7

460

461

τα

fun, indeque imperatoris equitatum tollerent, cum ipforum bellica follertia perpetuo memoranda nofira au tem clade filentio digna. Quæ cum cognoviffet imperator a Deo coronatus, haud fuccubuit rebus tam inopinacis verum celeriter panas exigere ftuduit pro talibus factis. Cum enim Andream quendam ad eam rem delegiffet, virum prudentem & multarum rerum ufum fectantem nec minus virtutem bellicam ( quamvis id non præ fe ferret : ) ut rei veritas oftendit . ( Is a Scythis occidenta(Is Blibus erat oriundus :) hunc fecunda rium ducem Thematis Opficiani conftituit imperator Qui arte bellica instructo exercitu, hoftes aggreffus maximam victoriam obtinuit, dejecitque ad tempus illorum infolentiam. Atque ob id & quod aflidue rem ftrenue gereret, poft patriciam dignitatem etiam fcholarum præfecturam feliciter confequitur, multoque valentior in hoftes infurgebat: remque adverfus eos optime genit. Poft hæc & Magiftri dignitatem adeptus eft . Non multo poft & ex Tephrica ca

.

,

σιωπῆς ἄξιον· ὡς δὲ περὶ τάτων θεοςεφεῖ ἄνακτι διέ· Α ad Malagenos ufque ducerent exerciγνωςο, διοκλάζειν αυτῷ ἐ παρῆν ἐπὶ τηλικάτῳ ἀποπήματι, ἀλλὰ σπεδαίως ἐπαναιρεῖται ὄντως ἐκδίκη σιν της ὅτως ενηνεγμένων. Ανδρέας (460) γάρ τινα ςοχασάμενος ἄνδρα πολύφρονα και πολυπειρίας μεταδιώκονται, εχ ἧττον δὲ καὶ ἀνδρείας, κἂν ἐπεκέκραπιο· καθὼς ἡ ἐξω πραγμάτων αλήθεια παρεδήλω σον. ὗτος Σκυθῶν (461) εσπερίων ἐξώρμητο, ὑποτράτηγον τότον τα κατὰ Οψίκιον προτίθησι θέματος. ὃς τὸν ὑπ' αὐτὸν σρατὸν τρατηγικῶς χαθεὶς καὶ τοῖς πολεμίοις παρεμβαλών, μεγίςην ἀπηνέγκατο νίκην. και καταβεβλήκει τέως τω τότων ἀλαζονείαν. καὶ α τέτο καὶ ταῖς συχναῖς αυτό δ' ανδρείαις μετά γε πατρι 462 κιότητα (462) τῆς της χολῶν δμοιρεῖ κυριότητος. κ 463 πολλῷ κρείττων (463) κατὰ ἐξ ἐχθρῶν σανίσατο, κα κατ' αυτής ἄγαν ἠρίςδωσε. καὶ μετὰ τέτο ἐπείληπτο 464 μαγιςρότητος, & μετὰ πολλά χρόνια. (464) καὶ τὰ 465 (465) ἐκ τῆς Τεφρικής (466) κακὰ καθ ̓ ἡμῶν ἐβρενα 466 θύετο χώρων λαβόντων τῇ ἐκεῖσε κακέργων τῆς πρὸς ἡμᾶς ἐπιθέσεως, απησχολημένες Αγαρηνῶν ἐν που λέμοις ἐπί τε γῆς & θαλάσσης. ἀλλ ̓ ὅμως περιγίνεται ἢ ἀλαζόνων ὁ αυτοκράτωρ, ὑπερμαχήσει θείᾳ καὶ σρατηγεις εμπειρία καταοδέμμος. μεθ ̓ ὃς καὶ κατὰ 467 Γερμανεικίας (467) ἐκςρατεύσας καὶ Σαμοσάτων, (468) 468 ἐκπρεπεῖς πόλεις Σαρακηνῶν καὶ χώρας, ἀλλὰ μὴν καὶ C 469 Μελιτηνήν (469) ςενώσας ἐξ ἐπιδρομῆς συνεχές, κατ' αυτής ἵςησι τρόπαια· καὶ μετὰ νίκης (470) ευσήμου πρὸς τὰ βασιλίδα πόλιν ἐπάνεισιν· ἀδὲ τὰ (471) κατὰ τὰ ἅλα διὰ Αφρικών καθ' ἡμῶν σρατεύματα ναύμαχα δι' ηρεμίας ἐτύγχανε· δὲ ὧν ἑσπέρα πᾶσα καταδεδήλωτο, (472) ἐν πόλεσι τῆς τε Σικελίας ἔτι μὴν καὶ Λογγιβαρδίας πολυαριθμήπις ἐπὶ ν τε *) ρ. (473) το Γαλλεριανό χωρίς . ὃν (474) τί ἀνάῤῥυσιν (475) ὁ αυτοκράτωρ Βασίλειος ἀπειργάσα· το. Νασάρ (476) κ Προκοπία (477) κατ ̓ ἐκεῖνο και ρε ςρατηγίας αντεχομένων. καὶ τὸ μὲν ὄνομα Ιταλία 477 ἐφευρεν ἀπὸ Ιταλό το Σικελᾶ γενετῆρος. τὰ μὲν πα-D τρὸς (478) τῆς Ιταλίας χώρας, τὰ δὲ υἱδ Σικανίας ἢ Τρινακρίας ἐγκρατῶν γεγονότων. Ιταλία δὲ (479) καὶ ὅπως ἀπό τινος περαιωσαμένης βοός, ἣν ἀθρόαν ἰδόντες ἐγχώριοι ἐκ γῆς ἑτέρας τὸν ἀπέπλεν πρὸς αυτός ποιεμένην διωκομένην τε παρὰ τῇς κτητόρων αυ τῆς, ἐβόησαν. Ιταλός Ιταλός· ὃ (480) τῇ ἑαυτῇς έχα λέκτῳ ἑρμηνεύεται βᾶς. ἢ ἀπό τινος λης, Ιταλό δι Ηρακλέας ἐκεῖσε αναιρεθέντος τω κλῆσιν ἀγάγετο. Λογγιβαρβία (481) δὲ ἀπό τινος Λογγιβάρβα τοῦ πρώτως καταχόντος (482) τω χώραν. ἐφ' ὅτῳ καὶ μέγα εξήνπιςο γένειον . λόγγη ο παρὰ Λογγιβάρ βοις τὸ μέγα βάρβα δὲ, τὸ γένειον. Τὰ δὲ κατὰ

470

471

472

473

474 475 476

478

479

480

481

482

ત

τη

lamitates in nos ingruebant, occafionem nadis illius loci perditis hominibus nos invadendi, occapatos bello cum Agarenis terra marique. Sed tamen fuperat fuperbos illos imperator auxilio divino & experientia ducum bonum fucceffum habens. Poft hæc & adverfus Germaniciam nec non Samofata educto exercitu infignes urbes Saracenorum ac regiones, ipfa etiam Melitena ad anguftias redacta afiduis incurfionibus, tropæa erigit, & infignem victoriam reportans in imperatoriam urbem revertitur. Per ma re etiam Afrorum claflis nos infeftare haud ceffavit. A quibus verfus occidentem omnia fubacta erant, Sis ciliæ & Longobardiæ urbes plurimæ ufque ad CL. præter Gallerianum Quas imperator Bafilius recuperavit, Nafare & Procopio ducibus in illo tempore.. Ac Italia quidem nomen invenit ab Italo Siculi parente, patre Italia, filio autem Sicania five Trinacria potito. Sic etiam dicitur Italia (a) a bove advena , quem fubito confpicati indigenæ adnatantem ad ipfos perfequentibus poffefforibus, clamarunt : Italus, quod illorum fermone fignificat bovem a quodam prædone Italo , quem Her→ cules ibi occidit, nomen duxit . Longobarbia autem a quodam Longobarbo qui primitus tenuit illam regionem quia magnam barbam alebat. ( 6 ) longa enim Longobarbis eft ma

483 Συράκεσαν (483) διεμεσολάβει χρόνων τινών δυσυχή. Εξyracufarum autem
pili autem menti, barba

ματα. ἐπεπολιόρκητο το παρὰ τω Ισμαηλίτης. καθ'

484 ἣν ἐξεπεπόμφει ὁ αυτοκράτωρ Αδριανόν (484) ἄνδρα

γενναῖον σὺν ναυτικῷ πολυάνδρῳ πρὸς τα αυτῆς ἀπολύτρωσιν . ὃς κατιών μέχρι Πελοποννήσω, Ιέρακι 485 (485) ἔτω κατονομαζομένῳ λιμένι προσλιμενεύεται παρεμποδιθεὶς ἐκεῖσε δυσπλοίᾳ χαλεπωτάτῃ ἐπὶ ἡ

a Balbutiente preffius fequendo, non poffum melius. Nec ifte quifquiliæ merentur majorem curam, difficilius interim talia vertuntur, quam Oratio diferta.

aut

calamitates quo

dam tempore intervenerunt. Obfide-
bantur enim ab Ifmaelitis. Eo mi-
fit imperator Adrianum virum ftre-
nuum cum claffe numerofa ad eam

urbem liberandam. Qui profe&tus ad
ufque Peloponnefum, portum cui no-
men Hierax
occupat, impeditus ibi
magna difficultate navigandi, per e-

b Ita imperfecte loquitur. facile autem intelli-
gitur quid velit, non enim propter magnam bar-
bam ifte obtinuit regionem, fed ab ea dictus
ita fuit, fi modo &c.

quinquaginta dies. Cumque ibi retar-A μέρας ν. καὶ κατὰ τῆτον αυτό δυσφορίᾳ πιεζομένου
daretur a navigatione propter inclu-
Los ventos acceffit ad eum quidam
ex colonis nuncium grave adportans,
Hefferno die hora quinta Syracufas
captas fuiffe. ( quibus (a) nomen
a conditricibus eam Archiæ filiabus
Syra & Coffa, aut a quodam lacu
ibidem, aut a fonte olim Syraco-
ne nunc Arethufa : ) Illo autem in

veritatem. inquirente acundia ciat interrogante hic refpondit: Eft mihi

incco 1oco qui Helos dicitur przdium

quafi octo milliariorum intervallo

Atque heri vefperi illud obambulanei mihi occurrunt quidam ex paftoribus & dicebant, fe ex damoni

.

bus hic verfantibus audiviffe dicenti-
bus Syracufas captas effe ibique
fe fuiffe atque inde veritatem certo
comperiffe. Sed ille haud credens
fidem fibi fieri volebat proprio audi-
tu. Quare in prædium profectus ho-
ra prima cum paftoribus definitum lo-
cum occupavit . in
quo fpiritus illi
commorabantur Quos cum quidam
ex paftoribus interrogaffet ubi fuif-
fent ? ipfi refponderunt, In urbe Sy-
racufarum fe fuiffe & fatiaffe reliquis
fanguinis Chriftiani qui effufus effet
illum porro qui de his fcire cuperet
& quid fit factum fe noffe
menque & gradum dignitatis fcire

no

Β

.

σε

486

488

490

491

493

494

495

496

497

498

διὰ τὰ ἐξ ἀνέμων. ἐγκάθειρξιν, προσεδεδημήκει τις
το χρησίμων ἀγγελίαν ἐπικομιζόμθμος δυσαχθῆ.
ὡς κατὰ ἡ ὥραν πρὸς τὸ χθὲς τὰς Συρακέσας ἡλῶ
παι. αἷς ὄνομα ἀπό τινων κτιτασῶν ταύτας Αρχίου
θυγατρῶν Σύρας – Κόσσης, ἢ ἀπό τινος ἐκεῖσε λίμ
νης. ἢ ἀπὸ τῆς πρὶν μὲν κρήνης Συρακᾶς, νῦν δὲ
Αρεθέσης. το δὲ τὸ ἀληθὲς πολυπραγμονῶντος, κ
ὁπόθεν (486) ἐπίςαθαι τότο διερευνῶντος· αυτὸς ἀπε
κρίνατο ὅτι περ ἐν χώρᾳ ὃς Ελος (487) ὠνόμαςαι 487
ἀγρὸς πάρεσί μοι, ὡς ἀπὸ μιλίων ή προςδιάσημα
ν κατὰ τω παριᾶσαν ἑσπέραν καθ ̓ ὃν (438) μοι πε
απολεύοντι προσίασί τινες ποιμαινόντων, κὶ ἔφασκον,
ὡς ἐκ ἢ ἐπιχωριαζόντων δαιμόνων (489) εξακηκοέναι, 489
φραζόντων· γενέθαι εν Συρακεσαν δορυάλωτον,
ταύτη τε (490) παρείναι (491) αυτές, ὅπου καὶ σχ
τρανέθαι ἀλήθειαν. αυτὸς δὲ (492) πρὸς τότο μὴ καὶ
πανδύων εἰς ἀπιςίαν ἐχώρει τω αυτηκοίαν σφετεριζό- 492
μρος . καθ ̓ ἣν ἐν καταλήψει (493) γενόμιμος το α-
γρά πρώτην καθ' ὥρων και ποιμέσι συγκατειλήφει
(494) ἢ ὡρισμένον χῶρον, ἐφ ̓ ᾧ τὰ ἀέρια τα έχα
τριβὴν ἐπεποίηντο. ὧν των εξαγωγὴν πυνθανομένῳ
προσαπεκρίναντο. Κατὰ πό
τινι της ποιμένων (495)
λιν (496) Συράκεσαν εἶναι τὰ περιλειφθέντος χριςια
νικό αἵματος ἐμφορεῖναι. τὸν δὲ περὶ τδ τοιέτων εἰ
δέναι διερευνώμενον τὸ πραχθὲν γινώσκειν τό,
νομα καὶ τὸν ἀρχικὸν βαθμὸν ἐξεπίςαπαι· οἷς ὁ Α-
δρικὸς μὴ πιςεύειν (497) ἔτι ὑπελογίζετο έωλα. καὶ
με ιε ἐπιᾶσαν ἡμέραν (498) τὰ παρ αυτου ως ψα
δὴ νομιζόμμα παρὰ τῆς ἐκεῖθεν μόλις ἐληλυθότων ἀ-
ληθῆ κατεφαίνετο. τῇ ἐν ἐγχωρίων πνευμάτων ἡ τοι
αύτη πρόγνωσις, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν ἡ ἐπὶ ἢ πεπραγ
μένων γνῶσις τοῖς κατὰ τω αυτὴν χώραν ἄχει βα
σιλείας τὰ δύσεβεσάτα, ὥς φασι, Λέοντος προσμεμένηκεν.
τότε δὴ κρατὸν τὸν ὑπ ̓ αυτὸν ναύμαχον συναγείρας
τῇ Κωνσαντινεπόλει ἐπιδημε· (499) καὶ ἱκέτης ἔν τινι
ἱερῷ παραγίνεται, εξαιτων συγκεχωρῆσαι τὸ σφάλ
ἀλλὰ ἢ δεόντων ὀλιγωρήσας, καὶ ἐχὶ δισπλοί-
ο πλέον (500) ὡς ἔφασκον, συγγνώμης ἐκ ἔτυχεν.
Εν δὲ τῷ αὐτῷ έφεσηκότι καιρῷ οἱ ἀπὸ Καρχηδόνος
Αφροι Σαρακηνοί (501) σὺν ὁλκάσι παμμεγέθεσιν ξ'
οἷς χώρησις σ' ἀνδρῶν διηρίθμητο, καταςρατεύεσι,
καὶ διίκνονται Κεφαληνίας μέχρι και Ζακύνθω. (502)
ἥτις πρὸς ἄνεμον ζέφυρον και τον καλέμμον Ιχθείς -
πονένδικον, ἐκ δὲ Ζακύνθο το Μέροπος της προσηγο
ρίας τετύχηκε. περὶ ὧν ὁ βασιλεὺς διαγνές, τὸν πα-
τρίκιον Νάσαρ (503) ἐκπέμπει σὺν ναυςολίᾳ· ἄνδρα
πολύπειρον, ταύτης καθηγησόμβρον. τὰ δὲ κατὰ Με
θώνην (504) τω πρὶν Πήδασον (505) καλεμένην ἐ-
πιδημήσαντος, οἱ πλεῖςοι ςρατιωτῶν τω πλοίων απ
πέδρασαν καταλελοιπότες αυτόν. (506) ὃ εχαγινώσκε- 506
Εται ταχέως τῷ βασιλεῖ· καὶ σὺν κατεπείξει (507)
σφοδρᾷ παρ' αυτό τις αποςαλεὶς δατέτακται περὶ
τόπον ἀνασκολοπισμὸν ἱδρύσαθαι ξυλεργήματος, καὶ
τις δραπέτας ἐν αὐτοῖς ἀνασκολοπίσαι· ἔσω ρό
ταξιν κατὰ ἐμφανὲς μηχανώμενος· κρυφίως δ (568) 508
ἐν νυκτὶ τῇς ἀπὸ τῆς φυλακῆς Αγαρηνός γ' προσλα
βόμβρος, δραγγαρίῳ τις κατὰ τί αυτό φρεραν προ

Quibus nondum credens Adrianus, ca C
exiftimabat putida. Sed poft decimum
quintum diem ea quæ ipfis mendacia
videbantur, per illos qui inde ægre
evaferant vera demonftrabantur. Ce-
terum illius loci fpirituum præfcientia,
aut potius ipforum factorum fcientia
ibidem ufque ad imperium piiffimi
Leonis, ut ajunt, duravit . Tunc
igitur copiis nauticis quas fecum ha-
bebat congregatis Confantinopolin pro-
ficifcitur , fupplexque fit in quodam
templo petens veniam deli&torum. Sed
quod officium neglexiffet nec adeo
difficultate navigandi ufus fuiffet, ut
ipfe dictitabat veniam confecutus
non eft. Eodem tempore in Cartha-
gine Afri Saraceni cum ingentibus
navibus , quæ ducentenos fexagenos
viros capiebant, infefto exercitu nos D
invadunt perveniuntque ad Cepha-
leniam ufque ac Zacynthum. ( Quæ
ad Zephyrum verfus Ichtyn spectat,
a Zacyntho autem Meropis filio no-
men accepit : ) Quo cognito, impe-
rator Patricium Nafarem virum mal-

carum rerum peritum mittit cum claf

fe ducem. Qui cum ad Methonam, quæ prius Pedafus di&ta fuit, perveniffet, plerique militum ex navibus aufugerunt ipfumque deferuerunt. Quod mox notificatur imperatori. Atque cum feftinatione vehementi ab ipfo aliquis miffus eft, juffus, in co loco furcas collocare ligneas, ac fugitivos in iis fufpendere ; ita feri aperte mandans. clam enim noctu ex carcere Agarenos triginta edudios drungario ac præfe&to fuæ cuftodiæ tradidit, fevere præcipiens ne cuiquam enunciaret quod ftrueretur ne fupplicio intolerabili fubjiciatur. Imperavit etiam ei ut illis triginta Ifmaelitis

~

ματος.

a

a Has delicias perpetuas auctoris fignis () aut () inclufi faltem in verfione ne interturbent

5

509

510

ΡΑ

M

κατα

A

capillos ambureret, faciefque eorum fuplicibus pedes conftringeret . Urque

ligine oblineret, ac compedibus du

ipfi hora certa definiti diei cæderentur , tanquam fugitivi ac defertores navium, diris flagellis in circo. Et cum exprobratione & incufatione quod fugitivi effent traducerentur nudi atque afinis invecti ufque ad aureas portas imperatoriæ urbis Caveretque ne quifquam præfentium accedens cum iis loquatur. Quibus ita peratis Metho nam verfus eos mittit fufpendendos tanquam fugitivos ac defertores belli ignavos Præcepit etiam ne quifquam ex ducibus illius loci aut etiam ex vulgo hominum ne ipfe quidem fummus dux exercitus tali filentio exGit Atque vin&ti omnes

emptus
turpena funt. Hinc lamentatio hon
qui ei fuberant

vulgaris patricio Nafari, ac ducibus
fuborta fe ipfos

.

infimulantibus in hac re defertionis.

(α) eo qui ab imperatore venerat affirmante etiam conjuges fugitivorum nec non parentes imperatorem om. nes omnino gladio perditurum Ita fadium hoc pulcherrimo commento ut per paucos condemnatos Agarenos fuum populum confervaret. Metu enim perculfi cum navarchus ipforum Nafar tum duces qui ei fuberant, ne tale quid aliquando & ipfi perpetiantur, neceffario hoftibus refiftunt propter fuperiorem victoriam fuperbientiCbus fumma barbarie . Atque Zacynthum obfident). Ergo impetum in eos facit Nafar, atque internecione caδιε divino auxilio imperatorifque a pud Deum interceffione contra illos Cum autem noftra claffis Agarenos convalle mittebatur, ulterius pergere fuperaffet, articulata quædam vox ex jubens. Unde ifti per Siciliam om nem & Africam nec non Longobardiam profe&i, bellico igni & omni genere cedis Agarenos in navibus comburentes ac interfcientes, etiam lias naves

τῶτι ἐκδέδωκε· ασφαλισάμμος (se9) μηδενὶ ἔκφο-
ρον ποιήσαθαι τὸ συντεθησόμενον, ἵνα μὴ ποινῇ ἀφοῦ
ρήτῳ καθυποβάλοιτο. εκεκέλους ο αυτω ες λ' ισ
μαηλιτών πυρὶ καὶ πίαση (510) τὰς γενειάδας, ἀλλὰ
μὴν καὶ τὰς κατὰ κεφαλὴν τρίχας ἐναποφλέξαι· τάς τε
ὄψεις αυτού ἀσβάλῃ ἐμπεριχείσαι, καὶ πέδαις διπλαῖς
τες πόδας εμπιέζεται· καί τινι ὥρᾳ διωρισμένης κ
μέρας μεμαςιγῶναι αυτές, ὡς λειποτάκτας (511)
πλουσίμες ἐν φραγελλίοις δεινοῖς κατὰ τὸν ἱππόδρο
μον· καὶ διασυρμός δραπετών κατηγόροις ἐν λόγοις ε
φισαμένης διελεύσεται γυμνητεύοντας καὶ ὀχεμένες ἐπ'
ὄνων ἕως πυλῶν χρυσωνύμων βασιλίδος τῆς πόλεως.
512 παραφυλάξαθαι (512) δὲ, μηδένα της συνόντων αὐτοῖς
ἐμπελάσαντα ὁμιλῆσαι τέτων ταύτη προχωρησάντων,
31/3 κατὰ Μεθώνη (513) προΐησιν ανεσκολοπίθαι τότες,
ὡς δραπέτες πολέμων ἀνάλκιδας. καὶ μή τινα ἐγ
χωρίων ἀρχηγειται, εἴτε λας τῆς κοινότητος, ἀλλὰ
μήτε αυτὸν προηγέτην κρατά τα ὁμοίων τῆς έχεμα
θίας απολιμπάνεται, καὶ δεσμῶται πάντες ανήρτηντο
σκόλοψιν. ἐνθένδε πρῆνος ἐχ ὁ τυχῶν τῷ πατρικίῳ
Νάσαρ καὶ τοῖς ὑπ' αὐτὸν ἄρχεσιν ἐπεγίνετο μέμψιν
ἑαυτοῖς ἐπιτείβεσι η περὶ τάτα λειποταξίας τὸ ἐκ βά
σιλέως αβεβαιωμένη αυτοῖς. τάς τε συνδύνες καὶ παῖ-
514 δας δραπετευσάντων, (514) ἔτι μὴν & γεννήτορας
αυτοκράτορα πάντας άρδην ξέφει διολοθρεῦσαι· ὡς ἐκ
τόδε τα καλλίσει σκευάσματος δι' αριθμήτων
κρίτων Αγαρηνῶν τὸν οἰκεῖον λαὸν ἀνασώσαθαι. πε
515 εἰδεῖς ἐν γεγονότες (515) ὅ, τε ναύαρχος αυτών Νά
σαρ καὶ οἱ ὑπ' αὐτὸν ἀρχηγοί, ὅ, τε σύμπας λαός,
τοι τον μήποτε καὶ αὐτοὶ ὑπερήσονται, ἀναγκαίως
τοῖς πολεμίοις ἀντικαθίςανται, (516) νίκῃ τῇ πρὶν
(516) νίκῃ τῇ πείν
μεγαλεισμένες (517) βαρβαρικώτατα, κα Ζάκυνθον προ-
σεδρεύωσιν· ἐκῶν ἐπιτίθεται τέτοις Νάσαρ παρεμβα-
λῶν, καὶ πανολεθρίαν θείᾳ ιχύϊ καὶ βασιλέως ἐντεύ
ξει κατ' αυτῶν τίθεται. τὸ δὲ καθ ̓ ἡμᾶς πλοι μου
δὲ καθ ̓ ἡμᾶς πλοϊμου
κρατὲ τῶν Αγαρηνῶν κατισχύοντος, ἔναρθρός τις βοή
κοιλάδος (518) ἠφίετο τοῖς πρόσω φοιτῶν ἐγκελαινομέ-
ψη. (319) ὅθεν ἔτοι (320) Σικελίαν πᾶσαν καὶ Ἀφει-
κὴν, πρὸς δὲ ἡ Λογγιβαρβίας διαδραμόντες, πόλε
μικῷ περὶ ε παντοδαποί ξίφει τὰς ἐν τοῖς πλοίοις
521 Αγαρηνός καταφλέξαντές τε καὶ δηιωσάμμοι, (521)
ἑτέρας τὰς πρὸς ἐμπορίαν κατέχον· ὧν ἀριθμὸν συν
θέθαι πάντως ο ῥᾴδιον, επιφορτιζομένων είδη που
τοῖα πρὸς ἐπὶ τάτοις καὶ δαψιλέςατον ἔλαιον, καὶ τοῦ
πότον, (522) ὥςε ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις των κατὰ
λίτραν ὁλκὴν ὀβολῆς πείαπαι· καὶ κατὰ θαυμασιότη
τα (123) πᾶσι τὰ τότε πραχθέντα φημίζεθαι καὶ
μάλιςα γε ἐκ ἢ κατὰ τὰ Τεφρικὴν συνηλύδων τοῦτε
Παύλο Σαμοσατέως, σὺν αὐτῷ Κύβρηκός τε καὶ Μον
ταν, καὶ ἄλλων αἱρεσιαρχῶν διαφόρων κατοφρυωσάντων
(524) το πρότερον, καὶ καταδυνας απέντων τὸ ὕτερον
Θες βραχίονι κραταιῷ, καὶ ἱκετηρίαις σὺν φροντίσμα-
σιν ἐπαλλήλοις το Αυτοκράτορος· ὃς ἅπαξ καὶ δὶς (525)
κατ' αυτὸν (526) ἐπιών· καὶ τὸ μὲν (527) πρῶτον ἀ-
πάσας χώρας ἐν αἰχμαλωσίαις καὶ πυρπολήσεσιν ἐρ. prius videret mortem quam Tephri

516

517

518

519

520

522

523

524

525 526

ῥιπώσας· κατὰ Τεφρικῆς (528) ἀγωνίζεται, τινὶ χρό-
νῳ ἐνδιαρκέσας. ἧς ἀπρακτήσας, ἐπάνεισι πρὸς τῶν
αρχηςρατήγων εἰσδύς, ὃς παρ αυτό κατεσκεύασο, αυτὲς ἱκετεύει ἐν συντριβῇ καρδίας και σε

« Horride & evolute loquitur in Graco & imperfecte adeoque ambigue.
Jof. Gen.

Η

tes

vacua

introduxerunt equos fuos & im

B

ρος.

530

531

532

533

534

535

536

537

538

539

540

541

542

copis, vaftitatem magnam inferens. Α ναγμοίς, μὴ πρὶν θεάσαθαι θάνατον πρὶν ἂν θὰ ζωῆς In cujus expugnatione de cælo fre(530) χοίνη τὸν κατὰ Τεφρικὴν ὄλεθρον. ἢ αὖθις κατ' mitus maxime terribilis in eos ingruit ut ex eo Tephricæ ftructuræ concuαυ7 (531) έξεισι (532) σὺ πολυπληθέσι σρατεύμασιν, cerentur, atque ejufmodi terrorem in- ἐρημίας πολλὴν αὐτοῖς ἐπαγόμβρος · ἀυἱ δὲ διειργασμέ cola ejus, ipforum caufa divinitus faτης (533) ἐν τῷ μεταξὺ ἐρανόθεν (534) βρόμος ἢ φρικω dum exiftimarent. Quare alii eorum δεςάτων προσπίπει αυτοῖς· ὡς ἐκ τέτε τὰς τῆς Τεφρι ad imperatorem fe contulerunt mifericordiam orantes alii in intimam Syκῆς ἱδρύσεις εκδεδινῆπαι· καὶ τὰ τοιέτε (535) δείματ riam migrarunt. Ut fic utrinque urbs corum ab hominibus deferta τος τὰς ταύτης οικήτορας χάριν αυτῶν θεόθεν τελεθέντος fieret , quæ jam fubacta erat, poft- (536) καθυπειληφέναι. δὲ τοῦτο οἱ μὲν αυὶ τῷ βασιλεῖ quam dux ejus Chryfochir cecidiffet. προσεχώρεν ἐλέες δεόμιμοι· οἱ δὲ πρὸς τὰ ἔνδον ΣυIfte enim homo infolens cum Carbæa & Callifto plurima mala Chriρίας μεταναςεύοντο, ὡς παρὰ μικρὸν ἐξ ἀμφοῖν τὰ fianis intulit, ficut & ejus pater. πόλιν αυτῶν ἐρήμην λας γεγονέναι, ἥτις κεκράτητο Atque Nicomediam ufque ac Nicæam (537) το ταύτης προςατοντος καταπτωθέντος Χρυσόχει ipfam profectus per Thracenfium ἔτος τὸ ὁ ἀλαζὼν σὺν Καρβαίᾳ καὶ Καλλίσῳ etiam thema, ufque ad Joannis theologi regionem pervenit . Cujus tem- (538) πλεῖσα κακὰ Χριςιανοῖς τεκτηνάμβρος, ὡς καὶ plum ii qui cum illo erant intranὁ τότε πατήρ· Ε μέχρι Νικομηδείας και Νικαίας αυ της διελθών, ἀλλὰ μὴν καὶ εἰς τὸ ἐγὼ Θρακησίων θέμα διαδραμων, μέχρις Ιωάννα (339) το Θεολόγου τῆς ἐπαρχίας κατήντησεν. ὁ τινος τῷ ναῷ οἱ σὺν ἀν τις ἐντυγχάνοντες εἰσήγαγον τάτε ἄλογα (540) αυτ ν λοιπὴν ἀποσκευὴν, δυσμενῶς ἐνυβρίζοντες. πυρὸς ἦν τὸν Χρυσόχειρα γράφει ὁ βασιλεὺς εἰρήνην συνέπαι οἷα τὸν τρόπον εἰρηνικὸς ὑπάρχων καὶ εὐσπλαγχνος ὄντως· καὶ τὸ λόγιον τὸ φάσκον: γίνεπε πρὸς ἀλλή λες (541) χρησοὶ καὶ εὐσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυ τοῖς, καθὼς καὶ ὁ Χρισὸς ἡμῖν (542) ἑαυτὸν ἐχαρίσατο αυταρκεῆναι ἐφ ̓ οἷς ἐπεπόνητο, εἰληφέναι τε παρ' αυτὰ χρυσόν τε καὶ ἄργυρον ᾧ ἐσθῆτας, κ αἰχμαλωτίζειν να κατασφάττειν χρισιανὸς ἀνακόψαι· ἀλλ' ὁ θρασύ φρων καὶ ἄπιςος τοῖς εἰρηναίοις λόγοις ε πείθεται διὸ καὶ ἀντιγράφει τῷ βασιλεῖ· ὡς εἴπερ ἐθέλοις, ὦ βασιλεῦ, μεθ ̓ ἡμῶν εἰρήνην ἐπιτελέσαι, ἀπόςηθι τῆς κατ' ἀνατολὴν ἐξεσίας σε, τῆς δὲ πρὸς δύσιν ἀντές καὶ καὶ εἰρηνεύσομ μετὰ σᾶ· εἰ δὲ μὴ, σπεύσωμμ (543) ὅλως, ἵνα σε καὶ ἡ βασιλείας εξοτρακίσωμ.μ . της ἐν ἀπονοίας αυτὸ ὁ βασιλεὺς αισθόμβυος, έφιλοσόφησε σιωπὴν, μηδὲν ἔτι αυτῷ ἀντιγεγραφώς, δυο σὶ δὲ χρόνοις παρελκυπεῖσιν, ὁ Χρυσόχειρ ἐξῆλθε σὺν τοῖς ἰδίοις ςρατεύμασι μέχρις Αγκύρας τῆς πόλεως καὶ αυτής της Κομμάτων, λαφυραγωγίαν ἑαυτῷ πολλὴν προσηκάμβρος, καὶ ἐπάνεισιν. ὁ δὲ καθηγεμών (544) + χολῶν πατηματίζων μίλιον ἓν, τώ παραδρομὴν ἐσκουάζετο. ἐδεδοίκει Ἃ πλησιοφωνῆ τα παραδρομὴν παραδείκνυθαι. ὁ δὲ Χρυσόχειρ κατηντηκώς τι το Χαρσιαν θέματι, εἰς Αγράνας ἐσκήνωται· εἰς τὸ Σίβορον δὲ ὁ Δομέςικος· καὶ τοῖς σρατηγέταις (545) 38 τε Αρμονιακῶν καὶ τὸ Χαρσιακά προστέτα χε διειπών· ἄρατε τὰς ὑπὸ χεῖρα τελεντας ὑμῶν ἄρχοντας· καὶ (546) καλλίππες (47) τινὰς καὶ δαπά νας ὡς ἡμερῶν (548) ιβ'. καὶ παρατρέχοιτε τὸν Χρυ σόχειρα μέχρι το Βαθυρύακος. καὶ εἰ μὲν διαιρήσας λαὸν εὔπληκτον παραπέμψοι της της Αρμονικῶν ἢ τις το Χαρσιανό (549) θέματι, κατάδηλον ἡμῖν τότο ποιο 549 ήσατε. ὅτε δὲ ἀποκινήσοι το Βαθυρύακος, υποςραφές τες ἥκετε πρὸς ἡμᾶς· ἀπελθὼν τοίνυν ἑσπέρας ὁ Χρυ σόχειρ ἐσκήνωσε κάτω, οἱ δὲ ςρατηλάται εἰς τὸν ζυ

pedimenta, hofiliter infultantes. igi-
tur ad Chryfochirem fcribit impera-
tor pacis componendæ caufa. ((α)
ut qui erat pacificus & vere mife-
quod ait :
cors, fecundum oraculum
Eftote invicem benigni & mifericor-
des, donantes invicem, ficut & Chri-
ftus nobis fe ipfum donavit : Effet
contentus iis quæ acquifiviffet ac-
ciperetque ab ipfo aurum & argen-
tum & veftes ac defineret captivos
ducere & trucidare Chrifianos : Sed
homo ferox & infidelis pacificis ver-
pernovetur. Quare etiam Ο
C
refcribit imperatori : Quod fi cupis,
Imperator, nobifcum pacem mire, re-
linque orientis imperium, & tantum
occidentale ferva, fic pacem ágemus
tecum. Sic minus conabimur te
omnino regno ejicere. Hanc ejus a-
mentiam imperator fentiens fapien-
ter tacuit, nec amplius refcripfic
Duobus autem annis elapfis venit Chry-
fochir cum fuo exercitu ufque "ad An-
cyram urbem & ipfa Commata; præ-
daque multa potitus revertitur. Cete-
rum ( 6 ) domefticus fcholarum in-
tervallo unius diei dittans fubfequi de-
finebat verebatur enim prope fub-
fequi & confpici. Chryfochir autem
in Charfani thema venit, & ad A-D
granas caftra metatur ; Domefticus
autem ad Siboron qui prætoribus
Armeniacorum & Charfiani præcepit
dicens : Tollice duces qui vobis fub-
funt & equites aliquos bonos vidum:
que quafi dierum duodecim, & fub-
fequimini Chryfochirem ufque ad Ba-
thyryacem . Et, fi quidem partem a-
liquam exercitus quæ facile fuperari
poffit, miferit in Armeniacorum aut
in Charfiani thema fignificate id no-
bis : fi aurem difcefferit a Bathyrya-
ce revertentes venire ad nos
peri igitur profectus Chryfochir ca-
fira pofuit in inferiore loco : præta-
res autem noftri in jugum montis ad-
fcenderunt, manferuntque in quodam
loco Logoloenon dicto, eft enim pro-
pter rupes adfcenfu difficilis habet-
que denfam fylvam . Ceterum præ
toribus ibi quiefcentibus contentio quæ
dam exorta eft de fortitudine,du-

Vel

γον (550) προσανέβησαν· νηυλίσθησαν εις τινα τόπον, κατονομαζόμρον Ζωγολόηνον. ἔτος γάρ 550 ἐσιν ἐκ πετρώδες συμπήξεως δυσανάβατος, ἐν ᾧὕλη πολύδενδρος πέφυκε. Τῶν ἦν (551) εἰρημένων

553

554

555

556

557

$58

$59

1

560

561

562

563

σρατηλατῶν ἐκεῖσε διαναπαυσαμένων, φιλονεικία τις ανέ- A cibus inter fe rixantibus utri potiores

κυψεν ἀνδρικὴ, ἢ ἀρχόντων αλλήλοις ἀντεριζόντων· τίνες
ἂν εἶεν κρείττες, πότερον οἱ ἀπὸ τὸ (552) της Αρμονια
κῶν θέματος, ἢ τὸ Χαρσιανς ὡρμημένοι το εν Χαρ

.

"

τρα

effent, utrum ii qui funt ab Arme niacorum an ii qui funt a Charfiani themate. Cumque Charfianitæ contenderent primas fortitudinis fibi

Armeniaci dixerunt ad eos: Quid amplius contendere de fortitudine verbis cupimus? reipfa hoftes aggrediamur utrique : atque tunc apparebit, qualis quifque noftrum fit, & quis altero fortior. Prætores quoque cum audi viffent de certamine iftorum, & ex iifdem intellexiffent militum ala-. crem affenfum ; duxerunt, eifque dixerunt : Vulciine, ο æmuli Ut hoftes Deo cooperante, aggrediamur ? Quibus alacri animo refponderunt : Ita & propterea jurejurando maximo Sper Imperatoris caput, nos obftringimus; ut confligamus cum illis . Locus enim in quo fiti fumus, eft munitiffimus. Ex quo fi ftrenue rem gefferimus adverfus eos, eo ipfo victoriam confequemur: fin minus, nulla, ab ipfis clade afficiemur. Tunc igitur cunc duo pratores fepa rarunt viros ad fexcentos : ceteros reliquerunt in tentoriis ducum iplorum cum vexillis , atque iftis præceperunt dicentes: Nos quidem caftris hoftium propinqua bimus , atque fi ob, aggrediemur eos : f vero impetum in nos fece

rint ; exite ex caftris, & vehementer clamate, maximæ multitudinis clamorem exprimentes, ut inde fufpicentur domefticum Scholarum cum thematibus adeffe. Secundum hoc igitur præceptum cum prætores exiviffent cum fuis, atque propius ad hoftes accefiffent antequam dies plane illucefceret; ifti tympanorum fonitu cientur fed partim cum Chryfochire erant partim onera jumentis tollebant. Quibus ita divifis, prætores cum fuis ductoribus eos aggrediuntur ac voce magna, CRUX VICIT quafi bellicum intonarunt. At ifti fu bito in curfu territi, terga dantes fugam arripiunt: nec videre & ex

σιανίζω φιλονεικέντων τὰ πρεσβεια ἑαυτοῖς τῆς ἀνδρεί. potius deferendas effe quam alteris, ας ἀποδῆναι ἢ τοῖς ἑταίροις· (553) οἱ Αρμενιακοί (554) εἶπον πρὸς αυτές· τί φιλονεικεῖν ἔτι περὶ ἀνδρείας ἐκ λόγων βελόμεθα; πρακτικῶς τοῖς πολεμίοις παρεμβάλωμον (555) ἄμφω, καὶ τότε φανερωθείη ἕκασος ἡμῶν, ὁποῖος ἑτέρα καθέςηκεν ανδρειότερος. οἱ δὲ τηγοι δ/ακηκοότες περὶ τῆς ἁμίλλης αυτής (556) δι αυτής δὲ καὶ τῆς τὸ λαβ προθυμίας συνευδοκέσης αυτ τοῖς, ἤγαγον, καὶ εἰρήκεσαν Προθυμεῖπε ὦ ἄνδρες αντ θάμιλλοι, ἵνα τοῖς πολεμίοις, Θε8 συνεργόντος, προσ- Β βάλωμ. πρὸς ἐς γενναιοφρόνως ἐξεπον· Ναί. καὶ δε τότο ὅρκῳ μεγίςῳ τῆς βασιλικῆς κεφαλῆς περιδέστ μαμα ὑμᾶς, ὅπως συμπλακώμ αντοῖς. ὁ ὰ τόπος (557) ἐν ᾧ ἐπηρείσμεθα τὰ ἐχυρωτάτων· ἐξ ὁ εἰ πέρ τι κατ' αυτῶν γενναῖον καταπραξαίμεθα, τότε ἡμῖν ἐςιν εἰς τρόπαιον· εἰ δὲ μή, κατ ̓ ἐδὲν παρ' αυτῶν πημανθείημεν. τότε δὴ τότε (553) οἱ δύο σρατηγέται διεῖλον ἄνδρας μέχρι ἕκτης ἑκατοντάδος , τὰς δὲ λοιπὲς παρῆκαν ἐν ταῖς σκηναῖς τῶν ἀρχηγῶν αὐτῶν σὺν φλαμέλλοις, (559) καὶ τάτοις διασφαλίσαντο ἐπειπόντις· ἡμεῖς μὲν τῷ φωσάτῳ παρεμπελάσομῳ ἐπιτρέ χοντες, καὶ ὅταν (560) τώ ἄφιξιν πρὸς ὑμᾶς ἀποθύνωσι, παρεμβαλέμῳ ἀυτοῖς. καὶ εἰ μὲν ὁρμήσεσι κατέναντι ὑμῶν ὀξέλθετε ἄντικρυς καὶ μεγάλως κεκράξατε, (561) πλείςε λας βοὴν ἐισημαίνοντες, ὅπως ἐκ ταύτης εικάσειεν, (562) τὸ τῶν χολῶν ἐξηγέμε νον με τῶν θεμάτων ἐφηςηκέναι. τῇ ἐν ὑφηγήσει ταύτῃ κεκινηκότων τῶν ςρατηγῶν, καὶ παρεμπεπτωκότων (563) ἐκ τῶ σύνεγγυς τοῖς ἐχθροῖς πρὸ τὸ τὰ ἡμέραν τρα νῶς ἐπιλάμψαι τοῖς τῶν τυμπάνων · κρέμασιν ἐπεκί 564 νησαν· ἀλλ ̓ οἱ μὲν αὐτῶν μετὰ τὸ Χρυσόχειρος, (564) οἱ δὲ τὰ φορτία τοῖς ὑποζυγίοις ἐκέφιζον. τέτων ὅπω 565 μεριζομένων οἱ ςρατηγέται σὺν τοῖς ὑπ ̓ αυτὸν (565) 566 άρχεσιν, ἐπέθεντο κατ' αυτῶν. καὶ φωνῇ (566) βριά ρᾷ, σαυρὸς νενίκηκεν, οἷον πολεμικῶς ἐτυμπάνισαν: ὗτοι δὲ τῇ ἀθρόᾳ προσβολῇ καταπτήξαντες, (567) ἀμετατρεπτὶ τῆς φυγῆς ἔχοντο· μηδὲ ὁρῶν καὶ πολυπραγμονεῖν ἀνεχόμενοι, τίνες διώκται τέτων ὑπάρχοιεν· ἀπὸ τὸ Βαθυρύακος διωκόμλνοι ἐπὶ μιλίοις (568) λ' ἕως τα κατονομασμένα Κωνσαντίνω βανε χαλεπῶς συγκοπτόμενοι· καὶ ὁ Χρυσόχειρ (569) ὀλίγες τινὰς μεθ' છે ἑαυτῶ προσλαβόμενος φυγαδείαν ἐσπάσατο. Επιφθάνει πίνυν αυτὸν ὁ Πυλάδης (570) ᾧ τάτῳ (571) παρῆν ὄνομα περιβόητον, πῖλον ἐνδεδυμένος· (572) προεκεκράτητο δὲ κατὰ Τεφρικήν, καὶ κατὰ χαριεντισμόν τῷ Χρυσόχειρο προσωπείωτο. ὡς ἐν ἑωράκει τότον, ἐπέγιω νὶ ἐκεκράγει απρυσίως· ὧδε οἱ ςρατηγέται· ὧδε ὁ τῶν χολῶν ἐξηγέμμος ἴτω. (573) ἄπεισιν ὁ Χρυσόχειρ, καὶ πρὸς τὸν Παλλάδην ἐφώνησεν ἄθλια (574) Πυλάδη τί σοι φαῦλον ἐνεδειξάμην; μᾶλλον μέν τοι γε πλειςά σοι (575) χρησὰ εἰργασάμην. ἄπελθε, καὶ μή μοι πρόσκομμα εἴης. ὁ δὲ ἀντέρη αυτῷ· έγώ γινώσκω, Χρυσόχειρ, ὅτι πλείςα καλά μοι πεποίηκας· καὶ εὐελπιςῶ τις σωτηρί με Θεῷ κατ' αυτήν τὰ ἡμέραν αποδεται σοὶ τὰ χαριτήρια. ἱππάζων (576) δὲ ὁ Χρυσόχειρ, εὑρίσκει τάφρον πρὸς τοῖς ἐνω· Jof.Gen.

Dplorare fufinentes quinam ipfos per-
fequantur, cum a Bathyryace fugerent
ad triginta milliaria ufque ad Con-
fantini collem, multis interea cafis.
etiam Chryfochir cum paucis quibuf-
dam quos fibi adjunxerat fugæ inten-
tus erat. Hunc affequitur Pullades
quidam, ut vocabatur celebri nomi-
ne pileo indutus. Captivus autem
fuerat in Tephrica: cumque lepidus
& feftivus effet, in familiaritatem
Chryfochiris venerat. Ut igitur hunc
vidit, agnovit, clamavitque magna
voce. Huc prætores: huc domefticus
fcholarum veniat . Evadit Chryfo-
chir . Atque ife ad Pulladem dicit:
Quid
Quid, mifer Pullades, mali tibi fe-
εi ? potius quidem plurima beneficia
in te contuli . Abi, ne mihi fis of
fendiculo. At is refpondit: Equidem
fcio, Chryfochir, quod plurimis be-
nchicis me affecifti : & confdo Sal-

vatori meo Deo, hac die

me tibi

gratiam relaturum. Porro Chryfochir equitans invenit foffam fibi objectam, quam equus ejus tranfilire reformidavit & titubavit. Unde Chryfochir jam ad Pulladem refpicere plane non cogitavit ; fed magis ante fe videbat,

Hij