bulo incipere, quod orationem inchoare non posset, veluti av, yàg, dè, pèv, omninoque dictionibus encliticis; eamque regulam non solum ad eos versus spectare, in quibus tertius pes vel integro vocabulo, vel parte longioris vocabuli impleretur, sed etiam in quibus illud vocabulum ex duobus in unum conjungi solitis constaret, qualia sunt δήπου, εἴπερ, εἴτις, καίπες, μέντοι, ὅστις, ὅταν, οὔτις, οὗτοι, τοίγαρ, τοίνυν, ὥσπερ. Tolyap, TolVUY, WσTEP. Non facile, inquit, intelligi, cur magis placuerit auribus Atheniensium, quam, εἰς τάσδε γὰρ βλέψασ' ἐπηυξάμην τάδε, εἰς τάσδε γὰρ βλέψας | ἐπηυξάμην τάδε, κείνη γὰρ ὤλεσεν | τάδ', εἰς Τροίαν τ' ἄγει, at facto tamen rem comprobari. Nempe tota ista observatio talis est, ut, qui sic omnes tragicorum versus per singulos pedes examinare velit, multa possit hujusmodi, quæ casu facta sunt, pro regulis vendere. Quid est enim, quod, ut ipse fatetur vir doctus, qui hanc observationem in medium attulit, Eschylus ac Sophocles sæpe violaverunt legem istam, Euripides autem, multo illis alias negligentior, eam observavit? Num illi duo, qui principes in hoc genere poeseos habiti sunt, non eadem in urbe fabulas suas, et coram iisdem Atheniensibus exhibuerunt? Quanto satius erat, ad illud animi attentionem convertere, quod Græcos, si saperent, facere oportebat, quodque fecisse eos, diligentem lectorem latere non potest, ut pro sententiæ atque orationis multiplici conformatione, proque ea ratione, quam recitatio dictis conveniens sequi deberet, alio atque alio modo versus componerent, nihil nisi sensum sequuti suum: quem nos si indagare volumus, non eum profecto ex literis et syllabis colligere poterimus, sed potius, ex fonte suo, orationis sententiæque natura, haustus, deinde in his minutiis ultro se nobis offeret." Pag. 118. "ELMSLEIUS, quum in censura Editionis meæ Herculis Euripidei ad v. 469. Atticos vocem daídaλos usurpasse negaret, non meminerat schyli in Eum. 638. Omninoque in poëticis vocabulis major concessa est licentia, quam quæ usu certæ dialecti circumscribi possit." Pag. 569. 66 Apud Heraclidem Ponticum Alleg. Hom. p. 13. ed. Schow. Τὸ μὲν γὰρ ἔνθεν κῦμα κυλίνδεται, τὸ δ ̓ ἔνθεν· ἄμμες δ ̓ ἂν τὸ μέσσον καὶ λακίδες μεγάλαι κατ' αὐτό, NO. XXIX. VOL. XV. Kára reposuit BLOMFIELDIUS, dissimulans, ut videtur, ducem sibi fuisse Schowium. Пèp dedi pro napá. Sic Alcæus ap. ApolJonium Dysc. de Prononuine p. 395. A. ut vidit Bast. ad Gregor. Cor. p. 616. οἴκῳ τε πὲρ σῷ καὶ περ' ἀτιμίαις. Apud eumdem Heraclidem ibidem: τόν ̓ αὖτε κῦμα τῷ προτέρῳ νέον ὁμοστιχεῖ παρέξει δ' ἄμμι πόνων πολὺν . ἀντλῆν. Hoc fragmentum parum feliciter tentavit P. ELMSLEIUS in Diario Classico No. XVI. p. 395." Pag. 688. "Ac singulos cantores interdum loqui vel canere quum aliquot abhinc annis amicos quosdam monuissem, exemplo usus, quod supra commemoravi in fine cap. 20. jam pervulgatum esse video. Monitumque est ea de re, sed paucis in locis, a veteribus scholiastis, ut ad Eschyli S. c. T. et Eum. Exempla dedi in meis Herculis Furentis et Supplicum Euripidis Editionibus: de quibus si non persuasi quibusdam, non id mirandum puto: nam qui nihil præter verba et canones grammaticos in antiquis scriptoribus venantur, hi, quod ultra est, oderunt curare.” Pag. 735. "Quod in Britannorum Diario Classico, si bene memini, ab nescio quo proditum legi, binos semper æquales versus in epodis esse a tragicis conjunctos, id ejusmodi est, ut mirer in mentem cuiquam venire potuisse." Pag. 731. "BLOMFIELDIUM, qui in Museo Cantabrigiensi denuo edidit Sapphus Fragmenta, mallem in his, quæ impedita sunt, quam in dialecto, re nimium lubrica, et periculi, quam meriti pleniore, operam stiam posuisse, saltem, ut ne varietatem lectionis, maximum et in fragmentis sæpe unicum præsidium, omitteret." Pag. 605. "Aliud periodici carminis exemplum diu latuit in Eschyli Prometheo v. 568. seqq. V. 576. a verbis, úrò è жпpóπλασтоs Oroßet dova, stropham incipere, cujus antistropham interpositis quatuor trimetris sequi v. 595.-609. in commentario ad Aristotelis librum de Arte Poetica p. 143. indicavi. Postea etiam ELMSLEIUS ea de re monuit, ac MONKIUS in Museo Critico T. i. P. v. p. 58. seqq. dispositum dedit hoc carmen, plerisque versibus eodem modo correctis, ut a me quoque emendati fuerant: sed in aliis neque dispositionem ejus, neque correctiones veras puto." Pag. 768. "In Leonida Tarentini Epigr. 25. in Anal. Brunck. Salmasius εὐκαπὲς scribendum putabat, probante Dorvillio, pro εὐκαμπὲς, in quo, ut in Æschyli x Suppl. 438. qui locus tamen huc non pertinet, Seidlerus de Verss. Dochm. p. 25. ingeniosam iniit vians, quæ correptionem non destitutam esse defensione ostenderet. Pag. 47. "Blomfieldius ad Callimachi H. Dian, 10.: In Leo nidæ Tar. Epigr. Br. Anal. T. i. p. 226. versus hujusmodi legitur, Εὐκαμπὲς ἄγκιστρον καὶ δούνακα δουλιχόεντα. Vocalem ante μπ corripi posse contendit Jacobsius post Toup. et Musgravium, quibus, qui vult, fidem habeat. Versum Leonida difficilem emendatu vocat Seidlerus de Vers. Dochm. p. 25. n. Itane véro? Utinam nihil inter poetarum Græcorum reliquias difficilius sanatu esset. Quid enim? unumne tantum hamum, quem consecraret, possidebat o yρITEÙÇ Aιópavтos? Non hoc isti putabunt, qui mecum rei piscatoria operam navarint. Lege, "Ayxioтp' Exaμan xal 8. 8.? Et mox, quum quinque exempla, in quibus pluralis est, attulisset, ita pergit: Ceterum Seidlerus iste, qui tam facilem correctionem prætervidit, de Porsoni, si Diis placet, erroribus, a se castigatis, magnifice loquitur. Nempe leoni mortuo vel asinus calcibus frontem exterit.' Qui sciunt, quæ leges sint artis critice, etiam laudabunt Seidlerum, quod se prætervidenda hac correctione criticum, quam facienda piscatorem præbere voluerit. Rationes afferre in re plana supervacaneum puto. Sed ii, quibus exempla pro ratione sunt, viderint, quid faciant Archiæ Epigrammate X. Illum vero ego non ineptum dixerim, qui ex isto Epigrammate Archiæ apud Leonidam scribendum conjiciat, Taubóν ' äуxiσтgov. Ceterum aliquanto verecundius, loquuturum spero virum optimum, ubi reputaverit, quo quisque doctior sit, i. e. quo magis didicerit, quantum sit, quod nesciat, eo solere modestiorem esse. Profuerit autem inspexisse censuram Eschyli Persarum in Diariis Jenensibus m. Junio h. a. fol. 105. 106. a tali viro scriptam, cui non facile quis superbius respondeat." Pag. 809. CAMBRIDGE TRIPOS FOR 1789. Sic res quæque suo ritu procedit, et omnes UNDE babitum, et varium variis inolescere formis Kánov reposuit BLOMFIELDIUS, dissimulans, ut videtur, ducem sibi fuisse Schowium. Пèp dedi pro wapá. Sic Alcæus ap. Apoltonium Dysc. de Pronomine p. 395. A. ut vidit Bast. ad Gregor. Cor. p. 616. οἴκῳ τε πὲς σῷ καὶ περ' ἀτιμίαις. Apud eumdem Heraclidem ibidem : τόδ ̓ αὖτε κῦμα τῷ προτέρῳ νέον ὁμοστιχεῖ . παρέξει δ' ἄμμι πόνων πολὺν . . ἀντλῆν. Hoc fragmentum parum feliciter tentavit P, ELMSLEIUS in Diurio Classico No. XVI. p. $95." Pag. 688. "Ac singulos cantores interdum loqui vel canere quum aliquot abhinc annis amicos quosdam monuissem, exemplo usus, quod supra commemoravi in fine cap. 20. jam pervulgatum esse video. Monitumque est ea de re, sed paucis in locis, a veteribus scholiastis, ut ad Eschyli S. c. T. et Eum. Exempla dedi in meis Herculis Furentis et Supplicum Euripidis Editionibus: de quibus si non persuasi quibusdam, non id mirandum puto: nam qui nihil præter verba et canones grammaticos in antiquis scriptoribus venantur, hi, quod ultra est, oderunt curare." Pag. 735. "Quod in Britannorum Diario Classico, si bene memini, ab nescio quo proditum legi, binos semper æquales versus in epodis esse a tragicis conjunétos, id ejusmodi est, ut mirer in mentem cuiquam venire potuisse." Pag. 731. "BLOMFIELDIUM, qui in Museo Cantabrigiensi denuo edidit Sapphus Fragmenta, mallem in his, quæ impedita sunt, quam in dialecto, re nimium lubrica, et periculi, quam meriti pleniore, operam suam posuisse, saltem, ut ne varietatem lectionis, maximum et in fragmentis sæpe unicum præsidium, omitteret." Pag. 605. "Aliud periodici carminis exemplum diu latuit in Eschyli Prometheo v. 568. seqq. V. 576. a verbis, únò è ипpóñλασтos oroßet dóval, stropham incipere, cujus antistropham interpositis quatuor trimetris sequi v. 595.-609. in commentario ad Aristotelis librum de Arte Poetica p. 143. indicavi. Postea etiam ELMSLEIUS ea de re monuit, ac MONKIUS in Museo Critico T. i. P. v. p. 58. seqq. dispositum dedit hoc carmen, plerisque versibus eodem modo correctis, ut a me quoque emendati fuerant: sed in aliis neque dispositionem ejus, neque correctiones veras puto." Pag. 768. "In Leonidæ Tarentini Epigr. 25. in Anal. Brunck. Salmasius eʊxatèç scribendum putabat, probante Dorvillio, pro eoxaprès, in quo, ut in Eschyli on Suppl. 438. qui locus tamen huc non pertinet, Seidlerus de Verss. Dochm. p. 25. ingeniosam iniit viams, quæ correptionem non destitutam esse defensione ostenderet." Pag. 47. "Blomfieldius ad Callimachi H. Dian. 10. In Leo nidæ Tar. Epigr. Br. Anal. T. i. p. 226. versus hujusmodi legitur, Εὐκαμπὲς ἄγκιστρον καὶ δούνακα δουλιχόεντα. Vocalem ante μπ corripi posse contendit Jacobsius post Toup. et Musgravium, quibus, qui vult, fidem habeat. Versum Leonidæ difficilem emendatu vocat Seidlerus de Vers. Dochm. p. 25. n. Itane véro? Utinam nihil inter poetarum Græcorum reliquias difficilius sanatu esset. Quid enim? unumne tantum hamum, quem consecraret, possidebat 8 yρITEÙS Aιópavтos? Non hoc isti putabunt, qui mecum rei piscatoriæ operam navarint. Lege, "Ayxιoтp' exаμan xal 8. 8." Et mox, quum quinque exempla, in quibus pluralis est, attulisset, ita pergit: Ceterum Seidlerus iste, qui tam facilem correctionem prætervidit, de Porsoni, si Diis placet, erroribus, a se castigatis, magnifice loquitur. Nempe leoni mortuo vel asinus calcibus frontem exterit.' Qui sciunt, quæ leges sint artis critice, etiam laudabunt Seidlerum, quod se prætervidenda hac correctione criticum, quam facienda piscatorem præbere voluerit. Rationes afferre in re plana supervacaneum puto. Sed ii, quibus exempla pro ratione sunt, viderint, quid faciant Archiæ Epigrammate X. Illum vero ego non ineptum dixerim, qui ex isto Epigrammate Archiæ apud Leonidam scribendum conjiciat, Faμbóv т' ayniσтgov. Ceterum aliquanto verecundius, loquuturum spero virum optimum, ubi reputaverit, quo quisque doctior sit, i. e. quo magis didicerit, quantum sit, quod nesciat, eo solere modestiorem esse. Profuerit autem inspexisse censuram Æschyli Persarum in Diariis Jenensibus m. Junio h. a. fol. 105. 106. a tali viro scriptam, cui non facile quis superbius respondeat." Pag. 809. CAMBRIDGE TRIPOS FOR 1789. Sic res quæque suo ritu procedit, et omnes UNDE babitum, et varium variis inolescere formis æquo |