Κεφ. κη'. De Ecclefia Schifmate, & Pantepoptenis Mar• Περὶ το κατ' Εκκλησίων χίσματος, καὶ περὶ inachis. τζ. Παρτεποπτηνῶν Μοναχῶν. Κεφ. κθ'. Οπως αποςέλλεται εἰς Παιονίας με ο μεγάλα Δεκὸς τὸ Λάσκαρι ὁ Προπατριαρχούσας Γερμανός, κακεῖθεν ἤγαγε νύμφίω τω τα Βασιλέως υἱῷ, καὶ προσες έφθησαν. Κεφ. λ'. Magni Conoßauli Tarchaniota ad Joannem Το μεγάλο Κονοςαύλα το Ταρχανειώτα πρὸς ipfius Socerum Transfugium. ἢ πένθερον αυτό Ιωάνν. αυτομόλησις. CA P. XX XI. . Expeditio Joannis Defpota cum multorum millium Exercitu, adverfus Joannem Dicem ; & de hujus facinore infigni. CAP. XXXII. Ut mari Protoftrator Philantropenus. Italos vicerit, adjuvante a terra Despota Joan Κεφ. λά. Εκσρατεία το Δεασότα Ιωάννα συνάμα χιλίας σι σρατός πρὸς ἃ Ιωάννίω, κὶ τὰ τῆς ἀνδραγαθείας το Ιωάννη. Κεφ. λβ'. Οπως και θάλασσαν ὁ Προτοςράτωρ Φιλανθρω πηνὸς νικᾷ * Ιταλός και κράτος, συνεργά τος ἔξωθεν καὶ τὰ Διαπότα Ιωάννο. Α Ρχεται δ ̓ ἐνθένδε τὰ κατὰ τὸν Πατριάρ- AH Incipiunte res adverfus Patriarcham ως C in- 33 " "9 Arfenium gefta. enim Imperator Edit. Rom. tocus hactenus fuiffet in deliniendo Patriare pag. 170. cha, omnibufque officiis eblandiendo, ut mi tius agere fecum vellet, & anathematis injeti vinculum folvere: poftquam animadvertit fe nihil proficere, defperavitque plane meliorem in pofterum fucceffum petitionis iftius fuæ, converfa velificatione vehementer in confilium incubuit ejus omni ratione ar movendi. Ei rei præmunienda, fæpius convocatis facrorum Præfdibus, conteftans exponebat anguftias quibus confiftaretur, ter hinc quidem urgentes ineluctabili neceffitate curas Imperii, tales omnino qua,, folutum a cæteris animum requirerent; ac vel fic vix a fatagente connitenteque pro-,, antem duritiem Patriarcha impedientis ut oportebat expedirentur: inde autem obfe, ac quafi conftrictum trahentis diris vinculis anathematis infandi. Confiderarent " hac, & viderent, an non efiet æquius venire ipfos fecum in partem folicitudinis pu- „ blica, improbanda ifta intempeftiva per tinacia. Patriarcham cujus effent partes adhibere curationem lapfis, obfirmaffe infle xibiliter animum in profecutione alterius „ harum duarum rerum : aut ut reponatur in priorem ftatum id quod meo peccaro mutatum ef: aut ni hoc fat, mihi omnis pes redeundi umquim ad communionem Ecclcfie inexorabili feveritate pracidatur. Atqui, ut vos pro veftra prudentia videtis, alterum quidem iftorum fieri non poteft : alterum perquam inbumanum eft, ab Ecclefie materna in juos indulgentia maxime abhorrens. Veri Paforis, & providi Pa tris munus fuerat, hortari ad peniten iam viam oftendere aberranti, calcarque addere, ut ad Deum frugemque rediret, etiam fuam miferiam non fentienti,negligentique ac refpuenti obAinata contumacia remedium. Hle autem me ultro damnantem detefantemque fcelus meum, me omnia vera penitentie figna exbibentem, me etiam atque etiam pofcentem penas mihi imponi falutares, me patientia obnoxia profitentem fedionis quoque & ufionis auferis fubeundis curationibus paratum, rejicit atque afpernatur ta men; & culpa utcumque a refipifcente damnate confcientiam aquum cenfet extrema defperatione conftringere Mibi vero minus malum minufque noxium videtur, non agnofcere culpam propriam, quam ejus improbata revocateque veniam def perare. Prius enim illud duritiem folum arguit alias emendabilem impœnitentis in præsens animi: hoc pofterius in aferne utique damnatio- pag. 171. nis exitium inevitabile detrudit peccatorem. Expertus omnia hac queror. nihil non tenta, α div. fupplex Patriarcham fæpius: toties rejectus fcriberetur: non modo non impetravi; fed acri jum. Rogavi ut mihi fatisfa&ionis modus præter increpitus, fed contumeliofe objurgatus fum. a non aliud extremi refponfi loco ad finem adji ciente, nifi; neceffe effe curari vulnus: quæ autem ei pofit feri medicina, fe nefcire. Verumenimvero an non irrideri fe fuperbo ludibrio ille jure sufpicetur, cus fuadeatur & tamquam neceffarium præfcribatur efficere aliquid, & tamen "quo id modo qu've ririone queat (ufcipi ac perduci ad exitum, ipfe qui jubet ignorare fe refetur? Nonne binc jufta caufa mihi relinquitur ti mendi ne fi ultro aggrediar fatisfacere pro crimine, ubi multa impendero, multa tentavero, mul χων Αρσένιον . ὁ γὰρ Βασιλούς πας για τα 2 D ixri-D ώσ δημηγορίαν κατέτεινα ἂν, τω μήγε καὶ ἀφ' ἑνὸς μόνω οἷός τ' ὦ παριςᾷν τὰ βλάβίω : τί γάρ μοι ἢ ἐχέγγυον το δε αὖθις ἀπραγμόνως βιῶσαι καταθεμένῳ τὰ ἐξουσίαν ; τὶ δὲ ναικὶ ἢ παισὶ μᾶλλον, οἷς ἂν παρ' εθὺς μου ραν ἐφεδρεύειν ἀνάγκη, ἷς ὁ τυχῶν ἐ γηθήσει εν; ἐμοὶ μὲν δι οὐκ ἔσιν ἀμφισβητεῖν ἐκεί νῳ τῆς πνευματικῆς ἰδιοσαύης καν ὅτι κελά οι· τέως δ' ἐν τέτοις, πολλά γε δέω προσιο παινεῖν . ποῦ δὲ καὶ τίνι ποτ ̓ ἔθνει τὸ τοιοῦ τον ἔβλασε ; καὶ εἰς τὸ παράδειγμα βλέπων ὁ Ιεράρχης ἀνεμεσήτως ἀξιοῦ ἔχοι τότο καὶ ἐν ἡμῖν; ἢ οὐκ οἶδε τὸν τοιαύτης γευσάμβυον και θάπαξ μεταβολῆς, μὴ τρόπον εἶναι μετιγκλί νω τα τελευτᾷν ; πόσοις τὸ ἐφεδρεύεται Βασι λεία; ἑπόσοις δὲ καὶ ἡ πίςις ἔψυκται ἐπὶ τὸ χήματος, σωζομένω καὶ ἔτι το Βασιλέως, ὃς η καθειρεικότος ώρμημένες πάλαι θαρρεῖν ἀνάγκη κἂν αὐτοὶ μὴ δρῷον ἰάπτοντες άλλως ἀλλὰ τῷ γ ̓ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς καταςάντι περ ἀντιζηλουῦ εἰκὸς ὕτω καὶ δράν τα χαρι τα ῥᾴδιον . τὶ δὴ καὶ ἀνάγειν των αρχω δει, ὃν μετ' οὐ πολὺ κατάγειν ἐβέλετο, ὡς γεύσαντα μόνον ἀποφερεῖν ; χωρὶς δὲ τέτων καὶ Θεὸν πέρ τινι ἄλλῳ μεγίσῳ καὶ κατατάσει. Βασιλείας C σωιένας πις 6ύομα. Θεοῦ δὲ βάλω, διασκε δὲν ἐθέλων, ὡς μὲν αὔπαδες, ὡς δὲ καὶ μέγαν ἔχον τοῖς τολμῶσι τὸν κίνδυνον . Ταῦτα τοίνω ἐνθυμουμένως δεῖ καὶ ὑμᾶς της δικαίῳ Βασιλείας συμπράττειν, καὶ μὴ ὅπω καταμελεῖν ἡμῶν ἐπὶ τοσῶτον ἀπαγχομένων τοῖς λογισμοῖς. τί δαὶ, ἐ τῇ Εκκλησία μετάνοια ώεισαι ; οὐ νόμοι ταύτης θεοι προβέβλύνεται; οὐχ ὑμεῖς κατ' εκείνες τὸς πολλὲς θεραπεύετε ; ἢ τοῖς βασιλεῦσι διαφερόντως πρὸς τοὺς πολλοὺς οἱ της Εκκλησίας πρόκεινται νόμοι ; εἰ δ' ἄν, ἀλλ ̓ εἰ μὴ παρ' ὑμῖν μετανοίας θεσμοί αλλα το Εκκλησιῶν εἰσὶ καὶ προσδρα μοῦμαι ταύταις, καὶ παρ' ἐκείνων θεραπευθή σομαι . ἡμῖν μὲν δω τὰ κατὰ γνώμίω ειρη ται . ὑμῖν δὲ σκεπτέον τὸ ποιητέον βολευομέν νοις συνάμ ̓ ἐκείνῳ . κ ~ καὶ εἰσέτι ανέξομαι tum fudans nitenfque in fceleris expiationem mei Α τῇ ἄλλων ἅπτεθαι τῶν ἐμῶν, μακρὰν ἂν τω percgero, haud ea tamen ille fatis accipiat : fic que contentiones me illas ærumnafque perdidiffe fpretus ad extremum ac repulfus fentiam "Audite autem & pro veftra fapientia elimate quale fit,& ecquid expediat Reipublicæ, quod per iftas ambages oblique innuit. Videtur velle me depofitione Principatus, & redity ad vitam privatam expiare fcelus quod confcivi. In hoc ille quid fpedet, & in quem transferre cogitet Principatum mihi ereptum, comminifci equidem nequeo, quanta porro quamque perniciofa inde foret oritura perturbatio, fubjicere fibi quifque circumfpiciendo cuncta poteft, ut alium confulat neminem. Cum enim ille cui interverfum Imperium Patriarcha jure queritur, nec per ætatem aut experientiam par fit molt ferendæ publicarum rerum; Prætereaque in calamitatem inciderit cum immedicabilem tum omnino talem, quæ ut abunde cunctacatera fuppeterent, omnem et prorfus facultatem ac vim adimat Principatus umquam quomodocumque fungendi, fatis patet quam perniciofe con ulat Reipublice, qui me amoto redacioque in ordinem folum iftum & defiturum ope College Univerfo rerum omnium regimini preficiat. hoc enim quid effet aliud quam in exitium certiffimum cuncta projicere; ac mali demonis invidentis rebus bene conftitutis indolem præferre? Idem hoc porro confilium quam meis privatis rationibus flatus, fama, falutis, capitale atque immaniter infeftum fit, diftinctius exequerer, longa oratione fingula enumerando, nifi totam latiffime patentis injuriæ perniciem brevi poffem compendio oculis, in uno veluti fpecimine, fubjicere: quem enim idoneum mihi vadem dabunt tranquille me ac fecure deinceps viliurum, poftquam Imperium abdicavero 3 quid tunc fer Uxori, quid mois Liberis? quos uti que principali delapfos faftigio illa expectat, illa fatim excipiet vite fors, qua vix homo de vulgo contentus degeret. Quæ ego dum reputo, etfi haud prafradie iverim infcias, ineffe fortafe fpiritualem Patriarche prudentiam in aliis plerumque quæ præfcribit, tamen adduci umquam nequeam Edit. Rom. ut credam, poffe illum mihi jufte ac fapienter tanpag. 172. rum detrimentorum ac calamitatum, quantum ifa perniciofilma fortunis capitique meo ac meorum exauctoratio continet, pænæ nomine medicinalis aut pœnitentiæ falutaris Specie injungere Ubi enim locorum, qua in Gente, tale quidquam extitiffe fando umquam audivimus? Et cujus tandem, quod veluti exemplar fuerit intuitus Horitate probati alias fadi, tantum ifam fe putavit excufare poffe, aut etiam commendare, novitatem ? An nefcit ei qui ex vita privata in Imperium evecus, Principatum femel deguftaverit, non aliam quam cum præfentiffimo conjunctam mortis periculo conditionem oftendi fortunæ prioris refumende? Plurimorum etenim femper infi fubditorum fides & amor in Principem, vana dumtaxat fuperficie oftentati exterius obfequii totus expromitur, intus nihil habens folidi. quare necef fe eft eum a quo violando [pla reverentia porelia D ~ ως ઈકે diis Principatus obfidetur : Plerorumque vero ub πάχειν ἀνίατα. καλὸν γὰρ ἡ παρ ὑμῖν τα id agere, mea exaudioratione procuranda, & per eam in me armanda invidia mulorum, ut quem detulit fu- minem minem conarl, quis non videt quam temerarium, quam infolenter arrogans, quam denique audentibus Ut Præpofitum Galefii Jofephum ad Patriarcham allegaverit Imperator Γεν͵ Βασιλούς καὶ ἄλλες μὲν καθ ̓ ἵνα πλείσους απέσειλον ἀξιῶν τὸν Ιεράρ χω λύσαί οἱ τω ἀθυμίαν, ετοίμῳ ὄντι, ὡς ἐκεῖνος ὑπιχνεῖτο, τὸ κελόυόμιμον ἐκπλη ρου. Τέλος δὲ καὶ τὸν τῆς μονῆς τοῦ Γαλη σίου προϊς άμλυον Ιωσήφ, ὃς δὴ καὶ Γαλησία φανερώτερον ἐκαλεῖτο, ἄνδρα πνευματικὸν καὶ εἰς πατέρα τεταγμένον τῷ Βασιλεῖ, Σποςέλ λων καταωτηβόλει δέχεθαι των πρεσβείαν, συγκατανεύειν τῇ ἀξιώσει. Αλ' ὁ Πατριάρχης πολλὰ μὲν παρὰ τῶν Αρχιερέων ὑπὲρ τῶ Βασιλέως ἱκετομόμβρος, ὡς οὐκ ἄξιον, λεγόν των, οὕτως ἐπὶ τοσοῦτον τῷ ἐπιτιμίῳ συν χεθαι, πολλὰ δὲ καὶ παρὰ τοῦ πνεύματι. κοῦ ἐκείνου καὶ θείου ἀνδρὸς ἀξιούμενος ἐφ' Α ] Giur Imperator cum alios Gingillatim 31. Edt Rom Β B τα παιδείαν ἄλλως οἰκονομοίη τὸν δεσ legavit plurimos, fuppliciter orans Papag.173 23 neri. Urgebat pro fe quoque ardenter rem veret. Surdo hæc canebantur obduruit quinetiam exafperatus efferatufque magis eft, audiens ifta Patriarcha adeoque inflexibiliter hæfit in propofito, ut etiam ea rogantes objurgaret & ipfum Jofephum acriter coerceret eo fcilicet nomine, quafi is Imperatorem abfolvere aufus effet contra Patriarchæ voluntatem, Fama certe increbuit per multos vulgata prohibitum interdicto Jofepho a Patriarcha fuiffe, ne deinceps ipfe confeffiones, ut folebat, ejus privatas acciperet, eumque abfolveret. Quod interdidum, fi vere contigit, an obfervatum fit: an id tranfgreffus Jofephus, tranfgreffionis iftius venia impetrata, reftitutus in integrum fuerit; an poftremo crimen iftud contumaciæ contra interdictum, & revera confciverit Jofephus, & inexpiatum id manferit, in medio relinquam. Fama quippe illi priori contraria fparfa quoque eft, afferens, numquam perlatum a Patriarcha tale interdictum. Et hac defenfione Jofephus ipfe, factus poftea Patriarcha, utebatur affeverantiffime affirmans, nequaquam id fibi prohibi tum umquam a Patriarcha; contradicentibus nihilominus, & in afferto perfeverantibus auctoribus op pofiti rumoris, qui in fatis magnam inde celebritatem abiit. adeoque id unum & potiffimum erat in criminibus, quæ Arfeniani objectabant Jofepho, ab eo Schifmate difciffi. Edit. Rem. pag 174 pag. 175. CAPUT III Ut Libellus accufationis contra Patriarcham datus fit Imperatori. Unc Οτε τοίνω Βοηδρομιῶνος ἱςαμένω, καὶ The igitur fub initium Aprils ralemis Α Το σιωνήτων νησιών τελουμένων, εορ TUR Jejunii tempore, dum feftum ageretur quod Acathiftum vulgo nominant, quidam ex Clero Epfetopulus cognomento in ordine Notariorum Patriarchæ inferviens poft ipforum Primicerium, quem Mefiten, dem Libelli mediocre teftimonium redden B rant : Patriarcha, jubente folo Trifagio, & tes . Tertium : quod filiis ejus communicari cum antea folis a Monachis id her connu D τῆς ἀγομένης, Ζ Α' κάθισον σκόηθες όνομά ζειν, της τις το Κλήρως ἐν Νοταρίοις των Παν τριάρχη τελῶν μὲ τὸν σφῶν πριμμικήριον ὃν καὶ Μεσίτίω εἰώθασιν οἱ πολλοὶ σεμνύον τες λέγειν, τἐπίκλω Εψητόπελος, Λίβελλον κατηγορημάτων πλήρη σκυθέμμος, ασμένως ἐγχειρίζει τῷ Βασιλεῖ, νυκτὸς τότε ἔσης με τις τίω § Υμνωδίας ἐκπλήρωσιν. Ο δὲ τὰς παρατυχόντας ἐκ τῇ τῶ Κλήρο συγκαλέσας ἅμα, ἠρώτα, εἰ καὶ αυτοί σκυοίδασι της Εψητοπέ λῳ τὰ οἱ πραχθέντα, ὡς δ ̓ οὐκ ἂ κατανεῦσαι ἀκούοντας πλίω ἑνὸς, ἢ καὶ δευτέρου περί τε τω κεφαλαίων διεπιυθάνετο, καὶ ὁ ποίας εἴη τῆς ὑπολήψεως ὁ τὸν Λίβελλον ἐγ χειρίσας, ὡς δ' ἐμαρτύρουν μὲν τῷ διδόντι τα μέτρια ή περὶ δὲ των κεφαλαίων ἀπελογουῦτο, ἀνάγκίω τὸν εἰς τοιούτος ἀγῶνας απ ποδυσάμθμον καὶ της συνειδότας ἔχειν ὁ Βα· σιλοὺς οὐθὺς οἰηθείς, καὶ εἰς χεῖρας ἔχειν τὸν λέοντα, ἀπεὶξ εἴχετο της γραμμάτων, καὶ και ρὸν ἐτίθει τῆς περὶ τούτων σκέψεως. οἷς κεφαλαίοις ὁ Λίβελλος συγκεκρίτητο, σαν ὡς εἰπεῖν καθέκαςον. Πρῶτον, τὸ ἐν ἀρ· γη της ορθρινής Υμνῳδίας τὸν ὑπὲρ τὸ Βασι λέως Ψαλμὸν ἐγκόψαι, μόνῳ δὲ τῷ Τρισας γίῳ, καὶ τῷ ἐπ ̓ αυτῷ μνημοσύῳ κελοῦσαι προοιμιάζεται. Δεύτερον, τὸ προσκειται τοῖς Σαλταν συμβῶς, ὡς καίσφιν ἐφειναι το λου ζῷ της Εκκλησίας συχνάκις ἐλέεθαι, τιμῖν ων χαρακτήρων σαυρᾶ ἐκεῖσε τοῖς μαρμάροις ἐγκεχαραγμένων, Αγαρίωοῖς ἔσι καὶ ἀμυή τις. Τρίτον, ὡς » τοῖς υἱεσιν εκείνω τη ἰδίῳ Μοναχῷ μεταδιδόναι των ἁγιασμάτων κελοι ἄδηλον ὂν, εἰ τις θείῳ λατρῷ ἐτελέ πησαν. ἢ τὸ ἐπὶ τέτοις, ὡς ὁ αυτός Σελτάν σα τοῖς Σαξάπαις αυτῷ καὶ τὸ ὀρθρινὸν τῆς λαμαρᾶς καὶ μεγάλης Κυριακῆς των Πατριάρ χ} λιτανεύοντι συνέλθοι τε καὶ συλλιανού σεις. καὶ ἃ μὲν της Διβέλλῳ διειλήφατο, ταῦ τά τε καὶ τοιαῦθ ̓ ἕτερα. τῷ μέντοιγε Πατριάρ τὸ παράπαν ἀγνοεῖν ἐκ Ι. ὅμως δὲ Θεῷ τὸ πᾶν ἐπιτρέπων, ἡσύχαζον. ὁ δὲ Βασιλοὺς τῶν γραμμάτων ἅπαξ ἐπειλημμένος, τὰς ἐπιδημοιῦτας τῇ Κωνσαντίνω τῶν Αρχιερέων ἐπισμυήγε. καὶ δὴ πρἔτεινε μὲν ἐκείνοις εἰς γνώσιν τὰ γράμματα. ἐκοινᾶτο δὲ σφίσι τω σκέψιν, ὅπως ποιοίη. & δ ω ὑπερθέθαι πράγ μα δοκοῦ συμβάλλεθαι τῷ σκοπῷ, καν εκε δόκει υποχῶν πρὸς τὸ τὸν Πατριάρχίω δεδί ξεθαι. Εκείνος δ καὶ μὴ πρὸς ἀπολογίαν ἔτι καλούμθμος, ἀπελογεῖτο. τὸ μὲν τοῦ καλο μοῦ, ὡς αυτός εἴη ὁ τάξας τοῦτο, τὸ πρῶτον, σε Χ το |