313 314 315 316 317 318 319 . ~ α tate ac felicitate tanta jam ab iftis feparabor. Multoque magis quod ab uxore florente, filioque impubere Quorum orbitatem utique & ante obitum deploro, nec minus autem & folitudinem poft meum e vita difceffum. Quapropter mementore quæfo hujus noviffimæ orationis ftræque erga vos curæ & manfuetudinis . Proque his reddite mihi poft meam mortem benevolentiam erga ipfos , quafi erga me ipfum grati ac recti affectus officia meditantes & perficientes. Non enim amplius vos videbo pofthac Non talibus obfecrabo verbis. Non tantis commovebo animos veftros adhortationibus Non obteftabor cum lacrymis. Poft talem imperatoris allocutionem multus ejulatus & gemitus & ploratus ab omnibus edebatur. Dum autem conturbaret Theophilus religionis tranquillum mare, navigantes in eo fine fulibus, diris fuctuationibus exercuit. Atque inter hos etiam Michaelem Syncellum Hierofolymitani cœtus, cum multis monachis in carcerem inclufit. Interque eos Theophanem & Theodorum, orthodoxæ fidei defen bus confcripfit punctis Tales tantæque procellæ ipfo excitante adverfus religionem ingruerunt. Quin & in aere hyemes tempeftatefque vehementes item & ficcitates, & penu σύγκλητος, καὶ σύμπαν τὸ πρὸς θεραπείαν οἰκεῖον ἄ-A mulitii grex ululet. Quod forens θροισμα διολολυξάτω· ὅτι περ κομῶν τῇ νεότητι σὺν ευδαιμονίᾳ τοσαύτῃ ἄρτι τέτων ἐκτειχισθήσομαι· πολ309 λῷ δὲ μᾶλλον (39) γυναικὸς νεαζέσης καὶ παιδὸς ἀ310 νήβε, ὧν τω σέρησιν (310) πάντως καὶ πρὸ τελο 311 τῆς ἀποκλαίομαι· ἐχ ἧττον (311) δὲ τίω αυτής έρη 312 μίαν μετάγε τὴν αὐτῷ (312) ἀποβίωσιν. διά τοι (3.13) ταῦτα μέμνησθέ με, παρακαλῶς τῶν τοιέτων τελο ταίων ῥημάτων, καὶ τῆς ἡμετέρας πρὸς ὑμᾶς προμη θείας καὶ γαληνότητες· ὧν αντίδοτέ μοι (314) τώ με θάνατον εύνοιαν προς αυτός· ὥσπερ καὶ ἐπ' ἐμοὶ τὶ τῆς ὀγνώμονος καὶ ὀρθῆς Καθέσεως ανοέμμοι καὶ και ταπραττόμοι. ἐκ ἔτι δὲ ὑμᾶς θεάσομαι τε λοιπε. 8 τοιέτοις παρακαλέσομαι ρήμασιν, ε τοσαύταις δυ σωπήσομαι παραινέσεσιν, εχ ικετεύσω σὺν δάκρυσι . Τοιαῦτα (315) προσειπόντος το βασιλέως, πολὺς ἐδυρμὸς σεναγμός τε καὶ κωκυτὸς παρὰ πάντων ἀνεπέμπετο συγκεκῶν δὲ (316) Θεόφιλος τὸ τῆς εὐσεβείας ἄκλυςον πέλαγος, τὰς ἐν αὐτῷ πλέοντας ἀκυμάντως, δεινῶς ἐκλυδώνιζεν· ἐν οἷς καὶ τὸν Σύγκελλον Μιχαὴλ (317) τῆς Ιεροσολυμήτιδος ὁμηγύρεως, σὺν ἅμα πολλεῖς ἀσκηταῖς φυλακαῖς ἐναπέκλεισε · (318) μεθ' ὧν (319) Θεοφάνην τε καὶ Θεόδωρον τὰς τῆς ὀρθοδοξίας orsythico (inore in frontiσυνασπιςὰς Σκυθικῶς ἐπὶ προσωπίοις διεγράψατο κεντήμασι. Τοιαῦται δὴ καὶ τοσαῦται αἱ κατὰ τῆς 320 ευσεβείας αυτό θύελλαι διενέσκηπτον· 8 μὴν (320) ἀλλὰ καὶ χειμῶνες πολλοὶ κατ ̓ ἀέρος, δυσφορίαι το καὶ αυχμηρίαι καὶ σιόδειαι ἐκ δυσκρασίας, παλμοίτε ν αναβρασμοὶ γῆς καθ' ἡμέραν (321) τῆς αυτό βασιλείας γεγόνασι καὶ φυγὴ καθόλα παρήν εσεβῶν, ἐν χειμώνι της αυτό ἀσεβείας κατὰ τὸ λόγιον καὶ ἐδενὶ παντὸς σαββάτε ἀνάπαυσις ἐξ ἀπανθρωπίας αυτοῦ θυελλιζέσης Χρισιανών γαληναῖον κατάτημα . καὶ τὸ ἐν τοῖς τοιέτοις αυτό κακοτεχνήμασι τὸν Ιαννὴν πα τριάρχην (322) καθέςησε, συμμύσην καὶ λειτεργὸν τῆς κακίσης αἱρέσεως. ὅσις Θεόφιλος μετὰ πλειόνων ἐλαττωμάτων ὑπέροφρυς ἦν κἂν ἔν τισι τω καλῶν / εἴ τε ἑκὼν εἴτε ἄκων πεφιλοτίμητο, (323) πλεονεκτή μασι φύσεως κ δ (344) τα τειχών Βυζαντίδος τω πόλεως χθαμαλῶν ὄντων, καὶ τοῖς πολεμίοις ἐντούθεν ἐμπαρεχόντων τὸ εεπίβατον, ἔτος ὑψώσας ανενεώσατο· τέτοις καθεὶς γραφὴν τα ίδια ονόματος (325) πρὸς ἔπαινον δὲ καὶ τὸ τέτῳ (326) φιλότιμον ἐντεθείσθω· ὃ καὶ (327) τοῖς βασιλούσιν ἴσως ἔσω (328) ἀποδεκτὸν τὸ φιλοκερδὲς ἀποσειομένοις ἢ μᾶλ λον κακοκερδές· κἂν ἐξ ὑπεροψίας εἰπεῖν οἰκειότερον 329 ποτέ (329) ᾗ πλοίες διερχομένω κατὰ τὴν ἅλα τοῦ Βεκολέοντος, περί γε τέτε ὁ βασιλεὺς ἐπυνθάνετο· τίνος ἂν εἴη; οἱ παρεςῶτες ἀπολελόγητο ̇ τῆς Δεσ ποίνης. ὁ δὲ δυσφόρως διατεθεὶς ἐπὶ τέτῳ, προσκα λεῖται ταύτην, καὶ παρ αυτῆς τὸ ἀληθὲς ἐγνωκώς· οἵμοι, ἔφη, (330) φανερωθὲν ναυκλήρῳ ἐπείπερ τέτο τῆς ἐμῆς συμβία καθέςηκε· καὶ ἅμα τῷ λόγῳ πα· 331 ρεκελεύετο (331) πυρποληθῆναι τὴν ναῦν σὺν τῆς ἀγωγίμοις, πολλοῖς ἢ τιμίοις κατὰ πραγματείαν ὑ 321 322 323 324 325 326 327 328 330 , a i. e. Notis Thraciis compunxit , quarum paffim apud veteres mentio. b Nempe ut puto illud Matth. 24. 20. Orate autem ut non fiat fuga veftra in hieme, vel fabbato. Jof. Gen. ria rei frumentaria ex intemperie, concufiones denique & tremores ter re in diebus imperii ejus extitesunt. Et fummatim fuga erat piorum in hyeme ejus impietatis, fecundum oraculum- (6 ) nec ulti quovis fabbato requies ab ejus im itate, Chriftianorum tranquillum ftatum turbante & jactante. Etenim cjuimodi improbatum ejus machinationum & id fuit, quod Joannem patriarcham conftituit focium & adminiftram pefimæ illius hærefis . Idem Theophilus in pluribus vitiis etiam fuperciliofus erat ac fuperbus Quamvis in laudabilibus etiam quibufdam contenderet, five fponte, five non fponte, abundantia natura . Etenim cum muri Byzantinæ urbis ef Drent humiles, ac proinde hoftibus fa– cilem praberent afcenfum ifte eos altius eductos inftauravit, in quibus nominis fui infcriptionem fecit. Ad laudem etiam hoc ejus generofum fa&tum addatur a principibus fortaffe (c) non improbandum, lucri cupiditatem aut potius ejus turpe ftudium a fe amolientibus, fed convenientius loquendo propter ejus contemptum . Aliquando enim nave tranfeunte apud Bucoleontem, fuper ea quæfivit imperator cujus effet? Adftantes refpondebant : Dominæ . Tum ille ægre id ferens, accerfit eam cumque rei veritatem ex illa comperiffet, Hei mihi, inquit, naucleri effe&ti fumus. Quandoquidem hæc conjugis eft meæ, In Græco eft ambiguitas & fortaffe depravatio ergo & fic poteft verti: quod principibus pariter velim probari feqq. recte accommodatis. E ij Α quod fimul ac dixit, comburi navem πάρχεσι μή τέτων (332) ὅλως φεισάμνος εἰς ἔπαι σεως. a Hic in Græco poft Joannis nomen eft KA. i. e. xxiii, nec ullum verbum additum, quod ad id pertineret. Itaque tranfpofitis nonnihil vocibus in verfione fupplevi & addidi perfpicuitatis caufa qui per annos idem fecit. admilfurus & libenter auditurus, fi quis alia meliora fuggerat. Græca ad verbum & ordine quo jacent ita fonant: Qui cum imperii regimen ad miniftraffet per duodecim annos menfefque tres, 332 333 334 335 336 337 338 339 I 2 3 4 8 B Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ω Ν Δ. ΠΕΡΙ ΜΙΧΑΗΛ Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Υ. IMPERIORUM DE MICHAELE THEOPHILI T Τι ~ FIL LIBER QUARTUS. Aternum autem imperium anne mundi fexies millefimo trecentefimo quadragefimo Indictione quinta gubernandum relinquitur Michaeli , matrique Theodore piæ ac fideli. Ipfiufque tutela Patricio Theofifto & Manueli primo Magiftro commiffa. Cui Manueli etiam curæ erat ut dominum diligeret verbifque & factis ad eam rem .fe componeret Itaque progreditur in circum. cunctifque fatellitibus convocatis & militibus in quos fiduciam habebat fidem & obedientiam, erga eum confervaturos ejufmodi orationem orditur : Scitis omnes ο viri, qualia noftri erga vos amoris extent documenta dum in cura pro vobis gerenda, & patrocinii comitate cum , Α δὲ πατρῷα σκήπτρα ἐν ἔτει στμ' (1) in AP Aterm δικτιῶν. ὁ διεθύνειν καταλιμπάνεται (2) Μι χαὴλ σὺν μητρὶ Θεοδώρα Θεόφρονι. αυτᾶ τε τὰ τῆς ἐπιτροπίας ὅ, τε πατρίκιος (3) Θεόκτιτος καὶ Μα ναὴλ ὁ & μάγισρος (4) ηξίωται. ᾧ καὶ διὰ μερί μνης ἐνῆν τὸ φιλοδεσποτεῖν, καὶ λόγοις πρὸς τᾶτο καὶ 5 πράξεσι διατιθέσθαι. ἐκ ἦν (5) ἔξεισι κατὰ τὸν ἱπ πόδρομον, καὶ πάντα τὸν ὑπασπιςὴν λαὸν συναγείρας καὶ οἷς πληροφορίαν ἐκέκτητο (6) σρατιώταις, τὰ φρὸς ευπείθειαν αυτος συντηρῆσαι προοιμιον ὅτω τα λόγα διατίθησιν· Οἴδατε πάντες, ὦ ἄνδρες, ὁποῖα τὰ πρὸς ὑμᾶς τῆς ἀγάπης γνωρίσματα, ἔκ τε κηδεμονείας ἐκ τε προτασίας φιλόφροσι σὺν ἅμα ταύταις καὶ ευεργεσίαις μηδ' ὅλως ἐξισαμένων ἡμῶν. καὶ διὰ τάτο χρεῶν ὑμᾶς ἡμῖν ἀποδῆναι τὰς ἀντιχάριτας, ἔν τε 7 λόγων πειθοί καὶ τῷ ἔργων. καὶ ὅπερ (1) ἂν ἡμῖν αἱρετον ακέκριται, τότο ελέθαι σπεδάζοιτε. καὶ ὃ ἐὰν ἀρέσκον (8) κατὰ σπειδὴν ἢ προαίρεσιν, τὸ οὔπειθὲς αυτό μέχρι καὶ κινδύνει παντὸς ἐπιδείξασθαι. Τέτοις 9 εν αυτές παραινέσας, (9) παραχρῆμα ἅπαντες τὰ ἀρεσκείας αυτῷ καὶ ὑπακοῆς δὲ ὅρκων συχνῶν παρετίθεντο. ἠλπίκεσαν ο κατά την ὄρεξιν ἔχειν τῆς βα σιλείας των Μανιήλ, καὶ διὰ τέτο τοιαῦτα κατεπάδειν αυτόν· εἰ καὶ τὰ ὑπεναντία τέτοις παρ' αυτά διηγόρου. το εκεκράγει ο Χαρρήδην Μιχαήλ τε καὶ Θεοδώρας τὰ ἔτη πρὸς πλεῖσον ὁδεύσειον. ὡς δὲ ταύτης ἡ ἀναρ ρήσεως διαψήχηντο, επλήσθησαν ἀθυμίας καὶ πολυειδές ενεφορήθησαν θλίψεως. ἀλλ ̓ ὅμως τὸ προςταγὲν ὀξε πλήρων· καὶ τὰ τῆς αυτοκρατορίας διατετράνωτο ή το τῆς ὀρθοδοξίας ανακαλύπτεται, (το) καιρό λαβόμμα βαγές, καὶ θεοφιλείας ἀνδρῶν εἰπροθέτων, τῆς su γητῆς αἱρέσεως του εικονομάχων (11) χασωρεύσης ἀπὸ 12 βασιλείας Λέοντος τα Αμαληκίτε μέχρι χρόνων (12) λ'. εἴχοντο δὲ τῷ σπέος σκοπᾶ ὅ τε Θεόκτισος · ἄλλως τε ε αυτός Μαναήλ· εἰ καὶ διὰ μέσω τινὸς πα beneficentia conjuncta, neutiquam officio defumus. Quapropter decet vos nobis referre gratiam, dictorum & factorum obedientia. Atque quad noftro judicio placitum fuerit hac facite ut vobis placeat: placitoque ftudiofe & volenter obedientiam, etiam periculi tenus cujusvis accomodate & oftendite. His cum His cum eos adhortatus. fuiffet ftatim omnes prom bedientiam multiplici jurejurando de- te fatiati. Sed tamen juffionem im- Leonis illius Amalecitæ ad trigefimum Α annum. Tenebant autem hoc rectum ob quem pro defperato habebatur. In illo morbo Deus miraculofe agere vifus eft ut in Ezekia fcilicet. Hoc igitur morbo tenebatur, & vehementer macerabatur ac intus ftabulante corpore mortificabatur; ut omnibus videretur mortuus effe, etfi exiguum fpiraculum fcintillaret, exilifque & de bilis vox per intervalla ex ipfo au qui vifita con fibi effet acclamarunt : Quod fi pollicitus fueris Deo, te divinas imagines in priftinum fatum reficuturum " 13 14 16 17 18 19 20 21 22 23 ρεμπεσόντος (13) διώκλασεν· ἀλλὰ (14) περιπίπτει τινὶ αρρωσίᾳ δι δι' ἧς περ ἀπέγνωςο· καθ ̓ ἣν Θεὸς παραδοξοποιῶν, ὡς ἐπὶ τῇ Εζεκία δηλαδὴ καταφαίνεται. συνήχετο πίνυν τῇ νέσῳ καὶ χαλεπῶς ἐπετρύχωτο, καὶ ἐγκατόχῳ κάρῳ νενέκρωτο· ὡς ἐντεῦθεν ἐδόκει πᾶσι τεθνάναι· εἰ καὶ βραχύ τι πνεῦμα ἐν ἀυτης ἐσπινθήριζεν, ἀμυδρά τε φωνὴ ασηματικῶς ἐξ αυτό διηκόετο. πυρὸς ταῦτα, τί γίνεται; ἢ τί τὸ περὶ ἡμᾶς τὸ Θεὸ μηχανέργημα; εανίςησι (15) μοναχὲς δ Σταδίε, ἄνδρας τῷ ὄντι Θεῷ γνωςές ἐπισκεψαμένος (16) κατὰ ταὸ ὑπεραίαν αυτίν. εξήκεςο γὰρ & quæ ὅτι περ ἀπεβίω, καὶ συνεπεφοιτήκεσαν ὅπως ἐπικηdiretur. Ad hæc quid fit Dei machinatio? Excitat monachos δείες αυτῷ ὕμνες αρισοίσειαν· ὃ τέως ἐπεποιήκεσαν viros revera ex ftudii monafterio ὀλιγοδρανέςντι (17) κατὰ ποίησιν. καὶ προσελθόντες Deo notos & amicos (18) τῇ κλίνη το μοναζόντων τινὲς περὶ ὧν ἤδη ἀrent ipfum poftridie. Auditum enim fuerat quafi mortuus effet conve- νωτέρω μνείαν πεποιήμεθα· (19) τεθαρρηκότες Θεῷ nerantque ut hymnos funebres ei acκαὶ τῇ τῆς ἀρετῆς τελειότητε, ἀναθαρρᾶσι τὸν ὡς νε cinerent quod ufque adhuc fecerant, languido (α) & debili . Cumque Cumque κρὸν, ἢ μετ' ὀλίγον ἐσόμβρον, λέγοντες τότον ἀναρ acceffiffent ad lectum quidam ex mo- ρωσθήσεται· το δὲ ἐκ βάθες ἐςενωμένης ψυχῆς μι nachis, de quibus fuperius mentioχρόν κρόν τι ἀνενεγκόντος, (20) καὶ απορήσαντος εἰ τοῦτο nem fecimus confifi Deo & virἔσαι αυτῳ κατ' ἐλπίδα· ἐπεβόησαν· ὡς εἴπερ (21) tutis integritati bono animo effe jubent illum quafi mortuum aut jam ἐν ὑποσχέσει ἔτι σοι πρὸς Θεὸν τὰς θείας εἰκόνας και jam moriturum, dicentes eum τὰ τὸ ἀρχαῖον ἀνανεώσαθαι, τω ζωήν δ' αγγελιζό valiturum. At illo ex intimo. preffæ angufiis animæ non nihil refpi- μεθα βεβαιόμενοι· ἀπίεσαν, ἢ τὸ δυαγγελιόθεν συνrante ac dubitante an fperandum id C τόμως ἐπεπραγμάτευτο· καὶ παραδόξως ὡς ἐξ ᾅδου ἀνέδυ, τα θανάτε ἀπαλλαγείς. ὡς ἂν (22) ἑαυτὸν διέγνωκε παρ' ἐλπίδα τῆς ἀσθενείας αποραΐσαντα πρὸς βασίλισσαν (23) Θεοδώραν ὀρθοδόξως αγωνία ζεται· φράζων αυτῇ, τὰς σεβαςὰς ἀνακαινίζειν εἰκός νας, κατὰ τὸ πρότερον· καθώς περὶ τότα (24) τάχα καὶ ταύτῃ συνήρεσκε, θεοφιλείας (25) γνησίας εξεχο μένη συνεπιλαμβανομένης, ώς φασι, καὶ πατρικίας (26) τῆς ταύτης μητρὸς καὶ τῇ αυταδέλφων αυτῆς πατρικίων. (27) ἀλλ ̓ ἀντέπιπτεν (28) αὕτη τέτοις, καὶ τι Μανιὴλ ἐπὶ μᾶλλον· εἴ τε διὰ τὴν τα τηλικέτες με τάθεσιν πράγματος· εἴ τε διὰ φιλανδείας (29) ἴσως παράλογον, προτιμωμένην (30) τὸ Θεὸ τὰ ἀνθρώπι να. εἰρήκει δὲ πρὸς Μανδήλ ̇ (31) ὡς ὁ ἐμὸς ἀνήρ 26 καὶ βασιλεὺς μακαρίτης, σοφίας αρκόντως ἐξει χετο, καὶ ἐδεν της δεόντων αυτῷ ἐλελήθει, καὶ πῶς εκείνε διαταγμάτων ἀμνημονήσαντες, εἰς ἑτέραν δί γωγὴν ἐκτραπείημεν ; Ταῦτα εἰπέσης, κατηπείλησε σωφρόνως ὁ Μανδήλι ὡς εἴπερ τω εἰκόνων (32) μὴ φροντίσειας (33) αναμορφῆς τε καὶ προσκυνήσεως· ἑτέ ρως τὰ τῆς εὐνοίας ἢ αὐτῆς τῆς βασιλείας, Θεῖ εὐ δοκάντος - διατεθήσεται. Τέτοις (34) των φαινομένῳ καταπεσᾶσα ἡ βασιλίς, τῷ δὲ νουμένῳ καὶ μάλα κα ρεῖσα· τὸ δοκῖν αὐτοῖς ἐπαφίησι, καὶ σὺν αὐτοῖς χ νίσαται· καὶ τοὺς ὀρθοδόξες (35) τοῖς τὰ κανικλίου ἐνδιαιτήμασιν ἀγείρεθαι διεθεσμοθέτησε, κακεῖσε (36) πρὸς ἀλλήλες γυμνάζειν τὰ περὶ ὀρθοδοξίας προ βλήματά τε καὶ δόγματα και ταχέως μετά προσηκέσης τῆς διασκέψεως, αἵτε θεῖαι εἰκόνες ἀνεμορφῶντο, καὶ τὰ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸ ὀρθοτομῶν μετεκλίνετο. τ ἐν αὐτῇ (37) ἱερέων, πρὸς δὲ, καὶ ἀρχιερέων, ἢ μὲν 37 μεταςοιχειωμένων τῆς διανεβείας, τδ δὲ ἀνθεσηκότων της δυσεβεῖ δόγματι καὶ δικαίως εξωθεμένων· καὶ πρόγε πάντων Ιαννα τα δυασεβᾶς πατριάρχει τὰ ἀρε & inftauraturum vitam tibi læto nuncio annunciamus pro certo affirmantes . Abierant. Atque is ficut annunciaverant miraculofe quafi ab inferis emerfit, morte liberatus. Ut igitur fe cognovit præter fpem a morbo convaluiffe cum Imperatrice Theodora de orthodoxa fide agit & D την a In Græco utitur verbo poetico, itaque addit κατὰ τὴν ποίησιν, fecundum poefin i. c. . poetice: .. ! 39 40 41 42 43 44 45 47 48 49 50 51 52 53 Α inftaurabantur, Ecclefiaque ad redun fenfum dirigebatur. Sacerdotibus principibufque facerdotum partim deferentibus impietatem ; partim reluCantibus pio decreto, jureque & merito ejectis: Joanne ante omnes illo impio patriarcha fede pulfo. Ad quem cum mififfent viros præftantes de cuftodia imperatoris, ut eum fede patriarchali dimoverent, his ille non ceffit. Qui quamvis conarentur eum abducere tamen permovere non potuerunt, ab ipfo malitiofe eo inducti ut eum interim miffum facerent ; Quapropter de ea re iis qui ipfos miferant renunciant , majaremque adverfus cum excitant impetum. Ivit ergo ad eum patricius Bardas interrogatum quamobrem e patriarchali fede non difcederet. At is refponfionem & excufationem meditatus, oftendit ventrem fuum obelifcis compunctum, fubindicans ei quod ab iis qui miffi ad ipfum fuiffent tamquam ab Ethnicis perpeffus fucrit fine caufa talem cruciatum, ex quo male admodum affectus remitti ibi deceffionem in præfens fi fieri poffet, poftulabat. Paffus fum inquiens præcipue multa a Constantino illo ex Armeniis, confpicuo in excubitorum cohorte Iftum fcilicet dicit, o auditores homo exfecrabilis ac profaniffimus oriundum ex Armeniis, a ducibus ac fratribus gerCmanis miffium, ad imperatorem Theophilum, legationis obfidem. Qui non inulto poft tempore, cum propter animi corporifque decorem, tum propter reliquam rerum optimarum elegans ftudium Drungarius numeri five imperatoriæ vigiliæ conftituitur : exin patricius & logotheta curfus falutatur. Ita que machinatio pravi animi deprehenfa in iracundiam adhuc maBis conjecit inquifitorem prudentem, per quem etiam ecclefiaftico principatu jure ac merito excidit, inculato magis, quamvis non fponte, largitus laudem haud fubdititiam. Piufque ac fidelis in ejus locum introducitur χιερατικό χρόνο καθαιρεμένα. τοιγαρέν ἀποτέλλεσι 38 πρὸς αὐτὸν ἄνδρας (38) αξιολόγος της ἐπὶ τῆς φυλα τῆς βασιλέως, το πατριαρχείο καταγαγεῖν. οἷς (39) ἐκ ἐνεδίδε πρὸς κάθοδον. οἱ δὲ καὶ βελόμιμοι τότον καταβιβάσαι, ὅμως ὁ πείθεσι, παρ' αυτό κακοτρό πως μεταπειθέντες, τᾶτον τέως εασαι· διὸ περί γε τέτω τοῖς ἀποςείλασιν ἀπαγγέλλεσι, καὶ κατ ̓ ἀυτοῦ πλείονα τω ὁρμὴν διεξάπτωσιν. εἰσει εν πρὸς αὐτὸν (40) ὁ πατρίκιος. Βάρδας, παυσόμβρος ὅτε πλισόμδρος ὅτι χάριν το πατριαρχεία ἐκ ἀπανίςαται. € τω ἀπολογίαν ἐμε ποδέυει, (41) δεικνύς (42) τω ἑαυτὰ γασέρα δι' όβε λίσκων (43) κατάςικτον αυτῷ ὑπειπών: ὅτι παρὰ τ ἐκπεμφθέντων ὡς ἐθνικῶν ἐπεπένθει τοιαύτην είναι τίως ποινήν, δι ̓ ἧς χαλεπῶς ἄγαν ἔχων (44) εἰ οἷόν τε πρὸς τὸ παρὸν συγχωρηθείη τῆς καταβάσει ως· ἐπεπόνθειν δὲ μάλιςα παρὰ Κωνςαντίνα (45) τὰ ἐξ Αρμβρίων καὶ τὰς τὰς ἐξκσβίτων ἐμπρέποντος τάγ 45 ματι τότον δέ φησιν α ὦ ἀκροαταί, (46) ά βδελυ κτὸς καὶ παμβέβηλος, τὸν κεχρηματικότα ἀπόγονον Αρ κλαίων, ἐξ ἀρχηγῶν καὶ συναυταδέλφων ταλέντα πρὸς βασιλέα Θεόφιλον ἐπικηρυκεύσεως ὅμηρον, ὃς & μετά μακρὸν χρόνον, διά το τω αυτό ψυχῆς τε καὶ σώμα τὰς ἀκοσμίαν, καὶ τίω ἄλλην περὶ τὰ βέλτισα φιλό καλλον (47) πρόθεσιν, δραγγάριος (48) το αριθμοῦ ἤτοι τῆς βασιλικῆς βίγλης καθίςαται. ἐντεῦθεν παρ τρίκιος τε καὶ λογοθέτης το δρόμο (49) γεραίρεται. ἐν (50) δραματουργήματος (51) κατὰ κακόφρονα γνώμην απελεγχθέντος, εἰς θυμὸν μᾶλλον ἐξῆγεν (52) ἐταςὴν ἔμφρονα (53) δι ̓ ᾧ καὶ τῆς ἐκκλησιασικῆς ἐπι κρατείας ἐνδίκως ἐκπέπτωκε· τῷ κατηγορηθέντι μᾶλ λον κἂν μὴ ἐθέλων (54) δωρησάμβυος (ss) απαρέγἔπαινον· ἢ εὐσεβὴς (56) ἀντεισάγεται πας 56 τριάρχης Μεθόδιος, ἐν ἑαυτῷ πλεῖσα τὰ ὑπὲρ δίσκο 57 βείας σίγματα, κὶ τῶν δὲ εἰρητῆς (57) σαπρώσης τριχῶν ψίλωσιν, οἷά τινα γέρα προκομιζόμενος· τά τῷ τὰς ἀρχιερατικὰς ἀγκύρας ἐπέδοσαν σὺν ἀποδοχῇ πάσῃ θεοφόρων ἁπάντων ἀνδρῶν. (58) 78 τε δ τῇ βασιλίδι περινοσέντων, καὶ τὸ πανταχόθεν πρὸς ταύτην ἐληλυθότων· καὶ ἃ (59) κατὰ διωρισμένην ημέραν της αυτής συνελεύσεως, καθ ̓ ἣν ἡ τὸ Θεῖ ἐκκλη- D σία τὰ ἑαυτῆς δπρέπειαν ἀμφεβάλλετο, κακίασιν ἐκ τὸ περιωνύμε όρες Ολύμπο, Αθω τε, καὶ τῆς 16ο δης, ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ κατὰ Κυμινὰν (60) συμπληρώ ματος, περιφανῶς τὴν ὀρθοδοξίας κηρύσσοντες. βασιλικαῖς τε αμοιβαῖς καὶ σεβασμίοις αἰσίοις ἱκανω θέντες πρὸς τὰς ἰδίας σκηνὰς ὑπεχώρησαν. ὧν ἔκ τοτε καὶ μέχρι τῆς δεῦρο οἱ τῆς ὀρθοδοξίας λιμένες (61) χεις δυνάμει φρερέμβυοι, διατηρέσιν (62) αχείμωνες. ταῦτα μὲν ἐν πρώτοις Μιχαήλ τε καὶ Θεοδώρας της 63 Ασεβῶν βασιλέων κατορθώματα. ὁ δὲ Ιαννής (63) τινὶ δὲ Ιαννής (63) τινι μοναςηρίῳ ἐγκαθειρχθείς, καὶ ἐν μέρει το κατ ̓ ἐκεῖ νο (64) νας κατιδών (65) τα σωτῆρος Χεις, το Θε ἡμῶν σαρκικὸν (66) χαρακτῆρα, ὁ μὴν ἀλλὰ καὶ τῆς Θεομήτορος καὶ τὴν σρατιαρχῶν, διωρίσατο την ἑαυτό ὑπηρέτη ανιόντι την σεβασμίων εἰκόνων ἀνορύξαι τὰ 67 όμματα φάσκων, ἀμηχανεῖν (67) πρὸς ταῦτα τὴν ὁρατικὴν προτείναθαι αἴσθησιν· εἰκονισὴς ἐκ νεότητος ὁ τρισκατάρατος καθεσώς, καὶ μονῆς των αθλοφόρων 69 Σεργία και Βάκχες (63) της (69) βασιλούσιν ἀφωρισ το μένης προβάθμιος (70) ὡς ἂν ἐπύθετο ταῦτα ἡ θελη 54 55 58 59 60 61 62 64 65 66 68 γραπτον έπαινον· ~ E Ε patriarcha Methodius, in fe ipfo plurimas pietatis infcriptas notas & εκ carceris fqualore capillorum raritatem quafi quædam infignia virtutis fecum afferens . Huic fummi facerdotii anchoras tradiderunt cum approbatione fumma omnium religioforum hominum, cum eorum qui in imperatoria urbe verfabantur, tum eorum qui undique in cam convenerant. Etenim definito quodam die eorum conventus in quo ecclefia fuum decus & ornatum induit defcenderunt ex celebri monte Olympo, Athone item & Ida quin & ex congregatione ad Cymi nan aperte & clare veram fidem prædicantes imperatoriifque remunerationibus & honorariis decentibus af fedi ad fua tabernacula recefferunt Quorum veræ fidei portus ab illo tempore ad hunc ufque diem virtute Chriiti cuftoditi permanent tempeftatis expertes. Hæc prima funt Michaelis ac Theodora piorum imperatorum fa&ta præclara Porro Joannes cuidam monafterio inclufus, atque in parte templi in eo, confpicatus Salvatoris Chrifti dei noftri carnalem imaginem, deiparæ item & Archangelorum, præ . |