Arfenio fit.

Ὅπος δὲ τῆς αυτής Σιωόδου ὁ βασιλι- CL cus Synodi Regium Alexiacum Tricli-
Ons As mas que vedou βασιλιLoader

nium fuit, ad id delectus ut præfideἵνα καὶ re poffet Imperator. Affidebant & Aulæ, Magnates, ac quotquot in Dignitatibus erant fimul cum Epifcopis. aderat & Se natus univerfus : & ex cunctis Monafteriis præcipui Monachorum cum fuis quique Præ- Edit. Rom. pofitis ; nec aberant clariores illuftrioref-pag. 176. que Civium. Et Accufator quidem in medium prodiens Libellum obtulit. Is cunctis audientibus recitatus eft. Tunc cum effet vifum citari debere Patriarcham, mittentes tres Epifcopos, & tres Clericos, ipfum vocarunt ad caufam dicendam. Ille autem omnino venire renuit . cum diceret : judimodum aucium quidem haud fe recufare, tem & locum judicii perfonafque fugere : a qua exceptione juris fpecies non aberat. Nam judicari Patriarcham præfente Imperabus perfonis idque in Palacio praefertim tore præfentibus Optimatibus & SeculariImperatore fic confituto, & palam occafionem vindicta captante, indignum videbatur & tota res inique comparata. Ea porro loquente Patriarcha miffis a Synodo, excepta funt fcripto verba ejus, ne quid calumniæ interveniret. Inde qui miffi fuerant redeuntes ad Synodum cuncta ex fide retu lerunt ad eos qui miferant, & cœtus folutus elt. Idem iterum & tertio eft factum, certis intervallis temporis interpofitis. Studebant enim qui hæc agebant, nihil omittere eorum quæ Canones in eo genere præfcribunt. Ceterum nihil aliud ex iis militacionibus & refponfis elici potuit, nifi : difpli

προὐκάθητο μὲν ὁ Κρατζ. συγκαθέζοντο δε
καὶ οἱ Μεγισάνες, καὶ ὅσον ἐν ἀξιώμασιν ω,
συνεδρίαζον δ' οἱ Αρχιερεῖς, ἢ πᾶν τὸ ἢ συγ
κλήτες παρίςαντο. σωῆσαν δὲ καὶ ἀπὸ πασῶν τo
μονῶν οἱ παρέχοντες μονήρεις σκυάμα τοῖς σφῶν
προετῶσιν. ἀλλ ̓ & δὲ τὸ τῆς πολιτείας ὅσον ἀ
περιφανὲς καὶ δῆλον ἀπω. καὶ ὁ μὲν κατηγορῶν ἐς
μέσον περιὼν τὸν Λίβελλον παρέτειναν. ὁ δ ̓ ἀνε-
γινώσκετο ἐπὶ πάντων. καὶ ἐπεὶ ἐδόκει προκαλεί
θαι καὶ τὸν Πατριάρχω, πέμποντες τρεῖς μὲν τ
Αρχιερίων, ξεῖς δὲ * Κληρικῶν, προσεκάλεν
απαντήσοντα πρὸς ἀπόλογον. ὁ δ ̓ ἀνένδυε πάμ- D
γε κρίσιν μὲν μὴ παραιτείθαι, τό
παν. και
πον δὲ κρίσεως καὶ τόπον καὶ πρόσωπα φεύγειν -
λεγε, ε δικαίως ως οἴεπαι. Πατριάρχω μὲν
τὸ κρίνεθαι, παρόντος μὲν Βασιλέως, παρόντων
δὲ Μεγισάνων & κοσμικῶν, ἡ ἐν Ανακτόροις,
καὶ ταῦτα καὶ Βασιλέως ὅπως ἔχοντος, καὶ εἰς ἄμυ-
και προειλημμένες, ἐκ ἄξιον, ὁ δὲ τὸ δικαίων
εἶναι τὸ σύμπαν. Ταῦτα πρὸς τὰς ἀπεςαλμένας
το Πατριάρχες λέγοντος, γράφῃ ἐδίδοντο τα λε
γόμμα, ώς μή τι συκοφαντηθείη, οἱ δ ̓ ὑπο
τρέφοντες, ἐδήλων πάντα μετ ̓ ἀσφαλείας τοῖς
ἀποςείλασι, καὶ ὁ σύλλογος διελύετο. τοῦτο

Nicetas.

ἔ

Tij

cere Patriarcha judicii modum, & ob id Α δὲς εἶται καὶ τοὶς γεγονὸς, εκ τινων καιριακών
comparere recufare . Ad quæ hoc erat Pa-
trum refponfum Patriarchæ per remiffos ad
ipfum vocatores redditum : cum fit olim
exiftimatum æquum Imperatori tribui Prin-
cipem locum in cognitione rerum Ecclefia-

fticarum nec juftum nec rationi confenta-
neum effe , quæ ex eo genere negotia nunc
agitarentur, maximi utique momenti, alibi
aut aliter quam præfente ac præfidente Prin
cipe moveri.

2

Παλειμμάτων, έμελε δὲ καὶ Κανόνων ἐκείνοις τοι αύτα πράττωσιν, ἐδὲν μὗ πλέον ἐκ τάτων., ὅτι μὴ τὸν Πατριάρχω παραιτεῖται τὸν ξόπον τῆς κρίσεως, τὰς δ ̓ ἀντεπιςέλλειν ἐκείνῳ, ὡς ἐπι σημονάρχει το Βασιλέως εἶναι δικαιωμένα ἐν τοῖς Εκκλησιαςικοῖς πράγμασι, μὴ δίκαιον εἶναι, μὴ δ' εύλογον, τὰ τοιαῦτα μέγις ὄντα δίχα βασιλικῆς ἐπιςασίας κινείθαι.

CAPUT V.

Ut Patriarcha ad Imperatorem accefferit, & ut parum abfuerit

quin deciperetur.

Dens Patriarcha, quod verum erat,
Um autem hac ita gererentur, intelli- Β

non effe aliam horum
motuum caufam
quam iram in fe Imperatoris ultionem expe-
rentis, in qua profecutione periculum erat,
ne is malo aliud malum pro remedio appo-
neret : fuo videlicet in Patriarcham odio &

rancori, Patriarchae ipfius damnatione procu-
randa mederi, aut potius obfequi fatagens :
fperavit uno fui cum infenfo Imperatore con-
greffu istud præverti difcrimen poffe . quare pu
fillanimitate pofthabita equum infcendit, de-
Edit. Rom, fuetus id facere jam ex quo Conftantinopolim
advenerat, & Iniperatorem adit . Dies qua hæc
pag 177
gefta funt Dominica erat. Igitur Imperator ra-
fus optatam diu fibi remiffionem anathematis.
ad fe ultro deferri fuadebat hoc enim equita-
(
tio illa infolita Patriarchæ adventufqe inopina-
tus : & verifimilis conjectura, impulfum illum C
metù intentati judicii & periculo damnationis

imminentis ad hunc conatum fui deliniendi,

perhumaniter occurrit venienti, & cum bene-
vole accedentem atque hilariter excipit, tum
blandis_perdiu fermonibus detinet. Ut ergo
Sacræ Liturgie tempus adfuit, Imperator jam
in procinctu adeundi Templi, mifit certum e
fuis qui præmuniret, prout oportebat, facris
cii Minifros, jubens eos fimul Imperatorem
ingredientem viderent, ftatim, non expedia-
to dum ille ad facras imagines adoraturus ac-
cederet, nullaque omnino alia quacumque ex
caufa, mora interpofita, protinus inchoare
functionem facram, Diacono verficulum Bene
dic pronunciante, & Dei benedictionem fole
mnem Sacerdote pariter proferente voce con-

tenta . Ac confilium in his Imperatoris hoc

D

erat: fe una fimul cum Patriarcha intra Tem-
plum ftante, Miffe facrum rite peragi, ta-
cita quædam futura ipfi videbatur fui a dudum
injecto anathematis vinculo folutio, atque ita
compendio quodam opportunæ occafionis con-
fecuturum fe fperabat quod tanto jampridem
circuitu captatum iverat. Succedebatque illi
hactenus dolus egregie. Nam Clerus univer-
fus præmonitus, ut dixi, ad inchoandum Mil-
fæ facrificium proxime inftru&tus omni conve-
nienti apparatu & ornatu expectabat dum
appareret adventans Imperator. qui afture
ad quod intendebat facram Penulam comi-
tantis fecum Patriarcha tenebat manu ince-
dens. una, & per intervalla urbane interpo
fita confiftens , confabulanfque plane fami-
liariter: donee eum intra Templum fimul E
Ε
ingrediens induxit. Supergreffo autem ipfa
limen ftatim Diaconus Benedic inclama:
vit: quam vocem fecuta continuo eft Sacerdo-
tis Benedictio. Perculfus inopinato facto Pa-
triarcha, & dolum fubito intelligens : pro-
ripuit fe, ac manui tenentis Imperatoris

Ε

N

ὅσῳ δὲ ταῦτ ̓ ἐπράττετο, ἐννοήσας Πατριάρχης, ὃ καὶ ἀληθὲς τ, ὡς δέν ἐςιν ἄλλο τὸ κινουῦ τοιαῦτα, ἢ τὸ τοῦ Κρατοιοῦτος πρὸς αὐτὸν ἀμαυτικὸν, ὅτι καὶ κινδιωδίοι κακῷ τὸ κακὸν ἐαπαι, τῇ τα Παν τριάρχου καταδίκη, τὸ πρὸς ἐκείνου ἀπεχθές καὶ ὀχλώδες, ὡς καὶ ἀποσκομάθαι ταῦτα βά λιπαι, παριδών πᾶσαν μικροψυχίας, ἵππω το ἐπιβὰς, μὴ πρότερον εἰωθὼς ἐξ οὗ τω Κωνςαντίνου κατέλαβε, καὶ Βασιλεί πρόσεισιν. ἡμέρα δ' κώ, καθ' τ ταῦτ' ἐπράττετα Κυα αιώνυμος. Οι γουῦ Βασιλεὺς καιρὰν ἐκεῖνον είνα θεὶς ἐπισται, ὃν καὶ ἐζήτει πάλαι, τὸν τῆς ανέσεως, ἔπειθε γὰρ ἐννοῶν τοιαῦτ ̓ ἐκεῖνον τός ἐπιβίῶαι ἵππου τὸν Πατριάρχων καὶ παρὰ τὸ σκύηθες πρᾶξαι. τάτε κινέμμα ὡς ἐν χῳ καταδίκης καὶ αὐτὸν γεγενῆναι, καὶ ὡς ἐκμει λίξαθαι παραγένοιτο φιλοφρόνως ὑποδέχε

ται προσιόντα, ε πλεῖςον ὅσον ὁμιλῶ τὰ χα είωτα. ὡς γουῦ καιρὸς τῆς ἱερᾶς λειτεργίας επέση, καὶ ἤδη [ ὁ Κρατῶν πρὸς τὸ τῷ ναῷ ἐπιςαι, πέμψας ἐκεῖνος τινὰ τῇς αὐτοῦ τοὺς ἐπὶ τῆς λειτεργίας κατεσφαλίζετο ἐκέλευεν ἅμα θεασαμένως αυτόν, μή τε περιμένειν ἢ πρὸς τὰς ἁγίας εἰκόνας προσέλευσιν αυτοῦ προσκωυήσοντος, μήτ' ἄλλο τι περιαρ γουῦτας πράττειν. ἀλλ' ἀθὺς ἐκφωνῶν μὲν τὸν Διάκονον, τὸ, Εὐλόγησον. συλογεῖν δὲ, τὸν Θεὸν μεγαλοφώνως τὸν ἱερέα και το σύν θες, Ε τῆς λειτεργίας απάρχεθαι. τότο δ' ― πάντιος πρὸς ὃ ταῦτ ̓ ἐκεῖνος παρεσκευάζετο, τό, τὸν Ιεράρχω ἅμ ̓ αὐτὸς ἐπ' Εκκλησίας συναγαγεῖν, καντεύθεν σιωπηλῶς ταὶ τῷ δεσμοῦ λύσιν πραγματευσάμβυον < δὴ ἠυτρέπιςο μὲν τὰ τῆς ἱερᾶς λο ταργίας ταργίας, ὁ Κλῆρος δ ̓ ἅπας μετασκδυσάμβυος τοῖς εἰκόσι, καραδοκοιῶτες τὸν Βασιλέα ὅσον οὔπω ἀφιξόμμος περιέμβρυον. ὁ δὲ Βασιλους τῇ ἱεροῦ μανδύου τὸν Πατριάρχων κατέχων κατά τινα ποσὰ πατήματα, ἅμα μὲν ἱςάμβρον ωμίλει, ὡμίλει, ἅμα δὲ καὶ ὡς ἐπὶ τὸν ναὸν προσή γετο. ὡς δέ ποτε τὰ ὁδοῦ ἐπέβη, καὶ ὁ Διάκονος τὸν Εὐλόγησον, ἐξεβόα, καὶ εὐθὺς ἡ ἐκ τῇ ἱερέως εὐλόγησις, ἐκατᾶται τα παραδόξῳ ὁ

χειν.

Εξιλο

A

inquiens, dolofe furaris: clapfus eft : Cur benedictionem, & decipere Deum conaris bomo cum fis : quod nec oporteat, nec expediebat a te tentari? Addidit præterea, haud molliter exprobrans. Pulch a ne bec putas & convenientia Imperatori magnifice professo se juxta leges imperare velle ? quid homines dicent ubi audierint ? an laudare ifta, an fa tem vel tolerabilia cenfere poterunt ? Et his repen-, te dictis avolavit inftar aquila, pudore confufum Imperatorem relinquens ac per portam Triclinii ferream, pedes quanta maxima potuit pernicitate currens, pervenit ad Edit. Rom. mare, ibique nave confcenfa domum fe retulit. At imperator plenus licet contume. pag. 178. Lizo ac tam probrofe repulfæ fenfu intimo, doloreque æftuans, tamen magnanimitate fimulata, facrificio perrexit attendere; quoad Mifa peracta, regreffus fanfque in Alexiaco Triclinio, apud eos quos ibi forte repe rit Epifcopos, & alios ex Clero quos vocaverat, queftus eft de Patriarchæ duritie. Vi dete, inquiens, quam inurbane noftris fe man nibus proripuenit. Si offenfurus prodierat, quid, attinebat etiam ad nos accedere? verum ut ap paret, effugere judicium moliens induit fe magis, intriculique illis ipfis quos declinare cupit laqueis quaeftionis de ipfo capta: quum cenTeo fine mora urgendam, nec committendum ut

Πατριάρχης, καὶ τὸν δόλον σωεὶς, αυτίκα dr-
τέσσα, ἢ τῆς χειρὸς τὸ Κρατῶντος ἐξώλιπε.
καὶ τί, λέγων ὅτω δολερῶς κλέπτεις τίω Εὐλο
γίας, ο παραλογίζῃ τὸ θεῖον ἄνθρωπος ὧν
ἐ δέον ὂν & δὲ συμφέρον ; ἔτι δὲ καὶ και
λά γε ταῦτα, προσονειδίζων, καί γε Βασι
λεῖ ἐννόμως ἄρχειν προαιρωμένῳ πρέποντα, καὶ
δυσφορητεὶ τοῖς ἄλλοις ακέσαι, ὥςε καὶ ἐπαινεῖν;
εὐθὺς ἀετὸς α, λιπὼν ἐκεῖνον καταιδευθέντα
καὶ ἀφιπτάμμος, καὶ διὰ τῆς σιδηρᾶς τὰ τρι-
?
κλίνω πύλης, ὡς τάχος πεζῇ καθέων,
ή που
δῶν εἶχεν ἐχώρει πυρὸς θάλασσαν καὶ νεώς
πιβὰς, κατελάμβανε τὰ οἰκεία. Ο μέντοι γε
Βασιλεὺς ὑβριοπαθήσας οἷον καὶ αἰδεθείς, προσ- 1
ποιεῖ) δω ὅμως τὸ μεγαλόψυχον . καὶ ἐπὶ τί
λος των ἱερὰν λειτεργίαν ἐλάμβανα
πώς καθεὶς ἐν τις Αλεξιακώ τρικλίνῳ
τές τε μὲν Ιεραρχῶν παρατυχόντας καὶ τὰς τῷ
Κλήρο μετατειλάμπρος, ἐπενεκάλει της Πα
λέγων, ὅπως
τριάρχη σκληρότητα, εἴδετε, λέγων, ὅπως
ἀμαθῶς ἔπω τὴν ἡμετέρων χειρῶν ἀπεδίδρασκε
καὶ εἰ λυπήσων ἐφάνη, καὶ τί γε & παρ' ἡμᾶς ἀ-
φίκη); ἀλλ', ὡς ἔοικε, τὰς ἐλέγχους διαφυγη
ως
γάνειν πραγματευόμβρος, ἔλαθον ἑαυτὸν σωμα
θήσας μάλιςα πρὸς τὰ δίκω . μὴ γουῦ ἐπι
πλέον φυγοδικῶν κερδαινέτω. ἀλλ ̓ ἐπεὶ τὸ τα-
τον ἐναπολέλειπται μιώυμα, συναχθέντων,
γενέπω καὶ τότο, καὶ εἰ μὲν ἀπαντήσει, κρινό
πω· εἰ δ' όω, ἀλλὰ ὑμῖν γε μελήσει πῶς ἂν
φυγοδικενται μετελούσεπε. τὸ δ' ἐμὸν ἀναθε
τον Θεῷ, ὅπως ἂν ὡς ἐκείνῳ βελητὸν οἰκονομη
θείη. Ταῦτ ̓ εἰπὼν καὶ προπεὶς κατά τινα πρόλη
ψιν κακεῖνα ουμεθόδως, ὅτι καὶ τὸ, τάτας πολλά-
τις αναφέροντας περὶ τε και σφῶν Εκκλησίας μὴ
εισακέεθαι, αἰτίαν μίαν εἶναι ἢ τὸ Πατριάρχε
πυρὸς αὐτὸν ἀπέχθειαν. καὶ ὡς εἰ ἐκποδῶν τὸ σκάν
δαλον γένηται, αυτὸς τὰ μεγάλα παρ αυτῳ δύ
ναπαι, καταπαύει τὸν λόγον . τῆς δὲ μετ' αυ-
ταὶ ἡμέρας, ἅμα σιωαχθέντων καὶ πάλιν, με
πολλὰ τὰ λαληθέντα καὶ ἢ τὸ Βασιλέως οἷον
παραίτησιν, ὡς μηδὲ αὐτὸν θέλειν παρεῖναι, εἰ
μή γε της Εκκλησίας δεσμοὶ ἐξεχώρουν, καὶ

cavillationum, quibus eludere leges nititur
frudium optarum fecure auferas, quefiam in

punitatem. Quoniam igitur tertia tantum cita
tio fupereft, ea, velim, congregatis ftatim vo-
bis decernatur & fit:&fi vadimonium citatus.
firerit, continuo judicetur: fin minus, veftrum
erit videre quid de contumaci recufatore judicii
cquum fit ftatuere. Id equidem in veftro arbi
trio relinquens, Deo permitto, ut prout illi pla-
cuerit gubernetur, Ea cum dixiffet, illud pra
terea per quamdam utilem intento præoccu
pationem adjunxit: quod plerumque con-
tingeret ipfos de negotiis fuarum Ecclefia-
rum audiri potulantes, non admitti, unam,
caufam effe, odium in fe Patriarcha, tol-
leretur iftud modo fcandalum, vifuros eos
ftatim quam multum apud fe poffint pre-
ces omnes & fignificationes voluntatis i-
pforum. In ea verba loqui defiit. Poftridie
congregatus rurfum coetus eft. Ibi poft mul-
ta varie dicta, poftque aliquam Imperatoris
ad fpecimen modestie affectatam recufatio-
nem interveniendi Synodo fi per vincula
Ecclefiæ quibus conftringeretur id minime
liceret; tandem is, velut confenfu coactus
invitantium Patrum, ingreffus affedit .
προσκατίωάγκαζον .

Ut congregatis Patribus ultima citatio, & poft eam damnatio,

A Patriarcha citationem rite peragendam
Epifcopi, ut antea, & ex Clero aliqui mig

, que fola fupererat,

funt. Cum autem more folito Patriarcha fe venturum negaffer, addidit : Me utique abfente, quod vobis videbitur fit : nunquam enim omnino, quidquid ad id moveatur, adducar ut illic me fiftum. Tunc poft multam deliberationem & confiderationem attentam Patres, maxime ftudentes inniti Canonibus, reperiebant in primis accom nɔdatum ad rem præfenen Cinonem Apoftolorum de recufatione jali. Qumquam autem is fufficere ipfis vi

debatur ad fententiam jure ferendam: tamen A ὅμως δέ γε ἐν ἀσφαλεῖ βελόμιμοι πράττειν, ἐEdit Parif. quia in oculis univerfa, ut fic dicam, Civita

pag. 179.

tis, pro ut Imperator ordinaverat, hæc gere-
bantur. per quam erat vulgatiffima opinio ac
notitia fimultatis, qua is a Patriarcha fibi vi-
ciffim infenfo diffidebat: ne per eam caufam

infrinandi judicii, tamquam ex odio ad impe
ratoris gratiam lati, occafio quæpiam, & ex
ea prætextus fchifmatis nafceretur iis qui
forte rem uti nunc gerebatur narrari poftea
audirent, ftatuerunt iterum in medio Ephito-
pulum ; & Libellus fingillatim expenfis capi-
tulis relectus eft, & an teftes haberet quibus
confirmaret quæ accufabat, interrogatus eft
delator. Ille vero refpondit : rerum palam mia-
nifeftarum hunc aut illum adduci teftem non
debere, fed fimul univerfos : quod æque omnes
confcii factorum a fe allegatorum fint: Ut

πεὶ καὶ ἐπὶ πάσης, ὡς εἰπεῖν, ὃ πόλεως ταῦτ ̓
ἔπραττον ἳ Βασιλέως οικονομουῦτος καὶ τω
απεχθείας ὑποδέχεσαν ύποψίαν καὶ ἵνα μὴ
κι αὖθις χίζοιντο μαθόντες τὰ γεγονότα, πα
είςων καὶ αὖθις ἐπὶ μέσα → Εψητόπολιν .
Λίβελλος καθ ̓ ἓν κεφάλαιον ὑπαναγινώσκετο
C εἰ ἔχοι τις μαρτυρήσοντας ἠρωτᾶτο. ὁ δέ γε
હું લે
ή
πραγμάτων φανερῶν, εἶπε, ε τόνδε ἢ τόνδε
ἀνάγκη είναι “ μάρτυρα, ἀλλ ̓ ἅμα σύμ
παντας, ὅτι καὶ πάντες συνοίδασι γενομένοις
ὡς γῆν ἐκλεγέντες τινὲς ηρωτήθησαν * * Κλή
ρε, καὶ μᾶλλον περὶ τῇ Σελτάν, καὶ εἰ συλλ

autem felecti quidam ex Clero interrogati prae Β τανούσας της Παξιάρχη συγκαθήσειεν ἀναγινω

fertim de Sultane: utrum ille fimul Litanias
recitaffet cum Patriarcha & dum legeretur
divinus fermo de more, affediffet una, ftatim
refponderunt: ita factum fuiffe: Sultan vero
Chriftianus necne fit fe nefcire: ac tum quidem
fe putaffe illum Chriftianum. velle antem fe
ajebant Judices hoc folum pro teftimonio ac-
cipere : fimul oraffe & affediffe Sultanem . qua-
fis autem fuerit, Chriftianus an Paganus, quæ-
rendum ex fe non effe. Præter hos ergo pro-
ducti alii multi funt qui teftificarentur: non ef-
fe illum Religionis Chriftianæ cultorem. quod
utrum illi ex vero affirmarent, an obfequen-
tes Imperatori fingerent, haud habeo com-
pertum. Cognovimus tamen poftea, perlato
jam, & executioni mandato judicio, Sulta-
nem ubi audiffet fua caufa depofitum Patriar-
Ο
cham, mififfe ad Imperatorem (five id joco,
five ferio, aut quocumque demum confilio fe-
cerit, qui eum rogarent, ad fe mittere ne gra-
varetur quædam ex fuis facris amuletis, quæ
vulgaris fermo vocat encolpia, icunculas vide-
licet geftari de collo pendentes ad finum Re-
ligionis caufa folitas, & juffiffe ut adderent:
fe, fi vellet Imperator Religionis fuæ fpeci-
men capere, vel porci falitum femur avide
comefturum. Quo teftimonio plane confirma.
batur Imperatori, culpa in hoc vacare Patriar
cham, cum revera Chriftianum Sultan fe pro-
baret, tum exhibendo fe facrarum Imaginum
veneratorem; tum fe gustare libenter carnes
fuillas declarando. Cæterum tunc cum in il-
lis de Patriarcha difquifitionibus quafi pro
fandamento poneretur, minime illum fuiffe
Ghriftianis myfteriis initiatum

σκομένα τα θεολογικό λόγο και τὸ σκόηθες σπὺς ὡμολόγων ὅτω γενέθαι, τὸν ὃ Σελτάν εἰ χρισιανός ἐσιν εἴτε καὶ μὴ, μὴ εἰδέναι φασκον. τέως δ ̓ ἐκεῖνον τότε χρισιανὸν νομίζειν ἄντικρυς. Οἱ γᾶν κρίνοντες τότο, μόνον λαμ βάνειν ἤθελον τὸ συλλιτανεύσαντα καθεπται. τὸ δ ̓ εἴτε χρισιανὸς, εἴτε καὶ μὴ, αυτοῖς ἔφα σκον ζητητέον εἶναι, καὶ ἐπὶ τέτοις πολλοὶ παρήγοντο μαρτυρήσοντες τὸ σέβας ἐκείνῳ μὴ καὶ χει σιανός εἶναι, εκ οἶδα δ ̓ εἰ τ' αληθές, ετε μίω θεραπείοντες τὸν Κρατώντα . τέως δέ γε ὡς ἕτερον ἡμᾶς πυνθάνεθαι δ τοιέτων τέλος λαβόντων ὁ Σολτὴν ἀποςείλας πρὸς τὸν Κρατόντα, ἐπεὶ παρὰ ἢ αυτό αἰτίαν μεμα θήκει τὸν Πατριάρχω ἐξελαθέντα στὸ ἄλλοις οἷς ἐμήνυε, £ τέτο χαριέντως, ἢ μᾶλλον καὶ βαθέως ἁπτόμθμος προσεμιώνων, αξιῶν τῶ λαί οἱ δ εκείνες διαφερόντως τὰ ἱερὰ περιάμ ματα ἃ δὴ ἢ ἐγκόλπια ὁ κοινὸς ὀνομάζει λόγος, καὶ εἰ βάλοιτο καὶ χοίρα ταριχευθέν τα μηρὸν ὡς ὀρεγόμθμος φάγοι. καὶ τότ' ε τός τε τη Βασιλεῖ περὶ το Πατριάρχες ἔλεγχος ἄντικρυς . τῳ μὲν εἶναι τῇ θείων ἐκτυπωμάτ των προσκυνητώ τὸ σέβας αυτό παριςῶντος τὸ δὲ € κρεῶν ὑείαν ὀρέγεθαι, ἢ κατὰ χει 5, utique vide D διανές πολιτείαν ἐμφαίνοντος· τότε ἢ ὡς ἄτε λέςε περὶ τὸ Σελτάν βαλεομένων εκείνων ἐδόκει κίνδυνος ἐξῆφθαι της Πατριάρχη σαν δ ̓ ἄλλοι δι και γλαφυρότερον ἐπεχείρων δῆθεν προσεπετιθέμβυοι ταῖς κατηγορίαις. ὡς εἴπερ κἀκεῖνος εἰς Χρισιανὸς ἀληθῶς ἐτέλει τὸ γοιώ περὶ ἐκεῖνον Περσικὸν καλὸν ὦ ἐκε τόπως τὸν Πατριάρχω φυλάττεθαι . μὴ δὲ δὲ κακείνες πάντας Χρισιανὸς εἶναι, ἢ € λογία ζεθαι . ὡς γουν πρὸς τὸ τὰ δοκῶντα ἀποφαίνε παι ἦσαν, οἱ μὲν πλείες, ἢ πάντες παρὰ τινὰς, ὁ Ποντοηρακλείας Θεόδωρος ἔτος τω, ὁ Εὐ χαΐ των Αλέξιος, ὁ Βρύσεως Ιωαννης, καὶ μετ' αυτῶν ἄλλοι . ὁ ο Μιτυλης Γρηγόριος τὰ πολλὰ τῷ Πατριάρχῃ προσέχων, ἐπεὶ τ δίκωω ἀπηρτημένω ἑώρα οἱ, νόσον σκηψάμε νος ἀπί, ᾧ δὴ καὶ μετ' ἐμβριθείας ὁ Κρα τῶν ἐμὲ ὡς Νοτάριον ἀποςέλλων, ἢ ἀπαντᾶν, ἢ διδόναι τώ γνώμίω εκέλευε, καὶ μόλις οἰκείαν γνώμίω της τε Λαρίσσης Θωμά, της Ναυπάκτου Ιωάννη, καὶ τω Αδριανεπόλεως Γερα

batur inde impendere periculum Patriarchæ .
Erant qui callidius & ad finem intentæ damna-
tionis affequendum efficacius argumentaren-
tur, allegantes: parum ad fummam criminis
referre Sultanis ipfius ftatum quoad Religio-
nem ut enim ille revera Chriftianus fuerit,
certe a Perfis ejus comitibus pariter, & pro-
pag. 180. mifcue fimul cun&tis admittendis cavere debuif-
fe Patriarcham. cum fatis conftaret nequa-
quam illos univerfos aut fuiffe, aut habitos ef-
fe Chriftianos. Ut autem ad dicendas fenten-
tias ventum eft, plerique aut potius omnes
præter quofdam (hi fuerunt Theodorus Hera-
clea Ponti Alexius Euchaitarum, Joannes
Bryfs, & cum his alii: Nam Gregorius Mi-
tylenes, Patriarchæ multum deditus, ubi pro-
fpexit ei damnationem imminere fimulato
E
morbo abfuit, ad quem impetu ardenti Impe-
rator me, pro eo quo tunc fungebar Notarii
munere, ire confeftim juffit, denunciaturum :
ut omnino aut veniret, aut fententiam fuam
mihi ad Synodum relaturo ederet: ad quæ is
ægre tandem refponfum expediens, dixit: Se
quod Thomas Lariffa, Joannes Naupacti,
Germanus Adrianopoleos Epifcopi cenferent
etiam ipfum fentire; ac velle tribus ipforum

εἰ ἀσεβεῖς ἐκεῖνοι τὸ ἔγκλημα συμβαίνειν
ἐξαποιεῖν. εἰ δὲ καὶ ταῖς ἀληθείαις ἔξω τῆς
αυλής το Χρις8 ὁ Σελτάν, τὸν μὲν Πα-Β
τριάρχων καὶ ἔτως ἀνοίθινον εἶναι
το παρ

C

A

fuffragiis fuum quartum plane confentiens adjungi) Exceptis, inquam, his, quos modo nominavi, reliqui omnes præfentem exauctorationem Patriarchæ concordibus calculis decreverunt : fed majori ex parte, ob contumaciam non fiftendi fe judicio : Nam crimen de Sultane longam nec neceffariam ajebant pofcere difquifitionem de religione ejus qua defungi liceret in ambiguo relinquendo Chriftianus nec ne fuerit; nitendo autem ad damnationem accufati, eo quod & certo conftaret, & fecundum leges fufficeret recufatione videlicet comparendi ante legitimum Tribunal quo rite citatus fuerit. His quatenus in ambiguo relinquebant crimen de Sultane, obfiftebant alii, facis verifimili ratione: contendentes plane purgatum de eo videri debere Patriarcham. Nam eum quidem quo pacto æquum fit damnari, quia prophanos in rerum facrarum communionem admiferit, fi prophanos iftos quos admifit fuiffe non conftet ? & utcumque fe res habuerit, idoneum eos pro Chriftianis habendi Patriarcha habuerit Auctorem Macarium Epifcopum Pifidis penes quem in folidum ejus, fi qua eft, facti culpa refideat ? Præterea non Patriarcha folus eo nomine damnandus

:

venerit, fed & alii multi qui finuul tunc cum
eo in Templo fuere, non Chriftiani folum,

fed etiam Clero adfcripti, quorum fingulos

pro ratione gradus cujufque ftringebat fua
pars officii ad excludendos adytis prophanos
& non communicandum in myftica functio-
ne cum non initiatis quis enim poffit dubi-
tare quin faltem ii debuerint admonere Pa-
triarcham : & cum non fecerint, quin ejus
f quod eft, piaculi contagionem in fe tra-
Prateritis τόπο τor alis participibus culpa,
xerint, ob quam & ipfi fint pœnæ obnoxii.

τὸς ἐπὶ της μαρτυρῶντι κειμένω . ὁ δ ̓ ἐ ὁ Πισιδίας Μακάριος · εἰ δ ̓ ὅτω ἀλλὰ σκυδ παύεθαι καὶ τὰς ἄλλες της Πατριάρχη, Χρι σιανός γε ὄντας καὶ προσκεκληρωμένες τις θείῳ, καθ ̓ ὃν δηποτον ευρισκομένες βαθμὸν . οἷς δὴ ἢ ωφείλετο ἐξ ἀνάγκης υπομιμνήσκειν τας Πατριάρχῃ, καὶ ἀνατέλλειν τὰ ἐκεῖθεν βεβή λωσιν. τὸ δὲ τότες παραδραμόντας ἐπὶ μόνῳ της Πατριάρχῃ δίκω ἱςᾷν, μὴ εἶναι δίκαιον τὸ παράπων, μηδ' ἐπιεικῶς δύλογον. Ο δ' δω Πισιδίας πρὸς τὸ ἀποβησόμθυον ἀφορῶν ( τὸ τὸ ἔγκλημα μαρτύριον τώ τὰ καὶ τό τον τη καταδίκῃ σωυπάγεθαι. ἂν δόξαιον 8 ἂν δόξαιον πάντως τὸν Πατριάρχων δικαίως καταδικάζειν, εἰ μὴ καὶ αὐτὸν ἀθύνειον ) ἐφ' ἡσυχίαν και Δήμβρος απ τόσον δ ̓ ἐκείνοις ἔμελε τότε ὥςε 3 δὲ τὸ πρῶτον συνεκαλέσαντο μαθεῖν ἐξ ἐκείνα τὰ περὶ τῇ Συλταν. τέως δ ̓ ὅμως ἐκ τῶ αὐτὸν δέχεθαι τὰς δὲ αὐτὸν ἐπενεγκόν τας τίω τῆς δίκης ψῆφον της Πατριάρχη . ὃ Nocuit illi nimius favor Patrum. Nam ut ei δὴ καὶ συνέβη, ἐξωριθέντος ἅμα των καθαι ρεθαι, ἢ μᾶλλον ἢ ἐρήμω αλώναι, και κείνε . Ως δὲ πολλῶν τότε κατατεινομένων λόγων, τέλος καὶ ἔτοι συνῆλθον τοῖς ἄλλοις κόντες άκοντες, κυρδη ἡ ψῆφος * ὁ a-D τριάρχης ἐπὶ καθαιρέσει καταδικάζει. λύσων δ' αἰψηρὰν ἀγορίω, ποιητικῶς φάναι, το Βα σιλέων εφημηθέντων καὶ τὸ σκύηθες . πλίω καὶ δύο τάττονται παρὰ της Ιεραρχῶν Ιεράρχαι απελθόντες τὰ παρὰ τῆς Συνόδου πραχθέντα σημαι τις καταδίκῳ.

δι'

in uno puniendo feveritatem hærere Patriar-
cha
, neque æquum neque tolerabile omnino
videri poffe. Hæc videns Pifidiæ Antiftes, Edit. Rom.
& vim præjudicii ad fe quoque in eamdem pag. 181.
cum Patriarcha damnationem involvendum
pertinentis fecum reputans, tacitus fedebat.

parcerent, abftinuerant ab eo juridice interrogando tum cum difcuteretur Patriarchæ circa Sultanem factum, cujus ipfe pars fuerat. Nunc ferum erat illum vocare, manifefto utique præjudicio damnatum. nec poterat locum amplius habere qualifcumque ipfius defenfio, jam prolatis multorum fententiis in eos qui cum prophanis communicaffent, quæ fuffragia nihilo minus Pifidienfem quam ipfum Patriarcham affligebant. Itaque damnato Pa-. triarcha, aut potius indicta caufa propter neglectum vadimonium depofito, Pifidienfis quoque in exilium pulfus eft. Poft multa in ifta concertatione altro citroque allegata, tandem & hi volentes nolentes cum aliis convenerunt, & concordi jam Synodi judicio depo fitio Patriarcha fancita eft. Solverunt autem, ut poetice dicam, fubitum conventum, & acclama tionibus in honorem Imperantium editis de more, prætereaque duobus Præfulibus electis, qui nomine Synodi exauctorationem Patriarchæ denunciarent fuam, finis impofitus negotio eft.