Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Retrospective Reviewer alludes, No. 111. p. 108, Art. Glover's Athenaid.

The day was closing. Agis left his tent;

He sought his godlike brother. Him he found
Stretch'd o'er his tranquil couch. His looks retain'd
The cheerful tincture of his waking thoughts
To gladden sleep. So smile soft evening skies,
Yet streak'd with ruddy light, when summer's suns
Have veil'd their beaming foreheads. Transport fill'd
The eye of Agis. Friendship swell'd his heart.
His yielding knee in veneration bent.

The hero's hand he kiss'd, then fervent thus:
"O excellence ineffable, receive

This secret homage; and may gentle sleep
Yet longer seal thine eyelids, that unblam'd
I may fall down before thee."

The stratagem of the traitor Ganelon, recorded in Retrosp. R. No. vI. p. 308, Art. Wars of Charlemagne in Spain, may have been borrowed from that of Zopyrus in Babylon. Such appropriations are more frequent in some of the old romances, than might at first sight be supposed.-In the description of the Temple of Penitence, quoted in another No. of the Retrospective, from Davenant's Gondibert (iv. p. 316.) we read : from on high

A winking lamp just threatens all the room,
As if the lazy flame just now would die;

Such will the sun's last light appear at doom!

The same fine circumstance is employed by Statius with equal, or even greater beauty, in his House of Sleep:

tenuis, qui circuit aulam,

Invalidusque nitor; primosque hortantia somnos
Languida succiduis exspirant luniina flammis.

Theb. x. 115.

CECILIUS METELLUS.

PUERILIA.

I, FABULA. Πετραῖα θερμὰ λοῦτρα.

TEMPORE quo nullus peregrina per æquora Cæsar
Appulerat nostris Itala vela vadis,

Bladudas tacita loca pace silentia rexit,
Insignis bello, Dardaniumque genus.
Tunc neque turrigeris fulserunt oppida muris,
Nec tereti portas struxerat ære faber:
Præruptis montes riguerunt rupibus, et, qua
Nunc florent segetes, condidit arva palus,
Divitias pleno princeps numerabat ovili :

[ocr errors]

Et, mala qui coluit pascua, pauper erat.
Quæ nunc signa mari portaut victricia quercus,
Pabula setigeræ sola fuere gregis.
Estus erat: calido cum tristis ab aëre tabes
Spiravit, miseros corripuitque sues.
Fulmineos primum çeleri Mors demetit apros
Funere, mox in haras insidiosa ruit.
Fœcundæ populantur haræ: convivia lardo
Festa carent: nullo templa cruore rubent.
Agrestes vocat ille patres, humilemque senatum;
Nec, qui consiliis damna levaret, erat..
Sæpe rudes vanam doluere Machaones artein;
Egra pati medicam porca negabat opem.
Sæpe coronati fuderunt carmina Bardi:
Örantum Superi destituere preces.
Nox erat, et parva jam dormitante lucerna
Intravit placidus regia membra sopor.
Cum subito pennis agitatus inhorruit aër,
Et tremuit motæ parva fenestra casa:1
Constitit ante oculos arcu præsignis eburno
Delius, aurata lene sonante lyra:

Atque ita, "Dardaniæ," dixit," rex optime gentis,
Qua miseram cures, ordiar, arte gregem.

Est locus, irriguæ quem perluit amnis Abonæ :
Ilice nunc frondet: mox locus urbis erit.
Crebra per obscuras funduntur flumina valles:
Delectat populos murmur euntis aquæ.
Tolle moras sacro fontem medicamine tinxi;
Huc age, cum gregibus, me duce, tende viam.
Fons mihi sanctus erit, divesque salubribus undis
Nomen ab æterna posteritate feret.

Huc venient fortesque duces, castæque puellæ ;
Musaque perpetuas carmine reddet aquas."

'Hi duo versus ab Ovidio, cum quadam mutatione, desumti sunt.

1

1

Dixerat hæc Numen. Fugit omnis inertia somni :
Surgit, et ad fluvium colligit ille sues.
Inde (fide majus) stimulis agitata Deorum
Desilit in medios grex violenta lacus.
Pestis abit: læti resonant clamoribus agri :
Præsentemque canunt sæcula cuncta Deum.

II.

Labitur, ex imoque poli nos respicit orbe,
Ceu vellet cœnæ Phoebus adesse comes.
Hanc et amant Risus horam, Ludique, Salesque,
Exulat hâc longe Cura, gravisque Labor.
Solve animum rerum vinclis, jucunde senator,
Et te, qualis eras, Postume, redde tuis.

[ocr errors]

Tu quoque, si possis dulcem, Cate, linquere Musam,
Quæ conjux, aut est fida puella tibi :
Carmine ais nuper Troas fudisse sonoro ;1
Arma mero victor dux celebrare solet.
Et tu stipatos tandem mitte, Attice, libros,
Burmannosque graves, Elzevirîque domum,
Et quid Blomfeldus volvat, criticique Sicambri;
An nescis criticæ vina placere gregi ?

Tu quoque (nam fugiunt Galli, et Tartessia tuta est
Gens, et oliviferi ripa beata Tagi,

Cingitur ipse armis princeps, ductorque Britannus
Accepit tuto munera missa bovis)2

Omnia, quæ curas, bene provenere; triumphes,
Et te des plenis, Æmiliane, jocis.

At tu majori studio es revocandus, Ophelte.
Non te, quo sit res, tangit, et arma loco;
Sed curas proprias, sed non medicabile vulnus,
Aversæ mentem sed gemis Hermiones.
Accipe, quæ possum, solatia. Non tibi festa
Infestare ferus tempora debet Amor.

Non loquor ignotum: sensi; fateorque timere:
Sed non me sociis depulit ille meis.

Vive igitur duraque, comes. Duravit Ulysses;
Ni faceret, patrios haud rediisset agros.

Homerum, ut videtur, Anglice tum forte convertebat. Scribl.

A baron of beef, sent by a patriotic butcher of Windsor as a presentto Lord Wellington. Written in 1814.

Quid si (quod bona Parca vetet) moreretur amata ?
Quid si rivali se daret illa tuo?

Ipse ego (crede mihi) vidi, cum sæpe morata
Restitit in tecto tarda columba tuo.
Hermiones vultus, quo non mansuetior ullus,
Post longam præsens annuet ipse moram.
Spe vivas; atque hoc pariter de vate cananius,
Dum focus exardet, dum micat igne merum :
“ Uni dum mens pura viro, dum foemina servat
Una fidem, Divos hæc mea vota petent :
Ut foveat juvenes sol indefessus amoris,
Lunaque amicitiæ lustret amica senes."

111. Pugna descriptio, er Ossiano Grace conversa.
Ὡς δὲ δύω νεφέλαι κορύφεων ἀπὸ συμμίξωσι
δειναὶ, βριθυΐαι, μελανόπτεροι, αὐτὰς ἔνερθε
νὺξ τέταται, βροντῇ δ ̓ ἄρ ̓ ἐπεσμαράγησεν Ολυμπος·
ὣς τότε κυάνεοι, κεκληγότες, ἀλληλοῖν
Τεύτονες ἐγχεσίμωροι Ιερναιοί τ' ἀγερωχοὶ
θρῶσκον· ἄνακτι δ ̓ ἄναξ πολέμῳ μίγη, ἀνέρι δ' ἀνήρ.
θέρμετο δ' αἵματι γαῖα, πολυξέστοις δ ̓ ἐπ ̓ ὀϊστοῖς
ὀξὺ κλάγξαν νεῦραι, ἀφέπτατο δ' ὄμβρος ἀκόντων
τετριγῶς, ἀτὰρ ἔγχε ἐπηετανὰ προτὶ γαίῃ
κάππεσε, λαμπτήρεσσιν ἐοικότα, οι κατ ̓ Ολύμπου
καππίπτουσ', ἀνέμων νεφέλας καταδηριοώντων.
οὔτε τόσος ποταμοῦ βρόμος ἔπλετο χειμαῤῥοίο,
λαβροῦ, ὃς ἐξ ἀκρῇφι ῥέων χέει ἄσπετον ὕδωρ
οὔτε τόσ ̓ οὐρανὸς εὐρὺς ἐπεστονάχησ ̓, ὅτε βροντὴ
σμερδυοτάτη, πυμάτη τε, μέγα βρέμει ἐν νεφέεσσιν
ὅσσος ἄρα κτύπος ἦν ἀνδρῶν ἔριδι ξυνιόντων
εἰ δὲ καὶ ἔνθαδ ̓ ἀοιδοὶ ἄνακτος πεντήκοντα
πάρστασαν, οὐδὲ καὶ ὡς πολεμοῦ στυγεροίο δύναιντο
πάντα διεξερέεσθαι· ἀρήϊα γὰρ ψαμαθοῖσι
στήθεα κάππεσε πολλὰ, μελαίνετο δ' αἵματι γαῖα.

IV.

Consortes animæ, socialia corda, valete,
O mihi longinquo foedere juncta manus !
Quos modo dilecta fortuna e sede relegans
Ignotas mundi jussit obire vices:

Quos ego, si quid id est, precibusque animisque secutus
Fatalem jam nunc alloquor ante diem:

Qualis ubi ambigui pergentem ad prælia Martis
Subsequitur votis cognita turba suis.

Nam mea vobiscum, quæcunque erat, acta juventa est,
Et curæ faciles, dissidiæque breves,

Et ludi, et nunquam privata cubilia somno,
Et rari luctus, et sine nube dies.

Omnia nunc abeunt: ceu, quæ gratissima primo
Spirabat, medio conticet aura die.

Nunc seu vos placidis Tritonia distinet umbris,
Et veterum fontes, Pieridumque chori ;
Seu procul æquorea pontus circumsonat unda,
Littoraque heu votis solum adeunda meis;
Sæpe inter curas vitæ tristesque labores

Vos repetam, et vestræ me rear esse gregis.
Nam mihi vos, longa quamvis tellure remotos,
Fida valet speculis mens revocare suis:
Qualia purpurei lucent vestigia Phoebi,
Cum subiit molles Tethyos ipse sinus.

DISSERTATION

On the Countries to which Solomon and Hiram sent their fleets for foreign merchandise.

1st. We must inquire into the apparatus of the ships sent, and then into the places to which they were consigned, as to Parvajim, Paz, Elphaz, and Ophir; and if they sailed on the South side of Africa. 2dly. The nature of the commerce for which the voyages were undertaken. 3dly. Their number, and the length of each; which will bring the question to a conclusion.

And, first, king Solomon went to see the fleet which he had built at Ezion-geber,' and Hiram sent sailors to be subject to Solomon's servants, and they went to Ophir,3 and they brought from thence to Solomon four hundred and twenty talents of pure gold, or four hundred and fifty of gold in mass, with heteroge neous particles attached, about three millions sterling. Eziongeber, whence the fleets of Solomon took their departure for Ophir, was an open port at the head of the most Eastern creek

[blocks in formation]
« ZurückWeiter »