Vnciolam Proculeius habet, sed Gillo deuncem, 40 45 Quid referam, quanta siccum iecur ardeat ira, Quum populum gregibus comitum premit hic spoliator Pupilli prostantis? et hic damnatus inani 40. Proculeus 19. 21. 22. Gilo 19. Vulgo ita distinguitur: sed Gillo deuncem: Partes quisque―heres Accipiat, sane mercedem sanguinis, et sic cet. Nunc mutavi interpunctionem suadente Heineckio, ut sensus sit: Proculeius parvam hereditatis partem habet, accipit, sed Gillo multo maiorem, et eodem modo quisque heres partem suam ad mensuram inguinis scil. habet. Tum verba v. 42 seq. eo, quo plerique illa acceperunt, sensu capienda sunt, ut sit concessio ironica et mens poëtae haec: ego sane non invideo illis hereditatem, sanguine et pallore partam. 42. ac sic 2. inquit pro et sic 39. a. m. pr. non improb. Barth. Adv. XIII, 13. ut introducatur velut de tabulis loquens vetula testatrix. Sed oratio sic non bene fluit. - 45 Boissonade ad Nicet. p. 162 166. "Plato, inquit, animam dividebat εἰς γένη δύο, τό τε λογικὸν καὶ τὸ ἄλογον, τὸ δὲ ἄλογον εἰς τὸ μὲν ἐπιθυμητικὸν καὶ θυμοειδές. v. Heraclides Allegor. c. 17. p. 58. et Schol. Eurip. IIec. 296. Poëtae has metaphysicas divisiones nonnunquam tur. barunt et τὸν θυμὸν, non τὸ ἐπιθυ· pntixò, in iecore locaverunt, ut Iuvenalis I. 45. et VI, 648. Antiquae aetatis amantes sibi ap, iccur, vulnerari, torreri, saepicule nugan tur; nunc autem cor praecipue illis dolet. Cupiditatum sedem olim in iecinore ponebant. Conf. Iacobs ad Macedonii Epigr. 8. Fischer ad Anacr., Toup. ad Longin. § 10. 2. Casaub. ad Pers. 1, 25. V, 29.-(p. 163.) Juvenalis VII, 52. inde sumsit epitheton aegro in corde. Dusaulxius post Graevium scripsit aegre, omnino male; nam si senescit cacoethes, si minuitur et remittit, etsi aegre, non est insanabile. Male intelligebant verbum senescit, quod hic est invalescit, inveterascit. Scholiastes vetus ad insanabile cacoethes non sanus videtur: Mali mores, mala consuetudo scribendi, quae oblivisci non potest. Forte obliterari.,, 46. premat 10. 15. 17. 19. 20. 24. -27. 45-50. 54-58. 60. 62. 64— 68. 71-74. quod praeferrem, nisi mox v. 49. sequerentur bibit et fruitur. Nota Hein. est: "Ob id ipsum recipiendum, nam talis mutatio modorum non rara est, et saepius inveniretur, nisi talia corrupta essent ab imperitis librariis.,, Sed librariis incuriosis pleraque huiusmodi exempla forsan tribuenda sunt. 47. Pupilli plorantis emend. Plathner coll. XV, 134 seq. Sed idem verbum mox v. 50. adhibetur et miserationem tantum, at vulg. prostantis summam simul indignationem mo◄ Judicio (quid enim salvis infamia nummis?) Haec ego non credam Venusina digna lucerna? Haec ego non agitem? Sed quid magis Heracleas, Aut Diomedeas, aut mugitum Labyrinthi, Et mare percussum puero fabrumque volantem? Quum leno accipiat moechi bona, si capiendi Ius nullum uxori, doctus spectare lacunar, Doctus et ad calicem vigilanti stertere naso; Quum fas esse putet curam sperare cohortis, Qui bona donavit praesepibus, et caret omni vet. Legendum tamen videtur Pupil lae prostantis.-ac hic 16. at hic 10. 11. 15. 17. 19. 20. 24-27. 45-50. 54-58. 60. 62. 64-68. 71-74. omnesque codd. Paris. Id probavit Schurzfl. et recepit Ach. ita disputans: Miror, "qua facilitate hanc dectionem mutaverint editores recentt. huius particulae at vim satiricam non intelligentes, quae sic se habet: Quanta siccum iecur ardeat ira, quum populum premit hic spoliator pupilli prostantis; sed ille spoliator tantum privatus: at, hic Marius provinciarum spoliator, damnatus *inani iudicio, etc. Quanta siccum iecur ardeat ira!,, Haec tamen vis satirica non perit retenta vulg. lectione, et mox v. 50. repeteretur at, cui Ach. substituit et, quod in nullo cod. legitur. 48. numis alii; sed nummis rectius videtur, quoniam prima syllaba vocum νόμισμα, nomisma et nurnisma corripitur. Núpuos monetae species fuit in Graecia Magna. 50. ac tu 49. At tu victrix provincia ploras, ut V, 159. IX, 77, Nil sibi legatum 50 55 praeter plorare Horat. Sat II, 5, 69. ἱ οἰμώζειν ἅπασι φράσας Lucian. dial. mort. IX, 3. 52. Heracleas I. 31. 32. et duo codd. Paris. Herculeas 19. 24. et quatuor codd. Paris. Herculeias 19. 24. et quatuor codd. Paris. Herculeias 14. 15. 17. 20-73. 26. 27. 45-48. 58. et XXIX MSS. Paris. 54. Aut mare 20. 26.—perculsum 15. 55. bona mecchi 15.-sit capiendi 77. 81. sed capiendi 29. Mutavi distinctionem, ut et versus 55-62, et v. 64-68. pendeant a v. 63. Oratio, etiam abrupta illa in v. 64, egregie affectui convenit indignationis, quem totus hic locus omrisque paene satira spirat; est tamen magis oratoria, quam poëtica, in primis ob frequentissimam repetitionem conj. quum. Vulgaris interpunctio est haec: fabrumque volantem: Quum leno accipiat-Flaminiam: puer Automedonamicae. Nonne libet Quadrivio, quum iam cet. Eam probat Hein. qui tamen iungit dum pervolat axe cilato Flaminiam puer Automedon, nam cet. 58. spectare 7. 22. 23, a m. pr. 24, 59. damnavit 22, 60 65 Maiorum censu, dum pervolat axe citato 29. 60. cum pervolat 11.-axe rotato 62. dum se 11. 24. 45. 65. et nuda 15. 66. Mecenate, Mecaenate, Mecoenate, Moecenate al. Sed Mainvas dicitur. 67. Signator falso, qui cet. distinxere Prat. Grang. Hennin. et alii, praeeuntibus Turnebo et Gronovio, ut signator falso scil. testamento dictus sit, qui supposititium obsignaverit testamentum, signator in falsis tabulis. Meo qualicumque iudicio haec locutio durissima est, et ita saltem leg. Signator falsus, ut Sallust. b. Cat. 16. 68. ac gemma 22.—fecerit 21. 25. 26. 49. 57. 69. 70. quae molle Calenum, Porrectura virum, miscet sitiente rubeta corrig. Plathner, ut sitiens rubeta 70 75 sit torrefactum eius intestinum, quo sensu terra arida Virgilio sitiens dicatur, et porrectura pro interfectura, quoniam mortui olim in vestibulo aedium pedibus in publicum porrectis (ad ianuam versis) collocati sint et porrecti inde vocati. Sed vulgata lectio bene se habet, et explicationem distinctione adiuvi. 73. Fuere, qui post brevibus comma ponerent. 74. aliquid (h. e. magnum vel eximium quid) 10-17. 19–25. 28. 45-60. 64. 65. et duo MSS. viri docti in Misc. Obss. crit. Vol. V. T. II. p. 265. qui etiam laudat glossas mss. si vis esse alicuius pretii. Sic et εἶναί τι, et contra εἶναι μηδέν vel ovde, ut ap. Plat. Apol. Socr. c. 33. καὶ ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι, μηδὲν ὄντες, et alios. Sententia est eadem, sed doctior lectio nostra, Quem patitur dormire nurus corruptor avarae, 78. turpes sponsae 21. 22. sponsi turpes 11. et cod, ms. Marii Nigri, qui hanc lectionem probavit ad Ovid. Am. 1, 14, 33. Eamdem praetulit Schurzfl. ut designentur oi reparaEVÓpo et cinaedi. Sponsae turpes: nam οὐκ ἐρῶσι ἀλλήλων λέοντες οὐδ ̓ ἄρκτοι καὶ σύες, ἀλλ ̓ αὐτῶν ἡ πρὸς τὸ θῆλυ μόνον ὁρμὴ pate, Lucian. Amor. c. 36. 79. versus, Qualescumque polest 19. et quidam codd. Paris. prob. Ach. 80. Cluviennus 17. Cluvieus 22. a m. sec. Clivienus 45.-et pro vel 17. 82. sortemque 26. 83. animas caluerunt mollia saxa 42. 16. 23. 25. 46. 47. 48. 57. 58. 59. et tres codd. mss. Nic. Heinsii, 86 90 95 100 maior Limine parva sedet, turbae rapienda togatae. 98. Suspectus 15.—et falso 17. 19 -21. 25-27. 45. 47. 50. 54. 56— 60. 64. 65. 99. Cognitus 24— accipias 16.— libet 26. 400. vexant nomen 7.-illi 7, 19. 21. 102 ego sum 62. 66. 67. 71-74. 103. Cur dubitem timeamve 19. 104. Euphraten 16. 61. quod recepi pro Euphratem. 105. negat 16. 45. 106. Quinquaginta 26. Quadraginta 16. 19. 45. solenni errore.-parent 11. maius 7. 11. 15. 21. a m. sec. 25. 26. 27. 29. 46. 47, 48, 50. 54— 110 115 69. 71-74. et XXVII. codd. Paris. quod perperam probant Bahrdt et alii, qui maius pro magis dictum accipiunt, et post Optandum interr. notam, post oves comma ponunt. purpurae amator 4. 81. in marg. et cod. ms. Marii Nigri, quem v. ad Ovid. Am. 1, 14, 33. 107. in arvo 15. 21. a m. sec. 110. post v. 118. legitur in 26. non 22. ne 17. 19. 45. nec sacro 24. 114. habitat 19.-exstruximus qui. dam, ex interpret. 116. ciconia pro Concordia 2. 11. ad marg. 16. 19. 24. a m. sec. 22. 26, tres codd. vetustiss, Iac. Susii et |